Danielis Heinsii de contemptu mortis libri IV Ad nobilissimum amplissimumque virum Ianvm Rvtgersivm

발행: 1621년

분량: 240페이지

출처: archive.org

분류: 시와 노래

21쪽

vOTUM AN TORIS

PRO ITA ET MORTE.

22쪽

D. N. Miam VI ID E

CONTEMPTU

Primus liber continet doctrinam Platonicam, de vita secundum mentem quae in separatione animi a corpore ac sensibus, Scin vera cum Deo conjunctione, consistit. Quod eodem teste, unicum Philosophi est munus Anicum initium mortis. Quae est ammea corpore solutio , conjunctio cum summo Bono. Caetera e compen

dio obrorum singulorum , quod in ne legitur, petant T.

id vestemen ta tenebras, quid

versaminantur,

Exima attomtis, anima que ascribat Olympo, Sanguine lustraetas, terrae pelagique poteratio,

23쪽

i nn CONTEMPT MORTIS Stisti, WE qtte, canam. Tu mirgine natu Et et ita ex ipse, faue tu, maxime Tati uxilium, tu sinis eri s. Tibi no Ira carina,

S ut nossessum si rem in littore cui M. Oo que tibi Graioris omno sapientia seruit, Et ramus quaecunque tibi amidantur m omnio, Ut emel exorta es tua lux ammctque resupit, uteri extemplo longeque avertitur error. Nec minis, nobio, Tu et si in limine primoia venias, auresque adhibe si munera noserassam a is rumor que legunt tibi mille camoenae, Ut nuper, et ariasque legunt cumfloribus herbas. Codanum seu am speras mare sit tua Mavors Regius, extremumpatriae conversu ad axem,

Ocia tota tenet, debet atorque trionum,

Jam triplici essu ens auro formaque decorus, D risium, iussaque tibi jam parte macantem, Tu si et es Moscho sperat efiigore laurus;

icquid i eu,qimcunque agitas in littore curam, ei mecum ignavi paulim oblivisere leti, Etsedum indiguiumque miro dimitte timorem.

ipse tibi, qua se pater, pulcherrimus errat, Et Lingam Vahalimque uno complestitur amni, Arboribus cinctam, o secundo gramine ripam, Risi

24쪽

I. 3 issiciam, vento expertem, Phoeboque furente. Hei te Cecropides use m mea max/ma cura, magnus risocles amnunc repefiat, es aurae indigenae, et iridesque parant occurrere Nymphae, Extremo Torea redeunti, finibus Arcti. Trancipio pueris namque hinc exordia prima Ducere praecipio cum sensim intendere mentem

Coeperit, ocem moliri infirmior aetas,

Cuctodem junge a fiduum vitaeque magiserum, Q vitiorum odia, a cultui virtutio honesae, Et dulcem sim discendi si et amorem. Illam adeo neque foeda Venus , neque a fictu

humor,

Tari resides animos, inertia corda, O e surtim incautus contagia ducat alumniis, Ineenti sue animi pulchro desuefiat amori. Dum autem primis mirari distat ab annis Protinus idius primos ab origine fontes, sente adeat 'cum divinaquesemina lusiret: Ut quondam omnipotens genitor, pos etiam humida, Uadi Et terram , et stiles coeli is penderat orbes, num instrarit, totiesque in siret ab alto, Iu lucem imita menturus concipit insani

25쪽

DE MONTEMPTU MORTI saetherium motum, es iucundae exordia vitae:

Omniaque ex ipse iam tum deducat Olympo. de corporibus at, pos corpora reset, Non mixtus, non compositus puris ui inste,

Non undaepars autflammae, nonsimplicis aurae, Alan terrae quanquam omniparent , quanquam omnibus altrix, anquam tot facies animantum uberrima gignit,

O nibus es dulcempariter resondet amorem. anuo, Cererem, quanv ses munera Bacchi Didit, , arboribus gelidaque exuberat undae Ut ventura simul transciaque scula volvat, Et rerum eventus dubios formasque locosque: Tum misi egregiaspaulatim excuderit artes Vsibus humanio, cum vita informuis excors, Volueret in filio ignauum montibus aevum. unda, o neque flamma potes, nec humus, nec mobili. Nec pum mixtusse aeri ne quid ab illis ut partem trahit, aut vireo deducit inertias. Ergo, non e arum orbes,non lucidus aether, Ne Lum albentes radj,aut Titanius orbo, reo, anquam ignit usitas formose, es cornibus au- Et piίiuratum toties decurrit Olympum, lus

antum animus possetit nec pulli au edula te

Audeat

26쪽

L DB E R. Ia

a sit a

ponti. bis

acies componere

Nec vero mens quanquam iras Tertitur oret aetheris aurati, terramque amphe titur omnem, Suanquam totpopulos urbissu ingentibus vitio Continet, includit meditantem Orgere pra CHum omne,c proprium naturae accederesontem, ternum coeli regem Titaequeparentem. Praecipue, quoties altae penetralia mentis Reclusit, quoties in se divertitur ipse, versim opumflendorem, commoda vitae, Et quos ambitio mendax sit irat honores. In etiam,mittorum,ndas, sed que tumultus,

Et tempestates sebicit populoques libasio, Praecipiti insano turbasique inferre parato, Issibi imperium C fasces transcribit honesios,

Purgatam includens intrassa gaudia mentem. Ita autem excelsas Amsibi legit in arce, IN AF a vigil quantoque e corpore tardo, Longim exierit, tanto magis arduasertur, Orbem extra, et geminos coelisi templicio axes. Non scies a quondam tenebris o carcere rupta Immitis caueae, molucrum regina repente

Dat plausim coelo ingentem, nube que res asPraeterit, es mersis adPhoebum abitur alis,

27쪽

i, DE CONTEMPTU MORTIS

Seque auras inter liquidas, nubit, condit.

Ipsi igitur u ea assi est, inseque vocanda,

Ommbus a rebus qua circumvoluitur aer, Et quaecuUque agitant mortales pectora curae, e ut coniurati coletectam abducerest is, Mente relegandi tota, simque domandi. Ne procul veritam terrio, secumqueputaratem, Aut renim caussis aut mami semina mundi. Culmine de ac vant tanto molliantque deorsim

Reginam amulorum in ar, quos nulla lubido Pulchrorum, nudique animum percusit honesi Namque ubi tranqui a siste insatione locavit,

Atque iussa est penito,steque ipsa recepit ,

Tum neque mors idam, nec iners Acherontis avara Circum aiformido, atque iliatabilis horrore. Ac neqVepauperies, ne iis et se inimica, nec uilias Fortunae litive aries, tum moenia pulsat Pecyoro indomiti terrorue advertitur ullus, Cum semel astendere arcem delubraque mentis Isiacti es animi e caeloque autore ci catae I csteri sic si emitu ruat arduus aether, Sentiat, aut tantae spere uperesse ruinae. Hanc adeo vitam,ex vero quae vita vocanda es, Principium et divivo prodidit ores a Vr

28쪽

Hanc animi mim tento pulchramque quietem, Continuant leto dulcique in imagine persant, ignari necis, vitam inter gaudia undunt, Terrore haud usio, haud usi intercepta dolore. an vitam interrio caesi delapsa canebat Phaenaret e boles cui nusia a Tirpe rehcnligera rurio erant nul quam armenta per herbam Pasiebant, nutet vertebant arva iuvenci, si domus, nusii maiorum in limine vi tus, Atinis honos bulta in patriam populumque des

t supra fortunam animoprocesserat omnem, Liber , intrepi si primaque in originepulchri Fixu attonitos milis, dulcique furore Suetis limum fugere, , mortales linquere curas: raecipue,venturum olim praevertere secum, Molirique animo es paulatim addistere letum; Mentem abducendo rebus corpusque premendo

Ingenti imperio dum flens ubjuga dictor

29쪽

s E CONTEMPTU MORTIs

Mitteret, atque omnem ration subderet hosJes. Totam dum perhibent hyberno sidere lucem, Elgelidam hyberno medioques aere noctem,

Duxisse, immemorem Juxta Titaeque nec que, Et libare dapes, O mertes hereseomnos; Dulcibus a fixum curis, ammoquesiveratem.

Ac neque praecipitem pluviam coeloque ruentem, Alichiper excussa crepitantemgrandine nimbum, hec Boreae horrorem immiti sensisse nec Au het que adeo muctos requierat pesiorestensi s. Ipse autem, membrio se inani parte relicta Corporis, ignarusque sm,super ardua tecta C icolum errabat, ei queunctabat amori, Deviis es pulchra divino percitus igni.

Cuiuae ab obiectu radios, o pontus er Concipit, , lato quae pendet in aere te us. Candenti quales per nostem a Lyer erro Cernimus crebram tenebro a Fergere lucem. Hinc pulchrae in terris facies, campique vrentes, Hinc sontes, nemorumque oculis grati imus horror: Hinc pecudesfrm que avium,vit que natantes, Exiges utcunquesibi deducere partes.

Haec idem gelidam formosi ad minio undam, Sub notopotavi ho sitio, proiectus in herba,

Cantabat,

30쪽

L CLE Cantabat, multum merba intersiet a mulcens, Caesariem Phaedri siquidam atque argentea cosis. Hacteum ut fae L populum Pan ne natum, ionitas arceret, mentemque ab imagine pulchra Duceret adsontem cujus licet aethere ab alto Tot riui in terram, ecies, nomina manant, sim haeret, fixumque manet, neque cedit Obmpo:

longe attomiam trahit adspectacula mentem. Sic cum purpureus radios per tecia domorum, ut nemore in magno, per opacas arboris umbras,

Sol acit ipse ingens ingenti corpore, iussuam

Vel caelo e reditur Tein ro intervenit orbi. At tio ea signa oculis cum sece viator Intuitus,si itque animo totumque repente cogitat absentem quantus, cum mane recensi trodens caput Oceani rutilantibis undio Fertur in occasum, vel cum sua signa recensit, Et magnum caelo ingrediens convertitur annum. Idem ubicunque dabat latebram nemus, aut specus atrum, Aut late diffusa como errantibus arbos, Omnia diuinio ioca vocibus, omnia dulci

Implebat monitu , caelesto miremur linguae. ua a pampium pendens e fronde cicada, Solameu

SEARCH

MENU NAVIGATION