장음표시 사용
531쪽
βασανίζοντες πρὸς ἀκρίβειαν την γενομένην ἀπολογίαν, a. τικ- ἀποδείξωμεν τῶν δε--τέρους, αυτον τε τὸν ἀπολογησLμενον, καὶ τὸν πυ του την ὰπολογίαν συνέτale Mσθερα verba sunt excerlitoris . Δεῖξον τρανον καὶ ἀναμνιβολόν io sor. τρα- αὐ-ν οιβολῶς secundum Latinam interpret.)τιν τῶν τῆς ἐκκλησίας διωνανῶν διδασκάλων, ἔτι προυπάρ-x cra αἱ τῶν aνθρώπων μυχαὶ δογματίσαντα καὶ νι παραλογισμους τινας προήγέρειν πειρῶ εἰς ἀπόδειξιν το γαρ δει
γαρ καὶ των περὶ σὲ η τοιαυτηὶ δόξα. θεν περὶ τουτου ἐπὶ Ουπαρόντος λογος ἡμῶν ουδεὶς πάλαι μὲν οἰκουμιενικὴ ζητησειυποβληθέντος i. ἀποβληθέντος καὶ ἀποκηρυχθέντος' - πειθε σθω δὲ ἐν δέον legendum in marg. proponitur. τουτου. et μηδὲ δι ος ταυτα ἡμιν προκειται βασανίζειν τὸ δὲ πιλὴν την
περὶ ἀρχων φώννην διαβάλλειν, ουδαμῶς παρά τινος μέχρι et ovνυν κηκοας, ga δειν συρογορε τοῖς 'Lὶριγένους τοπήμιασιν. Extant hae apa Concilium Νicaenum II tom. vii Conci pag. 368 ed. Labbae e Cossari. 5 Iinoue ne videamur aggredi vi subjectionem etiam sibi similiterrum, de quibus non est nobis im aliquos 3erhibere, primo quidem praesentiariam dicendi prolvisitum, non miremur tua eat et eorum neve discutientes diligentius apo qui circa te sunt, inlim opinio. logiam quae acta est, haereticos Unde nec super hoc in praesenti Ao ostendamus utrumque, ipsum ei nobi ullus est sermo, cum videlicet qui excusa rit, et eum oui licet univerηali sit olim inquisi- pro eo excusationem exposuit. Et tione projectum atque repulsum. post alia. Ostende quemquam ex Et mon huic Obediatur, neque illiistribus ecclesiae .stri qui discutiatur Propter eos, pro qui-35 extaresse et indubitabiliter quod bus haec nobis impotitia sunt. praeexistant animae dogmatizave Porro purae oci quae est eri-rit, et ne subreptione quasdam archon detrahi, nequactuam a quo- proferre tente ad comprobatio quam usque nunc uoisti, O acernem. Illud enim quod demon advocate Origenia pravitatum. o strare sestinas, Filii ad Patrem
532쪽
Suprascriptam epistolam pro suis patribus ad hoc praecipue protulit renaeus, ut Nestorium probaret non me novitatis Sauctorem, dum constet quod multae haereses patrum pro ae ob hoc ipsum proserant lectiones, nec tamen ob hoc earum principe non sint novitatis auctore. Nam ut de aliis interim sileam Eusebius in opere Apologetico pro rigene et dogm tibus ejus, id est, pro praeexistentia et restitutione composito, Io quod martyris et ipsius Eusebii Caesariensis nominibus praen latur, multis valde praecedentium patrum testimoniis usus est pro praedictis erroribus.
De hae apologia Anonymus Auctor a m Lupo edit refert, is
Pamphilum artyrem et Eusebium pro praeexistentia et rostitutione Ialtis valde praecedentium patrum testimoniis
Misadem Apologia Meo Photius Cod. XVII. p. 93.' δὲ του γγράμμιατος πατὴρ scit Auctor Anonymus alius aucujusdam Apologiae pro rigene et ejus dogmatibus μάρτυρας
νπὲρ ί- ένους τε καὶ των αὐτου δογμάτων, Διονυσιον προκομίζει τὸν Αλεξανδρείας, Δηιλ γιον τε και Κλήμεντα, καὶετέρους πλείους. om δει τῶν ἄλλων ἡπάντων Παμηγίλιν τε του μάρτυρι ἐπερείδεται, καὶ τψ Ευσεβίου, ὁ τῆς κατα si ασπί- asini Καισαρείας ἐπε cοπησεν. Interprete A. Scholio. Scriptor autem ipse pro Orige mentem, aliosque plurimos Praene ejusque sententiis hos sereries caeteris vero lamphilo martyrites laudat, Dionysium Alexandri innititur, atque Eusebio Caesareae 3onum, Demetrium quoque et Cle Palestinae episcopo.
533쪽
M Apolo in Libro sexto, qui ab Eusebio solo conscriptus
est. Me inrt S. Hieronymu8. Eusebius Caesariensis episcopus, cujus supra memini. inquit Hieronymus in sexto libro τῆς σπολογίας rigenis, hoc idem ob- jicit Alethodio episcopo et martyri, quod tu in meis laudibus criminaris, Et dicit: Quomodo usus est othodius nunc
contra rigenem scribero, qui haec et haec de Origonis i quutus eat dogmatibus i lib. i. A L adversus Rufinum f. i. p. 456. io D eodem Libro serio Apologios hoc scribit H-bius lib. vi. Hist. ΔΡ. 36. Γράφει δὲ origones καὶ Φαβιαν-- , κατα Ρώμην ἐπισκό-
et , ἰτεροι τε πλεισποις αρ υπιν ἐκκλησιων περὶ τῆς καταυτον ὀρθοδοξίας ἔχεις καὶ τουτων τοις ποδεέεις scit noti-1s tiam rerum atque librorum rigenis ἐν κτι τῆς γραψγει Tris ἡμιν περὶ του ἀνδρο απολογίας. Interprete Valesio.
Sed et ad Fabianum Romanae sit. Harum autem rerum certissi- urbi episcopum, et ad comulures a documenta habes in sexto libro a alios ecclesiarum antistites e rec Apologetici illius, quem nos prota fidei suae ratione epistolas scrip ejus desensione conscripsimus.
Do hae pologia ita Auctor Proedeasinari cap. 43. Ille Μartyr Pamphilus edidit Apologeticum, et omnia quae
de rigene catholici ignorantes mentiuntur, exclusit, Stendensas ea, quae reprehensibilia inveniuntur in ejus opusculis, rigenis non me, Red eorum quos ipse superaverat alia vero quae tota perversa sunt, aliorum duorum haereticorum esse, qui rigenia nomen, non fidem nec conAcientiam habuerunt.
534쪽
Quinau libros pologis hujus a Pamphilomartyreatquo usobio Caesariensi simul seripis suisas, tum vero librum Eoxtum post moris Pamphili ab Eusobio solo esse compositum, eruditi sero omnes consontiunt; praetorquam quod justiaras causia aliqui, ut dixi, existimarunt, priussoriptum uisa a solo amphilo operis primum librum. Nequo vero opinione de uncto opero in libris storis fidos dotrahenda st eis contradixerit usebio suos Rus amici aut laboroa xpononi S. Hieronymus, qui Origeni o Rufino jam insonsior redditus tomo omnes uni Eusebio tribuondo sano orobro amorit. Sod dimilior ostquaestio do fido Rufini qui librum primum Graeco tunc extantem in linguam Latinam vortit Rufinum enim palam arguit Hieronymus mutationis et dotractionis multorum; squs prossoto aurea is claudo accusationi cui
notum sit, qua rations idem interpres plurima in libris Origonis περὶ ἀρχῶν Latine repraesontaverit; qua do mconsulenda est praestantissima libelli oditio a Carolo D laruaeo adomata. Immo Rufinus ipso in Epilogo ad
535쪽
Libmini istum Apologoticum, de quo agimus, ejusmodi quid oonstori videsur, cum ait M apolo ficum sancti amoris Pam si pratu potuit, se res poposcis, Latino sermo di amss. Itido idom isto interpres Homilia Origonianas praecipue illas in Leviticum, confitetur se vertisso liborius, adimplondo quae deorunt. Vid. Ρerorat ejus Consem sarii origonis in Epist ad Romanos. Quid quod adversarius ipso, qui Rufinum accusavit, gloriatus est is-ronymus, se in vertendo rigens oria quinque dat Meas ,
Misi transtulisso Epistola ad ramphilum aleae p. 87. d.
Sed tamen, utcunquo intelligantur orba Epilogi Rufiniani ad amphili miselisum, o illis otiam Hieronymi is mox mihi adducendis manifestum est, debere restringi ad singula ρήσεις, quae de personia agunt'. rinitatis, Rufini dolictum istud. Hoc quoquo indicatur Orig nis orbi a Rufinoabatino versis atquo ab Hieronymo ali tia in Epistola a Pammachium adversus errores Ioannis mctros. P. 74. quae quidem ρησις, ni fallor, quotquot sunt Origonia ossata de resurrections corporis apud Rufinianam Pamphili versionem extantia, ab omni omissionis, o in bonam partem immutationis, suspicion prorsus liberabit. Tm verte, nudoque, ut aiunt, capit inibi Origonianad laratur a Rufino sententia plorisquo licet hominibus odiosa atque invisa. Immo ad porsona Divinus quod attinos eruditissimo Busso persuasum ost Rufinum nullum Origonia testimonium in sua version de rinitato posuisa
quod non in Pamphili opero totidom orbi haberetur, nihilque quicquid detraxorit, do suo addidisse. Conset
enim vir optimus V quaedam attulisso auctorea latos ex V origono satimonia, quibus voculae si dicta nonnulla ad- mixta ment, quae Catholicis auribus Hieronymi aetato V minua placvorint, utpote ab Arianis tum ad haeresin ' suam propagandam usurpata. ' Vid. Defens Fid. Nie Maeseol. II. RP. ix. 3. o. Il4. Vomor autom no aliquid praetorea ex verbia Hieronymi quae sequuntur, colligeroneo a sit. Si onim illo scribit in Prima pol ad arma Ain.-Patirisque Matimoniis do Filio Dei a Spirati Sancto
536쪽
commutatis,4 e solebas displicitur Roninnis, cetera usque adssis intogra dimisisti pag. oi. d. robon. Iterum in lib. i. p. a I. Quameis domu bii libro multa ultraaeem . at in bonam partoni de Filio et Spiritu sancto nisu sit commutaro, tamen multa in illo scandala c. Ita postea pag. 226. qui unus scit primus liber sub nomino Pamphilia te editus est famia caeco quain Latino, immutatis dunta lis ibus de Filio a Spiritu Sancto, qui aperiam blasphontiam praeferebami. um oro in lib. iii pag. 38. eadem sors legonti occurrunt Et in Caesariensi, inquit, bibliothera Eusebii seae olumina reperi ὰπολογίας - ρ Ωριγένους. uce eum legissem, primum eum librum de rehendi, quem tu solus sub nomin martyris edidisti, d Filio si Spiritu Sancto in bonam partem plerisque blasphumiis commutatisino. Deniquo in Aoquentibus multa mutavisse in isto opero Rufilius
ab Hieronymo arguitur. Hu' autem non sola auctoritate S. Hieronymi, quae tamen mugna est, pendent; cum On-
nulla pologiae hujus Graeco adhuc ultersint, quae cum interpretation Rufini consore licet. Quod quicunquo secerit, majorem prosecto domo Oorun intor preto mrito requiret. antum abost, ut vero dicatis locis qui toma S. Trinitato spectantibus Gallandius rotegomm adtom. iv. Bibl. P. p. v. is laciniis Graecia Origenianis V suis quibusquo locis intoxtis do reliquis otiam ubi osso' desint, interpretis Rufini fidem sulciri. ' inquo milii haec omnia animo pol pondenti incertiora idontur en quae do S. Hado in intorpretation extant Rufini quam ut pro veris atquo indubitatis recta fido aut Origonis aut Pamphili testimoniis afferri oboant nisi si alia praeterea auctoritate gaudeant. Ideoque quod magnum a tom libri adom testimonia Oxploni, totum illum mihi r linquendum consul, utpoto qui certissimis minua ortu miscΘro nollom. Et quidem,' ait priostantissimus illo Ρearsonius P ubi do unitato rinitatis aut aequalitato per- aonarum agitur morito dissidendum est into roti Ru-Vino. ' Vindio. Ignat patri; I. ιp. vii p. II 5. Sed Bro haud ita portinobat hoc opus amphilianum ad propositum absolvendum cum ossimndarum, si quae supere
537쪽
soni, S. Pamphili reliquiaruna, quoniam pleraque omnin, saltem ea de sacra rinitat quae agunt, ex Origone excerpta sunt, non sunt amphili super excerpta observationes. Interea idem opus, uno cum locis Graecis, qui
hodie sup0rsunt, Ortynianis, omissis alii quibusquo Ori-gHnis Appen lici horum Voluminum commisi. Nec tamen is num qui putem, in Apologia Pamphiliana quidquam omnino a recta sorinitato fide abhorrens otium primitus comprelisnsum suisse quamvis id, sodprincipitanter fortasso, ut conjecturam facit Collior maloire Gesserat des Autδur Sacris, vol. iii pag. 444 affirmaverit S. Hioronymus in Rusnum lib. secundo Ut enim ruditissimus ullus loco ait supra momorato, nulla in ea Arians perfidiis notavit Photius, qui alioqui in aliorum scriptis solo minima quaequo reprehondere, quae Vol speciem Arianismi prae se surrent. Porro, si dogmatu do praeexi tentia animarum, et restitution omnium excipias, nullos
errores in ea invenerat vo carpsorat Auctor Smisdio a ceraua renori Tractoediam, ut paulo infra idobis. Undo habos τῆς ὀρθοδοξίας Apologotici in ro omnium gravissima tacitum, ut tu loquar, tostimonium noque illud contom-nendum, quia alioquin ab illo auctor hoc ipso nomino opus esset reprehensum Antipater quidom Bostrensis, ut postea quoque octori patebit, EusHbium oppugnans divorsum quid immo contrarium de hoc seripto innuit; sed contra orthodoxis operis id avet, prout ullus monuit, quod do veteri quodam alio Apologista pro Origono infra tradit Photius sum nimiruna, qui ipso recte sontiebat in causa fidoi, auctoritato Pamphili atquc usobi in m
nsion Origenis maximo nixum misso. Deni luo animadvertendum, scribsremicronymum in Epistola ad Pammaelium et Oceanum, Nicaenae synodi, quae sui postoa dogmata in parte quadam hujus opsri dosonsa misso sibi colligonte moro suo Hieronymo, hanc idcirco artona non scriptam misso ab usebio, tuom ni in toto opere suo
Origonom Ariani probaro dogmatis suisso sed vo Didymi
vo cujuslibo altorius osse. Haec ille, quo tamen opinioni de recta fido ipsius operis magi favore quam advorsari
538쪽
consenda sunt in quo eodoni plus omo dieitur Filius Patri Ea ὁ -ουμος Graeca voce ibidem servata. Coniam quae infra diosntur p. 5Ο8.
nonnulla ex hac Apologia transcripta tibi dabit holius insequentibus.
P. 493. l. 3. - ναι Exint etiamnum rigenis Proire tiacus ad Martyrium libellus insignis ae diu post mortem
lustris,uetius in lib. i. Origenianorum, o iv. q. 7. mi- una ceris videtur, quod reser Photiua Cum enim vel ' ex ipso constat. Ρaniphilum et Eusebium communi car- cero inclusos Origonis vitam si res Data attigisse in ea V Apologia, quam pro eo simul conscripserunt, qui fieri V possit, ut amphilus Origenom in porsecutione Decii V vitam colobri martyrio finivisse dixerit, cum scribat Eu- sobius His lib. vi cap. 39. eum et Decio, et om entis V fuisso supὐrstitem, cujus rei testo ipsasmst origonis V epistolas post Decium scripta appellat Itaqus vel non- dum illas opistolas viderat Eusebius, quando in hac Ap logia una cum Pamphilo seri bat Origenem in pomiscu- tion Docii vita deos imo; si inconsulto Eusebio solua ' haec scripsit Pamphilus, utpoto praecipuus operis auctor; vel Photius sorinas deceptus at Martyrii verbo, quod V de omnibus pro fido veritato toleratis cruciatibus octo' dicitur, quamvis ipsa non aequatur mors; Θ enim sensu cin Dociana strago martyrium subiimo Origenem recte po-
tost dici: vo momoria lapsus amphilo otiam tribuit. V quod ab alii tantum quos commemorat sorinas dictum V est vo doniquo illud duntaxat intelligi voluit amphi- lus, Origensm cruciatibus ac misoriis in Deci laniona ' elisum, non longo postea vixisso. Quod Eusebi vorbis
V non repugnat. ' se illo. rosocto vix unquam O
sent ab aliis docopii Ρamphilua et Eusebius Merre, O
539쪽
toni violoutam ii sua ipsoruin urbe Caesuron Origoni colitigisSO.l'. 493. l. 9. A δαμύντιον At Aeeundunt plerosquo uctores ita appellari moruit origonos propior inde sua studia, tinnionsosque circa ros divinus labores. Ibid. l. a. Κλη a. α δ Πu-uίνου Coiitra intilippus Sidc-tus, instigmento a Dod ullo ad fin0m Disserit in Iren ιιιι odito, Pantion uin Clomontis discipulum uias nurrat. Q In vero, vidurit auctor Ortes dis Oo, quod Sesiuitur, morito diibitat uvius in v. unt eno II st Lit. Om. i. P. 83. suisse Pantaenum nolinullorum ex ipsis almatolis uditorem. Elonitu totu convcnit narratio magis Polycarpo PuPiaevo, quam ariturito, qui auctor IIicronymo docuit sub Sovcro et Antoiiiii Uar ulla. P. 494. I. 7. μελλων παιρειν Sio logDudum olim conju-corati oschelius, cum vox μέλλων dosuisa t; piae nunc uol. Buklior o Bussarionis Si suppleta est; sed malo in intori rotation IIcoschὐlii hico Urba cum o tuentibus χωρὶς της του οἰκείου γνωμης ἐπισκοπου unguntur, nam testo Hieronymo M Viris Ili cap. 54. ιιιιι sub testimonio ecclosiastisce e stolos vol, ut ait idom vir sanctus cap. 6 a. b inranoclium ometrii Pithenas per at tinau Persseret, Thooeliato traleaeaudroia scires et merosolymorum ΤΠη pis presbyter ordinatus est. Ubi tamen Fabricius in Notis ad Hioronymum linia ostination similitor docopius Photiuin errori urguit; uua Origononicitor suscepisso scripsisset χωρὶ του εω γνώμης ἐπισκοπου Cotoruli hunc spiscopum vocabunt Theo fistum, non Thooteonum, II iu-ronymunit Eusebius, ut notavit Hostacholius. Ibid. l. 15. iurasτῆν ii ἐν cirro M. μνδρείας sitioSora rotum concilii reΡ sontusso vi lotur oeshomio uiuo Photius alvo amphilus Origenoni nim putat tantum docundi munis in schola o occlosia Aloxandrinu indignum sontentia ista pronuntiatum misso. id cum in lib. praestantissimo De Rebus Christia rum ant Constantinum M. Oct.
iii. q. 3o. . 678 ubi do contontionibus Origonis otiumc-ιrii Oxposuit. P. 495. l. 5. φησι H. e Pamphilua nivi legundum sit
540쪽
φασὶ, prout supra scribit Photius, τα δὲ κατα ' Ωριγένους κινγισεις ἐκειθεν λέγουσιν ἐκρυῆναι. l. 9. Pag SuP. P. 495. . . IIaτερμουθιος Vid. Fusob. De Maridi ubi/s
intelligondi sunt, qui orindo ut hodio usu Onit, nil occlQ-Aias, seu templa, Chriatianorum portinebant Θ Cons. Onini Binghani Antiq. Eocles lib. viii cni'. 7 Scel. 3. An hoc
loco ἴκοι pro ecclosiis συνωνυμ- niihi tur, o cuni viris
clarissimis Nic. Fullor at tuo Ant. Pugio si inititor intor-Ρrotandus ost, ut dixi supra p. 357. Eusebius lib. vii IIist.
cap. 3O ubi ait, Paulum Samosa tonsom post condemn tionen auum του τῆς ἐκκλησίας οἴκου κοπiιναι nolitissed nisi
quod orko apud Photium sunt aedificia sacra minu nmpla, quam illa τω νε- significata. Ibid. l. 5. πρεσβ-ρος ην Pamphilum piscopum suis onarrat limoto fidum alioruin uotorum inultis, ut aiunt, parasangi so moliorum Auctor Pra destinati a Sirnion loc litus, IItoros. 43. Seripsorat illo ad Ira λ'. a. Auctorum
Apolo otio Osso Pamphiliim, his verbis, Umia liacunqve usque ho ite Uri tu in ossit, sibi radenti eum norit recitatio,in distinguθre i prohondit loca ab harretieis maculatau quod ita esse sanctu Panwhiis murtyr in suo A istosctico de ranit. Vid. o II er. 43. quom locum ad sinum horuiu toatimoniorum do Pamphili libro collocavi. Sod dubia orit a tulicratio hic momoruta oporum Origent pori montibus Origonianu scripta tuo Suporsulat, in quibus novo ac oriculi,so dicta scutount. Ibid. iii πολλι δε των ' ιγενους Pu i Phili manu Oxaratum Origonis in tuo locim prophetas commenturium SQ opor- isso tostatus est S. ΙΙieronymus supra P. 488. P. 496. l. 3. εμψυχον τὸν μνωο- σαντιι SOorntosi misit
κα ἐμ νυχωμενον απε νὴ ναντο patros Alexandrini Concit. v. sub thanusio fit καὶ παλαι τοις εκκλησιαστικοις ἀνδρί σιν ἐδοκει. ου γαρ νεαράν τινα θρησκείαν ἐπινοήσαντες ει τηνεκκλησίαν σ3ήγαγον ὰλλ' ἄπερ ἐξ γ ῆς καὶ ἡ εκκλησια rτικ'