장음표시 사용
111쪽
ret, aspicere nemo posset. Nemo enim , scut ex improbo patre probum filium nasci , sic ex pessimo histrione bonum comoedum seri posse exilii maret . Quia ueniebat a Roscio , plus etiam scire , quam sciebat, videbatur . XI. Quod item nuper in Erote comoedo usu venit : qui, posteaquam e scena non modo sibilis, sed etiam convicio e plodebatur ; scut in aram , confugit in hujus domum , disci-Plinam , patrocinium, nomen . Itaque perbrevi tempore , qui ne in novissimis quidem erat histrionibus, ad primos pervenit
comoedos . Quae res extulit eum P Una commendatio hujus.
Qui tamen Panurgum illum , non solum ut Roscii discipulus suisse diceretur, domum recepit : sed etiam lummo cum labore , stomacho , miseriaque erudiit . Nam , quo quisque est solertior Sc ingeniosior, hoc doetet iracundius , Sc laboriosius . Quod enim ipse celeriter arripuit , id cum tarde percipi videt , discruciatur. Paulo longius oratio mea provecta est hac de causa , ut conditionem societatis diligenter cognosceretis. Quae deinde consecuta 8 Pan urgum , inquit , hunc , servum communem Q. Flavius Tarquiniensis quidam intersecit . In hanc rem , inquit , me cognitorem '' dedisti : lite contest,ta , judicio damni injuria '' constituto , tu sine me cum Flavio decidisti. Utrum pro dimidia parte 'Τ , an pro tota societate 3 Planius dicam , utrum pro me , an pro me Sc pro te 8 Pro me P potui : exemplo multorum licitum est : jure s cerunt multi : nihil in ea re tibi injuriae seci . Pete tu tuum , exige , Sc aufer, quod debetur. Suam quisque partem juris possideat , Sc persequatur . At enim tu tuum negotium gessisti bene . Gere Sc tu tuum bene . Magno tuam dimidiam partem decidisti . Magno Sc tu tuam partem decide. H-S ccci Io tu abstulisti . Si fit hoc
vero 'M; H-S ccc IIII tu quoque aufer .
a Cornis em l Coenis, praesentis dicitur: 44 Dam αἱ Aiumla J Subauditur, dati, ut, Pνοetieat, absenti . Hoc alii multis locis damni in xjia , sint formula verba , quam euplicavimus ,& men luin Asconii libro, ubi praetor dab.it di quas, propter iniuriam d hoc ipsum euplicabat . sustulimus . Maro n. mni dati. 1 m. ide infra, Divinat. cap. 4. 4s in vi ν- Amisia paria 4 Loquitur ex 43 Corii lata J instillita scilicet pra- persona Roscii . IJena.
tor iudicium dedit. Mantit. 46 si /ι -ra J Nihil muto . Recta
112쪽
IM ORATIO XII. Sed hanc decisionem Roscii oratione , Jc opinione augere licet: re , & veritate mediocrem δc tenuem esse invenietis . Accepit enim agrum temporibus iis, cum jacerent pretia praediorum : qui ager neque villam habuit ; neque ex ulla parte suit cultus; qui nunc multo pluris est , quam tunc
suit. Neque id est mirum . Tum enim propter reipublicae calamitates , omnium poss)ssiones erant incertae: nunc deum imis mortalium benignitate , omnium sortunae sunt certae . Tum e rat aeter incultus sine tecto : nunc est cultissimus cum optima villa. Verumtamen , quoniam natura tam malevoluῖ es, nunquam ista te molestia & cura liberabo . Praeclare litum negotium
gessit Roscius : fundum fructiiosissimum abstulit : quid ad te tuam partem dimidiam , quemadmodum vis , decide . Vertit hic rationem '' : & id , quod probare non potest , fingere conatur . De tota re , inquit , decidisti . Ergo huc universa causa deducitur, utrum Roscius cum Flavio de sua parte, an de tota societate secerit pactionem . Nam ego Rotcium , si quid communi nomine tetigit , confiteor praestare debere societati . Societatis , non suas lites redemit '' , cum fundum a Flavio accepit. Quid ita 8 satis non dedit , amplius a se neminem petiturum . Qui de sua parte decidit, reliquis integram relinquit actionem . Qui pro sociis transigit, satisdat , neminem eorum postea petiturum . Quid ita Flavio sibi cavere non venit in mentem ρ nesciebat videlicet Pan urgum fuisse in societate P Sciebat. Nesciebat , Fannium Roscio esse socium 8 Praeclare . Nam iste cum eo litem contestatam habebat . Cur igitur decidit '', & non restipulatur Τ' , neminem amplius
nim,& incorrupta est lectici. Pa autem tem- Fufi praesens pro praeterito , hoc modo si mera Ioe fit, id est , si vero hoc fictum est , . Hiato manu autem legit , si fit hae Oe- sum t a quo dissentio. Latiabiisses. 4 Veriir Aie νorian M J immutavit defensionem e aliam defensioni viam iniit . IIoravi. ita duo proposuerate Uirum pro dimidia rarte, an pro tota societate 3 Ae unum abis solvit, liauisse Roscio pro sua parte decidete ἔ aggreditur alierum , Da tota seserare . vertit, inquit , Pannius rationem , non ala Roscium pro se, sed pro tota societate deis eidi se . Mantit. 8 Lites τὸ i/nais I Roscius , accepto sundo, liberavit Flavium litibus non suis , sed Dei etatis. obiectio Fannii. Idem cuν imitiν deeidii J Flavius cum Roscio . Idem ἀso M. HI putatio J Non allistat Roscium promissione per stipulationem 1a ta , ne in incinamplius periturum. Idem.
113쪽
petiturum cur de fundo decidit Τ' , & judicio non absolui
tur P cur tam imperite facit , ut nec Roscium stipulatione
alliget, neque a Fannio ΤΤ judicio se absolvat 8 Est hoc pri
mum , & ex conditione iuris, & ex consuetudine cautionis, gravissimum & firmissinium argumentum : quod ego pluribus verbis amplecterer, si non alia certiora & clariora testimonia
XIII. Et, ne sorte me hoc frustra pollicitum esse praedices: te , te , inquam , Fanni , ab tuis subselliis contra te testem
suscitabo . Criminatio tua quae est Z Roscium cum Flavio pro societate decidisse. Quo tempore ρ Abhinc annis Iv. De sensio mea quae est ρ Roscium pro tua parte cum Flavio trans episse. Repromittis tu abhinc triennium Roscio . Quid ρ recita 1ilam restipulationem clarius . Attende , quaelo , Piso . Fannium invitum , & huc atque illuc tergiversantem , testimonium contra se dicere cogo . Quid enim restipulatio clamat 8 Guod a Flaυio abflulero , partem dimidiam iuri Roscio me soluturum spondeo . Tua vox est , Fanni. Quid tu auferre potes a Flavio , si Flavius nihil debet quid hic porro nunc restipulatur , quod jampridem ipse exegit 3 quid vero Flavius tibi daturus est, qui Roscio omne quod debuit , dissolvit 8 cur in re tam veteri , in negotio tam consecto , in societate dissoluta , nova haec restipulatio interponitur P Quis est hujus restipulationis scriptor 8 testis λ arbiter uis Z tu Pilo . Tu enim Q. Roscium pro opera , pro labore , quod cognitor fuisset , quod vadimonia obisset, rogasti , ut Fannio daret H-S ccc Iaaa , hac conditione, ut, si quid ille exegisset a Flavio, partem ejus dimidiam Roscio dissolveret. Satisne ista restipulatio dicere tibi videtur aperte, Roscium pro se decidisse ρAt
isis i. derauit , ut decedere de suo itiis , pro Roscio Amer. In v. Verri n. s. mae o. i. e /M . . em de stiis bono decedere. De possus aiae decedera , in Rull. Psi reor.
11 Itidicio non absolυδε-8 3 Litibus non liberatur, quae a Fannio, Roscii socio, imminent. Manu .s 3 Neqne a Faunis a Qui potest ei litem
intendere pro sua parte. II .s Si FI.υitia n,hu aebee ' si, ut conienis di Roscius decidit eum Flavio pro stici eistate, Flavius nitiis debet di si nihil debet iquid ab eo auferre potes' Tamen in restiis utatione dicis, ua FI υia a tiIeis. Quid oe siniscat nisi Roscium, vel ex tuo temstimonio, pro se tantum , non vero pro societate decidisse. Ηον.
114쪽
At enim forsitan hoc tibi veniat in mentem , repromi
sisse Fannium Roscio , si qqid a Flavio exegisset, ejus partem dimidiam : sed omnino exegisse nihil. Quid ρ tu non exitum exactionis , sed initium repromissionis Τρ spectare debes 8 neque , si ille persequi noluit, non , quod in se suit, iudicavit, Roscium suas, non societatis lites redemisse Θ Quid si tandem
planum facio , post decisionem veterem Roscii, post repromissi sonem recentem hanc Fannii , H-S ccc II a Fannium a Q. Flavio , Pan urgi nomine abstulisse i tamen diutiuς illudere viri optimi existimationi , Q. Roscii , audebit λXIV. Paulo ante quaerebam , id quod vehementer ad rem pertinebat, qua de causa Flavius , cum de tota lite faceret pastionem , neque satis acciperet a Roscio , neque judicio ab-1olveretur a Fannio . Nunc vero id quod mirum & incrediabile est ) requiro , quamobrem , cum de tota re decidisset cum Roscio, H-S ccc Ioaa separatim Fannio dissolvit Τ Ηoc loco , Saturi , quid pares respondere , scire cupio . Utrum , omnino Fannium a Flavio Η-S ccc Ia a non abstulisse ρ an alio nomine , & alia de causa abstulisse λ Si alia de causa : quae ratio tibi cum eo intercesserat Z Nulla . Addictus erat tibi βη Non.
Frustra tempus contero . Omnino , inquit, H-S ccc Io a Flavio non abitulit Τ' , neque Pan urgi nomine , neque cujusquam.
Si planum facio, post hanc recentem stipulationem Roscii, H-S ccc IIII a Flavio te abstulisse : nunquid causae est, quin ab iudicio abeas turpissime victus Z uo teste igitur hoc planum faciam ὶ Venerat, ut opinor, haec res in judicium . Certe . da is erat petitor λ Fannius. uis reus 3 Flavius . Quis judex Z Cluvius . Ex his unus mihi testis est producendus , qui pecuniam datam dicat . Quis est ex his gravissimus ' Sine controversia , qui omnium judicio
ss AE enim J Proleps . & trans Io . I; promist, quἱa Roscium iudicabat pro suasi, o saturi. Hactenus ostendit Roscium pro parte, non pro societate, deciditie. Ma/-r. sua parte tantum , & parvo pretio , decilli si s 7 Addictus Mor t M J Apud vetere , qui
ser iam probaturu est Fannium etiam a Fla- pecuniae damnati iudicatum sacere non po-vio , Panurgi nomine , pecuniam abstulisse , terant, neeti in servitutem credit rihus addiia atque ideo Roscium suas, non societatis, li- cebantur. Halom. vide lih. I. de Orat. cap. tes redemi se . Idem . 63.
ziusam repromissionis Fannii. Ideo enim reis verba sunt Saturit. Dem.
115쪽
cio comprobatus est sudex . Quem igitur ex his tribus a me testem expectabis 3 petitorem Fannius est . Contra se nunquam testimonium dicet. Reum λ Flavius est . Is iampridem est mortuus. Si viveret, verba ejus audiretis. Iudicem ρ Cl vius est . Quid is dicit Z H-S ccc a Panuui nomine Flavium Fannio dissolvisse. Quem tu si ex censu spectas : eques Romanus est . Si ex vita : homo clarissimus est . Si ex te :judicem sumpsisti . Si ex veritate : id, quod scire potuit &debuit, dixit.
Nega, nega nunc , equiti Romano , homini honesto , iudici tuo , credi oportere . Circumlpicit , aestuat, negat nos Cluvii testimonium recitaturos. Recitabimus. Erras: inani, Sctenui spe te consolaris . Recita testimonium T. Manilii , &C. Luscit Ocrear, duorum senatorum , hominum ornatissimorum , qtii ex Cluvio audierunt . TEsTIMONIUM T. MANILII,
Sc C. LusCi i OCREE . Utrum dicis, Luscio , & Manilio , an& Cluvio non esse credendum ' Planius, atque apertius dicam. XV. Utrum Luscius & Manilius nihil de H-S ccc IIII ex Cluvio audierunt Z an Cluvius falsum Luscio , dc Manilio dixit λ Hoc ego loco , soluto δc quieto sum animo : 3c , quom
sum recidat responsum tuum , non magnopere laboro . Firmiusmis enim δc sanctissimis testimoniis virorum optimorum causa Roscii communita est . Si jam tibi deliberatum est , quibus abroges fidem jii risiurandi , responde . Manilio & Luscio
negas esse credendum Z dic , aude . Est tuae contumaciae , arrogantiae , vitaeque universae Vox . Quid Τ expectas , quam mox ego Luscium Sc Manilium dicam , ordine , esse senatores ; aetate , grandes natu; natura , sanctos Sc religiosos; copiis rei familiaris, locupletes Sc pecuniosos Z Non faciam : nihil mihi detraham γ' , cum illis exactae aetatis severissime fructum , quem meruerunt, retribuam . Magis mea adolescentia indiget illorum bona existimatione, quam illorum severissima senectus m. IV. O desi-
so Nilii mihi de rasam J Loeus est si, nulla auctoritate praeditus , iudieium meum obscurrit sed . ut opinor , lite sensus est i interponerem . Non faciam igitur , ut milii
Ni it sciens de mea existimatione Metraham, tantum arrogem. Conceptam enim de me mlubent ae uolens dimiti iam . Quod fa- pinionem imminuerem , & temeritatis atque Letem, si tantum mihi sumerem ut de illo- arrogantiae notam subirem. Irim. rum exacta severissime aetate , .mdoles ens &
116쪽
1IO ORATIO. desiderat meam laudem . Tibi vero , Piso , diu deliberandum& concoquendum est , utrum potius Chaerear in jurato in sualite, an Manilio Sc Luscio juratis in alieno judicio credas. Reliquum est, ut Cluvium salsum dixisse Luscio Sc Manilio contendat. Quod si facit, qua impudentia et , eumne testem improbabit , quem judicem probarit Z ei negabit credi oportere, cui ipse crediderit λ ejus testis ad iudicem fidem in firmabit , cujus propter fidem dc religionem judicis, testes comparabat Z quem ego si surrem judicem , refugere non deberet cum testem producam , reprehendere audebit λXUΙ. Dixit enim, inquit, injuratus Luscio 8c Manilio. Si diceret iuratus , crederes Z At quid interest inter periurum Scmendacem P Qui mentiri solet , pejerare consuevit. Quem ego, ut mentiatur , inducere possum: ut pejeret, exorare facile potero . Nam , qui semel a veritate deflexit , hic non majore religione ad perjurium , quam ad mendacium perduci consuevit. Quis enim deprecatione deorum , non conscientiae fide commovetur Z Propterea , quae poena ab diis immortalibus periuro , haec eadem mendaci constituta est . Non enim ex pactione verborum , quibus jusjurandum comprehenditur , sed ex perfidia dc malitia , per quam insidiae tenduntur alicui , dii immortales hominibus irasci & succensere consuerunt.
At ego hoc ex contrario contendo . Levior esset auctoritas
Cluvii , si diceret iuratus, quam nunc est , cum dicit injuratus . Tum enim sorsitan improbis nimis cupidus videretur, qui, qua de re iudex suisset, testis esset: nunc omnibus inimicis necesse est castissimus Sc constantissimus esse videatur ,
qui id , quod scit, familiaribus suis dicit. Dic nunc , si po
tes , si res, si causa patitur, Cluvium esse mentitum . Men litus est Cluvius p Ipsa mihi veritas manum injecit, δc paulit per consistere & commorari cogit . Unde hoc totum duetum
6o si ferrem ψ irem, J Istiram enim ais IviI rem veteres dicebant pro offerre. sic lib. ctor: quem ei commodum erat, serebat: reus de orat. xx. Ctim si M. Flavius i. atiis ννε- aut recura si s i eum iniquum fore pu- ινδε ab ectis P. Ametum itidirem ttitisset, &e. aret , aut compet nariati comprohato ah utro- Item , seνυilitia Aie GaIoa etim ,ωdires a se. que iudici pr.eior iudicandi potestatem facieis konia Tribuno pleb. sin familiaνas 1υει, &e.hat . Hine ,, seu dictus , ut seribit Varro , Idam. qui iudicat accepta potestate . Ferie autem
117쪽
& conflatum mendacium est ρ Roscius est videlicet homo caulidus & versutus. Hoc initio cogitare coepit : quoniam Fannius a me petit H-S Iaa , petam a C. Cluvio, equite Romano , ornatissimo homine , ut mea causa mentiatur: dicat, decisionem factam esse , quae facta non est .' Η-S ccc IIII a Flavio data esse Fannio , quae data non sunt. Est hoc princi
pium improbi animi , miseri ingenii , nullius consilii . Quid deinde Τ posteaquam se praeclare confirmavit , venit
ad Cluvium : quem hominem Z levem P immo gravissimum mobilem 3 immo constantissimum : familiarem p immo alieni Lsimum . Hunc posteaquam salutavit, rogare coepit, blande &concinne, scilicet a Mentire mea causa , viris optimis , tuis
familiaribus praesentibus; dic Flavium cum Fannio de Panurgo decidisse , qui nihil transegit : dic H-S ccci III dedisse , qui assem nullum dedit . Quid ille respondit P Ego vero cupide ia libenter mentiar tua causi: &, si quando me vis pejerare , ut paululum tu compendii facias, paratum sere scito. Non fuit causa , cur tantum laborem caperes , & ad me venires : per nuntium hoc , quod erat tam leve , transigere potuisti. XVII. Pro deum hominumque fidem l hoc aut Rostius unquam a Cluvio petiisset, si H-S millies in judicium haberet aut Cluvius Roscio petenti concessisset , si universes praedae particeps esset 8 Vix medius fidius tu , Fanni, a Ballione M , aut aliquo eius simili hoc expostulare auderes , & impetrare posses , quod cum est veritate falsiam , tum ratione quoque est incredibile . Obliviscor enim , Roscium & Cluvium viros esse primarios: improbos temporis caula esse fingo. Falsum subornavit testem Rolaius Cluvium . Cur tam sero cur , cum altera pensio 'in solvenda esset, non tum , cum prima ε' 8 nam jam antea Η-S Iaaa di ssolverat. Deinde, si jam O et per-
si Miatis, Diui I Iurandi formula . Varro de Ling. Lat. IV. ici. 5e Festus in Melitie alias ex Ballis, a J supra , cap. 7. ε 3 AIi.νa pensio J id est , solutῖo . Apparet decisionis Domine trecenta Flavium Fanis nio promisisset e quibus centum & quinqua ginta, id est , dimidia par. Flavio delisbatur: quam summam duabus peusirini huΑ solutam esse osse idit. 4 M. etiis, e .m ν-.Ma y J Nam . si ottiare falsum te.lem Roscius Cluvium volui μ
118쪽
persuasum erat Cluvio , ut mentiretur : cur potius H-S ccc IIII , quam ccc II I , ccc IDI , ccc Iaaa data dixit Fannio a Flavio,
cum ex resti palatione pars ejus dimidia Roscii esset 3
Jam intelligis, C. Piso, sibi soli , societati nihil Roscium
petis Ib. Hoz cum sentit Saturius esse apertum , resistere ela re- Pugnare contra veritatem non audet : aliud fraudis , & insidiarum in eodem vestigio diverticulum reperit. Periste , inquit , suam partem Roscium a Flavio confiteor: vacuam & integram reliquisse Fannii concedo : sed , quod sibi exegit, id commune societatis factum esse contendo . duo nihil captiosus , neque indignius potest dici . Qii aero enim , potueritne Roscius ex societate suam partem petere, necne 3 Si non potuit . quemadmodum abstulit si potuit : quemadmodum non sibi exegit 8 Nam quod sibi petitur , certe alteri non exigitur. An ita est ξ si, quod universae societatis fuisset, petisset; quod tum redactum esset, aequaliter omnes partirentur : nunc, cum petierit, quod sitae partis esset; non , quod
abstulit, soli sibi exegit ξXVIII. Quid interest inter eum , qui per se litigat , & qui cognitor est datus Θ Qui per se litem contestatur Τ , sibi soli
petit. Alteri nemo potest , nisi qui cognitor est factus. Itane vero P cognitor si suisset tuus , quod vicisset judicio , ferres tuum. Suo nomine petiit: quod abstulit, sibi , non tibi, ex git . Quod si quisquam petere ρ' potest alteri , qui cognitor non est fassiis: quaero, quid ita , cum Pan urgus esset inters Elus, & lis contestata cum Flavio damni injuria ρη esset, tu in eam litem cognitor Roscii sis factus : cum praesertim ex tua oratione , quodcunque tibi peteres , huic peteres: quodcunque tibi exigeres, id in societatem recideret . Quod si ad Roscium nihil perveniret , quod tu a Flavio abstulisses , nisi te in suam litem dedisset cognitorem ; ad te pervenire nihil debet sset, certe subornasset potiuet ante, quam pri- Upit a pratore iudicium, ut litiret. Idem .mam pensonem solveret. Non enim eam sol- os 22.42 fi qm Duam petere 4 Alteri nemo villat , nisi Fannius ei dimidium elux dedi L petit a uis qui cci nitor est factus r Rosciussit, quod a Flavio exemittit. Cuiu restipi coetuitor von est fictust quo modo igitur si-la ionis verba supra recitata sunt. Moistia. bi petiit' laetis. 63 LBιm Garcist ιν J lateai intendit: ac- or Damni injuria 4 supra, cap. 1i I.
119쪽
debet, quod Roscius pro sua parte exegit: quoniam tuus cognitor non est factus . Quid enim huic rei respondere poteris, Fanni cum de sua parte Roscius transegit cum Flavio , actionem tibi tuam reliquit , an non 8 Si non reliquit, quemadmodum H-S ccc IIII
ab eo postea exegi sti Τ Si reliquit , quid ab hoc petis , quod per te persequi & petere debes 8 Simillima enim , 3c maxime
gemina societas hereditatis est . Quemadmodum socius in societate habet partem : sic heres in hereditate habet partem . Ut heres sbi 1 oli, non coheredibus petit: sic socius sibi soli, non lociis petit . Et quemadmodum uterque pro sua parte petit , sic pro sua parte dissolvit : heres ex sua parte , qua hereditatem adiit: socius ex ea , qua societatem coiit. Quemadmodum suam partem Roscius suo nomine condonain re potuit Flavio, ut eam tu non peteres : sic , cum exegit suam partem, & tibi integram petitionem reliquit, tecum partiri non debet; nisi sorte μ' tu, perverso more, quod ii ius est , ab alio extorquere non potes , huic eripere potes. Perstat in sententia Saturius : quodcunque sibi petat socius, id
societatis fieri. Quod si ita est : qua malum ) stultitia fuit
Roscius, qui ex jurisperitorum consilio & auctoritate restipuia laretur a Fannio diligenter, ut , quod is exegisset a Flavio , dimidiam partem sibi dissolveret : si quidem sine cautione &repromissione , nihilominus id Fannius societati, hoc est
68 Nisi s. t. J Itonia . Nis sorte inverti, clo f;isa eau - - , ω restipularsiis. J Ca aequitatem, & partem quae Roscii est, quam tio est Roscii, qui sibi eauit , eum restip a Flavio extorquere iure non potes, Roscio latus est 1 repromistio , Fannii , qui restipv- per vim eripere potes. Imrr. lanti dissoluturum id spopondit. μιιιι.
120쪽
De accusatore in C. Verrem consituendo rquae Divi NATlo dicitur.
ORATIO IV ARGUMENTUM CN. Pompeio primum re M. Crasso Coss. C. Verres functuς
quaesura, legatione, re praetura urbana , vivo patre C. Ve re , o praetextato silio , ac filia nupta , uxorem habens , cum fuseussper in Sicilia C. Sacerdoti piatori , eamque non sibi succedente Arrio , per triennium tenuisset , atque in ea fuisset libidinose , avare , crudeliterque versatus , succedente tandem in eadum provincia L. Metello , repetundarum reus ab Siculis posulatus es : qui mnes , praeter Syracusanos , o Mamertinos , M. Tullium illo tempore florentem defensonibus amicorum , ad accusandum descendere compulerunt, jam pridem illis necessitudine copulatum , quod Aguaestor in Sicilia fuisset Praetore Sex. Peduceo , re quod , cum dec deret , in illa oratione , quam Libbaei habuit, multa iis benigne promis et . Accessi his nou ignobilis futura de Verre victoria , quia a Metellis , Scipiovibus , o multis aliis nobilibus viris , repraecipue ab Hortenso ipso defenderetur, facile ct principe tu fenatu propter nobilitatem , ct in foro ob eloquentiam rege causarum , re eodem consule designato cum Metello fratre Meteia lorum , alterius praetoris Siculi , alterius praetoris urbani . His ita consituris , extitit Caecilius Niger , homo Siculus , O quaesor Verris , ct eiusdem , ut ipse dicebat , inimicus , qMi se po-xius accusatorem contenderet constitui oportere , has asserens causas: Mnam , quod is eo laesus , re ob hoc iure illi sit inimicus , qua- - praevaricator esse non possit alteram , quoὰ , cum quaesor ci