De Franciae commercio regnantibus Karolinis ...

71쪽

- 69 ni causa, littus Oceani maris attingeret in Galliam. l),

iram autem mox Osuit Geruoldu enim, procurator commercii in Quantomico, qui prorsuS, magi a quivi alius, talem interdictionem duabus gentibus pariter nocere intelligebat, ita precibus consiliisque usus est, ut Anglis iterum pateret aditus Franciae 2)

Quas, ea tempestate, emeremus in Anglia merces arduum est indicare. il enim de hac re reliquerunt scriptores. Verisimile tamen ex Anglia tunc exportari pelles serinaS, craSSOS ac Vile pannos, et libros praecipue a monachis transcriptos 3). Ubi vero mortuis Ossa et arolo, ormanni Angliam Franciamque sunt depopulati, fere omnino ceSSaVit commercium 4 , et cessabit, donec Rodo eustriam fecerit suam et unus e Successoribus ejus, Guillelmus, una rex Angliae et dux eustriae evaSerit. De Germanis. Haud secus commercium Franciae cum Germania sere nullum exstabat Germani enim, sine viis, sine urbibus velut in tempore aciti 5 , lingua et moribus dissimiles, memoriam non amiserant crudelitatis Francorum, libertatisque cupidi, Karoli Magni beneficia nocci ducebant Imperator tamen per silvas itinera creaverat, urbes et ecclesias fundaverat, immensisque operibus sibi Germanorum animos conciliare tentaverat, duobus praecipue, quae pertinent ad commercium, pontem dico oguntiacum, et ossam inter Rhenum Danubiumque.

Karoli enim in animo sui jungere Rhenum ponte ante Μοguntiacum qui quidem 6 quingentorum passuum in

l) Quam ad iram alludit Alculnus scribendo: Aliquid disSenSiOutS... nuper inter regem arolum et regem Ossam exortum est, ita ut utrinque navigatio interdicta negotiantibus esset M BOUQ. V 607.

4 Ludovico tamen Transmarino regnante Anglos adivisse Franciam saepius credem est quod autem non longum. O . TACIT. Germ. XVI. M IN RO ulet. I. 56, 98. - Mariani chron. 8l3. Bouuum V, 370.

72쪽

nos mirum profecto OpuS, Si laboris immensitatem, instrumentaque impersecta conSidereS. Ontem ver qui velut aeterno commercii vinculo Germaniam et Franciam jungere debebat, anno DCCCXIII, incendium Subitum tribus horis adeo conflagravit et ut ne astula quidem de e remanserit. η Si credendum est ariani chronico, ipse jussit incendium Λrchiepiscopus Oguntinii Richolius, quia latrones nocturni, hominibus in Rhenum projectis, praedam in eum rapiebant. Quant melius mehercule si latronibus disturbatis pontem conSerVaSSet Karolus autem, quem non latebat utilitas, imo neceSSita operi8, eum pro ligneo lapideum refici decrevit Tempus autem defuit, debilesque magni imperatori succeSSOres a tali consilio destiterunt. 1 Aliud consilium, grand prosecto, tantoque regno non indignum fuerat Rhenum et Danubium, ideoque mare i-grum et Oceanum jungere, perque mediam Europam veluti publicam viam aperire populis et negotiatoribuS. Anno DCCXCIII Badantiam quae in aenum et Almonem qui in Danubium devolvuntur quasi miscere decrevit 2), et congregata hominum multitudinc totum tempus in eo pere consumpSit, adeo ut brevi ossa ducta sit duorum millium paSSuum Ongitudine, latitudine ter centum pedes 3 . Sed pluviae ingentes

ineunte anno Sequente, terram quae palustris erat tanto humore imbuerunt, ut Opus incoeptum conSistere nequiverit. Sed quantum interdiu terrae a lassoribus erat egeStum, tantum noctibus, humo iterum relabente, in suum locum subsidebat. autem tempestate Saxonibus et arracenis rursum rebellantibus, necesse suit arolus ad arma rueret, sed, ut voluntatem manifestius declararet, Almonem adVersum subivit, pedes fecit iter ad Badantiam, et inde descendit in aenum 4). Bella autem perpetua, SucceSSOrumque diS

73쪽

- 1 cordiae, et Hungarorum iucursiones inutile et imperfectum opus effecerunt. Etiamnunc exstant fisormia rudera aggeres scilicet continuati usque ad urbem Deltenhelm, ubi sons Radantiae fossaeque quae vico Gratie dedere nomen. ana igitur et inania evasere Earoli agni consilia Suum enim Germani detestabantur victorem, et dona serentem. Quod ipse intellexisse videtur imperator, quippe qui Saxoniam non modo libertate Sed etiam commercio privaverit per

famosa capitularia si De negotiatoribus qui partibus

Sclavorum et AvarorUm pergunt, quouSque procedere debeant cum suis negotiis, id est partibus Saxoniae usque ad Barde ich. . et ad Schesia..., agadoburg, ErpiSsuri, Orachelm, reemberg, Ragenisburg, et ad Lauriacum. Et ut arma et bruinas non ducant ad venundandum. Quod si inventi fuerint portantes, omni substantia eorum auferatur ab eis, dimidia quidem pars partibus palatii, alia vero medietas inter jam dictos missos et inventorem dividatur. De talia. Quae quum ira sint inter Angliam Germaniamque et Franciam sere nullum exstitit commercium. Haud ita vero, quod ad Italiam spectabat, res sese habuit ΝΟ enim modo porquinquaginta anno ab eodem rege perque linum Saeculum ab eadem familia gubernatae, sed etiam propter linguae, religionis morumque Similitudine erant unctae . Inde frequentiora negotiatorum itinBra, inde nonnullarum urbium pros- poritas, quae divitiis et commercio ad id potentiae mox pervenerunt, ut liberpe respublicae acipe sint. B imam ante alia urbes nostri frequentabant negotiatores. Quum enim arolini apteque mutuo necessitati Vinculo sociati essent, sese invicem Sustinebant, ideOiliae negotiatoribus et commercio favebant. Alia etiam causa, peregrinationibus scilicet, Bomam saepe nostri cives adibant, sedem ecclesietae martyrum Sanguine illustratam, perpetuumquis re-

74쪽

ligionis testimonium Rarolusmagnus ipse coleba prae caeteris ecclesiis templum in urbe Roma beati Petri Apostoli, et

magnam Vim pecuniae, nec non et gemmarum in eo congessit si il duxit antiquius quam ut urbs Roma sua operasitoque labore Vetere polleret auctoritate. η Atque ideo multi ex Francia, et remotissimi, Britones scilicet, Romam petebant In chartulario enim Rotonensi oeps legimus 2 :

Vovimus ire Romam orationis gratia. η ecesse igitur fiebat peregrinos protegme, nunc priVatorum Πlinc regum Cura.

Quintilianus quidam 3 pro Bittonibus enodo hia aedificari

jusserat Hege quoque non modo peregrinos legibus tutabantur, sed etiam in locis aridissimis hospitia pro eis ponebant, quorum nonnulla hactenus illuStria manSerunt, monasteria scilicet per Alpes sita, ad quae alludit Hadrianus papa in epistola ad archim agnum 4 Uua cum hospitalibus qui per colles Alpium siti Sunt pro peregrinorum SuSceptione poscimus ut nulla magna parvaque perSona quamlibet invasionem pati vestra eximia sinat clementia. Νon est tamen ut omnino miremur talem erga peregrin OS caritatem. On deerant enim qui religioni cauSa, Sui unice inservirent Ommodis, et commercium tui ac tranquilli exercerent Barbari enim gentibus valde placebat vagari pietatis nomine, et ubique hospitaliter et gratuito excipi. Inde muli emendanda : Ipse Icarolus,agnuS, quamvisis amaret peregrinos, et in eis suscipiendis magnam haberet curam 5), , quum eorum multitudo non soli1m palatio Verum etiam regno Onerosa Videretur, in eo severam edidit legem 6 et o sinantur vagari isti nudi cum ferro qui dicunt se data poenitentia, ire vagantes Melius videtur ut si aliquid incon sultum et capitale crimen uommiSerint, in uno iuc permaneant laborantes et serviente et poenitentiam agentes secundum quod canonice ibi impositum Sit . mox autem ai

75쪽

73 peregrinis tributa petere pro antiquis immimitatibus in consuetudinem Vertit. Documento sit S. Vinioris assiliae chartularium in quo legimus ut Itali aliive pergentes ad Sanctum Iacobum Oct denarias si equites, tres si pedites exSolvent in urbe arascone Hispani autem aut Angli Germanive Homam euntes quinque denarios l) Romam igitur peregrini uo modo pietatis sed etiam commercii causa visitabant Roma enim tunc temporis, haud secus ac hodie, magna et fere unica erat Ossicina sanctarum reliquiarum e catacumbis extractarum, qua aVidiu conquirebant omneS, quasque papae nunc dono dabant, nunc Veluti merce magni pretii, Vendebant. Documento Sint papa Paulus qui Fulrad abbati S. Dyonisii anno cccLXII corpora concessit Hippolyti et Alexandri gratuito 2), Hadrianusque

papa qUi, anno DCccLXXIV, Salomoni duci remoricae misit brachium S. Leonis Martyris 3 pro statua aurea mir P magnitudinis cum lapidibus diversi generis, et mul cum freno et sella, et corona mare lapillis adornata pretiosi8, et triginta canisillis, et triginta laneis drapis variis coloribus interunctis cum triginta cervinis pellibus. Quinetiam ipsi sacerdotes sine scrupulo furabantur reliquias. Quod testatur historia ab inhard scripta translationis . arcellini et S. Petri 4). unachus enim quidam dixerat inhardo se

habere Romae plurimas sanctorum reliquias quarum artem erat daturus, si adjutorio ejus fultus Romam reverti poSset. Quod loetus audivit et accepit inhardus. Onachus autem abbatisque legatus, reliquiis non inventis, alias clam Subripuerunt. Sed ipsi quoque in Francia spoliati fuerunt a sacerdote, qui, sicuti candidus narrat scriptor ratus sibi data OccaSion uisndum Surrexit, atque accenso lumine ad scrinia

silenter accessit. 5 ηΑlio commercii genere fere simili Italia tunc temporis sto-

76쪽

- rebat, rerum scilicet opere antiquo persectarum. Haud secus et hodie res sese habet . arolinis autem regnantibus haec non fabricata sed vere antiqua erant . empe Italia tot monumentiS, O Statuis, columnis, marmoribus, VermiculatiSque operibu cooperta suerat, ut eorum numerosa grandiaque permanerent vestigia. Quibus barbari taliae victores, quum ea mirarentur sed imitari nequirent, veluti praeda potiti sunt, quemadmodum ipsi Romani victores olim Graecarum artium miraculi raptis urbem Ornaverant. Tunc RaVennae marmora et columnae subrustica et enormia Aquisgrani palatia ditaverunt 1): Tunc Angilbertus Centutensis abbas Romam mittebat legatos qui detraherent ad exornandum suam ecclesiam marmora et columnas 2) Ergo ex Italia nostri cives, ea tempeState, praecipue Xtrahebant gloriae praeterit ae reliquias, sancta scilicet cadaVera

aut artium monumenta : non est tamen ut omittamus urbes cum quibus exercebatur aliud commercii genus, nempe Ser-VOI Um, On Semper licitum Servitus enim in Italia altis radicibus adeo defixa erat ut, ecclesiae precibus neglectiS, neglectis paparum exemplo et auctoritate 3), mancipiorum mercatores Odios commercio indulgerent impune Imo papaeisSi Sinon favebant mercatoribus, at saltem eos tranquillos et tuto linquebant. Superest enim epistola adriani ad Rarolum Magnum qua sese purgat de venalitate mancipiorum venumdatorum Sarracenis per RomanOS 4 rem prorsus arduam quippe qui incipiat lenociniis verborum. remque per ambages aggrediatur, culpamque in alios transferre conetur u sed in litoraria Langobardorum, ait, Semper naVigarunt non dicendi Griaeci, et exinde emebant ipsam familiam. A quibus et direximus Alioni uci ut praeparare phara navigia, et comprehenderet jam dictos Graecos, et me eorum incendus concremaret. Sed noluit nostris obtemperare mandatis, quia nos nec navigia habemus, nec nautaS, qui OS

77쪽

in longum tempus, privati l) Bri inspania.

Rarae cum alia regione pariter Vicina Christianam dico Hispaniam, erant commercii occasiones. Quod si enim a rolus agnus Hadesonsum, Gallitiae regem, adeo sibi devinxit, ut eum non aliter quam imperatori proprium appellari jusserit 2 , non ita successores ejus Earolinorum amicitiam aucupati sunt quippe qui bellis contra Sarracenos impediti

commercium parum curarent, quemadmodum nepote Κaroli agni bellis contra proceres irretiti, cum regibus Hispaniae non valuerunt exercere amicitiam.

Erant tamen peregrini qui de Hispalaia De Franciam petebant Romam, aut de Frauci S. Jacobum Compostellanum; mutuumque a regibu requirebant auxilium. Erant quoque Hispani qui depulsi a Sarracenis, terra a regibu Franciae diplomataque possessionis obtinebant 3 : Haec autem non ad

commercium Spectant.

mentes hactenus enumeravimu Vicinas 4 , catholicaeque fidei addictas, ideoque ad commercium prompta : Unc autem tranSeamus ad gentes remotiores, et in catholicam fidem nondum contumaces, Sed auctoritatem papae jamdudum aegre serentes, ideoque rarius Visdata a negotiatoribus, Graecos scilicet.

78쪽

De GraeciS.

Imperatores Bygantini qui quidem, utpote legitimi Caesarum succeSSOres, parvi faciebant ceteros reges, erOVeisque olim diplomata suppeditaverant quasi provincialibus, ut ita dicam, tributariisque regibus, novum Earolinorum genus contemnebant. Quando vero Franci Ravennam, Beneventum aliasque graecas urbes suae ditionis secere BFgantini imperatore eo magis cognoverinat, non autem sine odio Erat enim eis Francorum adeo suspecta potentia ut proverbium l)eSset: ὁ Φρα neo φίλου fixo γείτο,α υκ Franci quoque Graecos non amabant, mirabantur tamen eorum artes, vitamque delicatam et imperii dignitatem, quo modo novi homines familias

nobiles licet, SemirutaS, QVerentur.

Νeminem profecto latet matrimonium aliquamdiu agitatum fuisse inter Irenam imperatricem arolumque agnum. Grande prorsus consilium mempe, sub eodem dominatu partibus Orientis et Occidentis coriunctis, imperium Romanum fuiSSet renovatum, populique Christiani sese iterum dedissent tranquilli commercio 2). Res autem irrita evasit. ΝΟ enim sinceras matrimonii afferebant conditiones aut Irenae aut Karoli legati: icephorus tamen, quando Irenam regno detrusit, timens ne arolus causam ejuS SUSciperet, ad eum misit bis legatos, qui sorma ac specie Orationis mutata, eum non jam regem sed imperatorem, non fratrem Sed patrem Vocabant 3). Haec autem de commercio inania; nunquam enim imperatores utilitatibus negotiatorum inserviebant. Quinetiam mox tales, nisi cum Italicis Molinis, cessavere 4 legationes, pirataeque utriusque gentis adeo suam artem exercuerunt ut commercium inter Franciam et Constantinopolim perierit tesum. Νon est tamen ut ea Sileamus quae nostri negotiatores,

chronico an 802.

79쪽

- 77 forente adhuc commercio, ex his regionibus peterent ebur scilicet ad librorum compactionem, manuScripta s), mamenta sacris capsis destinata, Serica Vestes tapeteSque acu pictos, omnia uno Verbo quae, et hodie, ex Orientalibus regionibus delata miramur. De unis. Haud procul a Graecis e populo tunc ignoto Bussis videlicet, Ludovicus Pius accepit legatos Annales Bertiniani 2)narrant, anno DCC XIX, una cum legatis Theophili imperatoris venisse alios, qui se Os Vocari dicebant, quorumque rex, Chacanus, Francorum amicitiam petebat. ira prorsus Occasio occurebat regiones investigandi parum notas, noStrisque negotiatoribus novas monstrandi vias Ludovicus autem eos

exploratore potius quam amicitiae petitores judicavit, eosque penes Se retinendo jussit, quoad Veraciter inveniri posset, utrum fideliter nec ne in Franciam pervenerint eo denique, tanquam uenones, ad Theophilum dimisit, talemque legationem dedignatus est immerito quidem nempe gens illa Franciae auxilio, humanum civilemque cultum suscepisset brevius , Ostramque per Orientales regiones undavisset auctoritatem. Quod vero non intellexisse videntur arolini: Quippe qui non modo Russorum amicitiam ejecerint, sed etiam cum clavonibus, qui Olim regem habuerant mercatorem, Francum Samonem 3 , nullas secerint consuetudines.

II. DE POPULIS HELIGIONEM MAHUMEDIS COLENTIBUS De SarraceniS ISiae.

Franciae negotiatores in Europa Orientali rigide exceptos vidimus. Cum Sarracenis autem, etsi Mahumedis asseclis,

l)m aiLLos. rait de la diplomatique. X Bot;0. VI 20 l. 202. - Haud equidem diminor Bussos tunc salsis nuntinibus addictos CL stgin Cyrille et sithode. Unice propter stul

tima imperia eos post graeco enumero. 3 FREDEGARI chronicon 8. - AIMOINAE.

80쪽

- 78 regionesque remotas colentibus, frequenter negotiati sunt. Imo reges nostri cum eorum principibus, praecipue cum Abbassidis, sese unxerant foederibus 1) Quomodo assilia Syris Eg ptisque jamdudum referta erat, ita Alexandria Massiliae mercatores continebat 2), qui

pretiOSa merceS, ebur, margaritaS, gemmaS, SpecieS, imo psittacos et simia avesque versicolores in ea urbe emebant, et inde per Franciam transportabant 3 nostri tamen iuveniebant aemulos, discordiasque erro dijudicabant, si credendum est Adonis chronico reserentis Parisinos et Venetos Alexandriae ad manus et ad pugnam venisse 4). Causa ero praecipua propter quam Franci regiones a Sarracenis pOSSeS-sas adirent erat numerus peregrinorum in dies major Docu

mento sit iter Willibaldi et inebaldi 5 qui detrusi in car

cerem utpote exploratore fuerunt bene tractati et insuper liberati a mercatoribus christianis quique super Jordanis fluvium extensum ex utraque ripa viderunt funem quo facilius in sanctas undas sese immergerent infirmi peregrini. Necesse igitur evadebat reges christiani suos cives protegerent. Primus, Seu ut cives tutaretur Seu amicitiam cum Sarracenis in Graecos formaret, Pippinus misit legationem regi Persarum Amorumni, et ab eo legatos accepit, qui usque ad ettensem civitatem pervenerunt 6). Haec autem amicitia non firma fuisse videtur nil enim aliud reperire est quo renovata inter Sarracenis Christianosque commercia amr-

Νon ita vero sese res habuit pro arolomagno Imperator enim Occidentis et imperator Orientis Aaron sese mutuis

2 DE GuIGNES. P. Cit p. 2. 3 COSMA INDIcoPLEUATEA. opographia Christiana Descriptio Alexandriae. 4 Bouo. II. 19, in loco commentitiola nempe pro Parisis et Venetis sorsan legendum est Prasinos et Venedos, scilicet les leus et les veris, duas quidem parte quibus laborabat Constantinopolis. 5 Annales S. Bened. II, 1 S. q. q.