장음표시 사용
1쪽
aS par of the Foundations of Western Civiligation Preservatio Project
Reproductions may noti made Without permission hom
3쪽
4쪽
COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT
Origina Materia a Filmed aristin Bibliographic Record
5쪽
ulli illi millil illi illi illi l
6쪽
ALM ACADEMIA REGIA MONASTERIENSI
MONASTERII, TYPIS FRIDERICI AZIN.
7쪽
8쪽
3. l. Praeclarissimum illud, quod nostro tempore floret, gramma-licae comparativae studium in eo versatur, ut, quae similitudines quaeque dissimilitudines inter singulas generis humani linguas inveniantur, perVestiget. Sed lanc rem ggressuro non arva quaedam dissicultas occurrit posita in legum exceptionumque paene innumerabili copia qui biis ea, quae unicuique linguae propria sunt, continentur. Quare in singulis quibusque linguis
ante Omnia ludendum, primum, ut Xeeptiones quam maxime fieri potest opinatas tantum esse demon Stremus, tum Vero, ut leges ipsas ad certam aliquam grammaticae partem pertinentes ad unum quoddam principium revocemus. Hoc inter alia Observandum est in usu syntactico formarum, inter quas illae casuales non insimum profecto obtinent locum. Quam rem ut accurate cognoscamus, indicem opus est percurramus aliquem grammaticae Graecae continentem singula capita, in quibus exempli causa de genitivo agitur. Ubi quum inveneris genitivum possessivum, subiectivum, obieetivum, chorographicum, genitivum pendentem a verbis reminiscendi, curandi, iungendi ut quae cutera sunt nomina plurima, nonne tum communem illum sontem desiderabis, e quo haec genera Omnia ducantur Nisi sorte ea iniuria linguae maiestatem assicere olumus, ut eam summa licentia in hac re egisse putemus, et non potius id persuasum habemus, varios eiusdem formae grammaticalix usus inculo quodam Hegeque linguae annata
9쪽
inter se coniunctos esse debere. Itaque qui aliqua ex parte grammatici, qui vere dicitur, laudetii sibi parare studuerunt non praetermiSerunt, priusquam ad singulo Uniuscuiusque casus Usus accederent, Semper desinitionem aliquam proponere, laudabili eo consilio ducti, ut ex infinito illo campo conspectu exsurgeret e quo omnia considerarentur et quae linguae naturae apta essent, quae non facillime diiudicarentur. Sed in hoc consilio quum viros Ocios concordes idemus, singulas eorum desinitiones inter se comparantes quam maxime eos discordare ut diversissimas saepe explicandi vias ingredi animadvertimuS.
Hic mihi locus esse videtur, ut genitivi quadam desinitione proposita qua de causa totum eiusmodi casus deliniendi genus reiiciendum sit, Ostendam, una iudicaturus, quale illud genus esse debeat, quod ei opponendum videatur. uctorem illa habet Godolaedum Hermannum virum summum, qui in appendice ad Vigerum p. 877: Genitivi, inquit, id proprium est indicare, cuius quid quocunque modo accidens est. hercle, hic ipse
terminus philosophorum, quam Vagu ipSe sit quam mullis subiectus interpretationibus, supervacaneum est sustus dicere Philosophiae quidem omnino nullum in rebus gramaticis locum esse multum abest, ut contendam. Im quum oratio, quae in ratione nulla est, ad eum usum hominibus sit data, ut cogitatione at sectusque suos aperiant, quorum legibus pervestigandis magna pars philosophiae continetur, studium grammaticae ne ESSU
quidem sine philosophiae auxilio potest. Quodsi oratio exprimit perceptiones subiectivas, neque enim vocabula, ut Prae' clare ait Guilhelmus de Humboldi, simulacra sunt rerum pSJrum, Sed imaginum ex iis in mente nostra ortarum hoc igitur delinguae natura iudicio admisso, primum quoniOdo homines in singulis rebus nominibus designandis egisse putemus, quaeritur. Τradit igitur psychologia ut unam ex iis legibus, ad qua Om ni sint ruserenda menti perceptiones cuiuscunque generi non excitari, nisi rerum externarum natura, cum qua illa sensuum auxilio cohaereat Inde sequitur orationem cita constitutam esse debere, ut huic legi primae quam maxime sit consentanea In vocabulorum igitur radicibus scrutandis non prius est acquiescendum, quam in unam aliquam incurrerimus, quae significatum sensibus subiectum in se contineat. io ductos homines rei nomen dediSSe censemus Omnia nomina, inquit Grinimius Ur-spruri de Spracho p. 44 originem trahunt a verbis, quorum vis sensibus subiecta in illa est translata Itaque si comparationem licet adhibere, etymologiae studiosis idem sero est faciendum, quod primos Graeciae philosophos sucisse scimus, qui certis quibusdam elementis aut compressis aut extentis omnem
rerum naturam extitisse docuerunt.
Singulorum vocabulorum significatione principali intellecta alia quaesti est adeunda. Cuiusnam enim sit generis compIurrum Vocabulorum coniunctio talis, qualis in tota quadam enuntiatione occurrit, id iam ut inquiramus disputationis ordo postulat. Dubitandum vero non est, quin, quemadmodum singularum in natura rerum relationes in spatiis positae sunt, ita in enuntiatione, suius partes sic se excipiunt, ut alteram ex altera pendere dicamus, ex spatiorum ratione homines orsi varias cogitandi ormas expresserint. in procedens mens magis magisque Sensuum auxilio remoto, ut et singula vocabula, quod iis initio erat corporalis abiiciunt et abstracti0nibus serviunt, spatiorum rationum obliviscitur. Exempli causa, enuntiationem: Er ieglan inerin ranklieit anteder, quis primo aspectu ad sensuum perceptionem revocat At propius si animum advertimus, non pOSSUmus, quin hominem quasi catenis morbo illigatum et siclium iacentem nobis ante oculo PonamuS.
Hac digressione acta ad disputationem nostram revertimur, quum id conseculi sumus, quamcunque casuum desinitionem imbecillam esse, quae non spatiorum ali 0ne innitatur, quippe quae fortasse ad huius alteriusve singularis usus explicationem apta tamen ad omnes comprehendendos non valet, nisi ad sutilia quaedam adminicula ellipsin, pleonasmum et similia confugere libet.
10쪽
Omnibus contra munieris absoluta rati qua dam genitivi definitio milii esse videtur, minus quidem phil OSophorum apta usui, attamen, quia naturae humanae orationis quae legibus Supra expositis consentanea est re vera philosophica eam dico desinitionem, ex qua genitivus ad illud punctum significandum adhibeatur, inde quid inuocunque modo exeat, neque mihi dubium est, nesci, quem uermini illius technici inventorem grammaticum non mediocrem labere. Nadvigio inuidem starissimo viro illa non placet, qui append. ad gramin. p. 69 000 eius desinitionis, ut nimis angustae aliam multo huius patentem se posuisse gloriatur. Exstat vero advigii desinitio, quam illi nobis acceptae praeserendam esse profitetur in Gramm eius p. 25l Genitivus nominis significat aliud quid conexu qu0dam ad hoc nomen ita esse reserendum, ut hoc modo desiniatur. Hanc igitur desinitionem latius, quam ea, cui nos SSensi sumus, patere concedimus, quod tamen ut auctori eius in laudem vertatur, vereor. Omnino enim, Ut paucis absolvam, alius patet, quam debet. Nonne enim et aliis nominum formis pr0prium est significare aliquid ad illa pertinere Exempli causa
eoque modo definitur. Quare non tam singulorum eaSuum V in neonexu rerum esse positam, sed quale sit genus illius conexus, hoc est dicendunt. S. 4. Aliis genitivi delinitionibus non minus salsis praetermissis ad nostram sulciendam quaedam e linguarum comparatione sum repetiturus, quae aeque in ceterorum casuum natura cognoscenda gravissimi sunt momenti. riplicem omnino modum palere videmus ad vocabulorum varias rationes exprimendas. Ex his
ille qui omnia tribuit ex ioni maxime dissert ab altero, qui exempli causa proprius est linguis Romanensibus, dico illum in
praepositionum varietate constantem, tertius vero medium obtinens genus est commixtum e praepositionibus et flexionibus. Iam quantum ad primum tertium modum, eos in clinguis tinti quis valere scimus, dum tertius in recentioribus iraepon- iurat. Placet igitur linguas Romanenses cum lingua Latina in comparationem 'ocare. In declinandi vero modo filiae linguae proprio eandum vim inesse atque in exione linguae genitricis, quumque in illa t0 tum sit positum in praepositionibus, in flexionei luoque aliquam praepositionis vini latere, Iuce clarius est Porro praepositionis vim non nisi localem esse, nemo est, qui neget. ΛS- sentiendum igitur riminio ita disputanti Urs prun de Sprachi P.
453: Dum casum rectum pronomen nolat, casibus obliquis ad significationes locales exprimendas particulis opus est, quae auxiliarium instar verbalium nomini accedentes sensim sensimque paenes' iam e coalescunt udriasque gignunt flexiones. In linguis recentioribus flexiones aut omnes aut maxima ex parte evanuisse et in locum earum articulum et iraepositiones successisse Videmus nomini antecedentes, ex qua qui dona re non temere quis
coniiciat, flexiones ipsas antiquitus e similibus quibusdam esse uxorias. ioco autem genitivi Latini in linguis Romanensibus particulam, de vel sedi cuius proprium est id ipsum significare, quod genitivo supra tribuimus, si quidem illa cum forma quadam constanti et non nisi numeri distinctionem admittentu coniuncta invenitur Quare quam mos amplexi sumus genitivi desinitio non potest non esse vera Ceterum non est mei consili singul0 genitivi usus inanes, quomodo rissi congruant, demonstrare. Mihi id tantum est propositum, ut quae grammatici mihi inus recli explicasse videntur asseram, quantum POSSUm corrigam, nonnulla ortasse nova promam, quae ei quod maxime in grammatica desidero, egum scilicet simplici lati et concinnitati avelliat. 3. 5. Quum plurima genitivi genera bene desinitioni praemissa soaccommodent, nonnullas movet dissicultates ille qui obiectivus li