장음표시 사용
121쪽
ob quam substitutus in dimidiam partem esset admittendus, sed lieuit jam gerenter poenitere huius neglegentiae,
eamque velut emendare cernendo intra tempus , quod superesset centum dierum, quo demum praeterito non amplius laeus esset cretioni, substitutusque ei invito veluti coheres accresceret. Neque hic substitit perpetuum studium proferendi fines aequitatis, et eorrigendi principia
juris summi. Marcus Antoninus, quod nondum Gaius oret quippe qui hunere commentarium jam tum scripsorat ut videtur, constitutione humanissima cavit, ut ipsa gestio sufficeret, nee retio amplius exigeretur ad removendum substitutum, cons. Ip. r. XXII. l. mper te eratione vid. s. rgae fin.
Acute conjecit Q. Lachman in Ephem auri L hist.
IX. l. pro Psage iam legendum esse Priorem
centior igitur usus forensis magis favit institutis. f. i s. priva mortarer . tiam in auam tutelam venerit. Aut in tutelmn suam venerit, nam utrumque recte dieitur, id Cie. Invent. II. l. i. go leg. 3 ubi additur et miratatem, syno est: vae tutelae Delua l. o. s. r. l. et t. s. D. de adm et per. Frequentata est auctoribus classicis et Ietis formula dicendi, coni praeter locos laudatos .ad D. de heria iustit. l. s. D. do vulg. et pup. subst. I. R. s. l. D. de Mn. Ss. s. t. l. 5. g. D. quih in caus in pos ubi substitutio agitur de eo, qui quum sub tutore esset, pervenit ad eam corporis mentisque maturitatem qua ipse se tueri, reique suae familiaris curam suscipere et a tutore liberari posse existemetur: vid adnot. ad Gai I. 1s6. ubi ad parites vocavimus I. d. s. i. D. de alim. m. quod tamen
h. l. ubi quaeritur de tempore, quo evanescit substitutio pupillaris, non potuit usu venire; nam habita ratione
122쪽
testamenti factionis, in avum tutelam venire idem est. atque inplevisse annum aetatis decimum quartum, et na tum esse testamenti faciendi jus vid. I. S. D. de testam. quemadm. quare hereditas pupilli, qui intestatus moritur anno deeimo septimo usus adhuc tutore ob corporis ani--ve infirmitatem, non venit substituto, sed proximo agnato id et Instit. h. t. s. d. quo ectav. Pertinet hoc ad universum locum superiorem. s. 18o. a. quidem non extiterit herea litia. Id quod accidit, ut in s. m. dicitur, quum vis pcirente mor tvr atque idem dicendum, si postumus scriptus sit, sed non natus; nam quaestio de jure apud Ciceronem agitata Orali. I. as de eo qui pupillariter substitutus
esset postumo, an is postumo non nato, vulgariter admitteretur ad testatoris hereditatem, jam sublata fuerat constitutionem. Marci in I. d. D. de vulse et pup. subst. a herea exae terit. Inter duas hasee enuntiationes heres esse, et heres existere hoc interest, quod erae pertinet ad jus, silius etiam exheredatus , eat nihilominus heres, sed qui in morte patris in potestate heres scriptus inmiscuerit, is etiam existit heres, cons adn. F. 55. ante pubertatem Aeeaserit. In s. sese intro. In s. 182. ante pubertatem mortui fuere.
nam significatur hic eadem substituti persona. si quodammodo istomenta aliud patria, aliud fili. Rectius in Instit Iust alterum, alterum, ut referatur ad visae contra recte hie omittitur, quod in Insit addi
tamquam tripae Ilva ibi heredem instituisset. Dir senus in Non. Ioni sit huno tantum locum laudat unicum ubi tamquam a oecurri Brissonius prorsus non animadvertit tamquam insequente eonjunctione ri.
123쪽
Fngit etiam Et versium in Prompt. Gaii. Usurpat autem hane dieendi formam et in I. s. D. oram Falc et I. s. et1 supra, ubi reprehendimus ut ingratam; at vidimus deinde etiam Ciceronem illam interdum usurpare' luti in orat pro Roscio m. r. 32. et pro caee et 23.
Gut rete unum rat teretimentum duarum hereditatum.
Atque hoc rectius dicitur, ut etiam signifieat Theophilus,
quia revera unum est testamentum, nam corruente patris
testamento, quod principale est, corruat etiam necesse est testamentum filii quod veluti pars est et sequela, ut austinianus ait in s. 5. h. t. quamvis liceat patri diverso modo ordinare, et sibi facere testamentum in tabulis, filio per nuncupationem . . s. d. D. d. B. P. sec. ab auteontra l. o. D. de vulg. et pup. subst. Ipsae tamen hereditates adeo duae sunt et diversae, ut quum quaereretur, an is qui etiam substitutus filio here.ditatem patris vendidisset, etiam obnoxius esset actioni exemto ob pecuniam, quae ei venis,et ex substitutione pupillari, Ulpianus non dubitat negare, quoniam, licet unum sit testarnenturn alia tamdi atque alia hereditas est l. 2. s. 2. D. de hered vend. Dabitur igitur in causa modo laudata patris heredibus bonorum possessio secundum tabulas, filii vero heredibus secundum nuneupationem. s. rgi. eeterum Gaius saepius exordiu in novae nunciationis capita hoc adverbio, ad absolvendum orationem superiorem,
vid supra. s. d. et t. 5 . 5o. III. 35. v. d. ne Post obitum parentia perieula insidiarum rabieetussideatur pupilli R. Quas nempe insidias struxerit substitutus hereditati inhians, quae in morte pupilli ipsi ventura est. Arguitur tristissima morum conditio, quam ipsi Icti non erubescunt palam facere. Foeda nobis exempla excitat Iuvenalis Sat.M. ubi v. 62s seqq. pupillos divites monet, ut abstin ant ab epulis quas mater vidua paraverit quippe venen
124쪽
tis, instigante herede substituto ad ioc nefarium facinus spe nuptiarum aut pretio et praedae parte. Sic videntur nobis laudati versus esse intelligendi, quos interpretes male acceperunt de noverca bonis pupillorum inhiante, nam ne mater quidem aetute uvenalis potuit succedere inpuberibus liberis ab intestato, quod tum Tertullianum
postea constituit. in prioribua tabulis avemua nerinferiore tabulae
Significatur earumdem tabularum superior pars, in qua vulgaris, et inferior, in qua pupillaris substitutio scribitur.eατ-ug. Nimirum formidolosi illi parentes, ut in institi textu vocantur, solent easere id est ad avertendum omnem metum istiusmodi verborum formulam scribere, qualem excitat Theophilus ad h. t. nolo inferioremeeatomenti tabularum partem operiri, is meo silio et adhue inpubere. Erat etiam simplicior cavendi ratio per adseriptionem in involucris testamenti ad partem inferiorem horum
Immo ita religiose deinde consulebatur pupillo et cavebatur ab omni metu insidiarum, ut quamvis testator hae de re non sollicitus fuisset, et nihil cavisset, Praetor tamen vetaret ne pupillares tabulae, si quidem separatim
essent consignatae, sine causae cognitione aperirentur vid. l. . . testam quemadm.
Proprio lino propriaqueberet congignamu8. Pertinet conrignore ad ceram tantum, qua signamus, sive signum adponimus, quare Theophilus addit: λίνω δεσμείτω, σφραγιζετω atqoω; mox autem latior significandi vocis potestas est, quum dicat: Nirumque genua substitutionis avaratim eonsignari. Iove tutiva est utramqne genre arebat tutioni in interioribue tabulis eonrignota.
125쪽
noe est melius sibi conscent testatores, si in qua parte scribunt substitutionem pupillarem, etiam in eadem parte seribant ipsam uiatitutionem vulgarem. quod avaratae fuerint subatitutionea, tit
Reddit rationes, quare sibi tutius videatur modum observari hic a se indicatum quam usitatum illum in prineipio huius loci significatum de quo modo locutus
erat. In institi textu haec omissa sunt.
ex priori potest intelligi in altero quoque idem reae
Nimirum probabilis conjectura capi potest ex persona substituti vulgariter cogniti in superiori parte de persona substituti pupillariter in inferiori parte, nam quem testator vulgariter substituit, hunc etiam pupillariter non praeteribit atque haec ipsa conjectura verti poterit in detrimentum pupilli.
intelligi, idem reae inat lutua. Rectius alterit tartitutus, ut idem sit neutrius generis; nam syntaxis exigit accusativum eundem Gnatitutum. 282. inpuberihuc etiam exheredatis. Qualis exheredatio inpuberum jure novissimo austuniane vix amplius usu venire potuit, postquam nos ella in infinitam parentum potestatem in exheredandis Ibberis revocavit intra angustos fines, causasque retulit ad certum numerum in quibus singulis cerneretur malorum morum argumentum, quale nondum cadere posset in hane teneram aetatem, si quidem recesseris a proximo pubertati de quo Institi. IV. i. s. 18.e hereditatibua legalia donationibus. Solent hae tres rationes adquirendi ex causa lucrativa sedulo conjungi. Propinquorum. Recte abcst, quod in Institi additur: et aniles,m, quos tamen Theophilus recte accepit de patris amicis et lain iliaribus filio favere volentibus. Disitired by Cooste
126쪽
cernitur hic denuo vis patriae potestatis quanta fuerit inseribendo exheredem filium et heredem scribendo extraneum in bona quae filius inpubes etiam post patris obitum
aliunde adquisiturus sit, et in morte sua relicturus.
Noe multum discedit hae scilicet in resus Romanum jure Attico, nam quamuis paterfamilias, cui liberi e
sent legitimi, testamenti factionem non uberet, licuit tamen illi casus prospicienti futuros et metuenti ne filius diem supremum obiturus sit antequam in suam venerit
tutelam quod Graece dicitur nρὶν ἐπὶ δίετε , D contetiam adn. ad I .is . licuit igitur heredes scribere, quibus
pupillorum pecunia veniat, cons Demosth. orat in Steph. II vol. II. 2136. M. Reishii, ubi ipsa Solonis lex recitatur. eadem elici deboaetimis intelligemtia , i Ba.Ηo est de nondum natis tempore laeti testamenti, sed heredibus tamen scriptis; quodsi testator his vulgariter et pupillariter substituere vult, necessa est, ut obsequatur prudentinet e silio, et eodem loco in infima parte tabularum conjungat utramque institutionem, ne in morte patris postumo nondum nato, sed sperato, vidua gravida medicamentis partum abigat eorrupta ut Milesia illa apud Ciceronem in orat pro cluenti c. II ab herede isto ex apertis tabulis vidente se vulguriter esse substitutum et ideo non dubitante, qui in tabulis seeundis idem honos sibi sit tributus. extroneo heredi quo continetur etiam, qui in Iustiti. s. igd.
additur, Ita rubea quippe jam in sua tutela.
alitia et here ait. Inutilis igitur institutio haec o Titius est heres, nodsi moritur intra derem ab adita hereditate annos, heres est Sempronius. ' in vero scripserit testator: nTitius est heres, quodsi moritur intra decem ab adita heredit te annos rogo, ut liereditas mea reddatur restituatur Sempronio P, recte est.
dirigit orationem ad heredes Titii, quos in ipsorum fide
127쪽
adquiescens rogatos velit, ut voluntati pareant s. 25M, superstite vero adhuc Titio, praeterlapsis decem annis, evanescit omnis vis.
ut eum per si deleommissum obligemur sive, ut copiosius dicitur in s. 2 et obligatum relinquamus de fideicommisso restituendo, nempe ei cui aditionea reditatis quasi ex contractu obligabitur. s. 186. et liber et herea esse juberi debes.
Usurpet igitur testator necesse est modum inperativum
ut hoc loco, aut ipsum verbum jubeo ut est in s. 26 . jubere est eximie, ut latoris legis, sic etiam domini, qui
jure quiritium habet, et patrisfamilias, quibus jus est
legis instar constituere, id et adno supra I. s. 5. et 2 T. II in jugaum fere solenne in omnibus eorum negotiis; etiam in nuptiis praecedere debet juraum parentis Institi.
I. o. r. F. 18 . sine libertate docest: nulla eius mentione facta onii Mavoce liber, quam omissionem a d ustiniano non amplius fuisse curatam, qui magis testatoris voluntatem observari voluit quam verborum subtilitatem, vix est, ut moneamus, eonf. l. 5. c. de necess hered in qua constitutione austinianus recte interpretatus est jus dandi servum tutorem in testamento sinu libertate, et protulit ad servum heredem scriptum sine libertate, id et Institi. I. c. in perεon elua non eonstitit. Recte potuit Gaius usurpare h. l. vocem: erram, nam eiu est servi id. I. i 23.
μεδu domini. mox recte addit nori Nam habita ratione domini testatoris non fuit scriptus heres, quippe scriptus sine libertate. l. 188 in eadem uva manaerit. Est eavgo, status, conditio. mangerit idem ac durarerit s. 18s permanaerit. Ulp.h. l. duo urbitrio. moe est liberum arbitrium habet, ut est
128쪽
III. 185. utrum adire an repudiare velit, nam habetur numero extraneorum, id supra s. 16. neque herea, neque liber age Poteat. In Institi textu II. Id s. 2. recte redditur ratio etiamsi em libertate herea institutua fuerit; destitias enim o libertatis datione etaetvr dominua, qui eum alienavit. jussu dominis adire debet. s. IBI. Nisi scriptus sit heres addita formula a liber erit. Potuit inde proficere dominus servum manumittendo, et clam cum eo conveniendo de hereditatis, quam aditurus est, certa quadam parte. alienatu fuerit ab eo. Ulpianus r. XII. 12. alienatum accipit de vendito.ceterum frequens fuisse videtur usus heredem seribendi servum alienum in domini ipsius absentis, quem testator cogitarit, commodum; nam potuit hic in Asia forte absens rei aut publicae aut privatae causa servum heredem scriptum jubere adire. vulgori retione dato. s. isso. Animadverte denuo vim disserentiae, quae olim late patuit inter cretionem vulgarem et continuam. Fac servum pluribus demum mensibus morte testatoris accepisse nuntium de hereditate ad se delata, domino adhu in Asia commorante, vulgaris retio ei data hoc praebebit commodum quod legitimum temporis spatium non prius curret,
quam servus sciverit, et dominus certior factus servum jusserit cernere.
130쪽
p. l. legi, et momitam quandoquidem formulae fere vim habet, et in veterum auctorum ore est etiam propterea ut significetur quam vanae sint sine moribus leges, laudatorum locorum copiae addimus sequentes: Ciceronis de Republ. I. 2.
salia moribua confirmarunt, sanxerunt alia legibus de ossic. II. l. a hominum coetu lege morestqMe constituti
Livii nisi s. s. urbem legibuaque et moribu de integro condere paratu et XXXIV. 2. aut moribu aut legis injuncta. ' Quintiliani Institi orat V. d. v pleraque injure non legistia sed moribu constant. L. d. pr. M. de haereticis: huic hominum generi nihil ex moribus, nihil ex legi, commune est eum ceteris. 'Institi deo . Iud n 'od legibus aut eo natitationibu aut moribu proditum est ' ubi Theoph more explicat: usquod prudentum auctoritate receptum est. Pro moribua saepe usurpatur inat tuta add laudato