De Franciae commercio regnantibus Karolinis ...

81쪽

- 79 foederibus junxerunt. il enim mirum si vir ille qui totam fere Europam suae ditionis fecerat, eamque miscendo barbariem Romanis institutis, renovaverat, ut pretii aestimaret virum illum qui totum Orientem Suo nomine impleverat. Alia quoque exstat causa, necessitatem dico, quae talem confirmar debebat amicitiam maron enim et arolus, qui quidem ambo invidebant Caesaribus Constantinopolitanis, communi odio uncti, suis mutuo inserviebant commodis sanciendo foedera Atqui nullus ignorat eas ante alias firmas et solidas esse amicitias, quae pariter in Opinione et necessitate nitantur. Sunt, lateor, qui Karoli et Aaron amicitiam infitias ire non dubitent, propterea quod eam Siluerint Sci iptores Arabum 1), et legatos Aaron nil aliud esse asseverent

triarcha Georgio missi, arolo reliquias portaverint, donisque onerati ab imperatore ei dederint ii Super vexillum cum clavis'. Sepulchri Quum vero Christiani auctores de hac re unanim9m.. attulerio Sententiam, talia argumenta evadunt inania i . um Iagnoscendum videtur, Napoli et Aaronaequeses, his liter φόtentissimos tempori principes amicitia attonitqs eam, ta prae auxiSSe pOSterOSque multa Super addidisse. Inde ea discernenda quae Spectant ad historiam, et ea quae ad sabulam. Quod ad historiam attinet Kal OIuS, anno DCCCI, accepiSSE videtur ab Aaron elephantum, nomine boulabbas, qui in Italiam appulit no sequenti et anno DCCC mortuus est 2) OAnno DCCVII, albertum misit 3), qui rodiit cum togatis ,

Aaron deIerentibus imperatori papilionem et tentoria byssina Vario colore simul cum funibus pari ordine distirictis, pallia Serica, balsamum et odores atque unguenta, Sed et horolO-gium ex orichalco compositum. 4 in quo duodecim horarum

82쪽

cursu ad clepsydram vertebatur, cum totidem aereis pillulis. quae ad completionem horarum decidebant, et casu suo subjectum cymbalum tinnire aciebant. Per idem tempus Aaron 1 serunt dedisse arolo claves S. Sepulchri Rem prorsus Verisimilem. Quum enim duo imperia non essent contermina, quumque per amicitiam sibi, mutuo inservirent, multa invicem concedebant sibi Aaron igitur arolo forsan dedit lacultatem adeundi, ut libebat, a ta loca. Ea tempestate, ut videtur, arolus jussit enodochia reparari, si capitulario anui Dcccx credimus 2), α de eleemosynamittenda ad Jerusalem propter ecclesia Dei reparandas, et ecclesiam aedificari quam non multo pOSt, monachu se . regrinus Bernardus his mirabatur verbis : Ibi ait habetur hospitale in quo snscipiuntur omnes qui causa devotioniS, illum adeunt locum linguam loquentes latinam. Cui adjacet ecclesia, in honore S .mariae, nobilissimam habens bibliothecam studio praedicti imperatoris haben quoque VaSa Sacra, vineasque et oliveta 4). Prope ecclesiam mercatus florebat quo negotiatores Christiani conveniebant, proque levissimo

tributo suas venumdabant merces. Non est tamen quod credas Hierosolymam in possessione Franciae QSS Verum

sicuti jure quidem, scribebat Guillelmus Tyri archiepiscopus 5 unc ... plebi Dei tranquillitas praestita est, et

favor principis clementer indultus ad multam consolationem, adeo ut magis sub imperatore arolo quam sub dicto priu-cipe degere Viderentur.

Quod ad sabulam attinet, nil magis omaverunt poetae 6 quam hanc salsam Palestinae cessionem Einhardus profecto dixerat T Cum legati, quos cum donariis ad sacratissimum Domini ac Salvatori nostri Sepulchrum locumque

resurrectionis misisset ad Aaron, venissent, et ei domini sui Volinatatem indicassent, non solum quae petebantur fieri

83쪽

- 8 yermisit, sed etiam sacrum illum et salutarem locum, ut illius potestati adscriberetur, concessit. Haud aliter poeta

Ascrihique locum sanctum Hierosolymorum Concessit aroli propriae sempor ditioni.

Bem Vero ad verbum accepere Vates, et a lum non modo Hierosolymae victorem sed mox primum ducem, ex eis qui crucem sacrae militiae notam induerunt, celebravere 2 . Quae quum ita sint, id verum exstitisse videtur, scilicet quod duo imperatores seu per sinceram sui existimationem, Seu per necessitatem, pacem et amicitiam inter sese servaVerunt, quodque Orientis et Occidentis negotiatores non dubi- taVerunt commercio vacare. Documento sint in Fraucia materiae, qua ex Oriente solum advectas licet credere, Vestesolosericae, quibus filiae et uxor, imo ipsi arci Magni procere gloriantur, pelles et stragula animhlium, quibus suas VeStes ornare solent reges doctores et sacerdotes 3, Documento species, de Taprobana deque remotissimis insulis, Alexandriam et inde Massiliam advectae, quae pro culiny et remediis tam magni pretii ductae erant, ut medii aevi scriptores 4), quotiescumque paradisum aut amoenissima loca

describunt, ea arboribus species serentibus ruent, utque Judaeis nonnullae civitates pro tributo imponerent cerιum specierum pondus 5). Documento quoque gemmae, margaritaeque tam numerosa in vestibus aut in capsis reliquiarum Sacris, romata, Vestes splendidae auro argentoque mixtae depictisque ornatae figuris quas ocellatas vocabant patre nostri documento demum tapetes acu picti, quos sacerdotes pro suis ecclesiis requirebant 6). Omn a quae prosecto commercium inter Franciam et Orientem floruisse demonstrant. Haud aliter sese res habuit, quando patris in locum Suc-

84쪽

sit Lodovicus ius. Anno enim cccxxxi apud villain Theodonis, ubi placitum generale habebatis tres legati Sarracenorum 1 a transmarinis partibus venere deserentes

grandia munera, odorum scilicet diversa euera et pannorum. Quando Vero pariter conciderunt, inque partes Varias distracta acuerunt arolinorum et Abbassidarum imperia,ces4 Vere non modo commercium sed etiam securitas. Anno DCCCLVI monachus rotmundus semel atque iterum loca sancta visitabat adhuc securus 2 , sed anno DCCCLXX monachus Bernardus 3), contumeliis per totum iter oneratus, Hierosolymam vix petebat, et in ea quatuor ecclesias christianas inveniebat semirutas. Non enim modo Abbassidarum succeSSOre Sed etiam populi, Vesano religionis aestro, ut ita dicam, perciti, tunc in Christianos saevire inceperunt : eo magis quo reges et episcopi Franciae minus jam curabant urbem sanctam Helias atriarcha arolo Juniori scribebat anno cccLxxxi 4 deplorando tribulationes quas a nefanda gente perpetitur, ecclesiasque partim dirutas, partim casura :Quas ad reficiendas oliveta eluinem et ipsa ecclesiae Sacra VaSatradidit, sed rustra. On enim Satis accepit pecuniae, ut Saltem maenia resarcire valeret. Imo oleum ad luminaria desuit. Pauperes ideo peregrinique e negotiatores sam tabescunt, et in captivitate multi non redempti deficiunt. Earolus autem junior, in Francia negotiis acerbissimis distentus, inauditos dimisit patriarchae legatos Gisportum et Bainardum. Μox autem ad id miseriae descenderunt Christiani, totque acceperunt a Sarracenis opprobria, ut Europa fremens ruerit in Asiam, perque duo saecula duxerit exercitus in crucis ini-mscos. Tunc solum renovabitur commercium. De Sarracenis Africae. Non autem modo cum Orientalibus aliumedis sectatoribus commercium exercebant Franci nempe inter eos Sarra-

85쪽

cenosque Asricae et Hispaniae frequentes erant usus. Onachus Sangallensis narrat ex Africa 1 venisse ad arcium Magnum legatos deserentes leonem Marmaricum, ureum umidicum, cum ferrugine Hibera, Friaque musica, et ceteris earumdem regionum insignibus. arolus autem, qui reddiderat frumentum, vinum et oleum, eos sibi fideles amicos fecit, adeo ut posthac dederint 2 licentiam auferendi reliquias S. Cypriani, Sanctorumque Scillitanorum martyrum erat sociorumque ejus. alis ero amicitia neque solida neque longa evasit: Ox enim mare infestum habuerunt Asricae Sarraceni, et usque ad annum MDcccxx moimo detrimento fuerunt Christianis negotiatoribus.

De Sarracenis Europae. Hispaniae vero Sarraceni, seu propter nimiam Vicinitatem, seu propter bella sceptus renoVata, raro cum Francia negotiabantur. Unum Ver commercii genus semper floruit, Venditi scilicet Christianorum servorum. Judaei ante omnes tali incumbebant negotio, quippe qui per suam religionem, nullo conscientiae vinculo detinerentur, et interdum Christianos furari auderent. α Supervenit quidam homo, scribebat Agobardus 3ὶ fugiens ab Hispanis de Corduba, qui se dicebat furatum a quodam Judaeo Lugdunensi ante annos viginti quatuor, parvum adhuc puerum, et Venditum ougisse autem anno praesenti cum alio qui similiter furatus sus-rat Arelate ab alio Judae ante annos sex Cumque hujus qui Lugdunensis fuerat nomen quaereremus et inveniremus, dictum est a quibusdam et alios ab eodem Judeo suratos, alios vero emptos et venditos. In haec jure quidem invehitur Agobardua, severasque implorat leges : eo magis quod Judaei, tali commercio non contenti, eunuchos et Venumdabunt Sarracenorum moribus et religioni necessarios.

86쪽

cium sibi servavisse videtur. empe legimus in historia Luitprandi 1 uti a Berengario rege Italiae missus ad imperatorem Constantinopolitanum ei dono dedit quatuor cars-matica et Caramaticum autem Graeci vocant amputatis virilibus et virga eunuchum, quo Verdunenses ob immensum lucrum sacere solent et in Hispaniam ducunt. Haec de Sarracenorum commerci satis. De aliis vero populis, qui additi erant salsis numinibus, nullum habemus documentum, quo inter eos et Franciae negotiatores commercium exstitisse demonstremuS.

Omnia documenta quae spectant ad Franciae commercium Seu interius seu exterius, regnantibus arolinis, raro alios reges atque ippinum . arolum agnum, Ludovicum Ρium et arolum Calvum nominant. Quae causa est igitur cur de aliis principibus tacuerint historiarum scriptores ' ulla prorsus alia quam eorum Sub regniS, Ommeicii trina, cujus principuae causae nobis sunt

enumerandae. Pro erum potestaS.

Ante omnia nil magis obstitit commercio quam Ovia in societate rerum status . eminem prorsus latet quomodo regiae potestati, scilicet unius imperio, Successerit procerum potestas, clicet multorum imperium. Ex quo per totam Europam quisque, Seu in civitate, seu in castello, Segregem egi vitam, utique antiquius duxit quam ut sua per raudem et rapinam augeret, non erat ut commercium oreret, in1O

87쪽

- 85 exsisteret Reges enim nullam inter sese exercent amicitiam, inque suis regnis impediti res exteras ideoque negotiatore omnino negliguut Proceres autem, qui quidem id solum curant ut vicinorum potentiam frangant, de provincia Sua raro egrediuntur civitatum incolae aut se defendunt in proceres, aut civilibus laborant discordiis , sumptu que exhauriuntur, non jam ut naves doment, sed ut arma habeant, maeniaque aedificent. Ρlebs denique obrutescit mi seria et servitute. Quid plura' egotiatores non modo extral Franciam, im ne suam quidem extra urbem, ortunae dis-1 crimen tentare non audent, quippe qui nil aliud certum, inveniant quam spoliationem et latrocinium. Nil igitur mirum si monachi, tunc temporis, de monasterio ad aliud monaste trium mitterent epistolas, non secus ac si duas mundi partes penitus remotas habitarent; si geograpnicae notiones linade exoleverint ut nepotes ormannorum qui nuper totam peragrabant Europam, crederent unam esse Romam, de Scania obscure loquerentur, maniaeque situm ignorarent, quam non procul ab ostiis Danubii ponerent 2 .

Causa exstabat alia, quae commercium in pejus trahere debebat, immunitates dico, quas exercere conabantur urbes, ecclesiae, castellaque, magno prorsus cum detriment et

injuria negotiatorum. Omnes enim qui non fruebantur immunitatibus deficiebant animo, quippe qui eo magis opprimerentur, quo alii magis liberi et immunes evadebant. Immunitates plerumque ad fluvialem navigationem 3), rarius vero ad terrestre conamercium spectabant 4). Illud quoque notandum est, scilicet non a regibus modo, sed etiam ab ipsis proceribris, aut comitibus, aut episcopis talia privilegia esse concessa Inde mira confusio perpetuique tumultus, inde inlina

88쪽

commercii, cui sese dare audent soli aut advenae aut Judaei, scilicet omnes quibus nulla alia vivendi via relicta est.

At enim regibus regumque ministris militibusque copia erat coerceridi talia. Haud ita prorsus: Reges enim ad id infirmitatis reducti fuerant ut ipsi milites et regum ministri darent exemplum rapinarum l). η Ludovicus Pius inhibuita plebe ulterius annonas militares, quas Vulgo Oderum O-cant, dari. Et licet hoc viri militares aegre tulerint, tamen ille vir misericordiae considerans et praebentium penuriam et exigentium crudelitatem de suo subministrare uis satius judicavit quam suos irretire periculis. Id autem frustra

Rus 2 enim filius severas instituere debuit poena contra

potentes et honoratos sive ecclesiasticos sive saeculares qui a populo, in quorum domibus mansione accipiunt, utSuSibuS, Suorumque equorum necesSaria per Vim tollunt.

Haec sub regnantibus primis arolinis Quid ergo sub extremo hujusce stirpis reges rQuinetiam regi, et praesenti facultas non erat obsistendi exactionibus, Si saltem vigesimo octavo canoni concilii el- densis anno DcccxL credimus 3 Vestra studebit magnitudo obnixius Obsservare ut civitates, per regi tranSitum, non depraestentur, ut quando transitus vester juxta civitates acciderit, immunes et liberas vestra dominatio jubeat a depraedationum exactionibus fieri mansiones intra civitatem. Quia ... priStinae immunitates et confirmationes infringuntur, dum et cives ab hospitibus opprimuntur, sua non Solum Vendere prohibentur, sed et propter direptionem poSt eoS cum gemitu clamare cogantur. η Ex quo conjici potest quibus contumeliis onerati quibusque periculis circumventi negotiatores essent, procul a rege.

89쪽

Latronos.

Ea enim tempestate latrones impune grassabantur, suaque latrocinia nos Secus ac artem profitebantur Bari olim erant,

e in eo benignas poenas capitularia ferunt i Si quis infra regnum rapinam fecerit, aut cuiquam nostro delidusque homini aliquid vi abstuslerit in triplo cui aliquid

abstulit legibus componat, et insuper anuum nostrum, ie, sexaginta solidos nobis componat. Postmodum Vero ante nos a comite adducatur, ut in bastonico retrusu uS-que dum nobis placuerit, luat poenas . . In dies autem adeo crevit latronum audacia ut sese in societates Ormoerint, viasque secerint impervias 2) idcirco mox silvae fabuleta- siue in locum camporum Successere. Ex urbe Meldensiusque ad remoricam nil aliud tunc exstat quam immensa regi silvis horrida, a paucis viatoribus lustrata. Formidandae enim narrantur sabulae, quarum auctores forsan ipsi latrones aut etiam castellorum domini evadunt. Θperegrinis quidem tunc parcent latrones et Perventum est ad nos quod eos qui Romam orationis causa pergunt vel qui negotiandi causa per regnum nostrum discurrunt, collecti latrones diripiant, eosque aliquoties vulnerent, Vel occidant, eorumque bona capiant etc. Totam igitur Franciam occupat terror ingens, perque regnum Omnino cesint commercium.

Omnia igitur concurrebant, ut in exitium rueret commercium, procerum scilicet auctoritas, nimiae immunitates, regum impotentia, latronesque impuniti. Adversantibus tamen et repugnantibus tot causis commercium ortassε non desiisset nisi calamitas accidisset inopiniata, Ormannorum aliorumque dico incursiones perpetu asque direptiones.

2 BAL. II. 315. capit imperatoris Ludovici Sociindi 854 .

90쪽

De ' mannorum, Sarracenorum, iungarorumque

Νοn ea profecto mens est nobis ut ormannorum Sarracenorumque bella narremus. Illud solum indicandum nobis videtur, scilicet quomodo diriperent Franciam, ideoque commerci Obstarent 2).Κarolus agnus, cujus erat mens provida jusserat instrui naves juxta flumina quae de Gallia et Germania Septentrionalem influunt Oceanum 3 . Stationes quoque et excubias per portus et ostia fluviorum disposuerat, sicuti id demonstrat capitularium anno cccII latum de navigiis praeparandis circa littora maris 4 De liberis hominibus qui circa maritima loca habitant, Si nuntius Venerit ut ad succurreu- dum debeant venire et non veniant, unusquisque solidos viginti componat i Fecit idem 5 in littore provinciae arbonensis ac Septimaniae, tot etiam Italiae littore usque Romam contra Sarracenos. tque ideo jure quidem, Vates

scribere poterat 6 :

quantum Curis respublica creverat illis Quam conservatum floruit imperium ... Gallica praefluxit nec non Germanica classe Littora, qua fluvios suscipit Oceanus....Ostia Seu portuS, positis Stationibus, omnes Fecit inaccessos hostibus omnimodis.

Ludovicustius quoque u praesidia posuit in littore maris, ubi necesse fuit Sarracenisque bis intulit bellum 8).Karolus Calvus denique decretum edidit e de maritima