장음표시 사용
541쪽
παράδοσις ἔλεγε, καὶ ἀποδεικτικως παρα τοῖς ριστιανων σό- ις ἐφιλοσοφειτο ουτώ, γαρ πάντες οἱ παλαιοτεροι περὶ τουτου
λόγον γυμινήσαντες, ἔγγρα νον ἡ λιν κατα row καὶ γαρ Εἰρη- ναιός τε καὶ Κλ)ήμης, 'Arroλινάριός τε ὁ 'Iεραπολιτης, καὶ Σαραπίων ὁ της ἐν Αντιοχεί προεστως ἐκκλησίας μι-xοντον ἐνανθρωπιὶσαντα, ἐν τοῖς πονηθεῖσιν αυτοῖς λογοις, ας ὁμολογουμενον αυτοις φάσκουσιν ου μην αλλα καὶ ἡ δια ρυλλον τον Φιλαδελ ιγίας τῆς ἐν Αραβψ. ἐπίσκοπον γενόμενον πνοδος, γράψγουσα Βηρυλλω τα υτ παραδέδωκεν.
tum, non cursem modo, sed an mam etiam Onanam a m διεμ pronuntiarunt; quo quidem sententia olim fuerat ecclesiasticorum rorum. Non enim novam quandam doctrinam a s primum eaecogitatam in ecclosiam ne erunt;
sed ea sanaeerunt quo et ecclesiastica traditio ab initio Mouerat, est Christianorum philosophi certissimis argumentis at iam rant. Ita enim omnes antiqui qui hae de re dispu-turunt, suam nobis sententiam scriptis proditam reliquerunt. Denuus corte et Gomens, o Apollinaris Hierapolitanus, et Serapion Antiochem urbis episcopus, Christum qui homo factu est, animo proeditum fuimo, elut rem communi o νι-nium congena receptam suis in libris assoλ unt. Quin et synod in propter Borysium Philadelphiis in Arabia episcomm facta est, scribens ad eum rim Beryllum eadem tradidit. ORIGΕΝΕ quoquo iii omnibus libit suis c. Consoras Moshomi Do Rebu Christianorum anto Const. M. Ssec. iii sect 34. p. 7Ol. Otubilo autem est hoc testimonium pro ructa fido cum ultorum sanctorum, tum synodi Philadolphime, sivo Bostrensis, unio concilium Nicaenum habitae, contra liserosin, quae fuit postua, Apollinarii. Consor Eusob Hist. i. 33. P. 496. l. q. ὁ εις την is. νιν Portit Origenis in Genesin Commentarius, qui a Pamphilo adductus sucrat, paucis ρήσεσι Xeoptis, tuarum nullus tamen ut poditavit libor prinuis pologi e Pamydilianci', sivi xtat.
542쪽
P. 496. l. 29. συστοτιμὸν λόγος Musculus vertit. ιber
Gregorii ad stitur quo Orige in commenda sit Christophorsonus utein ita interpretatur, Oratio Gre rit in or
genis commen tionem consorθλω. Verum hanc interpr tutionen Probur non possunt, o tuo niui oratio illa
Gregorio hau naturgo scripta ut nil commondutioncm Origonis sed ad agenda gratias mcoptori, cum o ejus schola discedo t. συ ατικοι quidom dicuntur pistolae
comittendaticiae Orationes uuium c creατικοὶ nullae unquam suerunt. Quare non dubito quin συντακτικος Scribendum sit, lico Nicephorus vulgatam loctionum confimot. EA uutum συντακτικος λόγος, oratio qua ut dicitur, ut monui in annotationibus Eusebianis, ad P. Constant M. lib. iii cap. i. quas studiosus lector consulet. VALESICH. Operis, quod typis saepe cxcusum est, titulus hic est του
P. 497. l. I. Antipater Bostirensis Hunc Antipatrum Isostronsum unto Concilium Nicaenum Secundum, quo lsubinum saeculi octavi habitum est, vixisso constat, quippe cum in codem concilio adductum sucritis topliano Monacho OFus ejusdom Antipatri con rum ebium, cui quidum soli uitribuisse Antipator videtur Imlosiam Iaro Orissensi Cavius Antipatrum circa medium saeculum quintum udaianum 46 collocavit. Conseras udini Comment. do Ner ,toribus Eoo tom ii P. IOI.
subordination Filii ad Patrum nonnulla dixissct rigi nos, Pro CD Πολογουμενος Eusebius similia x his scriptoribus Ossata juxta ostiorat. Sed similitor ac utro tanto Arium, non tantum qui Hus sui Origones, sed etium du-knsore ejuη, minus ccurato ortasso dis hoc ysturio locuti sucrant ut intui ea vix quid iunm ab illi proseretur, quod magna synodus iciun tun tuam impium vituΡDrussu ; quanquam contrariunt quid innuit Antipator dunido condonuiuio Ariano dogmato ab illi synodo videtur lio loco Uui D. t id quae modo dixi p. 5O3. item quin
543쪽
P. 497. l. 5. σου πρ καὶ των περ σἐJ Colubris at quaestio do ρθοδοξί Caesariensis piscopi, intor Votoros uo recentiores multum diuque agitata. Ibid. l. 18. μὴ πώθεσθαι δὲ ἐν ro ἐν Ad mam. ConsiL Maorum, si tosto Harduino Sti Codicis, positum.est, ἴσωs. μή
Scribit Archolaus tanquam si in hac pologia id littoria mandasset Eusebius, calumniatos as Origenis advorsarios tiam titulum librorum rius περὶ ἀρχ)ῶν vii ai-dom libri ab illis maximo omnium oppugnabantur.
Ρ. 498. l. a. pro praedictis erroribus Videsis quae notavi P. 5ΟΙ. Supra earum pro eorum re sui.
Ibid. l. 3. anonymus Auctor a Christiano Lupo edit JVorba hujus auctoris obso oditori enodictino Origenis, qui in Admonition sua in pologiam Pamphili pro Or
Mns P. S. tom iv. p. Origenis, auctorem auum sic designans, Praeterea nihil addit. Ibid. l. 3. Δημητριον Alexandrinus cpiscopus, qui suit postea Origoni advorsarius. Do Clemento autem Alexandrino rotulit Eusebius L. E. i. . hujus discipulum Origonom fuisse. Ib d. l. q. Παμψ Γλιν τε - μάρτυρι ἐπερείδεται. xia τῆ υσεβιωJEx I hotiano ocens hujus auctoris, qui Photio ipso in Aronto, περὶ τῆς αγὶς ριάδος Ουδὸν τῶν ἐσήγομενων ἔλεγε,
dum Origenis ὀρθοδοξίαν dolandobat, quiquo Pamphilo maximo innixus usso ut tuo Eusobio ab codom Photio dicitur, jure merit colligit et Bullus in Dinens. Fido Nicam o
Ariana inii iotato amydili Mobliquo pro Origene ποι iam. P. 499. l. 5. Methodio Hujus do usuri oction Libor contra Origenum cuni ab Epiphanio tum a Photio in Bibliothoea adductus et OxcDPΡtu OSt. Ibid. l. 4. χει καὶ Notavit Dolaruaeus in Admonitio in Apologiam S. Pamyγhili, p. q. Eusebium dicor Vidori, se in Oxto hujus apologia libro epistolus, quas ad Fabi
544쪽
num papam et ad compluros alios ecclosiarum antistitos de fido sum ration Origonos scripserat, inseruisae. P. 499, t. 6. ἀπολογίος.J Quotquot agunt veterea do Aiκ logia a amphilo utquo Eusebio conscriptu, o supra sistondo eam putavi. Gallandius in tomo iv. suae Baliotheeos P. ipsam libri, qui restat, Amisio interpretatio-nom ex oditionciolaruae una cum notis jusdem viri l. losumptam collocavit; idom oro opusculum egrotum lico antiquitatis monumentum, propior causas jam dicta hic quidem praetormisi. Ibid. l. 8 habuerunti Haec Auctoris Praedestis ii, cujus quidem librum ambiguae fido primus odidit Jacobus Sir-mondus, utpoto minus firnia ultima posui. Sed enim otiam illud, quod lateor alios quoquo auctoros tradidi e do corruption librorum Origenis, incertum est; quin immo duo isti haerotici origonis nomine appollati, antiquitati prorsus ignoti sunt. Alius quidem homo cognominis suit, illius aetatis qua ipso Origonos, sed ethnicus philosophus. Coguυ cxtat cum in Stephaniana tum in multis aliis Νovi ostamonii ditionibus Εκθεπις, vivo Eaepositio in Lium Motuum Apostolorum, cujus amphilus Martyr auctordosignatur in codico vetusto Actuum et Epist. Cathol. Μonisaucon pag. 75. Bibliotheo Coistinian reconsito. Νoquo dubitat idem vir oruditissimus, quin haec opoli vero suori Pamphili Martyris assentiente quoquo Fontanino in Hist. Lit. Aquileiesei, lib. V. cap. . . . pag. 59. Ostini tum v c ait, Expositionis cum Apologia comparationcm licet latina, ut ipso licit, tantum pologiae vorsio cxtot. Sud l. ac nius, qui in Coliactaneis Monumeλι f. Vbi eae Bibliotheca Vatic pag. 28. una cum nonnullis Euthali AEgyptii opusculis hanc odiderat xpositionem, ipsam quoquo idem uiliasio attribuit. Atquc cani Euthali osso, qui quidom floruit modio saeculo quinto,
Hontiundum ουμ ait cistonius propior subscriptiones duorum codicum munuscriptorum, quorum unus ost Pistolarum Pauli alto Actuum ut pistolarum Catholicarunt indo nim ortum osso orrorem librarioririn, qui uni
545쪽
legorint, ab uthalio codicor sacri textus, qui Pamphili morit, consultum uisso, totum librum Euthali Pamphilotanquam notiori adscripsorint. Vido olstonii Prolo
haboat Pamphilum Eae itis ista, crodibilo osse putat l. Εrnostius vitii. Interp. Novi est pari. II. cup. I. 3. 7.oam ab Euthalio, dum in bibliotlioca Caesarions codiconitructabat, desumptam et pro Suo venditatum Aso. Nognivom S.II loronymus in Epistola ad Pammachium do Erro rib Orasenis inom vorsus, dum poloseticum a Rufino partim conversum commemorat, quodlibo scripsisso opus Pamphilum. um oro in Polos sua, lib. i. adi s Rui num supra adduci. p 89 AEusebium ipsum, orbis in Ibatinum o Graeco vorsia, hac do oricator citat Ipse quid ι
Pamphilus proprii operis nihil omnino sompsit, aereptis epistolis, quas ad amicos forte mittebat in tantum so humilitato beeerat. Cum vero pologiam pro rigoris, quam partim Pamphilo ipso quoquo Eusebius attribuit, hoc loco
idom illo us ius notoxerit, o minus urgenda verba videntur osa contra haec brevia de quibus nunc agimus, capitula Hic notabo, operisse me, postquam hic scripsissem, cl. Keilium inmariosiana odit Fabriciana Bibliotheco Grave ε tom. Vii. P. O3. cistonium o Ernestium do hac re, pariter atque ogo cui, adduxisso. Αi Canones quod attinui ccclosiasticos ab apostolis ipsis, si Diis placot in concillio Antiochon sancitos, hos quidum Turrianus lib. i. a Mersus Ma oburyense cap. 25. tradit,
Pamphilum Martyroni tostari, o in bibliothoca Origonis
reporisso constat vero urrianum neque canones nequo alimonium Aumpsisse cx poro ali luoiumphilo adscripto sol ox ἀνεπιγρα quodam manuScripto, canono qui continebat. Istosque Canones, quo Mupposititios Aso viri docti, tam Romanenses quam Ilosormati, stonderunt, ut
salsos fictosquo ablogavi dum Eaepositionem Capitum tanquam dubiam a me omittondam esse censui. Doniquo
Nerientio Pamphili Maa tyris deorsum Matiematicos Latino interpretatum aso I tufinum, Gonnadius ait in Libro suo De Viris Illustribi a cap. xvii. Atque, si modo inspici-
546쪽
atur Rufinus ipso in In olim contra Hieron priori, P. 263, 64. d. robon. p. meron haud dubitari postsit, quin hujusmodi quaedam a Rufino ex Apologatio Pamphili consecta suerint. Immo Justus Fontaninus in mat Lit. Aquileiensi lib. v. cap. 9. p. 323. cum in libro, qui suporeat
o stiri, nonnis tostimonia contra uatrologos eum inomaticos inveni et statuit, hujusco martyri sententias adversum sosdomi Rufino conversas etiamnum in eo libro
Oxtare, qua alii viri docti, vel nunquam xtitimo volciani dudum perii o, cenauerant. Ait interea Delaruaeus in Admonitiona in hologiam, etiamsi daret quispiam in primo Apologiae libro, quem vertit Rufinus, nihil contra Mathematicos xtitisas, at coloro libros sequuntes, in quibus alicubi sorsitan sati assortores consutabantur, Latine rod-doro in animo saltom fuisse Rufino, quem ab hoc laborodotorruit solus acharius tunc libros περ αρχῶν rigenianos videndi cupidus p. 5. tom. iv. OF Origenis.
549쪽
VEL SAECULO SECUΝDO, VEL CERTE HOC TERTIO,
'mnus Vespertinua. Lumen hilare sanctae gloriae Filium, et Sanctum Spiritum immortalis Patris, coelestia Dei Dignum ea tempori a sancti beati, Iesi Christo omnibus sancti vocibus cele- is quum ad solis o Mum perve brari. Fili Dei, vitae dator; nerimus, lumen emente Vm quapropter te mundua gloripertinum, laudamus Patrem, et ficat. 3u a
550쪽
Do Vespertino IIymno extant, quae sequuntur, iuviscellaneis homae mithi viri et Collegii S. Μagdalenae Oxonii olim Socii. Et L Smuhi Misoriis is, Lo in anno 686. Mutis,
pag. 5 I. A GRAEcis Hymnus sapertinus, quod ex mei λ - νικου alvo Lucori uri manifestum si, sub occasum olis, hodio recitatur, qui α primis seculis longo usu sum derivasso videntur. Nemini autem in dubium vocari poterit, quin prorsus idem sit cum ἐπιλυχνίου εὐχαριωτία domu S. Basilius do Spiritu Sancto ad Amphilochium c. 29. hoc
modo disserit, ἔδοξε τοι πατρασιν ημῶν, 1 σιωπι τ ιν χαριν του ἐσπερινου μοτος δέχεσθαι, - σεις νανέντος ευχ αριστεῖν καὶ στις μὲν ὁ πατηρ τῶν ρημάτων ἐκείνων τῆς ἐπιλυχνίου Ἀαριιστίας, εἰ πεῖν Ουκυ μεν ὁ μέντοι λαος --χαίαν ὀκνίησι την νων iv, καὶ ουδενὶ πωποτε ἀσεβεῖν ἐνομίσθησαν οἱ λέγοντες, Alvoυμιεν πατέρα καὶ υἱον καὶ ἄγων πνευ
Θεου. Visum est Patri nostris e pertini luminis gratiam haudq-quam silenitio accipere, sed moae, ut apparuit, vere gratias. Quis avum inserit author illorum verborum, quin dicuntur in gratiarum actio id lucem , dicere non ν --m . Populus tamen Miguam profert rosem neque u 'quam unquam visi sunt impietatem committero, qui dis tint, Laudamus Patrem o Filium o Spiritum Sanctum Dei. DU