Reliquiae sacrae, sive, auctorum fere jam perditorum: secundi Tertiique saeculi post christum ...

551쪽

Authoro albi non constare ait oxpremiminio ideo illos ratio maximo fugit, qui illuni in sequontibus Athonogeni adscribere volunt. De alio enim hymno loquitur, quem innotus illo martyrio per ignem videmartyrolog Roman. ad xviii diem Januarii. jamjam consummandua cecinit, et apud amico reliquerat, in quo eadem do Spiritu Sanotootata Mourrebant Athenogens autem orat S. Clomenti Alexandrino σύγχρονος, cujus aetatem longe exsuperum vidotur hio hymnus, quom ob antiquitatem plusquam aemel laudat S. Mailius Ante dixerat a coactum proferre hunc hymnum in testimonium δια πην του χρόνου Λααι retra propter temporis antiquitatem: Et viilotur, nam hic solis conjecturis agendum est alvo ex communi docreto institutus, sive invalescente consuetudine receptus, et apud populum maxime familiaria redditus, qui pro mors solenni no gratiarum actionis somulam appetente nocte usurpabat. Me igitur Graeci, quo auctoramento laeti nescio, hunc hymnum Sophronio patriarchae Hierosolymitano Macribunt. Hanc vero ἐπιλυ ιον ευχαριστίαν Perperum comlandit vir maximus D. Merius cum ἐπιλυχνυι ψαλμψ, qui eat Ρsalmus xl juxta numeros Graecos, uti aiamus lxii. dictus est ὀρθρινος quod ex Athanasio in pistola ad Μarcellinum, si de Virginitato, et ex constitutionibus Apostolicis abunde patet. Lib. ii cap. 59. et lib. viii cap.

35. num proxime sequitur RP. 36. προσψNὼνησις ἐπιλυχνιος,

sivs Oratio Lucemalis, a salino distincta, et rivum. ἐπιλυχνως a nostra omnino diversu, et longo amplior, cap.

37. uti illa quoquo, quae post hymnum matutinum soquitur, et titulum praeseri ἐσπερινου, lib. vii cap. 48. ΜΙΤΗUS. Sic do hymno xposuit vir clarissimus, Collegii nostri magnum decus. Ego S. Mailii, auctoritate nixus o toria germanae antiquitatis scripti hoc carmen adjunxi. Jamque ex eodem Basilio, quo magia via argumenti ab oox hymno potiti luceat, ampliora describo. Ita iam illo cap. 29. Libri s Spiritu S. postquam multa testimonia

veterum scriptorum attulit, in quibus praepositio συν oum αγίου πνευματι, conjungitur, utriquo ac Filio una cum Spiritu S gloria attribuitur, α μεν ουν ἄλλα, inquit, τυχον καὶ ἀπιστηθῆναι δυναται ἡ καὶ μεταγραψ εντα δυσεμώρατον

552쪽

ειν την κακουργίαν, ἐν με συλλαβῆ h. e. συν) τῆς διων--αρχούc C a di da μιακροτέρας τῆς λέξεως παρεθέμεθα, κωτην ἐπιβουλὴν ut νεογει, καὶ την μαρτυρίαν ἀπ' αὐ- των συγγραμάτων σαπόδεικτον ἔχει. ὁ δὲ ἄλλως μὲν ἔσω μυωπρεπὲς ὴν εἰς μέσον ἄγεσθαι τι δὲ καινοτ' , ἐγκαλου-

tassis dubitari possis, ata erodi magis immutoua eam tionem habere, in fraus Ure depria di possis, m in via syllaba positum sit discrimen rarum quin prurimis inbis dicta cisammua, o ne insidias admittunt, et ab ipsis libris paresum habent Matinwnium. Porro quod alioqui fori sisAumilius foret, quam in in medium ad intur, sed si tumesnqui de novitia accusatur, perutile propter tam oris antiquctouem, hoc quoque nunc adjicimus. Visum ea patribus nostris τε retini luminis gratiam Mudquaquam silentio aecipere, sed mo in a aruit agere gratias. Quis autem inserit auisor illorum verborum, quo dicuntur in gratiarum actione ad lucernas, dicere non possumus. Posuis tamen antiquam profert vocem, εν suiquam umquam viri auririm istatem committere, qui di M. Laudamus atram et

Filium t Spiritum Sanctum Dei. Quod si quia tiam norit at avonia hymmum, quem tamquam Miquod amulatum discipulis suis reliquis festinans jam ad consummisionem

per ignem is novit et mar min sententiam de Spiritu. n. 73. P. 6 a toni iii. d. Bonisdictin. Ubi ad orba, muἐσπερινου μοτὸς hoc notavit editor region horum V orborum scriptum si in margin Regii quinti, περὶ του hcὐτος λαρου, quod in ipsum contextum Regii tertii

P irrepsit. oquo dubitabit quisquam, an ad hymnum

553쪽

περὶ του μωτος ἱλαρου spectaverit Milius cujus insupor verba luculenti imo probant, ipa Mailio medio saeculo quarto haec oribente, carminis summum antiquitatem. Consera quae supra annotata sunt ad Au Fragmenta vol. ii P. I 46. Immo, quod adduxit Basilius, anisquam commemoraverat Athonogenem, quem aiunt a Clomonti Alexandrinoctan νον viam, hunc hymnum diotae doxologis tostomo antiquitatem ejus, idcire vel stiam Athenogens Finatius, aut saltem ejusdem aetatis, carmen videtur habendum orae Sed Mynmum matutinum, qui fine inorae unaria ocleatae nostrae positus eat, et a Smith cum hoc Vespertino G atur, eis parem ortam adeptus ait -- liquitatem, utpote minua testatae vetustati relinquendum

duxi Cavius autom in Dissori do Libris ii iis Grammmmmiatoris Litoraris amis p. 7 haec habet. Ad- dam quod anto mo notarunt Ussorius et r. Duoseus, Vasntiis olim talom quandam formulam usurpamo. Certe to Varrono do Ling. Lat. lib. v. pag. 46. Orsee cum

V lumen adsertur, solobant dicor φως kγαθόν. Quid mi- rum igitur si taborent Christiani quod gentilibus oppo- nerent, suum nompo - --δν, in laudo Domini nostri, V qui μαύγασμα τῆς δόξης Do patris ab apostolo dicitur. 'Haeo avius Porro ortullianum i os in libollo De

altiori cap. 5. hujusmodi carminum usum liquido te tantem atquo ido quod haec orba alio quosdam socleatae Christianae ritu nobis praestant relaruntque, tum Propterea quod adsin in omnibus sors oditionibus ortulliani desideruntur, amuratorio primo dita istaec lectori proponenda Oxistimavi. si simplietur se habeant, exempla discipulorum, si apostolorum Potri ot Johannis, qui horus

Orationis, tertiam, Oxtum, nonam, obsorvabant) sine ullius observationis princepto bon- amori sit aliquam constituere

preMumptionem, qua sor logond. quoe ει orandi a Llionem sor admonitione constringat, et quasi os ad aismisnu saetorqueat a negotiis inurdum, ut quod Danieli quoqucissimus observatum, utiquo ae Iar si disciplina Dan. Vi. O. , ne minua ter die saltem adorem , debitores trium

Patris a Filii et Spiri a Sancti Oxoeptis utique logitimis

554쪽

orationibus, quae sine ulla admonitions obentur ingressu lucis ot noctis. His cibum nori priua sussere, a lavacritan vim prius Mire, quam et mosita mitione, μεια δε f. Priora enim Mianda sunt a trisu res fria et pabutis, quam camis, et priora coelestia, Prim terrena. seo ortullianua,

cap. 25. Et S.Cyprianuamno libelli sui Mirationa Dominica, ubi do horia orandi, atquo praeterea matutinis et v pertinia orationibus xponit, A dantarium sola, ait, aedia cessant nee saris orandum est, nam quia Christus Meerua satis dias a vertis, mis ac dis inerati reeodente, quando Oramus ἄν timuin tu super nos is domu serias Christi με- mur adventum iuris αεmoe rasiam praehriturum. ine

interea apparet in nonnullis hujusmodi formulis lucis reditum a Do misso potitum. Restat, ut dicam edidi ohuno hymnum morium τὸν π- ad aloem ναμ δε

Symbolis o duobus saltoriis SStis, uno Collegii S. Bonodiet apud Cantabrigiena , altero bibliothoete Bodleianae, non nim sumpserat eum aserius, ut opinatu estol. Binghamus, antiq. MAM. lib. xiii. c. II. l. 5. ex codico τῶν o . Aloxandrino. Dum hanc Nommori recensionem

aequor, altorum illam impromorum librorum a Sistho cum varietato alius cujusdam Messiani saltorii oditam ob oculos tibi juxta positurus sum. Sod in quibus orbis diserepabat ab alii textus morianus, in iis conaontionis Usaeriano post vidi et Baratorium in Mavino Johannis Vindicato, pari. i. v. 4. P. 5. P. I 5. l. et o ἡλίου δύπιν τὸ ν ἡλίου δύσιν Libri Oxoopto illo Ussoriano impreMi. Ibid. l. 7. μινουμεν Γαἰνουμεν S. Basilius M. Ibid. l. 8. kia uri Aboat xvi ab Impressis.

555쪽

RRIGENDA ET ADDENDA IN VOL. III.

P. I 447 oontemeratioris P. quem pro quod P. 338.444. Mundum produxta P. 242. I. a alterum P. 243. l. 3. polluit