Series chronologica patriarcharum Antiochiae

31쪽

lim Babyloniae, Anfiocheno Patriarchae subiectus; et efiam apprehendit quod non appellatur nisi Patriarcha Babyloniae sive Chaldaeorum, quia eorum Patriarcha fuit solus Catholicus B byloniae, Antiochen Patriarchae subiectus, qui Babyloniae aut Chaldaeorum Patriarcha, et non aliter appellabatur. Nunc Patriarcharum seriem resumamus Post mortem Maximi electus fuit.

XXXVIII. Patr. Basilius qui 2 an vela iuxta alios sedit, ei an Ah obiit. XXXIX. Patr. Ainoius 1 an sedit, et an Us obiit. XL. Pafr Rartyrius sedis an . 12 vel 13 auti iuxta varios, ex anno M Petri Fullonis fraude, depositas fuit. XLI. Pafr. Potius Fullo dictus, haereticus, qui cum Antiochonam Sedem invasisset, ut Eutychetis haeresim propagaret, e confirmares, celebri Hsagio addere iussit has voces, qui crucifixus es pro nobis. ' quae formula cum significare fres Personas divinas in crucem actas, eius defensores Theopaschisae sunt appellati As 1 an Patriarchasus sui, ab Imp. Leone in exitium pulsus, in propria sede Marsyrius resfituitur, quam an retinuit, et iterum a Zenone Imp. in exilium relegatus fuit an M.

XLII. Pari. Iulianus qui sedi 5 an vel 1 menses iuxta alios, quo defuncta, Petrus Fullo d. an Ant. Sedem iterum occupavit, as iussu implicii Papae, ab Imp. Zenone in exilium

pulsus est.

XLIII. Pafr Ioares sedi s menses, ausa an iuxta alios, et depositus fuit. XLIV. Anno det S. Sthsphanus electus fuit, qui sedis 1 vel 2 aut 3 an iuxta varias lectiones, et Petri Fudonis iussu

martyr occubuit.

XLV. Alius Pari. S. Stephanus sedis an . 8, vel 1, aut menses iuxta alias lectiones, et an d82. obiit. XLVI. afr. S. salandion sedit 1 vel 2, aut A. an iuxta vari rum opiniones, et in exilium pulsus est; deinde Petrus Fullo rediit, et 1 an sedis, et a Ioanne exulare cogitur, qui Famae Episcopus fueras constitutus an d83. Et successit XLVII. Pari Ioannes qui sedis 1 an . nam an 8 depositus est, et iterum Petrus Fullo occupavit sedem ran. e mortuus est. Et in Patriarchasu vixi et an et eius mors accidit an 86.

32쪽

XLVIII. afr Palladius sedis 1 an . et an 86. obiit. XLIX. Pafr. Flavianus sedi iuxta variorum opinione 1T vel T. 13 aut 1 an, et ab Imp. Anastasi an. 13 depositus

est.

L. Pair Severus haereticus, Iacob arada magister qui unam in Christo naturam esse affirmabat Ast Chalced nense Concilium eum condemnavit, qua de causa ipse omnes catholicos persequebatur, sedit 6 an. et ab Imp. Iustino an Gisin exilium missus, ibi usque ad annum 53 viris. Eodem tem re vivebat Iacob Baradaeus, seu Zangatus Rahae Messa Episcopus, qui in Christo unam naturam esse dicebat absque unione ei transformatione, duas vero denegabat, eius sectatores Syri Iacobitae, a Iacob dicit, ab aliis Catholicis avulsi sunt, qui Patriarchae Antiocheno erant subiecti Severus exili mulctatus, apud Iacob discipulum suum in Mesopotamiam sese recepit, ab ipsis Iacobisis honorifice exceptus, ut per ipsos patet, quia fam-

quam Sanctum venerati sunt, e proprium eius festum statuerunt iamquam proprii Patriarchae, hoc modo eorum Patriarcha constitutus est. Post eius mortem usque ad nostra tempora Patriarcharum successores Iacobitae habuerunt, fisul Patriarchae Antiocheni, ut successor Severi Pas. Sed hoc falso, nam, dum Severus ab Antiochen Sede fui depositus, Patriarchalem etiam auctoritatem amisit, e solum Iacobitarum Patriarcha remansis Catholici enim post eius depositionem alium Patr. nomine Paulum elegerunt, deinde Ephasium , post S. Ephrae et sic alios, ita ut isti, veri Anf. afr fuerint, non qui Severo succedebant Iacobitarum afr prius in monasterio Zepherent vivebas, apud Mardin, nunc vero in Amadidost Dia Barchi, et gaudes appellari gnatius Antioch Patr. ut indide S. Petri Ap. in illo afr esse successorem. Sed nos supra demonstravimus non Ignatium, sed Evodium S. Petri successorem in Patriarchas fuisse, esse ipso S. Ignatio. Iacobitarum autem Patriarcha sub iurisdictione habebas Archiep. et Episc. proprio nomine vocantur. 1 Arch. Diar-

betar, appellabatur Dionysius, nunc dicitur Timotheus 2 Arch. Mossul, Basilius 3 Arch. Madan, Cyrillus d Arch Aloppi, Dionysius. 5. Arch Ierusalem, Gregorius Episcopi autem sunt Episcop. Mardi e Nisibis Athanasius 2. p. Edessae Severus 3 p. Algesyrae Iulius. l. p. Giorgiay

33쪽

5 Ep. Damasci, Gregorius M. 16 6 B. Virgine Maria adiuvante Andreas Achigia Syrus Aleppinus a Patr. I

seph Atiacuri Maronita a Iacobitarum erroribus ad veram fidem conversus est, et Maronita effectus, Romam missus fuit ad sacras moralesque scientias ediscenda , ei ferme duobus

annis in tyrocinio mansit. Deinde ad Antiochenum Patriarcham reversus, Presbyter ordinatus est, deinde etiam Episcopali dignitate fui insignitus an . 1656. Postea a P r. Ioanne Selaavensi Meppum missus , plures Iacobitas ad fidem catholicam reduxit, quos Syros vocavit, eorumque Patriarcha suis constitutus. Ex iunc duo Patriarchae Syrorum extiterunt, pro Catholicis scilices, e pro Iacobilis usque ad hanc aetatem, qui non sun cum Patriarchis Antiochenis immiscendi, ad eorum quippe seriem non pertinens; nam Syrorum P triarchae recentiores sunt ut supra narravimus. Nunc ad Patr. seriem redeamus Deposito Severo haeretico.LI. Patr. Paulus sedit 2 vel Maus 5 an iuxta varias lectiones, e an. 521, eo assentiente, depositus suis.

LII. afr Euphrasius sedit 6 an e an. 526 obiit. LIII. afr. S.Iphraeae qui confra haeresim Iacob Albaradith Eutychetis et Dioscori scripsis, sedis 2 vel 1 an Tempore Patr.

S. Ephraem, Armeni afr Antiochen obedientiam praestare noluerunt, et Patriarcham Armenorum constituerunt nomine Catholicum, aut Armenorum Patriarcham, ef hoc eveni an. 521, dum S. Gregorius Iduminator Armenae nationi Evangelium praedicabat, fesse Card Baronio Fidelium numero aucto in Armenia alios Episcopos constituerunt Metropolitam autem habebant nomine Catholicum Armenorum, Patriarchae Antiochiae subiectum. Anno autem 535 Armeni, Iacobi Albaraditae haeresim sequuti sunt, et anno Go illam Macarii affrmabant autem in Domino Nostro Iesu Ch unam naturam, unamque voluntatem. Ea de causa eorum Catholicus afr Antiocheno edientiam denegavit, et Armenorum Caput tuis, sicut Iacobitarum Patriarcha apud Syros et non solum afr Antioch. dimisit, sed etiam a Sancta Romana Ecclesia recessit. Ideo Armeni a Catholicis sunt separati et divisi, et hoc modo usque ad annum Io8 permanserunt. Eo anno Armenorum Patriarcha una cum gente sua Pons Rom. S. Gregorio VIII se subiecit is paulo post iterum haeretici evaserunt, lices

34쪽

anno 11 5 sub Eugenio III Armenorum Catholicus una cum Episcopis et Mesropolitis suis iterum Catholicam Ecclesiam sequuti sint; postea adhuc haeretici essiciuntur, et anno sirifr. Gregorius Caelestino III. Poni obedientiam pollicitas est, et sic usque ad Florentinum Concilium hunc morem tenuerunt, in quo sub Eugenio IV orthodoxam fidem iterum sunt amplexasi Ast postea denuo in haeresim lapsi, res Catholicos constituerunt, esse P. Maur in Cap. 35 lib. 3m Praeceps Dei. Primus Cyliciam Armeniamque inferiorem

tenet alter Armeniam superiorem, tertius Rustiam, licet alii, quatuor Catholicos esse assirmaverint, aut Patriarchre Armenorum. Primus prope Persiam, in B. Gregorii monasterio vivit, quod frium Ecclesiarum nomine agnoscitur; et subiectos habeto Metropolitas et o Episcopos Secundus in Armenia inferiori in Cadarsau fertius in Armenia superiori in Aitanar; quartus in Cappadocia et habes subiectas, Metropolitas, et 1 Episcopos Ex hoc evidenter apparet, nullum

Armenorum Patriarcham , Anfiochiae afr esse , nam tres

Catholici recenser sun constitati as primus Catholicus non erat in serie afr Antiochenorum, sed solum in illae Catholicus Armenorum erat, qui afr. Antiocheno obedientiam

praestabat. Nunc seriem iterum resumamus. Post S. Ephraem.

LIV. Pafr. Domus omninus dictus sedit an 16 vel id Eius tempore Concilium V celebratum fuit. Obiis an . 561. LV. Pafr. S. Anastasius magnus sedis an . 11, vel . 6 iusta

alius Bunc Antiochiae cives, fornicationis crimine accusarunt, qua de causa Iustinus Imp. eum in exilium misit. Unde Bierosolymam aufugi occulte, et in Basilica Resurrectionis an liri Sacristae ossicium assumpsit.

eius tempore S. Anastasius in Sacrissae ossicio perseverabat in Basilica Resurrectionis, nemine suspicante, Vannis Mortuo Gregorio, Antiochiae cives Patriarchae merosolymitano alium Patriarcham petierunt; func eis constitui S. Anastasium, quem statim agnitum Antiochiam duxerunt. Sedicti an vel f iuxta varios, es an . os obiis.

LVII. Pair fuit alius Anastasius sanctitas fulgens, qui sedi an 1o, vel , aut juxta alios, es an . os ei successit.

35쪽

LVIII. Pafr Mogorius Sirigius fiam dictus, haereticus. Sedit 1 an vel Maus M, et an 62s obiit. Lin Hir alius Anastasius, qui etiam Athanasius dicebatur. Sedit an 11 obiis M. M. Lx Pafr Moseonius sedis 3 an vel , obiis an GT1. LXI. afr Moarius haereticus qui unam tantum in Christo voluntatem profitebatur. Sedit 1 an vel . iuxta alios. Confra ipsum, Concilium sextum Constantinopolitanum celebratum fuit, in quo depositus est, et Romam exul missus Vixit in exilio usque ad an 68 in quo excommunicatus mortuus est

Lm P r. Theophanes Theophan dictus, sedis , vel 5an. et obiit an 685. Anastasius historicus narras, mortuo Theophane a Rom. Poni Conone Antiochiae Patriarcham fuisse electum Constantinum Syracusanae Ecclesiae Diaconum quem Antiocheni, iussu Iustini Imperatoris deposuerunt, indignum eum suspicantes. At hic historicus fallitur, quia isse Diaconus Constantinus eras S. Ioannes Sirimensis, ut ex illorum temporum historiis constas Illum autem Constantinum vocavis, quia Constantinopoli studiis vacaverat, ut in eius hi- Moria syriace exarata legitur, in quodam libro Ecclesiae B Virginis Cathedralis Damasci, ut etiam memoras P. Franciscus Quaresenius in terrae sanctae historia quam edidi anno 16M, licet etiam ipse erraveris Diaconum Syracusanum appellans, Sirimensis verbum in Syracusanum vertens. Hoc posita, ipse est Ioannes Maro, primus Maronitarum Patriarcha. Et hoc evidenter appares, primo quia eodem anno quo historicus, Constantinum Patriarcham fuisse post Theophanem dicis, eodem , idest anno 685 , ut afr. Stephanus simichi festatum Ioannes Maro Strimensis ad Sedem Patriarchalem evectus fuit; secundo quia idem Pontifex qui post Theophanem, Constantinum Patriarcham elegeras S. Ioannem Maronem etiam elegis, ut consita ex eius historia fertio quia omnia Constantino concessa, etiam S. Ioanni Maroni a Pomtifice sunt tributa. Nam Pontifex, Constantinum Romam accersivit, Patriarcham constituit, iurisdictionis et confirmationis pallium et alia simili donavit Ast Ioannes Maro Romam, comitante Petro Presbytero Cardinali S. Marcellini, venit, Patriarcha Antiochenus a Rom. Poni constituitur, iuris-

36쪽

dictionis e confirmationis pallium recepit, ut festantur Episcopus labriel Bar-Alhelahi in conciliorum sermone, ef -- militer M. Sthephanus ovaihi, Pas. Quaresenius, Pres-ter Mirhe Bar-Nemrun, et alii plures; quarto, quia quidquid Constantino postquam Antiochiam petiit, evenisse dicitur, S. Ioanni Maroni evenit; nam historici narrani, Antiochiae cives confra Constantinum insurrexisse, eum accusanies apud ImP-

Iustinianum virum eruditum, infelligentem, et in fide constantem, qui haeresicos Antiochiae et in Oriente commorantes Persequebatur. Tunc Iusfinianus confra ipsum milites misit, et ab Antiochen Sede depositum in exilium pepulis Ideo ma-cfus , ad montem Libanum aufugis, ut manifeste colligitur ex Orientalibus historiis. Quinto , quia impossibile videtur Rom. Poni Patr. Antiochenum elegisse clericum alterius nationis, scilice Syracusarum. Nam licet Pontifex hoc facere posuisses, tamen nunquam Orientalibus Sedibus, Patriarchas alterius nationis dedisse, nisi vel ab ipsis peterentur civibus, vel iam apud ipsos fuissent commorati, legitur Sexto, si mannes Maro non esset iste Constantinus, quare Sahid-Bar- trih in afr Antiochiae serie eum relinquit, ponens post mortem Theophanis, Thomam Melchisam Cur hoc egit Nisi quis

Maronitae cum Melchisis circa fidem es eius professionem, qua stiones habebant, et ideo invidia et livore contra ipsos eum omisit. Neque potest aliquis dicere Sahid Ba Batri Constantini nomen reliquisse, quia malus vir fuit, nam ille, Paulum Samosatanum, Severum et Macarium haereticos adnumeravit, idcirco ex proposito I. Maronem reliquit. Qua ratione Stephanum Melchisam Patr. Antiochenum nominas, qui uno tantum die vixi et postea mortuus est2 Insuper Anastasii verba, quibus narrat afr. Constantinum callidum virum fuisse, ab orientalibus haereticis accepit, qui eum callidum pellarunt, ut Catholicum, et etiam impium, quia Sanctae Ecclesiae praecepta servabat. Ex quibus omnibus evidenter apparet Graecos, idest Melchitas, numquam vero Antiochiae Patriarchas exitiisse, sed tantum Maronitas post Theophanis mortem, nam huic suc-

LXIII. Patr. S. Ioannes inro, e post ipsum eius ex sorore nepos Curius, et sic usque ad nostram aetatem isti autem P triarchae a Rom. Pont. confirmati sunt, et semper in Sede

37쪽

Antiochena confirmantur. As Melchitas numquam confirmavit, neque Theophani successerunt tempore Assemani, Melchitae Catholici vix incipiebant .

As cum in haeresim lapsi sunt, ei a Iustiniano absque nasori Melchisae sunt appellati, qui unam fantum naturam admittebant, cum Catholicos idest Maronitas, Patriarcham Catholicum post Theophanem elegisse viderens, ipsi haereticum Patriarcham elegerunt, qui non pertinet ad seriem afr Antiochenorum, neque a Rom. Pon fui confirmatus ut notatur in Ecclesiasticis historiis. Sic illos enumere Sahid-Bar afri melchisa post Theophanis mortem afr fuit Thomas qui sedit man. et post Georgius 2 in deinde Stephanus 3T an post ipsum Barflaria, ides Theophilacius 1 an sedit. Deinde successit Theodorus 23 an . cuius tempore Concilium septimum Nicaenum celebratum fuit postea fuit Patr. Theodoritus , qui 1 an sedit, post Ioahi, deinde Nicolaus qui 2 an sedit. uic successis Stephanus qui uno die sedit, in quo Missam celebravit, deinde sidus 21 an sedit, postea Simeon Bar-Zi,ah, Elia 28 an. sedit Euc usque historia Sahid-Bar Batri protrahitur. Post Eliam Macarius II fuit electus, deinde Marius Armenus, qui an Io12 mortuus est Euic successit Eleutherius anno 1628, postea Theodosius an 1635, qui de serie erat Patriarcharum Rus-siae An 11Ts afr fuit Theodorus Balsamus, qui cum esset scriptor, plures libros contra Rom. Pontificis rimatum, et constitutiones Rom. Ecclesiae, composuit Usque ad nostra tempora Melchisae Patriarcham haereticum constituerunt. Etiam Card. Baronius narras annos 2 Patriarcham Antiochenum fuisse tephanum 2 annis, postea Theophilachum Edelfenum 6 an Deinde historici latini de Patriarchis Antiochenis mensionem non habens, usque ad Bernardum Latinum, a quo Latini incipiunt Patriarcham eligere, qui Antiochiae morabatur, usque ad Eliam. Post hunc in Occidente franslati a Rom. Pontifice Latini eligebantur Patriarchae Antiochiae, quod etiam nunc

servatur. At isti non erant veri Patriarchae Antiochiae nam coeperunt anno 1oss, nec in successione fuerunt Pari Antiochenorum. Licet aurem dum Antiochiae erant, a Rom. Pontifice patriarchalem habuerint iurisdictionem, nunc fameu ea carent. Unde eorum successio incipi a Beraardo, qui ex L

38쪽

finis primus Patriarcha fuit, dum Antiochiae imperabant, tempore afr. Ioseph Algirogi Maronitae, anno 1 8.

Sedit autem Bernardus 36 an et anno 1135 mortuus est; ovi successit Rodulphus non canonice electus, qui cum se sum Romanam sedem extollere voluisset, in Synodo Antiochen , postquam sedisset an. depositas fuit Euic successit mericus qui sedis 3 an. qui mortuus est an. 116s, cui alius Rodulphus successit anno 1182, postquam sedisset 23 an Postea Rinarius an. o. sedit, deinde Elias, cuius tempore Saris-ceni Antiochiam invaserunt, ei Latini ad propriam nationem redire coacti sunt. Igitur 15 tantum annis Antiochenam Sedem Latini habuerunt Plures Antiochia discesserunt; qui

autem fugere non potuerunt, apud afr. Simeonem Maronitam sese receperunt, a quo benigne excepti sunt. Cum autem hoc, Pons Alexandro III. fuisse relatum, Pontifex benedictionis ullam Simeoni misit, qua eum Patr. Antiochiae

eiusque successores confirmat, ut iam egerat Papa Sergius cum S. Ioanne Marone air Antiochiae. Ex iis omnibus, quae de hac successione Patriarcharum diximus, manifeste consequitur Patriarcham Maronitarum tantum, verum Antiochiae Patriarcham esse, quia ad veram eorum seriem pertinet, quae descendi ab antiquis Patriarchis.Ηoc pariter evidenter ex sequentibus potest clarius m-gnosci. Primo enim Maronitarum Patriarcha a Sum Pontifice confirmatur, quem ideo absolus Antiochiae Patriarchsim appellant, ut constat ex litteris adriani VI ad Patr. Simeonemiadesiensem, anno 1522 datis quae ita inscribuntur ii Reverendo Fratri Petro Patriarchae sedens super Antiochenam Sedem rex epistola Gregorii XV ad Pair Ioannem Beld-nensem anno I 2, in qua dicit , Reverendo Fratri nostro Petro Antiochiae Patriarchae , hunc morem Urbanus Illa epist ad supradicium Ioannem, confirmas, anno 162 scripta. Etsi eum aliquando Maronitarum tantum, aliquando Antiochiae Patriarcham pro Maronitis appellent, hoc faciunt, quia Maronitae unam tantum sedem retinebant, et ipsi tantum exorienssilibus Catholicis Rom. Pontifici immediate sunt subiecti, et ab ipso iurisdictionis pallium obtinens. Insuper quatuor fantum veri Patriarchae sunt praepositia Pontifice , quatuor Patriarchalibus Romanis Basilicis. A

39쪽

Maronitarum Patriarcha ui ex istis praeess, teste Dominico Magri, qui ad verbum, Hirtarchio, haec habet Romae quatuor sunt Patriarchales Basilicae, quatuor assignatae Patriarchis, dum Romae universale Concilium habetur idos Basili-- . Ioannis Lateranensis Rom. Pontifici, S. Petri Ap. Constantinopolitano Patriarchae, BasiIica . Pauli Ap. Alexandrino, Basilica S. Mariae Maioris afr Antiocheno, qui solus es Catholicus, et in praesensi es caput es Rector Nationis Maronitarum Rom. Ecclesiae omnino subiectus Basilica S. Laurentii afr. Ηierosolymitano. Insuper omnes Maronitarum Patriarchae suas litteras inscribere solens, proprium nomen tali modo signanses Nomen Petrus vir Antiochlae. Omnes autem illorum epistolae, a R. Ponf., Cardinalibus ab universo orbe, nullo confradicente,

leguntur.

ora Pontifex Patr. Simeoniruadeshensi, omnium fidelium in Oriente commorantium, curam commisit, et hoc quia, Praeter Maronitarum Patr. nullum existimabat esse Antiochiae Patriarcham alioquin hanc curam illi non dedisses Simeoni illos ideo commendavi quia Maronitarum afr putabat habere veram Antiochenae edis iurisdictionem, propter verama antiquis successionem. Ne autem nostra protrahasu fhesis, consule quae scripsis

Pari Stephanus ovaihi in ars Teius libri, qui dicitur Pri

mum lumen Neque aliquis subiungas, Latinos etiam Patriarchas , Antiochenam Sedem resinuisse , nam Maronitarum P r. eodem tempore Antiochenos afr se vocabant, quod non fecisses, si Anfiochiae afr fanium Latini fuissent. Nam, dum Latini Antiochenam Sedem tenebant, Rom. Poni Patriarchis Maronitis scribenses, eos absolute, Antiochiae Patriarchas appellant, ut apparet ex epistola Calixi II ad afr. Iosephum Alforgivi, fessi Episcopo Gabriele Bar-Alchelahi in libra 2 de Professione et se Maronitarum. in Latini Constantinopolitanae edis Patriarchae fuerunt, quam

tamen traecorum Patriarchae fiam retinebant, ut ex illorum catalogo appares, et tamen, sicut nemo asseri P r. Graecorum non esse Constantinopolitanos afriarchas ita afr. Latini Antiochiae, non pro Maronitis vel Graecis, sed pro Latinis tantum sunt constituti.

40쪽

Considera etiam quod licet concedatur Maronitarum P r. non fuisse Antiochenum Patr. tamen iurisdictionem in omnibus hisbebas, veteres Patriarchae iuxta Gregorii XIII Constitutionem sicut etiam narras Pignatelli num. 3, quadragesimae primae petitionis exfi libri dicens Rom. Pontificem, Patriarchae Maronitarum quibusdam petitionibus, ad auctoritatem spectantibus, hoc responsum dedisse a Concedantur Patriarchae illa iura, quae veteribus Patriarchis pertinebant, consenta in ars in iuribus veteribus, cum doctorum interpretationibus. Ascin supra dicta articulo dicitur, afr Antiochiae esse post Alexandrinum, et hunc post air Constantinopolia fanum, et hunc os Rom. Pontificem. Ad Patr. Antiochiae seriem redeamus Theophane defuncto Apostolicae Antiochenae Sedis iurisdictionem habuit, cleri consensu, tempore Papae Cononis, anno 685. S. Ioannes

Sirimensis, postea Maro dictus, filius Agathonis, filii sororis Caroli Magni Imp.rei ex Gallia ad regendam Syriam

sempore Graecorum, venerat, festani eius historia syria

Scripta, quae asservatur Damasci, in B. Virginis cathedrati Ecclesia, et sicut etiam eius historia narras, quam anno 1 Episcopus rabriel Barciatus misi Sacerdoti Georgio Bar-Bi-Beiara, quam an 16M P. Franciscus Quaresenius latine edidit. S. Ioannis Sirimensis matris nomen, Nohemia fuit; ideoque eum Abed-Iesci in poemate ante annum 155 de insignibus scriptoribus quod Poema Abrahamus,ecchelensia anno 1653 franslatum edidit nominas Ioannem filium Galli, Sirimensis nomine adiuncto, quia Sirimis magnum castellum erat in monte ualdia prope Antiochiam, nunc absque incolis. Ηoc Sirimis castellum, aut Agathonis domicilium fuit, aut defensionis locus, ideoque eius filius Sirimensis fuit cognominatus. Ioannes adhuc puer litterarum studiis in Patriae suae scholis operam dedit, deinde Antiochiae divina humanasque literas, egi S. Maronis coenobio hausit, usque dum Constansinopolim Imperii sedem, ut eius historia narras, profectus est Graecam linguam et doctrinam profunde didicis, s Patrum tractatus et

in divinas literas commentaria evolvit. Cum accepisset Parentes ad Deum evolasse, in Patriam revocatus, rei domesticae consobrinum Abrahamum praefecit, qui omnem hanc curaemrecepit e deinde in . Maronis Coenobium, iuxta Orontis ri-