장음표시 사용
61쪽
torum in via publieans templa, pluribus recensentur. Primo enim generatim ex natura cimitae hujus exponendi aegrotos in vias publicas ritus, tot gentibus usitati, luculenter apparet,
experimebo in aegrotis sim publice esse, quo sane necessario morbi raritiam, progressum, demtarum, a plurimis me
observatis, notatum deinceps inligentili quid mirosi Alaborantibus, quid nocuisset e contrario, neque tandem, tim inam esse remediomam, conssio praeterminum admotorim, vim est testatem, quod ipsim, noxi in dies experientia accedente. hon potuit non me sis arti maiora in dies a re incremema 'M-ias porro Medicinae factis esse accessiones publica rem
diorum, contra mori, H adhibitorum, notitia, in sacris locis aetemplis perscripta, nemo non cum Autore Clarissimo persuasem sibi habebit. Ibi enim publici fiebant iuris remedia, nec ullus
erat eorum amittendorum timor illustrationis causi eiusmodita . bulam marmoream, Graeco sermone exaratam, quae in templo AFFulapii Tiberinio inventa dicitur, quamque adhuc Romae apud o Mamaeos conservatam testatur Hieroum Mercurialis, exsculis pendam curavit doetissimus Hunderi nata . Quatuor continet haec tabula inscriptiones, ab eodem diligenter, ope Critices, expositas, ex quarum prima docet Noster, tabulam imperante Antonino fuisse postam. Nos, ut inde etiam Mistoribus nosuis enaris remus aliquid, alteram inscriptionem prout Latine vertit Autor,
adjiciemus. Ita autem se habet Lucii euiusdam filio eurisio, i. e. lateris dolore acuto laboranti. cujuo saluti omnes bant, Deus oraculum diaeis, ut aram aures.cineres inde sumeret, cum vino commixtas larmi vomini. Et remui it --
gligentia postum arbitrentur pro dativo, ut loquimur Granimati ei, siri.
bere ta1nen pro Lucio Lucis filio, quam aliquid temeres sine autoritate in eodem Ioeo immittare, mavilli hujusque tonsilii rationem reddit
Autor noster. Vident itur Lectores ex his paucis elegantia scripti eapithia, quam bene noctes Lipsiensis contanserit eius Autor, qui, si publiee, quod speramus exponere perrexerit doctrinam suam, mox inter edicos hutrianiorum literarum vindices actaeis Burcharae pecuiniis ri olim libello ollaudatos, ilire quodam sim numerabilia.
62쪽
ωodata, apud Jantanis-Waestergios, I 38 mai. Alph. 3 plagosa Cum felici quodam rei literariae casti accidisset, ut in exempli panegyrici mimaasi eum duobus viti U. εκ Geram musis collata, incideret CL Arm--, isque animas
vertisset, in adscript lesbonum varietate multa esse, quae sup rioribus Editoribus aut neglecta essent, aut non animadversa ἰconsilium cepit, non ab orbis literati, ut putabat con mO dis alienum, retractandi Panegyrici liniani, integritrii suae resti endi, novaque luce collustrandi. Quod consilium cum amicis eius innotuisset, statim ad eum miserunt, quibus in ea re iuvari posset. Nam primo Gotti e Cori ιις misit specimen incerptorum e Sto GuHano , qui est in Bibli theca uel obretana, reliqua missurus, si iis juvari Arna
63쪽
to quanquam apparuisset, ex eodem Codie hanc repetitani esse, anten civesaniniadvertisset, negligentius versatum esse in
vati omini e Codicibus Stis, eum literis rogavit, ut opem Gi in emendando oritandoque minis serret. Ab eis eum es set rescriptum se iam ipsum P--m hunc Panegyricimi Ppis exprimendum dedis librario, emendato contextu, --rietate lectionis cum notis brevibus adjecta, eoque opere ab ablato se reliqua libenter cum viro Doctis communicat
tum esse distulit editionem suam, donec Sta araiana prodiisset. Sed postea, cum εκδοσις Scintivaretiana diu frustra expectata esstet, jusque loco ad eum perlatae essent Dissertationes ejus quaedam, ad illustrandum Plinium pertinentes, nec spes ita celeriter editionem ipsius Plinii Sebbaretianam in Iucem venturam, persequi coepit consilium,in coeptam telam pertexere. In qua re adiutus est primo iis, de quibus dictum est, excerptis Longotii &Mossiorum deinde a Viris Celeb. P. Bum manno dc P. Messelivio, quorum alter exemplum, quo DoLmissuι, alter vero, quo Peri niue usus est, suppeditarunt, in cuius utriusque margine variae conjecturae eranti acanti.
quis editionibus habuit unam, quae sine mei 'ne loci, uin prodierat, prime ebat annum 476, b aquarta aB-ciso PMolano inarataim alteram Venetiis, curante Am, -- reto, editam, in qua etsi annus editionis nullus adscrimis 'est tamen o Aminein certum videtur, eam A. tam esse quanquam in eo sibi non sitis constat. Nempe, annum hunc ex eo colligit, quod in ipsius exemplo adiunctus est olims, qui annum hunc praesert Sed hunc ita Pluetio adiunctum idem ait, tu non satis distingui intestigi volebatinicero possit, an eodem anno sint editi. me reliquis editionibus Amarz- egit, uis, elanchum subiecit. In
consereiadis Variorum notis secutus est cum primas eradito.
nuncum , tum editionem Misenis non eam, quae sub
64쪽
Bemeneri nomine prodiit, quippe multis utibus Parisienis
si deteriorem Recepit tamen quasdam emerare notas, eiusque nomini adscripsit, nempe eas, quae non plane india gnae mmenero videbantur. Nam de his collectaneis in unu versum ita existinistramet--, ut ea ab auditore potius m
neueri, D. Iacis Stest eis, aut studiorum eius rectore D. His --, quam a moerere' pro a pineti Hilimni
di victuin etiam . ni in notis minae Q. Mi in Immis Miletato G rii con Ociuntur, im in notis -- ων m. ρει se Mimine, o i Riurasi in quibus omni plurimi sunt sicilia dc tiremibus hodie nota, nec in lunusnio
di editionem admittenda, q- is uditorum usibus commimi sit. Sed praecipuum ornamentum ponit ora mensi in obse vitilauit ire drauaretram, textu subjectis quibus addidit etiam, quae contra disputarunt S. Rev. Hevmamus in Poecia mIII Lib. IV, di GL G -- in Praefatione editionis Hus, quae Gottingae A. 73 prodiit Commentationes PI
Hanao, quae sunt Diff. Baecurianarum Irim I pag. viri, in rebus historicisin politicis tantum versantur, de quibus agere non erat instituti Armeniani. Pauca etiam in suam editionem transtulit ex marisi Uariis Lectionibus. Nam excedat IosScaEgeri in margine editionis Stephanianae, quae dicuntur,ile in Bibliotheca Boaebana, videntur esse depromta ex e litione Beroridi A. 6or, quod cum ea plane conveniunt. Addi- tus est denique Inde editionis Berneuerianae, & repetita, ut ait, V Plinii, a Masson scripta. Quod non hanc vim habet, quasi nova haec sit denuo recensitaminia vita sed est eadem illam
δεσις, quae iam Psinii Epistolis, a Cortiovi Longesto editis, praemisi sis est, quamque crumenae suae causa voluit librarius beluditis his emi quod parum liberale consilium, Amr-- recti ucs
sit, si impediisset, Sin eo plus eruditis, quam librarii mu - rati,consuluisses. Nunc, quoniamdeinstituto indoctinsu iidiis,de ratione, qua est in digerendisvaureorum notis tui disrumis, specimina emendandi interpretandique a mnus, d. .inde de ratione emendandi illustrandique -- in universim
65쪽
Φuippe M. Nequeadeo solaethaec ratio lana: mo. Sed, Mo- .niam trans postionem illam nulla intorum aut editionum amittari sinius mam miluit distinctione imitanda iocum iuvare. himitas cum se se in editione 6-- - erim loquerit legit repertin. -- sqvino. Di qua ni e mini illini relinquitur, ut non satis rotunda sit oratio, & paulum abluama ab auris teretis iudicio, Neque tamen hic iquidquam pro cereo definiri potest quando Autores, praue
tunatus, tua P - vixit, aetatis, non semper summo inimiusmodi rebus curam adhibuerunt. Ceterum poterat Vir Cl. qui saepe in parvis rebus copiose est, rationem reddere qum xe Pliti ius insedu dixerit, non infideri, quo esse a simi manu, nonnemini veniebat in mentem. Sed, quanquam neque ablardum est, neque fide abhorret adeo, sic Plinium scripsisse, tamen hoc remedio non opus est cumin infidit rectumst quod genus dicendi explicavit 4l stravit Sam CDAitu ad Homeri Mad. M. . II. Cap. II Imestiga uergo hona nostra, H-gnosque nos illius usu probemus. Non concoquebat hanc lectionem Lipylas. Itaque censebat legendum dignosque ass Mus uisui pr. rem Neque displicebat Gosero, Perletonio, Ges aureo; qui hinc aemonem adeo recepit in contextum ipse Arietz--fitetur, hane correctionem emere sensim p. ruiorem; sed, quia nulla librorum autorim emilia est, maluit Uunam lectionem retinere; optimis cum non dubitandum
ter quin Latina ista sine sp ---- ρας micipio Asiaen . . . praestemus ostendamusque nos iu dii: iis bene
uecteque uis o si pro eo, aedem nos recte erga eum g ramus, imperioque eius obsequamur. Sic vocabulum , esse dicit apud Cicer Vere ra, os in Gmem eorum usu tracto προ comis. hi, quo nobis ignoster Vir doctus, si hunc locum huc pertinete negamus. Cicero ibi de publicanorum, inprimisque magistrorum secietatiει, Mari in Maempla rationum ci P rarum servanda ndepin
66쪽
deposto munere quitur. Mane se consuetudinem dicit e gnitam inbuisse, qui multum usus sit publicanis, eum iis coii- suetudinem diabuerit atque adeo facile talia potuerit cognoscere. Iam qui fit, ut Vis doctus nihil de ma loquendi: aer' unus, dicat, ner eam boo prosaicis Scriptoribus uitatam ostendat; qui nobis ad sua deministret multis e
u misti sed habemus eius Aviores etiam prouicos 4: in his principem Ciceronem, quemadmodum demonstratum
in is CH. D. i , rasi Crisi in nostri si ectatissimi, Ci-
Quan in autem probabilem hanc lectionem putet Q. Ar zemue, tamen maol e vestigiis Codicis Sti, unci si pris mus,M EZIus prata ortum e veteri ratione seribendi illiinu. an quo putasset librarius syllabam us his legendam esse atqiae hanc putat esse certissimam eruendae veritatis rationem, qua &ipse usus sit aliquoties Walii saepe Non sitis attendebat stilicet, cum ista scriberet Hoc scimus, librarios in describendo duplicationem syllabarum neglexisse, hine menda orta: hoc sonte erroris cognito,cum alii,tum metentus lainlatis ab ipsb
ocis,menda sustulerunt. Haec autem quomodo huc pertitient, ubi
demonstrandum erat, librarios duplicasseis repetiisse syllabas. alimis locis Si sensus postularet idias usu,4 libri haberent Agisse, mi num Arax torva ratio valeret, v larvire autor resedia
67쪽
me tate. Dicemus ergo, quid moverit doctos viros, ut aenissetur edulerint mempe non putarint, -- tam Parum Latin, si piae peritum se, ut nesciret , prononienquM remi ad m, ingenus, adeoque malis veri,uit --- eo resenendum eta raraque, quemadmodum nemo credoet. Plum mni esse, stata is mi , remus: -- -πια
tribuere, sed necessatio . Eodem mmdo Dis quam opus erat, amplexatur Cip. cinis lectionem MStorum quorii am μου fum est So Q. Mutilii Mes Mea placuit, ut M. pro quo alii ira ne quo. Nam, etsi i telligi potest pristae, si quia interpreteris, nunen mi est mi
sequens, ut, quae lectio explicari possit, ea continuo et-lam ab Autore sit 'Si Vir Clarissimus unum locum probati Autoris attulit et, in quo esset, α faciendum es exciere, sive quaerendum exige, quod cautum es , aut sanctum , quod cautum est, placuit, ecc tum crederemus ita quoque minium scripsitie. Illud enim est, quod utar, imilia, huc non pertinent, sunt ab hoc loco alienissima. Idem dicas de lectione Hilgata horum verborum ibidem Utrumque C. A. derate, s quod alibi tibi gratia agi non finis , es quod Hefinis, non enim a te ipso tibi honor se, eda agentimus, babetur. SchetBartianus Codex habet non enim a te ipsi tibi honor se, sed agentibus, babetur. In quo cum illud ipso locum non lin-beret, Ol. --- legi volebat ipsi suo cum nihil
melius fingi possit tamen vulgatam detissimi Aondemus, non
mutans, sivn eoniniodum nullum esse, eaque relincta re parum consequentia lixisse. Quo ' minices reni haec: na, m Mauritiae Trajam agundam, iis ipse I in sibi norem labet, aeum merbereissi do vidi-gna -- ingenio. scilicet hoe atomines nesciati, sed
ii, qui mant, propterea moderate sint, cum privatim id fim ri vetat, publice permittit. Primo, moderationem esse, vide mus, et Me, hum honorem sibi haberi, inprimis publice. Sed privata, remotis actis A H. E mitte
68쪽
mittere moderatio est Deinde totum non cohaeret. Si amtem ita conformatu selitentia: Quia honor gratiarum agendarum magis est agentis, quam accipientis, propterea moderate Trajam facit, di cum privatim noι permittit, quia tum sibi potius honor tributus videri poterat, cum publice permi
contemserantque euius pulsi ligatique ινον -- majus his batur indisium, quam eum triumpharetur. Nempe non concoquunt Viri docti illud uis fugatique, quod vix Latine dici posse putant imperium pulsum fugatin que. Itaque, cum post Laevin6um D. Hi . Grono via lacunam hic in quatuor Codici-hus Stis observasset, aliquid addendum putavit. Et, quoniam C ex Salisburgensis addebat quoniam Imperatores , venetus alteri Marci, quam Imperatorem, alter D. Antonii, quoniam Imperatoris, s scribendum censebat; quoniam imperabatis. Hane conjecturam probat Cel Sehetiamtus, qui ipse in Codice suo hic lacunam reperiti Itaque recepit in primam P --min editione. Cel Gesseruae, quanquam mmium fugais re in Latinui putabat , ut illi loco dem intabimus. M
lectionem resi se mran autem post γων γαιαν onium, cuju resere per Synesii ad , ri, cujus dicendi m exempla varisam rei ει est ea ratio in viilm noui. --
69쪽
imperJum reserebat imperium intprpretabam exercitum; qitisti, imperium Wo exmitu ipso dici, nemini probari pot-
est, Prose dissicile est In hoc genere aliquid certi proninis tiare, mani se iniique iovxi liae sit species ratianui coim
se inuis imperismi pulsem esse ram dici, inprimis ab ora toribus, posse qui priise H - . ut se hinas mile sices, gulas δε ad vulgaren Misendi rationem nimis Mumdi. . seupe a doctis hominibus inomtum est vinei durum vi alio uiuin a P-- esimae in is studio vulariit -- φ---οδε - - ω ita finita thodie Vix in nostris
ribus ferremus est enim parum rotunda oratio, cuius ameu, studiosissimus Plinius fuit, in ara in hoc Panegario, in quoniaxime scholastica Melaborata oratio in Iam, ii cum Uo, rem, ostiem' cujus aris N adisset, perit. acrimonia sanrica, qua Domitia unirimm mimici perfricanis
tur,4 quo ridere voluisse Plirium, etiam oppositione pate. de qua mox Deinde totum illud, cujus triumphare tu , abundar, salvo contextu abesse potest. Restat igitur unum illud ut Ironovianam emendationem ex Parte
amplectimur. Nempe legendum censemus, plano ut est in dice Salisburgensi quomam Imperator is o Imperator sane est etiam in altero veneto Codice, sed in accusativo Imperatorem, quam lectionem ortam aliquis posse coniicere ex Imperator erat is Sed nihil opus Plinius saepe verbum es evitatis studio oniittit,in Cicero quoque interdum id facit.
Ita non meditur a lessione codicis inti. Iam, Impreatoris nomen necessarium esse, pparet Maniurium est, Plinium voluisse opponere Domitantum Imp -- mimisum, Traiarno&veteribus rive 'rario verit , qui nonis hoc, non
70쪽
eQuuivn, si oppostio emisistere debet. Op. XIX extr. Finis Hoc probantur secuti sum, ut, crederes. Hic Ἀ---myina ei it eos, qui, i amim e sitionem se cuti incertini ut ait, casis, an consilio, ediderint 'dibabantur, Quin omnes inmodicesin editiones veteres haberent: pr Mintur, quod ipse adeo servavit. Nexum adeo orationis strabamur desiderare putati scilicet nondum legerat vi CL rationem a Gessero redditam in nova editione Pinet et ei, ex
qua ducere potuisset, nexum orationisin consecutionem tem ponim requirere probabantur. Vir Cl. satis habuit diceret, ni orationis praesens desiderat. Sed quis hoc ei dicenti ere. dat, nisi ostendar, quare' et Gesierin autem recte monuit, si
probantur vera lectio esset, sequi debere credias, non crederes. Nunc, cum crederes Omnes liabeant, apparet, probabantur legendum. Aut, si quis probantur servare velit, quod non absurdum, rescribendum credas pro crederes Inprimis Vir Doctiis pluribus locis ostendit, Plinio Obitiisse ερα λοιαν,
quam cum non assequerentur laterpretes conteXtum P ta num variis uetariis, ut ait, Cedarunt. Sic, c. uno Cap.
XCII ter hoc clypeo utitur ac defendendam vulgatam lectio. non Sed non semper haec ratio ei recte successit. Sic Cap. defendit vulgatam lectionem habuerat hunc honorem perieulis no risi Nerva, ut nos, etsi minus ut bonos, tamen promovere siet, c. nisi quod autoritate intimodicis commotus ei.
iam tinet in deleti In hac laetione omnes aliquid deesse iud carunt messu quidem si 'cabatur etsi mi is noras, νι - - ωmen quod, quoniam intelligi potest, Viri dota, Berneg--- ω --, qui ntextum adolestentibus dare via
bant, quem intelligerent, receperunt; non Modi mirum scripsit certo crederent, sed quia se stere potuit, aut certe simile quid se ipsi. AHi ni se dicit impuris marib H
nium lacerari, cum sit vulgatanestio concinna, sed brevitate obscurior, sententiarum gurgites iis obiicit Sententiam autem si leuionis hanc dicit esse: Si non extulerit nos ad diagnitates, ideo quod boni essemus, id fecit tamen, ut honorem ha te nostris periculis. Eregris causim ortam esse H hinc,