De attractionis in enuntiationibus relativis usu Platonico ...

11쪽

- a multa exempla quae postea Foediter collegit; sed tetrich, qui, annorum quinque interVallo post Foediterum scripsit, et exempla complura praeteriit quae in collectione Foediter reperire potuit et annotationes singulis locis addidit nugacissimas. Scriptorum pedestrium singulorum usum pertractarunt Schmidi , Schoene , roine', ayε, ohlmann β, SchultZe', Graebery, et tempore recentissimo Reifert'. raeterea memoratu digna Videntur eae ita in quibus de attractione actum est dissertationum Schmol

Hoc autem, ut ita dicam, ornamentum Sermoni omnibus magis notum est quam quod hoc loco opus sit explicari. Attractionis Vocabulum, ait Oerster primum iocurrit in grammatica quam

culpa habeatur Haec tamen dissertati Dietrichi ad ummo in philosophia honores capessendos in universitate Ostochiensi scripta est li Von den Haupterscheinunge de grammatischen Attralition threm ZWec und thre Bedeuiung, in de Wiochischen, lateinischen, franZostschen und euischen Sprache. rogr. des Onim Gymn. Quedlin- burg, 1858. Hoc loco mentionem facio capitis quod attractionem in lingua germana tractat a Iacobo Grimm scripti, quod primum sub auctoritate academiae artium Berolinensis editum est, 1858. De attractionis quam dicunt singularibus exemplis apud Herodotum repertis brevis commentatio F. G. Schoene, Herford, 1840. Quaestionum de attractionis apud Xenophontem Su ars rior, Jahresberichi d. rogymn. Gr.-Stresilit o. S. 1869. De attractionis usu Herodoteo, dissertati inauguralis philol. Vratistaviae 1878. De attractionis usu et progressu qualis fuerit in enuntiationibus relativis apud Herodotum, Antiphontem, Thucydidem, Andocidem, Lysiam, dissertati inauguralis ratistaviae 1882. De attractionis pronomini relativi apud oratores Atticos recentiores usu et formis Progr. d. Gymn. Eu Bautgen 1882. Die Attraktion des elativum bei Xenophon; issenschantiche Bellage um sterprogr. d. artineum g Brelitum, 1885. Zur Attraktion de Relativslligo in de griechischen rosa. in Beltra gur historisclion Synta de olech. prache. I. Aligemeines. Herodot und Thucydides. Dissert inaug. in universitateWurκburgiensi, 1889. Uber den Gebrauch iniger Pronomina aus auischen Inschristen. 2. Teil sterprogr. de honigi. arienslinsgymn. Eu Stettin, 1885. Nilo ni telieiunidos relativon Salgbaues immriechischen. Jos. Frenget, aderbore 1889. iii attractione quae dicitur inversa apud scriptores latinoS. Progr. de Bischolachen Gymn. guratrassburg, 1888.1 Cf. II. P. 25.

12쪽

odiderunt Mesrieur de Pori Roga praecipua usi opera Claudii Lanceloti, aristis 1644, quam Vocem ad hanc rem designandam

paene omne grammatici conservarunt. Cui appellationi acerrime repugnaVit meger Solu grammaticorum, qui nomen imponere voluit assimilatione mi; et Reifert, qui etiam,megeri propositum reiecit, ipse suadet ut dicatur contracti Vel contaminatio . Sed meo iudicio inter has omnes appellationes minus interest quam ut contentionis sit QSa; omne in eo OSitum Sse Videtur, quomodo hanc rem animo contempleris, sive attractionem sive assimilationem Sive contractionem sive contaminationem Voces Mihi quidem longe optimum Videtur nomen attractionis, quod adhuc nulli alii, quoad scio, rei artis grammaticae occupatum St. Certe non probo appellationem contractioni neque contaminationis, qua utraque ad aliquid designandum utimur, quod iam certum ac definitum et omni tironi satis notum est. Qui cum haec Oeabula sensu mutato legerit facile in errorem incidere poterit. Ad doctrinam autem grammaticorum nostrae aetati Vix opuSeSS Videtur ut animos intendamus, qui non modo de attractionis usu latonico sed etiam de eiusdem figurae in universum usu apud auctores aetate superiore Platone atque inferiore ScripSerunt. Nam ad meum consilium maxime conducet si grammaticorum intem pretationes ad singulos locos proferam atque ubi res feret de doctrina eorum adnotabo. Sed de ratione ac dispositione huius commentationi Video mihi Pauca praefanda esse. Priore parte opusculi exempli attractionis Vel adhibitae vel neglectae collectis ot Secundum Sententiarum ordinem dispositis, causas leges, fine attractioni Statuere Onabor. Deinde parte altera latonem eum novem auctoribu qui eo aetate Superiore Vel aequale Sunt ita Omparabo, ut attraetionis Su et progressu definiatur. Ut Vero constantia ratioque commentationi inSit, eum Sequar

ordinem dialogorum latonicorum quem post alios Guil Christ Vir doctissimus in libro de historia litterarum Graecarum p. 33 sqq. probarit. Quinque igitur genera discemimus dialogorum primum Socraticorum, quos dicunt qui sunt pologia sui Graeca nomina

3 p. 10 sq.

13쪽

serventuri Crito, uthyphro, LySiS, Charmides, Hippias minor, Laches, Io alterum dialogorum dialecticorum, qui dicuntur, in quo numer Sunt Gorgias,meno, Protagoras, haedrus, Cratylus, uthydemus, Phaedo, Symposium, Theaetetus tertium constructivorum Venia detur Vocabulo), Ρolitiam dico, Timaeum, Critiam, Sophistem, Ρoliticum, armenidem, hilebum Leges quartum eorum qui ab antiquis latoni falso tributi longe a genuinis latonicis distare Videntur, Theages, Alcibiades primus et alter, Hippias maior, Hipparchus, enexenus, Anterastae, Clitopho, pinomis, inos, Epistulae quintum eorum qui ab ipsis antiquis suppositicii habiti

sunt. Ultimum autem genus, quod exempla attractioni perpauca praebet eaque quae in neutram partem spectent praetermittamus licet. Sed ne pluribus legentem morer, transeo ad ipsa Xempla, quae contra Reisertum puto necessario hoc loco adponenda et o Vissima quaeque litteratim describenda esSe.

14쪽

Exempla attractionis adhibitae vel omissae ordine rationeque disposita.

Accusativus pronominis relatiVi per assimilationem genitiVum induit, A. In eis enuntiatis quae adminiculum quoddam, quo quasi nitantur, in sententia primaria habent, quod attributio genus dicitur. 1 outri generiS. Enuntiatum relativum e duobus Vocabuli constat, i. e. Pronomine et Verbo. Apol. ITA GLota δὲ amo ἔν ωaυ uasa τοὐν πολλῶν ων ε ρευoario Lysis 217 B πο ου σκου εχει. Ion 538M περὶ των πῶν ων ελες

Delovit Ficinus, Schangi conSentiente. Hac nota significatur Olitia, nota olit Politicus. Codices variant sed maiorem auctoritatem habet lecti ων.

15쪽

Epist. m. 316 B ων πω περι προτερουν Ti. - VII. 341 ουδεν των amo, sim κουοι. - Π. 346 τουτων . . . ων φησίν.Enuntiatio rel. constat e tribus Vocabulis. i. e. pronomine, subiecto Vel particula, Verbo.

Enunt rel. e quattuor VO C. OnStat, i. e. ronomine, Subiecto, particula, Verbo.

i Odices praebent o Laurent. XVII. 84 ἄν. Bokker uncis inclusit propter tautologiam.' ac inam post inoγράνη indicavit adfiam p. XVII, quem Secutus Schang. Constructi igitur Vocabuli γραριμάτων in Suspenso relinqvitur.

16쪽

Enunt rel. e Sex Oee. OnStat, i. e. ronomine, Subiecto cum additamentiS, Verbo.

Εnunt rel. additamentis adverbialibus productum tribus Vocc. circumscribitur:

τε κaὶ ἐρωτηοasa σερας ποδεξao θαι τὰς arrοκρίσεις', Constructio Verbi cum articipio: Ion. 536 D περὶ τουτων ων ου μεν τυγχήνεις ου εἰδως, 'Oμηρος δὲ λεγει. των loco demonstrativi positum est.

17쪽

Verbum enuntiat rel. praeter accusativum cum datiVo Oniunctum St.

ἄν a θεωρaκ ἐγω. Restat autem quartum genus eorum locorum qui separatim commemorandi sunt. Primum eorum, ubi enunt rel. inter nomen ad quod pronomen rei refertur et praepositionem a qua nomen pendet intericitur:

18쪽

Deinde illud, cum nomen ad quod pronomen rel. Motat in sententiam relativam transfertur id quod mihi brevitatis causa liceat in corporationem appellare, qua appellatione iam dudum grammatici Anglici usi sunt vinus apte transpositionem dixeris quolnomen additamentis spoliatum in corpus quasi enuntiati relativi

translatum St.

Tertium est, cum attractio coniungitur cum ea figura quae Graece dicitur πρόληνις, per quam nomen Vel quod pro nomine est ex secundaria sententia sublatum in enuntiationem primariam transfertur. Apol. 20 προ υν τον μῶν οὐν Ma τι κακή ἐστιν.

Logg. m. 820 ἔν ἐκείνων το ἐστὶν - ἔφαμεν ἰοχρον μὰν γεγο- rima τι μιν ἐπίσrao ιHis addendum est quod infra tractatur exemplum figuraeelmologicae, quam dicimus, rubi Obiectum e graecae linguae usu ad Verbum eiusdem radicis Vel significationis adponitur. Charm. 155 B περὶ τῆς do βενεὶς ῆς πρωην προς με λεγεν τι δωσοῖ Quartum, cum pronomini et infinitivus subicitur ita ut genetivus relativi simul subiectum sit infinitivi.

Attracta sunt pronomina στις, σπερ, σος.

19쪽

ἔθροσθε '. Exempla igitur huius generis numero sunt 106. Inter quae formam ἄν ter et octogies legimus, ου quaterdecies, Mi quinquies, is feminini dualis semel. Adde quod omnia exempla formae ης attractae in eis inveniuntur nuntiatis reli., in quibus nomen ad quod ro- nomen rei referendum est in Sententiam rei translatum est quo facto attractio facilius adhiberi potuit. Sed praeter relatio ος Pronomen ora semel attractum est, hil. 43 D. Quo cum loco componendi sunt loci plerique in quibus post Verba βουλεσθαι, μελειν, quae sunt similia, supplendus est infinitio e Verbo enuntiationis rimariae. f. e. g. Lem. III, 87 A dλλων ἄρχα- βουληθεῖεν sc ἄρχειν et saepissime. Quorum ad similitudinem Philebi loco Ρlato potuit scribere τριῶν ου δντων ημα ἄχοινων βουλει Deinde attractio adhibita est pronomini o τε loco Theaet. 164 A. Sed num pronomen σος loco hilobi 29 D attractioni subiectum

sit, potest dubitari. tiamsi enim lectionem deteriorum codicum reicimus, tamen locum facile explicare possumus, si eis addimus quos infra in capite quinto tractabo. De genere pronominis adnoto pronomen neutri generis slocis, masculini 15 seminini 12 occurrere. Quibus locis pronomini masculino et seminino notio personae septies tantum inest. Quinquies autem genus colligendum est e contextu orationis, Ale. .

104 B, Theag. 124 C, Gorg. 512 C, uthyd. 304 C, Symp. 177 E.

Reliquis locis adponitur Vocabulum generale, ut dνδρων Vel dνθρά - - CL Gorg. 469 D, 15 C. Etiam de numero est quod commemoretur. Nam plurali quinquies et octogies attractio accidit, Vicies singulari, semel duali et id quidem in dialogo Hipparcho qui latoni falso attribuitur).

Singularis generis masculini non exstat. Saepissime autem in enunti reli occurrunt Verba dicendi, Velut λεγειν semel et vicies, ελεῖν sexies, φῆναι bis ειρηκέναι semel διερ-

Codices praebent δρων quod correctores in des temere correxerunt. Nonnulli codices, ut Bekkeriani rex praebent ρωτησα περ ita ut attracti tollatur, quorum auctoritati cessit Beliker Codices Vero deteriores cur sequamur iusta non est causa. am locus sanabitur deleto glosse

20쪽

videtur nihil interesse quale Verbum enuntiationis rei sit. Praeterea paene omnibus exemplis apparet pronomen loco

obiecti quod dicitur directi positum esse. Sed excipiendi sunt decem loci, quorum duo Ion. 532 Ε, Legg. 21 Α, huic generi non

recte adnumerantur, ubi Verba interrogandi et mentiendi binos accusatiVos regunt illud ibi obiectum attractum est quod notionem rei significat. Bis accusatio post Verbum νεπιδεσθa in genitivum

bulum γωγιμον quod ad rimariam pertinet in secundariam ententiam translatum est. Reliqui ero Sunt quinque loci, quibus

nomen regen ex eadem radice a Verbum enuntiati rei ductum

est quater pronomen pluralis numeri est Lach. 188 C, Gorg. 471 λόγων is λεγω, Ion. 538 B πῖν ἄν ελον, haed. in ποιηραάτων

ἄν ποιοῖ semel tantum pronomen est singularis, Charm. 155 B, ubi prolepsis ima cum attractione adhibita est. uno ero locum a1cle dubito num hoc modo explicem. Facilior enim ac melior esse mihi videtur interpretatio tali baumi, qui docet περ praepositionem contextu supplendam esse. Quae interpretatio si recta est, hoc exemplam non in numero attractorum ponendum est sed eorum quae in capite quinto tractabo. Semel tantum pronomen rei simul infinitiVi subiectum est, Ιοn. 535 Ε, qui locus dubitari potest an corruptus sit. Nam multo longior atque contortior est enuntiatio et hoc loco quam ceteris, eum duodecim Vocabulis constet. Accedit quod pronomen masculini generis est, in quod attractio raro cadit. Semel apparet attractio eum prolepsi coniuncta, id quod facile explicari potest. Cum enim prolepsis adhibita sit, qua figura frequentissime usa est lingua Graeca eo consilio, ut nomen maiore cum V pronuntiaretur, pronomen quod nunc nomini regenti proprius accessit facile ad hoc trahitur eiusque casum per assimilationem induit.

Deinde nomen primariae sententiae in secundariam si transferri solet, ut easum non solum ipsum servet sed etiam cum pronomine communicet. Duobus autem locis nomen cum articulo in

Sententiam rei translatum Videmus, Gorg. 469 A, Soph. 246 C; id quod recto appellari potest transpositio. Qui doci adsignandi H-