장음표시 사용
12쪽
sterierunt, es. 68. l. 9 i I.: it m ni fallor locis aliis mullis ut i signum Druendationis a correctoro primo ad textum appositum est. ipsa voro 'mondatio do,idoratur: nimirum in margine adAcripta fuisse ibique una Dum margine sterisse vidui . Cf. 90. 5. s. l9. etc. Praetorea aliquot locis, ut 97. 6. 168. l7. 337. 38. . ligatum codicis nonnihil de luxiuabsorbuit; quamquam librarius ea rium versuum Ierminum observa ii: quemadmodum lineolam transversum pro sinalibu litteris N et M μrao 4 et M latiua Posuit ubi partitia supererat spatii scs. Pax. 38. V. 20. pag. 25. V. 30.l, vel oliam minutis litteris Oxeunte vorsu u us 'ost. vi pon 359. 17; item 480. v. 20. ubi σαυeGL 2ιν non tantum minoribus pharacteribus seri pluin est . sed oliam littorae infra lineam sunt collocatae. Codox Saroni intamis soliis crin lal 533. quorum sextum, Muo id quod apud nos graeci textus paginam septimam. latini sextam ossicii, reliquis Palillo erassius est, quippe posteriore temporo adicetum. Item solia 362. ei 16a. in quibus sub sacro toxiu posteriore manu supplicio alia scriptura antiquior delitescii, in locum duorum doperditorum
ln quovis paxina. pra ter inscriptionem libri plerumque res dii latui versus Kcripti sunt viμinti unus. Exceptaosunt paginaco purinno apud noμ. in codice solital 5lι. ci 17s: priore onim loco uinum. altero duo versus inier scribendum omisgυμ ipμo librarius super illum numerum ei graeco Pi latine supplevit. lic in pag. ι68. in stichometria holeri
latina alterius oratur anno xorsus unus num 'rum solitum excedit. In sino , ru singularum epistularum iunium spatii vacuum rolinquitur quantum do tota pagina superesi: quae, iA Pnim opistula a nova Parina incipit. Quum textus Micho uictrice scriptuμ ii. vorsuq qui plene Acribantur rari sunt: aliquoties horo etiam aliquid minutis lilieris infra lineam additum oςl, ut mo lo Mi*nis avimus. e. Por totum codicem Oi Maeci in latini ioxius seripsi a continua o t. Quam in Rraecis editio nostra accurato exprimit, in latinis non Oxprimit lliue autem ipsius eodicis nuctoritat in non habuimus. semetipsum di similia coniuncto scribento, ruralisquo alia ut manu faetum seiunmulos l. In ipso vom codice in inscriptionibus et subqcriptionibu ii quo omne pri ocis ac latinis intervalla obsorvari stiloni, quae et ipsi exprWAsimu
lis ianium locis continuam ip ius codicis scripturam in latino quoque lextu exprimendam euravimus ubi itide repetenda Gl Uilto-xae scripturae eis M. ut i, 6. l. mmnedicenda 17s. o. eo rora ruixisti . n et a male duplicatis; 53. 5. num meois sylluba m n male rei e- tita: l 1. 33. aiMisere iotes altero a omisso; so. 3 Plemilia. omis n m alteris.
13쪽
quod littorae unius puginae agglutinatae sunt alteri pagina . eoque Vol evanuerunt et perierunt: id quod maximo o,onit locis minio scripti A, ut in latino textu pag. 33. V. 6 sqq: pag. 61, i sqq: pag. 70, 38 sqq: pag. 32. 3 sqq. Praeterea locis multis a correctoribus tracialis haud facile est primam lection m assequi. De eorrectoribus ipsis aecurulius infra videbimus: hoc loco notasso Milis orii duos cotrociores ili'' et si ' imum pertractasse textum graecum; te itum et graeca sti latina passim adisse: quarium reconsul Me lotum epistulato ad Romanos textum latinum. Ad quos quattuor accedunt alii soro quinquo qui in corrigendis locis paucis Operam collocarunt. a. Antiqua rivo prima codicis scriptura ab eo uncialium litterarum Menoro est quod proximo accedit ad antiquissima eiusmodi monumenta. qualia sunt codex Fridorico-Auguψlanug. eo ex Libliorum Vulicanus, codex Pentateuchi Sarravianus idoni suo CDibertinus. codex Λlexandrinus. eodex Ephraemi Syri roscriptuμ. eodox Dionis Cissii Vatieunus: ProrsuA Onim quadrag ac rotundi A formas habet. Liliorao C et C in Oxiremitate soniicirculi iri lineae mediae in puncta admodum loria Oxeunt, quao ut nondum in Fridorie Λugustano, in hibiturum Vaticano, in Pontat uehi Sarraviano rodemquo Colbortino osso solent, ita v italissima sunt in Aloxandrino, Dionis Cassii Vaticano, in Ephra 'mi Syri rescripto. Eadem ratio est puncti ut ita dicam si nolis quod hallent lineolao tenues litterarum Κ T I Υ. Lillorae II forma oo convenit cum eodicibus Friderim-Λugustano. bibliorum Vaticano. Ephraonii S3ri rescripto aliisque, quod linoa trai vorsa ad latorii non Oxii. Aliter mi in eo lico arς nico Genesoo amaroci, in Alexandrino ulti-quo. Porro in B IIZ l Λ M N E O P I v Uo litterarum forniis nihil est quod ab oo unciali genero quod Ox codicibus antiqui simis
innotuit graviter disserat. I et Y litterae ubi singulatim pronuntiandae sunt, ut in αλαζα, λω δι, μυσει. O μειοῦ, ex moro antiquiSsimo duobus punctis notantur: passim vero nun v d si nisi unum: alibi vos a correctoro demum nudi lasunt vel elianinum plane desiderantur. Cuius rei quanta sit inconstantia. exemplum est pag. ιι3, 1 sq. ubi i ΝΝΗC ei I MBPIIC iuxta posita sunt. N a et V litterito. quarum formam inpriatiis ad doliniendam librorum aetat in lacoro On- Mai. antiqua simplicitato atque elogantia praestani. onim maximo quadro iam sormam habol, luculonio testo suestiuili nostro: mulio rarius quam in Alexandrino eodico tenues lineae laterales ad rotundam formam inclinant. Δ littera uno scriboniis ductu es rinata osi ita ut nihil adsit punctorum quibus taloratos lineno innitantur. Eiusmodi puncta, te issima quidem, iam in codico Ephra mi Srri roscripto, in Dionis Cassii Vaticano. passim etiam in Alexandrino sunt: poclea domum multo pinguiorem formam assumserunt. Et vero nihil es modi in Claromontano codico osi. ita nee est in Vaticano bibliorum nee in Fridorico-Augustano nec in Pentateuchi Sarraviano eodemquo Colber ino. O doniquo littera plane rotunda ost. ut consuetudo sors antiquissima. linea media circulum nusquam Ogrodioni P. Uni, ma seri plurao magnitudo ut librum hitiliorum Vaticanum. Frideric Augustanum. Dionis Cassii Vaticanum ustorat. iis parum distori a Pontateuchi Sarraviano Pi Loibertino. a eodico Ephraemi, a Cantabrigiousi: superatur Vrro a codice argenteo Geneseos talosa reo. iloni a fragmoniis ovangeliorum Vindobonensibus Voliconis Londinensibus i Exv.
I Ν Υ apud erilleos . item ab altero codiee Diostoridis Vindobtinensi. In tota vem seriplura nihil est quod a sim-
14쪽
liziΑ res eo curiosius tractandas duxi ut proh in quonia sit cura Pon rida in rationibus pota OAraphicis veterum huius steneris monumentorum iudagandis. ut de storum aetato cum aliqua probabilitate existimari possit: alia vero multa quae huc perlinent ex collectionibus meis afferro abs ro AK isum est ι. Accontuum et spirituum in codico Claroluontano quae ratio sit, h. l. non est accuraitim dicendum: quippe nim tota ad voleres codici ccirrocior portinoi. 0ua do ro miro rursus Grie,haclitus l. l. pag. 32. sic scripsit: Aeeentus et spiritus rarissime o prima manu positi sunt: viae in tribus aut quatuor foliis tinum deprehendi spirituin re vetentum ab ipso librario u jicium. Sed praeeuntem ille habebat Woluentum. ipsum librarium rurissime nocentus apposuisse direntem Nov. Te i. loni. II. prolo . p. 5. Mulio vorta molius de ea re iam Moni saleonius et Sabaiarius scripserunt. Hic onim tu admonitiono praevia in epistulas b. Pauli apostoli Bibliorum saer. lai. vers. antiq. lom III. p. 59l. codices Soligernianensem Pt Claromonianum si, o Regium comparans sic habet. At Regio aetate inferiorem eum esse Dei
et hoc uno patet quod Graeco sup γ uos habeas aerentus. Rebius Pero iisdem attentibus eareat: quae ominio sterenitium remotissimae antiquitatis non dubium esse in fistum norunt ii omnes qui aliquem νuonimentorum huitiaremo si usum habuerint. Montesalconii autem verba haec sunt: at istis et spiritus anno matur: sed ii secunda manu ut Didetur. nee diti ut ero .utur post deseriptum eodirem adserti sunt. IIugius, qui de Vaticano bibliorum codi re olim docto et pruilonior geris' sit. dormitavit de Claromontano codi eo exponens: Eintelliinu in die Seliris en des X. T. 1826. l. p. 29s m. Pendem Hurii dispulationem magis a Grioinachio quam ab ipsius codicis examine. elarum iit inde quod Grieshachii orrorem. quom is ah aliis ' receperat . repellii. ex quo otus scripturarum sanctarum si ichometria. quae pagina solio J ι68 sq.
lin. 31 sq. ab imo: Grie liaelitis vero proprium hoe est quod ab ist, A graeeis litteris mi latinum librarii penus conelutii l. De palae raphicis huius eodicis rationibu k uberius exposui in studiis et Criueis theologi ei fi anni l8ιέ. 'l Wel stentiis eliam line addidit L l. pag. si inter opi iulam ad Philemonem ei filichometriam interimis9 esse aliquot vacuas paginas. At eo lisera nulla urorsus pagina vacua interieeta Mi. Abxoluta vero sue metria Mi. verso ιι s. l. bortu non po uil quia sequentem solii 470. paginam vacuatu reuuqueret: desiebat enixa praeeue estumnae in altera Dasina exhabitae ustponere in altera latinam. Quo de loco ne quem editio inea lallat. el. appendix sub 16s. l sqq. h.
15쪽
roetore secundo improbatis passim additus cst acconlus vol spiritus. Sed iis locis idoni corrector aceonium vel spiritum iam posuerat utilequam lectionem mutundo in censeret: id quod plerumque in aperto est. Contra innis moris locis Pelion m ab illo corro luro reiici ex co ipso planum lit quod deSunt acconlus yi spirituA, ut lil, sl . κω. α'. εκκλησις.
Maxime aut tu ad probandam Ν loni iam nostram idoneuA O t locus 92. 8 sqq. Ibi Onim corrector postquam voco quattuor pii tua A cx moro accentu nota orat, lotam doxologiam quam vocant improbandam duxit Proptereaque ab addendis accentibus atque spiritibus abstinuit. Iam vero per hos versus no em omneΑ nihil Prorsus eorum Sigri
5. Λlque haec quidem do graoca codicis Caaromontani Acriptura. Latina horo ot ipsa antiquum uncialis Acripturae colurem refert, simillima latinae scripturae codi is Cantabrigiensis. quam si uni, i fiam fis octag, tum otiani in eo quod eandem uterque litterarum d j ol b formam linbot avito formae etsi ab antiquo more rocedunt, ininen in pluribus munumentis perantiquiA immixtae utiliquioribu A sormiq invoniunturi Ila non modo in colebserrimis Pandoctarum membranis Florontinis sit quomadmodum ut Phahela indo desumla apud Ilonr. nronomannum io tantur in historia Pan-deeiarum etc. Troj. ad Rhon. l722.: sed idem otium Ob emari in inscriptionibus antiquitatis Christianae in O Vaticani porticu quao ad bibliothecam ducti expositis. CL ibi loculum ab imo quartum dumosius et . . quintum. octavum, deis rimum nonum dulcia imo filio olympio telerius muter ciC.J. G. CompΡndia scripturae in eodico Clam montano non habPntur nisi qude iam antiquitatem adamasse scimus.
Ei hoe Ilugii do opifilula ad li Mens iesum uni et Grio haehii de scriba latino eoi ieeturam eum suo a repetiti seliosint M ui editione Νrivi I iam titi et in introductione ad libros v. et M T.. nisi quod in posteriore opere illud quod ofit .ia epistula ad liebraeos in
16쪽
interpunctionis signa quae proprie dicis loxius codicis Cloromoniani non habet. sed compensat eo quod Micho- motrico est scripuis. Stichometria enim insignis quaedam interpunctionis ruit , erat . ad epistulas Paulinas primum ui constat nil hibita ab Euiliatio diaeono Alexandrino anno , s 2: ruiug exemplum mox multi, pra Aortim Aluxandrini et qui cum illis litterarum commercium habebant. secuti sunt l. Arabescorurn quos vocant per lotum codiconi sero nillil invenistit praeter eos quos in fine epi tutae ad nebraeoAopposuimus. Eiusmodi signa passini ubi opistula Oxit adpicta sunt. T. Sod antequam ab hac codicis deseriptione diseodamuμ. dieondum e t de sae simili noviro. Ex scriptum id est ex ipso codice mihique, qua est orga mo be novolontia. traii orihondi ratissa traditum n Trogollio clari A imo th o logo Λnglo. t rogio oh oo ipgam codicis scripturam rodditam Psso non dubito.
8. Continentur autem codico Claromoniano epistulae Pauli omnes lion ordine: Epistula ad Romanos. De gro eo huiuμ opi tu ac toxiu versus Primi sex cum Parie septimi desunt. Praο-
17쪽
uis expositis dico una erit qua aetato codex Claromontanus , identur scriptus o. Iam enim plura iraelato sunt quan ad cam rem desiliendam faciunt: cuius uiodi inpriinis Runt scripturae et graecae ei latinas genus: uecentuum retrituumque ratio; interpunctio. Resumam ab eo quod ultimo loco posui, ab interpunctione. Uuum enim constet stichometricam rationem ad Pauli epistulas ah Euthalio Alexandrino primum adhibitam esse anno ι t,2.. clarum i post hunc demum annum Claromontanum codicem posse scriptum credi. Brevi post illum nunum Eul halius . iam ex diacono Alexandrino episcopus Sulconsis laetus, ad cpistulas Pauli aditidit et actus apostolorum ot catholicas opistulas: quem laborem Athanasio episcopo Alexandrino sui auiantissimo misit. Quae oro ab utroque episcopo reinmae commendatio proficiscebatur . ea xul maxime confirmata ost egregia utilitate quam suctior nutria ad intelligendum recitanduntque textum habchal. L ndo laetum est ut eadem mox in Alexandrinorum potissimum consuetudinom abir t. ab iisque rursus, tunc per totum litterarum orbem in ario seribendi eeleberrimis. ad ceteras Christi uni orbis terras irali iret. Ad latinaui quoquo eamque litoroavinianam vormonem mox eam adbibitam os testatur Proetor alios Arumlinus codex iurea annum o l. seriplus. qui iam totum Novi Toslamonii textum filichometrice exaratum conlin i: quod ab eius codicis auctore primunt institutum esse minime probabile est.2. Sed quaeritur quanto imporc codex Claroincinianus oti l ulliolii aetate discedere videatur. Qua in re non negligendarii efii. eodicem Claromontanum pariter ac fragmentum Paulinarum epistularum celobro Coistinianum, sigio liapud criticos insignitum a prima munu nec accentus habere, licet iam ah eodem Euthalio toxiiii epi iularum Paulinaruit, addili ginti nec magis Euthalianas singularum opistularum subscriptiones uine enim apparet Clarornonianum eodicem non ad eiusmodi exemplar compositum. osse quod proprie Euthalianum dixeris, quippo ex ipso opero Euthalii derivatum; sed stichometriatu iamiam inde translatam sui Me. Hanc vero solam transferre et facilius orat quam tantiaeeentus spiritusque transscribere, et tutius quam illas coniecturas doctorum occlesiae ab Euthalici recopias addoro. Tamen et istas coniccturas et scemus eum spiritibus postea in plerosque codices transisse notum est. 3. in scriptura em codicis Clarot nuniani noc graeca noc latina quicquam invonitur quod ab Euthalii aeinlouraviter differat. nisi quod latinarunt liti orarum b et ιι sorina non antiquissima ost. quamvis utrumque ad sextum iam saeculum. ne dicam quinium, Pertinero. non modo maximo probabile est sed etiam uilla opera Oxira dubitalionomponi poterii. Λlia si componimus monumenta manu scripto, tanta inter Claro montanum codicem et cantabrigiens in similitudo intercedit ut eidem uterque saeculo adscribendus videatur. Graecae vero scripturast Monus quod in his codiribiis ost non modo eiusdem sed ni iam maioris antiquitatis speciem habet quam scriptura codicis Caesarei Diosco miliani stius quem Montesaleonius in Palae,raphia maera pam sua sqq. illustral)j. Maioris enim antiquitatis speciem
J XoMeum iu lacium non a Montesateolaio pendet sed ab ipsius eodicis examine. quod Mino ε 3 ιι. Vindobonae instituimus.
18쪽
quiorem ess apparol. liini Enim anto modium saeculum tertium latinam opiMularum Pantinaraim interprolatiouem in usu atque auctoritato fuisse. tostis est cum aliis Cyprianus. opiscopus Carthaginiensis. Huiv A vero interpretationis. quam apuit Asro' secundo iam Saeculo primum prodisse idoneis argumentis demonstrari potest et lavi demonstratum t a pluribuA. in opistulis Pauli nullus exsini tostis Claromonuino codici similis. nodum praelarendus. Ilia rnorianus ossim. qui soluA comparari potest, minimo immunis est a posterioribus studiis j. Clammonianus autem codex Asrao inio pretationis antiquissimae eo purior atque cortior lostis OAt quum. ui infra xi dehimus. et patriam ipsam Λfricam ui auctorem latini formonis lantum non ignarum hi huisso vid tur. Quam de antiqui toto textus Claromoniani sententiam quum antiquissimorum latinorum geri piorum testimonia i , tum duae maxime res mirum in modum confirmant. Canon uni in sanctorum scripturarum stichornutricus, qui in codico nostro epistulam ad Philemonum excipit, ita comparatus est ut in eum modum non potuerit componi nisi anloquum ex ecclesiae auctori late subtiliuμ do canono praee plum esset. Maxilum in eo momentum non tantum hoc hahos
et -disie fluctitati praeca νieationia Aduo: - - - ν ei autem Od eo. und/ in lutinam Iinutiam interpretatio faria est. sud omnes vitii pu Momnes id quod a me priano positi lii. o. - - δι .n evia tua qui non pereave M - -l hiaben/. Himero in codico Claro montano mis mou a prima niami de t m. quod am1iis imo eum negati te ad leolin i m luci addita ei, i iunctum su lpi,a etiam negatio in serio toxius de, doratur. Quam ei a Mi a petiua vel eoaeva manu nupea tuae. in xupplolam esse Donimuμ. a continuo textu codici, eiuΑ unde clamitiolatanitia trans eripitis eia ablui4M eam dubium non egu Praeterea tiae loeus valet ad iudieatidos Lino, eras cimibus Maeciis textus a latino dissor . Quum mim hoc probat. Rraeca lalimc non de ii, iiiviri a seeoenius lata esse, tum otiii qui amam lectionem passim ss selin in iiiiiiiis uuam iis
19쪽
arpustule Vorcollonsi codice similibusque. lucis sat mulliq vol intorpolation m hol cormptionem Oxpori res est. 5. llis de aetate quum ipsius codicis ium textu quom is continet Oa qua par erat cum disputatis Subiunyam exempli caussa Morini Subatarii Gri sboesiit de uelato codicis sententius, Pt si uilolliMontibu viris iacile clarum ori idoelos hominos illos Fubtilior setonito rorum palae *raphicaruiu non in imotos sui o. illud enirn vero omnino Probe tonendum Psi, Perdissici tu osso iudicium de aviale eo licum graiecorum uncialium . nequo id altior posse ad quandam prohahilitati in perduci nisi pudicibus otii tui ui oluit illi qui uel olein ivlomni Aumma cum diligontia excussis Cui rei in itineribus meis per Europam ol orientum susci ptis ita operam dedi ut milii multo plura quani ante me alii ulli in usum meum convcrior lic rei Uuum enim uinxmιΑ sil uti talium Acripturarum num oriaΑ quas in Orionte vel Primus idi vel inde in patriam attuli. tum porri ulla ox bibliolliocis italiae Fraueiae Anuliao Baiavi ou Helvolivo Gormunia ooaque purii in Parum cognita colli i Dd nilne no de Palaeo*iuphiae ao o I rofutura. Quod quum lain alibi dixi, lumrepotendum duxi in usum Porum qui vitam in ro palarographica maiorum aliquot nominibus hortiisque securi inlia
rore quam rerum coufi,dA indagoro Pi di cori moliora mutuni.
Sed ad Morinum Sabaiarium Gri bacilium rodeundum Osi. Morinus Onim in Exorcitationum biblicarii ni Porto priore Lutetiae l633 ν g. l08. ita 'c do rudi e Claro moniano scrip ii: Θupro Her eonsideratis sigura ma9nitudine et
ii tendore rearaeteris tum ut ueri quum tutiui. illius A retustosem per so ipsum multis in Deis dimidiusu obliterni ine pus si inhie subobseura δε-ω in, re Aionis insuper eum rutuatu tratuque putrum e paratione. S. Hieronymi aetatem istius eudieis seris,lio eidetur o mino praecedere. Porro Sahutari iis in Bil,liorum sacrorum latinis vorsionibuA antiquis, iom. lli. p. 49 l. breviter sic: Iimius eodeae n0n minus quam ducentos rinnos supra mille praeferre ridetur I barc Acripta Autilanno l750 ), ut ruiris in h/uiusmo si robus perim ob Dium est. Grie baci miA doniquo. quo iam in iam liu*ius , aliique
J Noti piissum autem quin h. l. ad elabam nugii de cati brigiensi e lae iudicium: quod enim de hue dixit. dum modo vorum os,e ius xii. id phoebus in cli in uatiunt quadrat. rogiquam oriam tum K Alexatadrinan in eo codi e ob, ias meoia,tiis i,utii autoni iti nullo ecdice alici freque via uros quam in Clatomoni,nis'. ii vimque litir. rium Parum graeee. mimi etiam latitie M'is,e dixit. in hune modum permi:
20쪽
contra ost Pnim quicquid codici Poculiari i. ut Matini securatius dic mus. Multo probabilius patriam olus Λfricam proconsular in dix rim. 0ua onim in torra latina intorprotatio primum prodiit, in eodem maximo descripta OAA r elooxistimatur, eoque ma*is hane patriam Haromontoniis - codex sibi P coro videtur quum omnium liberrimu sit ab Italica emendatione. Uuod longo altior in Italia ni suo in iola Europa latina lieri Rolebat. Cuius rei logius lini, omisse dicos oras qui sino dii his, ab occidentalibus imuiuiibuq si vo Europaeis latinis scripti sunt et . quum Pariter atque claronior iamrμ gra cum toxium eum latino eonii mesum habeant, is, sitis κraeci textus indolo proximo ad Clar montani accedunt filmili ludi novi: colli DA dico ni merianum. Aupionsioni, Sangoriunt onsona, Sanyallensem. Ac do linomeriano quidem id quod linc valel iam dieium Gi supra pa*. XV. Isto vero multo otio in manis a textu antiquo latino deflexerunt ii qui tres libros rotii pioA conscripserunt. pisi ura eum loxium antiquissimiA Alexandrinis testibus simillimum fidellior repetierunt. 2. Sod prae Africa proconsulari Alexandriani pro eo licis patria habere consentaneum est: quam civitatem scimus coloborrimam suis alli*raphorum sodom, a quibus qui transscribebantur eodices in lotum litterarum orbem perserebantur. Qua do re non modo Strationis e t i stimonium lib. XIll. 3. 5ι. ). sed pilam Athanasius Alo andriae opiseopus narrat, Constantis Augusti ropolii volumina codirum sacrorum se conficienda ol ad olim mittendaevi esse j; quemadmodum se iam , Orosimilo ost ali Aloxandrinis artiset bufi consectos PM quinqua inta di inarum scripturarum codieeq illos quos ox Constantini Ma i mandato Eusebiu Caesareensis. Alexandrinis codicibus constantor 1μuΝ, misit Byxanlium λ .