Qvaestiones Posidonianae ex Strabone conlectae [microform], dissertatio inavgvrlis qvam ..

21쪽

tractavit, cf. superiora illas ἀνὴρ ἐν τῆ ουρδητανια παι -

θευσας α γραμματικα καὶ περιηγησι, τινα του θνων ων

ταύτη ἐκδεδωκώς. Restat osidonius qui diutius Gadibus commoratus est Quae cum ita sint, multa porro explicantur Nam proximam qui Posidonio adscribamus feri nequit quippe qui semper Homorum dolandoriti quihuo multo digni0x esset memoria riuam ipso Cratos grammaticus ) Sed qui factum ost, ut o hie ofidio subsoquatur defensio Homeri Polybium fuisso ausam pro sert' affirmaverim. Iam supra vidimus tosi- domum arte sese adplicasse ad Polybium. atque ea po-t1ssimum quae p. 25 Strabo ex Polybio de Homeri auctoritato h1storica disserit, esse aiosidonio plane comprobata sumpserim. Unde etiam facilius intollogitur quod Strabo p nullo 0nsilio cf. p. 43, gras sontentiam olybianam ad p. 25 pertinentem exhibet cf. supra p. 18. Neque alia est res p. 49, ubi alius xcursus, ut ita dicam, omoricus insorius extat. Nam indo a p. 147, g 10 postquam osidonium do metallis Iboridis laudavit, haud occulte Strabo ex Polybio referre videtur Cum pervenit ad Tartessum atque Erythaeam, incipit dissertatio Homerica, p. 149, quae in duas partes dilabitur, of εἴ τις ὀρθος συλλογίζεσθαι βουλοιτο ἐπ' ἀμφοῖν των τε χεῖρον λεγομένων περ αὐτον καὶ τω- ἄμεινον καὶ ἀληθέστερον. Ac prior quidem pars sine dubi spectat ad Polybium, ut apparete p. 20 quam 'uxta adiungimus: χεῖρον μέν, οτι προς

1 Praeterea verba: σκαπανέως η θερι os δίκην pertinere ad Posidonium videntur.

περιγενομένων ἐπ' ἴσης κακώσαντος 'ους τω πολεμη- θεντας καὶ τους λοντας τὴν ροιαν. καὶ γαρ ἴτοι καδ-μειαν νικην ἐτυγχανον ὴρμένοι, των τε ἐκων αὐτων κατεφθαρμενων καὶ τον λαφυρων ὀλιγων εἰς καστον ἐληλυθύτων. συνεβη δη τοῖς περιλειφθεῖσιν ἀπελθουσιν ἐκ των κινδυνων κατὰ AIστειας τρεπεσθαι, ποῖς μὲν διὰ ὰ, ἐκπεπυρθησθαι τοι δε δια τὴν ἰσχένην κάστου προλαβοντος αἰσχρον τοι θηρον τε μένειν ἄνευ των οἰκειων κενεόν τε, σθαι παρ'

αυτοὐς πάλιν s τε τον Αἰνείου παραδέδοται Ἀτλάνη καὶ Αντηνορος καὶ in 'Eνετωw ἰσαύτως καὶ ἡ Θιομήδους τε καὶ Μενελάου καὶ ἄλλων πλειόνων. Oppidum Odysseam appellatum Minervaeque sanum ipse Posidonius, dum in Hispana moratus est, ibi ostenderat, cf. p. 157. iraeterea

detur.

I de hoc Polybii studio f. Neu mann Herm. XXI, p. 1364qq. 2 quibus investigandis operam collocavisses Posidonius 4i-

22쪽

animadvertas flores sermonis qui produnt tosidonium, cf. haec: Καδμειαν νειην, λαφυρων δ).

Quae cum ita sint amplius progredi licet. Supra vidimus quomodo de l. I. c. III p. 48), ubi Lydi Stratonis, Eratosthenis rationes proferuntur, nobis censendum sit. Atque quod illic statuimus, Strabonem in refellendis adversariis usum esse Posidonio vel potius eum expilasse, idem hic accidisse videtur Strabo enim Eratostheni, qui veteres negavit expeditiones longe extensas fecisse, oblocutus itinera heroum aliorumque enumerat, Bacchi Herculis, Iasonis, Ulixis, Menelai tum illic pergit: Αἰνειαν δὲ καὶ Ἀντηνορα καὶ μετους καὶ πλος τους

ἐκ του ρωικου πολεμου πλανηθέντας εἰς πασαν την οἰκουμενην αξιον ι τον παλαιῖν ανθ ρωπων νομίσαι συνεβηγα δη τοῖς τοτε Ἐλλησιν διμοίως καὶ τοῖς βαρβαροι διὰ τἰ, τῆς στρατείας χρύνον ἀποβαλεῖν τά τε ε οἰκω καὶ τη

στρατεία πορισουέντα. 3στε μετὰ την του Ἱλλυ καταστροφην

τους τε νικ,ήσαντας ἐπὶ ληστε ίαν τραπεσθαι διὰ τὰς

ἀπορίας καὶ πολυ μαλλον του ηττηθεντας καὶ περιγενο- μενους ἐκ του πολεμου.

Quibuscum locis tertium coniungere liceat, quo affirmetur, Osidonium esse auctorem totius huius litterarum partis. I am p. 215 Posidonio ipso do Timavo flumine laudato Strabo pergit: της δὲ του Λιομηδους δυναστείας περὶ

την θάλατταν ταυτην se. Ἀδριον αῖ τε Λιομήδειοι νῆσοι μαρτυρι καὶ τὰ περι σαυνίους καὶ τ υργος ο ῖππιον Ἀστορουμενα περς ων ἐρουμεν ἐφ' ἰσομ προς ιστορίαν χρησιμον, τὰ δε πολλὰ τῖν μυθευομ ένων τὶ κατεα ευσμε- νων ἄλλως ἐὰν δεῖ δ), Io τὰ περὶ Φαέθοντα καὶ τὰς ψιάδας τὰς ἀπαιγειρουμένας περι τον φιδανύν, b μηδαμου γῆς οντα, πλησίον δε του Πάδου λεγόμενον καὶ τὰς

1 cf. paulo ante sermonem paginae 147 Plerumque sermo eius Homerum quasi apere Videtur.

2 Similiter Strabo p. 295 de Hyperboraeis loqui supersedendum

eenset, de quibus osidonium egisse certe novimuS.

'mεκτρίδας νήσους τὰς προ τοs Πάδου καὶ μελεαγρίδας ἐναυταῖς. οὐδὲ γὰρ τούτων οὐδέν ἐστιν ἐν τοῖς τοποις τῶ δὲ Aιομήδει παρὰ τοῖς μετοῖς ποδεδειγμέναι τ/νὲς ἱστοςουνται τιμαι. καὶ γὰρ θύεται λευκος Ἀπος αὐτῶ καὶ δ soαλση το μὲν Ηρας Ἀργείας δε νυται το δ' Ἀρτέμίδος λω- λιδος προσμυθεύουσι δὲ etc., fabula quae sequitur iterum Posidonium indicare mihi videtur, qui talia adamabat narrat1uncula διηγήματα δ). Quibus odis allatis satis certe concludere possumus alteram quam Strabo p. 21 de Venetorum origino affert sententiam: οἱ 'ἐκ το Tρωικου πολέμου μετ' ντήνορος σωθηναι δευρ φασι τον ἐκ τῆς Παφλογονίας μετον τινας μαρτυριον 'ν τουτου προφέρονται τὴν περὶ τὰς ἱπποτρον ς ἐπιμαιαν, Τ νυν μὲν 'ελέως ἐκλέλοιπε. πρύτερον ετιματ παε αὐτοῖς Metro του παλαιον ζηλου os κατὰ τιὸς ημιονίτιδας Ἀπους redire ad osidonium. Strabono voro prasitulasso priorem in s. 212 sententiam lapparot ex p. 195, quamquam adicit: λέγω ὁ οὐκ ἰσχυριζόμενος. losidonium uisem illam sontontiam laudasso rodi nequit cum Venet demum ex C. Caesaris expeditionibus noti fusirint Atquo in osidonium haec omnia aptissime quadrantquem se gentium friginibus Marumque commutationibus allum an modum quaesivisse satis scimus, cf. de Arabis-

p. 293sq. cf. p. 102); de ecf0sagibus Gallicis atquo Asia

tac1S, P. 187. Iam si quaerimus cuinam libro osidoniano hao sint adscribenda me quidem iudice non temere de geographico, sc de libro περὶ κεανου cogitare videmur, quoniam et gentium 1tus agrationesque u spectant di que quicquam Harum rerum in ragmentis historicis invenitur. Atque quae de Tectosagibus narrantur Scripta certe sunt1tinere 1llo c0nsecto quia apparet, 0sidonium ipsum apud lectosages verum investigasse et repperisse opinionem vulgarem sc Timagenis veram non esse. Unant enim cum H Posidoni sententia quae apud Athona sum I VI

I cf. u. p. 826.

23쪽

p. 234 do Scordiscis legimus: των δε Γαλατον οἱ Σκορ-

δισται καλουμενοι χρυσον μεν ου εἰσάγουσιν εἰς την αυτον χωραν, riζομενοι δε τὴν ἀλλοτριαν καὶ ἀδικουντες τb αργυρον ου παραλειπουσιν ' το δ εθυος αυτον εστ μεν λείψανον τον μετὰ Βρεννου στρατευσαμενων επὶ τ Λελφικινμαντεῖον Γαλατων - ἀφωσιωκασι δε υτοι το χρυσον καὶ ου εἰσφερουσιν εἰς τὰς πατριδας, δι ν πολλὰ καὶ δεινὰ παθον - cf. etiam Iustini epit hist Phil. l. XXXII. c. 3. Ergo haec itinere nondum facto scripta esse videntur. Strabo vero et Diodorus inter se congruunt in his: Str. p. 18S πιθανωτερος ὁ Diod. V. c. 2 ex. ἴδιον δεεστὶν ὁ Ποσειδωνιου λύγος τὰ μεν γὰρ ευρεθεντα ἐν τι συμβαινε παρὰ τοῖς νωλ)Kελτοῖς περὶ τὰ τεμενη τον τη πολιώσσην χρηματα ίς που θεῖν γινομενον. ἐν γὰρ τοῖς καὶ m ταλάντων γενεσθαι ἱεροῖς καὶ τεμενεσιν επὶ λὶς

φησι, τὰ μεν εν σηκοῖς πο- κείμενα τὰ δ' εν λίμναις εραῖς ουδεμιαν κατασκευην χοντα, χωρας ανειμενους ερριπτε πολυς χρυσος ἀνατεθειμε- νος τοῖς θεοῖς καὶ τῖναλλ αργbν χρυσιον καὶ ργυ- ἐγχωριων ουδεὶς ἄπτεταιρον - ἀλz ωσπερ ἐκεῖνος τε τουτου διὰ τὴν δεισιδαι

Κελτων φιλαργυρων καθ' υπερ- βολην. εἰρηκε καὶ ἴλλοι πλείους ἡ χώρα πολυγουσος ουσα καὶ δεισιδαιμύν ων ἀνθ ρ ῶπ ων καὶ ου πολυτελῖν τοῖς βίοις

θαρρουντος. 1 est quidem haec significatio secundum divisionem p. 37 sq. infra expositam. 2 Monuerim alliterationis figuram, cf. p. 103 τους πυργου κα- λουντα γλεις σπερ ἐν ται θριαμβιγιαις rosa παις. . 59: προσχωσθῆναι δὲ aέτραις ἀπορρῶξι πυργων Ου ἐλάττοσι.

VII. De Strabonis p. 93, Diodori l. V. e. 32, Iutare ii Marii e XI. Quam sententiam os idonius de hominibus septentrionalibus habuerit. Proficiscamur a Strabonis p. 292,4 1 Περὶ δε ίμβρων τὰ ιὲν οὐκ εἶ λεγεται, τὰ 'εχει πιθανύτητας οὐ μετρίας. υτε γὰρ την τοιαυτην αἰτίαν του πλάνητας γενεσθαι καὶ ληστρικους ἀποδεξαιτ' ἄν τις, τι χερρονησον οἰκουντες μεγάλη πλημμυρίδι ἐξελασθεῖεν ε των τύπων Sequuntur

fabula illae Ephori atque Clitarchi, tum pergitur gra:

ταυτά τε δαὶ δικαίως ἐπιτιμα τοῖς συγγραφευσι Ποσειδωνιος καὶ οὐ κακως εἰκάζει, διύ τι ληστρικοὶ οντες καὶ πλάνητες οἱ Κίμβροι καὶ μέχρι τον περὶ γην-ιίθυν ποιησαιντο στρατείαν, αρτ' ἐκείνων δε καὶ ὁ Λιιιιιδεριος κληθείη Βύσπορος, οἷον Κιμβρικος, Κιμμερίους τοὐς Κίμβρους νομασάντων τῖν Ἐλληνίον.

Illi sententiae palam obstare videtur ea quam Strabo ex ipso osidonio affert p. 102 εἰκάζει δε καὶ την των Λίμβρων καὶ των συγγενῖν ἐξανάστασιν ἐκ τῆς ἐκείας γενέσθαι κατὰ θαλάττης φοδον ἀθρύαν ' συμβα- σαν Atque uellen hois Antiqα germ. I. p. 164)Strabonem usum esse sumpsit et osidonii περὶ i5κεανου libro et libris historicis, ullis aliam sententiam exhibentibus atque hic aliam atque illic sententiam expilasse. Quod mihi non probatur').1 In libris traditum est: υκ θροαν, quod certe corruptum est. Conexu enim Sententiarum procul dubio postulatur lectio ea, quam exhibuimus neque ulla coniectura opus est, L Berger, . . p. 567. Praeterea ἔφοδος θαλαττης ου αθροα συμβασα nil St, Pugnatque verborum ordo cum praeceptis grammaticorum. Cf. Schue hie in I. I. 1901, p. 95 sqq. qui fusius hunc locum tractavit. 2 Idem cense Schue hie in p. 98Sq. cui autem non plane as

sentior.

24쪽

Melius fortasse ita explicatur res. E loco enim supra laudato apparet illic praesto fuisse Straboni narrationem in qua duae sententiae proferantur, quod verbis: περὶ δε

μετριας satis clare significatur. Ac primo quidem ost-donius sententiam illam pervulgatam Cimbros inundatione Oceani ex sedibus esse expulsos protulisse videtur. Huic Vero opposuit suam ipsius Opinionem, cum Cimbros ab antiquis immeriis derivare praeferret testimoni accedente Homeri, quem semper respiciebat. Atque Strabo eo potius Ρosidonio assentitus est quia veteres stoico secutus aestus procellarios fieri posse omnino negaVit.

Tamen nonne obstat p. 102 ubi ille collaudat os, donium in re, quam ipse non comprobat 3 Quomodo illud xpodiendumst ' atque hic nosse Strabonem magni est momenti Neque enim ex eo quod osidonii quoddam argumentum illo loco p. 102 affert geographus, conSequitur eum illius sententiam comprobasse. Sed illud exemplum in illo ipso loco idoneum esse ei videbatur, ut illustraret, quod ex osidoni, laudat: το δε uiαιρεσθαι

την γῆν ποτε καὶ ζηματα λαμβάνειν καὶ μεταβολάς ) Quod saepius ob SerVari potest e. g. inspicias p. 60, ubi de terrae commutationibus quibus insulae fiunt agitur: οι δε καὶτχὶ Λέσβον τῆς Ἱδης ἀπερρωγεναι πεπιστευκασι καθάπερ τὴν Σικελίαν πης 'Pηγίνης. Idom Sicilias exemplum indalium causam comprobandam exhibetur p. 54 καὶ την Σικελίαν Ῥυδεν μαλλον πιπορρῖγα της Ιταλίας εἰκάζοι τις αν et ἀναβληθεισαν ,πν του Αἰτναίου πυρος κ βυθου

omnia haec argumenta invenisse Strabonem apud auctorem suum osidonium eo veri similius est quod hic, ne uni doctrinae instaret. Omnes Semper cuiusque rei causas afferre solebat.

1 Illo argumento iam osidonium usum esse tempore progreSSO veri similius mihi fit comprobaturque exemplo quod attulimus Strabo vero integram philosophi supellectilem in suum excepisse videtur.

Iam transeamus ad Diodorum, qui I. V. e. 32 novam, ut ipse ait, aentium divisionem russoris Ἀρήσιμον δ' εστ διορίσαι το παρὰ πολλοῖς ἀγνοουμενον. οὐ γὰρ ὐπὲρ Μασσαλιας κατοικουντας ἐν μεσογείω yy καὶ τοὐς παρὰ τὰς

Ἀλπεις, τι δὲ τοὐς ἐστὶ τάδε των Πυρηναίων δρον Κελτοὐς ονομάζουσιν ' οὐ δ' ὐπὲρ ταύτης τῆς Κελτικης, τὰ προς α9κτον νεύοντα μέρη παρά τε ὁ δεκεανον καὶ το Ἐρκυνιονορος καθιδρυμένους καὶ πάντας τοὐς ξης μέχρι τῆς Σκυθίας Γαλατας προσαγορεύουσιν οἱ δὲ Ῥωμαῖοι , πάλιν πάντα ταυτα τὰ θνη συλλήβδην μια προσηγορία περιλαμβάνουσιν,ονομαζοντες Γαλάτας Ἀπάντας Manes distributionem tendere ex fabula c. 24 commemorata consentaneum esse mihi V1detur, quae etiam consentit cum appollatione o Eunνο

habet: nova illa gentium distribution commemorata de

UImmer11 Vetustis sententi quaedam adicitur Tamen hane arte cohaerere cum eis quae praecedunt ex eo puto

elucere quod apud Strabonem descriptio feritatis hominum septentrionalium sequitur p. 198 et 199 cf. supra p. 8), quo apparet eodem apud utrumques ordino res progredi

Ergo divisim illa tantummodo supplomonti loco addita est Illam autem ad nil aliud nisi ad id, quod Strabo

p. 189 profert, spectare contendo: ταυτα μὲν 3πὲ των νεμομένων . την Ναρβωνῖτιν ἐπικράτειαν λέγομεν, χυς οἱ προτερον Κέλτας γνώμαζον ἀπ τουτων δ' οἶμαι καὶ τοὐς σύμπαντας Γαλάτας Κελτοὐς π τῖν Ἐλλγηνων ποοσαγορευθῆναιοι τὴν ἐπιφάνειαν, ἰ καὶ προσλαβύντων προς τουτο Μασσαλιωτον διὰ το πλησιύχωρον Adiungas p. 176: Ἀκυιτανους

1 cf. c. 8, 5: καθ' ντικρl sc Βρεττανικὴ κειμενην Γαλατίαν καὶ δια τῆς μεσογείου Κελτικης. 2 cf. uellen hosf, D. A. II 180. Ex Romanorum conSuetudine Illam divisionem ortam esse apparere mihi videtur.3 Hoc vicinitatis argumentum ex Posidonio pendere mihi videtur, cf. . 1 g 34 καὶ μάλιστα καθ πλησιοχωροί εἰσιν, atque p. 15l g 15 γειτνίασις Posidonii opposita videtur Olybii συγγενεία. Etenim apud Posidonium gentium habitatio situsque climatum

permultum valet.

25쪽

μὲν οὐ καὶ Κελτας εγον τους ob τη Πυρήντὶ διωρισ- μνους τ Κεμμένφ ὁρει cf. p. 128 μεταξὐ το ἰσθμουο εστ ράχις ρεινὴ προς ὀρθας τι Πυρηννὶ τ καλουμενον Κεμμενον φορος τελευτα δὲ τουτο ς ιεσαίτατα τὰ Κεῖ-τV πεδία). Eandem igitur opinionem apud Diodorum atque apud Strabonem extare affirmaverim. Neque in eo haereas, quod Diodorus Celtos nominat Strabono Collas' exhibente, cum quidem divisio illa eadem plane ratione

Pergamus iam addere quae sequuntur apud Diodorum'

αγριωτάτων δὲ Ἀντων τῖν ὐπ τας ἄρκτους καὶ τον τῆ Σκυθία πλησιοχώρων, φασί τινας ἀνθρώπους σθίειν, σπερ καὶ των ὐεττανῖ' τους κατοικουντας τὴν Ἀνομαζομενην Ἱριν

τινες ἐν τοις παλαιοῖς χρονοις τοὐς γην Ἀσίαν ἄπασαν καταδραμοντας, ὀνομαζομένους δὲ Κιμμερίους τούτους εἶναι, βραχυτου ρύνου μην λέξιν φθείραντος 4ν ας τῖμ καλουμένων Κιμβριον προσηγορία ζηλοοσι γὰρ Ἀπι παλαιου λζστεύειν, ἐπ τὰς ἀλλοτρίας χωρας ἐρχόμενοι καὶ καταφρονεῖν ἁπάντων.

etc. fasce cum verbis conferamus illa quas Iutarchus affert in vita Marii, c. XI: υλλοι δέ φασι Κιμμερίων τι μὲν προτον Ελλήνων πῖν πάλαι γνωσθέντων χυ μέγά γενέσθαι 'ου παντος , μοριον. ἀλλὰ φυγὴν ὴ στάσιν λ τινὰ βια εῖσαν ὐπ Σκυθῖν εἰς Ἀσίαν ἀπο τῆς Μαιωτιδος διαπερασαι, το δε πλεῖστον αὐτων καὶ μαχιμώτατον ἐπ' ἐσχάτοις οἰκουν παρα τὴν ξω θάλασσαν, σὴν μὲν νέμεσθαι συσκιον 1 Quod uellenti off, D. A. II. 178a scribit allei Straboli. 176l geli vota de ersten eiden Salge Caesar und einer intellun Galliens ausi lios aber de 3. Salg: Gallos ab Aquitanis Garuliana flumen, a Belgis Matrona et Sequana dividit' unbeaclitet undubersali, das Caesar die Provincia gar nichi in seine intellun ein-begretit SI credimus nescio luousque omnino Straboni fidem habere liceat. 2 sc eius gentis de qua agitur, Cimbrorum aliter censet Mi e lenti off, I . . p. 173. 3 Idem argumentum oecurrit in ectosagum migratione, p. 187, I 3 στάσεως εμπεσουσης. Num ad hoc vocabulum revocaverit Posidonius illud μετάστασις p. 6 l), απανάστασις p. 187)3

δμυμων, ους μέχρι τον ' κυνίων εiσω διήκειν, ουρανο δε εἰληχέναι, καθ' ὁ δοκεῖ μέγα λαμβάνων ὁ πολος Ἀξαρμα διὰ την εγκλισιν τῖν παραλλήλων Ῥλίγον απολείπειν του κατὰ κορυφὴν ἱσταμένου σημείου πρις τὴν οἰκησιν, in τε γημέραι βραχυτητι καὶ μήκει προς τὰς νυκτας ἴσαι κατανέμεσθοῦ τινχρονον ) δι καὶ τὴν ευπορίαν του μυθευματος υμ, isse γενέσθαι προς τὴν νεκυίαν. ενθεν ουν τὴν φοδον εινα τά νβαρβάρων τουτων ἐπὶ τὴν ταλίαν, Κιμμερίων με ε αρχῆς, τοτ δε Κίμβρων ου ἀπο τροπου προσαγορευοιιένων. Ρerlucidum est haec sumpta esSe X auctore communi

et quae Diodorus exhibet et lutarchus neque iniuria de Ρosidonio cogitatur Uterque enim Cimbros derivat ab antiquis immeriis distinguitque duas partes, cf. Diodori:

πλησιοχώρων, lutarchi τωδὲ πλεῖστον - ου μέγα του παντbς μοριον. me inundatione Oceani neuter quicquam commemorat, addit autem Diodorus expeditiones, quas Cimmerii Romam, Delphos alio fecerint Iam puto omnes cognovisse nullo ordine magisque ad arbitrium illos auctore suo usos esse neque fieri posse, quod uel Ion hos fecit, ut alias ali0rum partes inter se coniungamus. llutarchus praecipue, sum totam rem tribus membris diversis exponat, tres plane diversa sententias profert quod verbis, καὶ μάλιστα μὲν εἰκάζοντο, εἰσὶ δε οι ἄλλοι δέ φασι satis dilucido significatur: , cf. aue in Philologi vol. 47. p. 270 a. Iam quaeritur, an Strabonem coniungere liceat cum eis quae Diodorus lutarchusquo simul de Cimbrorum origine exhibent. laululum enim ab illis discrepare videtur Strabo, qui ait: διοτι ληστρικοὶ ντες καὶ πλάνητες οἱ Kθι-I M uellen hos L D. A. II p. 175, scripturam ῶσαι in dubitationem vocat quod equidem non laudaverim Significatur enim dies vel uox aequinoctialis ρὶμεραι et νύκτες ξαμηνιαιαι), quod sub ipsa axe accidit. 2 Tamen non negaverim illas esse e Posidonio propagataS, cum praeSertim ea, quae Secundo loco assertur, prosiciscatur a divisione gentium, qualem praebet Diodorus c. 32, neque plane conexu cum rOXima tertia dissimuletur, cf. uellen hos l. I. II. 167 sqq.

26쪽

βροι καὶ μεχρι τον περὶ τὴν Μαιωτιν ποιησαιντο στρατειαν, απ' ἐκεινων δε καὶ ὁ Κιμμεριος κληθειχὶ Βοσπορος, οἷον Κιμβρικος, Κιμμεριους τους Κιμβρους ὀνομασάντων ων Ελλη νων Neque enim apud illos de expeditione quadam narratur, sed iam in duas partes immerios repperimus divisos. Ρraoterea hic perhibotur Cimbros esse a Graecis vocatos Cimmerios, illic comperimus gentis illius vetustum nomen fuisse Cimmeriorum, quo etiam Homerus usus QSSet, postea Rutem S atque tempore nomen corruptum esse in Cimbrorum appellationem, cf. Diodori βραχυ του χρονου τὴν λεξιν φθειραντος ἐντη ob καλουμενων Κίμβρων προσηγο9ια, Ρlutarchi Κιμμεριων με ἐξ αρχης, τοτ δε ιμβρων

Sed per se haec omnia non multum distare mihi videntur, nisi eo quod Strabo osidonii reddat sententiam subtiliorem. Etenim hic adem ratio valet atque apud Mysos illos do quibus disserit osidonius apud Strabonem p. 296, G. H0s enim fuisse ab Homero Μοιρους vocatoSox eo in dubio concludit philosophus, quia apud Romanos Moesi appellebantur. tque hoc fuisso nomen antiquum, se eorum qui sede pri8tinas servaverant, putasse videtur, Μυρους autem qui in Asiam transmigraverant originis recentioris fuisse. Iam ad eam quaestionem progressi sumus, quidnam tota haec memoria de Cimbris conscripta valeat quaeque

sit eius fides. Nequ0 enim mihi probatur quod nollen-hoi p. 173 sq. tantis laudibus tollit osidonium. Nam si

quaerimus qua causa commotus aliam ipse sententiam laudaverit ac vulgarem, dicendum esse mihi videtur illum

pendere ex omeri descriptione illa notissima in Od. XI. 14sqq.: ενθα δε ιμμεριων ἀνδρον δῆμος τε πολις τε

ηερι καὶ νεφελη κεκαλυμμενος ουδε ποτ χυτους ηελιο φαεθοον καταδερκεται ἀκτινεσσιν,

Crates enim Cerberiorum domicilia sub ipsa axe posuerat, ubi per se menses OX SSet, per reliquos sex interiectis densis nebulis homines iterum tenebris essent obruti. orro quod apud Homerum de Laestrygonibus legimus, d. X. 82Sqq.:

Τηλεπυλον Λαιστρυγονιην οθι ποιμεν ποιμὴν ηπυε εἰσελάων, ὁ δε τ' ἐξελάων πακουειενθα κ βυπνος ἀνὴρ δοιους ἐξήρατο μισθους,τb με βουκολεων, τον δ' ἄργυφα μῆλα νομευωνεγγυς γαρ νυκτός τε καὶ ηματός εἰσι κελευθοι,

spectare contendit ad regionem eam in qua dies longissimus XX horas, IV tantum nox duraret cf. Gemini elem astr. VI, 9-2l, ubi uterque Homeri locus affertur Genuinam Cratetis doctrinam exhibent schol ad rati phaen. v. 62 atque scholiasta ad Od. X. 6 qui illo sub draconis capite collocatos esse e Cratote laudat Hoc autom apud nos latitudine LIV graduum significatur, ita ut vori simile fiat Cratetem illos posuisse sub Rhodiorum arctico, quorum domicilia sub gradu XXXVI ponuntur ). losidonium vero in ipsis his studiis versatum esse apparet e Gemino, qui Posidonii potissimum vestigia promit Accedit quod Ge

diom XXIII horarum Quae cum ita essent, Maa l. l. p. 198 concludit, argumentationem Osidonianam non integram a Cratete esse excerptam, sed commutatam'. Quod quidem ita factum esse mihi videtur, ut iam apparuit ex nostra disquisitione iosidonium Cratetem examinasse atque recensuisse. atque hoc doco accepit noctem unius horae prorsus ex eius ratione 'uam ipse de gonarum di-Visione aperuit, L p. 95, i. Ex umbrarum enim ratione profectus inde a circulo arctico illos collocavit. Quomodo autem Illo circulus inveniatur. Strabo p. 136 Posidonio, qui p. 135 vocatur, auctore ex ratione mathematicaeSP0Πit εχοντες ἀρκτικιν τι τροπικον ,ποπεπτώκασι 1 cf. diagramma VI.2 Eosdem numeros scholiasta Parisinus ad Od. c. X. v. 86 Xhibet.

27쪽

το γραφομενα κυκλω π του πολου του ζωδιακου κατα τηντου κύσμου περιστροφήν, υποκειμενου του μεταξυ διαστηματος του τε ἰσημερινου καὶ os τροπικου τετταρων ξηκοστον τοῖμεγιστου κυκλου. Ergo Posidonius pro mobili illo Cratetis arctico stabilem nostrum, qui sub circulo latitudinis LXVI graduum positus est, instituit. Sed quid censeamus Num re vera osidonius illos populos sub ipsa axe collocaverit 3 Equidem non puta-Verim, cum in ei quae apud Strabonem sequuntur Cimbrorum sedes ab Albi flumine introrsus pertinere dicuntur. Tamem ipse Posidonius 'erram rubique esse habitabilem docuit, si Cleomedis p. 20 I. 10 γ μηθενος αυτῆς Sc. γῆς)αοικήτου οντος ), plagamque ustam habitari ostendit; neque Strabo omnia praebet, quae osidonius ratiocinatum est. Etenim aeographus, quaecumque Sibi incerta esse videbantur, libere omisit, cf. p. 29, δια δε θν αγνοιαν των τύπων τουτων O τα Ῥιπαῖα ρη καὶ τους Tπερβορείους μυθοποι- ουντες μογου ηξιωνται καὶ δ Πυθέας ὁ ασσαλιωτης κατεψευσατο Παυτ ij παρωκεανιτιδος προσχηματι χρωμενος τη περι τα υρανια καὶ , μαθηματικα ιστορια. Similiter

quaedam addere utilitatis scilicet studio admodum ind- dictus cf. p. 112 ὁ γαρ γεωγραφων ζητεῖ τα γνωριμα μερη

εξιο αυτῆς. In utroque autem loces illo osidonium irasse habuisse videtur, quem de Hyperboreis verba fecisse apparet ex schol ad Apollonium Rhodium II 677 F. H. G.

III. 29w Ποσειδώνιος δε εἶναί φησι τους περβορεους, κατοικεῖν δὲ περὶ τας υλπεις τῆς Ιταλίας. Vel potius ita rem expediemus ut dicamus philosophum studio ardoreque docendi impulsum prorsus e doctrina ratiocinatum illa esse, sc ut interpeetaretur Homerum, cuius interpretem fuisse illum supra iam cognovimus multisque aliis locis confirmari potest Itaque etiam factum esso

1 cf. Boeriche, . l. p. 34. Cf. praeterea Cleom. p. 28, 8: νιuζωος γαρ τὶ φυσις καὶ που δυνατον τῆς γῆς πάντα ἐμπεπλῆσθαι καὶ λογικων ζωων καὶ ἀλογων λογος αιρει.

mihi videtur, ut oscriptio illius gentis resipiat poetam. Nonne quod Homerus narrat de Laestrygonorum corporibus, latrociniis, saevitiis optime quadrat in ea, quae Diodorus c. 32 de hominibus septentrionalibus exhibet CL

imprimis Athon. 603 de illorum stupris, quod

otiam Strabo p. 199 commemorat. Quin etiam quod carne humana vescantur spectat ad ea, quae poeta finxit, L Strab. p. 201 de Hibernia insula in). Atque iam satis mihi est veriloquii illius quod apparet ex nomine Λαιστρυγόνων - latronum filii memoriam fecisse. Tamen ne credamus illum totam historiam ex Homero prompsisse alios loco breviter adiungamus. Apud Diod. l. V. c. 21 omerus comparationis causa affertur :κατοικεῖν δε φασι λὶν Βρεττανικην αυτόχθονα γενη καὶ τι παλαιον βίον ταῖς ἀγωγαῖς διατηρουντα, αρμασι μὲν γαρ κατὰ τους πολεμους χρονται, καπάπερ οἱ παλαιοὶ τον Ἐλλη νων ηρωες ε τη Τρωικω πολεμέ κεχρῆσθαι παραδεδονται, vel 1. V. c. 28, ubi de Gallis agitur: τους δ' ἀγαθους ἄνδρας ταῖς καλλίσταις τον κρεων μοίραις γεραίρουσι καθάπερ καὶ ὁ ποιητὴς τιν ἴαντα εἰσάγει τιμωμενον π τῖν ἀριστεων οτι προς Ἐκτορα μονομαχησας νίκησεν, νώτοισι δ' ἐωντα διηνεκεεσσι γέραιρε H. VII. 321), καλοοσι δὲ καὶ τους ξενους επὶ τὰς

ευωχίας καὶ μετὰ το δεῖπνον περωτωσι τίνες εἰσὶ καὶ τίνων χρείαν εχουσιν Contra cum certior factus esset otistis,

1 cf. etiam Diod. l. p. 38 supra': γριωτάτων δὲ ὁντων ων πο

τα αρκτους καὶ τῶν ὴ Σκυθια πλησιοχωρων, φασί τινας ανθρωπους εσθίειν, σπερ και τῶν Βρεττανῶν του κατοικουντας τὴν νομαζομε

νην Ἱριν.2 inter vocabula creberrima Posidoniana, cf. περὶ κοσμου, C. VI. p. 400R: συνεπιμαρτυρε δε καὶ ὁ βίος ἄπας. Str. p. 41: κατά τε την διαλεκτον καὶ τους βίους καὶ τους τῶν σωμάτων χαρακτῆρας, Str. p. 57, DI 6 νυνὶ δε τι ἄηθες ταραττε τὴν αισθησιν και δείκνυσιν ἀπειρίαν τὰν φυσει συμβαινόντων καὶ του βίου παντός, tr. p. 188: ἀνθρωπcio ου πολυτελῆ τοῖς βίοις.

3 Fortasse pendet ex Hippocratis l. περὶ ἀερων, δάτων, τοπων c. 22. Hippocratis enim Studii complura inveniuntur vestigia in fragmentis Posidonianis, s supra p. 10, ueller, de Posidonio Manilii

auctore p. 28.

28쪽

qui vocantur, Thracicis Str. p. 296, 3), Homeri αβίους' intellexit non rerum expertes, sciebat enim illis esse

magna armenta . sed caelibes: ἀβιους δε προσαγορευ-ειν μάλιστα τι χωρὶς γυναικον, ἡγουμενον αιτελῆ τινα βιον τον χηρον, καθάπερ καὶ τον οἶκον ημιτελῆ τον ΠρωτεσιMου διοτι χηρος.

Cimbros autem cum sciret esse latrones, quod illi affirmabatur Homeri memoria, cuius Cimmerios eiusdem gentis esse accepit, praetulit illorum discessum atquo itinera derivare ab ipsorum natura atque indole quam credere maris

inundatione commotos eos ex Sedibus emi RSSe.

Orientalis, cui est nomen Suurhusen, ubi patri erat praedium atque ille ante hunc annum defunctus est, matrem autem Annetiam e gente oopman superstitem esse gaudeo. Fidei addictus sum evangelicae ZWinglorianae. trincipiis litterarum in schola vici expeditus indo abis. 1895 gymnasium Emdens frequentavi. Vero anni 1903 tostimonio maturitatis instructus primum Iubingae per sex menses, tum Lipsiae per ter Seno menSes, inde a Vere a. 190 Gottinga me odi studiis philologicis et germanicis. iocuerunt me viri doctissimi Gundermann. Schmid, Voretzsch Tubingenses Brugmann Gardthausen, Immisch,

Schesten, Schwartet. achernagel Gottingenses. ad exercitationes inistorica benigne me admiserunt Gardthauseno Schulton ad grammaticas Borchlin et achernaget, ad philosophicasinusseri. iroseminario philologico interfui ipsiae per tria semestria, seminarii Gottingensis per quattuor sodalis fui, quorum duo primi ordinis, per idemque tempus seminarii germanici Omnibus v. d. optime de me meritis gratias habe, debitas. imprimis uv. Md. Immisch, Leo. Schroeder machern et atque Schwarfg, qui iis meis studiis plurimum favit. Denique cum philologorum societate et Lipsiensi et Gottingens studiis atque amicitia coniunctum fuisse grato animo hic profiteor.