Tractatus de sensu et auctoritate decretorum Constantiensis concilij sessione quarta et quinta circa potestatem ecclesiasticam editorum cum actis et gestis ad illa spectantibus ... opera et studio d. Emanuelis a Schelstrate

11쪽

tbeca Coibertina repositumfuit. Postquam autem illud proprijs oculis conspexerit, pigebit, ni fallor, ου contra se ipsum quatuor Testes allegasse , s relicta Sacrosamem Florentini Conciliν versione Ioannis Lau-noij Interpretationi inha isse , qui haec verba

ΚM ον Τρωον- sine ulla auctoritate vertenda duxit: Ad eum modum qui , non videns , quod articulus ος διαὶ qui, nullibi is Graeco reperiatur ; neque aduertens, qu)d

articulo illo deficiente, verba sensium ,αι detorqtiet, minimὸ reddant, redderent, alio modo in Graeco conceptum

issent. Manet igitur, Καθ' o. okis signia Acare, non Ad eum modum qui , quasiμ- prema Romani Pontificis auctoritas limitaretur Actis Conciliorum , s Sacris Canonibus,sed Quemadmodum etiam, ut vertit Abraam Cretensis Gracὸ,s Latinὶ doctus, cuius versioni Patres Latini , Sancta Romana Ecclesia Cardinales , ipsique Eug nius Guartus cum Notarijs Sacrosancti Florentini Concilij sub ipserunt, nullat nus ignorantes, in hunc sensum de Romani Pontificis auctori pate contienisse cum Gracis , qui idem Decretum Graecum a latere

Textus Latini postum propriss sigillis mu

niuerunt. I. . . Cap.

12쪽

AD LECTOREM. VIICap. Iq. Tractatus Historici refertur de Ioan. XXII., quod in senectate voluerit decidere , animas Beatorum ante extremum Imdicj diem non videre clare , s intuitiue Deum. Dicit, eum nihil intentatum reliquisse , ut hunc errorem promoueret, sverbo ac exemplo omnes ad illum amplectem dum incitasse se reperiri demum maxima ,, Auectoritatis Theologum, qui ob raras,

is os eminentes animi dotes ad Summum

se Pontificatus apicem peruenit,4 claris Lis me testatus es, quod illam Acbinam ab

is omnibus teneri mandauerit se . Theologum hunc citat in margine Hadrianum VI adferens hac eius merba ex bb. q. Sent. art. 3. hanc doctrinam publice docuit, de- Clarauit, & ab omnibus teneri mandauit.

Ex quibus Auctor putat, satis superqui

c Uare , siannem XXII. errorem illum toti

Ecclesia proposuisse. Verum , ut Ioannes hunc errorem Ecclesia proposusset, id Sulla e Decreto aliquosignificasset, essetque vel unus , qui illius decreti Pontificij menti nem fecisset. Tantum vero abest , quemquam repertum fuisse , qui De elum sue Tullam Aan. XXII. ea de re se vidisse teste-

Auctoν Tractatus His. pagina I 6. Ie trouuevnDΟ-cteur de tres gra de autorite, queson eminente vertu iointe a farare doctrine. . . eleuerent de-

puis a la supreme dignite de l'Eglise , qui die

fori clatrement squ'il oblige stout te molide atenir deformaiscette Doctrine. Hadrianus 6.

13쪽

VIII PRAEFATIO

Ioannes Villanus lib. 12. ev. 229s

tius meminerint, s Hadrianus facto a si memoria prodito has clausulas addiderit, prout refertur, prout dicitur, qua Auctor Tractatus Historici referre omisit. Scribit itaq; Hadrianus loco seperius citato: Fe tur de Ioanne XXII. quod publice docuit

&c. Quo loquendi modo significat, se non

ex Decreto , aut monumento authentico de facto Ioannis XXII. testari ,sed qua ex ince tis rumoribus ad aures suas peruenerant , referre. Huius autem testimonio tam dubio , tam incerto nititur error Dannis XXII.

quem Auctor inter facta collocat, de quorum eteritate dubitari non posse plusquam etno loco affirmat. Vuod tamen Ioannes XXII. nunquam erroneam de disserenda viasione beatifica sintentiam ab omnibus t neri mandauerit, multo minus deciderit, aut definierit, ex Scriptoribus constat, qui Hadrianum VI. per centum octoginta samplius annos pracesserunt, s quid reu ra factum sit, tamquam Testes coaetanei oculati posterorum memoria consecrarunt. Ioannes Vilianus in Historia uniuersali, quam ad annum I 368. quo Florentia objt , perduxit, te tur lib. I 2. Cap. 229. quod etiamsiIoannes propenderit in sententiam

14쪽

AD LECTOREM. IX

de disserenda post resurrectionem vison

beatifica , tamen sub poena excommuni mtionis praeceperit Cardinalibus, Praelatis,N Magistris in Curia sua existentibus .

Vt super ea quatione opiniones suas tam Pro, quam Contra referrent, protestando

semper, quod pro neutra parte quidquam concluserat; sed id, quod dicebat, & proponebat , esset per modum disputationis, dc exercitii , ad hoc ut verum inueniret.

Ptolomaeus Lucensis in Hisoria Ecclesii sica, quam anno I 342. abfluit, ad an-nti 1333 agens de Uuaestione supra memorata fatetur, Ioannem in Con orio coram Cardinalibus declarasse, Quod in praedicta Quisione nihil dissiniendo, sed recitando dixerat. Monachus, Tenedicimus , qui Chronicon Guillielmi de Nauis ussu

ad annum I 36o. continuauit, agens dest mone, quem Ioannes ea de re habuit: Ma

gis, inquit, creditur hoc opinatiue, quam cum assertione dixisse. Viricus, qui anno I 334. quatuor libros de beata visione Deitatis Ioanni Vigesimo secundo nuncupauit, circa finem lib. q. agens de eiusdem Ioannis sermone: Nec defini tio, inquit, nec dete minatio,seu prςdicatio, sed magisquςdam

municatione ν s

checiastimo studiasse sopra la deita Questione dulla visione de Santi, & facessene a lui relλ-ilone , secondoche elastiano sentisse odet proo dei contro stult'hora Prote stando , che non haueua determinato ad alcuna delle parti, macto che ne dicu-ua, &proponem ua s era per Via didisputatione s& d'esercitio ditrouare ii vero.

sis in Historia M.

S. Continuator

15쪽

X . PRAE pATIO Scholassica disputatio, aut disputantium collatio aptius esse perpenditur. Extant libri illi J1. SS. ad quorum calcem adIun cta est declinatio Ioannis XXII. data Avianione anno Pontificatus eius decim On no, tertio Nonas Decembris, in qua si sina ria istis.. tantiam pro faciati Visione ante resurre- ' ctionem corporum admittere significat , additque: Si vero alia vel aliter circa is materiam huiusmodi per nos dicta , praedicata, seu scripta fuerunt, quoquo modo illa diximus , pr dicauimus , seu scripsimus, recitando & conserendo dicta Sacrae Scripturae & Sanctorum. Iacobus tituli S.

Prisia Presbyter Cardinalis cum libellum de satu animarum eo ipse tempore Am-nione composuisset, quo crastis hac de VAsione beatifica sub Dan. XXII. agitabatur, post obitum Ioannis eumdem libellum coram frequenti Doritorum s Cardinalium coetu presecfurus, ita in prooemio te ture Biarius autem supradictus praedecessor M'; π ιj- meus pro illa parte supradictarum qua,

πι- η - stionum, quam non teneo, nec tenui, so

lum induxerit rationes & auctoritates inta sermonibus, & in scriptis, & non in parte,

16쪽

AD LECTOREM. XI sermonibus, quam in Consistorio dixit publice coram magna multitudine populi, quod illa, quae dicebat circa ista , non dicebat nisi conserendo : dc quia pro part illa , ad quae inducebat rationes & auctoritates , parum, aut nihil, per alios inductum fuerat, ideo ut veritas clarius appam

reret ex tali collatione, pro illa parte quae indefensa esse usque tunc videbatur, dictas probationes inducebat. Quod declarauit circa finem vitae suae,& etiam super hoc mandauit fieri litteras sua Bulla bullatas , declarando, quod ipse fideliter crediderat & credebat, quod Sanctorum animae a peccatis & poenis peccatorum purgatae ante generalem Resurrectionem ,&Iudicium,Dei essentiam facialiter videbant, secundum quod ipsarum status patiebatur. QUOD DICO, NE QUIS EXISTIMET, EVM ASSERVISSE CONTRARIUM ILLIUS ,

quod nunc postquam sui licet indignus

assumptus ad Apostolatum, per me extitit de Concilio Cardinalium determinatum. Ita Iacobus ex Cardinali S. Prisca Eenedictus XII Ioannis successor in libello , qui Manu iptus asseruatur in Bibliotheca

Vaticana Codice qoo6. Testatur autem a.

17쪽

XII . PRAEFATIO ' χ

idem Pontifex verbis superius allatis, C edidisse Constitutionem de Concilio Camdinalium , quam puto esse illam , qua imcipit Benedici us Deus in donis suis , Ndata .es Auinione secundo anno sui Pontificatus A. Mal. Feb. in qua de hac ipsa

quaestione refert e Cumque idem Praed cessor, ad quem pQEdictorum determinatio pertinebat, addecisionem concertationum huiusmodi se pararet in suo Consistorio publico, tam fratribus suis S. R. E. Cardinalibus , de quorum numero tunc eramus , quam Prauatis & Magistris i Theologia , qui multi aderant tunc prinsentes, iniungendo districtius & mandam do, Vt super materia de visione ptaedicta, quando requirerentur ab eo , deliberate unusquisque diceret, quod sentiret: tamen morte praeuentus, sicut Domino placuit, perficere id nequiuit. Haec Benedictus t

sis oculatus de Ioanne XXLI. in Sulla, quam originalem pro singulari in Ecclesiastica Antiquitatis studia amore Em

nentis mus Cardinalis Casanate , commmnis Eruditorum in Urbe Maecenas , m cum Communicauit. Cum enim hac

scriberem , factum es , ut reperta fuerit pud

18쪽

AD LECTOREM. XIII

apud Uirum nobilissimum Bulla illa B

ne dicti A. II. cum sigillo plumbeo pendentem cordubs stricis, ex qua nonnullas umrias lectiones excerps,.supradictam i simonium de verbo ad verbum de ipsi Ex hoc autem Benedicti testimonio colligitur, tantum abesse, quod Ioannes XXVI. quidquam circa cusionem de vision beatifica de uerit, ut Cardinales potius N Pralatos ad tentiam suam liberὸ promendam in Congregatione paulo ante mortem adhortatus sit. Praeter hoc autemta

tesimonium aliud suppeditat ipsa Gallica-

na Ecclesia, cuius plures Antistites s Doctores a Carolo Rege in Castrum Vicennarum eo ipse tempore conuocati declararunt. Multorum fide dignorum relatione piaudiuimus, quod quidquid in hac mate- 'ria San stitas sua Ioannes XXV dixit, non asserendo seu opinando protulerit , sed solummodo recitando. Ita in Decreto, cui Doctores Parisienses cum Petro Palu no Patriarcha Hieroselymitano, s Petro

Archiepsopo Rothometen ub ipserunt,s quod integrum Responsioni sua ad -- serium iniquitatis in ruit Nicolaus Coeffeteau electus Malibensis Apsopus, σ

19쪽

TIV PRAEFATIO nuper Euleus Tomo 4. Historia Vniuersitatis Parisiensis Saculo 6 ad annum I 332. iterum retulit; ac originale in manibus

Patrum Dominicanorum se Lutetia vidissi te ius est Philippus Gammachaus Do

ctor Sorbonicus in I. a. γ. q. cap. 2. adiun- Gammariatii. gens οῦ GHaec plusquam lassicere, ut Adri-

ano & alijs occurratur, priesertim cum ,, nemo ex ijs dicat, se vidisse Decretum se Ioannis , sed tantum ex relatione alio rum audiuisse. Capite et s. opponit Auctor Tractatus

Historici Concilium Basileens , quod ait Secunda Asione superioritatem Concili=μ-pra Pontificem decidisse , s cum postea

anno I 432. Eugenius Uuartus Concilium

dissolui et, illius facti eum adeo poenitus

se, ut anno sequentinouam Constitutionem ediderit, qua declarauit, si cassare, reuocare , nullum s irritum declarare, quidquid a si vel nomine suo in praeiudiciumcti' derogationem Basileensis Concilij fm

erat. Et hoc, inquit, adeo authen-IE qu. ea isticum, adeo solemne fuit, ut ipse Pius II. D II in iur in Bulla suae Retractationis bona fide, si R. iacta non admittat, quod Eugenius Papa consen- ,'du . . pay. M seric Decretis Coneiiij, approbans statim

20쪽

AD LECTOREM. TV progressiam & continuationem ac reuo

secans Bullam , qua illud dissoluerat. Hac Auctor ille ex Lulla Retractationis, qua tamen Pius H nullibὶ tradidit. Fatetur magnus ille Pontifex de suo antecessore: Accessit dc ipsius Eugenii consensus; sed Decretorum non meminit, quin potius expositurus illa, circa qua consensus accest, immediate post supracitata verba

subiungit : Qui dissolutionem Concilii a

se faetam reuocauit , & progressum eius approbauit. Solum itaque progressum Concilis Sasileensis probauit, non vero decreta de superioritate Conciliorum , quibus eum magno animi vigore restitisse , ex pluribus.

monumentis, δε opus erit, probare licebit. Redeamus interim ad Pium II, de quo iterum refert Auctor Tractatus Historici cap. 2F. quod sententiam cum Pontificatu mutarit, ita tamen , ut priorem Opi

nionem , quam in Synodo Basileensi tamquam eius Secretaritis desuperioritate Comcisi, defenderat , confessus sit , es antiquam

doctrinam : Tuebamur inquit Pius in Eulla Retractationis agens de sermone cum Cardinate Iuliano , qui ad Eugenium re-

diuerat, s superioritatem Pontificis su