De attractionis usu Herodoteo [microform]

31쪽

γυναικων η ues iv την υ Δωριδα καλεομεν. Mea quidem sontonii l. l. Herodotus attractionem non admisisse videtur, quoniam et Verbum καλέοl1εv, καλέοunt, et Verbum laeti non Solum ad pronomon rotativum pertinet, Sed aliis Oeabuli - θεσμοθρορια, lnia θια, φαρο α Δωριδα - deterasinatur, quippe quae genetisum vel dativum pronominis relativi attracti induere non possint. Huc vero accedit, quod enuntiatione relativae: η - θεσμο ξορια καλεOucit,oσα - ἐστὶ ἐργαληια, σα - ἐστι φεροvetet, et ipsae legentis animum magnopere in Se convertunt, quam rem cum enuntiato primario per attractionem conlimela non lint.

32쪽

DE ATTRACTIONE LA INFINITIVIS ET PARTICIPIIS ADHIBΙΤΑ. 6. De attractionis usu apud infinitivum.

Eiusmodi attractio in o posita est Vs, ii subiectiim verbis niti, si dum est atque infinitivi, plane omittatim in nimitatione

33쪽

quippe quod ad totum enuntiatum portineat, legenti oculi obverSetur. Deinde huc sevocandi sunt hi loci l. II C. 181 αταλγ. . α non εν νε tW I. III C. 19: υκ ἔφασαν ποι σε ζ V.

34쪽

Se Contrarii sunt nominatimis αυτος et aecusatimis αλλο ουδέvα

35쪽

vorbo: lv6μισε, poSitum est, cum Croesus illud motam disertis verbis eurimere velit Sese Solum omnium liominum esse felicissimi unneque alium quemquam. Eadem de causa aecusativus subiecti: coumo adhibetur pro nominatim: ueto in . . . 134 volabicovτες ε ωυτους εἶναι

Equidem cur iis locis erodotus accusativo pro datis USUS

Sit iustam musam invenire non p0SSum, praeSertim eum etiam dati nis in dubio poni poSsit. i Badhr in adn0it ad h. l.

36쪽

lnuitur et uuaque enuntiatio tamquan in unam eoaleScit.

De attractione apud participium.

Agendiuti nune milii si se locis, ubi si ioctium infinitivi continetur participio enim a primarii, a quo appositio infinitivi

37쪽

Tribus his locis adi oliva δικαιοτατ ρ, ποσπουδων, κατηκοωVa participiis βουλoli avii, et ouxo: Lavω attrahuntur, ita ut diverSitasonuntiati primarii et Soeundarii, quod ad grammaticam quidem structuram attinoi tolli videatur. At vero etiam apud Herodothun loci extant, ubi attributim infinitivi determinati ad casum participii non accommodata eSt Velut in 1. V C. 137 ΙIettet ou δε - λε Ioveto - ουτ αυτ ος Miri οἱωVo lac τε IEIθα αρχει - odiem lectio: Iεσθα cum Oigi et Baehrio non St mutanda in aetα - pro ovet aeuto Milai ζωVOζOD E IEI τι Sqq. Mea quidem Sententia Herodotus Structuram nominati ii cum infinitivo aurasitioni a participio: EIoueto profectae propterea praetulit, quod tot genetivos: vetos, tri Itων, Oth τε vitare ne non nominati ris: veto et is et atque a uintivo αλλον Ουδεν - ostendere Voluit subiectorum divorsitatem.

De eo senere attractionis, quod proprie vocatur transpositio.

Haseu attractionis species in eo posita est, ut nomen enuntiati primarii, e quo pondet enuntiatio Spei instaria, a pronomine relati attrahatur. Et recto quidem uelinorus I de hac transposition ita disserit duro dies Attracti0n ordon War nitat, mi in dor Casufflexion, eide Salge in ine versolansgen aber dota o mitetnander verSeluunkt, das dor in de andem nothW0ndigae lingi. Mempla, quae iam afforam, apo sunt l. I. C. 108 λαβε του Mανδαυγὶ ἔτεκε παῖδα, qua verba ex iis eminitatis λαβε ovπαιδα του αυδαvη ἔτεκε - orta Simi, ita ut Substantivum: παιδα articulo τι omisso in minitationem relativam transierit quamobrem haec attractio dic0nda st transpositio. Doindo conferas l. I. C. 118 AI ατης δε puetrico o Oilυε ε χολο i Κuslinor: usfidu l. Grammati g 556.

38쪽

Deindo ad idem attractionis genus referendi sunt loci, ubi subiectumὶ onuntiationis secundaria obieeti loco in enuntiatum primarium recipitur, id quod maxime cadit in orba sentisndi et declarandi', velut in I. I C. 163 ὁ δε tu ol 1ευος ου ηδ ovπαρ' uetωv c 5ξoleto, pro ὁ δε πυδ ομενος παρ' αυτων ως

39쪽

πεσέεται

Ex omnibus autem locis modo assati elucet, enuntiationem secundariam aropria vi abiecta, tamquam attributi loco nomini antecedenti adiectam esse, ita ut utrumque orationis membrum in unam enuntiationem coaluisse rideatur.

Hao attractio ' cuius nauiuam et usum idem illo But annus primu enuclea fit, ita comparata est, ut nomen enuntiati primarii attrahatur a pronomine relatim Vel a verbo regente enuntiati relatim. Talis autem attinetio, quippe quae opposita sit primario illi attractionis generi, ubi pronomen relati m ab antecedentinomine aliae uiu, inversa dicit ' Quare asserendum est hocoxemplum 1 H C. 106: Sinin α δε τηλα τας στα - α μεν Πλευνες uiaeti αtvovetα περιεουσαν alii viri docti Baehrius,Muogorus, Dindoinus, Abitatius uecto servandi distum Seripturam

τας δε ethλα τας στα sqq. ubi propria structura hae fuit: t

40쪽

propoSitam: α δε τηλα - amplestia addite non p0SSum, eum similis locus invoniatur ines VII C. 130 zo γαρ ποτα ιο ΠρηIμααν ivra1 DV V πεῖνα - παρατρε ναντα δι' V υ μεε ρεξθρων, quae verba, ut iam Sut1W0igliaetiferus intellerit, o hae Structura originem duxerimi παρατρέ ναυet et μεεθρα V DV ξε i. e. RVerientem Sive avertendo ii nos, per quos nunc fluit Obiectum quidem μεεθρα nuntiati primarii senotivum pronominis v induit et in enuntiationem relativam tranSiit. 10. Denique reliquum est, ut paucis usum praep0SitioniSi pro κ, To et praepoSitioni εἰς ἐς pro EV Surpatae Ommemorem, quem grammatio attractionem Oeant, quamvi revera in primariam attractionis notionem non quadret. Talis praepositionum mutatio semper fere proficiScitur a verbo movendi aut expreSSO aut Subaudiendo et proptoro nominatur auraetio, quod duae notione intor so conti aria - quiescendi et movendi in unam Consoeianim' qua do Causa Κuolinorus in liano rem ita explicat: So verilon duroli die octindvng o ac ς Ιορας ανθρωποι oderbl0S ci ἐκ της Πορας απι puro ZWo Bildor in unSoror OologeWeCkt, instoa Wi erston dio puto, di aus dem Markte vor-