Opera quae supersunt omnia;

11쪽

M. TULLII CICERONIS

OPERA

RECOGNOVIT

J. G. BAITER.

EDITIO STENEOTYPI. EX OFFICINA BERNIIARDI TAUCHNITZ. LIPSIAE MDCCCLXIII

13쪽

VIRO ILLUSTRI

IO NICOLA O MADUIG

CRITICORUM TULLIANORUM

PRINCIPI

d. G. BAITER.

15쪽

PRAEFATIO.

IIaboro sua fata libellos prae omnibus docent qui primum in hoc volumine locum obtinent Ciceronis libri Academici. Nam cum Cicero priori suae Academicorum editioni duobus libris comprehensae alteram substituere voluisset, quam in quattuor libros distribuit, tantum afuit

ut ea re ProSpere Succederet, ut

non solum, id quod in Prooemio

nostro amplius expositum est Academicorum, quae POSteri Ora VO-eantur, unius libri primi admodum exigua pars aetatem tulerit, sed huius ipsius fragmenti ne unus quidem codex saeculo decimo quinto antiquior Superesse videatur. Codi-EPS autem, quos nos poStMalinium

in verbis Tullianis constituendis adhibuimus, sunt Gedanensis G), Parisinus n. 633I P), Uffenbachianus, nuneienrici Alani IIiberni(A , cod. nune Parisinus, olim in aede S. Victoris adservatus V , in

usum Vocatis etiam codicibus Oxo

Multo meliore fortuna usus est Lucullus sive eademicorum priorum liber Seeundus, cui contigit ut una cum libris de deorum natura, de divinatione, de fato, de legibus, cum Timaeo et paradoxis Stoicorum, in eodicibus optimae notae Servaretur, Leidensibus Vossianis n. 8a saeculi XI. A et n. 86. saec. XII. B ac Vindobonensi n. 18s Saec X. V , qui tamen deficit in verbis aut nona Iod. os igitur libros nostrae quoque editionis

quasi fundamentum Sse VoluimUS.

In libris de finibus honorum

et malorum restognoscendis Egregium ducem nacti sumus codicem omnium, qui adhue excusSi sunt, vetustissimum et optimum, Palatinum n. ISIS . saec. XI. A , cui in

fine mutilo desinit enim in libri quarti . 16. proxime accedit,

Praeter eum, ecquo potitae sunt lectiones margini editionis Cratandrinae adscriptae, et Morelianum,

alter cod Palatinus D. I G25. Ree.

XV. B), qui tamen priori illi auctoritate aliquantum cedit. Ne Glogaviensis quidem codex G), nunc Vratistavi ensis IV. F. 8o. Praetermittendus erat, qui haud indocte interpolatus emendationes aliquot exhibet certissimas Sero ad nos Pervenerunt, quae nuper ad libros definibus erudite adnotavit Dagob. Bockel in programmute scholae

Thurgoviensis a. 1863. quorum rationem habere nondum PotuimuS. Tusculanarum denique disputationum duos codices optimos esse diu constabat, Gudianum n.

2sd Saee. IX. vel X.JG et Regium Parisiensem D. 332. saec. IX in ,

16쪽

PRAEFATIO.

a quibus bonitate non multum distat cod Bruxollensis olim Nemblaeensis n. b3bi saec. XII. B. Praeter hos eodices et eas virorum doctorum si mendationes, quibus iam in editione Turicensi uti potueramUS, multum nobis profuerunt et in his

ot in aliis libris .ieini Quae

stionum Tullianarum SpecimED. Posu. 1862. et C. F. . Multori Coniecturae Tullianae. Regini. I 86 o. In adnotatione autem critie id potissimum secuti sumus, Ut Seiretur, ubi et quo auctore aut a codicibus nostris vel omnibus vel optimis C aut ab editione proxime superiore Turicensi T discesserimus. Ubi simpliciter codicum

lectionem attulimus emendatoris nomine non addito, emendatio vel

deterioribus codicibus vel editionibus antiquissimis debetur. Quot

Ver quamque lectionem editores probaverint, indicari nihil attinere videbatur. In distinguendis autem verbis plerumque in eligendis lectionibus saepiSsimo, L. ayseri, viri amicissimi, iudicium nos Secutos esse grato animo profitemur.

Eiusdem opiniones aliquot in Adnotatione critica omissas, hic subiunximus. De finibus II, 36. Bremi coniecturam hoc nonJuddito, a Madvigio damnatam, unice Probat. Tusc. disp. I, 3. praepositionem in ante v. rate cum aliis delendam Censet. Ibi d. s. id. quod verbum nos cum esenbergio cogitatione supplendum duximus, id inserendum opinatur Scribendo ouidrofert Aefert od- sunt Phini et L. III, o adsentitur Manutio et ante Perecytus delenti L. IV, . coniecit scribendum esse Sublatus est elium metus. Ibid. g. s. coniunctivis aetenuetur et utrin- qui substituit indicativos raten utitur cum Baulo et uti inuit. Ibid. g. 5T. akium sequitur scribentem: quue radices erellcndae et Paeli usiondue enitus, non circumcidesnil enec umyuliandu fiunt.

17쪽

ADNOTATIO CRITICA.M. TULLII CICERONIS ACADE. MICORUM POSTERIORUM

oelis Hieronymusain Rufinum I. col. Id s. et aluer: Belit T. - idque Guil Clirist que V gucte SA, qu/P, quom, qui ct Davisius, quod alii l 3. nihil enim eum Christ nihil enim G,

didicisti enim ectilem cum Christio

erit PV. t 8 in quibus id est studium Durand in quibus est studium

Nayser. - id est, ct Griaecos ire iube cum Lambino seclusi. - .

s hi C, Philosophiae Manutius. l .

etiam Boethius de diis et praesensionibus in Cic. Scholi I. p. 382, Io).-s ecua erunt Augustinus de civ. dot VI, 2 et Loethius dedi aeerunt C. - Plurimumque idem Gruterus: lurimum quidem C. Io se iacim mihi Durand sed e mihi , sedi mihi

18쪽

enim esse , hominem esse APUT. Cemebiant tiritim quemque quiasi ny- Ser. - Cum omnibus Ernestius cum

T. - - ESSE Sine Christ Bim sine

nire Turnebus inter inter T,

teri Manutius. - et nec lacti codd.

que .s 36. esse Ernestio auctore seclusi lira T. et dei Lambinus. 38.

cuique quoique sonere mentem Madvig quia quidque Oneret et mentem T. do hoc quidem erbum Halmius hoc Berbum quidem T. l

ld. bisset Lambinus disisset et

M. TULLI CICERONIS LUCULLUS.

19쪽

ADNOTATI TRITICA. XIII

cerem, ita, dicere T. f. g. . l

de almi conieci T. LII. cum

ESSE E iam cientium quoque die

quid enim dicere De illii

20쪽

ADNOTATIO TRITICA.

t da disseront Emestius disserentCT. - nis Manutius: se C. non lanctitur et coniunctitur ABVi. ab Epicurus ego seclusi videture margine pravo loco insertum sid6. Odi ei scitur cod. Car. Stephani et

Davisius sunt C. di in somnis C: in somniis T. - αccedunt C. La8. non Numquom, eri simile est advig:

non siqviam non inquum V tierisimile sit , non, inquiunt, eri simile sit forma interrogativa cum Goerengi T. - tit in his C. Lab. ula

Lambinus qui . leto intern POS- sint Davisius intern POSSit GT. ectilem sint aliquot codd. Davisti: eudem sit C. - similes sunt Mad- viget similes T. - eosdem, et

conieci T. - ille esse Dertim Plurien cit Halmius ille esse uerum lctrae nescit esse C sed Ataracti esse . . in ras habet , ille Dertim Pliane nescti

esse cum Davigio T. - Sensusque idem Davisius Sensus quidem C. sed Guyetus nec . - eos del.