장음표시 사용
101쪽
- . . non potere bonorum murasimem petere. Rectius petere, quam Doerere in Institi textu Destituitur igitur utroque jure, quia testator in morte sua non fuit nae potestatis, et cum capite fortunas quoque suas in familiam et domum alienam transtulit, ut Papinianus at Il.
a modo morant hereditatem obtinere. oe est cum accepta honorum possessione etiam rem id est hereditatem; nam multum abfuit, ut is cui dabatur . . semper etiam obtineret hereditatem.
Est bonorum possessio jus. Rea est ipsa res familiaris sive patrimonium in morte relictum. Sicuti jure eis ialiquis potest esse heres, et hereditatem adire, etsi nihil inde commodi percipit, si jure praetorio potest habere bonorum possessionem, etsi re ipsa sive heroditas, qua sirnifieandi potestate etiam a Cicerone usurpatur veluti me IIL 12 ei non veniat, omnisque adquisitio in ea sic
sive sine est tu.hereditas est jure civili, quod bonorum possessio eum re est jure praetorio conss. omnino III. 35. et Lip xxvIII 13. s. I s. here jure etsi irinatitutua. ino est testamento secundum praecepta juris civilis in s. 115. ore testamentum jure praetorio in s. tu id .
vel ex primo vel ex materiori te tamento. Nimirum ex primo, si secundum testamentum injustum est, sive non recte factum ex secundo, si recte faetum rupit superius; quodsi heres in posteriori testamento non jure civili facto, sed jure praetorio seriptus, P. s. t. agnoverit, poterit ab herede qui in superiori testamento jura ivili institutus est rete avocari per hereditatis peis titionem. Erit tum B. . sine re voluit Praetor tantum
adjuvare judietum testatoris regulam juris civilis negli.
gentis, non permittere, ut testamentum jura ivili onditum rumperetur testamento jure praetorio.
102쪽
suus heres, petit ah agnato bonorum possessione vid. III 3 . piseat heredita ab eo voeari. io est, quod supra, leto dicitur ab intestato vindicare aut ditatem , quia ab intestato defuncti suus a sero nemo est oliua jure risit herea. Id est, si herea in t tamento jure facto non existit, neque sum heres adest, qui ab intestato vindi totum demum scriptus in testamento non jure facto rem Mtinebit neque erit, ut se defendat exceptione contra agnatos Diuetam adueeraua rea habent constata ad p. M. judicium non est, ut quidam interpretantur, actio qua petent res hereditatis ab aliis possessas, sed est signise in testamento jure Pra
torio erga heredes hoc so jure defendentis exceptione doliui ibid. s. 121.
Signistrari videtur jus, quale fuit ante legem auliam cin
iad populum desere jubentur. Ulpianus Fragm. XXVIII. I. Pvulo. An verba hae restituenda sunt mira b. I. D. de leg. I, 2jubentur vid. adn. ad 3st contineri videtur hac paragrapho repetitio quaedam eo s. 151. rum, quae copiose ea posita sunt in b. 12st et s. 12 ais selit, is nolit. Est fere sormula dicendi, add. s. 153. s. et vid. l. 12. D. qui testam. Ovis solet seriptus sit a domino, vid. l. M. D. de hered
instit. Sin vero errore putans se esse neccessariam immis
euerit mox intelligens se esse voluntarium, hereditatem ut damnosam repudiaverit, inessea exit omnis repudi tio; --jor hi erit vis erroris et falsa opinionis, quam veritatis. i. 15. D. de A. v. o. h. Protinua et liberis 'errabat.
103쪽
Rectius: eat quam fe in Instit. II. s. Extati igitur cum libertate seriptus servus heres sine aditione et sine jure abstinendi sive impubes sit, sive pubes cons. I. r. s. 2.D. l. ubi Gaius nectarario dupliciter areipit non addita
adpellatione Mortimi ceterum con adu ad s. 3T. Subtiliter inter jureconsultos quaesitum fuit , qualem intelligamus neeeararitim, veluti a Paulo in l. d. D. de hered instit an etiam eum, quem heres, a quo servi libertas erat relicta per fidei commissum, instituerit, et responsum est, hunc esse voluntarium utpote libertatis beneseium non heredi aereptum serentem add. l. 3. s. a. D. cod ubi pro et exiriente eonditione rectius erit
vis quaesitum etiam de eo, qui ut d et dulianus in l. 12.2l scriptus fuerit in testamento cius, qui decesserit apud
hostes. Et quum adhuc tempore austiniani dubitatum fuisset de servo in testamento manumisso et pupillariter substituto, utrum pupilli ante pubertatem mortui heres esset necessarius , an voluntarius, decidit austinianus, hunc esse necessarium in I. d. c. de necess servis hered. s. 25 . qui saetitiale aucta sv eerea habet, olei. Theophilus Institi. II is. i. recte haec verba in Imstiti ex Gali loco hoc descripta sic amplificat et rati nibus subductis verentur testatores fore, ut nemo propter angustias rei familiaris pro herede se velit gerere nemine ad hereditatem accedere audente, ex necessitate veniet servus et heres siet. liberum et heredem instituere. Pertinet instituere ad heredem Frequentius est eum libertate natatuere vid. e ad Instit I. s. i. et tit. II. d. r. ubi excitatur constitutio Iustiniani ecl. 5 erat qua omne discrimen est sublatum ad exemplum humanissimae Atilieini Iesi sententiae, quem miramur a Gaio non laudari. bono reneant. Eximi senire de bonis quae venduntur sub hasta vid. III. g. et Institi. III it et II is F. i.
104쪽
ubi per amplificationem quandam dicitur a reditoribus possideantur, via distrahantur, vel dividantur. ignominia, quae ciuidit Misenditione bonorum. Est ignominia idem atque infamia in Ins I. s. s. t. Cicero ori pro Rab. c. 2et conjungit oratori ignominiam et intimiam. Ita igitur assicitur memoria defuncti, cuius integrae servandae et ab omni injuria vindicandae causa postpositum fuit jus perfectum creditorum nain leuit debitori
in eorum detrimentum manumittere testamento se
vum, ad quem heredem scriptum pertineat ista infamia juris, qua notatur is, cuius bona publice a creditoribus
Rectius Metage, quod eximie malo sensu, quam araedico pud Odium Sabino plaeeat Floruit igitur Fufidius , qui de hoc argumento commentatus esse videtur vid. l. 2s. D. de reb auri jud. post Sabinum , meditque hic locus iis, quibus, nereius apud Brissonium in voce F. sententiam cuiaci inpugnavit de aetate huius Icti. In l. ult. D. de manum vind. valde reprehenditur, inque iniuria, eiusdem Fusidii sententia de pupillo servum
tutoris habendi causa manumittente.
eximendum elim easte tonominici.
Boc est: infamiam iuris ad hune non pertinere, qua ne ii quidem notantur, qui legis Iuliae beneficio usi bonis cesserunt L 11. c. ex quib. causis infam l. B. M. qui bon ced. eximere postulat praepositionem ex qua significetur malum , unde quis est exemtus; rectius erit liberari. Istiusmodi autem rapitis deminutionem quae notatum, salvo iure civitatis, privat iure sussragii et honoribus, parum efficacem fuisse in libertini status homine, Gaius ipse significare videtur, hanc ignominiam appellans inm
105쪽
An signifieare via Gaius se non inprobare Sabini senistentiam, quam vicerit usus fori Etenim inlia etiam III ID. ubi laudatur sententia Servii Sulpicii, apte ut
videbatur, respondentis, addit ae alio iure titimureons etiam Iv. 5l ubi eandem usurpans dictionem addit: et recte coni etiam II lsae s. 155 Hai mortem Patroni.
Nempe orcini, nam manumissus testamento Servus est sine patrono libertus. Abi adquisierit opp. ex hereditiari eati N. ais ante honorum venditionem is Pogim.
Baec non leguntur in textu Inst. Neque hoc pertinet ad auctas hereditatis vires, sed ad auctum interea aliunde heredis servi patrimonium chonis obaeratis testatori s parandum. Usu hic igitur venit legitima quaedam' norum separatio in heredis commodum, qualis deinde a
Praetore eoncessa est in creditorum commodum vid. n. D. de separat. et quamsi pro sonabenserint.
Coniicit et Blume legendum esse pro partia rectetione. Quodsi recte est haec retio, signifieari videntur creditores ii, qui ceteris nondum copiam sui facientibus, bonorum venditionem nomine heredis instituerint, et portionem tantum crediti consecuti sint. Qui postea veniunt, iis non amplius licet novam denuo instituere eiusmodi venditionem
Welut a Latinua adquisierit, laevietior fae, ait Nimirum Latinus Iunianus, quem dominus testator olim ita manumisit, ut non civitatem nancisceretur, sed Latinitatem. In hoc igitur manumisso si numquam ad eivitatem Romanam pervenerit uno ex iis modis, qui d scribuntur I. B. et in statu Latinitatis diem supremum
obierit, usu venit id, quod paroemii vim habebat nempe: Disitired by Cooste
106쪽
-ras Latinus vivit quasi ingenuus, sed cum ipso ultimo spiritu
simul animam et libertatem amittit vid. Inst. III. . s. d. et Gai III 56. loco illustri omne eius patrim nium revertitur tamquam peculium ad patronum eiusveheredem qualis hic est servus in testamento manumissus et heres scriptus neque adeo durum est hocce ius; nam Latinus mortuus est sine posteris, quos si habuisset, professus fuisset et causa probata vid. I. 28. pervenisset ad civitatem Romanam. Quodsi hi est sensus huius Ioel, arguenda est obscurior scribendi ratio Gaii; nam non est sermo de Latino bona adquirente, sed de bonis hisca adquisitis peculii nomine in morte Latini Ioeupletantibus
adquiritur servo heredi, quam hereditati, quae inde I eupletio fit, quare creditores hoc suo iure petent et distrahent, quin etiam instaurabunt venditionem, qui
tiescunque huiusmodi Latinorum defunctorum peculiariam. quam insperatum emolumentum accessura sunt hereditati manumissoris obaeratae gaviva hono miri Olent. Recte genita vid. III. Id s. Plautus in fragm. mea via. Facciol in vo cons porro l. s. D. do cess bon. mi,utem et Meeararii heredes. s. 56. mereaario tantum facit voluntas testatoris domini, a ae neeragarisa voluntas legis, quae indissolubili sero vim eulo coniunxit genitorem et genitos. modo. Boc est postremum, in ipsa morte
Multum igitur abest, ut hi omnes, qui sunt in potestate morientis, iidem etiam sint eius sui heredes. Quodsi in morte defuncti superstes est una neptis ex filio olim emancipato , eademque mater veluti septem filiorum sola neptis est suus heres, quamvis eius filii secum essent in potestate ipsorum abavi. et '
107쪽
ovi qualibet ratione liberisu miratate. cviusmodi rationes praeter ipsam emancipationem plures excitantur supra I. 3o vhi adnotavimus. s. si avi heredea, qui domertie heridem Nam sunt domus sive familiae quae continetur genitore et genitis ita participes, ut patrimonium quodammodo commune habeant, et domini sint, in quo tamen regundo illibata potestas est penes patrem, quae in
morte eius abit ipso iure ad eos, qui principem in domo
locum tenent. Antiquum hocce ius, in quo maxime adparet omnis vis patriae potestatis egregie ob oculos ponit Paulus in I. II. D. de postum et lib. quem supra ad s. 58. ad partes vocavimus. Atque Mece institutum etiam in foro Atheniensi convaluisse argumento sit locus Isaei in ora in Aristarch. p. 136. d. Schomann. vid. p. 26s. 2. M. Reis ii ubi docemur solitos fuisse patres reipublicae debitores in adoptionem dare liberos suos ut eximerentur ab ignominia paterna, quae ad illos utpote heredes in morte patris pertineret cons etiam Demo thenes in Androt. p. 6od pr. M. Reishi ubi legem excutat, quae huiusmodi patris filium heredem ignominiae paternae constituit, neque sic ignominia tantum liberabantur adoptati sed etiam aere alieno, quod defunctus
pater populo debebat, eons etiam Nepos in vita cimonis cap. s.
Wivo quoque parente quodammodo domini existimonium Repetuntur haec verba a Paulo in legeni laud. vis vocis quodammodo cernitur in iure alienandi bona et exheredandi filios Iliasque lamilias quo tamen iure stante antiqua re et integris moribus non temere usus fuerit; quare etiam lex H. Tabia quando intestatus moritur Pater successores agnoscit liberos neque exheredatio ess-cit, quo minus sint heredes, cons. l. 2. . de vulse et pup. subSt.
108쪽
lline hereditas, quam pater filium familias rogat, stituere, recte ab eo restituitur, etsi inmiscere se ei noluerit t. 2T. s. g. D. ad ML Treb. Etiam non nocebit Iibertati in testamento fideicommissae in quo scriptus est suus heres, nam etsi se abstinet, tamen testator qui suum heredem habet, non est sine herede, ut Ulp. scribit
in L do. s. 1 o. in de fidei lib.
In silio igitur familias eandem habet haecce vox signita
candi potestatem atque in servis. Utrisque Messitas est inposita aecipiendi conditionem a testatore vel a lege scriptam. Ceterum ingrata varietas est ideo Nellantur rideo
ae hia Praetor permittit abstinere ae ab hereditate. s. his nempe liberis sive puberibus sive inpuberibus opp. servis heredibus scriptis in s. si ad quos hoc benem cium non pertinuit, nec pertinere potui praetor eximie pro edicto praetoris, quod de hoerea n ei abstinendi cavit, nam in provinciis proconsul est, qui permittat vid. l. 5 . priabatinere quamquam hoc verbum interdum etiam da herede quocunque usurpatur vid. II. 22 . solenne semen est in suis heredibus, quibus permittitur veluti manus abstinere a bonis, quorum domini sunt opp. miaeere, quod etiam interdum latius patens solenne est in suis heredibus patrimonii in obitu patris liberam asministrationem ut Paulus ait, consequentibus et susciapientibus. o igitur loco idem est ac derelinquere in l. 5 . r. et nolle retinere in l. i. s. d. sive laeto
suo ostendere, nam non opus est , ut praetorem adminvid. l. 2. D. d. A. v. o. R. et omnem hereditatem qualemcunque ita cedere creditoribus, ut si in foro velint experiri, actio iis denegetur Prudenter autem cavit praetor
109쪽
in edicto, ne hic fraudem committant heredes, et clam suscipiant. Si quid amoverit, vel amovendum curaverit suus heres, privabitur beneficio abstinendi vid. l. i. F. l. D. l. ubi subtiliter more suo Ulpianus explicat potestatem verbitam ere quid.Licet hoc Ioco quaerere, an ante concessum hoc ben fidium abstinendi liberi prorsus ita fuerint obstricti hereditati paternae, ut omni aere alieno etiam gravissimo
tenerentur pistbortae Parentia honia eneiant. Respicit Gaius ea quae supra de servo herede necessario
docuit, cui hic suum et necessarium opponit. Non imii rete Theophilus diversi iuris rationes reddit hasce ex duobus ingenuis longe melius est deiunctum contumelia assio quam vivum, qui ex eo iniuriam sentiat, hoc igitur se abalinente bona defuncti a creditoribus possidebuntur, non sub filii nomine. riss dem iuris eat in Moria perama, quae in manubet et in nurua, quae ne is Deo. Beneseium abstinendi etiam ad hasce civili cognatione coniunctas personas pertinet vid. supra s. 3s. et adnot. ad I 113. Uxor igitur tamquam filia suus et necessarius heres est mariti, et tamquam neptis heres s ceri, moriente marito ante patrem, in cuius potestate erat lieri autem nuptae sive testamento scripto heredi vid. S. Idae sive ab intestato succedenti uti beneficio abstinendi, ut bona obaerata mariti socerive nomine aereditoribus veneant.
l. iso. quin etiam imiliter abetinendi poteatatem Deit praetor etiam manebiato.
a militer id est, ad eundem modum, ut hoc hen sietum a liberis in potestate ad personam in manu, Sic ab his ad personas in mancipio prolatum est interpretatione edicti. Disitired by Cooste
110쪽
mane Polo, qui in ectua manebit eat. Atque adeo nondum manumisso, et denuo libero facto; rete est lectio. Intelligitur istiusmodi mancipatio, qualem descripsimus ad . a 35. p. tor.etim Meragaris non etiam reua herer est, tanquum
Quum servi laco sit apud patrem fiduciarium tuid adn. ad 1. s. 138. , nequit esse eius suus heres. Cogitur igitur sive velit sive nolit tereditatem eius etsi obaeratam adire et ignominiam pati vid. s. IS . At quia non servus est, sed tanquam servus, sive conditione servili, et ante mancipationem fuit liber, postulat aequitas, ut henesidium etiam ad eum proferatur, eiusque natalibus restituti existimationis maior habeatur ratio, quam memoriae diiuncti.eeteri minus late patet, quam reliqui coni Up.
tralatoria iure de potestate vocis in h. l. id adn. ad I si Ba. liberi qui in potereat non rent. Signifieantur non tantum ii, qui ex potestate erierunt modis in I. 13 seqq. deseriptis, sed etiam ii qui sunt in mancipio, aut in manu, aut in adoptione. Arat extranei, dentur. Η ita nimirum ratione necessitatis inmiscendi re aut abstinendi ceterum quaninis non sint in potestate, cognatio tamen naturalis manet, cuius vis tum impedimento est nuptiis, tum adiumento successioni ab intestato ex
edicto praetoris. eodem ntini ero tinta Lethenerer.