장음표시 사용
191쪽
scripsit praeterea duos bl ros de viris Illustribus later quos se ipse posuit,&opulcula sua dat et i uim numerauit. lnter tuae opuscula nu inuenitur contra Epistolam Gregoriis itimi ad Episcopum Metensem dc alterum contra epistolam Pasclialis iecundi, quae opuscula merito ab Ecclesia catholica interdicta suerunt. Scripsit quoque, ut ipse testatur, librum contra eos qui calumniantur Missas coniugatorum Presbyterorum . qui liber peniisse videtur, citi re indignus enim erat , qui lucem aspiceret. Neque eitim Gregorius septimus, in cuius odium liber ille scriptus erat, reprehenderat Millas coniugatorum Presbyterorum , sed misIas concubinariorum Piesbyterorunt: neque vetuerat Gregorius, illas eiusmodi concubinariorum audiri,qubdexistimare illas non esse veras Missas;sed qubdiudicaret concubinarios indignos esse , qui Missam celebrarent, quia fidelibus populis frequentarentur. Quod autem liber ille Sigebcrtiis defensionem concubinariorum Sacerdotum, scriptus esset contra GregoriiPapae edictum; perspicuum est ex pa eius chron ologia ad annum Do m. Io7 . ubi dicit, a Gregorio septimo prohibitos fuisse uxoratos Sacerdotes diuina ossicia celebrare, nouo exemplo, d inconsiderato , c.s Sed indefensionem Gregorij Papae contra calumnias Sigeberti, scripsit sanctus Anselmus in epistola ad Gulielmum Abbatem, quae est numero octaua,ubi sic ait, De Presbyteris inquit,qui se apex te reproba libidinis conuersatione Deo reprobabiles extabent omnino tenendum est quod Apostolica prouidet tia Ecclesiastico iustoque rigore constituit. Nempe nullatenus conuenit ut ibi reuerenter adstent, ubi pertinaciter perta cimpudenti libidinescet entes, Dei sanctorum prohibitionem contemnendo, sacris altaribus deseruiunt, imb non deseruiunt, sed quantum ad ipsos, commaculanta non quo quis ea, quae tractant, contemnenda, sed tractantes execrandos existimet ut quae Delec Angelotum prae sientia non reuerentur,
vel hominum detestatione repulsi, sacra contaminare desistant.
Ofridus Abbas Vindocinensis, Cardinatistit. S. Priscae ab Vrba
no secundo creatus vixit usque ad extrema tempora Innocentissecundi, ut constat ex epistola Innocent' ad ipsum Scripsit epistolarum libros quinque, opuscula quindecim,&sermones duode cura: quae omnia extant excusia Parisiis anno I 6ro. Opera Iacobi Sirmundi e societate Iesu .
Imperatoris, ut ipse testatur initio Panopitae.
192쪽
I72 ae Scriptoribus Ecc usticis
Scripsit Panopliam aduersus omnes haereses,& parte secunda tit. 23 ddi scribit errores Bassili auctoris Bogomitum , quem Alexius Imperator comburi iussit in equestri theatro. Scripsit etiam Commentaria in omnes Psalmos,& in quatuor Euangelia Falluntur, qui hunc auctorem floruis e scribunt anno Dom. o. vel I8o.floruit vero anno III 8. quo Alexius Imperator obiit.
De Ioanne Zona III 8. Ioannes Zonara Monachus Graecus scripsit libros tres Annalium,quibus complexus est historiam niuersialem ab orbe condito usque ad exitum Alexi, omnent Imperatoris Graecorum,qui obiit anno Dom, - Scripsit etiam Commentaria in Nomocanonem Photij.
Rupertus Abbas uitiensis vixit tempore Paschalis secundi Pontitacis,&Henrici V .dicti V. Imperatoris circa annum Domini millesimum centesimum undecimum: hunc enim annum ipse notat lib. 8.de diuinis ossiciis cap. .Scripsit multa opera, quorum catalogum ipse
ponit in epistola dedicatoria ad Cunonem Episcopum Retisponensem, cui dedicat libros de diuinis ossiciis.
Opera eius haec sunt: De diuinis ossiciis, lib. Iain Iob Commentariolum abbreviatum, L In Ioannem Euangelistam, I Deoperibus sanctae Trinitatis, At In Apocalypsim, 2 In duodecim Prophetas minores, 3 De victoria Verbi, I 3
De gloria honore fili, hominis secundum Euangelium Matthaei, Si De glorioso Rege Dauid ex libri Regum, II
In Cantica Canticorum, obseruati prima. Libri de ossiciis diuinis olim carebant nomine auctoris; nam,ut testa tur Thomas Valdensis lib.de Sacrament.c. 7.6s. ω9 3 extabat suo tem 'pore liber , sine opus de diuinis ossiciis, ex quo Io. vicies haeresiarcha mirifice triumphabat, Matholicos vexabat, nunc sancti Ambrosii. nunc
193쪽
nunc S.Isidori,nunc S Fulgenti nomine eum librum venditans. Itaque Catholici diu libri eius auctorem quaerentes suspicati sunt, auctorem fuisse quendam Valramum,ad quem scripsit S. Anselmus librum de agy-mo:hinc postea Dominicus a Soto, Claudius Sanctius, Gulielmus Alanus Cardinatis,4 alij, auctorem erroris de impanatione fecerunt Val- ramum. Sed renera opus illud de diuinis ossiciis a vicies citatum,
non est atrami, qui nihil eiusmodi usquam scripsisse legitur, sed Ru-
perti uitiensis Abbatis , de quo nunc agimus liquidem initium illius operis, quod a vicies citabatur apud Valdensem, erat, Ea quae per anni circulum Jin hoc ipsum est initium librorum Ruperti de ossiciis
diuinis Deinde omnia, quae citabat viciens ex auctore de diuinis officiis, inueniuntur ad verbum in lib. 2. de ossiciis diuinis cap. 2. cap. si apud Rupertum. Praeterea errore istius libri, inueniuntur etiam in libris Ruperti in Exodum 4 in Ioannem, ut plane constet eundem esse auctorem omnium istorum librorum Denique Algerus lib. i. de Sacramento Eucharistiae cap. 6 dicit tempore suo exortam nouam haeresim,
absurdissimam de impanatione Atqui Rupertus vixit eodem seculo, quo Algerus, S erat Algero paulo senior:& hic ipse error,quem Algerus
notat, habetur in secundo lib. cap. E. cap. 9.de ossiciis diuinis apud Ru- pertum.Atque haec videtur esse causa, ut opera Ruperti uitiensis alioqui non mala, nec indocta, iacuerint sine luce & honore in tenebris obliuionis, annis circiter quadringentisa nam nostro primum tempore coeperunt lucem aspicere. Obstruirtiosecunda.
Error Ruperti in eo situs est, quὁd existimauit, non conuerti panem in corpus Christi dum conficitur Eucharistia, sed assumi a Verbo Diuino, quemadmodum assismpta est humanitas. Id perspicuum est ex libro sexto in Ioannem, ubi Rupertus dicit, Verbum factum esse hominem, non destruendo, sed assumendo humanitatem: eodem modo in Eucharistia idem verbum fieri panem non destruendo, sed assumendo panem, & similia habet lib. 2. in Exodum cap. Io. sed clarissime lib. 2. de ossiciis diuinis cap. a. cum sic it. Nec duo corpora dicuntur , aut sunt, hoc quod de Altari, illud quod acceptum est de utero Virginis quia
videlicet unum idemque Verbum onus idemque Deus sursum est in carne, hic in pane: &cap. 9. sic inquit. Verbum Patris carni, sanguini, quem de utero Virginis assumpserat, iani ac vino, quod de altari assumpsit, medium interueniens, num sacrificium efiicit quod cum in ora fidelium Sacerdos distribuit, panis&vinum absumitur, transit: partus autem virginis cum vnito sibi Verbo Patris&in caelo, 3 hominibus haleger permanet, inconsumptus 'haec ille ubi cum dicit,
194쪽
17 De Scriptoribus Ecclesiis itis
permanere in caelo hominibus partium Virginis Verbo Pitris unitum intestigit, permanere in horninibus per fidem, non te ipsa statim enim subiungit, Sed ut ilium in quo fides non est, praeter visibiles species pani . de mi, nihil de sacrificio peruenit. Jhaec ille. Hunc errorern explicuimus, de refutauimus lib. I. ae Sacramento Eucharistiae, cap. Ir.&IJ
ALgerus Scholasticus Leodiensis, ac postea Monachus Cluniacensis floruit circa annum Domini ii 3 o. Scripsit varia opuscula de gratia,&hbero arbitrio, bc de Misericordia, iustitia. Sed praecipuum cius opus est de corpore Ianguine Domini contra Berengarium, quod ilibus libris comprehensum valde laudatura venerabili Petro Cluniacensi, qui initio libri de sacrificio dicit, Lan francum scripsisse de Sacra mento Eucharistiae, bene,plane,perseete: Guit mundum, melius,plenius, perfectius; Algerum, optime, plenisame perfectissime. Sed tamen obieruandum est, hunc Algerum lib. 2. cap. i.non recte scripsisse species Sacramentales non posse corrumpi, vel rodi a muribus, c. quod etiam notauimus in Guilmundo, a quo id videtur Algerus accepisse.sic etiam cap. 8 perperam citauit Algerus S. Augustinum, cum ait. Inde, ut ait Augustinus,nec caro sine sanguine, nec sanguis sine carne rite communicatur. J Haec enim non sunt Augustini, sed Paschas,in libro de corpore Domini, cap. I . Denique cap. Io videtur Algerus velle, esse de iure diuino, ut sacrificium Missae celebretur in azymo: quod non est verum, alioquin Ecclesia non toleraret eo , qui celebrant in fermentato. Haec notare volui, non ut imminuam gloriam Algeri, qui magno zelo veritatem sua aetate desendit sed ne lector offendiculum incurrat in legendo opere isto,alioqui valde bono, cum sit commune mortalibus aliquando labi. Extat hoc opus Algeri impresumet ouani cum Paschasio,Lanfranco Guilmundo, nec non cum iisdem in BibliothecaS. Patrum tomo
r Ildebertus Archiepiscopus Turonensis vixit tempore Honorisse scundi Pontificis, ad quem epistolam scripsit Honorius autem se, dere coepit anno Domini IIa I. iscripsit Sermones,Epistolas,& Carmina sacra, quae extant in Bibliotheca S .Patrum tomo 3. edit. 2. ad eum yna extat Epistola S. Bernardi, qua eum hortatnr,ut Innocentium II. Vt verum Pontificem agnoscat,&
195쪽
SAnctus Beria ardus Abbas Clareuallensis, vir plane Apostolicus,
non minus gloria miraculorum , quam sapientiae splendore illustiis, floruit maxime tempore Innocenti II Pontificis anno Doni riso sed obiit anno II s 3 aetatis sira 63. Scripsit multa opera , sed multa etiam illi tribuuntior, quae eius non stant. Opera, qtiae sine dubio S. Bernardum habent auctorem , illa fiant, quae numerantur a Gofido eius disi ipulo, calumno lib. 3. vitae ipsius cap. Vltimo vitam enim S. Bernardi primus scripsit eo vivente Gulielmus Abbas S. Theodorici, unico libro comprehensam deinde adiecit si cundum librum Bernardus Abbas bonae Vallis: tres vltimos addidit Gofridus Monachus Clare uallensis.
Opera S. Bernardi indubitata ex Gosirido Monacho.
Homilia in laudem Virginis Matris, siue super, Missus est Angelus, De gradibus humilitatis, De diligendo Deo, Apologeticus ad Gulielmum Abbatem, De praecepto, de dispensatione, Exhortatorius ad milites templi, De gratia,& libero arbitrio, De Consideratione ad Eugenium, In Cantica, sermones, Epistolae ad diuersos, Vita S. Malachiae Episcopi Hiberniae,
Opera S. Bernat disiecundi ordinis, quae babentur etiam pro indubitatis.
De Aduentu Domini serm. De Vigilia natalis Domini, De natali Domini, De Circuncisione,
De Epiphania, De Dominica prima post Epiphaniam, De Conuersione S. Pauli,
196쪽
in Te Scriptoribus Ecclesiasticis
De Septuagesima, a De Quadragesima, De S. Benedicto Abbate, a
De Annunciatione B M. s De Dominica Palmarum, FDe seria quarta poenosa,
De cita quinta in CoenaDomini, De Pascha, De Oetaua Paschae, DeRogationibus, TDe Ascensione, De Pentecoste, I De S.Ioanne Baptista, et De SS.&Petro&Paulo, De David,&Golia, De septem panibus, De S. victore, a De S.Maria Magdalena, i De Assumptione B.M. V. sDe verbis,Signum magnum, a De natiuitate S. Mariae, I De S.Michaele, Tm festo omnium Sanctorum, DeS.Malachia, De verbis Isaiae,
In vigiliari Andreae, IIn die S. Andreae, Inobit Humberti, In dedicationeEcclesiae, In Psalmum dio. ITDediuersis argumentis, FDe altitudine cordis, De Conuersione adClericos,
Sermones parui, sDe donis Spiritus sancti, ISententiae S.Bernardi.
Declamatioin illud,Ecce nos reliquimus omnia. ordo
197쪽
Meditationes. De interiori domo. De ordine vitae.
Formula honestae vitae. Speculum Monachorum. Sermones varij.
Liber de conscientia. Descriptio Clarae vallis. Lamentatio Virginis Mariae. Doctrina sancti Bernardi. Homilia de exeuntibus in Emmaus.
De natura,&dignitate Diuini amoris. Sermo de Passione Domini. Tractatus de Passione Domini. Rhetorica sancti Bernardi. De modo bene vivendi ad brorem suam. De Conscientia. Sermones de diuersis argumentis, is Super Salue Regina. Epistola ad quendam,qua docetur,quid a nobis requirat Deus. De oneribus sermones, IaObseruatio prima. Inter opera secundi ordinis est sermo de natiuitate B. Mariae, qui non
est ut multi existimant de natiuitate ex sancta Anna matre sua in hunc mundum , sed de natiuitate per dormitionem mortis, in caelum quonaodo dicuntur natalitia aliorum omnium Sanci orum id ex contextu facile potest intelligi, haec enim sunt prima verba. Foecunda Virginis allapi initur caelum praesentiam iterra memoriam veneratur,J&c. In eodem ordine est sermo breuissimus de Beata Virgine post sermonem quintum de Assumptione sed ille ex sermonibus paruis est secundus , sede huc sine causa translatus: fortali non est sancti Bernardi, cuna lictor eius sermonis dicat, se carere virginitate, dc ex primo libro Gai L 3. Vitae sancti Bernardi,probabiliter colligatur, eum virginem fissute
198쪽
δ 8 De Scriptoribus Ecclesiasticis
In eodem ordine inuenitur lib. sentent.S. Bernardi, de quo libro ambigo, an sit scriptus ab ipso S.Bernardo, an ab aliquo alio, qui coli egerit eas sententias exscriptis Sermonibus eiusdem stincti viri video enim in iis sententiis quaedam vocabula barbara, ut guerram, pro bello, res alias leuiores, quam ut decere videantur sanctum Bernardum: sed nihil definio. Obseruatiosecunda. In tertio ordine in quo dubia opera continentur. aliqua sunt, quae manifeste sancti Bernardi non sunt, sed tamen grauia, Mutilia sunt: alia habent suos auctores, qui in titulis praenotantur: alia sunt inepta, cindigna, quae tanto viro attribuantur:alia denique tam proxime accedunt ad
spiritum illum sancti Bernardi 5 eius cetus iudicari possint. Ac vidicam de singulis quod sentio: Sermo, seu liber de vita solitaria ad fratres de monte Dei, non habet stilum , sed habet spiritum sancti Bernardi, dignissimus est, qui
Meditationum capita sexdecim similia stant libro superiori non habent stilum, neque eruditionem sancti Bernardi, sed habciat pietatem, S deuotionem,& utiliter legi possunt. Tractatus de interiori domo, non est malus, sed ad superiores duos non pertingit. Tractatus de ordine vitae, siue de doctrina puerorum , similis est superiori. Scala claustralium, siue de modo orandi, non habet stilum sancti Bernardi, sed alioqui insignis libellus est,& lectu dignus.
Formula vitae, cum annexo documento in speculum Monachorum, utilissima continent documenta, ac Religiosis viris lati necessaria, quamuis a stilo sancti Bernardi longe absint. Sermones de Natali Domini, qui ordine succedunt, non in B. Ber- nardi, neque eruditi siquidem in primo sermone auctor laudat Abbatem Clare uallensem, id est, sanetum Bernardum; proinde non est ipse S. Bernardus sermonis auctior Iciem pie auctor dicit, nodi e Natalis Domini corruille templum pacis Romae , quod aeternu futurum sperabatur. At nascente Domino nondum templum illud aedificari coeptum erat. denique stilus turgidus est, sed vocabulis barbaris non caret. Idem de altis sermonibus,eiusdem auctoris iudicium fieri potest. Inter ei mones est unus de illico iniquitatis, cui praemittitur epistola Bernardi ad Matthaeum Episcopum Albanensem, cui sermo ille transmitt1tur. quidem sermo stilum sanisti Bernardi non habet, sed alioqui eruditam explicationem continet. Itaque vel sanctus Bernardus solitam
199쪽
solitam suam eloquentiam in hoc sermone neglexit, vel alius Bernardus est Liui sermonem illum conlcripssit. Liber de conicientia pius istilis est quamuis sancti Bernardi elle
Descriptio Clarae Vallis non est sinctilet nardi, sed alicuius, qui ea in
Lamentatio B Virginis indigna est, quae sancto Bernardo tribuatur, quippe, quae ineptias,&falsa nonnulla continet. Sermo de duobus discipulis euntibus in Emmaus, insignis est, sed S. Bernardi stilum non habet. Liber de amore Dei stilum potius sancti Augustini quam sancti Ber- nardi habere videtur: qui enim librum illum compos ut mitari voluit sanctum Augustinum in libris Confestionum camico colloquentem. Liber de natura , dc dignitate amoris diuini, subtilis x obscurus est, nec cuius si astirmare possum. Selmones duo de Passione Domini quorum prior incipit. Iesum Nazarenum J&posterior longe prolixior , Ego sum vitis vera , docti sunt, utiles; sed non videntur sanisti Bernardi,si e stilo iudiciuni fiat. De Rythmis, hoc solum dicere possum,illum qui incipit, aestu dulcis
memoria.J longe praestate caeteris omnibus. Liber de modo bene vivendi, qui scriptus dicitura sancto Bernardo ad sororem suam stilistinia documenta continet; sed neque stilum habet sancti Brnardi, neque ad sorore ira eius scribi potuit: hic enim liber ad sororem Virginem, cum Virginibus in monasterio degentem scribitur, ut perspicuum est ex cap. 2 l. Sanctus autem Bernardus unicam habuit Oiorem, eamque primo coniugatam,deinde sanctimonialem. Vide lib. t .vitae sanisti Bernaidi cap. l. 6. Liber de conscientia, de gradibus humilitatis, sermones de Coena Domini, i caetera usque ad finem secundi tomi, non solum longe distanta stilo sancti Bernardi, sed etiam verisimile non est de iisdem argu mentis toties sanctu ni Bernardum disseruisse,
P Etrus venerabilis Abbas Cluniacensis sancti Bernardi aequalis fuit,
ut epistolae testantur. vltro citroque missae. Fuit nobilis Aquitanus, ac prri non illes, de itide monachus Scripsit libros duos de miraculis tui
Sci ipsit libruia . p formam epistolae aduersus errores Petri de B uis, . in quo egregie tractat, De baptisnao paruulor rim. Dc auctoritate ubi Achorum Apostolorum.
200쪽
18 V e Scriptoribus Ecclesiasticis
De auctoritate epistolae B. Pauli. De audio litate Ecclesiae. De auctoritate veteris Testamenti. Iterum de baptismo paruulorum. De Basilicis, templis, aris. Deveneratione sanctae Crucis. De sacrificio Miss e,& veritate transsubstantiationis. De suffragiis defunctorum. De laudibus Dei in canticis, musicis instrumentis. Scripsit quoque libros multos epistolarum ad diuersios,
quarum nonnullas reseri Card. Baronius tomo Ia Annalium. Addit Trithemtus,eum scripsisse de conuersiatione Erem,tica.Sed hunc librum noli vidi,neque Virum extet,siclo.
De Hugone desincto Uictore. II 3Ο.
HVgo de sancto Victore, natione Saxo, professione Monachus, dignitate Abbas sancti victoris aequalis fuit sanisti Bernardi, ut ex epistola sincti Bernardi ad hunc ipsum Hugonem conflat Sci ipsit multa, quae tribus tomis comprehenduntur in editione Veneta,annicis 36. Primi tomi haec sunt: Descripturis,&scriptoribus sacris praenotationes. Annotationes elucidatoriae in Pentateuchum,Iudices,libros Regum, Psalmos aliquot. In Ecclesiastem homiliae I9. Annotationes elucidatoriae in Threnos,in Ioelem, Abdiam. An notationes elucidatoriae allegoriarum in totum testamentum vetus,excepti SProphetis, Ac tibiis Sapientialibus. Annotationes elucidatoriae allegoriarum in quatuor Euang. Annotationes lite rates quaestiones in epistolas S. Pauli. An notationes elucidatoriae in Dionysium Areopagitam.
Secundi Tomi haec sunt: Institutiones in decalogum.
Expositio in Regulam sancti Augustini.
De Institutione nouitiorum. De Claustro animae. De anima libri quatuor.
De medicina animae. De arrha animae. De laude charitatis. De modo orandi.