장음표시 사용
11쪽
INDExsCONTRO UERSIA ULAN DEUS PECCATORIBUS ETIAM OBSTINATIS . QUI SEMEL IAM IUSTIFICATI FUERUAT, DET GRATIAS PROXIME VEL REMOTE SALTEM SUFFICIENTES VERE AC RELATIVE AD CONVERSIONEM ET POENITENTIAM 3 cc XVub
inclusis. Deus Fidelibus pectatoribus, etiam induratis et obstinatis , dat gratias proxime vel remote saltem, vere ac relative suffieientes ad seriam conversionem, et mandata divina observanda. CCXLI.
CONTROVERSIA VII. AN INFIDELIBUS OMNsBUS DENTUR GRATIAE PROXIME VEL REMOTE, VERE AC RELATIVE SUFFICIENTES AD FIDEM ET JUSTIFICATIO
Conclusio I. Deus aliquibus saltem infideIibus, haeretὼcis , apostatis, schismaticis etc. gratiam confert v Te ac relative, proxime vel remote saltem sufficiem tem ad fidem et justificationem. CCLV.Conclusio II. Omnes extra Ecclesiam constituti, tam positivo quam negative infideles, hactretiei , apostatae etc. hahent gratiam vere ae relative , proxime veITemole saltem sufficientem ad fidom et justificati nem. CCLIX. Quaesitum. Quis sensus sit verissimi atque indubitati
illius axiomatis Theologiei: Deus facienti quod est in se non denegat gratiam 3 c XIV.
12쪽
AN AD QUEMLIBET ACTUM SALUTAREM. A , QUE ETIAM AD INITIUM FIDEI ET PIUM CR DULITATIS AFFECTUM NECESSARIA SIT GR TIA SUPERNATURALIS 3 CCLXXXII.
co nclusio Ad quemlibet aetum salutarem, atque etiam ad initium fidei, et pium eredulitatis affectum, necessaria est gratia supernaturalis. CCLXXXII.
APPENDIX. VARIA QUAESIΥA DE NECESSITATE GRATIAE.
Quaesitum L Λn gratia ad actus salutares necessaria de-heat esse intrinsece supernaturalis quoadentitatem et substantiam suam Τ CCCI. II. An gratia ad quemlihet actum salutarem necessaria , debeat esse actualis , vel ansuffieiat habitualis 3 CCCII. III. An ad quemvis actum salutarem necessaria sit gratia non tantum illustrationis, sed etiam inspirationis Τ CCCIV.
IV. Utrum non solum gratia actualis, seletiam sanctificans necessaria sit ad elbetendum actum honum et supernatur
V. An homo sine gratia supernaturali au-
13쪽
tuali possit cognoscere veritates natura
VI. An homo possit veritatis superna tura-- les apprehendere sine gratia interiori supernaturali 7 CCC1X. VII. M in statu naturae lapsae possit homo potentia etiam morali absque gratia supernat ali Deum super Omnia am re 3 CCCX. VIII. An homo in stata naturae lapsae sine gratia supernaturali possit potentia
physica observare, totam legem Puro naturalem , et vincere omnes tentationes graves victoria non salutari Τ CCCXIII. IX. An in statu naturae lapsae homo haheat potentiam moralem completam diu observandi totam legem naturalem, et vincendi graves tentationes , victoria quantumvis non salutari, absqae gratia interiori Τ CCCXVI a. An Deas in hac providentia, spectandγlegem Ordinariam, gratias actuales actservandam diu totam legem naturale necossarias eonferre soleat non haben
14쪽
CONTROVERSIA IX. AN HOMO IUSTUS CITRA SPECIALE PRIVIL GIUM ET GRATIAM EXTRAORDINARIAM .HABEAT POTENTIAM MORALEM DIUTURNO TEMPORE VITANDI OMNIA PECCATA VENI, LIΑΤ cccXXVI.
Conclusio. Romo. etiam iustus, non potest potentia m rati , citra speciale privilegium et gratiam extraordinariam , per diuturnum tempus vitare omnia prorsus peccata venialia. CCCXXVI. Quaesitum. An nullus homo purus , praeter B. Virginem , abstinuerit umquam toto vitae suae temPore
ab omni peceato veniali 7 CCCXXXI. - CONTROUERSIA X.
AN HOMO ABSQUE GRATIA SUPERNATURALI, ET ABSQUE GRATIA FIDEI THEOLOGICAE, POSSIT EXERCERE ACTUM ALIQUEM NATURALITER ET MOR ALITER HONESTUMJ CCCXXXVIII.
Conclusio. Potest homo per solas vires naturae, abῆque gratia fidei Theologicae, aut alia quaeumque Super naturali, exercere a tum aliquem naturaliter bonum et honestum, saltem quando nulla in oppositam urget gravis tentatio. ccc I.
15쪽
CONTRO VER SI A LAN IN JUSTIFICATIONE IMPII VERA FIAT PE cATORUM REMISSIO Τ ccc III.
Comissis. Peccata in iustificatione vere testantur aedelentur, ita ut homo post iustifigationem non ampliu& maneat iniustas et peccator. CCCLXVI. Quaesitum L An gratia sanctificans ita peccatum mortale excladat, ut de potentia Dei absolata nequeat simul esse cum eo 3 CCCL X.LI. An gratia sanctificans sit aliquid realiter distinetam
ab habita charitatis Τ ccc XI. COATROVERSIA ILAN BOMO FORMALITER IUSTIFICETUR PER S LAM REMISSIONEM PECCATORUM , aN PER JUST IAM DEI, AUT GuRISTI, VEL PER JUSTITIAM INHAERENTEM, QUAE DICITUR GRA TIA SANCTIFICANS 3 CCCLXXV
conelasio I. Formalis eausa iustificationis nostrae non est iustitia Dei essentialis ac divina. CCCLXXVIII. Conci usio II. Neque sola remissis peccatorum.
CCLXXI X. conclusio III. Aut imputatio justitiae christi. . ccCLXXX.
16쪽
ConclusIo IV. Impius formaliter justificatur per iustitiam inhaerentem, seu gratiam justificantem, qua interi renovatur, et fit intrinsece iustus. CCCLXXXI, Quaesitum. An i titia, qua formaliter iustificamur, ha-hitualis sit an actualis 3 c CCLXXXV.
CONTROVERSIA III. AN, ET QUAENAM FIDES PRAEREQUIRATUR AD IUSTIFICATIONEM 3 cDIII.
Conclusio T. Ad justificationem in adultis requiritur fides. CDV. Conclusio II. Fides justificans non est fiducia, qua quis eredit si hi esse remissa pereata ob merita Christi; sed est assensus firmus ac certus ad ea quae Deus credenda proponit. CD VI. Conclusio III. Obiectam materiale fidei iustifieantis non est specialis misericordia, sed omnia quae Deas rem veΙavit. cDVII
CONTROVERSIA IV AN SOLA FIDES IUSTIFICET J CD XX.
Conclusio I. Sola fides non iustificat. CDXXII. Conclusio II. Non sola fides , sed alii etiam actus justificationem antecedentes, ad eamdem disponant, et dispositive iustificant. CD XXIII. Conclusio III. Timor Dei, spes, charitas, aliique actus qui iustificationem praecedant, non sunt tantum se otiis fidei, et conditio sine qua nou, sed una cum
17쪽
14 INDEX fido influunt et cooperantur ad justificationem. - DXXXI.
CONTROVERSIA V. AN GRATIA SANCTIFICANS SIT AEQUALIS IN OMNIBUS JUSTIS 3 CDXLI.
Conclusio. Gratia sanctificans non est aeqaalis in omniatius justis, sed inaequalis infunditur pro inaequalitate dispositionum. CDXLII.
CONTROVERSIA VI. AI QUIS FIDE DIVINA TENEATUR CREDERE, AUT CERTO SCIRE ΡOSSIT, REMISSIOΝEM PECCATORUM , ET GRATIAM SANCTIFICANTEM SE ESSE CONSECUTUM Z CDXLVIII
Conclusio. Nullus sine speciali Dei revelatione certus esse potest certita line fidei, cui nullo modo potest subesse falsum, remissa sibi esse peccata, et in statu gratiae se esse. CDLI. Quaesitum L An homo iustus, seeundam ordinariam Dei legem, habere possit certitudinem stricte moralem de sua justitia, quae potentiam formidandi de opposito excludat 3 CDLVI II. An non saltem qui Iibet , qui bona fide studuit gratiam acquirere per ea media quae gratiam conciliare valent, neque sibi conscius est pravi ametus erga pecuatum aliquod mortale, possit habere cognitionem probabiliter seu conjecturaliter certam dis sua
18쪽
AN IN DEO DETUR cERTA ET IMMUT B ILIS ALIQUORUM PRAEDESTINATIO AD GRATIAM ET GLORIAM 3 CDLXV.
Conclusio I. Datur in Deo vera aIiquorum Praedestinatio ad gratiam et gloriam. CDLXXII. Conclusio II. Praedestinatio est certa atque immulari. λii-s XXIII. Quaesitum I. Quinam sint essectus praedestinationis completae et adaequatae 3 CDLXXIV. II. An praedestinatio adultorum ad gloriam, saltem ridinarie ,. . alligata sit
III. Quautus sit numerus hominum Prae
AN QUIS INFALLIBILITER CERTUS ESSE POSSIPDE SUA PRAEDESTINATIONE , PERSEU BANTIA FIUALI Z CDLXXXVI.
Conclusio I. NuIlus sine speciali Dei reveIatione potest , aut debet infallibiliter esse certus de perseve
xautia sua finali in gratia. cpLXXXVIII.
19쪽
'Conclusio II. Nullus. sine speciali D i Revelatione potest , aut debet insallibiliter certus esse de sua prae
AN PRAEDESTINATIO AD PRIMAM GRATIAM SIT MERE GRATUITA , ATQUE INDMPENDENSA MERITO HOMINIS 3 CDXCIV.
Conclusio I. Praedestinationis ad gratiam et gloriam causa non sunt opera bona quae animae secerunt , antequam ad corpora detruderentur. CDXCVI. Conclusio II. Praedestinatio ad primam gratiam est omnino gratuita , atque independens a bonis operibus absolute aut conditionate praevisis. CDXCvII.
CONTROVERSIA IV. AN PRAEDESTINATI0 AD GLORIAM FIAT ANTE PRAEVI SlONEM CONDITIONATAM ET ABSOLUTAM MERITORUM GRATIAE' DULConclusio I. Praedestinatio formalis ad gloriam est posterior Scientia media, qua Deus actus liberos sub conditione futuros cognoscit. CXV. Conclusio II. Praedestinatio formalis ad gloriam est in signo rationis posteriori ad absolutam praevisi nem meritorum: adeoque fit propter merita gratiae absolute praevisa. DXVII.
20쪽
CONTROVERSIA H. PE cAUSA REPROBATIONIS POSM
TIVAE. DXLII. Conelusia I. Reprobatio positiva sormalis est in signorationis posteriori ad demerita absolute praevisa ,scii quod idem est, fit propter demerita absolute Praevisa. DXLVI. Conclusio II. Reprobatio positiva radicalis non fit pro pter demerita absolute praevisa, seu quod idem est , nulla datur causa ex parte hominis reprobi, cur Deus voluntatem positivam habeat dandi ali- quihus auxilia finalia praevisa inefficacia; sed id soli Deo heneplaeito, atque impersorutabili Dei justicio tribuendum est. DLI.
DE cAUSA REPROBATIONIS NEGATIVAE. DLIX.
Conclusio I. Deus nullum positive, aut etiam negativo excludit a gloria ante peccatum absolute pra visum : adeoque reprobatio negativa formalis, sive exclasio a gloria, aut negatio praedestinationis ad gloriam cau am habet ex parte hominis reprobi. DLXII. conclusio v. Peccatum tamen originale non est ea sa reprobationis negativae sormalis baptizatorum.