장음표시 사용
1쪽
CICAE PRESERVATION GRANT PROOECT
2쪽
3쪽
Statianarum particula IV . . .
5쪽
7쪽
9쪽
Ρ. Papinii Statii silvarum libros et rerum sententiaremque et corruptelarum misera condicione nimia caligine obfusos, cum quinque abhine annos desertos reliquissem, non quorei asperitate deterritus hasta scutoque abiecto fugerem, sed quia quod otii angustiae tempus reliqui egerant, id ad alias vocabat occupationes, facta potestate denuo mihi proposui discutiendo persequi, sperans me textus qui dicitur miserum statum plus semel sublevaturum. Nam quae anno 1876 inlicibus Teubnerianis summo verborum praeconio indicata Baehrensii editio omnium exspectationes diutius suspensas tenuerat, eadem publici iuris facta virorum
doetorum iudieiis adeo non est probata, ut in communem omnium incurreret reprehensionem. Etenim videbantur Baehrensio Statii silvae esse campus, in quo exsultare posset divinandi studium atque ingenium. Quare cum in arte critica exercenda derius plerumque a praeceps ferretur, proprio nimis indulgens ingenio, quod peccatum difficillime praecavetur, atque non modo sententias integras audacissimis coniecturis contaminaret, contaminatas in textum reciperet, sed etiam in corruptelis tollendis divinando plerumque rueret, quot et quantas in diu, nando ediderit ruinas, ut quisque ad Statii carmina studium doctrinamque maxime contulerit, ita minime negabit. Quovis profecto quam isto modo a viro docto agi voluissem. Non enim possum quin exclamem, ut ait ille in Trinummo. Res igitur atquρ condicio silvarum textus qui dicitur adhuc eodem fere est loci, ubi a. 172 reliquit Marklandus, investigator ille cum acutissimus tum diligentissimus Statii, cuius ego iudicium Baehrensio, pace huius viri dixerim, longe antepono. Atqui Statii poetae carmina silvarum naturali quodam, non fucato colore ornata digna sunt, quibus iterata editione severioribus artis critigii legibus astricta splendor ille ac species pristina carminum, quam amisimus, restituatur. Nam ut poetarum Latinorum tanta sit multitudo tantaqua in suo cuiusque genere laus, ut cum summa admiremur inferiora tamen probemus, tamen ne Statii quidem poesin ulla unquam obruet vetustas aut delebit oblivio, dum litera loquentur Latinae. Quamquam nimiae non est admirationi una arbor, ubi in eandem altitudinem tota silva surrexit. Α certe quidem cum ad pellendos anim0s multum Valeret, praeter Martialem, qui eiusdem temporis erat, haud scio an elegantia parem habuerit neminem. Quin etiam etsi utrique primas, liriores tamen deserebat aequalium consensus Statio, cum suavitate mimos perlauderet maiore verbisque ornatis volveret elegantes sententias, quamquam puro sonti propior quam flumini magno. Sed ut iam quod egimus ostiatim mittamus et veniamus ad id quod iam nos dudum ad se vocat, in animo est, quae artis critiga Statianae partes adhuc a viris doctis sunt relictae, eas explere nullis adminiculis sed, ut aiunt, Marte nostro, ne aut agere videamur, quod vetamur vetere proverbio. Cuius disputationis viam ac rationem ita inStituemus, ut si quorum versuum corruptam rationem nondum quisqam unquam dispexerit,
10쪽
eos primum disputando persequamur, deinde corruptelas cognitas illas quidem a viris doctis, at eas tamen nondum eum radicum fibris sublatas, ut de quibus sub iudice lis sit, quantum in nobis erit, divinando sublevemus. Atque ut iam institutam rationem persequamur penitusquo in intimam disputationem perveniamus, inde a l. V Vela dato disputatio. Leguntur ibi eclogae I, quae ecloga milii prae ceteris videtur esse corrupta, Versus 222 et sqq. Vulgo sic: 'Est locus ante urbem, qua prinium nascitur ingeIis Appia quaque Italo gemitus Almone Cybebe Ponit et Idaeos iam non reminiscitur amnis: 225. Hic te Sidonio velatam molliter ostro Eximius coniunx, - nec enim fumantia busta Clamoremque rogi potuit perferre, beato composuit Priscilla, toro'. Nil longior aetas Carpere, nil aevi poterunt vitiare labores 230. Siccatam membris tantas venerabile marmor Spirat opes. mox in varias mutata nouaris Effigies, hoc aere Ceres, o lucida Cnosis, Illo Maia tholo', Venus hoc non improba Saxo. Prosequitur Statius hoc epicedio ad honorem Antistiae Priscillae, desunctae uxoris Masganti, composito, qu erat nemo temporibus illis auctoritate gravior, summis laudibus T. Flavium Abasgantum, T. Flavii Aug. libertum, penes quem id temporis cura erat ab epistulis, cuius muneris ratio semper omnibus maximi videbatur. Quod quare fecerit, ipse indicat Statius in p. ad Abaseautum missa. 'Νam, inquit, qui bona fide deos sc imperatorem colit, amat et sacerdotes. Jam e gasione saeta deseribit Speciem ac pompam, qua uxorio funeri iusta solverat Abascantus post vitae discessum Priscillae, quae cum generis nobilitat floreret, tum sese splendore et animi et vitae prReter ceteras sigui speculum praebebat civitati. Umbram matr0nae Vere Romana et imagitiem videmus Abascantus quidem, ne coniugis amatae memoriam perderet, corpus instituto more c0mburi vetuit odoribusque differtum condivit, conditum in sepulcro templi instar composuit, quantum omnium maximam
movit admirationem, ut eum templo Flavio, quod compararetur, dignum esset v. 24 sqq. 'Domus ista , domus Quis triste sepulerum Dixerit γ' exelamat poeta admirati0ne percusSus, utpote in quo non solum Variae Varii generis statuae ad effigiem Priscillae expressae collocatae fuerint, verum etiam omnis illa turba funeris ad epulum ferale discumbere potuerit. Qui si sensus statuitur, alius autem statui non potest , legito toro', quae lectio in v. 228 reperitur, stare nequit, quod secum ipsa pugnat, id quod adhuc fugit interpretes. Neque enim hoc loco iam agitur de agmine ferali atque pompa funeris, quam deseripsit poeta indea v. 208-22l agitur de sepultura ipsa. Quam ob rem quod vocabulum 't0rus in V. 215, quoniam de agmine funeris ibi verba facit poeta, proprium locum obtinet, idem ho loco omnino egregandum, cum unius sepulcri notionem efflagitet sensus ac nisi de sepulcro sermo non sit. tenim in hoo summa sententiae c0usistit Hic ante urbem, inquit poeta, in via Appia ad ripam Almonis propter Cybebes templum beato sepulcro, non lecto ferali, quod Significaret tori vox te composuit Abasgantus, qui flammas et r0gum reformidaret.