장음표시 사용
51쪽
arbitror Menon. 96B, ubi πωγματος ου pro ου et Πιato scriptum est. Locum adscribo: --οyaῆκαμεν δέ γε πρήγματος - μήτε διδύσκαλοιμητε - - ευν, τουτο ριηδὲ διδακτον μαι; Alia exempla desunt apud latonem huius attractionis, quam Vocant, quae reapse nulla attractio sed modo transpositio ordinis Verborum est.
Tabulam comparati Vae de attractionis apud latonem it apud novem scriptores graecos aetate estustiores Vel aequale usu. Attractionis usus latonicus qualis fuerit et quomodo auctus sit, tabulis descriptus melius ostendi atque exhiberi potest quam Verbis enarratus. Quam ob rem tabulis sequentibus quam paucissima Verba adieci. Numeri exemplorum. Attracti admissa
Aeschylusi phocles Euripides' Aristophanos Herodotus Thucydidos RAntiphon Andocides 8Lysias a UMO
Ρro rata parte ex 100 exemplis.
52쪽
sint. Hi autem numeri miraeeo modo concinunt, nisi apud Euripidem, qui attractionem Vitam Videtur . Sed Valde miror quod, cum apud Homerum Hesiodum, Scriptores Vetustissimos lyricos ne unum quidem exemplum huius attractionis Meniatur, subito a clAeschylum et Herodoto tot exempla exstant quot pro parte a clacriptores aetate posteriores. Atqui Foerster attractionis usum ante Aeschylum nullum esse demonstrarit . Itaque Bohlmanno a --tior, qui dicit in praefatione ficopia satis ampla Herodoti xemplorum reputata eorumque natura et indole cum eschylo, Vetustissimo inter poeta attractionis teste, collata haud iniuria nobis conicere licebit, iam ante Herodotum apud prosiacos obtinuiua hanc dicendi rationemμ. Neque in ambitu enuntiationum reli longius progressus eat usus latonicus quam Thucydideus, ut tabula altera indicabit.
Auctores nuntiati relativa constat e Vocabulis
Euripides - - - - Aristophanes - - - - Herodotus - - - -
Antiphon - - - - Andocides - - - - Lysias - - - -
Huius discrepantiae eram causam, mea sententia, exposui Foediste p. 77. Illud unum dicendum est aetate illa attractionem structuram noVam nondumque consuetam fuisse, magis autem arreptam a Sophocle
quam ab Euripide qui nonnunquam ubi ea uti posset Veterem structuram retinere maluerit . f. Bemhard Synt. p. 13 Gan verachieden is me Sehreibari de Euripides, de hierin, Wie in de dramatischen Form undAuffiihrung, audissen sicli Vom ergebrachin Gange entsemis. Apud Andocidem copia exemplorum nimis exigua est, ut nihil inde offici queat. p. 43. Atque ut 'inimam totius disputationis brevi praecidam, quod iam ante hos duos annos dissertatione mea de attractionis usu Aeschyleo scripta p. 1 affirmaVi huius attractionis exempla in litterarum
53쪽
lator modos enuntiatis reli adhibitos coniunctivus certe paulo saepius pro rata parte usurpatur apud Hatonem quam apud ceteros. Optatio autem apud omnes scriptores perraro locum obtinuit. Exempla sunt apud Sophoclem unum, apud Thucydidem tria apud Hatonem tria. Tum constructionem Verbi cum infinitis malo saepius ex hibet quam alii, ne tum quidem Vitatum, cum Verbum coniunctivo modo positum est. Sed eorum nuntiationum reli quae substantio antecedunt usus a Uatone non magis frequentatus est. Numerorum documenta sume ex tabula hac: Auctores Verbum Verbum nuntiatio in coniunctivo cum infinitiV rei anteposita Aeschylus 11
De verbis inter substantiom et pronomen et interiectis proxima tabula Veterum scriptorum usum illustrabit: Auctores Verba interiecta
monumentis ante bella ersica ortis reperiri nulla, sed vetustissimum eius testem esse Aeschylum, id tantum abest ut nunc improbem, ut etiam acrius in hac perstem sententia. Quorum e numero quattuor coniunctivum exhibent.
54쪽
In generibus pronominis in attractione admittendis no modo difforant, indicabit.
In genere pronominis licentiam attractionis paullatim auctam esse facile perspicitur Terdecies enim apud Ρlatonem accusativus masculini dativo nominis succubuit et ter quidem numerus eiuS singularis, id quod nullus alius scriptor sibi concessit. Neque ero pronomen femininum tam saepe attractionem patitur quam apua Herodotum. In hac igitur re attracti apud latonem iam certis finibus adstringi coepta est. De aliis praeteris pronominibus admissis haec habeto. ει nomine μος attractio potita est apud Aeschylum, Sophoclem, Aristophanem, Andocidem, latonem; οἷος apud Sophoclem, fortasse puclΡlatonem; οστις apud Sophoclem, latonem bis); σπερ apud Sophoclem bis Aristophanem, Thucydidem quater), Lysiam bis),Ρlatonem. Eius licentiae, ut pronomine attracto spatium temporis indicetur, Herodotus latoni auctor fuit, I 107. Duo autem in genera enuntiatorum reli apud Ρlatonem attrae-tionis usus irrepsit, quae antea Vim eius non senserant id dico, ubi pronomen simul infinitivi subiectum est, et illud, ubi pronomen additamentis oneratur, quae praedicati loco adposita sunt. Nam illud, cum apud Lysiam semel occurrat, apud latonem Menitur non minus quinquies hoc latonis unius proprium est. Deinde usum attractionis in figuris etymologicis ut illustrem, Omnes locos recensebo quibus ea figura apparet, primum singularis numeri, deinde pluralis Qua attractione Merodotus usum est in
55쪽
Ρlatonis quindecem loci, quos supra contuli . Quid hinc sequitur γTantum abest ut sententia uehneriana claudicet, ut potius Onfirmetur. Attamen paullulum mutanda est condicione quae circumscribitur his verbis avsser ei dem Neutrum des elativs sublata, cuius loco legi debet praeter pluralem pronominis relativi. Sic igitur iudicandum est, apud Scriptores Optimos, Aeschylum dico et Sophoclem et Euripidem et Aristophanem et imprimis Platonem figuram etymologicam singularis numeri attractioni adhibitam non Sse. Sed quomodo res se habet, cum pronomen plurali est numero 3 Quod ut recte indicetur, exempla omnia in medio ponam. Attractionem Herodotus adhibuit in locutione ἔπεσι τοῖς λεγο VII. 3;
Thucydides in ἐγκληραάτων ἄν ἐγ-ic Ι. 72 1 Lysias in δικη -
των ἄν δικω ΙΙ. 82; lato octo locis quos supra collectos inveniesε. Tribus locis attractio evitata est, quorum duobus aliae causae Sunt, cur attractio mittatur. Reliquus est locus Criton. 46 D, ubi genus pronominis attractioni obstaculum fuisse iudico. Statuemus igitur figuram etymologicam pluralis numeri attractioni non obsistere, nisi alia causa in enuntiatione rei insit, cur attractio non possit adhiberi. Etiam pronominis ἄν pro τουτων ora usum, etiamsi a latone prorsu alienu est, tamen, cum nonnulli Viri doctis eum ante tempus latonis inveniri stirment, operae pretium S inVestigari. Quod breviter potest fieri Nam loci apud Scriptores latone et
1 Ρ. 6. Cf. p. 29 Sq. Cf. gram graec. 555. 2.2. Verba sunt Doch die littere Schrist- steller iehen hier aussor ei deni eutrum de Relatius en AkkusativVOr. Quam sententiam redarguisse se credit Ohlmann p. 32.
Cf. p. 16 et 36. CL aeigner ad Antiph. p. 191 Schneide ad Isocr. IV. 140 2. BOhiman p. 11, 18.
56쪽
- 2 tis superiores qui pro hoc usu allati sunt, numero sunt tres. Et primum Thucydidis III 67 6 locum mea sententia alio modo necesse est explicari AdiectiVum enim πρώθ - cum accusativo coniungi posse non modo ex loco eiusdem auctoris, II. 53 3 'ret sed etiam cognitum est χα similitudine adiectivorum --- etc., quae ReeusMisum eodem modo quo Verba a quibus ducta sunt regunt . Deinde locus apud Antiph. IV. I 3, quem Maetiner attesit reiciendus est Nam μυνομαι mina dici potest, ut dixit Eur Her - 219 De hoe loco L BOUmanni dissertationis p. 11. Tertius est locus Andoc. IV. 17, qui, quamquam eum non ab Andocide scriDum esse plane demonstratiun est, tamen nullam ad hanc quaestionem iudicandam auctoritatem habet. Nam Verbum μώζομαι accusativum obiecti quod dicitur immanentis postulat. f. Lys. 104. 44. irima igitur huius usus exempla apud Isocratem et Demo thenem inVenies, quae nunc temporis angustiis impeditus colligero
non possum Sed confer . . Dem. XVI. 13, XXI 2, XLV. 15; Isocr. IV. 140, VI. 42 X. 47.
Restant duo attractionis genera primum nominatio a nomine regente attractus. Quo in genereilato regionem attractionis, quam iam auctores aetatis superioris occupaVerant, paullulum extendit. Nam haec attractio primum apud Thucydidem VII 67 3 occurrit deinde bis apud Antiphontem II. . , VI. 4); postremo
apud Hatonem quinque fortasse locis. Cui rei quasi cognatum est, quod apud hunc scriptorem pronomen quod infinitivi subiectum est non raro in attractionem incidit. Denique ut attractionem, quam Vocant inversam, recte intellegamus, liceat mihi exempla omnia, quae apud auctores, quorum in praefatione mentionem feci, inVeniuntur, in unum locum On- gerere, quippe quae adhuc temporis a nemine collecta esse videam.
adiectivi cum genetivo coniuncti allati sunt loci Soph. l. 3 et hue. III 67 6, quibus locis pronomen rei genetivum attractione induiti ullum vero eXemplum pο8Sum invenire, ubi eo μος genetivo flagitat.
57쪽
ενι ριε, ταυτης δεσποτης γενησο ι. Cf. notam in Iliadis editione Clarkiana ΜDCCXXIX ,'-τίων non hic positum est pro 'mτίωνος figura quam Antiptosin appellant, ineptissimis quaque, Siqua esset, iam grammatica plane nulla esset sed '-τιων se, etio qui eodem redit ac si dicas ἄστις -τίων.μ
58쪽
Herodoti II. 106 τας δὲ μῆλα τὰς Bin κατὰ τῆς χῶρος ὁ θυ--
Μ. II. p. 51 17 initium oraculi excidit)
In his cum plures loci per anacoluthon excusationem accipiunt, tamen nonnulli in eam explicandi rationem quam proposui Optime
quadrant Locos dico It Z. 396 S. 75, 371; 2416 Odys. o. 74; Soph. Εl. 653, Trach. 151, 283 Eur. Med. 12 Thucyd. m. 104.2;
duos locos latonis. Hanc explicationem iam duos abhinc annos mihi probatam recentissimo tempore a Bachio, qui hanc attractionem apud Latinos pertractinit, comprobatam esse madeo Verba eius inponere mihi liceat'. In hac igitur constructione, si sobrio utemur iudicio, statuemus latere non tam negligentiam quandam priscorum scriptorum, id quod Voluit Haase, quam Vetustissimae sententiarum iuncturae, quae Vocatur aratactica, Vestigia. Id tamen primo obtutu quiris videt Vim enuntiationis secundariae priore loco posita adeo Superare primariam, ut illud nomen, de quo contentio est, etsi ponitur ante Ρ nomen relativum, ad se attrahat in suamque recipiat ditionem. Haec attractio et, ut rectius dicam, Verborum transpoSitio non habet quicquam aut difficultatis aut offensionis, ubi nomen Suh- stantivum nudum sedem ceuΡat ante pronomen relativum. μHaec habui quae de attractionis usu latonico monenda SSe existimarem. Operam initio mihi propositum bene perfectam esse iudicabo, si mihi feliciter Venerit, ut naturam atque Progremum huius figurae quocumque modo illuminaVerim atque tenebras, quibus circumfusa est, diSc Serim.
Hoc loco codices valde discrepant, alii ἄνδρες alii ἄνδρας praebenteου. Qua de causa hoc exemplum non multum Valet. Cf. infra . 46sq. Pros. d. ischossichen Gymn. u Stra8sburg, 1888 P. 20.
59쪽
Natus sum Franciscus Ludovicus an Clee anno . . LXIII, dis XX mens. Hi in oppido civitatis hianae Americanae, patre Geomio Ansono, matre aria de gente nox, quibus superstibus adhuc gaudeo. Fidei addictus sum Vangelicae Scholam publicam postquam undecim annos frequentaVi, testimonio maturitatis instructus, contuli me ad uniVersitatem Obertinensem, ubi per quattuor annos moratus, artium liberalium baccalaureus renuntiatus sum. Hinc in universitatem areardianam receptus, ad gradum baccalaurei magna cum laude in artibus admissus sum
anno LXXXV. Postea ibidem dedi operam studiis philologis per
sexies sex menses. Deinde uniVersitatis Bonnensis per ter sex menses fui cisis.
Docuerunt me Viri clarissimi Allen, GoodWin, Greenough, Lane, Lanman Smith, hiis, areardiani Aufrecht, uecheler, Jacobi, ehulsi, uebberi, Nimen, Soner, BonnenSes. Seminarii philologi aruardiani per sexies sex menses fui sodalis ordinarius. Exercitationibus epigraphicis ut interessem Allen, archeologicis ekulsi, philologis uecheler benigne admiserunt. Quibus Viris omnibus gratias habeo maximas Imprimis Vero uenum, hitium, areardianos Buechelerum, ambium,
Usenerum, Bonnenses studiorum meorum fautores beneVolentastimos gratissimo colam animo.
60쪽
I. Codicum Terentianorum praeter Bembinum maiorem ad Verum textum constituendum auctoritatem habet Parisinus in tertiae quae dicitur familiae quam Victorianus D et Decurtatus G). II. Errat Frit chius cum amrmet Lucianum Fugitivos et Cynicum dialogum utrumque non potuisse scribere. III. Hesiodi operum et Dierum versus 15 173 a recentiore scriptore ortos esse cum MDhhomo affirmo. V. 174 legendum
IV. Terent Andriae . 1 scribe Nam is postquam excessit ex ephebis, Sosia, Iuberius vivendi erat potestas, Codices fuit. V. Hat Lach. 187 Ε omnes Virorum doctorum coniectura su divacaneae fiunt si pro γένει scripseris γε ris. VI. Plauti enaechm. 160 et oen. 571 per Vocabulum solum significatur cavum oculi. Errant igitur et qui locos emendandos esse putant et qui Spengelium secuti cf. hil. XXVII. p. 340 sq. solum de planta pedum intellegunt. VII. Call. Hymni ad Iovem . 79 scribeo δὲ Aως usui aς μειδη γ' ουδὲ, νά-υν