Observationes grammaticae in decreta, testimonia, epistulas,leges,qua e exstant in Demosthenis orationibus "pro corona"et "In Midiam [microform]

1쪽

MICROFILMED 199 1 COLUMBI UNIVERSITY LIBRARIESINE YO

a partis the Foundations ossestem Civiligation Preservation ProjectFunded by the

NATIONAL ENDO ENT FORI HUMANITIES

Reproductions may not be made Without permission homColumbia University Library

2쪽

State Code, concem memining of photocopies orither reproductions of copyrighted materiai. . . Columbi University Librar reserves the right to refuse toaccepi a copy orderiis, in iis judgement futtiliment of the orderwould involve violation of the copyright law.

3쪽

OBSERVATlONES GRAMMATlCAE

PLACE

BORNA

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARMENT

Master Negative Origina Materiat a Filmed, Existing Bibliographic RecordRestrictions o Use:

5쪽

Conti meter

si ii

l. l

2.22.0

6쪽

0bservationes grammaticae in decreta testimonia epistulas leges, quae exstant in hemosthenis orationibus , pro coronae et in miliam A.

7쪽

De hac commentatione ad ordinem effatu GaIMImus rore Consensu et auctoritate ordinis philosophorum commentationem typis expressam esse testatur Iostes.

et M

Parentibus Sacrum.

8쪽

Decreta epistulae leges testimonia in Demosthenis orationibus pro corona et in Midiam obvia, postquam ante centum 1ere anno propter multa quas interpretantibus opponunt dissicultates quaestio exorta est, utrum Ssent vera documenta aetatis Demosthenicae necne, virorum doctorum alteri dissicultates tolli posse negantes ea subditicia, alteri omnes artes interpretationis conquirentes genuina esse iudicaverunt In his controversiis primus Droysenus commentatione insigni Sagacitate demonstravit, quaecumque documenta in oratione pro corona habita invenirentur, cum neque quae in iis continerentur, idem historiae haberent, neque decretorum formae luissent in usu Atheniensium, a quodam grammatico vel rhetore Saeculo p. Chr. n. primo icta SSe. Nonnullis annis post Westermannus y etiam omnia in oratione in idiam recitata, quod leges non congruerent cum iure Attico neque testimonia apta essent ad verba Demosthenis, spuria esse dixit Quae

Droysenu et estermannus essecerant, quamquam commen

ita comprobata sunt, ut adversarii ipsi documenta spuria esse

f. initium orimanni dissertationis: De decretis in Domosthenis Aeschinea Marti 1STI, et . Drerupit scriptum Cho mo ei de Attischon Rednem ingelegien Urkunden. Jahrb. Lalass. Phil suppl. 24, 1898, p. 233 ff.' Die Urkundon in Demosthenes Rede vom range Zellachr. f. d. Alteri. 1839, 1845 - M. Schriste gur alte Gesch. LeipZ. 1893. De litis instrumentis, quae exstant in Demosthenis oratione in Midiam, eommentatio. Lips. 1844. - De iniuriarum actione ex iure Attico gravissima, dias Gottingae 1872. ' De attische roges o M. H. E. Meier . . F. Schoemanni meri.

9쪽

- AE concederent, tamen, quia nova argumenta, quibu documentare vera esse subdita docemur, adlaturus mihi videor, in eandem rem inquirere in animum induxi. Iam ortmannus non solum Iormulas decretorum alienas esse ab Atticorum consuetudine sed etiam genus dicendi magnopere abhorrere ab elocutione Atheniensium commentatione, cuius p. 1 mentionem Ieci, ostendit. Sed cum dicendi genus, quod os in titulis Atticis in oratione pro corona conSpicuiS, solum tractaverit multumque reliquerit in genere dicendi perlu- Strando, pu eius augere atque complere mihi proposui. Qua in re id spectaturus sum, ut gravissima apparere demonStrem vestigia eius dialecti, quae κοινῆ dicitur in eo genere dicendi, in quo non nisi meram linguam Atticam se inventurum a primo sibi quisquo persuasit. Itaque in his observationibus A. Dem. dicendi genus contulimus cum elocutione, qualis Si in papyriSet in inscriptionibus quae imprimis sunt documenta dicendi generis vulgaris, et cum elocutione eorum serioris aevi Ructorum, qui Atticistarum studiis pura dialecti Atticae scribenda haud dediti immiscuerunt elocutioni sermonis communi forma et structuras et vocabula. Quae proposuimus ita tractaturi sumus, ut primum de verborum flexione, deinde de syntaxi agamus, tum in verborum

delectum, postremo in verborum collocationem inquiramuS.

l. De verborum flexione.

Ρr Oιδαμεν torma in or in id. 82. 93. 121 bis conspicua Attici semper ομεν dicebant. Secundae perSonae plurali formam ιστε pro cor. 39 s. Dein secundum AtticorumconSuetudinem ScripSit. Formam ι3aμεν Ionicae esse originiSHerodoti et Hippocratis scriptis docemur. Exempla assero haec: Herodoti 2 17 4 46 T. 214 Hippocratis 1. 622 5.196 6.120:

Ex sermone onico Se insinuavit in Sermonem communem, cuius rei testes sunt et papyri et volumina Herculanensia. i.

in actis publicis a Demosthene pro contione recitati mVemtur, id argumentum est iam bonis temporibus vulgus illiteratum Italocutum esse, inde ad posteritatem transmissum est vitium. Lobockius igitur acta publica orationi pro cor genuina SSΘ

pro εἰ Anna. Quam Iormam primus scripsit Herodotus 7 53. Nec

Sequentes cI. Soph. Oed col. 1235 in choro, ur Troad 282

' MVser, Grammati de Griecti Papyri austeritolemaeergei p. 372. ' Croeneri, memoria Graeca Herculanensis p. 270.

i' Schweigor, Grammati de pergamenistae Inschriste p. 186. Dimittonbergor syli or Gr inscr. r. 219 15 adn.

10쪽

hellenistica apparet in Vettii Valentis libri 251.11 Κroli , in LXX ' in C. I. Gr. 1152.11 2415.14 5819. 10.

IiS, quae praecedunt, adnectere licet fi θακα, quod est pro cor. 39. Huius verbi persectum et plusquamperfectum

scriptoribus Atticis haud adamata frequenter exstare aetate recentiore eitchius dicit, velut in Appiani Celi. 21 in Oribasii 8 2, in epist Phal. 138, in Ν Τ Ι Τhess. 4. 15 2.16.' Adde

ἀνειπειν S. Dem. Semel pro cor. 55 adhibuit, cum νaγορευσαι

quinquies protulerit. Veteres huius verbi praesens et imperlectum Solum Surpabant. Certe ceterae formae viguerunt in Sermone cotidiano, e quo oristum iam in Platoni et DemoSthenis Scripta illapsum videmus. cf. lat. heaet. 200 Ddπηγορευσεν, idem Dem. 55. 4. Inde ab anno trecentesimo ViceSimo a Chr. n. quinto ναγορευoa invenitur in titulis Atticis.'

Habes etiam in inscriptionibus orientis Graeci 50 771.38 .

Alia exempla orimannus p. 32 collegit. Posterioribus temporibus omne formae verbi γορευειν Sunt in usu Activi 1uturum habemus in inScr. r. Gr. 721. 38, oriStum apud

Plutarchum Galbae c. 2 Ant. c. 24 apud Diodorum 20. 10, Herodianum 2 2, Longum III 5. 23. 24, passivi oristum apud Plutarchum Aem. c. 10 , Clementem ad Cor. 10. 1. 17. 1 , passivi perfectum est e Bas 1620. Innumerabilia quaerenti occurrunt

De tertia optativi singularis et imperativi plurali perSona.

πομπειυσαι in or in Mid 2 ea de causa vituperamus, quod auctores Attici Iormam Aeolicam, quae ειε terminatur, prae-

terebant. Atque cum apud a Dem haud rara Sse vestigia sermoni communi demonstraturi simus, in hac quoque forma optativi aetate recentiore celebri et obvia eum Secutum SSe

illud genus dicendi cotidianum nostro iure dicimus. ertiam optativi singularis personam at terminari passi sunt hilodemus, Strabo, Iosephus, Plutarchus, Aristides, Philostratus, Aelianus, ' Phrynichus aliique. ullam nisi hanc ormam usurpatam vide in . Τ.εὶ et in papyris.' In LXX at ter

oaνι semel terminatio Attica est 42 εἰσαγοντων In or pro cor tertiae pluralis personae imperativi non exhibentur. dterminationem cooaν Moeris dicit p. 13 γυντων, δοντων

usurpari coeptum est. In inscriptionibus orientis Graeci et Asiae minoris fere solum exstat, idem in papyris' et voluminibus Herculanensibus.' Praevalet haec terminatio etiam apud recentiores auctores, ut apud auctore librorum Sacrorum, Iosephum, hyi Dionysium Halicarnassensem, Lucianum, Aelianum. Ex Atticistis unus Aristides longiorem Iormam previt.)' Apparet igitur s. Dem in verbis flectendis multum discedere ab Atticorum consuetudine, magnopere autem conSentire