장음표시 사용
31쪽
BUCOLICA ECL. VIII. 17 to principium, tibi desinet. Aecim iussis
Carmina coepta tuis, atquo hanc sine tempora cireum Ιntor victricis hederam tibi serpero laurus. Frigida vix caelo noctis decesserat umbra, Cum ros in tenera pecori gratissimus herba, Is Incumbens tereti Damon sic coepit olivae. D. Nascere ' que diem veniens age, Lucifer, iamum, Coniugis indigno Nisa deceptus amoro Dum queror, et divos, quamquam nil tostibus illis
Profeci, extrema moriens tamen adloquor hora NIncipemaenesios mecum, mea tibia, Ver8u8.
Maenalus argutumque nemus inosque loquentis Semper habot semper pastorum illo audit amores, Panaque, qui primus calamo non passus inertis. Incipe Maenalios mecum, mea tibia, Versus a Mops Nisa datur quid non speremus amantes lI ingentur iam grypes equis, aevoque sequenti Cum inibus timidi venient ad pocula dammae. Mopse, novas incido faces tibi ducitur uxor: Sparge marito, nuces tibi deserit Hesperus Oetam so Incipe aenalios mecum, mea tibia, Ver8us. digno coniuncta viro, dum despicis omnis,
Dumquo tibi est odio mea fistula dumque capellas
Hirsutumque supercilium promissaque barba, Nec curare deum credis mortalia quemquam asIncipe aenalios mecum, mea tibia, Versus. Saepibus in nostris parvam te roscida mala Dux ego vester eram--Vidi cum matre legentem. Alter ab undecimo tum me iam acceperat annus; Iam. Dagilis poteram ab torra contingere ramos o
Ut vidi, ut perii ut mo malus abstulit errori
Incipe aenalios mecum, mea tibia, Versus.
Nainc scio, quid sit Amor duris in cotibus illum
Aut Tmaros, aut Rhodope, aut extremi Garamantea, Nec generis nostri puerum nec sanguinis edunt MIncipe aenalios mecum, mea tibia, Versus. Saevus Amor docuit natorum sanguine matrem Commaculare manus crudelis tu quoquo mater;
Crudelis mater magis, an puer inprobus illos Inprobus illo puer crudelia tu quoque, mater M
32쪽
Incipe aeualios mecum, mea tibia, Versus. Nunc o ovis ultro fugiat lupus, aurea durae Mala erant quorcus, narcisso Oroat alnufi, Pinguia corticibus sudent electra myricae,
Cretent et cycnis ululae, sit Tityrus Orpheus, a Orpheus in silvis, inter delphinas Arion,
Incio aenalios mecum, mea tibia, Versu Omnia vel medium an mare Vivite, silvao: Praeceps aerii specula de montis in undas Deserara extremum hoc munus morientis habeto eo D in Maenalios, iam desine, tibia, Vereus. Haec Damon Vos, qua responderit Alphesiboeua, Dicite, Pierides non omnia OBSumus omnes. A. Effer aquam, o molli cingo haec altaria vitta, Verbenasque adole pinguis et mascula tura: MConiugis ut magicis sanos Vertere sacris Experiar sensus nihil hic nisi carmina desunt. Ducito ab urbe domum, mea carmina ducito Da nim. Carmina vel caelo possunt deducem Lunam; Carminibus Circo socios mutavit Ulixi DFrigidus in pratis cantando rumpitur anguis. Ducite ab urbe domum, mea carmina ducite Daphnim.
Toma tibi haec primum triplici diversa coloro
Licia circumdo, terque haec altaria circum Effigiem dum numero dous inpare gaudet. 75 Ducite ab urbe domum, mea carmina, Ocite Daphni JNecto tribus nodis temos, Amarylli, mi es; Necte, Amarylli, modo, et Veneris, dic, incula necto. Ducito ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. Limus ut hic durescit et haec ut cera liquescit so Uno eodemque igni, sic nostro Daphnis amoro. Spargo molam, et fragilis incondo bitumine laurus. Daphni me malus urit, ego hanc in Daphnido laurem. Ducito ab urbo domum, mea carmina, ducite Daphnim. Τalis amor Daphnim, qualia cum sessa iuvencum MPer nemora inuo alto quaerendo bucula lucos Ρropter aquae rivum viridi procumbit in ulva, Perdita, ne sera memini decedere nocti, Talis amor teneat, ne sit mihi cura mederi. Ducite ab urbe domum, o carmina ducito Daphnim.
33쪽
BUCOLICA. ECL. IX. Is Has olim exuvias mihi perfidus illo reliquit, Pignora cara sui; quae nunc ego limine in ipso, Terra, tibi mandori debent haec ignora Daphnim. Ducito ab urbe domum, mea carmina, ducito Daphnim. Has herbas atque hac Ponto mihi lecta venena in Ipso dedit oeris nascuntur lurima Ponto. His ego saepe lupum fieri et, condere silvis Moerim, saepe animas imis excire sepulchris Ainno satas alio Vidi traducere messis. MDucite ab urbo domum, mea carmina ducito Daphnim. Fer cineres, Amarylli, foras, rivoque fluenti Transquo caput tace; nec respexeris. JIis ego Daphnim Adgrediar nihil illo deos, nil carmina curat. Ducite ab urbe domum, mo carmina ducite Daphnim. Aspice, corripuit tremulis altaria flammis os Sponte sua, dum erro moror, cinis ipso. Bonum siti Nescio quid certe est, et Hylax in limino latrat. Credimus an, qui amant, ipsi sibi somnia fingunt 'Parcite, ab urbe venit, iam carmina, Ρarcite Daphnis.
L. QUO te, Μοeri, pedes Dan, quo via ducit, in urbem l
M. O Lycida, vivi pervonimus, advena nostri, Quod numquam veriti sumus, ut possessor agelli Diceret: Haec in vut Veteros migrato coloni. Nunc victi, tristos, quoniam Fors omnia Versat, Hos illi-quod ne vertat bene ittimus haedos. L. Certe equidem audieram, qua se subducer collos Incipiunt, molliquo iugum domittere clivo, Usque ad aquam et veteris, iam fracta cacumina, sagos
omnia carminibus vestrum servasso enalcan. 10M. Audieras, et fama fuit; sed carmina tantum Nostra valent, Lycida, tela inter Martia, quantum Chaonia dicunt aquila venient columbas. Quod nisi mo quacumquo novas incidero lites Ante inistra cava monuisset ab ilico cornix, MXeo tuus hic Mooria, nec vivere ipso enalca
34쪽
20 P. VERGIL MARONIS L. Heu, cadit in quemquam tantum scelus heu, tua nobis Paene simul tecum solatia rapta, Menalca' Quis caneret Nymphaec quis humum florentibus herbis argeret, aut viridi fontis induceret umbra mVol quae sublegi tacitus tibi carmina nuper, Cum te ad delicias ferrea Amaryllida nostraal Tityre, dum redeo revis est via aso capellas, Et potum pastas age, Tityre, et inter agendum
Occursare capro com serit ille, caveto.' re M. Immo haec, qua Varo necdum persecta canebat: Vare, tuum nomen, supere modo, tua nobis, Mantua, Vae miserae nimium vicina Cremonae,
Cantantes sublimo serent ad sidera cycni.'' L. Sic tua Cyrneas fugiant oxamina taxos, mSic cytiso pasta distendant ubera acino, Incipe, si quid habos. Et me secoro poetam Pierides sunt et mihi carmina me quoque dicunt Vatem pastores; sed non ego credulus illis. Nam neque adhuc Vari videor, nec dicor Cinna ras
Digna, sed argutos intor strepero anser olores.
M. Id quidem ago et tacitus, Lycida, mecum ipso
Si valeam meminimo neque os ignobile carmen. Huc ades, o Galatea; quis est nam ludus in undis ΤHic ver urpureum, Varios luc flumina circum MFundit humus flores, hic candida populus antro Imminet, o lenta texunt umbracula vites; Huc ades insani seriant sine litora fluctus.' L. Quid, quae te piam solum sub nocte canentem Audieram numeros memini, si Verba tenerem QM. Daphni, quid antiquos signorum auspicis ortus Ece Dionaei procossit Caesaris astram, Astrum, quo segeto gauderent frugibus, et quo Duceret apricia in collibus uva colorem. Insem, Daphni, piros carpent tua poma nepotes.' MOmnia fert aetas, animum quoque saepe ego longos Cantando puerum memini me condero solos:
Nunc oblita mihi tot armina vox quoque Moerim Iam fugit ipsa lupi Μοerim videre priores.
35쪽
BUCOLICA. ECL. X. 21Sod tamen ista satis resoro tibi saepe enalcas mL. Caussando nostros in longum ducis amoros. Et nunc omno tibi stratum silet aequor, et omnos, Aspice, ventos occiderunt murmuris aurae; Hinc adeo media est nobis via namque opulchrum Incipit adparere Bianoris hic, ubi densa soΛgricola stringunt frondes, hic, Moeri, canamus; Hic haedos depone, tamen veniemus in urbem. Λut si nox pluviam no colligat ante, Veremur, Cantantes licet usque minua via laedi eamus; Cantantes ut amua ego hoc te asco levabo. εκ Desine plura, puer, et, quod nunc instat, agamus; Carmina tum melius, cum venerit ipse, canemus.
GALLIIS. TREMUM hunc Arethusa, mihi concedo laborem: tauea meo Gallo, sed qua legat ipsa Lycoris, Carmina sunt dicenda nego quis carmina Gallor Si tibi, cum fluctus subterlaber Sicanos,
Doris amara suam non intermisceat undam, Inoipo sollicitos Galli dicamus amores, Dum tenera attondent simae virgulta inpollao. Νon canimus surdis resΡonden omnia silvae. Quae nomora, aut qui vos saltus habuere, mellae
Νaides, indigno an Gallus amor peribat ioΝam neque amasi vobis iuga, nam nequo indi Ulla moram secere, nequo Aonio Aganippo. illum otiam lauri, etiam severe myricae; Pinisor illum etiam sola sub rupe iacentomΜaenalus et gelidi fleverunt saxa Lycaei. 15Stant et oves circum nostri ne poenitet illas, Νω to poeniteat pecoris, divino poeta: Et sormosua via ad flumina pavit Adonis
Vini et upilio tardi venero subulci; Uvidus hibem venit de glando Menalcas. κOmnes Undo amor iste, rogant, tibi Vonit Apollo: Galle, quid insanis inquit tua cura Lycoria
Perque nives alium perque horrida castra secuta est.
36쪽
22 P. VERGILI ARONIS Venit o agresti capitis Silvanus honore, Florentis servias et grandia lilia quamans mPan deus Arcadiae venit, quem vidimus ipsi
Sanguineis ebuli bacis minioque rubentem. Ecquis ori modus inquit Amor non talia curat; Noc lacrimi crudolis Amor, nec gramin rivis, Nec cytiso saturantur apos, nec fronde evellae mTristis at ille Tamen cantabitis, Arcades, inquit, Μοntibus haec vestria soli cantare periti Arcados. milii tum quam molliter ossa quiescant, Vestra meos olim si fistula dicis amores lAtque utinam ex vobis unus, vestrique fuissem N, Aut custo gregis, aut maturae initor uvael Certo, sive mihi Phyllis, tuo osso Amyntas, Seu quicumque furor,-quid tum, si fuscus Amyntas 3E nigra violae sunt et vaccinia nigra-Μecum inter salices lenta sub vito iaceret; 4n
Seria mihi Phyllis legeret, cantaret Amyntas. Hic gelidi sontes, hic mollia prata, Scori,
Hic nemus hic ipso tecum consumerer Revo.
Nunc insanus amor duri mo artis in armis Tela intor media atque adverso detinet hostia: Tu procul a patria- nec ait mihi credere tantuml- Alpinas, ah dura nivos et frigora Rheni Μ sine sola vides. Ah, te ne frigora laedanti Ah, tibi ne tonoras glacies secet aspera plantast Ibo et Chalcidico quae sunt mihi condita versu oCamma, pastoria Siculi modulabor avena. Certum os in silvis inter spelaea ferarum Μallo pati tenerisquo meos incidero amores Arboribus crescent illae, crescetis, mores. Intorea mixtis lustra maenala Nymphis, MAut acris venabor apros Non me ulla vetabunt Frigora Parthenio canibus circumdare saltus. Iam mihi por rupes videor lucosquψ 'nantis Iro libet Partho torquere Cydonia comuspicula. amquam haec si nostri medicina furoria, o Aut dous illo malis hominum mitescere diacati Iam neque Hamadryades rursus nec carmina nobis ima placent; ipsa rursu concediis silvae.
37쪽
BUCOLICA ECL. X. 23 Non illum nostri possunt mutaro labores, Noo si frigoribus mediis Hobrumque bibamus es Stinoniasquo nivos hiemis subeamus aquosae, Niso AI, cum moriens alta liber aret in ulmo, Aethiopum versemita vis sub sidere Cancri. omnia vincit Amor et nos cedamus Amori. Haec sat erit, divae, vostrum cocinisse Poetam, o Dum sedet et gracili fiscellam texit hibisco, Pieridos vos haec facietis maxuma Gallo, Gullo, cuius amor tantum mihi crescit in horas, Quantum vere novo viridis o subiicit alnus. Surgamus solet esse gravis cantantibos umbra ad Iuniperi gravia umbra nocent et frugibus umbras. Ito domum turae, venit Hesperus ito Velino.
38쪽
QUID sacia lactas segetes, quo sidoro terram Vortere, Maecenas, iamisquo adiungero iusCOnVeniat, qua cura boum, qui cultus liabendo Sit pocori, apibus quanta exΡorientia Parcis, Hinc canere incipiam. Vos, o clarissima mundi a Lumina Iabentem caelo qua ducitis annum; Liber et alma Ceres, vestro si munero tellus Chaoniam pingui glandoni mutavit arista, Poculaque inventis Acheloia miscuit uvis; Ε Vos, agrestum praesentia numina, Fauni, is Ferto simul Fauniquo pedem Dryadesquo melino: Munera Vestra cano. Tuque o, cui prima homontem Fudit quum magno tellus percussa tridenti, Neptuno et cultor nemorum, cui pinguia Ceac Ter centum nivei tondent dumeta iuvenci; εIpse nemus linquens patrium saltusque Lymet, Pan, ovium custos, tua si ubi aenala curae,. Adsis, o Temaee, avens, oleaequo inerva Inventrix, incique Puer monstrator uratri, Et teneram ab radico serens, Silvane, cupressum ae Diquo deaequo omnes, studium quibus arva lucri, Quique novas alitis non ullo semineri ges,
Quique satis largum caelo demittitis imbrem;
Tuque adeo, quem mox qua sint habitum deorum Concilia, incertum est, urbesu invisoro, no*ar mTerrarumquo Velia curant, o te niaxumus orbis Auctorem si Mum tempestatumque otoninmAccipiat, ingens materna tempora Fris,
39쪽
An deus inmensi venias maris, ac tua nautae Νumina sola colant, tibi serviat ultima Thulo, o Teque sibi generum ethys emat omnibus undis, Anno novum tardis sidus te mensibus addas, Qua locus Erigonen inter Chelasquo sequentis Panditur ipso tibi iam bracchia contrahit ardens Scorpios et caeli iusta plus parte reliquit; a b Quidquid oris,-nam te nec sperant Tartara regem. Noo tibi regnandi veniat tam dira cupido; Quamvis Elysios miretur Graecia campos,
Noc repetita sequi curet Proserpina matrem-Da sacilem cursum, atque audacibus adnue coeptu. 40 Ignarosque tuo mecum miseratus agrestis Ingredere, o Votis iam nunc adsuesco oestri. Vere novo, gelidus canis cum montibus humor
Liquitur et Zephyro putria se glaeba resolvit, Depresso incipiat iam tum mihi taurus aratro MIngemere, et sulco attritus splendescere vomer.
Illa seges domum voti respondet avari Agricolae, bis quae solem, bis frigora sensit; Illius inmensae ruperunt horrea messes. At prius ignotum serro quam scindimus aequor, o Ventos et varium caeli praediscors morem Cura sit ac patrios cultusque habitusque locorum, Et quid quaeque ferat regio, et quid quaDquo modiset. Hic segetes, illic veniunt felicius uvae; Arborei fetus alibi, atque iniussa virescunt MGramina. Nonne idos, croceos ut Tmolus odores, India mittit ebur, molles sua tura Sabaei, At Chalybes nudi ferrum, virosaque Pontus Castorea, Eliadum palmas Epiros equarumlContinuo has leges aetereaque laedera certis 60 Inposui natura locis, quo tempore primum Deucalion vacuum lapides iactavit in orbem. Undo homines nati, durum genus. Ergo age, terrae Pingue solum rimis extemplo a mensibus anni Forte invertant tauri glaebasque iacentia a Pulverulenta coquat maturis solibus aestas At si non mori tellus secunda sub paum Arcturum tenui sat ori suspendero sulco:
40쪽
26 P. VERGIL MARONIS Illic, ossiciant laotis ne migibus herbae,
Hic, sterilem exiguus ne degerat humor arenam. IAAlternis idem tonsas cessuro OVMES,
Et segnem patiero situ durescere camPum; Aut ibi flava seres mutat sidero surra, Unde prius laetum siliqua quassante legumen Aut tenui latus vicia tristisque lupini re Sustuleris singilia calamos silvamque Onantem. Urit nim lini campum seges, urit Venae, Urunt Lethaeo perfusa apavera somno: Sed tamon alternis acilis labor arida tantum Ne saturare fimo pingui pudeat sola, neve so Effetos cinerem inmundum iactare per agros Sic quoque mutatis requiescunt solibus arva. Noc nulla interea eat inarata gratia terrae. Saepe etiam sterilis incendero profuit agros Atque levem stipulam crepitantibus urere stantini, MSivo inde occulta viris et pabula terrae Pinguia concipiunt; sive illis omne per ignomExcoquitur Vitium, atque exsudat inutilis humor; Seu pluris calor ille vias ot caeca relaxat Spiramenta, novas veniat qua sucus in herbas; so Seu durat magis, et venas adstringit hiantis, No tenues luviae, rapidive potentia solis Acrior, aut Boreae enetrabito frigus adurat. Μultum adeo, rastris glaebas qui frangit inertis Vimino isque trahit cratis, iuvat arva neque illum MFlava Ceres alto nequiquam spectat Olympo Et qui proscisso quae suscitat aequor terga, Rursus in obliquum verso errumpit aratro, Uxorcetque frequens tellurem, atque inperat nota. Humida solstitia atque hiemes orate serenus, 10o Agricolaon hiberno laetissima pulvere sarra, Laetus ager nullo tantum so Μysia cultu Iactat et ipsa suas mirantur Gargara memis. Quid dicam, iacto qui omino comminus MVRInsequitur cumulosque ruit male pinguis arenae IMDeinde satis fluvium inducit rivosque sequentis, Et, cum exustus ager morientibus aestuat herbis, Ecce supercilio clivosi tramitis undam