Epistolarum Pauli Manutii libri 5. Quincto nuper addito. Eiusdem quæ Præfationes appellantur.

발행: 1561년

분량: 503페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

271쪽

DIONYSIO LAMBINO,

Patauium .

NEWvE negare audeo tibi, homini eruditissimo,cuius ego plurimi semper amicitiam seci x quedi pollicear, praestare possim id, quod a mepetis premor enim domesticis oneribus pographiae cura,sic mehercule, uix ut supineam vacuae tantum ab opere mihi relinquuntur horae uestertinae sed eo tempore, tum defatigatus laboribus ac factus, quietem quaero necessariam tum uero succedit oculorum dolor, isq. ita grauis, ut non modo legere, aut commentari sed nec domesticos audire sine magna molesta possim ita nobis traducitur dies, atque adeo noctis maiorpaene pars non enim prius hac leuamur capitis grauedine, quam Sol, medio iam Antipodum orbe decurso iacipit ad nox recurrere, in orti suo demum ualetudinem mihi,alacritatemq. resiluit qu)d hi res irare aliqua-do licebit aures tibi meae patebunt , non in horas modo sed integros etiam dies quid enim mihi iucundius, quid etiam utilius,quam tecum de litteris Ggere, tua I maxime tractare scripta de quibus quid existimem,nuretus noster tectis es. nam cum ad me,octauo opinor abhinc anno, in Iudecaesuburbano habitantem, ignotum antea de facie uoluntario adductus scio adi se humanitatem simul doctrinam tuam eadem horapers eaer tunc ego te

272쪽

te corpio diligere, O praedicare nec desimam utrunque facere,qudin diuturna mihi dabitur usura uitiae quandoquidem nec tu desines esse tuisimilis, id sit, cum optimus uir ossicioq. excellens,lum uero tantus in uirtute, quantum cum egregia natura singularis industria potuit escere. Interim peto a te, meis ut occupationibus igno casu O uoluntatem in te propensam, licet absit res , tantieli ames Vale.

Patauium.

Vias L mihi pro mea in te beneuolentia, meoq. de te iudicio potuit accidere,quod minus uellem, aut quod minus opinarer, qudiu id , quod proximis diebus audiui, cum diceret nescio qui , non te perinde uisolebas, in optimarum artium cupiditate uersari sed languere quotidie magis adeoq. praeclara illa principia, quae me quidemsepe, multum cohortante, ac monente, posueras, esse labefactata, nihil ut a te eximium, nihil, qtmd uulgare non it, ea Sectariposse uideatur equidem neque plane credidi, quod a tua consuetudine tam ualde dissentiret neque tamen plane non esse credendum id existimavi, quod ut accidere posit cum in aetatem tuam intueor, ueri mile mihist . que is contra, qudm ego cupis, factum est, utpatillulum te a uirtute disiunxeris, ct in dubia , cperdis icili

273쪽

inuentutis uia quiddam offenderis agnosse tuam culpain, corrige, dum licet non enim, quae dies confirmauit, facile mutantur. Et habes , qui te tuo excitet ad uirtutem exemplo, aequalem tuum, ehquisti adolescentem ingeni , Antonium Lauretanum, Abbatem signatum quem debes, cum nobilitate pares, nec naturae, sortunaeq. bonis dissem te admodum sitis, aequare etiam, aut innitarisaratem in stud sortium optimarum. Sin autem est, ut uolumus , is a quae de te rumor dissipauit,

inaniasunt: noli laborare, quid alti loquantur; cogita, quid ipse facias et a te ipso pende magna solet esse iucunditas,quae manat ex optima conscientia hac tu fruere, Sperge, ut coepissi, instudijs liberalium disciplinarum quarum es cum possessio uitae aequalis, tum fructus eiusmodi, ut etiam adposteros pertineat. Vale.

ROMULO CERVINO,

Patauium .LT A N ego tibi ex animo siluxi, ut unam tribus mensibus epistolam ad me dederis e occupatus, inquis, tum quo ingenere e nempe in litteris num igitur tibi litteris animum uideris abducere, cu epistolain texis mihi quidem iunquam minus quin hoc ipsum, quod ego nunc in te desidero, si s- temnis id est si ita legis, ut, quamscribere animum inducas littera iacebunt quo is me a prin-

274쪽

cipio rectis e monentem audire uoluisses teq. snon quotidie, saltem alternis diebus scriptioni dedisses Di immortales, quos tu nunc fiuctus ed r , qu impraeflantes, quἀm uberes, qudino teipso dignos , oestatre tuo, in omni genere laudis excellent sino e nunc quos progressus hac in refecisti, non ego quidem illos, quasi tardioris ingenti , reprehendo, neque reprehendere quisquam potes: sed tamen illud, quod ego a te olim exstectaui, maius aliquanto fuit,qudm hoc,quod tu nuncpraestas. Neque uero id, qu te iampridem sumus hortati, qu breui esse peruenturum credidimus, eiusmodi est, ut facile quiuis posse consequi uideatur: Ised cogita praeclarum fere nihil esse,quod idem di

scite non sit, tamen dissicultates omnes ea,quae

in praes antibus ingeni s facile exsit, gloriae cupiditas uincit cuius rei noli exempla petere ab antiquitate ad pice statrem tuum; qui, ut Antimacho

poetae Plato, sic tibi omnium ivssar esse potest nu- quid igitur illum exissimas tantos labores aut fuscepturum fuisse, aut, cum suscepisset ferre potuisse, nisi uerae laudis eum De aliqua dentidem isas allevasset e quam quidem spem dum sequitur, uidesquiperuenerit gradum tenet dignitatis , qui S a summo proximus i de summo quid homines augurentur, intelligis Perge , in I omule, isdem itineribus ad decus magna sunt bene agentibus pnemia consituta quam tu facultatem quando habes maximam, noli contemnere ne paullo post,

amissam,

275쪽

amissam, frustra queraris haec enim, quae nunc habemus, quis sit, quἀm diu simus habituri e uides ,

ut volent horae, quaeq. nobis commoda praeterlabentes auferant. Itaque oportunitates, dum ad

sunt, ita debemus, amplesti, quasi non eaedem semper assuturi sint qua in sententia te quoque exsimo se cupio quidem certe ut cum ea jeStationide te concitatae, tum fratris tui summi uiri, laudi bus aliquando restondeas quoi facile consequeris, si te ipse colliges, O, quo consilio Patauium accesseris, quam urbem scis habitamsemper esse doctrinae domicilium, assidue cogitabis et quanquam nodubito, quim memoria bona sis tamen, quoniam haec posterior sola tua, quam ad me xv. Κal mirat, cui ego mi, respondi, non tam est luculenter scripta, qu imbellem,uel potius multo minus, qudm uellem uereor, ne tibi illa, quae ego tecum olim delatinae linguae obseruatione sum locutus, quaeq. ipse mihi te esse facturum pollicitus es, penitus exciderint quae si putas e re tua esse, ut a me iterentur excurre ad nos, ct hoc quidem irramo, ut, qu im diu Venetis futurus es, cupio autem, ut diutissime uelisy apud me diuerseris. Ac

noli uereri, ne ego te Patauium crudiorem remittam non ita de Uris hostilibus male meremur. Cenae erunt, quae te lautitia delectare, non quae copia possint osendere quae quidem in primisset mone bono, di persamiliari condientur quod tu quan

276쪽

PAVLI MANUTI I

tifacias, ghoro ego quidem huic iucunditati nullam antepono. Vale.

VINCENTIO GILIANO,

VenetiaS. t. is multa non modo contra uoluntatem, uerum etiam praeter opimonem homini contingunt. Auliquam putauisore, ut humanitatem tuam requi

rerem adeo mihi , multa, ct perillustia Silviiij

erga me tui dederas argumeta nunc,alijs mesu tidie salutantibus, aut certe consolatorias in meo casu, opemq. pollicentes litteras mittentibus , ipse tamen neque scribis quidquam , neque mecum habendi sermonis facultatem quaeris quod uiris nobili Si mi concessi, tibi, pro multis ingeni tui suavitat, bus proq. nostra non nuper insituta sed iam inueterata necessitudine nunquam denegassem Optaui, inquies sed optanti pudor obsitit Agnosco

modestiam tuam, nec mediocriter probo uerunta et neu decet aliqua ortam a uirtute amicitiam cons. dentia. Erant autem , cur me conventum cuperes , causse mihime uulgares primum Iasonis mei de I 'res uiri omnium, quos ego in uita nouerim, optimi atque humanis imi redivi in hanc urbem, deinde Dauilla nostri , quem ego quanti clam ,

tu, omnes paene iam norunt, Irotatio: qui eiu hesterno die cognouerim, cupio tamen certius abste

277쪽

te aliquid signiscari uarie enim assicior, O am cissimi hominis aduentu cuius in consuetudine plurimam mihi atu iucunditatem; ct eius uiri morbo, cui debere omnia uideor, quia, quod in ipso fuit, operam dedit, ut me sibi non exiguo propinquia talis uinculo in perpetuum obfringeret neque enim, licet mutuam utriusque uoluntatem frustrata fortuna sit, iccirco tantum in me beneuolentia significationem parvipendendam missimo animus mihi pro re erit: eq. ille sui memorem beneficij c enim appellare debeo aliquando sentiet. Haec sunt, mi Vincenti, cur te uelim accedit illud. .

fines suos Cardinalis Carpensis, qui de studi s meis non pessime exissimat, cupit elegatibus litteris expoliri opima condicio, nec minus honorifica ita- questatim de te cogitaui quem excultum liberali doctrina, moribus emendatis, comem, facilemi et conuictu cognoui nec tamen audeos et areoli bis enim Venetae tranquillitatem imis amas, coeotio libenter rueris erudito sed se a te non impetro odorare saltem, indaga, si quem eo loco dignum alicunde licet eruere inibi a Cardinali gratia non uulgaris de quo tibi hoc a Firmo, patronum esse bonarum artium his perditis temporibus prope singularem quis, ut augurantur plurimi , ad illa summa peruenerit redibim , mihi crede aurea tempori, debita litteris praemia perforauentur Vale.

278쪽

FRANCISCO MORANDO,

Veronam.

IT A ualeam, itaq. tecum uiuam, quod utrunquepariter exopto , ut cydonite tua nihil adhuc gunauisuauius uersibus autem, quos una misisti, nihil unquam legipurius, nihil ornatius quaregra tiam habeo tibi quidem, ut debeo, maximam, al, quam tamen etiam imperito artifici superioris anni, cuius culpam, de qua tecum eram quesus ucro meo no mediocri tua compensavit humanitas.qu ds artifex idem est, quemadmodum uerba tua signiscant non ab eius ingenio,sed ab amore in me tuo nouum genus artificis noua fluxit industria itaque magnam ad scia erga me tua quotidie fieri accesssonem intelligo ex quo uoluptatem equidem capio tantam, quantam eiu , qui doctrina, ingenii, omni denique laude libero homine digna excellat, perspecta beneuolentia asserre maximam potest: ueruntamen, quia me prorsus omnis in summa remunerandi uoluntate facultas deficit, angor no nunquam intimis sensibus , O iniucunde uiuo sedi quefuturum despcro, ut, quo in te sum animo, re ipsa aliquando persticias et, i parum optatis meis, ut sere consueui sortuna, ponderit, memorias altem, perpetuoq. erga te sudio, non osci s modo erga me tuis, sed uirtutibus etiam eximi s debito, cumulate mihi satisfaciam. De tua ualetudine, quaei ni

esta.

279쪽

quae mihi perinde ac mea curae est, a patre tuo rudenti uiro, quae cupiebam, fere cognoui desudjs ex te ipso, id es ex litteris tuis , quarum elegantia mirifice deleZctor, aliquid cupio scire. Orationem in funere habitam docti Vimi, ac nobilissimi hominis, Ludovici 2 Uarota, cuius obitu non mediocriter dolui, audio laudari sunt etiam, qui tuam existiment.quod libenter credo. sic enim faue ii glori e ut patribus fortasse tuis, praeterea quidem concedam nemini. Vale.

LAEVINO TORRENTIO,

Leodium, P, C tibi moles uim iam esse silentium meum: at mihi silenti caussa longe molestior nam totofere biennio neqtse corpori ualetudo, nec animo quies contigit ita, qui absentes amicos litteris sal tem colere consueui iocisndissimam mihi consuetudinem intermittere, et in Sci cursu langueresum coactus quod si secus existimas nec tibi measdem facit syrmatio testes habeo sudi erga te mei non equidem ualde locupletes, sed eos tamen , quibus tu libenter credas, probos uiros, communes anui- costa quibus sequaesitum Si aliquando ne mandante, de tuo latu cum id, quod avebam ma

ime cognouissem, esse te in oculis Leodiensi Epi-siopo optimo, eidemq. Principi eximio, auctum esse commodis ornatum dignitate factum est, quod

280쪽

ignorare te arbitror, hi leuationem malorum meorum in tuis bonis non mediocrem inlicnerim ,

que eqtsidem reuocare me ad institutum meum, aliquid ad te cribere cogitabam, cum tuae me litterat preserunt,quibus commendas mihi modestissimos, ct summae spei adolescentes, Ioannis Cauchi filios , doctissimio ingenios simi hominis , ut

equidem sentio, iis primum testimonio deinde scriptis illius quae qui legerit, nullius praterea te- simonium requirat quo libentius operam meam filijs eius S pollicitus sum, di detuli qui cum ad me asseunt, te simul intueor, ct impello magis ad omnem humanitatem memoria tui nec potest esse quidquam iucundius, quam ut eorum sudijs commodisq. serviam ira, si praestabo aliquid,ita tabor, quasi beneficium acceperim in officio meo. Erat in isdem litteris tacita quaedam admonitio promissorum meorum: quae si non persolvo mihi crede, tanti uiri uirtute, tanti Principis dignitate

deterreor nam, ut egregi aliquid concmur, consequi tamen neque per ingeni nostri tenuitatem,

neque perfortunam licet hanc excusitionem probari a te cupio,nec omnino et eroesi urgere per gis auctore te aggrediar, utcunque cadat potest enim fieri, iit,quemadmodum multa,contra qu ms eramus item hocfortasse, contra qu in timemus, eueniat qued si quid offenderimus; primu , illud sore non dubito, tua nos ut iubleuet auctoritas , deinde , te ipso culpae socio seram leuius haec mihi

SEARCH

MENU NAVIGATION