Novum Testamentum graece

31쪽

sa. Vir clarissimus Frederious Madan, bibliothecae Bodleianae onianae bibliotheoarius tertius, habet exemplar evangesti Matthasi Graeo Latinum quod bibliothecae dilectae daturus est: saeo. XV, 28. 7, 1s.7, ohari soli 129 135) oon 2 r-Lat Lare conatanter ad dextramin, L 21, care, tu o p Lattas), sect non cavi, leot subsor, si ita στίχ scholia Latina, pio in mg muΙtae: M. Bartholomaeus ὁ μελζιο scripsit in usum Seraphini Herani

canonici; elia genti Mediolanena nomen erat olim erat codex ut videtur monasterii sancti Epiphanii sive canonicorum regularium ordinis sancti Augustini fortasae Papiae sive Ficini. Excutienda est inscriptio quae haec adumbrare Videtur, ut et nomen domini Gulielmi Ad domibus 8 mediolanensibus oodicis donatoris 3. Hic codex, quod ad Graeca attinet, ex codice s exscriptus est, unde fit ut numero sibi proprio non distinguatur. In hiatoriam codicis noscendam Iurimum Het Vidi mari 1883.

syn, men Latina saepe in g, - post: - Dorotheus archi. ep. Mitylenaeus in a. 143s bibliotheoae canonicorum regularium

Veronae dono dedit, eat Timotheo Veronensi in codice posthac fuit Joh. Huriat Boistialerii ut o .263.301.306.314). etsi et quodammodo Grab. m. o. 1, p. xl cxliii hunc cum usterio olim item Par. 2685 condiderunt; vide infra ood. 286. Soho12. oon Mo1- I 5-8 artin. p. 23. 24 Vidi aut 1885.

latebit Iohannicium lectionarium hoc rite Vangelium appellasse, illust apostolum, et κα μερινό addidisse quia plerumque post Penteo tem non habent lectionaria misi σαββατοκορι-κασ Iim

32쪽

4s VIII. DE CODICIBUS MINUSCULIS. erat ardinalia Caroli Mauriti Testerii s 1641 16423J a. 1671

archiep. Remensis facti t a. 1710. Is bibliotheoam, cuius catalagusmbliotheea eueriana iam a. 16s Parisiis prodiit, legavit abbatiae a Genovesae Parisiensi). uateri Paria 4 De Guvois cont). Soholaius contulit. Martin. p. 24 Vidi s Aug. 1885.

cum Victoris inolio adult deest. In locum conlationis codicum 11 9. 12 et alius ignoti, fortasse 17, quam Wetatenius Iectionibus omnium confusis numero' signaverat, hunc codicem substituit Soho1-gius qui es clo contulit. Vide Oriesbachii, Symb. oria. 1, p. cxliv. Martin. p. 24. 25. Vidi 11 No 1885.

26,33-52 27,26-28,s; cI, 20-45 Io 16,19-17, 11 21,2 n. Textus insignis, 16,2.3 misso M 22,43.44 omimo post, 26,3spositon; Ιω7,53-8,11 post MII,3 posito. In Calabria vel Stoi1ia scriptus fuit Telleriano- mensis 56. De Louvois con in usum steri Paris. 6 neglegenter, item elatentus, maiore diligentia Gri bachius et anno 17s Gr. Beorupi manus Beor ii conlatio edita est apud Birchium, Variae lectione ad textum γαι- ---yeliorum, Hauniae a. 1801 P. Xo-Xesii), denique . . errarus Dublinensis anno 1868, qui 13. 69.124.346 archetypi unius apographaesae enauit. Haec errari conlatio edita est a v. L ., Abbotto in libro A eouatio G Dur importan mini eripis of the Ost eis, Dublini a. 1877 cum aca. Vide Η μιν Φ 211. V. M. Mar de Gebhardi Dpsiae a. 1881, p. 458 designavit archetypum codicum horum signo in. De aliis huius familiae codicibus vide codicea 69. 124. 346.543.788. 826 o Martin. p. 25.26, et eiusdem introd. aes eruiqueueri eue dum vectu τωιamem, partae pratique,

33쪽

' aeo. X Burgon. XIII), 17. 3M 118, membr, ou. 392, M. 1, 11 17 1it ma aur in rubr, max color pici Bordier. p. 106-108o ornamenta in codice II 'in praeclare exaratus of Ε64113 Cam, Eus --b ea -t , o P, tu, sectorio 233 16,8), an me Mi1,1-s ,16-4, supplet manus saec. XIII e XIV Iege folia hoc ordine 5-8. 1-4.s soli 153-162 stant post L 170. Inest canon paschalis anni 1162, manu altera, sol. 184r-186v. Fuit card Magarini. De LouVola con in usum usteri Paris. 7 . t . Aia. r. p. 280.28 et sacsm. p. 282, num V. Scholg. cont tri 21 Mo 1 - I. .s.11 oh 3-s. Silvestr. praebet saca, αιω-yraphi univeraelia, No. 78 Vel 46, item Labartius, maloire de aria in atrieti, aris, M. 2 1864J, ab. 84. Burgon. Scr. Bur. p. 40, adn. 1 et p. 181 ood a XII et XIII esse Vult. ullam sane auctoritatem habet subscriptio ista, sol. 392, quae annum s64 videtur spectare, manui enim seriori debetur ipsa tamen codicis scriptura saeculi

decimi manum prodit Vidi 20-u 1883.

saeo XII Schola Xὶ 18.2κ14.3, membr, soli. 225, col. 1 12.sκs.33 Il. 23. 24 lit ma nur, a color P in uniuscuiusque evangelii priores iterantur, primo loco Iit aureis, deinde atramento; -- mire pictae et evangelii praemittuntur et medio in textu inter-Ponuntur, os ordier. p. 103 - 106, et Labaruum in Eu 14)vol. 1, p. 7 Vol. 3, p. 3 et tab. 83 CR , Eus-t, Prol ea -t, care, tu, sect Μό234:16,sὶ, non canin leot init, syn, men; Maor: μου; c16, auro εν τισι των αντιγραφων, - δε πληρουται ὁ ευαγγελιστήσ ἐν πολλοω δε, καὶ ταυτα φέρεται. Adult deest in post addit in olim Medioaeus id est ex eodicibus a Cainarina de Med. arisio latis. De ouuoia oon in usum uateri riris. M. Conticholg. maximam partem, Mocloh. Martin. p. 26-28 cum Iam finia aroi. Vidi ou 1885.

. Reo. XIV. 31.6κ25.2, membr. oon Or-Lat ad dextram), 11. 26 tabulae pictae a Bordier. p. 227-231 hlo eo x memorabilis eat propter quattuor textus olores, quos nemo quoad aesam, ne Borderiua quidem, murate descripsit eooc dueta ea nam ratio implex missi ducta sunt Verba Iesu, genealogia Iesu, Verba angati ut 1,20.21; eas e verba ex Veteri Testamento et exhadimipularum quaedam errore io inea detersit clibrarius ut

34쪽

M Vm. DE CODICIBUS MINUSCULIS.oaerulea reponeret), Zachariae, Mariae Elisabeth, Simeonia, Iohannis Baptistae viro verba pharisaeoram, hominum ἐκ του μου, Iudae Iachariotis, centurionis, diaboli, pastorum, scribarum Borderi latius de hoo codice di erit, haec attamen minus accurate dicta notabit lector: p. 22 non erat textus olim auro exaratus f. 72rtit et II. 2 l. Graece, L. 73, 11. 1 Christi verba auro ducta sunt; ita L. 76 v) p. 23 de fol. 201 r quem vult orderiua servum esse centurionis in urbe aphamaum, 1ius Viduae est ex urbe Mn. Tabulae nonnullae Vel prorsus Vel partim pigment fraudantur, ex quibus praebe sol. 203, exemplum aptum ad methodum pictoria indagandam. Notandum est asciculos Graece, postea Armeniace, numeratos ex decem soliis constare. anus antiqua paginas etiam Latine numeravit vide L. 108.109.110 - Vetera s7.98.ss. Latinis brevioribus subiunguntur signa varia ne laedat oculos acuitas;

vide soll. 16v b; 20i, b 13 v, b. Librarius Latinus omisit ex incuria Τ multa, quae manus posterior addidit. Ε -- Latine), capp-ta in Ioh, ΗΡ, uti, sect desunt sub finem Mo non can),1eet, subsor in Lo M Gr-Lat deest o 16,14-20 - Latina desunt Mos,18-fin m post , 18-11, 13 Lo m post 5,21-448)Io post 1, 1-12, 17)L Latina non ex Graecis fluxerunt.

M 7, 13 Iata via et paciosa est illa quae m no oore est 13,3AEoce qui exiit seminare semen suum, et dum seminat quaedam cecid. , m no cor in Exiit seminans seminis et dum

seminat eum .

olim Stroggii, deinde Medicaeus orcod 15). elatenius codioemanno 171 contulit Soholgius contulit, et 1ocos electos ex reliquis evangeliis. Facam apud Silvestrium ut cod. 143, OI 2, num 91 Martin. p. s. Vidi 21 Deo 1884.

' aeo. XV, 30.sκ21, membr, soli 353, coli. 2 r- Lat 19κ5.5 2 OH - 13) H. 25, it ma aur et color, max piet; tabulae optime pictae uno loco t2,1 sect Ieci, syn Latη Gr-Lat. an Georgi Hermonymi scriptus Hermonymus natu Spartiates Parisios venit a. 1472, Gulielmi Budaei et Reuinlini praeceptor fuit, codices multos etiam Romae scripsit, e g. EVv30.30a. 70.287.288.880 Αot 116.116 Apoc 41; Vide librum .il. Henrici Omontii: Georgea Hermonum de Sparte malis de re a Paria et eos Me de -- erit . . . arisiis a. 1885, qui primum in otia minoire et uetan de a Melet de Matose de Paria et de Be- - Mane vo1. 12 et UI 1 lucem vidit addendi sunt catalogo codicum ab Hermonymo scriptorum codices Vat. Reg. r. 68 - Αmo 41 et 76

35쪽

1. QUATTUOR EVANGEL γ 17 40. M

aemi Aot 116a et Athen. nai. - - inim Caroli cardinalia de Bo-hon card laetus a. 1476, t a. 1488 Mohiepiscopi Lugdunensis vide opiadum Deliale, e eo ne de manuaerias, Parisiis a. 1868, M. I, p. 16s.170. olim Font landenala. Matenius contulit. Vide Grie hain. -- erit. 1, p. olii. Sohoruus contulit, et Ioma ex reliquis evangeliis selectos Burgonius sine iure negat odi m ab Hermonymo scriptum eam. Vidi 18 - 1885.

R. 1364, 28 .sκ21.3, membr, ou. 444, col. 1, II. 23; littmia et max rubr; am, - -t , non iu), non eo can), Ieci, init, αναγν, subsor, στρει Vers, syn, men Euth: Ae C AP- Phin Hebrisio aliter Martin. Halmi eum Odia. Constantinopoli scriptus in monasterio των μαγκανων, a Nicephor του κανναβη dono datus monasterio οὐ ζωοδοτου χυ ἔν τε του μυζιθρατῆ λακεδαίμονο καστρω Emptus a. 1687. Schesiaua contulit V ut cetera periustravit. Contuli Reichius et exceptis ut supra, p. 268, adn. ), a. 1847, p. 21-25; iniuria cum Marinio putabathuno esse Stephani ζ Martin. p. 30.31. Vidi a. 1884.

. Par. nat. 189 lim 1880.

eorum ut Chrys, o tot Cyr A in primo loco tribuituri, o Tit, Io Chrys), additis dissertationibus Eusebii, Isidori, Hippolyti, Cosmae,

Sophronii, Iohannis Mansuri ac Damasceni). Manus posterior Supplevit nonnulla ut Μω9,6.37. Volebat corrector aliquis, fortasse ipsa Prima manu sui emendatrix, odicem ad textum qualem habent codices 215.300 conformare Vide Burgon. The Iare .eis verae G. . . --, Ton. 1871, p. 119.279.280, qui perspexit codice 20 et 300 in Marco agina eadem non soIum textus sed etiam commentarii syllaba constanter incipere, quamquam ante correctionem tuam textu proraua inter se discrepabant. Manua secunda addidit

36쪽

4M VIII. DE CODICIBUS MINIISCUMB. sub finem Marot ευαγγέλιον κατὰ μάρκον, γράφη καὶ ἀντεβληθη

Oiaoίω ἐκ τῶν ἐσπουδασειένων στίχοι i5s κεφαλαίοι 237, at similia sub finem L et Ioh. Vide sis odioes A supra, P. 33s. 406.406 117. 157.164.215. 262.300.376.428.665.566. Advit ad finem Ioh. x oriente perlatus a. 166s Scholgius ,longe maximam partem contulit. Martin. p. 31-35 cum Maim: P. 34 I. 15 lege παραλείπτω non-πτὰ Vidi 8 et 1885. .

sunt 7 10. 1-6.11 Io 14,22 16,27. Lectiones ariste in g. Relatenius et Scholgius contulerunt. Martin. p. 36.37 cum sumim.

saec. x vel ΙΙ, 23κ18.4 membr, soli. 230, col. 1 15. I, 10.6) ll. 22 lit ma paragraphorum ais, capitum Rur, color; RPΡ-t , care, tu, Met, non can), leot: - desunt est 1, 1-5. 7-16 Lo 24,46 n Ioha ,1-2,20 21,25. Post medium saec. I et in Italia, teste viro ol. Omontio, addita est versio Latina est o Lo 1 1-4, 18). Samue Berger Vulgatae Versionis Peritissimus, me certiorem amicissime secit hanc versionem esse Vulgatam eamque bonae familiae. In Itiata ut videtur exaratus. Scholgius contulit magnam partem. Martin. p. 37 Vidi 18 Iun 1885.

37쪽

1. QUATTUOR EVANGELIAL 21 - 27. Met

Vidi 23 Iu 1885.

saec. X, 16 12. 1 membr, in. 460, col. 1 11.3κ5.9), II. 19, 1it ma aur in rubr, o in argent pur spici, Vide or-derium, p. 137); dis et in sit, it supra es in in nitide exaratus scriptura eadem quam Act 122 exhibet scriptura tabularum unciatis seripturae tabularum codicia Par nat. 23 similis est; mamenta etiam sub init evangeliorum pariter atque ornamenta in gsimilia a in eo s23 sed meliore arte icta cappin , o P, tu, Mot vi 241 16, 20), an in eadem linea atque sect), syn manposq: - Iege soli hoc ordine 5.156.8 et postea 155.157. Deest M 25,30-3s nisi alio oo stet solium 124 . oh 18,321, 2 in chari, an ineo. V Schola. XIV). Codicum 27-33 Iectiones a Larroquio sane sestinanter conleetas, ommunioavit Petrus Mixtus eum millis, suo teste emendator quidam textum huius

38쪽

4es VIII. DE CODICIBUS MINUSCULIS.

diois 27 Minio GIb. 1 in evangeliis tribus posterio tu misere vi Iavit 'etsi et Sohola contulerunt. Martin p. 40. Vidi 20 Aug 1886.

saec. XV Soholg et Martin XVI), 22. 7m 14.s, chari, RH. 313, col. 1, 1. 18 Iit ma rubr; lit ma habent spatium oloribus destinatum supra nomm propr; ut in V 288 incipit oriano κ;c etiam cap Lau), uti, non feci, can), errore in P in m-gine correcti 2 sine lacuna. Manu Georgii Hermonymi exaratus es supra, cod. 17. In libri sive foliorum fronte stat Monaei eur Lecoq; olim etiam numeratus est si vino seige - 136). illio Com. 4 in t So Iesua contulit Ioeos seIectos, textum a textu oodiota 1 dissere dixit. Mun. p. 41 nota bene capita Latina Passim codici inesse, non ut artinua vult solum Ioh8ὶ Vidi 27 No 1884.

39쪽

1. QUATTUOR EVANGET D 28 43. 4es

clivoso Vel ex eodem codice oum odio 30. Praeterea videturoodox 30 ex odio 288 vel ex eius antigrapho fluxisse olim fuit - I. B. Hanuni viri Gallici numismaties, ex cuius bibliotheoa Moorius episcopus hunc odieem accepit anno 1706. Marinius epia. pus uno codicem a codice 2 non distinxit et Sorivener. Inis.'sub eod. 62 . murate inter se conserendi sunt hic codex et odices 30.70.287.288. Codexa habet Himi commune eum odio 287

etiam cum odiostus 30 et 288. Vidi Cantabrigiae mense Ia 1883, Parisii 22aul 1885.

Manus prima exaravit Vetus testamentum et evangelia, manus HiasMouli Cain Paul bibliopega librorum ordinem confudit; iam saeculo XIII vel IV fuit liber nondum mutilus male in ordinem redactus. extus plurima codicibus uncialibus optimis ommunia habet. Elahhomius appellat uno codicem: Die Konion unis deuCuraiva o lebei nochristen , ni in das N. I. Lipatae a. 18 27, Via. I, p. 17.

40쪽

os VIII. DE CODICIBUS MINUSCULIS.Contulerunt Larroquius, Gri bainius Symb. erit. Om. 1), Beorupius v. lachium, Varr. Det M FOs. p. 5 sqq. 3, SchoIllius, amuratissime vero Tregellegius a. 1850, qui multa, ubi vel membranave atramentum deerat, Per vestigia ex adverso adhaerentia Iegit; vide regellesium, Priste teri os supra, P. 270), p. 161.162. Vide WH μιν Φ211. Facsimile apud Serivener Aur' ab XIII, no 3s of Mus Brit. Add. 20,002, qui 11 42 habet: a ad O ane. mas in he Bria με par I, G eest, Lond. 1881, ab. 20. Martin. p. 42.43 Vidi 29 Au 1884, 24 Ι- 1885. 3 41 aeque aera cancellarii Semierit olim fuerunt, qui pronepoti suo Henrico Cares de Cambout de Coistino, duo et pari Franciae, episcopo Metensi bibliothecam legavit vide Montesiaconium, tibi. O aliis Parisiis, a. 1715, M. elatenius contulit codices hos qua potuit diligentia Soholgius dicit elatenium eos cursim contulisse.

tristica satis accurate excusat. Antea fuit monasterii S. Nicolaa cognomento tauronicetae in Monte tho. u. p. 247. Contulit latenius, item cursim Soholgius Martin. p. 43-45 Martinus, p. 45, laudat ex lachend. . . d. VIII, Vol. 1, p. 828 adnot tionem de Ioh7,53-8,11 additque omais 'est une erreur. Nous arons oris te passam Vec aes et oetis noteo' existe vile pari. Usohendoinus Vero erravit solum de Iom adnotationis, nam stant revera haec verba sol. 16s Verso II 6- inter patristica illa supra