장음표시 사용
11쪽
elmius scripsit, sed an ad sensum satis est , item ubi persona
Ampli Tis merum non est puer gravida Quid igitur Insania. Asin. 828. Age decumbamus sis, pater Ut iusseris', sive ad alteram recensionem, sive ad Aeaei iste re uias referendus 38t. . 85 reor et peccatum largiter. Immo haec east Men. 8 6. Prius quam turbarum quid faciat amplius Enim haereo', ubi quidem amplius enim haereo hiatu post in admisso fortasse e iure lini potest Mere sol. Die igitur, ubi illa est In nostris aedibus. Aedis probas'. Persa d82. quid agis Credo. Unde agis te, Dordale Credo tibi' A. P.
Poon I 22 quid in animus esse non sinit P Esto ut sinit'. Rud si Mare quidem commune certοst onmibus Adsentio'. Accedunt Men. 8T qui iam vi eogunt, ut validus insaniam'.
Mon ii ut ego illi bia illic' oeulas exuram lampadibus
ardentibus'. Plautum enim vocabulum lampas secundum primam declinationem exisse eo, quod Callii pius Ter Ad sol ampadas' tradidit, non comprobatur, immo lampas secundum primam declinationem recentiore demum aetate laesitire ei. Novo I pus et IIophin IIa, Stud. IX. 23 mii., Pseud. 1 et neque Alexandrina beluata tonsita tappetia in
iambico octonario. Nullo enim modo fieri potest, ut in his verbis accentus in paenultima ponatur, ut duae syllabae ultimae urSin expleant, quae elatio omni usui Plautino in iambis et trochaeis observat obloquitur. Nam quae exempla tot g Metri 2 id qu. asseri, praeter ea, quae in primo pede senarii et septenarii iambici aut in primo pede alterius limidii iambici septenarii inveniuntur, fere omnia alio modo legenda sunt vehit Pseud. 126s hostibus fugatis estithyphallieus, Rud. 22 Myssertus id ante oportet inserit et
anapaestum dimetitur de Pseud. Id cf. Leonis adnotationem, Pseud. 218 in versu, quem saepe dimetiuntur septenarium trochaicum: I signifieat atque hoc loeo atque quidem', ut saepe fit apud Plautum vehit Pers. 3sa: seseenti logi atque Attici omnes', seud. idd. cf. Elot Thesaur. Il. Iobo l. 36 sqq. ain exedira tu, quae tibi amicos tot habes ' ob eam quidem elationem dubium est, item Cas. II Stich. Id cum c tonsilia et tappetia legendum est, de Bacch. 56 cf. Leonem cant. Is Qua de causa Bacch. ad incertus est, quem sic dimetiri solent: incredibilis imposque altimi, inamabillis inlepidus vivis', id est trochaicum octonarium. Stich. 36 autem mea suavis amabstis amoena Stephanium, ad umores tuos poetam consuli prosodiam inusitatam elegisse perspicuum est. ad versum c etiam lolg
Exempla secundae arsis sunt liaee: Capt. tu hoc age tu mihi rus nunc es, tu utroni , tu pater'. De mihi rus nunc es', qua ratione nonnulli viri docti versum dimetiuntur, cf. Supra Camerarius, sui tu hoc age tu milis nunc erus es transposuit, altera offensione tradita mutavit,
id est iambica mensura pronominis mihi', de qua Infra disseram. Cist bio: Non edepol istaec tua dicta nunc in auris recipio'. True. 233 is amatur hic illud nos, qui quod dedit, id oblitust tamen' A P). Curc. I ebriola, persollae nugae. Tun meani Venerem vituperas' Sane fieri potest, ut aliquis contendat in primo pede septenarii trochaici eodem modo atque in primo pede versus iambici atque in anapaestis accentum in paenultima syllaba verbi polysyllabi duabus brevibus sinit positum a poeta permissum eme, ut legendum sit, qua ratione eo dimetiri vult, ebriola', atque revera Plautus verbis dactylicis eandem licentiam in an Paestis atque in primo pede versuum iambiconini adhibet. Sed
quoniam e verbis non paucis eiusdem mensurae atque ebriola initio versus trochaici, praeterquam quod in consonantem exeunt, quae Sequenti consonanti excipiatur, aut quod vocalis vocabulum finiens elidatur, nullum ita poeta posuit, rectius statuere videmur hoc quoque loco a vocativi primae decunationis, quod nunquam productum fuit, in secunda arsi loco longae syllabae poetam posuisse ei Most. T infra). Men. II 6 venibit uxor quoque etiam, si quis emptor, nerit' sine dubi enim ' personae secundae et tertiae singularis suturi in-bo exeuntis brevis erat. Merc. I 2 omnibus hie ludificatur me modis aego istultior ;qua re mon necesse est eum uulschi (Ηermes 32, s 3 in
12쪽
millibus istic versam mutari; collocationem pronominum ilic et mo iniit Midan non se pron pers. 28 eomprobavit. M t. 3TH: quaeso edepol, exsurge, pater advenit. Tuus venit uter ubi 'quaeso redditor non magis quam Cure. Is 2 Nonius et Paulus hune versum ex Agroeco tradideriuat: qua3 lupus ab armis valeo, eluites infractos gerο Incerta iiii esse iiiiiii videlium sit me. 5T rus meus, ocellus tuos, id te sim me heri sit tibi' hu Mi ii iiiii horum versuum referendus sit. Κlot oleiri 256 et 265 ferum nusquam arsin s lutam in syllabam terminalem et initialem dii brum verborum continuo sese exespieuiiiiiii ita divertitolii se eontendit, ut altera syllaba verbi post orioris sit longa. Ibi lineis exemplis, quae eοntra regulam certant, de Stich. 36 es supra Seyffert hune quoque versum Bura ann 18ba 28a enumerat, qui fortasse ita legendus est: Mus meis, ocellus ii(os ad te ferro in his de fures tibi'
cum syllaba ancipiti in secunda ars deprehensa et a verbi quo3'ante vocalem eliso. Pauca exemphi traditi versiis nobis praebent, atque etiam tuam, si omnia, quae, bolus viris doctis alio modo explicata, mea quidem sententia ad facultatem productionis methicae verborum in Secunda aut quarta ursi eos Oeatorum Pertinent, adnumeraveriS, non satis multa exsistent, ut ehiemii, hi quideli adhibuit, nοn saepe Plautum versui hanc licentiam adhibuisse. Atque item raro talia verba his locis admisit, quae nusquam nisi certis locis versu in
Poetus lutinos scaenicos formas aut verba, quae speciem antiquitatis prae se ferebant, libenter in fine versus aut in sine hemistichi collocasse, ut praesidi loci versus suasi defenderent, satis uotum est. Neque haec consiletudo pomi aliorum Populorum ignota erat. Qua re versus ipse vetustatis colorem accipit, si in verba antiqua excurrit. Quam rem accurate tractare operae pretium esset, quod, nisi fallor, adhuc nondum factum At. Ego satis habe de usu omerico satis noto commonere, ubi verba et formae obsoletne, necessitate metri non coactae quamquam Saelii S-3ime Metri lausu verba arte coniuncta in fine collocantur velut
inveniuntur velut genitivus Plur sem. Ecimv, accus. g. sem et tetra v
extat, uet Do v et enim aliis quοque locis poni potest, praetereata eum adiecti v non e iniunctum extat B sio. Quod si verisimile est sim eam Nausam dioetas verba obsoleta in fine Eollocasse, ut magi verba in murem eaderent, versus autem eolorem vetustatiSueeiperent, i ,etas scaenicos Tutinos velut Plautum dum non ob hane rem verba ita posuisse porispicuum esse naihi videtur, nam omnes fornium inusitatam evitarin studuerunt totius poesi intiqua formam antiquam certis locis collocatas esse inimadverterunt i)idque ita Surpaverunt, ut formas antiquus, quas iis lingua Praebuit, certis locis defenderent. Quod si raro ea verba, quae Plautum in numeris diverbii sero nusquam nisi in fine versus aut in diaeresi iambici septenarii collocavisse constat, ante incisionem post Secundi m et quartam arsin admissam inveniuntur, tamen quod his locisanveniuntur, id ipsum documento est, quo versus a me enumeratOS sine damno metrico traditos esse comprobetur Nonnullas quidem forma poeta hi locis excusare ausus non est velut infinitivos in
ter exeuntes qui praetor Men. IDo, luci deripier in via in iambicis simoirim atque Cas. G23 amici Hor in lyricis anapaestis(iura nusquam inveniuntur ') lieni seriecta verborum denominutivorum in uo' exeuntium, quae in te significationem seraοnae
t nun talis locus in versu Saturilino initium alterius coli sit eodemque loe litatus et syllaba anceps admissi sint, nimis incertum St, donec tantum abest, ut de natura Saturni satis comiterti habeamuS. 2 de formis Verentianis certis condicionibus versu adhibitis egit Engeli, reelit stud. Ter dxSqq.3 Soliis versus Accii ex Bruto a Cicerone de divin. di allatus(Ribbee Poet trag. pag. 32s fg. 28 praebet radiatum solis liquiercurSu novo ante luartam arsinta laudarier initio octonarii iambici Ter. Ad. 35 traditum eum alii tum II aule Phorna pini. iii ad n Italia uerAd pag. IT defendunt, iniuria, ut opinor.
13쪽
tetrametri bucesidii, quae sine ver in Memm uim quidem Sententia mutanda non sunt', init m breve exitus tertiae personae pluralis perfecti et Leonem ad Bacch. 668, Poen. Ity . Contra fiet' possiet ante ultimam dipodiam inveniuntur
Poen. I 8 ubi dissolutus tu sim, e vendesini Stieli. 2o2 A P): abeunt perquirunt quid siet causae ilico'
qui versus vix asserendus est, et Leonem bd. 315, contra quem
Ampli. 13o iuxta quisquam quaeret qui siem aut quid veneram Baech. 62 metuoque ut hodie possiem emolirier', quibus in veralbus ante Duriuitii mihi ruina vi iuba eliditur.
3. IT in senario lyraeo: Moini et oras aegre quod siet, satis semper est . ubi A P sit tradunt VPοst primam ursin septenarii tro . exin Curc. 322: ubi Sient, nam illis coit, inis, ut 'pus est mei delitibus'. Mere. IT si quid siet quod me per urbem currens quaerebaSm ο' exempla adnotat Militer nacti trilige d). Verba suffix eulo finita aut diminutiva sunt, quae suffixis cit' etrio formaballim; alii priore aestit in u , Mimant, quod - clo', eulo factum est. Sed temporibus Plautinis lingua Latina antiquam disseretilium postea plane obscuratam servaverat. Verba I item solitisen iudieii xu lac lauigesehielite i6T; de versu
Titinii non iudicaverin . 2 fortasse saecli in i ante diaeresim anapaestiet tetrametrieatalectiei ii ii nuntiive ubi ulli sunt, qui fuerunt: ita Itali seripserunti
3 Item ante ulliuia in dipodiam apud Terentium siem' aut.Io2I, ec. 63I ec. 56 traditum esse commemorare non omittam; non recte mea quidem sententia iudicat auter eini ad Phorm pag. 63 adn. te, item auer Ad pag. Id ad 3 ef eundem, qui adris. Io formas antiquas a Terentio fine versus defensas enumerat librosque, qui de his formis Terentianis agunt, laudat. Si Terentius scies, sciet nusquam nisi in fine admittit praeter I aut si2, ubi seles in secunda ars extat, contra scibo omnibus locis, Terentio scibo usutatam formam fuisse confirmatur neque interest, utrum scies an seibo sit forma vetustior. Item, si formae longiores in -avisti' etc. apud Terentium nusquam nisi in fine sunt, has Terentii aetate obsoletas esse in usu ottidiano perspicuum est et Solmsen stud. IT adn. 23.
enim, quorum suffixum ex tio natum erat, significabant aut Strumentum, quο, aut locum, ubi aliquid fit , nondum Suarabhahit quae dicitur, vocali utebantur, nisi in fine versus
aut coli collocata erant ). et Liudsa Class. Rev. 18s 2 8 squlut gramin. oo, praeterea Seysserta Bursians Jahresberielito 18so 2os. Quae formae varabhakti vocali auctae laudatis versu
locis inveniuntur: Cure. 368 poeulum grande, aula magna, ut satis consilia 3uppetant'.
Stich. ne isto edepol vinum poeulo pauxillulo testanturA P, Placidus Nonius. 8seia 25 agedum Stiche, uter demutassit, poculo multabitur'. ineert. 28 in iambico ctonari ante ultimam dipodium
pellibus periculum portenditur'. Truc si semel amoris poculum accepit heri Rud. as eapitalique ex sericulo orbas auxilique opumque luc', ibi pro tradito periclo' periculo metri causa scribatur necesse est, docentha formas notatis suoque versus locis ritu collocari posse ut paenultima thesin expleat, ultima elidatur Contra Men. do post oraclo' hiatus agnose debet B praebet oraculo') Truc 223 autem PauculumS misere re nis . . . . . 'ri piaculumst in A. P. cogitari potest verba transponenda esse rin miserere mos piaculumst . Mysser si s ), qui eorum verborima, quae ante suffixum brevem vοealem praebente solum cubiclum pristinam formam ostendere
putat, a s65 cubiclum falsum esse dicit Sed fieri potest, ut i sis in ubietum periisti hercle age, accede luc modo leg nius hiatu post periisti posito diem Lindsa Phil. I, 36T e biculum invenitur As TST, Amph. o in no vorsus, Most .s6m creta cis ante clausulam, Cas. T6s in cubiculo exoreant duae ante quartam arsin ultima vocali ilisa, velut ud. 3ds e. te
Solus versus Pseud. d in anapaestis restat s Lepido victuvmο, unguentis, et intdr pocilla pulpamentis
14쪽
Papt. 8 et laridum utque epillus foveri oculis ferventibus' set Brix-Nietii ver; linimi tu . 8 dii ij; verbii iii praeterea
Pers. - fine versus invenit . Cum Romani a Ciceronis aetate coniunctivium iraeSentis, qui dieitur, semper e stirpe prae,entis lamiure con3uevi,Sent, lingua Latina antiqua Paelex ora in illatas reliquias veterioremisi in xxiiii e stirpe tu, an praesentis signo auctu derivatarum servaverat. Quas formas temporibus poetarum scaenicorum liaulatim obSοlescere ex inprobatur eo, quod poetae fere nusquam eis nisi
eertis versiis ii eis usi si iii, qua de re ianis My luc gramin. 53 )
Pers. 8a 6 queeheis do quibus et in . Mil. los omnes, pii his annis Plautum ediderunt, Praeter Ussingium et Leonem item Lindsa 53 remorii re m. Neque
te remοror neque te tam neque te taceo scripserinit. Traditum neque et go B, neque te tango' CI). erinannus correxit in neque tango' Leo autem iure ei adnot. tago solum Pacuvium decere contendit, invenitur lago' m. 65, 3 d, ubi extat in fine versus, ergo ad Plautinos anapaestos non quadrat. Eodem modo compositum attigo semper apud omnes poetas, tui verbum versu adhibuerimi, ita ponitur ut locus versus usum tueatur.
quam eroeula es hic 'οcum autem Mihi liuidem ita corri rendus eme videtur, ut positio verbi usui comeniat.).
purdovatu', Cypr issetvot coniunctivo duum et optativo duim in litigua Latina antiquiore Inventis concludendum isti praeter sa-daeem, quae dare significat longa oculi finitam do in linilua indi germana radicem, quae In lipthongum longam exibat, qui 3 duu Formae autem pristinae Latinitatis duim duum eternaxunum partem In sine 'ersuum extant; quas tamen praetor
sitiem locis observavi: Amph. 6 2 numquam edepol tu mihi
Uivini quicquam creduis post tunc diem' - . Aut dicam nam quod edit tam duim quam perduim'.
loci quartum pedem formae ecupant ante Secundam ursim invenitur:
Merc. si Ne duas neve te advexisse dixeris Di ni adruvant', ubi, duas neu id . . . longo praeferendum est ne duas neve laesioni j sed versus dubius est, quia in A versus a ne duas non meipit uelis Stud stud. I lj qui metricas ob causas lia forma, lieni danunt uam an sine versus praecipue adhibu-DS poetam putat, οn Sol unc ei quoque versus inrtibus seren- me quibus vix minus quain in fine iunibuni vel trochaeum spondeo praetulisse Plautiani observatum sit' id est in podo primo septenarii in quinto pede septenarii. in quarto pede sonarii exi- Stimat Sed etiam eas non improbat quibus locis ne his quidem limbus usus formarum illarum circumseris,tus esse videatur Quibus locis duo exempla optativi duini nobis tradita sunt
Pseud. J36 Tanti in tibi boni di immortalos duint quilnium
tu tibi optes' P habet diunt' quae est scriptura usitata librorum pro duint' non legitur quo uno loco verbum duint' lego do correptione verborum iambicorum constituta debilitatum pro aer
3 neve ante consonam nusquam nisi Men. ys et Mere. 332 extat.
15쪽
hielii esset, metrum igitur formam non flagitat, immo fieri potest, ut delit scribatur, quod in anapaestis iraeiero. Unus autem versus in diverbi exstat, qui eximi locos a Luchsi enunieratos formam duis praebet: alii . 368 num corruptus est Men ob ), ob eam ne duis condono ie. Benigne edepol facis'. consteor autem me vix credere posse hoc uno loco formam antiquam extra fines ceteris locis servatos Plautum admisisse, iniuria enim uelis vix minus quam in fine iambum post prinia in erexi eum septenarii spondeo praetullisse poetam cοntendit nec minus quam in pede quarto in pede secundo scit in transitu pedis tertii ad pedem quartum septenarii Plautus lanideum vitavit Neque igitur metricis causis in quarta ursi duam' etc. usurpavit, sed 'm ninguae commotum eum in fine aut interdum ante incisionem posuisse arbitror Fortasses igitur transponendum est Rud. 1368 ne duis ob tam condono te' In lingua vetere nonnulla verba tertiani personam 'luralis praesentis exitu nunt eniciunt, quem viri docti nondum explicaverunt ). Ex quibus formis poetae scaenici unam iambicam danunt usurpaverunt. Al ud Plautum danauit . quod fere semper in fili versus aut ante diaeresin septenarii ambies invenitur, quartum pedem explet Pseud. 6T: visi servitutem di danunt lenoniam . qui versus scaenam incipit, quam viri docti in suspicionem vοcaverun I mihi a pes Pers. Ibi: danimi, argenti mutui, ni ei egenti opem adferam insito versus verbuni extat, Sed quia antea Solus duppiter eoninaemoratur, non caret offensione phiralis domini'. Bothius mutavit in dat nune Contra de coniunctivo a stirpe fit nato fimam valde dubito num re vera eiusdem condicionis sit cuius danunt, uini, duam Ultima quidem verbi accentu essertur praeter ultimum versus locum nusquam nisi in secunda ars Mil. 22s cf. Ter. ee. io , in quarta ar3 Capt d 3. opsecro, infidelior mihi ne fuas, quam ego sum tibi ,Pyrrhichius autem extat 26oc neque rem nobis si abeamus hine ii duat mecasto ubi licet quidem fortasses si bibeam(us I nullo modo satisfacit dolianssoni explicatio, item Pedersen I. F. II 3ost, nec magis cuiquam Sommerum lat. gramm. 26 Squ. perSuasurum
' de recipe quam primum potes cavo finia ri,
dentalem- n in inolim A.,Ai. c. ''p'tur, Sasalem Iocum Malis labialis--', qua hae radix in linguat ita A, P tarsitan ea tibi'. 2 exempla vide apud Neu III preor.
16쪽
singularis ri emio' et Pedi mii a tertia siluralis velidunt', in coniim
propter omiunn, gmni verba ex omnibus exeniplis iiiiiiiiiie is iudieionibus mutata esse possint , ante i in ventus ete. ortuiti indo in ceteras minias irranslatum esse eminet, quod 'ibi
bonust etc. in venerit', sitimi ne i convenit' hiij-honuidis eon, huius u radicis in logenitalitea tali ein tuti nilinuuantanea, quae uni equum inruuio diuiueti muratae sunt sint, extitisse comprobatur quoniam' autem quod ali mi exeni Pluin huius mutatioius esse dieitur, linguae Latinae est iare suocum-
eii dein uetatis, ergo non eiusdeii condicionis est utque vre' ex suem natum, praeter suam quod in quoniani ante in compositione fuisset Quanta varietas exituum in logemiausearum particularium Sit, nemo est, ui nesciat. Itaque si gr. - ad lat. coni, eum pertinet et G. Meyeri ieeli gramin. nas), opus non est conicerea ef iii litigua sanseritiea gam', in lingua Gotica iman idg g'em.
revera i consonan genuina est, fortasSe v in XL votorum, quam tamaam
Mihi quidem dubium non est quin mutationem natura mor- Pliologica verbi ipsius explicare necesse sit. Mutatus autem Stnasulis ibialis in nasalem dentalem non sequent i, sed disSimilatione, quae labiali sono labiovelaris consonantis verbum incipientis efficiebatur eodem modo atque labialis nasalem antecedentem labialem in dentalem dissimiliation mutavit in voce tenebrae ex fome3ra sui limisra- : f. quae cum Niedermania L. B. 25, 8Tium Sulmsen rum disseruerunt eadem dissimilatione in lingua recentioris aetatis nespula ex meSpila, nappa ex mappa naScebantur: ct Bragmani ab is 2 i. Sed cum in his verbis dissimilatio aposteriore littera regrediatur ad conSonam antecedentem, pertinet ad posteriorem consonam item atque in venio', petivis, velut in ai. I et Bruginan gr. gr. si lii sun su cf. ΚretschmerΚ. . 3I cI6 qu. 2 Rh. mus. 56, 28 qu. tum idem uber dissimu o undassimilationserscheinungen ei den altgriecti gutturalen': borni state Veest F. F. Fortunatova deuischer Sonderat,druc s.
17쪽
Solinsens Cro. Quaerendum autem est, uirum sorte in utraque linoia eadem dissimilatio in usurpata, an per regiones ilinguae Graecae et Italicae haec mutati ex uno loco pervagata sit, Mi onsensus linguamn sinitimarii in memorabilis esset. et 'M: Dae tione iii a sini egerunt iri gr. gr. 233 . et Pedersen, Z. 38, 3 i i). Eodem modo forma poplus loco posterioris formae populus' Pο3ata, quae Suarabbueti' vin bucta est, supra), anapaestus notis condiuionibu , ni excusatus Stiel cocto, evitatur: At ei oratores sunt popli, summi viri'; populi praebent et P. Ceteris locis poplus in sine versus invenitur; nam iniuria Goeta-Sehoeli Pseud. ii in aniqui im 'poplo' pro tradito populo'
inseria unt xj. Cum apud Terentium formae eontractae verbi malo tarinas non ontraetas expulerint nusquam ibi re mavolo in
sine versus hae omiue extanti, Plauius Hippo praeter lamna contraeta veri' mm eontracto utitur es. Sohnsen tud Ab qu.). Sed iam his temporibus forinas non contraetas antiquas fuisse meomprobatur, qui it 3us eurum uertis nitrus reumscriptus est: nusquam enim nisi in sine miri inveniuntur atque ante ultimam dipodiam, quo loco hae sunt Asin. ii Aul. 66s, Capt. ToMere. 56, 3eud T 28 intc. TZ Pseud ido est eorum opus 1 Ceterum eadem dissimilatione in quomiam labiovelaris, sequentem transmutasse potest et oimos limus, cloivos clivus lolquai li tui, fortasse quoi quei Sol insent. . 38 53 et adn. 2 Neque qua tuam impedire libenter eoneedo, si quis ita explicare iraefert quomum in in ii dissimilatione labialis antecedentis transiisse putemus' Sara Semivocali continue sequebatur, quoniam velut in vomo, familia di8Similatio non extat. Quae si ita essent, in praesente gremio, euius olim in omnibus Personis ante exitum personae apparebat, formisque a praesente derivatis natum in lingua Italica, ex ceteris formis deturbavit quamquam dubito dissimilationem hoc modo in certos fines restringere et Solmsen I. I.
ut mavelis lupos apud vis linquere mavelis in sino eoli, id est
dimeti trochaici collocutum est. Uno loco nuivelis in medio versu ab A et oraditum est Trin. 366 iitrum itane esse mavelit ut eum antinus aequom censeat', ubi niulit scribendum atque hiatum legitimum in diaeresi trochaici septenarii post eunt constituendum esse ut '). Plerumque in senari verba retica in fine versus aut ante ultimam dipodiam, saepe in septenario trochaico in iisdem partibus aut ante alteram thesin collοcata sunt. Quare si perpauca exempla alicuius vocabuli extant, iluae nusquam nisi his locis
versu inveniuntur, nobis avendum est, ne huc re commoveamur,
ut iam in usu linguae Plautinae talia verba inusitata fuisse putemus. Velut dubium esse mihi videtur, ut Plautus antiquum
exitum compositorum verboriam, cuius alteram artem substantivum i Nuper Sol insen . . 38 d5 sqq. eontendit 'o' alterius syllabae verborum mavolo, Mavors syncope, quae dicitur, teletum esse, inmaut Maur autem v dissimilatione, rituam dabialis Aerbum incilliens effecerit, evanuisse. quamquam haec ratio explicandi valde placet, ego tamen arbitror etiam nunc nihil obstare, quominus malo ex mavolo' Mars ex Mavors nata esse iudicemus inam rura sol ex favol contractum sit item nunc tuoque EretSehiner Z. 38 l32 Bruginania urgeugi gramin. Osi,2D2 Sed et omine lat. gr. IBI, AEulenburg I. F. I 5,2 al.), non eiusdem condicionis est avo in avol atque in mavolo Mavors' ex magsvolo, MagSvors' aut ex magevolo, MagevorS' cf. nunc Solinsens A. I 5 22T natiso ut nobis sumere liceat, priore aetate ex -avo' -d posterior -a ortum esse. quamquam rem ita fuisse non dieam. Ergo fieri potuit, ut avo in a contraheretur, cum mavis ma
Servarentur, insito mavelim etc. autem mavolo malim procrearent. Intellegas autem, cur mavolo ex formi non contractis redintegratum sit, Sed non nevolo ete. Secundum nevis, nevolt', Si consideres, quam crebro
optativus mavelim resurpatus dista extat aliud Plautum T ies, con .inati s es, eontra ind. praes. 22 es, semel ind. fui et ind. pC de mavellem et ommer I. F. I , 5T, Iat. gr. 58d Mavors remanet inlingua sollemniore cultus deorum tortasSe Scriptura Mααρκoc ααρκελλoc titulis Graecis iam eo tempore adhibita quo Romani nondum longam vocalem duplico vocali transscripserunt, (c Dittenberger III. I. 28 et 3 quae se non esse potest quoniam de Romanis, non de scis agitur, et quae numquam nisi in his a deo Marte derivatis nominibus uSurpatur, vocalis ex contractione nata, quae habet gweigipflige accent' bignisseatur. cf. falis . ootum I. I. I. To. '
18쪽
caput emeit in eis A', qui Rud. ii si ante ultimam dipodiam, Rud. 621 in sum versiis eruite invenitur, e . di ante diueresti septenarii sint,iri Hostriduo pra meps restitutus est Commor smin. taliam iii intimini praecipes si riseian. I. 28o his locis tueri voluerit se grammatica ratione formarum et Solmsen, Z. 3 36Mmmer lat. gr. 3bs dii ). Eodem amodo de nuperram iniit 218 uni illis muni di duim posito et de aridum' Casit. 8 Trinitio septenarii timetiuies, Men. io ante ultimam dipodiam, Cupi sodin sine versus collocato iudicandum est iam tu lingitu Luxinu eli simi, ut dieitur, i infinitivi 'iui me tibis iiiii iesviri Ario' semper breve sit, apud poetasseaenicos nonnullis locis i longa, ante v ale lege breviata sematam anulogia re3tituta est plerumque ita, ut neri, fierem in sine vel in iuventutu . Sed exuit inierat imam dipodium Poen Io 56:
visi sis uiuit neri, ut Carthagini'.
iii iii Ampli sis Mutarent,reelieres hiat uti veraeliteilano ibi dimetitur fortasse eete: fieri, mille ut ibi et hie sis etra id diei volo 'ii'. Praetorea autem seri invenitur Amph. 56T idit nee potest fieri, tempore imo in baecheis, Most. 22:
in exim restini, re nitem ciuidem positum. Iam supra nonnulli istarnis m: iisdem condicioliis e cretieis et baecheis quoipi enumeravi, ut quaerendum sit, mum forte euinem licentius his metris atque locis veram , de quibus qui testio est, poeta adhibuerit. Sed ante ii iam id dononstrare e reor, eis, quae quis meae argumentationi obieere possit, respondeam. Sunt enim, qui feri' aut alia verba cretica ante alterum thesin septenarii invehi Initio versus quo poeta sint ili 'irentia mi ite in ine rusum sit. excusari putent Exemplum autem verbi nusquam nisi initio et in fine versus collo-ati esse iii , producta iraeditum, ae Spenge Phil. T, do, qui dubitans praeter finem qui initi admittit. Cοntra quam sententiam flerenda sunt Rud Iiosi hae Athenis parva fuit . . .
Rud. 21 libera ego prognata sui maxume, nequiquam dui in
sis uisellius Lit Centralbi. 18bs, 68 fieri non posse eontendit,
ut hoc Ioco versus fieri legendum sit
quari pede Cist. Too' exist hic concilium sust in anapaesiis in fine versus , Pseud. I 2 8 id sitit naenia ido in clausula anapaestica et Leonem cantica d3, eddin D. B. T, IT), cum
Eloquere At pudi t. Nun radix iiii Non sinit. Nunt cumis' in octonario ergo), Rud. 38s quando ergo erga te benignus fui atque pera naea . ubi quidem hiatus non legitimus remanet, initio coli alterius septenarii trochaiei pii diuia exeusare P 3SSi secundunt pinionem eunt ultorum tum kutschii xxxj. Sed praeterquam quod sui in iedi quoque versu usurpari potest, non explicetur, si tales fornui initio verSu admitti oncedas, cur fiet' etc. uni alterum the in inveniatur ident de initio ulterius coli senarii valeat, siem' autem in senario Post caesurani eXtans οmnino non explicetur. Sed ut ad metriani creticum et baechiaciani redeam, Poetui nullabum ancapitem et inium in caesura tetrametri retici adnii Sisse coia,tat. ct Spengel restarinvorsehinge a 22, edding l. e. 2d Peri ara sunt exeniphi, quae aliis locis versus cretici inveni. oniti io iterum, quae ali modo tractata sunt): p. 5T: Epidice. Iperdidit me. Quis Ille qui arma perdidit. diniuirunt reticum et dimetrum iambicum dimetitur eo cant Iae persona est mutetita l).Mοst. 28: Sine, sinit endere me. Sino, sed hoc, quod mi in inani est' dimeter eret et tetrameter trochaicus. Aul. Idri Da mihi operam naubo. uast, utere nique' Leo tarsch. Tox,s particulae niugis endent ratione atque satis est eum consonanti verbum sequens incipienti fere nusquani positionem efficere ostendit. Excipiuntur praeter nonnullos ullos Meti res magis quaeritur quam clientum fides Most To2
quam magi cogito cum te aninio'. In utroque versu aut syllaba anceps est aut vim consonantis exeuntis locus versus tuetur.
Omnia exempli in altera ars primi cretici collocata sunt. In media ars tetrametrorum baccheorum hiatum et syllatiam
ancipitem admitti alii viri docti dixerunt ei nunc edding ibd. 13 qu 3, alii legaverunt cf. Spengel ribd. ob qu. . . . . satis'
19쪽
pοsitione verbum implae iiiii squam lais in baecheis, ubi ita initio coli serendi dimetitur poeta:
Poen. la neque eis ulla ornandi satis satietas est',
Poen. 22 popula quoi bibet a ius satis dare mi issunt , Trin. 22 sed hoc rum liquet nee viis eoilutumst fortus, Amph.6 satis mi es, ducum de his re ceteris exemplis Leo ibit. 26 sipi disseruit Eodem loco magis ianibicinia extat: laeeli bis 'mal ,3 sium bonos Pur maris me iuvare', Truc. I, o stram Q - vim mimis quam fuisti bruc do materdicta quod sium, eo magis stude , vitae'. Eodem loco versus bacchiae haec exenipla bydubae uncipitis et hiatus inveni:
eas in iiiiiiiinem omnis iiiiiiis langus Sermosi'. pro quas Scripsit eas' pengonii, bum de uiniis eodem modo utque de satis,miigs,' lioe loeo collocatis iudicandum est Most. 25 ne sumptus ibi iiiiii qui siit Pers. si aliun magnum dem. Vieris, te condono' ita P - 1' tu utere . ut videtur secundum Lind3vri Phil suppl. T l2d).
Sed de luantitate res voculis verbum utere finientis dubitare licet Se -- re' exitum secundae Porsi,um singi duris imperativi passivi tum eSS ex , quod in lingua Graeca exitus est secunda Persona medii temporum Praeteritorum et imperativi praesentis medii fere omnes viri docti contendunt, velut illiinius Brugmann(kurae gi granam de idg. praehen L 25d ), esse igitur utere'
fomam iniunctivi. Incertum autem est, num re vera, o breve
l eodem modo de persona altera praesentis passivi sequere iu- vicari viri docti Sed et Leonem oraeli. 26I, Beelite N. ISs Isa
pro cerambus, qua ratione viri docti explicare conati sint, ef Lindsay
Atqui achernagei personam alteram pluralis passivi sequimini fuisse infinitivum, qui ex seque benai ortus sit, censet. Eodem modo mihi verisimile est sequere ex infinitivo factum esse imperativum. Quod aliis causis commotus iam tot (Wien stud. IX Bod contendit, qui dubitans -se imperativi passivi Latini cum etdit infinitivi Graeci, -se' velut in Jo-eo cuiusdam exitus infinitivi linguae edicae etc. confert. Sed licet haec derivuli legibus linguae
Latinae repugnet tamen nihil impedit, quonimus Sequere eandem formam esse utque insiliitivum activi egere ex lege-si locativo
singularis stirpis s finitae derivatum, qui infinitivus de usu infinitivi Bartholomae I. F. II 2T6 sqq. in lingua edica imperativo II. PS. g. Significando adhibebatur '), contendamus. Igitur in hac una tam facultates infinitivi et imperativi significandi et vico temporis historici fungendi et ach. bd. consociatae sunt p); Quae si ita sunt, confitendum est, si Sol insen I. F. d 2 3 qu.)iure linguam Latinam veterem infinitivos activi, longo ex dip-thongo at nato finitos servasse putavit ), eodem modo fieri posse, ut imperativum vetere aetate et- brevi et- longo aut-ei, i finitum SSe censeamus, quamquam hoc unum exemphim nihil probat;
quare Syllabam ancipitem hoc loco pono li). Rud Il2M populo strenui, improb iisus sunt ita A. P. Poen. 12 nam nullae magis res duae his negoti mavis' positionem in priore ars pedis alterius efficit, quo loco haec alia
exempla extant: lat. gr. 6Os qu. cf. nunc Brugmann die Demonstrativs,ronomina de indo- germanischen praehen' p. I. Potius exitus medii Uso est informis a titulis servatis, ubi altera pers. g. in - rus desinit et Sommer lat. gr. 536, Vetter, hien stud. 2d 53 qii verisimile esse mihi videtur exitum Uso ro secundum Uris', quod nondum explicatum est, littera
s auctum, exitum, ros autem in ruS mutatum esse. Neque placet putare ab eadem forma rus et Uris re descendere.
20쪽
Riut T quibus me I ullius nec pes paratast P . ris neque iiiii iiiiiiii sat sine diui ros ornantur Rit Hilremovit diuuerit , uti piussi, post Plauti aetatem adiunctus sit.
verbi quibus una eum consonanti, ina bum inpiens incipitur pH iii mem emeiti, ' PHI uiri uit exempla, iliae ex reiicis et baecheis asserri possimi, sed in reti eis et linecheis verba ni,n desunt, quae mi quum nisi in his aut in i 3 ex in iniri iij, in stupra iraeiatis inveniun bir quin mimi inmemoravi. quam tuum siem intino versus retici e s libentum, culum vocali nnapi yetten infimi tum Trin. ante diueresin positum nihil Probant, tamen inbueelieis exirent limini hi vel iii mii TH et' terum propo- modum sum stilo, ibi a siet, A. 8M eave sis me attigas ne tibi lii e seipione' et supra attinga, DI tametsi opilii Plautum nondum in unania verbum coaluissee mPrοbatur, ii id nam tuam Pluuius verim trisyllatu, utitur sed miliabit limis tam' nitie voealem se tuentem elidit exeoiit laudi red; et respie ad nos tam iis oeeupatus in baccheis, ut mensuram trisyllabam metriim ueretur; re Undsay ad Cupi
te ui ibi imi iiii iii iam ob rem qui elieis comparat . Item solum metrii in auehinc uini admittere eodiit' trisyllabum
I .indsay t e pag. 2s,ihic stilum rum in pud Plautum sulsam non esse eum alii viri oesi eo tenderunt, tum ergk Flech ib. 18 2 lob), 2 eum defendit. Extat apud Lucretium IV i; Iset in versu liqui annalibus Enni seripio ' in fine hexametri. Apud I lautum praeter in sηi:
I et Leonem bd. 2 2.2 Mit 'Iod ob eam ausam falso etiam nunc temeyer scripsit:quibi: eomitata recte deveniat domum eoni omitata iam eidalius tametsi Cas. 'od fortasse AEtatuendum esses in lyconeis euin colo
coepit scripsit portendere coepit'.
nam quod non ego id perpetrem quid eoPpi et fortasse Cas. 65 I tua ancilla hoc pacto exordiri coepit in fine versus bacchiaci et Cist. 68 sed tergam ruta coepi tamen quaeritabo in
sine udierius Metri Merc. G2 3 suom mecum aeni colapit' in sine iambici sopietiarii occurrit 3. Memorabilis forma P, gnaruris posteriore aetate a SeriptOribum qui veteres poetas initabantur usuri,ata ). Aliud Plautum Diariarea Poen d extat in sine versus et Iost ioo simul gnaruris vοs volo esse lane rem mecum in baccheis, fortasse in his Suocatum, ut verbum obsoletum versus loco defenderetur. Cum redducere usitata mensura sit, pleruntii ue adiectivum redux priorem syllabam brevem praebet, bis autem reddux extat: Capt. 23 quom te redduidem tuo patri reddiderunt . Nud. IDI templis redducem, plurinui praeda onustum' 'i quibus ex versibus bacchiacis Flecheisen unia. Id T is situ has formas iniuria expellere voluit et lindrsa Capti pag. lio ad 38. I 23). Nui quam eccere ita Colloeutuna est, ut perSeipuum Sit, qua
ratione Plautiis ultimam dimensus sit, scit Buchius Stud stud. II 3si squi nisi in baecheis Anaph et 5 :
mihi praedicas. Eccere, iam tuat in , suo ex versu ultimam syllabam longam esse viri docii concluserunt. Sed quoniam hoc lim Plata iiiiii interdum syllaba ancipiti usum esse demonstrare conatus sum, hac re nisus ex lio quo sue versu nihil de luantitate elucere arbitror.Maurent,recher in libro sus ira adlat pag. 3-Ti comprοbare studuit -m consonantem syllabae verbum finientis ita post vocalem evanuisse, ut Primum nasulis vocalis longa oreretur, deinde haec longa vocalis breviaretur, apud Issauium autem ante vocalem vitabam in -m' exeuntem hiat unaque efficientem et longam et