Opera ex recensione J. Conington

11쪽

EM RECENSIONE

LINGUAE ET LITTERARUM LATINARUM APUD XONIEMEE PROFESSORIS.

MDCCCLXXXV.

12쪽

HARPER R

18mo Paper 32 centa a M. Cloth, d centa a Vol.

PLATONIA DIALOGI ULGORRONIS EPISTULAE MERCTAR ONOPHONNE MARI SOCRATICI.

13쪽

m hae mea Opella non est cur multa dicam lueram certe textus Vergiliani recensionem non ante emittere quam post absolutum illum cuius tertiam paritem ante aliquot monae edidi commontarium cum autem instaret redemptor, consultius tandem duxi ut quid possem ipse experirer quam ut alius minorem aliua maiorem editionem iisdem scilicet auspiciis cur ret Unde iactum est ut nonnulla lectione admiserim quarum aut nunc poenitet aut posthac sortasso poenitebit Verbi causa, o maturius perponsa, in Aen. lib. III. 614, nomine, in Aen. lib. I. 332 animi pra serendum censeo, illic edicet aliorumque codicum auctoritato, hic partim eiusdemmodices auctoritate partim loci germani Aen. lib. . 686, ubi codices potiores Pro animi pugnant, testimonio permotus. molendum sano hoc, neque tamen pluris aequo faciendum. Quippe ea

est hodio textus Vergiliani conditio ut qui modica rei

criticae scientia instructus novam poetae recensionem

instituere velit vix committere possit ut rem non seliciter gerat, modo ne ut nuper a non nemine factum est, in tanta librorum manuscriptorum copia aut suis aut alienis coniecturis abutatur. Illud vero optandum ut ipsi codicos, praesertim Romanus Palatinusque, di':

gentius excutiantur id quod a doctissimo Ribber

iamdudum exspectamus.

14쪽

vi LECTORI. In hac proni in maiore oditione Wameri editionomininorem ita secutus sum ut orthographiam quam vocant vix unquam, pimetorum distributionum rarius mutarem. In lectionibusqdligendi mo semper usus sum iudicio: quo amon Mettim os ut textus evaderet Heintiano non multum dissimilis. Quae nova ex codicibus intuli leviora sunt quam ut lectori lastinanti quicquam momosaciant. Itaquo quaecunque do his rebus dicenda sinto omnia commentario reservavi. Si quis interim lectionum a nobis admissarum rationem quaerat, consulat velim apparatum criticum emio-Wagnorimum. d by OOste

15쪽

BUCOLICON

LIBER .

TITYRUS.

MELIBOEUS. TITYRUS.

M. TITYRE, tu patulae recubans sub op nino savi Silvestrem tonuimusam meditaris avena; Nos patria finis et dulcia linquimus arva: Nos patriam fugimus tu, Tityro, lentus in umbra Formosam resonare doces Amaryllida silvas a T. meliboee, deus nobis haec otia secit. Namquo erit illo mihi somper deus illius aram Saepe tener nostris ab ovilibus imbuet agnus. Ille meas erraro boves, ut emis, et ipsum Ludere, quae vellem, calamo permisit agresti. 10M. Non equidem invideo miror magis undique totis Usquo adeo turbatur agris En ipso capellas Protinus aeger ago hanc etiam vix, Tityro duco. Hic inter densas corylos modo namque gemellos, Spem gregis, in silico in nuda connixa reliquit 15 Saepe malum hoc nobis, si mens non laeva fuisset, D caelo tactas memini praedicero quercus. Saepe sinistra cava praedixit ab ilico comix. Sed tamen isto deus qui sit, da, Tityre, Obis. T. Urbem, quam dicunt Romam, est eo, putavi ae Stultus ego huic nostrae similem, quo saepo solemus Pastores ovium oneros depellere fetus. Sic canibus catulos similis, sic matribus haedos Noram, sic arvi conponere magna solebam. Verum hac tantum alias inter caput extulit urbes,

16쪽

Σ P. VERGIL MARONIS Quantum lenta solent inter Vibum cupressi. M. ι qua tanta fuit Romam tibi caussa vidondit T. Libortas; qum sera tamen re exit inertem, Candidior postquam tondenti barba cadebat; Respexit inviti, e longo post tempor venit, o Postquam nos Mnaryllis habet, Galatea reliquit. Namque satebor enim, dum me Galatea tenebat,

Nec spes libertatis orat, nec cura peculi. Quamvis multa meis exiret victima saeptis, Pinguis et ingratae premeretur caseus urbi, 25 Non umquam gravis aere domum mihi dextra redibat M. Mirabar, quid maesta deos, Amarylli, V ares, Cui pendero sua patoreris in arbore poma

Tityrus hinc aberat. IΡsae te, Tityre, pinus, Ipsi te sontos, ipsa haec arbusta Vocabant. 40 T. Quid facerem' neque servitio me exire licebat, Nec tam praesentis alibi cognoscere divos. Hi illum vidi iuvenem, eliboee, quot annis Bis senos cui nostra dies altaria fumant. Hic mihi responsum primus dedit illo petenti: MΡascite, ut ante boves, pueri, submittito tauros.

M. Fortunate sonex, orgo tua rura manebunt,

Et tibi magna satis, quamvis lapis omnia nudus Limosoque palus obducat pascua iuncolNon insueta gravis temptabunt pabula fetas, ii Noc mala vicini pecoris contagia laedent. Fortunate senex, hic inter lumina nota Et fontis sacros, frigus captabis opacum lHinc tibi, quae semper, vicino ab limite, saepes Hyblaeis apibus florem depasta salicti, MSaepe levi somnum suadebit intro susurro; Hinc alta sub rupe canet frondator ad auras;

Noc ams interea raucae, tua cura, alumbes, Nec gemere aeria cessabit turtur ab ulmo. T. Ante leves ergo pascentur in aethere cervi, o Et freta dostituent nudos in ilitore piscos, Ante pererratis amborum finibus exsul

Aut Ararim Parthus bibet, aut Germania Tigrim, Quam nostro illius labatur pectore voltus. At nos hinc alii sitientis ibimus Alros, m

17쪽

BUCOLICA. AECL. II. Para Scythiani et rapidum Creta veniemus Oaxen, E ponitus toto divisos orbe Britannos. En umquam patrio longo post tempore finis, Pauperia et tuguri congestum caespite culmen, Post aliquot, uio regii videns, mirabor aristas o Impius haec tam culta novalia miles h obit lBarbarus lias segetos en quo discordia civis

Produxit miseros on, quis consevimus agros lIngore nunc, oliboee, piros, Pone ordine itis. Ito mino, elix quondam ecus, ite capollae. 71 Non ogo vos posthac, viridi proiectus in antro, Dumosa pondero procul de rupe idobo;

Carmina nulla canam; non me ascente, capellae, Florentem cytisum o salicos carpetis amaras. T. Hic tamen hanc macum poteras requieseere noetom

Frondo super viridi sunt nobis mitia poma, MCastaneae molles, et rossi copia lactis; Et iam sumi procul villarum culmina fumant, Μaioresque cadunt altis do montibus umbrae.

ALEXIS. FORMOsUM pastor Corydon ardebat Alexim, Delicias domini, nec quid speraret liabebat. Tantum inter densas, umbrosa cacumina, sagos Adsiduo veniobat Ibi haec incondita solus Montibus et silvis studio iactabat inani: O crudolis toxi, nihil mea carmina curas lv Nil nostri misereres mori me denique cogos. Nunc etiam pecudes umbras et frigora captant; Νuno viridis etiam occultant vineta lacertos, Thestylis et rapido sessis messoribus aestu is Allia orpyllumquo herbas contundit olentis. At mecum raucis, tua dum vestigia lustro, Sole sub ardenti resonant arbusta cicadis. Nonne fuit satius tristis Amaryllidis iras Atque superba pati fastidia nonno Menalcan, 16 Quamvis illo niger, quamvis tu candidus esses l

18쪽

sormose puer, nimium ne credo colori lΑlba ligustra cadunt, vaccinia nigra leguntur. Despoctus tibi sum, nec, qui sim, quaeris, Alexi, Quam dives odoris, nivei quam laetis abundans; mΜillo mea Siculis errant in montibus agnae Lac mihi non aestato novum, non frigore defit. Canis, qua solitus, si quando armenta Vocabat, Amphion Dircaeus in Actaeo Arac mino. Nec sum adeo informis nuper me in litore Vidi ga Cum placidum ventis staret mare non ego Daphnim

Iudico te metuam, si numquam sallit imago. tantum libeat mecum tibi sordida rura Atque humilis habitare casas, et figere cervos, Haedorumque gregem viridi compellere hibisco mΜoeum una in silvis imitabore an canendo. Pan primus calamos cera coniungere luris Instituit Pan curat ovis oviumque magistros.

Nec te poeniteat calamo trivisse labellum: Haec eadem ut sciret, quid non faciebat Amyntas nEst mihi disparibus septem compacta cicutis Fistula, Damoetas dono mihi quam dedit olim, Et dixit moriens Te nune habet ista secundum. Dixit Damoctas invidit stultus Amyntas.

Praeterea duo, ne tuta mihi vallo reperti, o Capreoli, sparsis etiam nunc pellibus albo, Bina dio siccant vis ubera quos tibi servo. Iam pridem a me illos abducere Thestylis orat; Et faciet, quoniam sordent tibi munera nostra. Huc ades, o formose puer tibi lilia Honis asseco serunt ymphae calathis tibi candida Nais,

Palloniis violas et summa apaVera amens,

Narcissum e florem iungit ens Montis anethi; Tum, casia atque aliis intexens suavibus herbis, Mollia luteola pingit vaccinia caltha. 50

Ipse ego cana legam tenera lanugine mala, Castaneasque Iluces, mea quas Amaryllis amabat; Addam cerea pruna honos erit huic quoque Omo; Et vos, O lauri, carpam, et te, mXima myrte, Sic positae quoniam suavis miscetis odores. MD 3sticus es, Corydon nec munera curat lexis,

19쪽

BUCOLICA. AECL. ΙΙΙ. 3Νec, si muneribus certes, concedat Iollas. Heu, heu, quid volui misero mihi floribus austrum Ρorditus et liquidis inmisi sontibus apros. Quom fugis, ah, demens habitarunt di quoquo silvas

Dardaniusque Paris Pallas, qua condidit arces, si Ipsa colat nobis placeant ante omnia silvae. Torva leaena lupum sequitur; lupus ipse capellam; Florontem cytisum sequitur lasciva capella; Te Corydon o Alexi trahit sua quomque Volum MAspice, aratra iugo reserunt suspensa iuvenci, Et sol crescentis decedens duplicat umbras: Μ tamen urit amor quis enim modus adsit amori lAh, Corydon, Corydon, quae te dementia cepit l8omiputata tibi frondosa vitia in ulmo est. NQuin tu aliquid saltem potius, quorum indiget usus, Viminibus mollique aras dotexere iuncor Invenio alium, si te hic fastidit, Alexim.

M. I mihi Damoeta, cuium pocus an eliboeil D. Non verum Nonis nuper mihi tradidit Aegon.M. Infelix o semper, vis, ecus ipse Neaeram Dum fovet, ac, o me sibi praeserat illa, Veretur, Hic alionus vis custos bis mulget in hora, Et sucus pecori et lac subducitur agnis. D. Parcius ista viris tamen obiicienda memento. Novimus, et qui te, transversa tuentibus hircis, Et quo et facitos Nympha risor sacello. M. um credo, cum me arbustum videremiconis RAtquo mala vitis incidero falce novellas. D. Aut hic ad veteris sagos cum Daphnidis arcum Fregisti et calamos quae tu pervorse male Et, cum vidisti puero donata, dolebas,

Et, si non aliqua nocuisses, mortuus esses. 15M. Quid domini faciant, indon cum talia fures lNon ego to vidi Damonis, Pessime, o rum

20쪽

6 P. VERGILI MAROΝIS Excipere insidiis, multum latrant Lycisca 3

Et cum clamarem: Quo nunc so proripit ille lTityre, Ne pocus tu post carecta latcbas. D. An mihi cantando victus non roddoro illo, Quem mea carminibus moruisso fistula caprum rSi nescis, meus illo capor fuit o mihi Damon Ipso fatobatur Aod reddoro osse negabat. M. Cantando tu illini aut umquam tibi fistula cor uIuncta fuit non tu in triviis, indocto, solobas Stridenti miserum stipula disperdor carnioni D. Vis ergo, inter nos, quid possit uterquo vicissim

Experiamur ego hanc vitulam o fori recuSel, Bis onit ad mulctram, binos alit ubore fetus- NDemno tu dic, ocum quo ignoro certes. M. De grego non usim quicquam domnoro locum:

Est mihi namquo domi pater, os iniusta noverca; Bisque dio morant ambo ocus, nitoris haedos. Verum, id quod multo tuto ipso latcboro maius, UInsanir libo quoniam tibi pocula ponam Fagina, caelatum divini opus Alcimodontis: Lonta quibus tomo facili vporaddita vitis Diffusos hodora osti pallent corymbos. In modi duo signa, Conon, ct uis fui altor, o Doscripsit radio toti qui gentibus orbum,

TemΡοra quae mosSor, qua curvus arator haboret ΤNoedum illis labra admovi, Aod condita erVO. D. Et nobis idom lcimedon duo ocula foci E molli circum os ansa amploxus acantho, Morpheaquo in medio posuit silvasquo sequentis. Noedum illis labra admovi, sed condita servo. Si ad vitulam spectas, nihil ost, quod ocula laudes. M. Nunquam hodie offugies; veniam, quocumque V striRAudiat haoc tantum-vel qui venit, ecco, Palaomon. si

Essiciam posthac no quemquam Voco laceSSM. D. Quin ago, si quid habes, in m mora non orit ulla, Neo quomquam fugio tantum, vicino Palaemon, Sensibus hac imis, o est non MVR, o nas. P. Dicito, quandoquidem in molli confodin ius herba. M. Et nunc omnis agor, nunc omnis parturit arbos; Nunc frondent silvae nunc sormosissimus annus.