Quaestiones Posidonianae [microform]. Dissertatio inauguralis quam...scripsit Edgarus Martini..

11쪽

SCRIPSIT

12쪽

observationes. Fuisse qui ' Meteorologicon librum Lab Aristotele abiudicarent auctor est Olympiodorus in comm ad Arist. Meteorol. l. Ι1 p. 131 sqq. vol. Ιddet.). Mu0rum dubitationes non satis graves plurimas illas sollerter nec non apte diluit ipse Olympiodorus ita ut nihil esse videatur cur istum librum pro purio habeamus. ih At vehementer ego equidem metuo ne praesatiuncula toti operi praemissa alienae prosapiae sit. XScribam autem eam, cum tota nostra de Voce meteoron disquisitio ea quasi landamento nitatur s. p. 3 Vol. I ed. Idel. p. 338 ed.

13쪽

δον a τουτων ρηθεντων τελο αν εἴη γεγονος τῆς ξ αρχῆς ν sit προαιρέσεως πασης uid' ουν ρξάμενοι λεγωμεν περιτουτων προυτον. Hanc praelationem quo minus Aristotelis calamo elapsam esse arbitrer duobus maxime retineo causis.

Primum minime Aristotelis consuetudo erat ut eius modi tabulas argumenti in honte librorum suorum conlocaret nec ulla hercle potest dispici causa cur ' Meteorologica a solita norma excepis8 existimandus sit. Ceteroqui primum praelatiunculae enuntiatum dilucide ostendit unde illius origo repetenda sit. Nimirum revocanda est ad eos qui primi Aristotelis opera per certum quendam ordinem distribuerunt. Quorum vestigia cum in aliis philosophi Stagiritae libris deprehendere possis tum in f Meteorologicis. Luculentam admodum sagaciter indicavit nuper Berge 'Gesch de Wiss. rdh de Gr. vol. I p. 54 not. 2 interpolationem alterius libri de meteoris l. II ,14 sqq.). Omnino ' Meteorologica male se habent longeque abesse videntur a pristina inceritate. s. Zelle l. l. p. 87 not. 2 et Suse- mihi in Mus Rhen bol. XL 1885 p. 574 not. 6.

Praeter indolem autem atque naturam praelationis maximae nobis offensioni sunt quae in ea de voce meteorologiae exponuntur. Quae adeo perver8a unt adeoque cum rerum veritate conflictantur ut ab Aristotele ea profecta esse credi vix possit. Nam salsissimum est quod dicitur ' Meteorologicon 'libros in ea scientia explicanda versari quam omne Vetere S ισευ ρολογέαν nuncuparint, quoniam veteres tantum abest ut meteoron voce una sublimia designarint, uti facit Aristoteles, ut eam aut de rebus sublimibus caelistibusque universe aut de caelestibus solis usurpaverint.' dixi meteoron Vocem quippe me

ii tor hic utarque in sequentibus Senecae terminis q. V. technicis. Cf. Nat Quaest. l. II. 1. 1 prOXX.

Quaestiones Posidonianae.

teorologiae vocabulum de iis qui ante Aristotelem floruere ab uno Diogene Apolloniata, quod infra adcuratius Videro, absque inrisione adhibitum scimus. Neque vero certo cognosci potest quo significat hic illo vocabulo usus sit. Verum enim Vero adparet quicumque meteorol0giam doctrinam de rebus sublimibus interpretantur, meteora sublimia esse statuant necesse e88e quicumque vicissim meteora intellegunt caelestia seu caelestia et sublimia, iis esse meteorologiam doctrinam de rebus caelestibus seu de caelestibus et sublimibus. Sic Aristoteles vel potius qui libellum De plantis consedit res in Meteorologicis tractatas diserte adpellat meteora. Cf. De plantis l. ΙΙ p. 822 b, 32sqq. d. e. :

coτasiis εν τ ρ ημετερρο ιβH si τερ μετεάρων cf. Agath. in Anthol. al. l. XI 354, 7 sq.) Sed ne temere iecisse videar quod de Veterum usu Vocis meteoron adsevermi, rem paucis comprobandam mihi sentio. tercurramus si placet libros hominum Aristotele priorum excutiamusque locos ubi vocabula meteoron, meteorologon, et eiu8d. ad obviam fiunt. lerumque quidem voce meteoron sublimia et caelestia comprehenduntur vel quod idem valet omnia quae supra terram fiunt atque in caelo conspiciuntur. suae vis illi voci omnibus iis locis subest in quibus ei quae infra terram aut quae in terra sunt opponuntur. Neluti apud Hippocratem De Ietere medicina Cap. I, p. 2, 1 proxx. uehie . ὁιο - ηξίουν αὐτην

ροψ η τῶν σι γην malim γῆς); apud Platonem in Apologia' p. 18B de Socrate): τατε μετεωρα φροντιστης καὶ τα υσι γῆς πισταντα ἀνεζητηκως ibid. p. 23 D: τα μετεωρα καὶ τὰ στο γῆς. aerrestria autem meteori opponuntur in

Eupolidis fragm. 146 . och de Protagora):

notio statuenda videtur apud Platonem in Protag. p. 15 de

14쪽

Εdgarus Martini Quaestiones Posidonianae.

Hipp0cratem adparet qui in egregia De aere, aquis, locis' scriptura cap. II p. 34, 14 sqq. uehie . haec ait: του δὲ

ετος κοιο τι si ἐλλει γίγνεσθαι. - Εἰ ὁ ὁοκεοι τις ταυταμ ετ ε ωρολόγα εἶναι - μάθοι ἄν exstirpo οτι υκ άχιστον μερος συs βάλλεται ἀστρον ostii ἐς ἰητρικην ἀλλὰ τάνυ πλεiστον. Nempe Sengus extremae enuntiationis est hic 'quodsi quis haec se anni temporum Vices, ortus ocea8usque Siderum ad meteorologiam pertinere putet, comperiat seu discat non minimam partem ad rem medicam conferre astronomiam

Vides hoc loco ab Hippocrate meteorologiam plane parem poni siderum scrutationi eique huius munia iniungi. Similiter initio disputationis me carnibus' vol. I p. 24 uehn. - de qua consulendus Gomper 'Griech Denker vol. I 1895 p. 236 et 454 - meteoron voce res caelestes adpellari puto. Unus quod sciam eorum qui ante Aristotelem fuere Diogenes Apolloniates libellum scripsit cui titulus impositus erat Μετεωρολογια Quo de testatur Simplicius in comm ad

S. l. p. 301 et 459.

Diogene in Meteorologia pertrectatum etsi certius definiri nequit, tamen inde quod Diogenes de principio στερὶ τῆς ἀρχῆς)disquisivit, consequens esse videtur ut latius patuisse cen8eamus quam libri Aristotelici qui inscribitur Μετεωρολογεοκά Sed mox nomen meteorologiae in contemptionem abiit quippe quod Platonis aevo multo rarius proprio quam trans lato sen8 usurparetur de studio rerum nimis subtilium aut prorsus inanium. larum enim ructuosum aut utile Atheniensium multitudini visum est caelestia sublimiaque peculari, parum pium prisca de priscis dis sabulas astronomicis rationibus insensare aut adeo evertere. quo factum est, ut qui illis studiis operam nauabant volgo male audirent atque utpote nebulones ἀλαζονες sic Meton traducitur apud Aristoph. in Αu. u. 1016 Vide Ribbeck'Αlagon p. 10sqq. aut nugantes homunculi sugillarentur. Exceptis paucis illis quos supra indicavi locis apud Platonem voces μετεωρολογία Phaedr. p. 270 Α

bisti, ιετευ ρολογικός Τim. p. 91 D), μετευ ρολόγοι Pol. 299 B; Crat. p. 401 B), μετεωροσκόπος Pol. p. 488Ε; ib. p. 489 A)al. eiusd. ad contemptim dictae sunt Saepissime quo magis consilium deridendi vel insultandi adpareat, additum invenimus vocabulum ἀδολεσχία aut douσχης es Phaedr. p. 270 A in. ;Ρol. p. 488 et 489 Α Ρol. 299 B Crat. 40 B) Quod autem Plato in Ρol. 4. 489 adhibet vocabulum μετεωρολέσχης

comoediam sapit ses Aristoph. rg. 386 Κ.). Cum quo contendas Verbum μετεωροφέναξ quod finxit Aristophanes in Nub. u. 333. Omnino vox meteoro pessime sonat apud comicos Atticos et apud Lucianum qui ex ampullis comicorum libris suis colores ad8pergere consuevit ei ex. c. 'Amor. 45 et Men. 486). Etiam Euripides contemptim loquitur de meteorol0gis es. rg. l3, 2 M) Neque vero opus est hane notionem hic longius persequi. ac ne postea ad eam reverti cogar Statim m0neo per diuturnum tempus eam in litteris Graecis viguisse es tui. Per. cap. V p. 154 C et Aristid. Ars rhet. p. 343, 16 Ol. X

Sed iam respiciamus. Expendimus omnes loc0s ubi quaevis vocabulo meteoron ceterisque quae ab hoc deducta sunt

15쪽

Εdgarus Martini Quaestiones Posidonianae.

verbis subsit diiudicare licet. Neque vero ullus est in quo meteora designent sublimia sola. Immo usque quaque meteora intelleguntur aut generaliter res quae supra terram fiunt aut paullo angustiore sensu caelestia. Re ita comparata plane incredibile est Aristotelem autumasse omnes Vetere Voce meteorologiae eam scientiam significasse quam ipse ' Meteorologicis explanat quae videlicet ad sublimia spectant. Ex quo efficitur ut praelatiunculam alio quoque nomine suspectam ab Aristotele alienam esse ducamus. Quodsi ex subsidiis nostris licet sint exilia coniecturam facere fas est, princeps omnino

Aristoteles sublimia adpella88 Videtur μετεωρα. Iam vero missis paulisper meteoris et arsia consideremus. Quae o quinto ante Chr. at saec. ita adhibita est ut idem exprimeret atque Vocabulum meteoro latiore en8udicium. tenim universe omnes supra terram res illo denotatas

esse ostendit Sophoclis seg. 1027 4 sqq. λ:η δὲ βοσκηθεῖσα φλοξ

Idem vocabuli metarsio usus est in psephismate a Diopithepromulgato quod leviter stringit Plutarchus in vitae Periclis cap. XXXII p. 169 D: καὶ ψηφισμα Λιο τεέθης γραφεν Εἰσaγ

ιι ετ aρσέων διδάσκοντας περειδομενος εἰς Ιερικλε διωναξαγορου την πονοιαν. Sponte patet hoc loco φιεταρσια idem declarare atque μετM0ρα quorum tractationem Atheniensium volgus philosophis exprobrare adsolebat. tque vox metarsio quia reapSe e0dem Sen8 u8urpabatur quo meteoron, eandem sortem passa est atque illa moxque in malam partem

schol Arist. Nub. v. 320) Sed de hac notione hactenus. Ut quae hucusque eruimus praeci8e complectar, qui ante Aristotelem fuere meteora intellegebant aut caelestia aut liberiore sen8 quaecumque supra terram posita sunt h. s. caelestia et sublimia): haec et metarsia nominabant. inristo-

teles vero veterem vocabuli meteoron intellectum commutavit

ita ut illud ad sublimia sola transferret. Iam eos qui post Aristotelis tempora fuerunt videamus. Praecipue interest scire probatane his fuerit illius definitio meteoron an eam missam fecerint. Ni egregie fallor illam nemo posteriorum amplexus est nisi Aristotelis interpretes velut Olympiodorus p. 133, vol. I d. Id.; et Philoponus p. 135 eod. l.) Plurimi autem philosophi cum veteribus aciebant meteoraque universe caelestia et sublimia interpretabantur Quo in numero est picurus. Qui epistolam Pythoeli misit in cuius praelatiuncula se ei doctrinam de meteoris X-

cureorum p. 35 proxx. ). Iam cum res tractatas perluStramu8, posteaquam paucula de mundo intermundiisque quasi in transcursu disputavit, picurum fuge et abunde de rebus eaelestibus vide senerum l. l. p. 382 et 389 et sublimibus cf. Usener. l. l. p. 385 disserere videmus Vide et a Di0g. l. X 142 seneri Epita' p. 73, 1 et 20) Porro veteres secutus StΑrrhianus, philosophus ut puto peripateticus, cuius memoriam paucis recolere haud ab re existimo. De aetate eius inde luculentissime constat quod fuit ratosthenem inter et Agatharchidem Cnidium. Nam ab hoc laudatur in libello Demari rubro' es. Muelleri G. r. m. p. 94, 15sqq. JEot. Bybl. p. 460b, 17 sqq. Bhk.); illum vicissim laudat ei Philoponi comm . in Arist. Mel. p. 138 vol. IIdel.) iratosthenes autem vixit intra annos 276-194 cf. Susemihlis Hist liti Alex. vol. I p. 409 sqq.); Agatharchidi Vero tempora non tam certis finibus circumscribi possunt hoc unum tamen certum est suisse

rhianus igitur circa annum 175 floruisse videtur. Vitam eum Alexandreae degisse facile quis inde coniciat quod quem memorat Eratosthenem et a quo memoratur Agatharchidem paene totam aetatem suam in illa urbe comm0rat0s esse accepimus de

16쪽

Εdgarus Martini

Agath. f. Leopoldium l. l. p. 8). Composuit autem Arrhianus inquisitionem περὶ Γατεωρων ad quam provocat Priscianus Lydus in auctorum latercules Solutionibus ad Chosroen praemi88 p. 42, 11 ByW. fusi sumus 'et Μετευ ρων Arrhiani' '; cuius primum librum citat Philoponus in comm ad Aristot. Meteor. l. i. unde cogitur Arrhiani scripturam e compluribus libris constitisse. Disputavit autem teste Philopono Arrhianus in libro I de terrae circuitu. Stupes quid illa quaestio in meteoron tractatione sibi velit. Res facillime explicari potest, modo Arrhianum de caelestium doctrina similiter atque Posidonium iudicasse censeamus. Hic enim apud Senecam se . Nat. v. l. IL 1. 1 sqq.)B 0stquam omnem de uni-Verso quaestionem in caelestia, sublimia, terrena dividendam, inter sublimia autem quaedam terrena tractanda 88 pronuntiavit, haec ait g 4lb): dicam quod magis mirum videbitur:

inter caelestia et de terra dicendum erit. Quare inquis. Quia cum propria terrae ipsius excutimus Suo loco, utrum lata sit et inaequalis et enormiter proiecta an tota in formam pilae spectet et in orbem partes suas cogat, adliget aqua an aquis adligetur, ipsa animal sit an corpus iners et in Sen8u, plenum quidem spiritus, sed alieni, et cetera huius modi, quotiens in manus Venerint, terram secuntur et in imis conlocabuntur: at ubi quaeretur quis terrae situs sit, qua parte mundi consederit, quo modo adversus Sidera caelumque posita sit, haec quaestio cedet superioribus et, ut ita dicam, meliorem condicionem sequetur. Posidonii igitur arbitratu inter caelestia ea tractanda sunt quae ad rationem quae inter terram et sidera interest pertinent. Quo cum aliae saeiunt quae8tionestum ea qua quaenam ratio inter terrae magnitudinem et astro-l Neque vero isto libro usus esse videtur Lydus. Namque quem hic p. 69, 3 ByW. exagitat Arrhianum, is auctor est Circumnavigationis maris Erythraci atque post Posidonii tempora ipse quoque in Aegypto ut videtur aetatem degit. Cf. sis cum Lydi l. i. Arch. ' Circumnau Cap. XLV et XLVI p. 291 sqq. uelleri Geogr. r. min. vol. I). Ceterum perquam memorabile est quod iam Lydi temporibus ista circumnavigatio maris Erythraei nomine Arrhiani circumferebatur. 2 Hunc locum ad Posidonium reverti infra comprobabo. Quaestiones Posidonianae.

rum caelique sit pervestigatur.' manc si Arrhiani qu0que ententiam fuisse arbitremur, nulla causa est quam ob rem ossendamus, quod in libro στερι μετεωρέων de terrae ambitu dixit.

Iam Agatharchidis testimonium contemplemur. Qui l. L haec

φασμάτων quippe quod meteorologici argumenti sit ad illam pertinuisse credamus Ε quo praeterea magnum nobis frustum SerVavit Ioannes Stobaeus in Ecl. hys. p. 229, sqq. . lag. de cometis similibusque phasmatis) Quod vero nullo loco Arrhianum id agere videmus ut cometis ceterisque phasmatis nil portendi demonstret, id facillime ex eo explicatur quod non integram Arrhiani disputatiunculam tenemus, sed excerptum tantum, quod eius definitiones et generales sententias de natura illarum rerum exhibeat. Praeterea apud Stobaeum duae longiores eius disputationes exstant quarum prior cf. p. 235, 10 sqq. . de fulminibus, tonitribus, im rebus est, posterior cf. p. 246, 2 sqq. K.)de nebula pluvia, aL sim. Adparet hasce disputationes non ex eo libro desumptas esse quem memorat Agatharchides, Sed

ex alio vel potius aliis scripturae me mete0ris Quod si

haec quam ego concepi imago libelli Arrhiane Vera est, ta-

tuendum est Arrhianum vocem meteoron vetere enS quo caelestia et sublimia comprehenduntur Surpa8Se. Denique cum veteribus facit Strabo. In cuius Geogra

1 Posidonius quidem in libris περὶ μετεώρων 'magnitudinem terraeanquisivit hacque computatione laetus terram puncti instar esse ad caelum ostendit. Ti. Cleom. Theor. Cycl. l. c. X p. 02sqq. . 2 Ουοανια ei sunt omnia quae in caelo obgervantur caelestia Senecae et sublimia. Ti. Xen. Mem. Ιl, H et Sophocl. Oed. R. u. 301.

17쪽

Geographia igitur cum geometria et meteorologia coniuncta est, sed ita ut illam ad definitionem formarum, magnitudinum, intervallorum adhibeat, hanc ad indicanda climata, frigora, calores, aeri naturam. Cum autem climata nisi astronomicis rationibus constitui nequeant of Strabonis Geogr. I p. 12 C), contra quaestio de aeris natura deque frigore et aestu in locum de sublimibus cadat, Strabonem sιετε60ρολογικην πραγμα-τεέαν tractationem rerum caelestium et sublimium intellexisse

manufestum St.

Rarissime ab iis qui post Aristotelis memoriam fuere meteoron Vocabulo una caelestia corp0ra significantur veluta Sosipatro comico se 1 258qq. .:

Plane novam in adhibendi vocabulis meteoron et metarsion normam Iecutus e8t Theophrastus qui quamquam maxime strenuus propagator doctrinae Aristoteleae erat, tamen nequaquam temere in Verba magistri iurabat ei. Zelleri Hist phil. Graeci ID, 2 p. 821) Namque vocabula μετίουρα et μεταρσια cum Volgo scriptore promiscue usurparent, Theophrastus inter sese distinxit ita ut illo vocabulo caelestia et sublimia, hoc uua sublimia innueret. In meteoron igitur voce adhibenda nil noVavit, modo novum Vocabuli metarsio intellectum invexit. Quae novatio plurimorum tulit plausum Sed quaeris unde ista idorati simus Cum Laertianam Theophrasti librorum tabulam quam quattuor partibus contineri constat de qua re cf. Useneri laureolam Missertationem quae 'Anal Theophr.'

1858 inscribitur p. 33 sqq. oculis perlustramus, o 4 librum Ιet II 'Μεταρσιολογικέων librum I commentationis 'περὶ

Quaestiones osidonianae.

μετεωρων citatum Videmus. D Haec autem scriptura iam in altera parte tabulae Sedem habet, quae primam quibusdam novis libris complet cf. sener. l. l. p. 14 Ut vero haec, si illa heophrasti scriptura in variis scriptoribus Graecis laudatur Pro titulorum autem diversitate hasce scriptiones aliqua ratione inter se distulisse utique statuendum videtur. An quisquam prudens a Theophrasto idem argumentum tanquam animi causa modo hoc modo illo nomine adpellatum esse credet' Nunc facile quispiam fidelem discipulum magistri vestigiis ingressum mete0ra significassae sublimia putaverit. Quod ne arbitremur prohibet locus quidam Theophrasteae disputationis de igne ubi metarsion voce regio sublimis vel aeria denotatur cf. rg. ΙΙ 1, 3 p. 51 ol. I immed -- disseritur de potioribus ignem inter et cetera elementa dis

ίγρου καὶ γει0δου Τ στάντου oi di oti Ex adcurata totius loci consideratione nascitur ut o εν si μεταρσίοις πυρου- μενα nihil aliud esse possint nisi ea quae in aere comburuntur'. Alterum indicare lubet locum, quem a Theophrasto originem accepisse admodum est veri simile, ubi perinde atque supra metarsion vox ad regionem aeriam relata est. f. Aelii plac. III, 4 4 p. 371b 11 Dox. Dieis. Ξενοφάνιη ό- τῆς Ου ηλέου θερμότητος ιυς αρκτικῆς αἰτέας ταν τοὶς μεταρσίοις συμ- βαένειν. Xenophanis Sunt sententiae, non Verba maec a Theophrasto suppeditata esse, qui Aetii placitorum originem secum volutari putare propensus erit. Quae cum ita sint, 13 Qui apud Laertium l. V 43 laudatur aheophrasti liber ' περιμεταρσιολεσχία ambigi nequit quin ethici argumenti fuerit.

18쪽

Edgarus Martini Quaestiones Posidonianae.

353 statuendum nobis est Theophrastum fruetarsiologicis' si iis

rebus quae in aere sunt vel quod eodem spectat de rebus sublimibus egisse. Cui coniecturae egregie favet unicum quod ex illo libro ad nostra tempora pervenit fragmentum. silui.

dubitari potest quin disquisitio περ μεταρσιων a lutarcho laudata eadem sit atque illa quae a Laertio Μεταρσιολογικέ' adpellatur. Res autem fragmento exscripto tractata ad quaestionem de sublimibus pectat. Quoniam de argumento Metarsiologicon certissime iam constat, anquiramus quid Theophrastus libris ': τερ μετεωρων' tractarit. Cuius operi duo fragmenta exstant prius apud Olympiodorum in comm ad Arist. ' Meteor. l. p. 239 vol. ΙΙdel. ubi τῆς ὁ λοξῆς κινησεως των ἀνέμων λλην μενα Λέαν ὁ Θεοφραστος εν τοὶς ἰάείοις μετεωροις arrodidωσιν κ. . . poSterius reperitur fragmentum apud Proclum in comm.

sivisse Theophrastum etco γε μεν αἱ βρονταί, roθεν δε ανεμοι,

corr. Schneider. libri ἀπολογία τῆς τρε coυσης Hoτολογίας κῶ υτος ήξέωσεν. Hisce duobus locis docemur Theophrastum in libro De meteoris de rebus sublimibus disputasse. Iam quaeris quae tandem ratio inter libros me meteoris et Me- tarsiologica intercedere videatur. Res dubitabilis esse non potest, dum modo id quod supra universe de his Τheophrasti libris disceptantes contendimus memoria teneamus scilicet etitulorum differentia conligendum esse argumentum Metarsiologicon aliud fuisse atque librorum me meteoris Nunc ab usu Theophrasteo vocabuli metarsio profectis certissima nobis ratione comprobare licuit in f Metarsiologicis una sublimia exposita fuisse. Re ita comparata e duobus frustis a Proclo et Olympiodoro e libello De meteoris servatis non concludendum hac scriptura sublimia, sed in ea et sublimia tractata fuisse.

Hoe igitur Metarsiologica inter et libros De meteoris intererat quod huius libri argumentum latius patebat quam illius, ut quod non solum ad doctrinam de rebus sublimibus sed etiam ad aliam pertineret. Quae qui fuerit doctrina de rebus caelestibus pro re nata ambigi nequit. Sed longius progredi placet. Non enim ita valde veri simile est a Theophrasto eandem rem bis tractatam esse. Quapropter procliviter quis coniecerit libellum Metarsiologicon nihil aliud esse nisi eam partem libri De meteoris quae in explicanda doctrina de sublimibus versabatur. Quae suspicio difficultatem illam quam modo indicavi tollit ne habet quod ei repugnet. Nam quod

apud Laertium praeter libellum De meteoris seorsum Metarsiologica laudata reperiuntur, haec res offensioni esse non pote8t ei qui indolem ac naturam Theophrasti librorum indicis Laertiani perspeXerit. Verum utut haec se habent, hoc plane constat Theophrastum voce metarsio sublimia designasse meteoron autem Vocabulo eum sublimia et caelestia complexum esse veri simillimum St. Ρlurimis scriptoribus heophrasteum novatum adrisisse supra autumaVimu8. In quibus numerandus est stramenticius

Ocellus, qui sub persona prisci illius Pythagorei doctrinam Peripateticam enditat. Nam primarii scriptionis De universo' fontes sunt ristoteles et Aristoxenus CL Rhode in Mus. Rhen. XXVII 1872 p. 52 et Dieisii Oox0gr. p. 187. Hic etiam

aetatem personat Ocelli rectius atque antehac factum est definivit demonstravitque cum plurima sevdepigrapha Pythagoreorum Augusti memoria consecta essent scripta, libellum fieuniverso prius ortum esse quippe qui iam a Varrone memoratus sit cf. Dielsium l. l. p. 188). Certum terminum post quem falsarius scripserit, adcuratiorem scilicet: nam quod post Aristoxenum fuit hinc non multum lucramur adhuc nemini contigit investigare. Namque de Andronico es Dieis. l. l. res est perquam dubia. Verum iam locum illum consi-1 Caelestia a Theophrasto non μετεωρα vocitantur, Sed υρανια Cf. lagm. XII 8 p. 159M. et ib. 3 p. 62M.

19쪽

Εdgarus Martini Quaestiones Posidoniatiae.

355deremus qui ad disquisitionem nostram pertinet. s. cap. III,

θερμοτερον, μεταβολν επὶ το ψυχροτερον. Quibus nihil habeo quod adiciam, cum ipse personatus Ocellus interpretis munere iunctus sit, ut qui ad explicandum o ιετάρσιον adponeret, ἀεριον. Igitur τὰ ιετάρσιον ei est sublimis regio,

qua Venti nebulae, nube8, Sim. continentur.

Hi statim adiungam Dionysium Halicarnasseum qui ipse quoque adiectivum ιετάρσιος in aequo p0nit ἀεριος adiectivo. Cf. xc. l. XVI, ol. I p. 221, 108qq. ieSSi. το κεραυνιον αυρ is δὴ αἰθεριον ib. vitiose αἴθριον ειτε μετάρσιονεστιν. Qui Dionysii locus ideo valde notabilis est, quod ex eo discimus Theophrasteum usum Vocabuli ιετάρσιος primo a Chr. at Saeculo iam Sati pervolgatum fuisse, utpote qui non solum a philosophis verum etiam ab hominibus a studiis philosophiae plus minus alienis et probaretur et adhiberetur. Cum Theophrasto etiam elius facit qui in prooemiis Suic namque prooemia placitorum syllogae ab ipso Aetio consarcinata sunt vide Dielsii 'moxogr. p. 56 proXX. - adcurate eaelestia a sublimibus dispescit et ita quidem ut haec sιετάρσια, illa υράνια adpellitet cf. Dielsi 'Dox0gr. p. 364 9 sqq.). Omnium autem quicumque Theophrasti novatum amplexi sunt facile nobilissimus est Posidonius qui si rationem

temporum Specta paullo ante commemorandus erat. Neque

vero eum ceteris Theophrasti adsectis interponere visum est quia uti vocem metarsio sensu heophrasteo usurpavit, ita in voce meteoron aliam potestatem inesse voluit atque philosophus resius Nimirum osidonius in adhibendo meteoronvocabulo eos secutus est qui meteora intellegerent caelestia. Verum iam ad singula probanda descendamus.

Εxstat apud Achillem quem maximam partem osidoniana exhibere constat es Dielsi fioX0gr. p. 19 sqq. et diss.

nostrae eap. ΙΙ luculenta vocabulorum ιετεωρ et μετάρσια definitio haec διαφερε μετaρσέων sιετεωρα ἡ τὰ μεν μετεωραεν ουραν καὶ ἰθερι εστι Do καὶ τα λοισι καὶ Ου- ρανος καὶ ἐθηρ μετάρσια δε α μεταξυ του ἀερος και τῆς γῆς ' Io ἄνεμοι, νεφελαι, μβροι, ἀστρασταί, βρονται, κομῆται, δοκιδες πωγωνιαι, λαμπάδες, ἔριδες ἄλωες, διαττοντες, ρυμοι,

ρυα κες Quaeritur haec definitio ad iosidoniumne reverti videatur, sicuti multas alias quae apud Achillem leguntur ad

eum redire constat ses. X. c. p. 78 Uran. Pet.), an aliunde sumpta sit. Quae si apud alium scriptorem recurrit quem Posidonianam rettulissae sententias exploratum St, quaeStionem

profligatam censeo. ac talis adest Seneca, quem Naturales Quaestiones' ex Asclepiodoto Nicaeensi Posidoniana doctrina refersisse scimus es Dielsi 'Dox0gr. p. 19 et 225) Seneca igitur l. l. I l. 1sqq. sic disceptat: omni de universo quaestio in caelestia, sublimia, terrena dividitur. Prima pars

naturam siderum serutatur et magnitudinem et formam ignium quibus mundus includitur, solidumne sit caelum ac firmae concretaeque materiae an ex subtili tenuique nexum, agatur an agat, et infra sese sidera habeat an in contextu sui fixa, quem admodum anni vices servet, solem retro flectat, cetera deinceps similia. Secunda pars tractat inter caelum terramque VerSantia. Hi sunt nubila, imbres, nives, terrae motus, fulgore8

Et humanas motura tonitrua menteS',

quaecumque aer facit patiturve. Haec sublimia dicimus, quia editiora imis sunt i Tertia illa pars de aquis et q. s. Concentu qui Achillem inter et Senecam intercedit tam manufe8tu8 St, ut quae isti scriptore exponunt ad communem lantem non p08Sint non redire. Hic autem pro re nata nemo aliu8 8Se pote8t nisi osidonius. Quod quam recte a nobis tatutum it eis quoque quae apud Senecam definitionem supra exscriptam secuntur eique explanandae inserviunt clarissime ostenditur. Primo sane adspectu mirum videri debet, quod Seneca terrarum motus inter sublimia rettulit. Namque hi, ut 08 compertum

20쪽

Εdgarus Martini Quaestiones osidonianae.

et exploratum habemus, potius in terrena cadunt. Neque vero Veteribus Vera concussionum terrae natura aut indole plane perSpecta cognitaque erat, sed incerti titubabant alii aliam de illarum origine proponentes sententiam. Vide sisIdeleri conspectum opinionum Veterum de terra mota in ed. Arist. Meteor.'vol. II p. 584 sqq. Seneca autem vel potius eius auctor cum terrae motus ad quaestionem de Sublimibus pertinere pronuntiat, ab his illorum explicationem arcessendam esse duxi88eputandus est Nec nos dubios relinquit Seneca Ait enim l. l. 3 'quo modo, inquis, de terrarum motu quaestionem eo posuisti loco quo de tonitribus fulgoribusque dicturus es γquia cum motus terrae spiritu sant, spiritus autem aer sit agitatus, etiamsi subit terras, non ibi spectandus est cogitetur in ea sede in qua illum natura disposuit.' Seneca igitur terrarum motus fieri existimat, cum spiritus seu aer agitatu terras subit Hinc illos c0ntemplandos eo loco quo de rebus sublimibus disputetur Oculorum aciem velim intendas ad explicationem concussionum terrae a Vir docto Romano prolatam.

Quam Posidonii esse Laertius comparatus evincit c l. VI 154:

τ ordoli scit του ' DDσικου λογου '.' Nulla igitur potest esse dubitati quin quae apud Senecam et Achillem de notione Vocabulorum μετεωρα - caelestia et μετ&ρσια - sublimia)disceptantur ad Posidonium auctorem reVertantur. Iam si placet pauca de Posidonii libris meteorologicis dicamus, de quibus hominum doctorum Sententias mirum quantum fluctuare Video. -)Laertio Diogene auctore Posidonius duabus mi fallor scriptionibus peculiari studio res meteorologica pertractavit quarum scriptionum prior illa est cui titulus erat ' τερὶ

1 Differt haec Posidonii definiti a volgari Stoicorum. Cf. Dieisii Doxogr. p. 379 HSqq. 2 Plane perversa protulit Schmehelius in libro ceteroquin egregio' Philos de mitti Stoa IlS92 p. 14 not. 5. Item scatent erroribus quae disputavit Malchinus De auctor. bdm qui os adh.' 18933, p. 26sqq.

στοιχειουσει); a qua haesito an non diversa sit quae a Laertio

όγdch subaudiendum του 'ουσι κου λογου qui liber paragrapho antecedenti diserte excitatur Quod autem Laertius modo . ἐν se ordo i του Ουσικου λογου citat cf. l. VI 153), modo Dcii ordos se του Ουσικου λόγου haec inconstantia nil habet ad irationis, cum et aliis locis eam apud illum deprehendamus. f. ex gr. l. ΙΙ 157 μυσιππος is δευτερρο ταν συυσι- κων cum eiusd libr. 159 M. φησιν is τη δευτερα των Φυσι- κῶν clam quaenam ratio inter librum ' τερ μετεώρων et Μετεωρολογικην στοιχείωσιν intercedat disquirendum. Sunt qui hanc pro breviario illius scripturae habeant se gr. Schmeheli L) Quorum sententia reicula videtur esse. in credi p0test ab illo viro docto quem Laertius in enarrandis Stoicorum placitis secutus est forsitan fuerit Diocles modo integrum qui ei praesto erat librum ' περ μετεωρ υν' laudatum esse modo eius epitomam 2 sua opinatione me iudice quidquam perversius excogitari non potest. Accedit alia cau8a quae volgari do Compendio meteorologico opinioni aperte adversatur. Demonstrare quippe licet argumentum librorum De meteoris aliud fuisse atque ' Compendii meteorologici Vitenim quoniam quem significatum voci μετεωρα subesse Voluerit Posidonius enucleavimus, iamiam quid ille libello quem ' περ μετεωρων inscripsit tractari definire possumus. Procul dubio hoc libro

Senecae verbis ut utar naturam siderum scrutatus est et magnitudinem et formam ignium quibus mundus includitur, solidumne sit caelum ac firmae concretaeque materiae an ex

subtili tenuique nexum P agatur an agat et infra e Sidera