De poesi graecorum satyrica. Dissertatio ..

11쪽

p0r 0tum illud tempus, quo floruit aut fuit saltem possis satyrica, in deliciis fuisso Sisendunt perditarum fabularum

n0mina et fragmenta. tque casu factum est, ut 0bis ex hoe genere una integra Servaretur. lurimae autem Wolchur p. 18 fabula ad Herculem spectabant Sque Vagum, VO- racem atque bibacem, Sed Sunt earum duo genera statuenda,

quia in nonnullis fabulis primariis, in n0nnullis secundariis fungitur partibus, ut in eiS, ubi monStra h0minesque perni-oi0s0s interficit. raotore mythi i0nysiaci speriuntur tractati v Welcher p. 296). Sophocle autem potissimum aliud unus institutum est fabularum v. elcho p. 304; Frisbel p. 15 , in quo iuvenilis pulchritudo Satyr0rum admirati0nem cupiditatemque Xeitabat. Huo Helena nuptiae, Achillis amat0res, alia fabula portinent. sindo di ipsi stpers0nae allegoricae intr0ductae reperiuntur, ut sex nominibus

Ρ0stremo her0eS, principes, sacerdotes Satyrorum iocis atque risui obiecti sunt W. p. 15). Ut Ver poesi satyricae indoles ac natura plene intollegatur, de eis aecuratiu nunc disputandum est, a quibu ipsa illa p0eSi nomen accepit, de SatyriS. Deinde quae ad Xtori0rem, ut ita dicam fabularum illarum formam pertinere videbuntur, adieiam. Satyro autem, ex quibus chorum satyricarum fabularum suisSe 0mp0situm Scimus, n0tum si fuisso Di0nysi Bacchi comites. Hi igitur in silvis m0ntibusque habitabant, Venabantur, pecora paScebant, cum acoli bacchabantur, genio bibend0 scand0que indulgobant. Sunt autem Semper ineX-plobili quadam libidino incitati habuntquo tiam in ipso

c0rp0ri habitu quaedam, quae is Sunt cum bestiis e0mmunia. Ciam autem aliis tum p 0ribus alia ros eiusm0di eis tributa osint, quaeritur, quales in fabulis satyricis fuisso existimandi sint. Atque in hac o cum X 0nnullis fabularum reliquiis tum e veterum Scriptorum, imprimis Pollucis, arti8quem0numentorum testimoniis quaedam ad quaeStionem prop0-

12쪽

sitam inlustrandam p0ssunt peti. Atque hoc loco etiam do Silon qualis in fabulis Satyricis in Scaonam intr0ducebatur, dicundum sest. Atque rellerus Myth0l Gr. I. p. 573 in illis tabulis hoc dicit usu venire, ut sit Silenu Satyr0rum natu maXimus. Certo in Cyclope Euripidis eam rati0nem valere videmus. In sabuli autem Satyricis, quamquam plura Silen0rum genera intr0ducta 88 apparet e Xen0ph. Symp. IV. 10 ut 0ll. IV. 118 καὶ χορεαῖος, χιτων δασυς orio Σειλκ νοὶ φορουσιν, tamen unum praecipue in Scaenam prodisse eoque nomine appellatum esse verisimile est, Σειληνον πάππον Ρ0ll. IV. 132), Satyrorum parentem es Cycl. Eur. v. 269 et 271 Lyc0phr. v. 1). De 00 auto Silen0- papp0 Casaub. p. 104 haec dicit: apposilenum vultum e0ncinnabant a longa sevitat horribili0rem et prope serinum. 0cauto c0nligit sex oll. 000 IV. 132, ubi satyricae personae enumerantur σατυρικὰ δε προσωπα σάτυρος πολιος, σάτυρ0ς γενει ν σάτυρος αγενειος, ΣειDὶνὸς πάππος, ταώλα ὁμοια τὰ προσωπα πυμ σοι ἐκ των ονομάτων αἱ παρειλara δολουν ται, ωσπερ καὶ ὁ πάππος Σειλνηνὸς γ ν ἐδεαν ἐστι ληριωδεστε - ρος EX 0to autem loc apparet ollucem de pers0na tantum, non de tot c0rp0ro l0qui es iesulo G00it Stud. 1847, p. 99 . Neque tamen negandum os horribili0ro illum Silonum qualem in m0numentis c0nSpicimuS, plerumque

Silen0pappum esse. Portinet huc l0cus ollucis V. 118 ubi de vestimentis satyricis sermo est ij δἐ σατυρικὴ ἐσθὴς νεδεὶς, αὶ ii, γῆν καὶ ξαλῆν ἐκάλουν καὶ τραγῆν, καί που καὶ παρδαHi φασμεννὶ, καὶ το γηραιον τὸ ιονυσιακὼν, καὶ χλανὶς νθινὴ καὶ φοινικουν isti τι0ν, καὶ χορταῖος,

χιτων δασυς, ον ΣειDὶνοὶ φορουσιν. Ac pelle pantherina Silonus indutus c0nspicitur in illo vase, de quo Wieselerscripsit, ita ut suspicari liceat cum nonnunquam tantum ea pelle us0s esse ollux ipse dicat, ad Silenum p0tissimum esse referendam Vestiment e floribus saet Silonum n0nuSum AESS Wieseler p. 14 0ntra Casaubonum p. 107 et

13쪽

Muitur Etrusc. I. p. 215 c0ntendit o ut mihi vidotur, pr0babiliter dum0nstravit. Ad ipsum igitur Silenum ollux

reser χορταῖον, χιτωνα δασυν quae est Vesti ad genua u8que defluens et ad genus vestimentorum ex pellibus vil-l0sis fact0rum pertinent, de quibus Ρ0llux Wiesule p. 661)loquitur VII. 70. rastorva Silenus indutus c0nspicitur αν&ξυρισιν, de quibus ieSeler disputat p. 61 672 681. Sunt autem ex pellibus vill0sis caprarum oviumque aut ex alia materia saetas. raoterua Sileni pers0na fore barbata est Wiesel p. 32). In vase illo hedera qu0que et Stephane ornatus est Silenus. Manibus autem baculum pedum thyrsumve gestabat in Cyclope Euripidia σιδηoαν αρπαγλων gestat v. 33). Fuit autem, ut satyaei, partibus praeditu8beStiarum equi, tauri, capri, asini. Ab quo maxime laudam Sumptam videmus Phil0Str. m. I. 22 το τὰ Ουρ αῖα

capillatus Proll. l. l. p. 578 Mulier Arch. g. 386 5 Wiesel.

p. 85 sq.). Jam si quaerimus, Silenus num ad chorum an ad histriones pertineat, recte leselerus p. 590 ad histriones eum pertinere dicit adn0tatque idem conligendum eSSe ex H0r. A. . 239, ubi Cust0s amulusqu0 dui Bacchi)Silonus alumni cum Davo et ythia qui histriones fuerint,c0niungatur. Atque in Cyclope qu0que Silenus nece8Sari0 ad histri0ne est referendus, quod fabulam perlegenti Π0Πp0test dubium 8SQ. Jam ad satyros ipso transeamus. Atque primum cum Silenus ad histriones pertineat, sitque is a Polluc IV. 132 eum σατυρα notisti et comp0Situs, VeriSimile 8 etiam Satyro histrione esse p0tuisse. Wiesel. p. 94. Sed hoc videtur certe n0n usitatum sui3Se. Per80nae igitur nominatae reperiuntur a 0lluce . . Gc Uρος πολίος, σατυρος γενειων σατυρος αγενετυς alia

14쪽

quoque genera fui88 ex eiS, quae addit ollux, apparet. Velch. p. 337 in eis, quae omiSSae Sint, perSonis a tibvlaisSe suspicatur a uoυς quoque videre licet in vase quod V iesul Soripsit praeterea aure caprinaS Wie S. p. 717 horrentes Capillos roos θέαν τριχα Achaeu ap. th. V. p. 906 Elym M. p. 764 9 , barbas Atque barbae e magis debebant propriae 8Se Satyr0rum, quia capri 88 fingebantur Leon. ar. . . IX. 99 ξαλος in υγων ἐγός ποσις .Summus autem capillus in fr0nt atque ipsa persona rubrum quendam colorem referebat Nies et p. 71 T), quare WieSel. l. l. cum hae r haud inepte comparat Σκίρτον ον πυροὐγενειον, qui commemoratur ab Di0s00ride in epigr. A. P. VII. 707, V. 3. Jam de vestimento Satyr0rum dicendum St. Atque locum ollucis, quom supra p. 10 mem0ravi IV. 118 Wieseler ita explicavit, ut iam portinere tantum ad 08 Satyr08, qui n0n fuissent chori Satyri, contenderet p. 651 q. . Atque hoc se magis dicit sesso pr0babile, quod de Subligacul0, quo quantum ex artis monumentorum testimoniis intellegatur, semper fuserint ornati si qui ad chorum pertinuerint satyri, nihil mnino ollux dicat. Mirum sano est qu0d Subliga- Culum omnino non c0mmem0ratur. Accedit qu0 ei Satyris, ex quibus e0nstabat chorus, praeter subligaculum nullum videtur fuisso vestimonium cs. 0r. . . 220 Sq.: Carmine qui tragic vilem cortavit ob hircum M0 etiam agreSte Satyr0 nudaVit. Itaque rus νῆται renigra vocantur Satyri a Luciano Bacch. 3. Atque elcher p. 336 praeter pellem caprinam

Satyro prorsus nud0 in Scaenam prodisse H0ratium Seeutu Seontendit. Hanc vero sententiam iussitor iam refutavit

sic Aesch. r. 202 satyrus τράγος appellatur.

15쪽

plicavit Nieseler, unus ex satyris chori, qui subligaculo expanno facto ornatu eSt, amiculo qu0dam S insuper indutus Hane autem VeStem satyri illi putandi sunt anto saltati0num Xuisse, ut in trago com0edia quoque factumost Nitisset. p. 742). Sed omne Satyri, qui ad horum pertinubant an n0nnulli tantum tunica qu0que χιτωνι), qualem in uno Satyro reperimUS, induti in altando fuerint, prorsus ad liquidum purduci non potest. Illud n0 videtur dubium eSSe, quin praeter Subligaculum tunicamque, si modo ea in duti erant, numquam prorsu nudi in scaenam introducti sint Wiesel. p. 744 primus G. Hermannus contra Wolcherum m0nuit f. . App. p. 57 Sq.). Nam iam per Se minime videtur probabile, quandam corp0ri partem nudam apparuiSSe. Itaqu0 Wiesel sententiam quam S pr0fert p. 744 Sq. p. 751 prorsus probo, qui diei et pede et reliquam e0rporis partem,

quam aruisse vestimento Voluit WieSeler melcher, αναξυ- ρισιν tectam fuisse unde m0X nata Suit vestimenta quaedamtsexta c0rporis illas parte arte ingentin Horum autem

lo00 veteres interdum oloribUS USOS ESSΘ, Certe antequam

fuit illa inventa, sed p0Stea qu0que Videtur Verisimile. In Cycl0po Euripidea v. 80 commem0ratur Satyrorum chori

quae tunicae superindui Solebat, h0 l0e intellegi, cum ea nunquam in saltando usi sint vetere in ch0ris fabularum, demonstrat Wie Sel. p. 23. Itaquo verisimile est intelle

16쪽

V. Wies et p. 725 sq. Inde patet usque ad Soph0clum satyr0s chori nam de choro serm0nem esse ostendunt verba ευθετον ορδνηστω H 0ribus et Vestitu agrestes fuiss0; tum vero aureo vestimento ornatos in scaenam introduct0sosse. Ἀλουργὶς autem illa videtur fuisse tunica v. Wiosol. p. 728 . De ch0ri satyris p0stquam diximus, rostat ut doceteris satyris eorumque vestimentis dicamus. Nam cutent mihi vid0tur iegeler perspexit, quae apud P0llucem legerentur IV. 118 v. supra p. 10 non tam ad ch0rum reserenda esse quam ad ceteros fabularum Satyriearum Satyros, quia de subligacul Pollia prorsus n0 loqueretur. Nisi fortu quis putat pollem illam caprinam sic intellegi p0sse. ')Α pantherinam quidem pollem sextam raro adhibitam esseo Pollucis verbis apparet eamqu0 Silon maximo tribui iam Supra monuimus. Airxi vero, pellis caprina, usitatissima fuit satyr0rumque ut agrestium h0minum quam maxime

propria Buhnk adaim. p. 231 937ραιον reppertus Altgr. B. p. 27 d. 3 gonurali quadam significati0ne accipiondum putat, ita ut universum significet pellium genus. Sed ex Polluco VII. Mota intollogitur c0gitandum esse de pallio

texto bestiarumque earum fortasse quae ad Bacchi religi0nem pertinebant, figuris ornat sv Schneidor, Att. TheaterW. p. 166 Wiesel. p. 712). tquo Wies et eam Sileno vestem maxime tribuendam putat. λανὶς vor a Polluce explicatur VII. 48 χλανὶς, inquit, ἱματιον λεπτον καὶ χλανίδιασκια ἐκαλουν v. isset. p. 707). Hanc quoque Vestem ad Silenum putat portinere. . Qualis mutem censenda Ait suisse,' Welch. Frag. r. p. 1254 verba de tragoedia intellegit

εκ ου σατυρικου orta. Sed ipse sentit restare aliquid scrupuli; nam cur de S0ph0cle loquitur satyrus cur n0n de ipso trag0ediae seriae auct0re '' Et recte Verba αἰγῆ, ξαλῆ, τραγῆ sic nos p0sse interpretari puto. Cf. Eurip. Cycl. V. 80, Ubi ipse ieseler τραγον χλαῖναν subligaculum putat fuisse. Neque tamen inde sequitur ut de ch0r0 tantum ollux loquatur.

17쪽

v. p. 714 iegeler. In capite manibusque Satyri in vase illo nihil habunt mamenti. Neque Vero rem Si Semper suisso institutam conligi debet. Immo identur plerumque et caput 0ronis, aliis rebus ornatum prae Se tuliSSe et manibus thyrsum pedumve gestasse. Huius autem thyrsi duo erant genera, alterum natura, arte alterum laetum, qu0rum hoc genus ad eum lesel. p. 755 refert probabiliter auct0rem, quem splendidi0ra qu0que VeStimenta satyris tribuisse c0gnovimus os ulli. . VII. 707, V. ). Atque haec de satyris eorumque habitu. Illa autem mne perSOnaS, quae etiam in trag00diis locum p0terant habere, heroes, deo ad tragicum p0tius quam Satyricum apparatum pertinere iam CaSaub. 0nuit cf. Wies. p. 628 . De his igitur n0 opus est n0 dicere explicatius. Relinquitur, ut de numer Satyrorum chori, de re musica, de altatione satyrica deque l0eis, ubi res agebantur, dicamuS.Ch0rus autem satyricus ex quo sit personis comp0ni solitus, nisi a Lyc0phrone, prol. in Lyc. p. 255 sq. et Cham. Αnecd. Oxon. III. 388 nusquam traditur. Sud oris illi salsa admiscuerunt. Nam Verum est habendum, quod dicunt chorum satyricum a tragico numero

adnotatio ut nullius momunt abicienda videtur salsum autem pr0rsus est quod de ips numero addunt. Atque ram.

A. . l. l. errorem, quo ex Sedecim perS0nis constare choruStragicus Satyricusque dicuntur, iam . uellerus Mus Rhen. V. p. 330 refutavit atque explicavit idomquo atque Schneiderus p. 118 gelgis quoque adnotati quom0d probabiliter

emendanda esset, docuerunt. Nam pro I xlegendum censent II. Hic autem numerus quom0do explicandus Sit, m0net

Schnoidor l. l. N Wi0sole quidem p. 592 sq. gelgi ad-Π0tationem probat, quamquam ea firmari videtur ips illo

VaSe cuiu in pictura chorus videtur e 11 constare per-

18쪽

s0nis; nam pr0babiliter unam addit pers0nam. Jam ver0si 0nstat chorum satyricum a choro tragico non difforrenumero, facile est de eo conieeturam sacere e veterum

scriptorum hac do re testimoniis. Dicitur autem a Suid. v. Σοφοκλῆς S0ph0cle πρωτος ο χορον εχ πενTεκαίδεκαεὶGνηγαγε νέων πρ0τερον ιν ἐσιοντων. Hinc initi 0 12, deinde e 1 personi ch0rum qu0que Satyricum fuiSSe 0m-p0situm intellegitur. Atque in hane rem quadrant veterum Script0rum testim0nia, m0d recte ea interpreteris Schnoidor. p. 118). Instrumenta musica quae fuerint in fabula satyrica usitata, si ex pictura illius vasis c0nligi 0test, fuerunt tibia et lyra. Musica ver artis saltationisque rati n0n semper eadem fuit quam inmutatam per didursum temp0ris fuisso ut in tali genere poesis cum per Se veriSimile est, tum intellegitur ex certis voturum locis Saltandi autem genu Satyricum vocatur σέκιννις. f. Athen. XIV. p. 630: καλεῖται ἡ ιιεν σατυρικὴ πνησις - σικιννις καὶ O G πυ-

ουσαν - γαρ υει παθος, α λὶ ἡ πλησις, δι ουδε ραδυνει. Quae ver de origine et auct0ro idem I. 20d tradit, quamquam odius quoque l. l. p. 89 a Creta insula originem putat petendam esse, eis vere0r ne nihil sit auct0ritatis tribuendum, cf. praeterea oll. IV. 99, tym M. p. 712, t.

dicit p. 339 fuisse eam citatissimam affectu Carentem, i000Sam

παιγυ Mi additquo illud significari otiam tibiis canondim0d σμ νοτυρ 'g. iegelorus autem p. 25 num celeritas per se sit illi saltati0ni tribuenda, dubitat 0mparati8que inter se locis Athenaei p. 617c. ntitissimum illud hyp0rchema Pratinae ibi adstirtur se l. XIV. p. 62 8a et e. ubi Veteres

19쪽

p00ta in saltati0nibus τό ευγενες κρα ανδρωδες SerVaViSSedicuntur, et epigr. Di0800ridi qu0d xtat in Anth. al. VII. 707, ubi S0sithuus dicitur ch0ri usum qualis apud Veteresp00tas fabularum satyricarum fuerit, instaurasse V imprimis V. 7 et 8 κέα παλιν ἐσωρφιγ σα τὸν ρσενα δωρ ὁ Μουσνρυθμον, προ τ αυδὴν ελκos ενος εγ Di Ubi Ωκόμενος Vox maXiui notanda est, oui non b8tat ελσωρμιν σα V. WieSel. l. l.)priore tempore n0 videri saltati0num illam tam citatam affectuque carentem c0ntendit. tquo huic pini0ni id vidotur favere, qu0d Hesychius v. tus ελεια ab Aeschyl saltati0num Satyrieam vel ἐμφιελεια nomino dicit appellatam esse. Sed 00rruptum l0 eum put0. Nequ0 tamen dubium ex ill hyp0rehemate esse p0teSt, quin ratinae ceter0rumque poetarum pr0pter fabula satyricas celebratorum aetato non tam citata ut quasi nervis illa ut 0sto fuerit, p0stquam harm0niaqu0 quo dorica deserta inuosita est m0llis illa lydia, quae Euripides, certe Agath0nis aulat vid0tur inlata cfr Wi0setur p. 22). Itaque verba Athenaei, quae Supra attuli, ad 40Vum illud genus saltationis viduntur portinuro. Atque initi et apud pri0re tragicos p0etas saltati illa ni fall0 iam sam ob ausum minus Celeris fuit, qu0d eidum tum se canebanto saltabant, qu0 alioquin saeere n0n poterant, V. Heian. do sali. 30 Geppert p. 253 Attgr. . . Veterem autem illam rationem eam esse quae ερα vel ἱερατικὴ appellata sit, pr0babiliter m0ne WieSel. p. 626. De scaenis fabularum Satyricarum l0quitur Vitruv. l. V.

8, 1: gener autem Sunt Scaenarum tria, unum, qu0d dicitur tragicum, alterum e0micum, tertium Satyrieum. Horum autem

0rnatus sunt inter se dissimili disparique ratione, quod Satyricae vero ornantur arb0ribus, spelunciS, montibUS, reliquiSque agrestibus rebus in o τυειδῆ spectum deformatis . tquo hoc in nonnulli qu0quo sabulis iam nunc videre lioset, ut in Cycl0pe Eurip. v. v. 20 Alrνεία πετρα pr0pe ade8se fingitur,

20쪽

Enarratur oesis satyrica historia.' P0stquam, quae 8Set 0 est Satyricae indole ae natura, exposuimus iam transitum laciamus ad ipsam illius p00sis hist0riam accuratius enarrandam. Atque ut iam Supra monuimus, nihil obstat, quominu probemuS, qu0 Suid. V. Πρατίνας m0net, ratinam primum satyr0 i. e. fabula8 Satyrica Scripsisse. Neque enim stendi potest, qu0d Beut-leius Opuse. p. 281 contendit, Thespidem suis Se reVera auctorem, sed nihil scriptum reliquisse, ratinam primum Scripto mandavisse. Est autem illa pini0, Thespidem fuisse fabularum Satyricarum auct0rem inde orta, quod proverbium illud ουδἐν ob τὸν Λιονυσον ad hunc potissimum pertinere

putabantur V. p. 5). Sed si in e0d0 Chamaele0ntis de Thespido libr0 v. Suid. υδ tu. hic n0minatus sui in- Ventor illius generis, cur n0 S. v. Θεσπις idem tradidit Suidas, cur n0 h0 addidit ibi, ubi de ratina l0quitur Friebul p. 10 8 rasis Suidam autem ero quoque adH0rat. . . v. 230 ad ratinam auctorem referendam SSe illius oneris fabularum origi non tradit. Nam pr inept0 Cratini 0cabulo Casaub. p. 121 recte restituit ratina0 .)Quando natus sit m0rtuusvearatinas neScimus, nisi qu0d circa olympiadem septuagesimam st0ruisse ab Eusebio, eadem 0lympiade cum Aeschylo certasse a Suid dicitur. Qu0d certamen e est mem0rabile, qu0d tune primum tetralogiis certare p0etae incoperunt et qu0d tabulata, in quibus Stabant spectat0res, c0nciderunt. Num autem ratinasqu0que et Thesp., Choerilus, quibuscum tum Aeschylus certavit, tetralogiis certaverint, cert Statui n0 potest Certe ' Magn0pere d0le0, qu0d Ott0ni Jalini de These0, Hercule

deque fabula satyriea 0mmentationem Phil0l. 0l. 2 insertam legere mihi non licuit.