장음표시 사용
31쪽
itidicari potest, ut iuni eniporum, Plautinis i stirpium in i desinetitium iii diectivorum blativum translatum sit. Accedunt
Cus dld cum eadem qua tu semper Cum uxori mea P Pseud. omnes ordine sub signis ducam Iemrone meas
ubi omnes in diem ordines praebent, quia Malliger correxit, O RW. Militer Rh mus ad sq. ordine iis coniecit, dubito num
reh. 628 multa mala iiii in pectore nunc aeria atque
acerba vetui me hqrum mnfidenter quattuor versus cοrrulitos esSeeontendemus. Qui re de his ablativis iudicium retineo, sed si fodimus recte traditas esse agnoscas, e in i mutandum esse pedi
suasum liabeο. Facere auteni non imi niti, quin unum exemplum afforum, ubi in P ablativus ' οculi finitus postea insertus est, eum A antiquam et rectam lectionem Servaverit Stich. 2 praebet P gratiam a putre si petimus auteni gratium lier inietiui id, 'Per ...' es quae de Praeim ii in postposita Leo exposuit N
Maurent,reelier pag. 2 3qq. de hiatu, quem post blativum in , exeuntem apud Plautum codices trudunt, disserens vererem exitiini abhitivi stirpium in o desinentium do quem tituli testantur, usque ad sinem tertii saeculi in secundo saecul unus titulias, qui continet senatus conSultum de Bacch. abhitivos consonata sinitos Praebet et eundem II sqq.), iam circa V ante Clir. n. evanuisse
neque in Plautinis fabulis litatum, id quod contendunt viri docti sui eundem ibi Sq.), effecisse censet, quοcum consentit Lindsv(lat g d b, alit pag. li). Ac profecto, ut exempla hiatus iustest traditi mittam, de quo eodem mοdo atque de hiatu inarsi invento iudicandum non esse puto, minimus est numerisAexemplorum, quae post ablativum littera o finitum hiatum in arsi tendant, quοrum pars in secunda et quarta arsi extat, ut, si recte I Epid. 33 Leo eant. I glyeonaeos dimetitur: pectore peregre adveniens', ubi mensura poetor adregre adveniens aequam rationem versuum, qui ad cireumdant, deturbat; ipse rem diiudieare nequeo.
hiatum his locis versus poetam admisisse exposui, haec exemplaidi neu non esse, quae d ablativi in fabulis I lautinis in ars ali- qu modo adhuc vim tabuisse comprobent, concedas. Exempla haec sunt: Rud Io 6s Quo modi, habeas id refert, iurene anne iniuria'(nullum discrinien esse, uti uni hiatus in ars inventus ante thesin monosyllabam an ante thesin bisyllabam extet, iam supra dixi.)Most 3 36 Potin animi ut sis quieto et facias quod iubeo pPotest' cf. Leonis adnot. Mere. OV Disperii, illaec me interemit me mοdo ratio' A. P. )).Pers. 35 At illinen non tamen , Cave ergo sis malo, et Sequere me Poen rus L Certum. Tum tu igitur die bono Aphrodisiis.' 'Qua ratione ex exeniplis a Maurent,recher allatis relinquuntur: Amph. is3, Merc. 88T, qui mutilatus et falso loco traditus nihil probat, Most Iidi, ubi hiatus post imperativum tertiae pedi Sonae singularis, pristinis temporibus in tod desinentem a non binis statuitur, fieri potest, ut infixime acespit hanc ad te litem . . . legatur nisi cum Ritsehelio tute post lianc inserere mavis spatium eodem fere loe in versu sequenti relictum est. Stich. 255, Ciblaeis irgin 2 missis eis exemplis, quae hiatum ante persοnam mutatam habent velut Mere. 183, secundum Maur duodecim extant), quae ad litatum in arsi collocatum confirmandum satis
Testimonia hiatus post a' ablativi primae declinationis in--iit omnia locis versus a me tractatis extant. Amph. prius tua opinione lis adero bonum sinimum habe . Most. 25M Una veri ebur tramento candefacere postules'. Trin. rado sues moriuntur angina acerrume' A. P.). Pseud. 3IT aut terra aut siri ali conde evolvam id amem tum tibi' A. P. , quem versum ita legi, ut hiatus traditus sit post mari', necesse non est. Quem si versum deducas, unus versus restat Rud Ido Te qui hiatum post ei ablativi stirpium, quae in I nisi fortasse modo est instrumentalis, quod quidem vocali in usu linguae breviata non comprobatur et Sommerum lat. gr. 3T63. Qua de re nοn prius decerni posse, quam in titulis antiquissimis haec forma
32쪽
i eadunt, praebet. in mars elavi' elavi pro et alii corroxii Pius). Iliatum pοst ablativum g stirpium in hi desinentium
praebet Capt. 26 iluam in tribi aperto capite sontes condemnant reos i). Eodem modo atque med ' ted', apud Plautum red servatum
esse inlisay Woliss ureli. Io, sibo suspicatus est et Capi intr. pag. li), contra quem Maurent,recher 256 disputat ), qui pag. I 28
re hiatum efficere potuisse ratus Isis hiatum ablativi r ' dureli die existen eine dοppelgeitigen linge', quae doppelgellige longa syllaba contractione nata usque ad Plautum servata sit, explicat l(siel Sed Aul. I 1 in quarta arsi nec tibi advorsari certum est de istac re umquam, orοr', Mere. 62s in secunda ars extat: De istac d argutus , t par pari responde '. Itaque solus Pseud. Is A. P. restat: iuvabo aut d aut opera aut consilio bono', ubi fieri potest, ut hiatus post uvabo traditus sit p). Usque ad hunc locum ea testimonia syllabae ancipitis in secunda et quarta ars traditae attuli, quae th is monosyllaba sequebatur, ut Si recte versus traditos esse agnoscas, fieri non potuerit, quin syllabam ancipitem in antecedenti ars legeremus. Sed fortasse, ubi thesis sequitur dissoluta brevem syllabam inarsi secunda ut quarta collοcutam, praeferas, non, sua ratione nunc syllabae distribuuntur, scit ita, ut arsis ultima syllaba verbi antecedentis et prima syllaba verbi sequentis ei ficiatur, legi, sed ita, ut brevem syllabam verbi antecedentia his versus locis prolonga adhibitam esse statuas, qua ratione, si hiatus extat, legi necesse est. Velut si versus exit in vocabulum pyrrilichiacum(aut in vocabulum pyrrilichi finitum et anapaesticum et iambicum exempla apud uelisium Stud stud. I IT), non dissoluta quarta ars excusari duos iambos, qui versum claudunt, quem exitum nusquam misi certis condicionibus admissum esse ipse Luch l Item post 'intro seeundum exempla a Maur. iobollecta iatus in ars extat Merc. 86 Ita iubeas, si sapias, haec intrii auferrier',
in quarta ar8i, post adeo in seeunda ars Merc. IO2 hae aded ut ex hac noete primum lex teneat senes' verisimile est exitum 'od fuisse. et Lindsa lat. gr. 53.2 et eundem I 28 adn. I et edding di. 3 Num, ablativi verbi 'res Pacuv. IST B. Trag. aliquam vim
in thesi retinuerit, iterum non decerno.
sius Stud stud. Is 3 sqq. cf. tot 232 sqq comprobavit, sed
syllabam alteram vocabuli pyrrhichiae pro longa usurpatam esse, ut vocabulo anapaestic et iambico versus finiretur. Quod fieri posse negari non licet. Sed quia constat omnes arses apud Plautum nisi paenultimam ita dissolvi posse in duas breves syllabas, ut ultima verbi antecedentis et prima verbi sequentis efficiantur(ef. lota 5 sqq./ 3 decem non potest, utra ration secundam et quartam arsin legi necesse sit. Dubium non est, quin Plautus hoc modo verba dactylica accentu extulerit, id quod prioribus temporibus multi viri docti negaverunt. Sed verba dactylica pro reticis poetam usurpare Potuisse, ut e sub textu multis locis, Plaut forseli dos ad dMaurent,recher id contendunt, usque ad hoc tempus nec comprobatum est nec comprobari posse puto. Quamquam enim aliis locis versus nοnnulla vel pauca exempla huius mensurae extant
Ubi ego Sosia nolim esse, tu esto sane Sosia' longe Pler que, si syllaba ultima verbi dactylici in vera longa est, ita collocata Sunt, ut in Secunda aut quarta ars ultima syllaba inveniatur, velut in Menaechmis, qua in fabula praesertim dactylica pro cretiei uSurpantur, praeter exempla in Secunda et quarta ars posita unum es8 potest in colo lyrico T62 quod filia sic', sed nimis incertum est, num re vera ita dimetiri haec verba nobis pus sit. Sane Plautus secundum naturam versus plerumque verba dactylica et proceleusinatica, nisi in fine versus collocavit aut verba in vocalem desinentia ita, ut ante sequentem vocalem vocalis elideretur, ita posuit, ut ultima syllaba in secundam aut quartam arsineadere V sed satis exemplorum praesertim in septenario trochaico extant, 'bi saepe transitum Mecundi pedis ix tertium efficiunt.1 quod de omnibus generibus verborum valet neque excipiuntur verba dactyliea de verbis dactylieis et temeyer ad Mil Io 2T
aut tribracchia, quamquam haec plerumque in secunda et quarta arsinoe modo eum verbo Sequenti coniunguntur cf. in medio ver3 dicera
Senex Rud. IIII, Aul. 6d edesidi ego, Bud. I 2Is Et tua filia 1- cito retra Ep. 33d aliquid aliquo modo' Merc. I 2 puere sipe' de proceleusmaticis hoc modo formatis vide hiber de procel. 32 sqq ete 2 velut in Curc. p. Men in uno versu alio loco Senarii verbum dactylicum invenitur Curc. 8s3.
33쪽
Ab altera pari mirum non est, ii od inter testimonia ad om-I,robandani iam a iei iii limilites ,riem in secunda et quarta arsi admissam allata permulta extant verba dactylica aut proceleusinatica), sed de versibus velut Men. Ti, Mil. d8l, Pers. 3bs, multis aliis eodem imodo iiiii texui iiiii esse ne de mi tactylieis his locis veraus nasium P diaetii in entis pro eri habeo quod autem ut tinet ad nationem graminaticam, verba dactylica accentum levim in Praeter euenium iii antepaenultiana positum in lingua ha- amisso diem, ii in id sub ietii viiiiiiiiiiiiii milii ximet. repugnant autem verba dactyliea in -i ' desinentia velut prosper ex prosperοS, liher ex liberos gr. has sa=G:), esper ex veSI,eros nata, ubi, si unqui, modo euentu ultima syllaba elata fuisset, vocalem ul- i ii ixe Servarum Ore 6 3 -ia'. Neque argumentum est, quod
ii iis ultimus syllabas verbi daei fiet thesin explere non licet, ne iue enim dubium est, quin hane legem metricam is, iiiii versus I iiiiiii leges praeseripsit, ex versibu Gmeei 3 33umpserit et . Medi ex die inquieiiiiiii des orta remus' u. s). Quare, quibus
locis exim locos versus a me tractatos verba dactylica mensura ex ea utuntur, eos emendandos es, censeo ). De versu Saturnino autem et Leonein foruli. Os iudieiiiiii retineo. Sed is modo uictuin est, ut Plautus his locis versus hiatum
et syllabam ancipitem admitteret, id St, ut quodam genere diaeresis uteretur trietas scaenicos Latinos, qui trimetrum iambicum a ruerem ei indunt lingua Latinae naturiun uitas mav etiuit, hune trimetrum in tres clipodius divisum fuisse cognovisse eosque vestigium divisionis Graecae servasse, scit quia alterum pedem dipodiae praeter limum septenarii trochaici verbo spondiue aut anapaesti ei, aut aere in re uidelini ut anapaestum desinenti
l cf. Sommer d. F. II, d sq. nam etiamsi Sommero non contigit, ut leges suas de syncope constituta comprobaret, et Solmsen I. A. I 5, 22 - tamen certe concedendum est non eadem ratione ager, agros et proSper, prosperos nata esse, propterea quod haec verba e in omnibus asibus ostendunt. Quare in proSperos, Pro8peri' etc. none elisum est, sed o syllabae finalis.2 Asin. TV mox eum Lauream imitabor, aveto ne SuscenSeaS'. alteram offensionem dat mensura aveto', quae versu Capt. dd non
monstravit. Fortasse licentiae quoque secundae et quartae arsis ita explicandae sunt, ut is, qui versiani Latinum constituit, in fine dipodiae litatuni et syllabam ancipitem admitteret. Compositus enim est senarius ex tribus dipodiis, ex puit tuor versus Septenarius. Ex quibus finis primae dipodiae senarii, ses,tenarii alterius dis, bdiae, cur eisdem licentiis, quibus ceterarum ultima syllaba, uSu non it, explieari potest in senario post thesin pedis tertii fit Plerumque eaeSura, in Septenari post thesin thesi senarii respondentem diaeresis, quae ipsa hiatum admittit, quam ob rem poetae diaeresin liaulo ante usurpare fugerunt'). Neque pus St, ut hiatum et syllabam ancipitem secundae arsi troeliaiei septenarii adhibitam explicemus, ad doctrinam de metris derivatis constitutum, quam inter Romanos primus Varro docuit, nos refugium Ca-PPre, Seeundum suam Septenarius troeliaicus ex cretico et senario
e impοSitus esset. et Leonena canti ea si). Est tamen, ut hoc verbo uti mihi ieeut 'tuas diaeresis quae his locis deprenditur, piam Plautus ex arbitrio versu adhibere potuit. Neque enim ei vetii uni erat, quod sit, si diaeresis te Iitima, ut ita dieani, post pedemiainbieum extat, ubi ei laeuit, quartam aut secundam arsin duabus syllabis brevibus efficere, id est arsin dissolvere. In sino huius partis de versu aliquo diSSeram, quem Sunare me POSSCSyllaba an 'illiti suartae ursi adhibita confido. p. dcta in A. P. tradit uni est: Euge, euge, Epidi te, frugi es, pugnasti, homo es'.
Camerarius, ut hiatum tolleret, pugnavisti SCHI,3it, luem secuti sunt Goet g et Leo, sed neeesse eSSe eaveamus, ne fornu Sbreviores et longiores verborum id St o livetisv), quorum StirPS in voealem exit, Pontra librorum testimonium inseramus, Engel-hreelit Wien Stud. II, 223 sqq, docet. Alii viri docti verbo
alii luo addito velut bene versum eorrigere creati Sunt, quod puS non 8se e versu Terenti Ad 8 3 a I.eone ad locum allato elucet. Sed etiam alteram ostensionem praebet versus Leniley(ad eaut II. 3. do et Ritselit proli CCXVII animadverterunt
verbοrum proceleusmaticorum et verborum paeonem quartum efficientium syllabam primam plerisque locis ictu esseri apud scaenicos a Fine dipodia hiatum et syllabam ancipitem interdum admiSSum
esse iamiampmannus I. c. contendit.
34쪽
i eius Latiuοs, qua ex re ea verba illis temporibus centu in priuia syllaba onoeam instrueta misso renetiiseriinti Quam consuetudinem vestigium pristini uecontus in prima syllabaeuiustiue verbi positi putari opus non esse euentus linguae anserat leve noStru aetate Sitatus ostendit, qui eodem modo hi iam ue-eentus inmine Latiuae unguit in 'o intentione, si paenultima et antepaenultino mi, ere, eeentu immum Ullabam verbi,rum sua trisyllaborum effert uehemmel ui inunim. et sis veli mentissimi verbis oblocuti is est, Pederium, L 38, 336 sq. sed non tu, in f hi alam, in uit ui poetas si aeni, os Latinos diseri panti in tutor letini, mus et inter nec ilitum lingua fugero iuditi Ar, e quoui fieri toti iit, Pomprobatur eo, quod verba da typere et proceleusniati ea te tu ulteriun syllaba misen tertium itarro volvomuit nisi in primo pede ver initu lambiebriuia, seit in primo pede ulterius olis eminuunt in anapaestis rum In holm autem ab alio tu, puli, Mumlit , utque ulli linguae piis, qui, ut propriae lingitae adaptarent, Manium os nun dederimi, inini diserepani iam evitaredi ilic illimum qui e navibus persi leuium es Quare doctasses non
plane ei selibum uter ieiuni et euentum ureeipiebant ii Giunui lumem quoque re puriibu Suulselii sim pii nos ei venturas esse, ut
omnes diserepantius expue ruinis perui Presecto quod raro iis inoietum in munda syllaba horaim verborum s veruiit, ulvain ilium voeabillum hoc bilo a remitii i lutum multis verivis locis adhiberet, Ituerunt, eonfirmatur in litigua voeabula uerelitii in prima syllabali 33ito iii trueta suis e. ix exuti autem , metum in secutida Syllaba praebenthi ex inimida sunt ea, tuae in lirini liede versuum aniliteiii iiiii muti speiiiiiii ioli ioptonarii iambici inuoniuntur Vibi eodem Modo ut quo mulierem mulierem contra linguae uestim poeta adnit,it, ea, in quibus substantidim depen
2idii. cf. S utSchrum olimollers b. II, 58, iqui cum Sedisserto consentit.
irem auter horna. Eini pag. bd adn. si i); fortasse etiam ea,
in quibus adiectivum et substantivum quasi in unum verbum eοalescunt sed nihil haec valent ad excusanda exempla velut memineris ete, quia nusquam praeter accentum quadrisyllabοrum Tilavrtu in altera syllaba positum estertur syllaba contra ictum Secundum Drei sit betageseig necessarium ).m versu Epidie Lindsay l. L dubitat, an roeto traditus
sit Tricies ter nomen prοprium 'Epidicus', extat, quibus locis Praeter Ep. 22, ubi ictus in syllaba altera positus initio iambici
dimeti recto se habet, semper eius in lirima syllaba invenitur. Quare non dubito, quin poeta'ο loe ulteram syllabam ictu non extulerit. Quae ambae offensiones verbis ita transpositis umο-
uno aerentia Pronuntiatis, et Praeterea diropter anadirem' etc.
2 Num fortasse in sitare Latinitate praepositio et liliis et coniuncta
accentu et liraepοSitionem et pii laecieto et Primam vitaliam essere Potuerint item Sum eadem Recentum mutatio baleat de syllaba reduplicativa et verbo conuuietis, nisi fallor, decerni non itotest, quia, ubi vocalis primae Syllabae o laeveto debilitata non est, omnibus locis dactum esse potest ut vοeali liri maria restitueretur, quamquam memorabile est, nonnullorum s Tilli et u Iamia somposita velut laedietos 'peto' 'voco', 'sequor ite Semper vocalem simplicis lolixeteto ostendere inum quidem compositum
extat, 'am ex lingua Indogermanica hereditate aeceptum es inseque e vene, quod vocalem non debilitatam ostendit, tuamquam simplex non Servatum erat, siSi forte Mitte au' minino vocalis breviata non est. Praepositionem si bill, et In unum verbum in lingua Latina vetere non Pane coaluisse constat L fieri potuit, ut aliis verbis seiungerentur .f. li aut Irin Filis, Stich. I et multa alia exempla aliorum veterum lioetarum et scripturas legis Iuliae munieipalis C. I. L. Ino velut ob venerit' etc. reduplicationem et biit, non plane coniuncta genSaeSSe redu-Plicationem ergo fere eandem esse atque praepositionem rein linguis In- dogermanicis redula lirationi eandem vim fuisse atque priori parti com-PοSit notum est: cf. velut achernage delinungsgeset I sq. d. Schmidin. Z. 32, TU Brugmann urZe gi. gr. Idd), fortasse comprobat Scrip-ura fibulae Praenestinae m. I. L. XIV, di 23 vhevhahed In lingua Latina vulgari aceentus saepe vel contra legem, quae dicitur Dreisuben-ge etZ in prima Syllaba a laeteto positus est cf. Planta I 2 I.
35쪽
Euge, euge, frugi es, Epidice, pugnasti, homo es. ubi, si recte mutavi, o meativi quarta arsi productum esset velut Cas. I: mi animulo, mi Olympio et p. a secundum menSuram Leonis eant. OL Epidi eo perdidit' in ereti eis. ante mutatam
Nntus sum uermana aue obsolin . XXX. mens Aug. n. 82b patre Mortiret, matre Elisabeth e genterueinemnim Luen burgae. Fidei addiei si iiii in aleae a Parolitibus iam uersi idio veritatis uti tuo umore scientiae imbutus per duodecim annοs gynmasiunca ,hanneum in urbe patria ire luentavi unde vere iiiiii I maturitatis testimonio instrui tus Friburgum, urbem Brisgο-viensem, migravi Post unum semestre Berotinum in Pontuli, vere autem anni is io Gottingam, patriae provinei ne Cademiam, transmigravi. Ad primi, tuidem semestri liria vilis et littoris Germani eis imprimis vaeavi, I, 3stea studiis in 'uarum Indo rer muniearuin litte-rurum lue Graeeurum et Latinarum operum dedi Fodalis fui proseminarii Plii loto vorun Berotinensis per tria, seminarii Gοttingensis Per quattuor SemeStria, Per unum elator. Quantum omni luis viris doctis quorum Seliolis exercitutionibus, seminariis ut interessem, milii concessum erat, debeam, grato animo habeo. Maximas autem Mates ago datrico de Wilamowit E, Iohaim Schmidi, suem inlinatura morte cientiae ereptum semperii deliter animo servabo IIenrico Lueders, qui mihi in omnibus rebus adiutor erat amicissimus, Leoni Meyer Iacobo acheriinget, qui, qua Sunt benignitate, semper opera et consilio me adiuverunt Friderie Le 3 qui per omne tempus, in Gottingae versatus sum me in studia philol igica incumbentem duxit iisque prospexit Gulielm Sehulge cuius ut discillulus vere nominer omnibus viribus, ait poterο, Peram dabο.