Epistolae politicae et historicae ad Philippum Sydnaeum ... Hubert Languet

211쪽

cia jus etiam acta legi. Ut id quod res est, uno verbo dicam, omnia uel unt in eo conventu plena confusionum distensionum. et uni es aliquoties

de alio rege eligendo , idque publice

denuntiatum est sed nunquam fuerunt concorde Senatus nobilitas,&inter Polonos rei thua nos fuerunt perpetuae dissensiones Legisti literas, quas superiore autumno Poloni ex conventu ars a viensi ad suum regem miserunt, quibus satis rustice ei significabant, indictum esse conventum reo ni ad duodecimum diem Maii, intra quod tempus nisi in Poloniam rediret, se non amplius eum habituros pro rege suo. Cum non accesserit, dicebant Poloni ex decreto arsa viens ademptum ei esse regnum, propterea de aliorcge eligendo deliberandum esse Lithuani contra dicebant, se non fuisse Narsa viae, cum factum est tale decretum , seque ejus authoritatem non a noscere: quare necesse esse, ut communi omnium consensu aliud decretum fieret, quo regi regnum adimeretur , antequam ad alterius electionem deveniri postat Poloni vero judicabant

se contra dignitatem suam facturos, si

212쪽

r8 EPIs TOLAE paterentur ulla oriratcm decreti xarus iviensis revocari in dubiumri quare id perpetuo urserunti, ut alius reri eligeretur quod tamen perficcre non potuerunt. Semel quidem in id conscii serunt Lithuani, sed ea conditione, ut

statim fieret lectio : quod si factum fuisset hauddubie electus fuisset Archi dux Ernestiis meum enim expetebant fere omnes Litlitiani, qui Polonos numero superabant. Habuit,

suos fautores in Senatu Polonico, scd nobilitas Polonica ei palam adversabatur, ac clamabat, se non admissuram legem Germanum. Legatus Polonicus reversus Constantilaopoli, retulit ad Senatum, Imperatorem Turcicum non fore Polonis amicum, si vel Moschum, vel Austria cum eligerent: amque convenire in alachia, Molda via copias ad turbandam Poloniam , si id fieret. In ipso Senatu lectae fuerunt Mahometis Bassa literae rit Iarum X-emplum vidi, quae in eandem plane

sententiam erant scriptae Solutus est conventus octavo die superioris mensis, nulla te communi omnium consensu decreta, aut peractari sub cujus finem

plutina testati sunt, se regis sui aucto

213쪽

itatem adhuc agnoscere : in qua senentia videtur fuisse Archiepiscopus renesinensis , qui est praecinuus regni enator nam dixit sibi videri audienos est regis oratore S perpendenas causas, ob quas dicit se non potui scin Poloniam redireti nihil enim esse

tantare temere decernendum cum

erit legitime electus. Adjecit se suis manibus ejus capiti coronam imposuiste, eique jusjurandum praestitisse. Inde etiam conjicere licet, nondum esse in Polonia interregnum , quod oratores Caesitiani Ferrarienses invitati ad exponenda suorum principum mandata, responderunt, se inihil habeie, quod dicerent , antequam certo constaret, decretum esse interreo num. Orator Suecus in oratione , quam ad Senatores habuit, hortatus est eos , ne

quid durius adversus situm regem decernerent sed si ipsis plane decretum sit alnim regem eligere, petiit ut sui

Domini rationem haberent. Ita vides, regi non esse ita ademptum regnum , quin opus sit alio decreto, antequam ad alterius regis electionem deveniatur. Rex hauddubie conferet demortuortim dic nitates, sacerdotia.

214쪽

benevoli erfla eam animosuerunt. PI-

bracias mansit in Polonia, ut luo regi conciliet animos eorum , qui ab eo

sunt abalienati sed videtur mihi provinciam duram suscepisse, vel potius jussus esse subire: nam errant nostri, si exis imant, se aliquandiu posse potiri

eo regno pacato Scis quandiu Imperator hic jam haereat nam eo die quo in hanc urbem tum ego venimus, factum es initium conventus , in quo ne hactenus nihil est peractum, quod ma- .gni momenti esse videatur, Imperator nondum aperuit Ohemis suam sententiam de confessione de , quam mense Majo ei exhibuerunt ipsi vero negant se deliberaturos de conferenda pecuniari, de aliis rebus de quibus ipsos compellavit, antequam ab eo responsum acceperint. Jam, ero interruptis deliberationibus messis causa, ad sua redeunt, huc reversuri ad decimum diem proximi mensis Vix poterit

215쪽

LANGvETI. 8 rit hic res suas ex oedire Imperator ante convenitum te hortim , quem dicunt indicendum Ratis bonam adris. Sept. Itinam usque ad id tempus mansisses in Germania , nunqUam te

poenituiss t spectatorem fuisse celebri tatis , ad quam convenient plerique Principes Germanici, Linulti praestan- tres viri ex variis gentibus Jam volo apud te accusare meam rusticitatem, ut nihil durius dicam. Quandiu mihi licuit tuo conspectu frui, non magniseci illam tuam imaginem , quam mihi donasti vix pio eximio munere tibi gratias ei. Tui desiderium fecit, ut reversus Francofurto , ama Exam tabulae collocarem in loco , ubi esset conspicua. Id ubi est factum, mihi vi se est adeo elegans, de te ita exprimere, ut jam nihil habeam in meis rebus, quod sit mihi ea charius Dominus Vulcobius ita ejus legantiam admi- 1atur, ut quaerat pie Oiem , qui eam imitetur Pictor expressit te subtristem cogitabundum. Mallem fuisse vultu magis ad hilaritatem composito, cum pingendum te praebuisti. Bene

vale. Pragae sexto die Junii, qui dies csh festus Boliemis o Joannem Hii

216쪽

a 8 EPISTOLAE

sum, eo die affect iam supplicio Con

statutae, ante centum dexaginta annos. Ita autem celebratti ejus memoria, ut ea res aliquid superstitionis mihi habere videatur. Is s. Saluta arnicos, si qui adhuc istic sunt nostri memores, praecipue Dia motionum si dum tuam itineris comitem. Ecbessus exul TrairilylvanuS, Uem hic novisti , collecto raptim milite in Polonia, vicinia Moldavia , ante viginti diesia rupit in Transsylvaniam. Sunt qui dicant non paucos milites Caesarianos ex praesidiis Hunearicis ad eum On-

fluxisse Vereor ne crabrone Sirritemus Turcae enim has res non nepti rent, cum in eorum

clientela sit Transsylvania. XLIII. O 'Iaero undecun qne possima levamen summo dolori, quem mihi attulit tuus a nobis discessus sed remedia quae adhibeo, eum potius exacerbant, quam leniunt. Qilandocunque

enim

217쪽

LAN cvETI. 8' enim venit mihi in mentem, quanta fuerit tua humanitas in perferendis molestiis , ups te perferre oportuit,

dum una viximus cum non habereturea tui ratio, quam decebat, totu dolore conficior, quoniam scio tuam erga me benevolentiam te in istas molestias conjecisse. Profectus sum nuper Francotarium, ut tibi me obsequia deferrem, cum metuerem, ne tibi non satis esse eonsultum a tuis vcrum

nulla se ibi obtulit occasio aliquid praestandi, quod tibi esset gratum Pavi

quidem animum me uni illo postremo tui conspectu, ex ea re maximam Oluptatem coepi i verum idem mihi ac cidit, quod solet accidere iis qui aestuantes febre frigidam avide bibunt: dolorem enim meum brevis illa voluptas plurimum exacerbavit, ac contumaciorem reddidit. Superfuit mihi spes nonnulla alicujus solatii, eo quod discedentia te promiseris te acturum Ant verpia cum quopiam, ut curam susciperet transmittendi literas, quas tu ad me, vel ego ad te scriberem, teque ejus nomen mihi significaturum. At video me etiam a spe excidisse, nullas enim literas a te accepi, praeterbIe-

218쪽

rdio EPISTOLAE

me illas, quas ad me cides berga dedisti Forte metuisti , ne te crebri, meis literis obtunderem ad eas rescribi postillarem importunius, ut se-lebam dum in Italia viveres. Ludebam tunc tecum, ut te ad scribendum excitarem, existimans illam scribendi constetudinem tuis studiis plurimum prodcsse. Iam vero longe aliud genus vitae sectaris. Scio aulam esse minime parcam temporis dispensatricem Scio tibi obsequendum esse amicis ieccssariis tuis, qui cupiunt frui tua suavitate, colendos eos, quos moris est colia jumenibus ob aetatem indignitatem. Itaque cum sciam te non admodum delectatum esse scriptionibus , dum ti bi suppetebat plus ocii, credo crebras illas amicorum interpellationes facile

impetraturas a te, ut vel raro, vel nun

quam scribas. Ne ego quidem cupio

tam saepe scribere , aut ad te mittere inanes Vocosas literas, ut antea solitus sum facere , verum constitueratna te de rebus publicis scribere, sperans ejus argumenti literas tibi non fore ingratas , cum antimadverterim te

flagrare incredibili cupiditate cognoscendi, quis sit rerum status apud eas

219쪽

gentes, crina quibus est nobis aliquid xommercii,, quae mutatione sibi a cidant, quae cupiditas cum sit magna laude digna se fere necessaria iis, qui ad rem p. sunt accessuri, nemo facile milii persuadebit te eam prorsus abjecisse. Si rescripsissessi Literas tuas acce-

si fruor commoda valetudine , uxorem brevi sum ducturus , vel aliquid aliud similes mihi abunde suissectum est putassem. Quod si ne id quidem libuisset facere. sitis fuisset jubere tuum Cristinum haec ad me scribere ham-Nis autem has meas literas ita incerto eventu committam , ut vix sperem cas ad te perventuras, scribam tamen aliquid de rebus Polonicis, in quarum eventum scio erectos esse plurimorum animos. Audivisti superiore autum no decretum fuisse in regni conventu,

ii ut regi significaretur, Polonos suscepturos consilium de alio rene eligendo, nisi rediret in Poloniam intra auodecimum diem Maiis ad quem diem tunc fuit indictus Stencicrium regni conventus. Ex Lithuania ad eum conventum missa sunt legati ostio victus magnus Lithuaniae Mares chalcus, Radrivilius,in quidam tertius, cujus

220쪽

nomen jam non succum mihi, qui stipati quinque, aut sex millibus equirum , venerunt Sten Zic Zium nono die superioris mensis Procere Saulem Polonici tantum numerum equitum eo

adduxerunt, ut multi existiment, haec comitia fore frequentiora iis, in quibus rex est eieci us ante biennium. Scriptum fuit huc ex comitiis , factum esse decretum de Interregno, seu novo rege eligendo, et I die superioris

mensis, quod biduo post publicari de

buit. Ea res nostros hic in maximam spem erexit nam qui eorum partibus sunt addicti ad amicos scripserant, omnium fere vota incos inclinare, ipsumque Imperatorem expeti, ita tamen ut cuperent ipsum regnum administrari ab Archi luce Ernest , tanquam a patentis vicario, quo possent ejus ingenium, industriam explorare Linde sacere judicium an sit futurum ex re ipsorum, eum post mortem parentis sibi regem deligere Imperator delegerat legatos ad Comitia Polonica , Episcopum cratisi avi ensem

Mares chalcum Moravia apud quem fuimus, quos jusserat subsistere Nisi P, quae uo procul abest a finibus olonicis,