장음표시 사용
21쪽
habeat an in contextu sui fixa quem ad modum sol anni Vices servet an retro flectat, cetera deinceps similia.' an has igitur res Posidonius in libro στερι μετεωρων inqui8ivisse existimandus est quae suspicio egregie stabilitur et firmatur duobus quae ex illa scriptione nobis servavit Laertius Diogenes fragmentis Quorum prius i. ΙΙ144 exstat, ubi legimus εἶ, αι ὁ τὸν μεν ν Lo εἱυκρινες πυρ, καθά φησι Ποσειδωνιος εντερ ζ Περι μετεουρ υν Quae verba nulla indigent explanatione. Paullo difficilius alterum est fragmentum quod lib. VI 135
λείπει. Quaelosidonium cum de forma siderum es supra di8sereret exposuisse puto. Cf. Bahe flos Rhod reli. p. 242. Circumscripto librorum 'De Meteoris argumento iam Videamus num etiam de Compendio meteorologico' certiora proferri possint. Quo plane easdem res tractatas fuisse atque libro De meteoris quam vere negaverimus Vel alterum fragmentorum a Laertio ex Compendio meteorologico servatorum adfatim d0eet Namque res illo tractata non ad μετεωρα Sed ad μεταρσι pertinet. s. a. Diog. l. VII 152: ριν δ' εἶ, αιαυγὰς ἀφ' ἰγρευν νεφευν ἀνακεκλασμενας η υς Ποσειdωνιος φησι ν η'RIετε υρολογικὴ ' εμφασιν ηλέου μνὶματος' σεληνης
vit igitur Posidonius in libro qui inscriptus erat Μετεωρολογικηστοιχείουσις de rebus sublimibus. at cave credas de his unis eum in isto libello verba fecisse. Quod ne arbitremur enixe repugnat primum index libro praepositus. Etenim Posid0nius si de rebus sublimibus solis egisset, ambigi nequit quin librum suum argumento adcommodate Μεταρσιολογικά vel Μεταρσιολογικνὶ τοιχείουσις in8cripturus fuerit inri8toteles sane scripturae suae de rebus sublimibus praemittere p0tuit titulum πιετεωρολογικά i), nimirum quod ei sublimia audiebant μετεωρα.
1 Haec melior memoria in paucis codicibus liber inscribitur περὶ μετεωρων i. et Zelleri mist philos Gr. IV 2, p. 87, not. 2. Quaestiones Posidonianae.
Idem sacere minime licuit iis qui sublimia μεταρσι nuncupabant. Quocirca qui primus metarsio vocem ad una sublimia rettulit Theophrastus scriptionem suam de sublimibus vel potius eam libri me meteoris partem qua de rebus sublimibus disseruit inscripsit 'Mεταρσιολογικά vel περὶ μεταρσίων , ac non Μετεωρολογικα. Sed iam clamantem te audio: haec si tute recte disputasti, nascitur ut in Posidonii Compendio meteorologico elementa rerum caelestium exposita suerint Ne multa inscriptio libelli nullo pacto explicari potest, si eo aut unaeaelestia aut una sublimia tractata fuisse putamus. Expediuntur autem simul omnes difficultates si Tlementa meteoroloutea' et ad caelestes res et ad sublimes pertinuisse XI8timamus. Gum vero Posidonius adiectivum μετεωρολογικος non angustiore ensu, ita ut ad μετεωρα - corpora caele8tia referret,
Gagg6 ense:dus est sed volgari quo caelestia et ublimIR comprehendebantur. quod quam ob rem fecerit haud difficile est dispicere. Nempe brevitati consuluit Quodsi argumentum
libelli exacte describere voluisset, iidld 'io'R'
'Μετεωρολογικὴ και μεταρσιολογικη στοιχείωσις Qui titulus
enm paruis commodus esset, Posidonius simpliciter librum tam inseripsit: Μετεωρολογικὴ στοιχεiωσις. Accedit 'era
caelestium et sublimium inservisse videantur Achilleae Intro
Dartem osidoniana protulisse exploratum est. Item certissi
um gi personain tristotelem profundo haustu Posido
disse se Zellerum in Abh de Beri Ahad. 188 p. 399 sqq. i. isque durum est nam potissimum Osidonii scriptionemn ambo in usus suos converterint. Namque definitio Voca-
rologico' conservata est, recurrit et apud Achillem et apud personatum Aristotelem Praeterea apud hunc ei ap. IV 203Ρ6 donii explicatio iridis quam Laertii auctor ex Compendio sitsibiologies sumpsit eisdem ferme verbis expressa legitur. ἴ d satis onstare existimo Posidoniana quae exhibent DIO-
22쪽
Εdgarus Martinidorns et Pseud0aristoteles ex compendio meteorologico Apamei petita esse. Quae cum speculamur, partim ad μετέωρα partim ad sιεταρσια spectare facile videmus Ceterum personatus Stagirita pressius Sosidonium Iecutus est quam Diodorus. Quapr0pter equidem eo inclino, ut eum etiam dispositionem argumenti Posidonio debere ducam. Quae coniectura si recto talo stat, Posidonius in fronte libelli sui paullo generaliorem disputatiunculam conlocavit quae exordiebatur a definitione Verbi κοσμος exin doctrinam de rebus caelestibus explanavit; denique sublimia adumbravit. Sed utut haec se habent, utique nobis statuendum est in Compendio meteorologico Posidonium aeque rerum caelestium rationem habuisse ae sublimium. Quem ad modum autem doctrinam de meteori prolixiore oratione persecutus est libro ' στερι μετεωρων', sic de rebus sublimibus iusius egisse videtur in Physico sermone'.
Cf. a. Diog. VII 153 et 154. Constabat vero hic n0n ut volgo perhibent es Baheum it p. 23 et Schmehelium . . p. 13 minimum V libris sed ΙΙ Nam apud a Diog.
l. ΙΙ 140 in optimus cod. urb., ut comiter certiorem mesecit C. Wachsmuthius, praebet numerum non ιε . Ceterum ne numerus XI quidem es La. Di0g. l. VII 149 extra omnem dubitationem p0situs est. Fortasse ei adhaereto anteceden
Nulla autem causa est cur Compendium meteorologicum
ex Physico sermone et ex libro De meteoris excerptum putemus immo vero fuit singularis scriptura atque haud pauca continuit quae alibi non tractavit philosophus Apameensis. Quod nisi statuas, intellegi nullo modo potest quod a Laertii auctore iuxta uberiores physici argumenti libros Compendium meteorologicum aliquotiens laudatur et respicitur. Verum haec hactenus. Quamquam non nulli loci scriptorum posteriorum veluti hilonis Iudaei et Clementis Alexandrini exstant ubi voces μετεωρα et μεταρσι leguntur, tamen eos adferre non decrevi, quod utilitas quae inde redundat paene
cΑΡΙΙΤ ΙΙ. De reparanda Posidonii de rebus caelestibus doctrina.
Posidonii Rhodii de rebus caelestibus doctrinam quicumque reparare et refingere animum induxerit praeter eos locos qui expressis Verbis utpote Posidoniani a variis scriptoribus adseruntur respiciat necesse est hos potissimum quattuorviros: Plinium Achillem, cui Suidae demum error cognomen Statio indidit cf. Dielsi 'moxogr. p. 17), Geminum, Cleomedem. Quos Posidoniana doctrina libellos suos inriga8se iam pridem homines docti pervidere. Nerum cum nemo illorum scriptorum unum philosophum Apameensem in usum uum advocaverit, intentius nobis anquirendum est quatenus qui8que eorum Posidonii sententias repraesentare videatur. In qua disquisitione consentaneum est ut ab eo scriptore proficiscamur quem fidelissime Posid0nium exscripsisse quemque plurima ab eo mutuatum esse uspicari liceat. Quis autem ille est moent investigemus, singulos illo deinceps adcuratius considerabimus circumspiciemusque num quid quem ad modum P08idonio usi sint aut ipsi tradant aut aliunde constet. Exordiamur si placet a c. Plinio Secundo, helluone illo librorum atque antiquitatum. Cuius Naturalis historiae liber Iad rem nostram pertinet quippe qui in descriptione mundi versetur in cuiusque auctorum laterculo Posidonii nomen legatur. Sed obstant gravissimi scrupuli quo minus Plinii librum pro idoneo disquisitionis nostrae fundamento habeamus. o primum quidem parum certum est ipsumne Posidonium usurparit Plinius an notitiam eius sonti secundari debeat. Ut ane
23쪽
Εdgarus Martini Quaestiones Posidonianae.
dubitari nequit quin vir doctus Romanus multorum scriptorum volumina suis manibus tractarit atque haud pauca ipse excerpserit, ita vehementer hercle erraverit, si qui ab eo omnes lectitatos esse crediderit quorum nomina indices sontium exhibent. Quid quod sedulus compilator ipse ingenue prostetur vide praef. 17 quartam serme partem scriptorum laudatorum a semet ipso inspectam esse Atque maxime dubia res est de scriptoribus Graecis. Quorum ignobiliores quod non ipse adiit neminem profecto mirum habebit demirandum autem quod ne principes quidem illorum ex ipsorum scriptis cognosse
videtur Aristotelem quidem inter auctores suos nominat multusque est in eo citando Verum Aristotelea tantum non omnia
accepta refert aut Nigidio Figulo aut Pompeio Τrogo es Montigni Quaest in Plin. N. H. de animalibus libros' 1840J3. Perinde Theophrastum ipsum a se adhibitum esse Vana laetatione simulat ei. Sprengel 'De at quae in hist plant inter lin.
p. 54 sqq.). Posidonium quoque ei accensendum esse qui per alios viro bono innotuere ut exi8timem, duabus causis e pellor. tque primum quidem u8picionem excitat, quod quamquam plurimae Posidonii sententiae per vastam lini scripturam dispersae sunt, tamen rarissime illius nomen obviam fit. Augetur haec suspicio eo, qu0 Plinius inter auctores suos scriptorem quendam Romanum refert quem prolixeiosidonio usum esse exploratum habemus. Constat nimirum linium mira quadam impudentia M. erentii Varronis scripta suppilasse hic rursus plurima a Posidonio mutuatus est quod nuperrime certissimis argumentis evictum est a Schmehelio
es. Philos. d. mitti Stoa' 1892 p. 132 sqq. et a endlingio et Hermae' vol. XXVm 1893J3. Quibus reputatis procliviter
quis sibi persuaseritis Varronis libris Plinium Naturalem historiam Posidoniana doctrina implevisse. Neque vero hoc uno scrupulo nixi Plinium idoneum es8ea quo disquisitio nostra proficiscatur negamus. Accedunt alii duo quorum prior ad scriptoris nostri genus dicendi pertinet. Ut quippe consuevit oratione oppido quam turgida inflataque.
Atque adeo saepissime tam obscure tamque perplexe loquitur, ut citius cortinam ex imo adyto mugientem quam hominem disserentem audire tibi videaris. quae res quanto opere inquisitionem retardet atque impediat dici vix potest. Quid quod non numquam omnino desperandum tibi est elici posse quid scriptor dicere voluerit Non minus gravis est alter de quo dicturus eram scrupulus. Scilicet linius quamvis diligens aesedulus fuerit, intellegentia rerum aut ingenii acumine haudquaquam eminebat. inde factum, ut non pauca minus recte adsequeretur aut adeo plane perperam intellegeret es Ur-liehgii ' Chrest. lin. p. XIX) Sed ista decantata sunt. Ne
quibus idcirco tantum commonui, ut quo iure a Plinio proficisci lubricum periculosumque esse autumaverim meliu perspiciatur Mittamus proinde hunc convertamu8que nos ad alterum quattuorVirum, ad
Achillem. Cuius opusculi origo et sontes quod clare nobis patent, insigne est meritum Dieisii es. Doxogr. p. 19 sqq.). Feliei enim aerimonia perspexit Achilleam Introductionem infundamentis alicuius scriptionis Diodori Alexandrini exstructam
esse qui Ciceronis fere memoria floruisse censendus est. Diodorus vero in libello suo maximam partem Posidoniana protulit. munc in usum suum convertit udorus, et ipse Alexandrinus, Augusti aequalis Verum cum udorum hominem doctissimum in scriptisque veterum multum volutatum fuisse eerto sciamus cf. Zelleri Hist phil. r. III p. 611 sqq.), vix credibile est satis eum habuisse Diodori libellum brevi
manu compilasse immo si multa eum ex largo lectionis suae thensauro deprompsisse et adiecisse autumavero, haud facile quemquam mihi oblocuturum esse confido, tametsi quae ad eum reverti videantur partes propter Achilleae antroductionis condicionem ad amussim demonstrari nequit Equidem sane eo inclino, ut quem ad modum Stoica e Diodori rivolis profluxisse es Dielsium l. i. p. 21), ita quae ad ceteras philosophorum secta praecipue Pythagoreos spectant magnam dumtaxat partem suppeditata existimaverim ab udoro. Iulus denique liber primarius est fons Achilli quem grammatico-
24쪽
rum gregi ad8ignandum 88 suo iure pronuntiavit Maassius Arateorum p. 42. Nec vero probus ille Arati interpres neminem adhibuit nisi udorum quae opinatio vel inde refellitur atque redarguitur, quod in antroductione hic illic scriptores audato reperimus quo post udorum suisse constat veluti Thrasyllum, Adrastum, tolomaeum es. Introd
terea Achilles commentarium illum rateum descripsit quo etiam scholiorum Marcianorum auctor usus est quod Maa88ius es. l. l. p. 21 proxx. tam ludulenti c0mprobavit argumentis, ut nullus dubitationi relinquatur locus. Verum ne Achillis quidem libellus integer incolumisque ad nostra tempora per-Venit, Siquidem excerpta no tenere plus minus exilia cum totus antroductionis habitus adfatim declarat, tum index in eodicibus Vaticano et Medice libello praefixus τι ν Ἀρατου Oaινομεν υν' ιρος garobri ν ἐά των Ἀχιλλείως es. Maas l. l. p. 20). Quibus perpensitatis equidem summo opere graVor Achilleae scripturae reliquias pro eo fundament putare quo Posidonii doctrinae rudera indagaturi secure inniti possint. Αmbigi enim nequit, quin Diodorei commentarii robur illud Achillis opusculi, e quibus Posidoniana in Introductionem manavere omnia, totiens expilati, in noVam formam redacti, cum multis denique alienis ac disparilibus commixti a pristina sinceritate et integritate sensim longe recesserint, ita ut umbrae solummodo eorum nunc SuperSint.
Transeamus igitur ad Geminum, sub cuius nomine libellus circumfertur qui inscribitur Εἰσαγωγη εἰς τα φαινομενα. Huiu8 libelli indolem et consilium paucis adumbrare haud a re nostrae88 duco. Reapse introductionem astronomicam Gemini qui temporum invidiam defugit librum esse tam argumentum tractatum quam disputandi ratio dilucide ostendit. Strictim enimvero sed luculenter de astronomiae elementis di88eritur. Quaecumque autem ad interiorem huius scientiae cognitionem pectant consulto omittuntur. In primis adcuratiores computationes raro inveniuntur, quamquam non plane deSunt s. X. gr.
365 cap. XIV de evolutione' περὶ ξελιγμοῖ) Quae reputantes
si Gemini 'Introductionem usum scholarum Mestinatam fuisse contenderimus, haud saltemur. Sed cave cum lassio
vide eius prgr. De Gemino et Posidonio' iel. 1883 p. )Geminum ad rati carminis interpretationem sua rettulisse statuas. Nempe noster Εἰσαγωγνὶν εἰς τα φαινομενα ac non Εἰσαγωγην εἰς τοι Oaινομενα perscripsit qua de re adi
perspecto libelli Geminiani consilio iam facile non nullae res expediri possunt in quibus explicandis homines docti merito
haeserunt Atque recte quidem animadverterunt orationem, cum in universum ad certam quandam normam consormata aequabiliter procederet, non nulli tamen locis ab ista norma longe recedere iterumque enim ea stricta sed luculenta est: interdum vero aut luxuriat aut usque ad obscuritatem contracta
est Porro iusto iure clamitant esse in hac Introductione 'quae inter sese pugnent. Postremo Gemini libellum quibusdam gravioribus erroribus vel mediocri astronomo indignis deformari non sine causa conquesti sunt se Schmidi l. l. p. 30 et Manilium in 'Comment. Flecheis.' 1890 p. 109sq.) Nil attinet omnia ea adponere quae de illis asperitatibus atque salebris
viri docti argutati sunt equidem, ut supra ignificaVi, earum explicationem a Gemini scripturae consilio repeto. Quae cum in usum studiosae iuventutis confecta esset, con8equens est ut frequenter eam descriptam esse existimemus. Nunc ero ultro liquet describendo identidem veterum scriptorum libellos non meliores facto esse immo gravissima inde contraxere Volnera. Itaque si non omnes at certe plurimos errore i qui Volgo Gemino obtruduntur exorto putaverim. Porro notum est omnibus temporibus contextu librorum in usum scholarum compositorum parum pie tractatos esse. In quos editores summa cum licentia grassari adsolent nil verit ex ipsorum sensu atque ingeniolo verba auctoris libelli mutare aut deleret Huc faciunt praecipue vitiosi numeri.
25쪽
aut adeo plane nova adfingere. alia et Geminianae 'Introductioni evenisse ex multis rebus intellegitur. Huc videlicet laciunt manifestae quae nobis variis locis occurrunt dissensiones et repugnantiae, huc facit etiam inaequalitas illa rationis disceptandi. Interpolationibus autem multis et magnis Introductio laborat quarum maxima et ea apertissima calendarium
est ultimo libelli capiti adsutum. Quod cum nullo modo cum sententiis capite XIV expositis conciliari queat, optimo iure pro purio habuere oech cf. l. l. p. 8 proxx.) C. Wach8muth proli in cal. Graec. p. XLIV); Schmidi cf. l. l. p. 293). Verum de Introductionis interpolati0nibus alibi adcuratius disputabimus. Haec igitur Gemini Introductio etsi nullo loco diserte
ad Posidonium provocat, tamen aliquam multa doctrinae eius frustula continet quod qui eam attente perlegerit, facili negotio cognorit. Neque hoc aciem hominum doctorum praeteriit. Longius autem progressus est Blassius qui programmate modo laudato vincere studuit Gemini Introductionem ex uno Posidonio haustam esse. Nec vero multorum ille plausum tulit.
Acriter enim ei oblocuti sunt validissimis argumentis reti Schmidi l. l. p. 30 sqq.; anner in libro G60m. r. 1887)p. 29 sqq. Manilius i. c. p. 10 proxx. Qui viri docti ut Blassi opinionem futtilitatis evidenter coarguisse, ita de testimoniis Veterum seriptorum quae ad Geminum pertinent parum recte iudicasse mihi videntur. Quocirca equidem totam quae de Gemino est retractare decrevi quaestionem quam altioris indaginis esse sentio quam Volgo putant.
Incipiamus vero a testimonio Prisciani Lydi. Qui, vel potius barbarus ille qui medio aevo eum in sermonem Latinum convertit p. 42 8 sqq. ByW. fusi quoque sumus, inquit, utilibus quae sunt ex Strabonis Geographia Lavini i. e. Ἀλβίνου)quoque ex Gai scholis exemplaribus Plat0nicorum dogmatum; adhuc etiam ex commento Gemini Posidonii de Μετεά ρων Pristinam Geminiani libelli inscriptionem ut recuperemus, Graeca nobis refingenda sunt. Quod sacile et probabiliter fieri potest, modo quam in seriptore Graeco vertendo normam
secutus sit barbarus interpres memoria teneamus. Quem artissime versionem suam ad riseiani exemplum adplicavisse
non difficile est intellectu. Quid quod haud raro tantopere sibi indulsit ut Graecas constructiones retineret ab Latini sermonis ingeni plane alienas Velut p. 7, 30 ByW. legimus futcongelari inera': quod nil alius esse nisi Graecum scis στεσυμπήγνυσθαι τον αερα bene pervidit ByWaterus Praeter hane alia quam maxime notabilis barbari est consuetudo quippe qua explicatio plurimorum errorum plurimarumque obscuritatum versionis Latinae arcessenda sit. Solet nimirum vir bonus in convertendo Graecos articulos plane neglegere ingulaque nomina articulis nudata eodem ordine quo conlocavit Priscianus Lydus exhibere. Quae ratio licet implex atque commoda sit, tamen usque quaque Semperque alvo sensu salvaque orationis perspicuitate usurpari non potest Ne multus sim, uno sed
luculento admodum exemplo defungar. l. 42, 13 ByW. haec exstant fusi sumus 'Didymoque de Aristotele et ipsius seriptore dogmatum'. Sagaciter ByWaterus haec verba Graece in
pretis consuetudine ratique teneat op0rtet quicumque cum Prisciano Latino rem habet. Iam de Geminiani libelli inseriptione videamus. Ac primum quidem quamnam Graecam vocem interpres illo commento' expresserit rimandum est. Cogitare quidem licet omnino de Vocabuli υσιδι ιν ιι et ξηγησις. Utram vocem Priscianus dederit facili pera iudieari potest, dum modo barbari interpretis rationem vertendi reminiscamur iamque Priscianei sontium 'aterculi inscriptionem adsciscamus ubi Vox commenti recurrit. adserit enim Lydus p. 42, 14 ByW sese usum esse et Dor0thei Naturalium Aristotelis eommento Ubi eum vocabulo commenti genetivus adiunctus sit, consequens est ut a Priscian V0 εξ γησις ac non cosa si posita fuerit. Neque enim Graeci scriptores Vocabulum etcoμνημα - commentariush cum genetivo libri ad quem pertinet hoc copulare solent, Sed utuntur praeposi
26쪽
Εdgarus Martini Quaestiones Posidonianae.
num al.). Ergo Dorothei libri inscriptio Graeca haec fuit isti eo-
das indicem Hipparcheae seriptionis nuper a Manilio evolgatae:
11τπαρχου των Ἀρατο ista Eido ου Gai postενων' Ἀξ γησις. Quoniam quo vocabulo Graeco barbari interpretis commentum' respondeat eruimus extra dubitationis aleam positum est quem ad modum Gemini libellus Graece inscriptus fuerit. aut allor aut ille in fronte hunc gessit titulum: Γεμi-
niani libelli indicem prorsus ad eandem rationem formatum esse ad quam librorum Dorothei et Hipparchi inscriptiones. Quaestio iam subnascitur ad vivumne quod aiunt resecemus Geminiani libelli quam Priscianus largitur inscriptionem necne, vel ut apertius loquar, Posidonii lucubrationem quae ' περὶ
μετεορ υν in8cripta erat an aliam eiusdem auctoris scriptionem meteorologici argumenti a Gemino enarratam commentario atque inlustratam esse putemus. Quod si constaret titulum illum quem exhibet Lydus a Gemino libro suo impositum esse, res nulla disceptatione indigeret Nec vero constat. Quicumque enim ceteros a riseiano suppeditat08 0ntemplatus erit librorum titulos, facili opera perviderit eos partim parum adcurate expressos es8e interdum enim Priscianus sat habet argumenta librorum indicasse. s. ex gr. indices librorum Aristotelis hos p. 4l, 18 sqq. ByW.J: actionibus Aristoteli de physica .... et με τεο ρυὸν Unde ambigi potest num Geminianus liber ea inscriptione ornatus fuerit quam apud Priscianum legimus. Sed nihil opus est hariolari aut suspicari, ubi certissime de
controversia constituere licet.
Inspiciendum Soluti0num ad Chosroen cap. IV. Argumentum inibi explanatum primo enuntiato indicatur p. 63, 24 sqq.): et hoc deliberandum quare per unumqu0dque climatum sint IIII conversiones solaris anni, vernali et aestiva et autumalis et hiemalis et his in una distinctione temporis saetis diei et noctis magnitudo et brevitas et aeris perturba-
tiones et nimbus et caliditas et frigiditas per unumquemque loeum et clima differt et variatur.' quem ordinem insequens inquisitio adcurate servat utpote quae a conversionibus Solis Ordiatur et in quaestionem de calore et frigore decurrat. Sententiae autem tam arte inter e copulatae et conexae sunt, ut ex uno fonte cap. IV profluxisse satis constare videatur. Quod eo magis nobis statuendum est, quod ceteris quoque locis in adumbrandis singulis argumentis vel eruditionis locis riseianus non, ut ipse Vana iactatione gloriatur, complures sed sereunum auctorem in universum sequi Solet Luculentissimum exemplum circulatoriae illius Prisciani venditationis cap. X p. 98, 24 sqq. est Quod excepto uno loco unius Aristotelis de
ventis doctrinam expromit, licet Priscianus in calce disputationis suae admirabili cum gravitate adseveret p. 104,3 proXX.): haec enim sunt ex multis scriptoribus accepta adprobatione nobis sollicita de Ventorum generatione et in quantum m0Ventur et quo modo aera commovent proprio motu. CL Rosei Anecd Graecol. 1864 vol. I p. 26. Quem autem auctorem Priscianus in conscribendo cap. IV secutus est Iam lassius l. l. p. 20 et ByWaterus in adnot. ad cap. IV definitiones m0tionum astronomicarum in cap. IV Solutionum propositas summam similitudinem habere cum eis quae in Gemini Introductione' leguntur rectissime animadverterunt Sed latius patet cognatio namque etiam in
aliis multis rebus sententiisque mirus inter Isagogen et cap. VΡriseianei libelli intercedit concentus Veluti quae Lydus
p. 64 25sqq. de cingulis terrae exponit, eisdem ferme verbis expressa reperiuntur apud Geminum p. 29 Uran. Pet. Tamen toto quod aiunt caelo erraret, si qui quam nos tenemus Gemini antroductionem 4 riseiano ad usu suos advocatam esse putaret. Quod ne existimemus, Vetat quod quamvis stricta sit atque praecisa Lydi ratio, tamen uberius ab eo Geminiana Isagoge opus expilatum esse adhuc perbene c0gnosci potest. atque suo iure Blassius cui ceteroquin riscianus diligentiore scrutatione indignus Visus est, quasdam desinitiones pleniorem formam ostendere commonuit cf. eiu8
27쪽
progr. p. 20), velut eam qua notiones vocabuli diei describuntur.
Prisc. p. 65, 22 Sqq. dieitur enim dies tripliciter aut
Secundum corpus aer a sole illuminatus aut secundum ab ortibus in occasum tempu8 Xtentum, in quo centrum solis abortu in ocea8um pervenit, i. e. tempus a quo Sol incipit superare origontem u8que dum totus oecidat dicitur quoque diei et αθ' τερον ὁ τροπον ημερα noctis tempus dies. λεγεται χρονος φ ν HOWανα-τολν μεχρις ηλio aίοις νατολῆς.
Priscianum paullo locupletiorem esse agnoscis. Nam ut alia omittam, cum Geminus in Introductione duas vocis diei notione circumscribere satis habeat, apud Priscianum his tertiam adiunctam invenimus quam cur Geminus in Introductione non memorari haud difficile est dispicere. Porro haec considera: Prisc. p. 65, 288qq. origo autem dicitur circulus dividens manifestum mundi ab Occulto et extremus visibilis hemisphaerii quod supra nos est circularis sinis in campum pelagi undique nihil omnino obsistente, ita ut in circulari plano
ambiat et resecet mundi manifestam Sectionem, ad Veritatem quidem minor hemisphaerio, ad visum vero hemisphaerium.
Maximi denique momenti est, quod in capite IV Prisciani sunt quae in Introductione omnino frustra quaeras. Huc acit definitio p. 66, 3sq. prolata. Quam tamen non ab ipso Lydo
adiectam esse, sed ex eadem officina prodisse e qua ceteras definitiones rerum astronomicarum cum per e admodum erisimile est, tum tota eiu quasi clamat indoles Perinde ambiguum esse nequit quin et extrema cap. IV, pars quae est de perturbationibus aeris et de similibus rebus ad eum revocanda sit cui cetera quae in hoc capite exponuntur debet Priscianus quod artus quo illa cum praecedentibus continetur conexus abunde Vincit. Neque ero quae ea pertrectanturres in Gemini Introductione occurrunt. Unde exstare et eminere reor Priscianum ad componendum cap. IV Solutionum' non Introductionem Gemini adhibuisse. Quo modo Vero notandam illam quae inter hanc Gemini scriptionem et caput illud Prisciani intercedit sententiarum et interdum verborum convenientiam explicabimus Nimirum statuendum est riseiani cap. IV et Geminianam Introductionem ex communi fonte mana88e, e quo uterque auctor quae ei adridebant exscripsit.
Hunc autem sontem indagare haud arduum est, dum modo Prisciani fontium laterculum auxilio arceSSamu8. In quo p. 42, 9, ut supra iam vidimus, Commentum Gemini Posidonii de Μετεωρίων commemoratur: quod quin fundamentum sit et Prisciani cap. IV et Gemini Introductionis non poterit non conligere quicumque quae hucu8que de ratione riseianum inter et Isagogen meminianam intercedente disceptavimus
Iam eo provecti sumus, ut diudicare possimus utrum Geminus Posidonii librum qui αερι μετεουρίων in8criptu erat interpretatus sit an res aliter se habeat Cum Prisciani caput V quod ex Gemini Commento Posidonii de Μετεωρων haustum
esse modo significavimus non caelestia tantum verum etiam sublimia contineat, adparet non ad librum De meteoris Gemini commentarium pertinuisse Priscianumque parum adcurate libelli titulum expressisse. Ergo verba τερ φιετευ ρων nihil indieant nisi libellum quem Geminus commentario explicavit fuisse meteorologici argumenti. Vocem autem μετεc0ρα a Prisciano non Posidoniano Sensu usurpatam esse, sed volgari quo caelestia et sublimia comprehenduntur, non est quod expressis verbis
28쪽
moneam. Cum igitur Geminus non librum Posidonii De meteoris enarrarit, Videamus num de altera scriptura cogitare liceat qua Posidonius de rebus meteorologicis egit, die ' Elementa meteorologica Atque sane multa sunt quae nos ad hoc philosophi Rhodii opusculum vocent. ac primum quidem paullo generaliorem proponere liceat deliberationem. Quod si ambitum et indolem libri De meteoris speetamus, non ita valde idoneum eum fuisse videmus qui commentariis instrueretur Constabat
enim minimum VI libris es a Diog. l. VII 44 in eoque
pro eius ambitu singulae de rebus caelestibus quaestiones fuse et subtiliter expositae et excussae erant. Ialis autem liber qui res ob quas disceptatur quaeque in contentione sunt diligenti et adcurata scrutatione persequatur atque de exhauriat, talis inquam liber multo minus ad commentandum invitat multoque omnino minorem et explicandi et disputandi materiem praebet quam compendium quo principia rudimentaque scientiae alicuius stricta oratione proponuntur. Quod quo iure adseramus perspiciet qui8qui quantam nubem commentariorum breviculi Dionysii Thracis, ermogenis, mephaestionis, aliorum libri conflaverint recordatus erit. Hisce autem libellis plane in aequo ponenda sunt Posid0nii Elementa meteorologica'. Hinc etiamsi aliae rati0nes Meessent, ire ve artis meteorologicae enchiridium a Gemino commentario explanatum quam diffusas disputationes αερι μετε υρ υν' multo veri similius esse ego equidem autumare haudquaquam gravarer Verum nil opus est in coniecturi versari, cum Geminianum Commentum reapse ad Posidonii Compendium meteorologicum pertinui88 certo comprobari possit. Vidimus supra a Gemino librum aliquem philosophi Apamei explicatum esse qui et caelestia et sublimia tractaret. Quid ' Elementa meteorol0gica γ Nonne haec ιετεωρα aeque
ac μεταρσι respexerunt Profecto hoc nobis Statuendum erat. Accedit altera causa eaque gravissima quae ut Gemini commentarium ad Μετεωρολογι κην τοιχείωσιν reseramus Suadet.
Exstat enim in Alexandriaphrodisiei comm ad Aristot. Meteor. cf. d. Ideleri vol. II p. 128 disputatiuncula Gemini de arcu
caelesti. Quam cur ex huius f Commento depromptam esse existimandum sit infra exponemus. Quae propterea quam maxime notabilis est quod in ea Posidonii de arcu caelesti sententia quamquam suppre880 auctoris nomine refertur et eX-
planatur Forte autem fortuna scimus quo in libro hic de iride egerit. Namque Laertius Diogenes relata eius de hac doctrina addit os L VII. 52): υς Ποσειδῶνιυς φησιν ν η
Re ita comparata mihi quidem satis constare videtur Gemini ' Commentum explanationi Osidonii filementorum meteorologicorum ac non libri ' τερ μετεωρων inservisse Priscianumque paullo neglegentius titulum libri Geminiani ex
Quoniam de Prisciano diximus, ad Simplicii de Gemino
testimonium transgrediamur De cuius interpretatione cum summa inter homines doctos controversia sit, diligentius illud considerari necessarium duco. Invenitur autem in Simplicii comment ad Arist. 'Phys bol. I p. 291, 34 sqq. Dieis., ubi legis haec: ὁ ε Ἀλέξανὁρος φιλογαο νως λέξιν τινα του Γεμέ
Sequitur a Simplici exscriptus locus. Tergit deinde Simpli
ωριστοτελους λαβουσαν. quae Verba qui adcuratius perpenderit aliqua labe turpata esse non poterit non perVidere. Namque ut alia taceam, longissime absunt ab integritate grammatica. Inter paucos illos qui de eorum sinceritate non du
p. 94) Qui verba λέξιν τινα του Γεμένου ἐκ ν ς επιτομῆς τῶν IDσει do νέου Μετεωρολιγικcυν cohaerere censet, ε γησεως autem genetivum cum vocabulis subsequentibu τας φοριιας
29쪽
Evarus Martini λαβουσαν coniungit. Neque Ver hoc per artem grammaticam sacere licet quod ille vir doctus probe ensit, quamvis
Quodsi scriptor Graecus eam sententiam exprimere. Volui88et quae Schmidii placet, ei dicendum erat: τας τῆς ξηγησεως acpoρμας λαβουσαν. Sed omnino Vereor ut sic umquam homo Graecus locutus sit. AElane enim abundat superfluusque est genetivus ξηγησε υς, quandoquidem locutio τας φορμας λαμβανε ιν agro τινος per Se ab8oluta est atque persecta nec ullo
indiget additamento CL sis extrema verba Simpliciani loci:
Ἀριστοτελους ci a φορμας λαβων Verum praeter hasce dubitationes grammaticas alius adest scrupulus haud levis itenim cum Priscianus Lydus a Gemino Ἀξήγησιν τῶν Ποσειdωνέου περὶ μετεωρων perscriptam esse digeri testetur, nihil mehercules perversius esse potest quam apud Simplicium ubi recte coniunctis verbis eundem fere titulum recuperamus, genetivum εξηγησεως a verbis antecedentibus των Io σειθωνιου Μετεωρο-
λογικων divellere. Neque ego dubito quin M. C. P. Schmidi, vir ceteroquin iudicii sobrietate plane insignis, si Priscianum
respexisset, hunc errorem devitaturus fuerit. Ergo utique inter sese copulanda sunt utpote individua Verba των ΙοσειδωνιουΜετεωρολογικων βηγνσεως Quod in memoria librorum nostrorum non satis adparet, tamen aliquo modo scriptori Graeco indicandum erat atque sine dubio indicavit Simplicius, adcuratae dictionis observantissimus patronus. aut egregie equidem fallor aut ille dedit: λέξιν τινα του Γεμένου ταρατιθησιν in τῆς πιτομγ ς τῆς τῶν Ποσειδωνιου Μετεωρολογικων ροηγησεως. Iam omnia bene sese habent. Quam facile vero articulus της po8t-μῆς extremam syllabam vocabuli επιτομῆς evanescere potuerit, Vix est quod diserte moneam. Qua leni medela totus Simplicii l0eus ad integritatem grammaticam revocatur ne residuum est quod displiceat.' Verbo saltem Tan-1 Hanc quam nos modo exposuimus et probavimus emendationem primus proposuit Dielsius in adnot. crit ad Simplicii l. l. svol. I p. 291, 25 nulla adiecta explicatione. Postea vero illam emendationem deseruit in Quaestiones Posidonianae.
neryi ci. Geom. Gr. p. 32 coniecturam memorem haud male quidem illam excogitatam, sed ea quam n08 commendavimus emendatione deteriorem. Auctor enim est anner ut pro επιτομῆς Xaretur et τιτομου. Sed unde tandem rescivit ille Gemini Commentum breve vel compendiosum fessse Adde quod verborum conlocatio nequaquam anne i coniecturae favere Videtur. Quicumque autem nostram emendandi rationem amplectitur, lexandro phrodisie cui Simplicius ut ipse profitetur Geminianae λέξεως notitiam debet, non integrum Gemini Commentum' sed epitomam eius praesto fuisse concludat necesse est Atque hane epitomam ipse Geminus ne aliis segetes suas demetendas relinqueret consect88 videtur In quo quid demirandum sit equidem non Video. Namque ut 8upra cognovimus infraque cognoscemus Geminus duce Enchiridio mete0rologico totam Posidonii de rebus caelestibus et sublimibus doctrinam inlustrandam et explanandam sibi proposuerat. Quam provinciam ita administrasse videtur, ut Posidoniana simpliciter aliis verbis circumscribere haudquaquam satis 88 ratus diligenter huius philosophi sententias excuteret et eXpenderet atque quotienscumque ab eo dissentiret, suam opinionem Xplicaret, quotienscumque autem haberet quae adderet, ea ne reticeret. Quid igitur mirum si hae ratione commentarius in argum volumen excrescebat es Boeckhii libr. Ub. d. vieri. Sonnenkr.
L Alien' 1863 p. 13) Quem si in paullo artiorem formam
contraheret, spes erat fore ut multorum gratiam iniret. Neque eum commentarius insigni ac Varia doctrina refertus esset, metuendum erat ne eius epitoma exilis aut exsanguis evaderet. Fortassis hic haud inepte quispiam de ephaestione Alexandrino commonefaciat quem ipsum non semel sed bis Commentationem de metris' suam excerpsisse et decurtasse constat. Et tamen ultima faex nobis perquam pretio8a est.
addendisqu. ad vol. I p. XXXI articulum τει ante vocabulum dim-
σεω inserere iussit cf. etiam vol. II p. 1463 . Huic vir summi comecturae quam ob causam subscribere nequeam, ex eis quae supra disputavIadfatim elucet.
30쪽
Verum aliquantisper in titulo Geminianae Scripturae ab Alexandro Aphrodisi eo suppeditato commoremur. Pertinuit igitur Gemini commentarius seeundum lexandrum ad ost-donii ετεωρολογικis. At hic omnino non composuit librum qui tali inscriptione ornatus erat Sequitur ut aut Alexandrum in adserendo titulo paullo neglegentius versatum esse ducamus aut Geminum ipsum parum adcurate significasse ad quodnam Apameensi opus commentarius reserendus esset. Quippe Geminus ut quam Priscianus adfert inscriptionem libello suo prae-sgere non potuit - alioquin a se Posidonii scriptionem Demeteoris enarratam simulasset talis autem fraudis suspicio in eum non cadit , ita potuit libellum suum inscribere' 'Eξήγησις των Ποσειὁωνίου ετε υρολογικουν Neque Verendum erat ne quem in errorem induceret: etenim cum Posidonius librum inscriptiones ετε υρολογικ praeditum non confeci88et,
quivis statim intellegere debebat isto vocabillo non titulum sed argumentum explicati libri denotari. Hinc equidem veri dissimile esse non ut quem Alexander exhibuit libelli Geminiani indicem verum esse. Tamen si quis illum 'EI γn σις γῆ Πο
suisse contendat, minime ego quidem obnitor. Iam epitoma Geminiani Commenti locum ab Alexandro exscriptum ab Simplicio nobis servatum diligentius contemplemur, si quid inde ad adcuratiorem commentarii Geminiani cognitionem redundare videatur. Antequam vero de argumento tractato verba faciam, serupulus quidam lassii movendus
est. Qui vir doctissimus progr. l. p. 8 sic disputat: SimpliciusJ
apud Alexandrum Aphrodisiensem e quo totum hoc desumpsit, profecto non inVenerat: ὁ Γεμινος φησι ν τὶ επιτομὴ τῆς
Dielsius Simpliciana verba ad integritatem grammaticam expleri posse putavit talia enim si inveni88et, numquam in eam opinionem inductus esset ut Posidonium ipsum loqui crederet. An vero de Alexandro, qui in Aristotelem commentarios conseripsit, vel Simplicius Vel alius quisquam hunc in modum loqui potuit, cum verba ex eis commentariis attulisset: υτω
λαβων ipsa quoque ex Alexandro a Simplicio translata esse arbitremur. Immo hoc ut faciamus cuncta suadent. Adsolent enim fere veteres scriptores longiusculas aliorum disputationes ita ipsorum orationi inferre, ut in fronte exscripti loci auctori nomen ponant. in calce autem huius modi notulam
adleiant: 'sic Gaius disserit'. Veluti Cleomedes in Jheor.
Relatis Theophrasti verbis Olympiod0rus p. 240J: υτο μεν
ὁ Θεοφραστος. Numerus exemplorum mirum quantum adaugeri
potest. In primis Strabo istam citandi rationem in deliciis habebat. s. loco quos congessit Berger Geogr. Fgm de Hipparch 1869 p. 13. Sed exempla tria a nobis adlata sati Valent ad opinionem nostram sulciendam qua confisi verba in sine Simpliciani loci et ipsa ex lexandro petita 88 contendImuS. Iam coniungamus notulam quae Geminianae disputati-