장음표시 사용
11쪽
I2 INTERPRETATIO VETERIS MONUMENTI
, Gutturis exemplum , conducendusique magi Ier. md tamen expectant: Phogio Maos TEΜpus ERAT IAM
Apud Romanos viii. Kal. Aprilis sestum in honorem Matris Deum celebrari solebat, quod HIL A si Avocabatur; de quo vetera Kalendaria , Macrobius', Herodianus V, Lampridius in Alexandro , Vopiscus in Aureliano & Damascius apud Photium '. Celebrabantur autem muria postridie ejus diei, quo sanguis mittebatur , qui erat Ix. ΚaL April. Hine ad eum diem in Kalendariis vetustis adnotatium. Sanguen. Dies AEDptiacuS.
AT poetis , prosanisque auctoribus praesertim diis
missis, ne sabulas nobis vendidisse videantur , ad rerum sacrarum scriptores, sanctosque Ecclesiae Patres , nos convertamus , e quibus eadem de eviratis Ga is audiemus . Principem concedo locum Actis genuinis S. Symphoriani martyris AEduensis , martyrio assecti c. A.D. I 8 o. ubi haec decerpsi. Symphorianus , quod Bereynthiae quae eadem est ac Cy- hele Deum mater simulacrum in Aduis adorare noluisset, detinetur, ac judici dicenti: MATRI DE Esacri cameris, hodie te dilaniatum omnibus poenis, capitalis sententiae damnatione proHernam , respondit: At nune nox in idoli hujus cultu portentosam attende supernitionem veHram , quod tu ad opprobrium o exitium
illi uat , o exsecrandum facinus pro grandi sacrificio ducitis , sacrilegi sacerdotes, ut quod immane scelus ect ,
12쪽
Ficu RAM ARcΗIGALLI REFERENTIS I 3o tibias , fanatici furoris instati insania , ubi edimbala
pulsat Cordi antes. Haec de Gallis , ae sacris Cybeles Ailia habent, quorum verba susius protuli , ut facilius res omnis perciperetur. Prodeat nunc S. CP prianus , qui in epistola ad Donatum haec scripsit: Emirantur mares , honor omnis o vigor sexus, ener aticorporis dedecore mollitur, plusque illie placet qui uis mirum in feminam fregerit. Laetantius disputans , quibus de causis haec eviratio fieret, hanc subjicit rationemr Deum Mater , inquit, o amavit formosum adolescentem , o eundem eum penice deprehensum , exinfectis virilisus , sEMivi Rutii reddidit et ideo nune sera ejus a GALLis eelebrantur. Julius item Firmicus de errore profanarum religionum Gaiaos his nobis verbis adpingit: Deinde , ait, cum sese alienos a viris fecerint, adimpleti tisiarum eantu , vocant Deam suam, ut nefario repleti spiritu, manis hominibus, quassutura praedicant. Boe monstrum eH, quodve prodigium p
NEGANT SE UIROS ESSE , ET SUNT ; MULIERES SE UOLUNT
cκε Di, sed aliud qualiscumque qualitas corporis eo tetur . Apposte autem de his semimiris di spariaibus
non uno in loco Prudentius poeta christianus . Is enim turpem Gallorum exsectionem deridet ilia hymno de S. Romano, his versibus: AH hie metenda dedicat genitalia, Numen reciso mitigans ab inguine romeri pudendum sEΜiv IR donum Deartilam remulsa masculini seminis Ueηa , e uenti pascit auctam sanguine. Idem de his abstissis in libris contra Symmachum: Haees non ita sent, edatur , cur sacra vobis Ex tabulis cerisque Poetica fabula praeHete
13쪽
I INTERPRETATIO VETERII MONUMENTI
Audi eundem , Galgos, spadones appellantem e Megalesus hine sp Ano diris Incensus furiis caeca ad responsa vocatur . Item alio locor Per multa Matris sacra plorandus spADo . Adde nunc de hujusmodi eviratis , eorumque impum dicis moribus disserentem S. Augustinum in libris de civitate Dei: Guanto melius, inquit ,ehonessiusia Platonis templo liIni ejus legerentur , quam in templis
tur , iη sani serarentur , o quidquid aliud mel crudele , vel turpe, veI turpiter erudele , meIerudeliter turpe inferis talium Deorum tetisrari flet e Idem praeterea in iisdem libris r Saraa sunt Matris Deum , ubi Asy pulcher adolescens as ea Luctus , o muliebri etesi ab
ca NT, infelicitate deploratur . Denique in iisdem libris iterum Augustinus : Itane ad hae relata, o hune finem habentia, tympanum, turres , GALLI , jactatio ia- sana memirorum, crepitus Imbalorum , eo ctio leonum, mitam cuique pollicentur aeternam Itane propterea GALLI As scissi bule Magnae Dea serviunt &c. Mox vero et Et Aldis Hie non e T commemoratus , nee ejus as im interpretatio requista eLI, in cujus dilectionis memoriam GALLUS AB sci DI Tu R . Ibidem paullo post, turpitudinem sacrorum Magnae Matris his verbis insectatur et
Itemque de MoLLisus eidem Matri mgae contra omnem virorum mulierumque verecundiam consecratis , qui
que in heHernum diem madidis rapillis,facie dealbata, fluentibus membris , incesse semiaeo per platear vicosi*e
14쪽
FIGURAM ARCHIGALLI REFERENTIS Is
Carthaginis, etiam a populis unde turpiter viserent, exigesant, nihil Varro dicere voluit, nee uspiam me legio commemini. Et paucis interjeetis, habet: At meroina Magna Deorum Mater etiam Romanis templis C A- seta Aros intulit, atque i tam sevitiam moremque serva-
vim, eredita vires adstumare Romaaorum, EXSECANDO
VIRILIA NI RogυM. Deinde subjicit: Uerum illud quod
de RasCIsORυH eonsecratione Mater Deorum eoli meruit, a poetae eo rexerunt, sed horrere magis , quam cave
re maluerunt. Hactenus Augustinus . Obiter quoque S. Ambrosius Gallorum improbitatem his verbis perstringit in libris de Virginibus: Guid de sacris M. a. p.rv. Aquar 2 in quibus impudicitia Hyiplina e I, atque utinam sexus fragilioris p Haec, inquies, tam celebrata Ganorum eviratio, & ab antiquissimis uiaque temporibus a poetis . historicisque repetita , fabulis ne potius, quam fidei aptior est 3 De hujusmodi apud Orientem amputatione in viris , ex sacris litteris docemur; quapropter, sne piaculo de ea re dubitare non licet. In libro Deuteronomii haec leguntur: Noa latrabit eunuchus attritis , vel amputatis C p. xxM . r.
rectieulis, o abscisse iseretro ecelsam Domini. Iosephus hoc Deuteronomii interdictum reserens, his verbis explicate Spadones, in Graeco vero IosephiteXtu ΓάλλM , asborreantur, o eorum fugiatur eongresso , quibus ereptast virilitat , generationis fructus , quem Deus hamisisus ad generis MLIri incremeatum reisuit. Afigantur autem tanquam qui fiseror peremerint, edi antequam flat, id sumserint, quod eausa eorumsisset: perspic-m enim ect, eos, eum efeminata si ipsorum asima , in idem eriam eorpore mutatos esse. An vero hujusmodi spadosisus interdictum esset ,
15쪽
16 INTERPRETATIO VETERII MONUMEN TI
ne in templum Domini ingrederentur, an in atrium templi , an connubia eum mulieribus Ismaelitis ne celebrarent, an demum a regimine & magistratibus Israelitarum hac lege arcerentur , adeundi ea de re Interpretes. Nobis satis est, abscitarum Gallorum antiquitatem ex sacris quoque litteris indicasse.
ΗΙ spadones non modo mores turpium seminarum, sed ut mortalibus illuderent, gratique Magnae Deae essent, earum gestum incessumque, & ornatum simulabant, ut ex adduisto paullo ante S. Augustini loco liquet. Hinc factum , ut molies, & esseminati Galli non raro appellentur; & qui ita seminas imitarentur, incessi per uo feminam mentiri ab Apuleno dicuntur . Lubet nunc persequi reliqua capitis , & corporis or
namenta , quae in nostro ARCAioALLO Visuntur . VI.
Jλx δενςhig pi Apillos mitra pressos tenet. Apposite in re
hane Servius Grammaticus et , inquit s
satur . Apulejus de Gallis sacrigerulis Deae Syriae seu Cybeles r Die sequenti mariis colorisus indusiati , o deformiter quisque formati , facie earnoso pigmento δε-
lita , edi oculis obunctis graphice , procedunt: M M ELL is serotatis, o carbasinis, o sombeisis injecti. Mitra, ut cuivis notum, suit ornamentum capitis seminarum ; Italis euina dicitur. Ea usi viri effeminati, & ueta. IV. Wrs Phryges , quos notare clunt Virgilium: & mitram his aviis; mollitiei signum esse, diserte monet Prudentius, his
16쪽
FicURAM ARCHIGALLI REFERENTII . ITSubtilis erat mitra , ideo Catullus de Ariadna r
n flavo retinens susTILEM vertice MITRAM Et moX: Sed neque tum Mi TRAE , neque tum fluitantis amictus IIIa micem curans.
Propertius apte ad rem nostram enumeros des . quaque aera rotunda Cosetis , ΜiTRATisu a sonant Lydia puctra CHORIs . Elum supra mitram quadratum , tenue ae texti-
le , post humeros, pone terga descendens , sacerdotum Velamen est, seu integumentum, quod ii sacra facturi, in capite gestare solebant. Hoc autem, sammeum , seu flameum, rica , seu bulum appellabatur . Ricam , & sussibulum, velamen capitis seminarum esse ferunt. Varronis locus tritissimus est: Rica, aritu, quod Romano ritu seri cium femime eum faciunt, eapita melant. Vide de voce Rica, aliisque synonymis Uossi Etymologicon , & Andream Dacerium ad Festum, ut alios praeteream. Ideo , mea opinione , velum in hac tabula post humeros reje tum est , ut Archigalli facies, ac ornamentum capitis spectari possint . Si enim scalptor velum supra caput revolvisset, ut mos erat sacrificantium, omnia serme or namenta capitis contexisset. . I, Rchigallus corona, tribus orbiculis interdistin ista, imaginibus, seu thoracibus , ut puto Deorum caelatis, redimitus est. Sacerdotes omnes quin & singuli sacrificantes, coronati, & vittati, Binsulati erant, quod cuivis vel leviter erudito, pa tet . Vide ea de re docte disserentem Carolum Pa C scha,
17쪽
18 IΝTERPRETATIO VETERII MONUMENTI
Lib. iv. ev xiv. schalium in libris de Coronis. Urni coronae insunt orbiculi, alter in media fronte , duo reliqui circa tempora, dextera, laevaque . Quae media fronte protome visitur, nullum supra caput integumentum habet, duae aliae, Phrygia tiara, ni fallor, ornatae
sunt. Ex qua vero materia corona constet, marmor indicare non potest, an scilicet laurea , mrtea, amgentea , aut aurea suerit. Lucem tamen maximam
haec accipit eκ smillima corona , quam in capite gestat simulacrum Cistophori aedis Bellonae Pulvinensis, Romae anno Domini Moccxxix erutum, quod erudite nuper illustravit Antonius Franciscus Gorius in Observationibus ad antiqua monumenta praemisia Donianis Inscriptionibus, ab eo Vulgatis. C ronam porro hujus Cistophori auream fuisse , eκ auro fabrefacto, & in folia attenuato , ita ut lauream Cor nam exhiberet, censet ibidem vir eruditus; a quo insuper docemur, coronam illam gemmis tribus, seu orbiculis intextam,tria moriam Capita insculpta reis ferre: in quam rem perspicuum Suetonii locum in p.rv. Domitiano profert, qui ita habet: Certamini quennali praesedit c Domitianus erepidatus , purpureaque amictus toga Germanica, capite geHans CORONAM
us', assidentibus Diali saeerdote, o collegio Flamialium pari habitu , nisi quod illorum coronis inerat o tuus
imago. Haec ubertim satis sunt ad morem intexendi coronis sacerdotum thoracidas, seu orbiculos, in quibus Deorum vultus caelati essent, demonstrandum . Dii a Phrygibus culti, aut saltem qui aliquid cum Matre Idaea commune habent, mihi videntur ,
qui in corona Archigalli incisi sunt; ex Phrygio
18쪽
FiGURAM ARCHIGALLI REFERENTIs I9eapitis ornatu, & ex symbolis Matris Deum, quae
in hae tabula designantur . In ara votiva reperta prope Lugdunum, celebrem Galliarum civitatem, sub annum Domini Μ Dcciv. quae a viris eruditis tum illustrata fuit, memoratur Taurosolium Matris Deum Magna Idaeae, quod factum fuit ex imperio ejusdem Matris Deum pro salute Imperatoris Antonini Ri , Sacerdote QSammis Semado as xv. miris occaso , oeorora exornato. Viri eruditi,qui eam inscriptionem, A. D. Iσo. dedicatam, disceptationibus exornarunt, censent occasi nomine, a Graecis orto, armillas eire brachium aureas & pretiosas venire. Ita enim inter ceteros vir dignitate & do strina eminens Philippus Adriensis, cujus memoria in bene. dictione sit. His , & eorona ammium c licet sacerdotes omnes coronati, sacris operarentur donatum luaue putat, honoris ergo,quod tum primum Lugdunum mysteria Taurobolica inlata essent.
E- d aures oculos con- - L. M.
. Inaures, baccae similes, quae Iobo ii aurium Infixae sunt, duae margaritae esse possunt, quia sacras lauri ob globosam figuram similes erant . De his locutum volunt Prudentium poetam , dum
Ingenito , externam mentitur femina formam re meluti artificis Domini manus imperfectum in dederit, quod adhue res exigat, aut hiarpathis Hetere sculptιtibus redimitae frontis in aree , rua mel ignitis sincera intingere fertis,
19쪽
Eiusdem Arehi galli monile bae.
2o INTERPRETATIO VETERI s ΜONUMENTI Vide, si lubet, ea de re Thomae Bartholini opuscu
Ut circa collum Archigalli ornatus est, duorum'
anguium orbe, gemmam summo ore tenen
tium efArmatus, haud absimilis ab eo est, qui e collo Cistophori Bellonae apud Gorium pendet , nisi quod torques Cistophori laxior, ab extremo collo ad pectus prope papillas devenit: neque
serpentum, sed duo catellorum capita ore gemmam mordent. In nostro Vero marmore collum tantummodo complestitur, nec longe abit ab ea monilis specie , de qua Isidorus : me etiam monile sE R-PENTUM dicitur , quia conflat ex amphorolis quibusdam AURE is , gemmisque variis in modum facturae serpentis . Cistophori torquem, aureum suisse contendit corius, quod nos de nostro quoque monumento haud abnuimus , quum proprie sit monile serpentinum , quod dureum fuisse tradit Isidorus.
ΡOst Iobum utrarumque aurium globuli quidam duplici ordine connexi in ArchigaIIo conspiciuntur, qui ad ima latera perveniunt. Monitis de haec species est. De hujusmodi monili locutum serunt Virgilium , dum canit:
Silius Italieus de ejuscemodi monili: me Phogiam me Iem , o BACCATUM induta MONILE .Quidam scribi volunt bacatum; quod nos non mora ramur. Lampridius in Alexandro Severo, statuisse hunc Imperatorem tradit: matronas regias contentas
20쪽
FIGURAM ARCHIGALLI REFERENTIS 2 resse desere uno reticulo , atque inaurisus, edi a ACCATO MONILI, ct corona cum quasacrificiumscerent. Monile baccatum etiam in Cistophoro Bellonae apud Gorium visitur , sed ab ipsa corona, non post aures dependet . De semineo gemmarum ornatu in Ares
AD illius vestes nune convertatur oratio. Exilia Archigallorumma vestis, qua indutus est Archigallus, nullo subligaculo circa lumbos constricta est, sed paullo
laxior, & brachia contegit. Quae suerint Galgorum ,
di Archigaturum vestes peculiares , non ita obvium,ac apertum esse mihi videtur. Muliebres suisse eonsentiunt omnes ; at uniusne coloris , an Versicolores , sericae, laneae , aut ex lino, non est omnino certum. Si Luciano credimus , Galli non solum muliebri veste utebantur, sed ea erat tota candida e summus autem sacerdos , nempe Arctigallus , purpuream messem geresar, & aurea tiara redimitus erat. Archigallus Phryx Matris Deum Romae, de quo Dionysius Halicarnassieus , & ex eo Eusebius in libris Prae- pr. parationis Evangelicae, Hola mers colori indutus , circumcursabat Urbem. Ex his collegere nonnulli, Archigallos, muliebri indumento , eoque purpureo usos esse. Apulejus Gauis, at non aeque singulis, tunieas albas tribuit: QMdam, inquit, TUNICAs ALBAS, in modum lanciolarum quoquo versum fluente purpura, depictas, cingulo subligati , pedes luteis induti calceis, Deamque serico eontectam amiculo mihi gerendam imponunt . Quin & ipse Apulejus alio in loco , vestem, qua indutus est , dum sacris Deum Matris initiabatur, his verbis describit: Apulli dein IV.xi pag.is s.