De attractionis usu Herodoteo [microform]

11쪽

illi non coiiveniunt. Quod autem dicit: Ei mi stostr en, be-sondor dor Attiner stem si hausi die stringo Logis aulapsom,

is das nach under iirgo, id non recte se habet, cum omnibus foro locis, ubi attracti Statuatur oportet, grammatim Sententiariun structura logista Verborum rationi OSSiSS Videatur, et Sensus tam tum ne Vor Studium brevitatis effecerit, ut duo nuntiata in unum abierint. Buumannus ipse hoc modo pergit Diosommostr en gulalgo Suchen Si sorio HS Oglioli mei genin e bundono Salgo nichi bios intorpinando D se gu lassen, Sondemboici in inon uioneontriren atque paullo post Die Constructionis dum olati War aueli noti g, Nelcho aus mei ales inander Digonden Salgo bostolii. Um dioso also die Gostes ei nos Salgos

osso Voluit assimilationiS nomen, civi notionum idem significan

Attraetio genanni: peto autem R. Foerstorus - assimilationis nomen reiiciendi in OSSe enSet, em enuntiatio quido rotativa non Ssimilotiu', sed a nomine vel a verbo minitationis primariae attrahatur. Iam vero dignae mi quae commemorentur agam ne non

diligentissima G. . . mogoris de attractione quaestiones me vir doctus utimarini o G. Hormanni sententia Saepenumer es riu e lana fit multasque re nova attulit. λ cf. ruogor Orioch Sprachiolir g 1. 10. 0 IIIJ.

R. Foerstoriis do attractione nuntiationum relatiVariun p. 27.

12쪽

Imprimis vero mogor de auraetione adnotationes magni Sunt aestimandae, quia non Sohim in attractionem pronominis relativi inquisivit, sed etiam diserti verbis illiu Structura montionem fecit, ubi duae niuitiationes per meram nominis alleuius transpositionem in unam Oaloseunt, ita quidem ut nomen aut ex nuntiat SoeUndario in primarium aut e primario in Seeundarium recipiatiar. Sententiam nimirum oppositam eis qua Bitumannus o alii do attractione docueritiit, e lardytis' in modium protulit, qui singillari quodam studio et eo quo erat aeumino attractioni naturam qualis esset in singiuis dialectis graeei indagare conatus St. Dicit

alitem attinetionem tantumnodo per normam arii Hiptorii expli-

Sisinthalius 3 doniquo subtilitor do attractionis natura dissorisit

13쪽

a ela. Sodis longus sim, iam ad e morandas lusius commentationis partus accedam, ita ut priore capit disseram do attractione enuntiatoriun rotativorum, altero deinde de attractione apud Minitimino participium, de attractione quae pr0prie S transpositio, denique .do attractione inverSa. Praeterea e re erit in eo quoque locos inquirere, ubi attracti omissa os ab Herodoto.

14쪽

o APUT Q.

D ATTRACTIONE ENUNTIATIONU I RELATIVARUM.

111 nuntiatis relati us, de quibus nune agendum est, duo attractionis genera distinguenda Sunt eum enunatiatio relatis aut attributi loco ad substanti Tun enuntiati prunarii pertinere aut ex vocabulo nuntiati primarii pendere poSSit, quorum priuS R. Oersterusὶ appellari posse censet attributisum, alterum S Stanti m. ne quidem iam Secutus primm de attributivo genere enuntiationum relativam attinetarum Verba faciam.

De altributivo genere enuntiationum relativarum attractarum.

Herodotus quamvis inter illo Seriptore recensendus Sit, qui primi attractioni logibus usi sunt, tamen studio quodam Ontinuae officionia dictionis adductus a senumero enuntiata relativa per auraetionem cum Verbis anteeodentibus artius coniunxit, ita utaeeusatio pronominis relativi indueret genetivum vel dativum nominis nuntiationis primariae. Mi autem generi imprimiSattribuonda est formula usitatissima: ω η sci δαε pro TODTωVTObc, De T 8μεῖς ἴδμεν, quae permultis invenitur locis'. inlibi 'i R. 0erstorus: de attracti0nis in graeca lingua usu quaeStionum particula I, p. 4 ratisimia 1866.8 In enumorandis locis sequ0 oditi0nem criticam, Η, Stoinii II V0l in Bor0lini 1869-71. l. I. 23 94, 142, 178, II 68, 157 m 60 94, 8, IV 42 46, 48, 58, 114, 184, 187 V. 119, VI 21, 112, m. I, 170, Λ H. 105 IX. 64 98. . IV. 19, 20 197 VII. 111.

15쪽

tu δη λη Ttu τω νονιων αναγκαG λυσα τω ad ET O. Aeprimo quidem obtutu nuntiationem relativam: ω ad ετ attributi loco ad Tis Volico referendam esse facile intellogi potest nee fortaSSQ utSquam Verba: ω ad ετ aliter ne per τοὐς θεTO explicanda Sso putavorii. Eiusmodi autem nuntiata relativa attineta, quae ad notionem aliquam aeeuratiu determinandam adduntur, em Semper fere in structuram participialem mutari possint, et liceloo Bomitardosa enuntiationem τω ad Eet idem valere quod zω τεθεντων reete monuit. Sed lio partieipium quamvis Seribere potuerit Herodotus, tamen plus vigoris inest in enuntiato rotativo τωνεθεTO, praeterqUam quod rerum conexus multo rorior fit scribendo zων θετο quam Structura participiali: των urt εωυτου τεθEVTωv.

Simili modo attractio statuenda est in . III C. 105 ας δε

adStrinxerimi, ut participiali usu neglecto enmutatum relativum eisiberent, si quam notionem eximiam nomini nuntiati primarii addero volebant, id quod multis comprobatin exemplis, quom nonnulla congessit uelinurus , velut hucyd. l. VI C. 21 7ω αποτω πολεων ων πεtσε στρατιαν, ubi nuntiatio rotativa facillime mutari potos cum partieipio πειIθεtGων. Deinde non est praetermittendus locus, ubi ex aliqua tantum parto Horodotus attractionem admisit, i. IV C. 9 oc 'is et ouetio vi I. 45, m. 101, V. 49, VI. 66', Π. I. 8 Bemhardy Wissonschasti Synta p. 301. δ Κuo ores ausitari Grammati dor rioch. praeho. II g 787. 2

16쪽

satisfaciat. Sit ita. sed quid impossit, quominus Horodoto nondum in perpolito dicondi onor versanti talom pronominis demonstrati nuSum, quippe qui etiam apud alios Seriptores reportatur, findicemus 3

17쪽

De substantivo genere enuntiationum relativarum attractarum.

ni mino ad id genus enuntiatoriun relativorum attraetorum, quod eum R. Foerstero ' substantivum dicendum ost Enuntiatio enim relativa attracta Substantivi vice tingitur atque pendere preeSt nomine aut e verbo aut o praep0Sitione. Ae primum quidem audo aesturatius Xempla Xponam, ubi enuntiatio relativa attracta o substantivo enuntiati primarii pondet. praesortim cum iusmodi attractionis usus apud Herodotim pereaepe Statiisendus sit. Huc portinent imprimi quattuor loci, qui imoni maturin 1. V. C. 106 καὶ Icoυας ab αυτοισι ob δωσοντας Sp. δικη V

18쪽

Mempla, quae m0d attuli, ita comparata sunt, ut primo obtutu attractio nuntiati relativi perspicua sit. E orbis I. V. C. 106: καὶ Ιωνας συ αὐτοισι cisci δωσοντας νυοὶ διχη των ποιησαV

autem Scriptores em talem parileipii vel substantivi u n, quippe

qui saepius sensum minus dilucidum et gravem reddat, recipere noluerint, generalem aliquam notionD-- ut 110o loco τω TOζηνιπιων- eni intiat relativo per attractionem eum antecedenti nomine coniuncto OXprimer Solent. - Itaque illud orto constat, in uino locum attractionis leges Sane Uadrare.

rideatur, quam ii revera illi non conveniat. nuntiatio enim relativa attracta etsi, δη ποιησα non iam SuSpenSa est e nomine δικας, quam e pronomine indefinito πάντωV, quar lii locus attributivo generi enuntiationum relativam attractarum attribuendus St. Reliqua liuius attractionis exempla Silentio praetermittenda SSedueo, Hia omnino Similia Sunt loco priori, de quo pluribus egi;

quam rem nune QCedamus ad enuntiatione relativa attinetaS, quaΘ

Κροισου, ubi nuntiatio relativa τω tu, pro τουτω et 8 e pronomine ODδε pendet Formida autom: ουδευ ω ων quam ris non solum apud Herodotum, Sed etiam apud alios seriptores SaepiuSinveniatur, tamen 1ie loeu habet, quod eum qui attractionem eiuS-que in graeca lingata Sum Sati perspexerit, facile offendere poSSit. Nam quod ad optimam quidem raseo formonis dictionem attinet, hae attractionis leges stabilitae sivit, ut accusativus pron0mini Srolativi a genetivo vel dativo antocedentis nominis Vol pronominiSdomonstratiri attrahatii itaque genetivum vel dati nam induat Perrar0λ)i R. uohnor: ussuhri Grammati ΙΙ 787 2. Anmork. 4 ed. I)Π4 555. 2. Anmota. 4 ed. II).

19쪽

autem fieri solet, ut etiam nominativus vel dativus pronominis relativi per attractionem in casu antecedentis nomini vel pron minis ponatim , de qua re R. Foerstorus I recto exposuit his fere verbis nominativum pronominis relativi nomini antecedenti non assimilari nisi ita, ut pronomen relativum SSet generi neutriUS, Verbo autem vim passivam aut intransitivam haboret. Quamobreni iterum exempliun illud, cuius iam supra mentionem fecimus, eraminemu oportet, . . . 78 ΤελνLησσεες λεν υ - OuδEVκω ἐδοτε τω ' περὶ Σαρ&ς et καὶ αueto Κροχov. minitationem igitur rotativam e structura: Ouτω et tu originem duxiSSe nemo non intelleget. Nequo Matthiaeo' qui attractionem in hunc locvinno quadrare Opinatus Verbivn 8 delerit, SSentiendum esse puto. Nam quid obstat, quominus optimorum codicum Seripturum τω 'VSeeuti attractionem Statuamus, praesertim eum loco plano Similes ab alii quoque Scriptoribus alienos non osse haud ignoremuS, Velut

in Platon Phaedon C. XIII p. 69 odit. C. r. Hermann etOuto

rebuS, neque de personis intellegenda sint id quod Matthiasi 0niectura in medio relinquit. Immo Verbum ' Si abie rimus, orba z- 89 sqq. tantum in homines circa Sardos et ipsum Croesum

20쪽

πOPSante Speetarct 0SSunt eum graeco sermone formula λ ' o περ τινα Saepissime usurpata significo eos, qui ab alicuius parto Stant Vol apud illum commorantur, volui in I. II. C. 163 καὶ οἱ

μ α συ επὶ τους ξεfvovet. His igitur do causis hune locum attractioni attribuendum esse contendi, quamvis apud Herodotimi quidem plane Similo Oxemplum nominativi pronominis relativi attracti non

invenerim.