장음표시 사용
31쪽
Manutius fecit cili modo C. f. Cie. opp. ad famil. XIII, 2I, 1. l bo in
M. TULLI CICERONIS TUSCULANARUM DISPUTATIONUM
32쪽
oi it F. A. Wolf qui cinimus uidi C, qui funimus vidit . si sis ne in eo
etiam verba non tibi tuncte, POSSME- restitur Spuria videntur. - Prohic C:
Periit e cum aliis T. f. de domo . 31. pro Milone j. II. Is 8a Acad. II, 1 ob li I. citi si conitibus C, etSi
33쪽
XXVII sit quilis, si qui id illi. I S. est
lum delenda videntur j res Lilcinia
mis T. I. Dctili in eo dil aliquos: tio it enim in T, octili en in Laeli- mannaad Lucret. p. 233. , Cui omendationi obstare videtur particula eri ultor loco posita. - cui si similis Lentiey cui similis C. si s 8. rhαd.
sit nis cum uno eodice Wolf. Iol. quibus Lentloy quid ille duae semi- cum Leonicus alii illasty et ite
M. TULLI CICERONJS TUSCULANARUM DISPUTA TIONUM
35쪽
ADNOTATIO GRITICA. XXIXC. - Η, ii ii i nos fenestra C, esse illi Di alii. - inti Sint ut . non sint Manutius t inti non sint ut . sint raris tit uices C. - et libi Turii P bus se tibi C.
M. TULLII CICERONIS TUSCULANAINUM DISPUTATIONUM
C. s 28. Othoni Fronto do bello
36쪽
M. TULLI CICERONIS TUSCULANARUM DISPUTATIONUM
tui hctii ne C. s l. similibus quoque
37쪽
XXXIGod IIermaian: Persiost munus restillii Proelium Q - iis nitens a Polita ad Ciceronem transtulit Rayser sibi. t i Manutius est non Procmescitulum Nil in C. s 58. in ipsis is alio iii his ipsis o. Hoeus et h. C. - Verba Itutes cithue DOCctri Potest, quae et Dimisi brupte interposita Sunt Pt neque eum Proxime antecedentibus neque eum ProXime sequentibus, in quibus non de cupiditate, sed do negritudine Sermo St,upte cohaerent, ego Pelusi. I. et
istitur , in mul del. PSenberg.Etium quae Proxime antecedunt verba el si si milici NECESSE ES INH-lum argumentationem magis turbant quam adiuvant nee minus ea, quae
M. TULLI CICERONIS TUSCULANARUM DISPUTATIONUM
38쪽
O .ioine in ahnii Annal philol.
39쪽
M. TULLII CICERONIS ACADEMICORUM )UAE SUPERSUNT.
Cicero, qui ab ineuiit aetate philosophiae operam dederat, cuin ceteras philosophorum scholas earumque decreta cognovit, tum inprimis ad Academicorum rationem diSeiplinamque se applicavit, non Solum Propterea quod eorum praecepta proxime ad veritatem accedere Videbantur, sed etiam quod eorum consuetudine de omnibus rebus in utramque partem disputandi maxime oratorem aliadiuvarique sibi persuaserat. Cum igitur defensionum laboribus senatoriisque muneribus aut omnino aut magna ex parte ESSEt liberatus, et post bellum civile Pompeio devicto et oceis is esset rei publicae status, ut eam unius consilio atque cura gubernari neeeSS ESSet, primum ipsius rei publicae causa philosophiam Eomani eXplieandam putavit, magni existimans interes3 ad decus et ad iudem civitatis, res tam graves tamque praeclaras Latinis etiam litteris contineri, deinde etiam ad animi aegritudinem leniendam, fortunae magna et gravi commotam iniuria, melius nihil facere posse sibi visus est quam si se non modo ad legendos libros, sed etiam ad totam philosophiam pertractandam dedisset. Postquam igitur in libro, quem Hortensium inseripserat, universam philosophiam collaudaverat ad eiusque studium cohortatus erat, contulit Se ad Academicorum doctrinam explicandam, quod eorum genus philosophandi minime arrogans maximeque et Con- Stans et elegans arbitrabatur. Haec Academi ea initio duobus libris comprehendorat in iisque Catulum, Lucullum Hortensium disputantes induxerat, quorum librorum ipse priorem Catulum, alterum Lue ullum nominavit. Quos cum Attico describendos misisset, postea nova prooemia addidit (Cie ad Att. XIlI, 32. , quο-rum alterum, in Luculli laudem, exstat, alterum, quod Catulum laudibus extulit, cum ipso libro, cui praemissum erat, periit. Sed cum Academica sua in Catuli, Luculli, Hortensii personas minus cadere videret, quod erat hominibus nota non illorum quidem reriαιδευσία, Sod in iis rebus ioιφία, eosdem illos sermones ad Catonem Brutumque transtulit. Cic. ad Att. XIII, 16. Monitus vero ab Attico, M. Terentium Varronem, qui Ciceroni magnam et gruvEmπρOσφώiησιν donuntiaverat, moleste ferre, quod ipsi in libris Tullianis locus nondum datus esset, totam illam dura riυικὴν συν-αξιν ab hominibus nobilissimis abstulit transtulitque in Varronem et ex duobus libris contulit in quattuor, ita ut totum opus quamvis multis detractis grandius efficeretur, multa vero splendidiora, breviora,
40쪽
meliora fierent. Cie ad Att. XIII, 12. a 3.16. f. Quintil. III, 6 6d.
In his quattuor libris quibus Academisiam omnem quaestionem ita accurate absolvit, ut nihil posset Supra, quae erant contra ἀκαχα-
ληφίαν praeclaro collecta ab Antiocho Varroni dedit et ad ea ipso respondit Philonis partibus sibi adsumptis tertius in illo sermone erat Atticus. Cie ad Att. XIII, 1s. Diu tamen dubitavit atque cum Attico deliberavit, utrum re vera hi libri ad Varronem mittendi essent an ad Brutum transeundum, qui ipse quoque erat Antiochius.(Cic ad Att. XIII, 1g. s. 22. 23. 25. Tandem omni dubitatione sublata quattuor illae δι θεραι ad Varronem missae sunt adiuncta epistula, quam inter epistulas ad familiares servatam IX, . cum aliis nos quoque libro primo praemisimus. Etsi vero priorem editionem Academicorum duobus libris comprehensam Cicero ipse
noluit in manus hominum pervenire, divulgata famen sunt ex apO- graph ad Atticum misso quaedam exempla, quo factum est ut alter liber, qui Lucullus inseriptus est, ad nostram usque aetatem Perveniret. Posterioris autem editionis ad Varronem missae fragmentum tantum superest libri primi reliqua praeter locos non nullos agrammaticis, praesertim Nonio, item a Lusitanti et Augustino servatos perierunt. Ceterum in Academicorum posteriorum libro primo et secundo ea potissimum Ciceronem retractasse, quae in Catulo, in tertio et quarto ea, quae in Lustuli exposita erant, Ut per se veri simile est et ex parte confimnatur eo, quod Nonius quattuordecim locos, qui in Lucullo leguntur, ad Academicorum libros tertium et quartum rettulit, ad tertium quidem tres (Luc. ββ 2i bl. bi.), ad quartum undecim Lue. S. 6T-I3T. , ut liber tertius in Lucullis 63inom, quartus a g. 6d initium cepisse videatur. Unde etiam id sequitur, aptius posteriorum Academicorum librum primum Lucullo praeponi, cum alii, quos Orellius secutus est, Lucullo priorem locum adsignaverint. Totum autem corpus Academi ea Dominavit ipse Cicero domine. II S. S. Tim. e. i. ad Att. XIII Id. II;Academicam quaestionem ad Att. XIII, Is Iκαδηυικην συνταξιi ad Att. XIII, 16; Aκαδημια, ν ad Att. XIII, 12 Academiam XIII, 13 Academicos libros ad Att. XVI, 6 d. Tusc. disp. II. bl de deorum nat. I. S. II de divinat II S. I.