Dissertatio politica, de iure monarchiæ liberæ, seu De mutuis Regis absoluti, & subditorum eius officijs.

51쪽

De Iure Monarchia liber. 47

Fateor causam nulla esse, cur nege populo licere, Contra principe rebellare, eum arguere,& pro animi tui libitu tot tere,aut de fastigio dignitatis deturba re. An vero hae,quas proposui, similitudines,aptiores sint,meliusq; ob oculos ponant Regis ossiciu ijs quae petuntur ab artificib N Medicis aquib. tamen plurimum se oblectant id scriptores, qse sententiae nostrae aduersarios profi tentur iudicium similiter dentem lectorem esto.

Quod si aliqua forte hicca ea,quibus de hactenus disserui utriantur dubia : respondendo ad qua tuor, quae omniu sunt praecipua & grauissima quae adferri possctunt quod me ultimo logo facturum recepi) ei satis faciam, & sic totam hanc dissertatiunculam absoluam. Principio obucitur a multis,si opera suam ponunt in scribendis Apologijs pro Rebellione & proditione, Vnumquemque natum esse,ut ea sit in Remp. sua propensione animi & affectu, quo erga matrem est eique omnia, quae matri

tene ε

52쪽

tenetur,praestet ossicia. Bonos itaq; eloues earn quassatam , lethaliter vulnerutam & amictam videntes,quod fit non nunquam ab ijs regib.& tyrannis amore suo & ossicio, quo charissimae patriae deuincti suntanduci&coinpelli,vim num operi admoueant, ut eam tandema tam exitiali peste liberent. Ad quam primam aduersariorum obiectione duo resp6deo.Primum certissimum esse in Theologia Axiomano esse facienda mala,ut bona eueniant,ac idcirco Regis impietatem nunquam posse causam esse , ut qui tam diutino ghumano iure ab eo sunt iudicandi,eius fiant iudices. Et sane si priuato non est: licitum , ab aduersario suo illatam sibi

iniuriam ulcisci siquidem Deus soli magistratui gladij dedit potestatem

quanto minus uniuerso populo,aut ulli inter eos quum omnes mere sint priuati, authoritate penes unum ingratii

ut ante docui residente sibi ad quos nopertinet, usum gladii aduersus eum, cuius solius est, Magisl ratum puta, sumere dcarripere licebit.

53쪽

Do Iure Monarchis liber. δὴ

Secundum respondeo eis tantum

abesse, ut Rempubi leuent dissicultati bus &discrimine in quo versatur liberent :) q4od tamen caput est defensionis, quam pro se adferre selent) ut potius eas magis inagisque in pernicie ipsius accumulent,atque ita fieri,ut Rebell1o contrarios prorsus ab eis, quos obtendunt producat effectus.Neq; enin1Rex tam impotens fingi potest , quin imperium eius Remp. melius Contineat, eique sit utilius , quam esse queat ipso emedio sublato introducta Anarchia. Principio enim omnis inRebusputa periculosi est repentina mutatio , qua-doquide per eam spes sit unicuique priuato seipsum euehendi & alienis plumis, dicitur volandi , omnibus insolentijs,quae ab inordinata & incomposita turba fiducia impunitatis committi possunt laxatis tunc habenis,propter rerum omniu perturbatione. Deindet certissimum est Rege nunquam posse tam deplorate viiijs addictu esse, quin generatim faueat iustitiae ordinemque aliquein omnibus tueatur & coseruet,

54쪽

Iibido & appetit' eu abripiunt.Vbi Vero nullus est Rex, nihil cuiqua est ilicitu. iComprobat igitur res ipsa Veterem Philosophorum sententiam latius elle in ea vivereRepub.ubi nemini quicquaIicet,si in ea,in qua omni b licet omnia, ea tu temporis equu indomitu referen

te, sessore suum excussit.Nam ut pclare diuinus Salustius: Praestaret aliquid minus c6positi, nonullosq; naeuos tolerare inRep. gspeciereformadI&Corrigendi penit' ea labefactare dc euertere. Altera obiectione petunt a maledictione,q Reip impendet,qR' improbus administrat: Non potest,inquiunt, ullum opus Deo esse acceptiuS, neC Officium magis debitum Reipub. r di, uuam si ab eiusmodi maledictioneaideretur,&homines suam sibi afferant vindicentque libertatem quam exoptare M versequi omnib. a natura est inditum. Cui Aduersarioru argumento Vt rein spondeam, fateor Rege impium a Deo dari populo suo in maledictione &peccatoru,quib. in irritaverur, Vinci a.

55쪽

De Iure ruonarchia hier. si

Licere a. ipsis authoritate Jpria ea sibi a Deo immissam l pellere maledictione,nego. Et quid ni nege' An isquaest qui inficiabitur, Regem Babelis maledictioni fuisse Dei populo, lut clare ipsi Prophetia de captiuitate, qua abducendus erat,Deus praediXerat, & interminatus fuerat. Quid fuit Nero, dum vixit Ecclesiae Christianae ξ Et tamen Ieremias & Paulus ut ante intellexistis no tantum praeceperunt Ut eis parerent, sed etia ut obnixe pro salute incolumitate illorum Deum oraret. Certu igitur est, ut prolixe antea ex

lege diuina fuit cofirmatu) tolerantia, serias ad Deum preces,Vitaeque in melius mutatione, sola esse legitima media admouendu Deum, Ut eos graui ista leuet maledictione. Vindicatione vero libertatis P attinet, quam tandem habent subditi legitima potestate reuocandi, sibique sumendi illud ius,cui antea tam plene scientes prudentesque renunciarunt ' Si enim immunitates statui vel

ordini alicui subditorum suorum a se aut praedecessoribus suis aliquando

56쪽

sa De Iure Monarchiae liber.

concessas, iuste non potest reuocare: multo minus certe subditis fas erit eam principi eripere supremam &absoluta potestatem, qua ipse praedeces ressit tamdiu in ipsos usi sunt. Infelix vero temporis iniqui tas,quae s pe felicissimos coatibus illorum periniquis , qui Rebelliones excitarunt, largita est successus. Tertium aduersarus suppeditat,quod obhciunt. Prosperi successus, inquiunt quos dedit Deus orsis aC Caeptubus eiusmodi manifestum reddunt reipsa

Deum iustae autorum eorum cauta fauisse: Respondeo: verum quidem esse, quod euentus praeliorum aeque ac rerualiarum omnium, quae in mundo accidunt , in solius Dei positi sunt arbitrio,& ea ratio sit,cur in scriptura Deus di-

Catur eXercituum.

Si quis autem ex generali hoc principio concludat eum specialiter iustae causae victoriam Concedere: eadem o-' pera probaturus est,Philistaeos, aliosque populiDei finitimos hostes,cum varias ab eo reportarint victorias, iustiorem

57쪽

De lardi Monarchiae liber. D

Causam in eis, quq intulerunt ipsi bellis, habuisse. Quin etiam eadem ratiocInatione bona eiusdem contra Dei arcam causa fuerit. Nam& eam in praelio caeperunt, & apud se fatis diu captiuam detinuerunt. Huc accedit quod omnes melioris notae scriptores Cum Theologi, tum ali),Monomachias siue duella quae tamen eo obtentu ineuntur, quod Deus eorum exitu declaraturus est, Vtri parti causa iustior θ improbent. Sic enim nobis habendum est , alterum qui extra noxam est, Coram Deo non esse innocentem. Fit igitur ispe, Vt Deus eorum opera, qui iniustam tuentur causam,

suam ipsius vindicet ius issime, postea vero irae suae flagella in ignem abijciat. Quod in Dei populo haud raro accidisse notum est: Ixatus enim hostes eis suscitauit,suscitatos cofirmauit, donec sese coram ipso humiliarent.Tum Vero eosdem hostes ipsis tradidit. Eadem ratione Deus ut summus iudex potest iustis paenis afficere suum vicarium, & cum peccauerit Rebellione

58쪽

s De Iure Monarchiae liberi

subditos eius excitare,qui rebellionem ei retribuant. Id ubi factum est, partes instrumentorum, Diaboli partibus intentadis & torquendis, quos Deus ipsi, tanqua Carnifici suo tradit nihilo sunt meliores. Quare ut a principio dixi, si

de Causa ex eventu Concluditur, argumentu fit quod fallax saepe ac futile est. Postremum quod opponunt Aduem

sarh, nititur mutua stipulatione, quam vocant, q inter Rege & subditos inter- Cedit, quo tempore est inaugurandus. Aiunt.n. ibi pactum iniri inter utrosque& in illud cu Rege,tum populuiurare. cosequens igitur est senteutia ipsorum, ut si altera cotractus pars a Rege infringatur. subditi ad alteram obseruandam

amplius no sint obstricti, sed ab eo ipso iuramento,quo R egi sese adstrinxerat,

absoluti. Contractus . n.inquiunt interdnas partes ex omni iuro alteram liberat, si altera eum non seruauerit.

Quanquam vero ut huic etiam satissat obiectioni inficias eam tale pactum fieri in Regis inaugulatione, praesertim quod eam habeat clausula irritantem, quam

59쪽

suam isti adserunt. Tamen fateor Re Rem, cum primum Regnum luicnr, subditis suis polliceri,se honeste& hdeliter munere tibi: a Deo in eos commI so & mandatosanctaru esse. Fac a. eum postea promissa sua sic exuere, ut null' prorsus ratione possit excusati, quaeritur,quis sit futurus iud' si Iutae ab iplo Couentionis, ut maxime hoc detur p

cta ista subditis omni meliori modo pro fidelitatis ab ipsis praestadae ratione

confirmata esse. Neminem esse aro tror, vel missima praeditum iurisciuius scientia, cui dubium sit, nullo iure nec ciuili nec municipali vilius gentis co tractum perturbatum dc solutum ab alia Lero conzrahentium, aς proinde alwrum ab obseruatione eius solutum eu

iudicari,nisi prius a iudico ordinario do eo, qtai in culpa est,& contractum solui legitime cognoscatur. Alioquin Vm cuique parti & iudici in sua causia ello licebit, quod omnium consenta longe est absurdissimum. In his vero pactis taconueneis, quae intercedunt inter R .gem eiusque stibditos unus Deus omni

60쪽

me iure Monarchiabberi proculdubio iudex est, simul quod ei

liRex administrationis suae ut aliquoties iamdictum fuit Jrationem reddere tenetur: simul etiam quod iuramento quod praestatur utrinqi in ipsa inaugu- ratione,iudex & vindex eius constituitur, qui ea intercideri x. Enimvero in conspectu eius, ut qui soliis iudex eorueshomnia iuramenta fieri deboni. Quum igitur Deus unicus sit pactorum iudex,cognitio & vindicta eius solius est: ex quo necessario coficitur,sen' tentiam a Deo in R egem pacta non ser- uantemferendam eue priusquam sub- diti se secramento liberatos ςsse istatuerire queant.

Qualis igitur illa sit iustitia, si idemst pars&iudex, sibi partes munusquς Dei sumens & usurpans , nemo est qui non facilime ex hoc argumento perspiciat. Et num pones turbam capite orbatam x destitutam ςxit pr' arbitra-xuti libitu suo subiectionem fastidire iugum regiminis,quod eus ipsi imposuit,eXςutere, eum a quo iudicanda dc

pMaienda est 'dicare supplici jsq; affi-