De Lesbonacte grammatico ...: [Diss.]

21쪽

Da Eoa lania B Matinua. Integrior recensionis B forma uno codice Laurentiano redditur, brevior codice , denuo mutata recensione .ay more censione b. Primum reo b inde cognoscitur, quod omnium figurarum usque ad schema 'Λργολικον ot sinomatis Podio et Ἀσιανο nomina transformavit, ut nomina gentium Vel personarum plurali numero Onoret itaque mira illa I βυκες Αλκμῆνες' efficeret. Porro in figuris Atticis alterum novavit. Supra enim contendimus p.ra redactorem B seriem illarum ita fini-Visse: καὶ το μέμφομαι και νειδιζα καὶ ἐνοχλῶ καὶ λοιδορουμαι δοτισι συντασσουσιν Ἀττικοι). οἱ ὁ Λωριεῖς ἐναντιουμενο αυτοῖς αἰτιατικαις ταυτα συντασσουσι μέει νομα σε λέγοντες Σηιαε-σαι ὁ οτι τοσολοικιζειν αττικέζειν ἐστί. Haec enim tradit Laurentianus, haec cohaerent et cohaerebant in antiquissimo archetypo, id quod recensio Adoost os. αλλο πολλοῖς εἰρημένον p. 61, 29. Cod. O mittendus est, quod de Doribus omnino tacet. Unde meo iure collegisse mihi video Laurentianum hic sinceram recensionis B imaginem servasse. Quid autem fecit , Diromit hunc nexum, ut ante ore insereret, quae duobus aliis locis do Atticis memorata orant, non in recensione , sed in A. Ergo b recensionem A usurpavit, id quod in textu recensendo haud parvi momenti est. Afferamus, quae interposuit, et componamus cum illis locis, ubi A eorum montionem facit B tacente reo. B.

22쪽

Laur.

23쪽

cum sententia prolata bene consentit nota codice Taurinensi servata, quem simul cum duobus aliis ex eodem reo b archetypo manasse infra demonstrabimus. Solliost

in huius libri manuscripti margine ad Hinc p. 39, 9 rubre

applotum est ἐν ἄλλ' Ιωνες. Quod hausit scriba ex archetypo recensionis , cuius in margine redactor hoc, quod ex cognitum habebat, notaverat; nam Taurinensis scribam ipsum illud observavisse haud credibile est. Tam somno-lonius illo deprehenditur, tot vitiis codicem suum refersit, quae alio Lesbonactis manuscripto inspecto magna ex parte certo tollere debuit. Sententia igitur magis stabilita nobis alia ostigia inquirenda sunt, quibus red. b recensione A usum esse confirmetur. arca inveniuntur. amen exemplum dubitationi quidem obnoxium animadvertisse videor primum in titulo opusculi, de quo nunc demum dicere licet: Rso A inscriptum habet: εσβώνακτος περ σχηματων. Laur. Ἐθνικαὶ διαλεκτοι εσβώνακτος undo codicis

ανθη καὶ διαλεκτοι κατα εσβωνακτη corrigenda sunt). reo b περὶ των σολοικοφανῶν σχηματων τινα τένων διαλέκτων εἰσι Cum titulus eo. nihil offensionis praebeat, Lauren-Dj0jtig o by IOO Ie

24쪽

IItiani nomon praefixum ἐθνικαὶ διαλεκτοι non genuinum esse inde colligo, quod non ad nomina a scriptoribus repetita quadrat Ἀλκμανικον, 'Iβυκειον, Πινδαρικον, Περιηγητικον σχημα). xcogitavit hunc titulum rodactor B et scriptum legit . Qui cum neque hunc nequo illum plane praetermittere vellet, conglutinasse et suo periculo novum effecisse videtur. Etiam in corinthiorum M. ed. b recensionis A estigia pressisse probabile est. Quam figuram postquam iisdem verbis et exemplis quae in Laur leguntur illustravit, iterum ita explicat, ut cum A consentiat.

Eadsm bis explanare ineptum et a red B consuetudine alienum est; verum legem generalem ex A depromptam annectere necessarium putasse Videtur, cum regulam a B propositam mon ad Μ 216 pertinere videret. Adicio denique locum, quo num recensio A adhibita sit diiudicari nequit, do figura Euboica cuius duplicem

rationem exstare exponit B, cum unius tantum red. mentionem faciat. Atque prior, quam B memorat, A praeterit, eo consistit, quod substantivis seminini generis masculina epitheta conectuntur alter quod cum nominibus Disjtig o by IOO Ie

25쪽

neutri generis epitheta masculina et feminina coniunguntur. Posterior pars ita traditur:

p. 33, 26 ωοίως δὲ

Exemplum etiὁυς παιδίον βαδίζων occurrit integrum apud A et , mutilatum in Laur. porro eodem loco, quo Laur. ηδυς παιδίον praebet, reo b habet ευφυης σπιδέον Hod discrimen ita explicari potest, ut dicamus redactorem exis transtulisse ηδυς παιδίον βαδίζων et, ne ante-oedons ἡδυς παιδίον ab archetypo oblatum suporfluum

fieret, mutavisse adiectiVum. Tamen scrupulus remanet. Nequo enim intollegitur, cur red b, si Vero archetypus . misi παιδέον offerebat, hoc ex A non suppleverit, immo novum adiectivum excogitaVerit. Fac contra reo b, qualem tenemus, archetypum expressisse, Laurentiani autem auotorem resecuisse, mirabere, hunc non ευφυὴς παιδίον retinuisse, Verum ex insequenti exemplo attributum ἡδὼς 'recipere maluisse reliquis neglectis. Quare hunc locum non liquero conoedeS. Quaeritur, num reo b e Laurenti an derivata sit. Hoc denegandum esse docet, ut de aliis taceam, luculentissime exemplum e Gregorio ag sumptum s. schem. ἔτερογενές

p. 12). octo enim b haec habet παρ' ἐαυτου δε νοὴν ἐνθεὶς ο κ νοεραν νυχην οἶδεν ὁ λογος et cum Oregorii codicibus conspirantia et ad sententiam accommodata, per-

26쪽

IIVerse Lauri pro πνοὴν tradit νυχὴν omissa simul nuntiaticlausula vis λογος Unde apparet reo b testem esse locupletem recensionis B. b De Laurentiano.Quod praeter Laur hoc modo alterum recensionis testem haud spemendum nancti sumus, eo erit exoptatius, ubi ne huius odicis auctorem summa fide archetypum expressisse, immo conleoturis indulsisse cognoverimus. Quod duobus exemplis, de quibus dubitari non potest, probatur. Prius offert schema ρσηνικόν, a reo B tantum traditum

B 101). Eluos in archetypo scriptum fuisse πράξεις quod ro- liqui testes servaverunt et Laurentiani scriba ipse primorstinere volebat e corruptela πραξειν nihil aequitur), sed cum in hac Voco offenderet, linea transversa delevit et μετοχας superscripsit. Aliorum argumentum a fig. τῶν ἐν Πελοποννήσω Λωριέων XIX), quae dativo pro διά c. cc. adhibito oritur, peto. Nam Laurentiani scribam, cum primum exararet. τῆ δικαιοσυν νενικηκαμεν ' αντὶ του δια τῆς δικαιοσυνης, archetypum secutum esse, ipsum deinde genetivum in dativum mutavisse testimonio b evincitur.

27쪽

o De codicis o excerptis. Ea ex libro hausta esse, qui recensionis Boeotiorem imaginem praebebat, satis inde sequitur, quod figurarum nomina eodem modo atque Laur exhibent of quae de primo oo diximus . Illum codicem non Laurentianum nostrum fuisse hinc cognoscimus, quod excerptorum auctor nonnulla huius codicis vitia Vitavit, e quibus unum certe non ex ingenio emendare poterat. Pro Laurentiani enima ρωῖκον p. 39, s offert ρωικον cum consentiens

Lauro

Excerpta codicis o denuo lectoribus plena proponere supervacaneum risum est. Discrepantiam lectionis adnotavi, ubi scire interest, qui codex ille praebeat. Tres igitur recensionis B testes nobis praesto sunt, quorum Laurentianum fidelissimum habemus. Disputatione de variis libelli formis si ad finem perducta stemmate illustrabimus, quae persperisse nobis videamur:

28쪽

Recensionis optimus liber est F oodo Laurentianus plui. LIX cod. 17 inart. ms. in . min. s. XV Sub n. XXI indo in p. 70 4xstat εσβώνακτος περὶ σχημάτων lib. Ex ho manuscr. doscripti sunt: La 1. Parisinus 264ν XV. 4. charti qui provenit is biblioth. cardinalis Radulphi Losb. incipit p. 207st scriptus est manu Iani Lascuridis. 8 2. Parisinus 25 39 XVII. 4. chart. Delamaro .Reg. 360l, ) Lesb. incipit p. 97. ndo libri haso

continet codex papyr recens e Vetere aliquo Odios manu Salmasi ut videtur descriptus, quo continentur:

i Arriani tactica.2 Lesbona de figuris. Indicis auctorem errasso montendit Lebhgue, qui neque Arriani neque Lesbonactis textum Salmasio deberi sed lectiones correctiores ab eo in margine adscriptas esse confirmat.

P Etiam tortius arisinus a 270 Florentino dorivatus

Videtur esse, tumen hoc non pro certo asser et um fortasse Laurentiani fratrem esse agnoscendum conoedo. Qui

cod. V. s. chari. Venit e biblioth. cardinalis Radulphi. Ρarisino 1270 usus si Petrus exander, qui scripsit Vat eod. Vaticanum biblioth. Rogin n. 13 Losbonactis lib.

29쪽

blioth. Loid catal. p. 402'' Vala. p. Iob, not. I), ex quo Vatisonarius Osbonaotem exovasit. Recte enim interpretatum esse hunc virum doctum notam in illo libro Eranios Lesbonacti subisotam II P. Paris. 650 Viach. p. 155), cum . cod. Loidensem e cod. Regio aris a ore Ressandro degoriptum V esse coniceres, et Vaticani subscriptiones et lectionum consensus fidem faciunt. Codicis Laurentiani priorOm partem contulit mihi s-nignissime . orn reliqua Ainaufrath, arisinos Η. Θ-bogue, Vaticanum O. orn. Qui viri docti ut conforondi laborem susciperent, per insignem . uassii et F. uso-mihili benevolentiam impotravi. Neque me gratiam maximam omnibus his viris habere somperque habiturum

esse a loco alionum duo affirmare. Reconsionomo ante oculos habuisse rotham episcopum . ΙX- infra docebimus v. VII. Re oon si BI. Codox, quem breviter hucusque nominarimus Laurentianum est plut LX cod. 27, chart. s. in . minori, I s. XIV. scripturam possimus r. X p. 15 4ncip. Ἐθνικα, διάλεκτοι Λεσβώνακτος. . ,οoo Ἀαλκιδεις

p. 42, 17 alius scriba agnoscendus ori ab alia manu in fine οἷον-βοῶσι figurae ἐτεροπροσωπον V. p. 12 addita sunt. Is Aneodota Oxoniensia IV. Od. ramer 183 p. 270-27 2 reddunt cod. odi chari form in 12' aso. XV Q)III. Recensions. exhibent quattuor codices: 1. arisinus 2758 V. s. hart. Medio. -Reg. 3239 P

ιατων, τίνα τίνων διολέκτων εἰσίν.

2. Taurinensis B VI. 1o, partim membr. fol. 1-44 ψ

30쪽

caridis manu exaratus opusculum nostrum ino.

I Fore artum est o hoc eodico s. Varinum havorinum Camertem laxio suo Graeco Lesbonactis libelli, qualis in reo b legitur,

Quod e probatur, quod lexici auctorem praefecti bibliotheca Modiceae munero ab a. Ibi 2 por aliquod tempus sanctum esse novimus os ipsiusprassatio, Fabricii biblioth. Graec vol. VI p. 648); deinde quanquam

in parte Lesbonactis opusculi a Varino transscripta eodicos rec. plorumque ovom tantum lectionis varietatem praebent, quae ro diiudicandae saeuitatem non dat, tamen duo Florentini propria graviora etiam in illo toxico operiuntur. Primiim enim utriusquo auctor seriei Atti rum figurarum etiam unum illud schema Atticum adnexuit, quod in sc B eo loco romanserat, quem in eo. obtinebat p. 48, s es. Supr p. 4. Noque opponi potest Varinum otiam manuscripto uti potuisse, quod illud Atticum cum reliquis Atticis nondum consociatum habebat, eum ordinem Iphaboticum secutus omnes Attica figuras coniunetas commemorare deberet. Nam schemata, quorum post Attica a Lesbonacis mentio fit, laxieographus plane neglexit itaque Varinum postoriorem partem huius scriptoris libelli non legisso, ergo ex codice, qui omnes figuras Atticas collectas offerebat, hausisse verisimile existimo. Porro sub g. Attica modo tractata p. 48 12 Flor hanc corruptelam praebet: Ουκivo ημι συvέβη Οὐτο παθελ' reliqui eodd. . Ουκ- ημt ουΜέβη ' et Varinus seripsit ου α Ουv ex coniecturacodies apicibus accommodata. Varini vestigia rursus persecutus est lexio auctor, quod Phile