장음표시 사용
11쪽
no, ubi v. c. II Hoseae legitur, exhibentur. Quoniam porro in quibusdam Scripturae libris duae aliae versiones, nempe VAE VI ad ditae erant, octo columnae iisdem in libris e regione positae octa appellabantur, quae tamen ab Origene non fuerunt seorsim elabo.
rata, tanquam a Tetraptis aut Hexaptis distincta. mare ut rectitas rapiantur, Cl. Editor p. 6 singulorum ipsorum quoque Enne plorum specimen exhibet. Tres alias editiones Graecas quatuor illis celebrioribus in nonnullis libris Biblicis additas fuisse exploratum est, quibusnam vero id usu venerit, non aeque cognitum iidras, ' quod investigandum Noster diligentius censuit. ccellerunt itaque tres illae in libro Psalmorum doduodeeim Prophetis minoribus: de illo id evincunt frequentia fragmenta, de liis Hieronymi testimonium, quemadmodum nec fragmenta desunt, Quintae quidem
versionis rellantissima, ceterarum rariora canticiam Habac ei Noster intrum ex in harum trium versionum exhibet, quae cum ne inta nec Sexta esse possit Septima videtur statuenda.ti, serio OH-um V solumo VI lectiones adseruntur, quod idem n etiam in Pentatem fit. Cum vero constet, Origenem tres illas editiones non in omnibus libris Biblicisattulisse, dubium videtur,
utrum illae in totum Sacrum dicem unquam exstiterint. Protabilius tamen est, integrum sacrum Codicem ab illis interpretibus translatum fuisse, cum causa dari nulla possit, cur illi, qui Pentateuchum, Psalmos, c, ex Hieronymi fide, Iobum&Proverbia, Cantica item: minores Prophetas verterint, medios omiserint libros Origenes quidem illas non semper commemoravit, quemadmodum in Threnis Ieremiae solum Symmachum cum τοῖς oeollocavit, cum tamen inquilae & heodotionis in eos exstarent versiones Hexapta illa amplis marginibus instructa fuerunt, quos Origenes impleverat notis suis, ad interpretationem Nominum Propriorum potissimum pertinentibus, quod ex nota quadam Origenis ad Genes. XVI,36 apparet, sicut & CLMontiauconius pansim ex Cod Coistiniano ejusmodi interpretationes attulit. Cum-- in marginibus vetustiuimorivri exemplurium, quae fragmenta Hexaphnim exhibent, Lectiones amaritania syri saepe observentur, quos etsim Patres N, Ud sequentium seculorum coni-
--ransveriste aut . eudem ab Origene ipso in margini x
12쪽
Hmplanini filio collocatas. Hac occasione Noster de eo di pag. sputat, utrum illa mri mdcq ri lectiones ex ipsa versiones
maritana: Syra, an ex utriusque translatione Graeca, quae jam tum exstitviit, depromtae sint nec unum affert ars aeniunt,quod priori sententiae majorem veri speciem conciliet, praecipue cum eredi vix possit, Patres, qui ad utrumque provocant, ipsius authemticum contextum ante oculos semper habuisse. Hinc pergit No I ster ad caput II, quod de tenu Hebraiso commentatur, ac prim
quidem ostendit, rigenem adhibuisse textum Hebraicum, non Samaritanis, ut quidam putavit, sed iisdem, quibus hodie Hebraei utuntur literis exaratum, ideo quod Eusebius, cujus aetate iidem,
qui hodie, characteres apud Iudaeos in usu fueriant, lib. VI Hist. Meses testatur, eas in Codice Origeniano literas fuisse, quae apud τι Judareis circumserantur. Hinc specimen aliquod literarum Hebraicarmin veterum exam suppeditat, ae deinceps' singulis Wofundit, quis earum olim ductus vel smilishodierno vel dissimilis Disieride itur sic me. ὸμ Σ& eandem olim habuisses t
malim, Homerine quod jam olim: eum, cum 'eons sumiserit. Vicissim aliam olim formam Oiquodhodie maximeam est riua habuisse, exeo colligit, quia vix aliam pro alia uspiam Iem Lisse in veterum interpretationibus apparet. Sico τοno molim aliter, aehodie fit, pistium fuisse, non solum ex Speei-mine Alphabeti Hebraici a Nostro allato, in quo in sic Π το
vero sic, scribitin , patet, sed ex eo quoque perspicitur, quod Interpretes illas iteras, quod alias in similibus fieri solet, non miscuerint, aut unam pro altera acceperint. Iraeterea vero το τ' olim clauium fuisse, alii Codd. antiquissimi evincunt, nominatimqua ibertinus in nota ad Ps. LXXI inc in quibus vox II IMI, qua certissime Hebraicum In exprimitur, bis literam n superne clausam exhibet. inique haec quidem verior hujus scriptionis, ut hoc obiter moneamus, ratio esse videtur, cujus alii alias reddiderunt minus idoneas, quae apud Steph. le Moyne p. 3 ad Varia S era,luch. Simoneman wae it QT. lib. II c. Io, Steph. mi
muniatiueitationibus de Lingua primaeva p. 336 do. malim moi Opp. p. legi potanti Literam ' olim ad sor. propiviace bis ideo credendum est,quod illarum liter A a mn,
13쪽
rum confissio seruiuula morum miter Interpretibus fieri quem- adinodum & Hieronymus in ep. ad funiam Fretelam in ps. XIX harum literarum similitudinem agnoscit. His praestructis Noster aliquot speciminibus mandinum facit, quanta interpretationum varietas ex literarum quarundam similitudine orta sit, a pro P, pro pro pro' ac vice versa, ieetis. Ad
hanc varietatum causam accedunt ciliae e. g. modus dividendi voces, similitudo soni, ut Aquila Ps. LXXXIX,iI. ' pro urn V Erech. XlII. proin v legerunt N, Caput III de historia LXXInterpr. quaeAristea nomine circumfertur,ita disserit,ut proposito illius historiae compendio, quid Aristobulus, quid Phialo, quid Iosephus de ea dixerint,' quam longe Iustinus Martyr u Epiphaniusq; ab Aristea&ceteris aberrarint, refertur Deinde tota causa ad tria capita revocata, ostenditur, Aristeae exemplaria,quae supersunt, genuina, ceteroriimautem argumenta respuenda esse,
quorum illa τὰς LXMI senes simul congregatos munioque collo. quia miscentes introducunt, haec vero eosdem in distinctis est is, diruiuis spiritu s. antharimant, idque inprimis Iustinus, Cyrillus Hieros Epiphanius alii faciunt Patres. His vero G des habenda non est, cum jam Hieronymus in ptiilogo in Genesin
illam de cellulis narrationem mendacii arguerit, ut Iustinus, FLprimus id tradidit , populari famae in Admonitione ad gentes omne illud acceptum serat. Praeterea vero Aristeae historiamqualis adhue habetur, primigeniam illam esse, nec postea interpolatam, suadet Iosephus, qui eam, quod ad sensumo res gestas, presse
sequitur sicut lusebius longillima ejus excerpta dedit Pentateuchi Interpretes Graecos non item ceteros Scripturae libros 33. transtulisse, cum Hieronymo in Ezechiel. XVI, i3 aflirmat Noster, idemque ultimo loco de eo disquirens, utrum ista Aristiae historia 3y primigenia vera an supposita sit, argumenta utrinque affert, nihil ipse definiens, de eo tamen certus, quod versio ista Graeca pro vera sanctaque fidei ac morum norma habenda sit, cum eam4 Apostoli non semel adhibuerint, incclesia Graeca, imo etiam prioribus16. Seculis Latina receperit. Cap. IV LXX lati versionem, urines
xviis erat, delineat. Cum scilicet jam Origeni aetate varia vitis in illa observarentur, consilium is cepit ad da, iniuranda
14쪽
Misen inputanda vero obesis notandi,idq; in aliis libris freque thisinatara infamini essi ex Fragmentis observavit Noster, quae 38. 37 Mylasin persequitur. Hos A mi oleis ipsis invisis suis, non alite litioni seorsim adornatae, ut recentiores quidam putant, missi rigenem exHieronymi epistola ad Suniam de Berelam p. 603c dice quodam in seculix apparet. Quae post inerustum ponebantur,ex editione Theodotionis ut plurimum excerpta
erant, non infrequenter ex Aquila, interdum, sed rarius, ex syriiacho, nonnunquam ex duobus vel tribus simul. Post Asteriscos nomina Interpretum,quod ad primastiterativa:. O,i. XX, velis, i. e. Trioiatio sequuntur, rarius vero nomenasteriscum praecedit. Quae hoc modo post asteriscum inserebantur, aliquando ad sensus integritatemvi explicationem faciebant,ut plurimum vero inutilia erantin scriapulosiora, quia Hebraismi omnes a LXX consulto Α omissi, adjiciebantur. Vicissim Origenes obelo saepe notavit, quaere fleat vel claritatis vel elegantiae causa, sensu suffragante, Hebraico addita erant. Singula haec suis probantur exemplis a
Nostro, qui proxime de Lemnistisin. Η obmnis is, quibus Origenes itidem usus est, disserit. Allata enim de etymo vocis λημνι- θώV QB--AM =-tasententia, qui λημνι nto primitus an-
sinam fasciam significasse . λην a. e , , ex qua fassa fieri
selebant, derivatam censet, inserto a syracusinis ει quibus propterea hanc vocem acceptam in Hesychius, ostendit, rejecto, quem iphanius, Hesyclitus, ovimus 3 Masus his notis uiis binin usu, G- μην adhibitum fisisse, ubi X lectionemvis
dem Hebrised non ita accurate&distin, exhibebant, ut proin- Moesiis lati melior, priori tamen in textu relicta, substitui deberet, quemadmodum ' omniscum tum usitatum fuisse credit, mrando lectio in LXX Int notata, illorum solum erat, sicut Lemniseus inseruiit illi voci notandae, quae&a LXX Int. 4 Theodotione fuit adhibita. Ex ista Hexaptari editione multa tum in M.
HSS. LXXIn . tum in hodiernas eorum editiones, translata sunt, idque jam Hieronymi aevo, quod apparet ex epistola ejus 7 pQ-stremae editionis, ut propterea hc die editio των LXX pura, qua flsante Origenem fuit, frustra quaeratur. Post Origenem vero iti Αε.
m ex variis ausis, ac potissutium ex similitudine literarum variae
15쪽
mutationes in istam versonem invectae sunt Capita olim &χ-- pag. s. ara ab hodierno diversilais eo Cumiis ins ac specus Co 'dice istiniano, Quoctateuchum complectitur, patet. In hoc enim duplex catulum divi exstat,quanim unaquaeque ab hodierna dissere sic me altera earum in Genesi capita CVI, inera XCIRhodierna vero Lexhibet δα. e siculorum, longe olim breviorum, rationem variis' ciminibus in palatovaplua Graeca H exhibuit Cl. Editor, quae novo hic auget, in quo ex lib. Iobi XXI,
18,ubistis hodie versus leguntur, ex more veterum tredecim in bentur. Cap. V quila rarismi su praecipit, expositaque ex Epiphanio Aquilae historia, duas enim interpretationes edidisso ostendit, primam liberiorem, alteram adstrictiorem Hebraeo propiorem, quam Hebraei teste Hieronymo ad Ezechielem p. 7I6,
M. καταλακρίδειαν appellant. In hac is voculam PN, accusativi no
tam, per τυν reddidit, V. c. in primo Geneseos I commate, δεκε
Hebraismi studio singulare plurali unxit. Cumque hujusmodi exempla in fragmentis Hexaptorum frequenter occurrant, Noster merito colligit,Secundam illam editionem ab Origene serpatam
' fuisse. Hie Aquila a Patribus quibusdam nominatim Irenaeo, Eusebio, Epiphanio, interdumetiam Ueronymo, qui tamen dei de benignius judicavit, notatus est; quod de industria loca ouaedam V. T. futurum Christi adventum Mnesantia, in alium senium d s. torserit sed hanc suspicionem ab eo amolitur Noster, productis in medium to is, quae veteres illi praeter rationem, tanquam mirunus candide fideliterque conversa, reprehenderunt. O. - M. On eli&Aquila nomina adeo affinia sunt, ut pro iisdem habere
Noster, cum On eis vox sit Hebreteis extranea, ae praeterea O cum x. in pronunciatione facile confundatiar. Neque tamen in simul conficitur, eundem esse, ut nonnulli putant, Clialdaicum Paraphrasten&Graecum Interpretem quod ut in medio relinquit Nolter ita Paraphrasim Chaldaicam cum versione Aquilae Graeca nihil a flutitatis habere assirmat. Caput VI Symmachi in sta terpret uionem persequitur,o primo quidem loco ostendit, errare Epiphanivmo pugnantia loqui, quando Symmachum ante Theodotionem Scripturam vertisse mat, quem errorem Autor Synopsto , Diuitia ' Corale
16쪽
mmos, quae Athanasio falso tribuitur, sensit, Chronicon veto Alexandisiiiiii&Ado emendavit. Idem cum Epiphanio statue pag. si. runt etiam recentiores, interque eos cum Petavio CL Editor, qui ex posterioribus his cogitatis priora, quae ad Synopsin scripturae s. sublata, eniendari cupiti inset symmachum editio semisis 1 .se traditine omnisin Nahum III, i, denuiue ex diversis, quae tanquam symnachi interdum v. c. ad Ies XLVII, et Hos XII, Πω asserinitur,lectionibus colligi poterat nisi veri foret similiam, eum non tam duplicem editioneis curasse, quam priorem ali , quot in locis emendasse. Interpretationem ipsam Noster clarisesimam & elegantissimam omnium putat, cum res ut plurimum apte dc dilucide exprimat, nec verba singula scrupulos referat , ut Λqcilla, nec LXX presse sequatur, ut Theodotio, sed Hebraisinos
raro sectatus, vel in dissicillimis locis sensum legenti ita exhibeat, ut statim intelligatur. Hinc factum quoque est , ut in annis Chro nologicis ab Adamo usque ad Abrahamum Hebraici textus, quem unicum sequendum sibi proposuit, annos exprimeret. Perspicui 1 statem illam saepe laudant Hieron. Euseb. ut hic in Ps. XLVI, Io,
XXI, 3I&c ille in Ailios III, II, quamvis Theodoro Heracleora non
adeo se probarit. Cap. VII ad editionem Thι odoris refertur. Hie a Graecis interdum Θεοδοτί vocatur, ab Eusebio ac Hieronymo Gunita Christianus suille traditur, Nostro vero incredulus potius&Iudaeus habendus videtur, ex interpretatione subdola
vaticinii egregii Dan. IX, 26, quae ita habet: ire τὰ HS cum in Hebraeo legatur m . Ceterum in versione ipsa LXX inprimis secutus est, unde faebim, ut, ubi LXX deficerent, ni defectus ille ex Theodotione suppleretur. Interdum tamen adoptat interpretationem Aquilae. Ceteris idem indoctior merito habetur, eum passim verba Hebnuo, haud disiculter interpretanda, Graecis literis expresserit, me Levit. VII, uin rati, ι ore. RVIII reliquas editiones,quae vidcVnvocantur,perstringit, '
fiteturque Noster, non constare, quo tempore, quibusque autoribus elaboratae illis fuerint. Quinta indoliis Hierichunte reperta fuit, teste Origene apud Euseb. Hist. Eccl. VI, 6. Sexta itidem indoliis invini Nicopolire oro Alaxandri sev i. Septimam G .
17쪽
iam in I I exaptis posuit Origenes, teste Eusebio l. e. unde error Au- . N. toris Synopi eos Scripturae S. manifestius evadit, qui illam edit. VII cum Luciani Martyris versione confundit, quem securius seeutus est altonus prolesom. Iun. 2o. inta illa editio liberior est¶phrasin quandoque sapit, Sexta Christia in habet Autorem, ut patet ex versione Habacuci III, 3,&liberiorem inre 6o, pretandi rationem seciam fert. Septi in editionem Iudaei limininis fuisse, exinterpretatione Cantici Habacues probat Noster:
illam enim, Me versioni et 6 subjuncta est in Hexaptis, esse ex editione I depromtam ex nota Codicis Barberini, in quo describitur, apparet, quippe quae monet, eum nec Aquilae, nec symma ini, necne otionis es vidisquirendum restamnum ad Quuitam vel sextam pertineati Iam vero cum ex fragmentis utriusque constet ad neutram earum pertinere, relinquitur Septimae. Quodsi jam illius fragmentum cap. III, i Habacuc evolveris, videbis, Iudaico more versum esse. Atque hac Hexaptari editione Hieronymus ad Vulgatam editionem ita usus est, ut post Hebrarum te tum Aquilam inprimis & Symmachum, utque illum quidem inprimis in Psalmis&Prophetis majoribus sequeretur, in Prophetis M. vero minoribus Mintam non raro exprimeret. Cap. l in singillos Scripturae libros, ut in Hexaptis erant, qilaedam annotat, simulque monet, quid in unoquoque libro ab ipso Cl. Editore praeis stilum sit. Quae quidem omnia incompendium redigi vix possunt,&ex ipsis Protegomenis peti debent. Sic in Genesi Leviti- eoin aliis Pentateuchi libri praeter lex II exaptorum columnas Quinta quoque editio, ut fragmenta fidem faciunt, dc Sexta Io- eum habuerunt, lectionibus Samaritani Interpretis, ut desHebrae.
6 cujusdam ωSyri Interpretis, marginem occupantibus Cap.X Pplicat notas ad Hexapta vel Tetrapta spectuites , quae in Ss.
Codd. qui Hexaptorum lectiones praeferunt, sibinta compendii eausa adhibita occurrunt. Illarum alias alibi non inveniendas nec explicatas, diuturna tractatione cognitas sibi reddidit CL Editor, aliarum vero, sed paucarum explicationem assequi hucdum non potuit utrasque in conspectum profert. Inter cetera, non olgaria, ostendit notam οἱ r passim obviam significaretres late
18쪽
------ in Appead Nnlottorum Anglie p. 23 -- fidentertis,ali setiam sumentis, Qv Nostis insciantem. Ca XII pior una gratili obsunt ii ope Usis r dissiciliat perpauca facta esse evincit, ex quo sectum est,mpletiqua lectiones Aquilae, symmadii, Theodotionis atque alia
a Paemajoris momenti videbantur, in marginibus exemplarium
τῶν Sexscribi sibi eluarent, quod ipsum effecit, ut dum alius aliud an habito delectu annotandum putavit, pauci reperiantur in measdem interpretum lectiones exhibeant. Hac occasione praecipuos Codd. recenset Noster, quibus illae in plorum varietates
adscriptae fuerunt, ae proxime enumerat commentarios script rum Ecclesiasticorum , qui Hexaptis usi sunt, ipsique una cum Codd. Mss laudatis, illum veterum interpretationum apparatum suppeditariant. vii sutu Pamphilus, Eusebius Pamphili, Athanain flus, Chalcidius, Aperius, Didymus, alii plures, quorum agmene laudiit Euthymius. ultimo loco disquiritur, quo tempore Hexa δε pla perierint; cumque certum videatur, primigenium illud Te traplorum4 Hexaptorum Origenis exemplar in celebri Bibliotheca Pamphili Martyris remansisse, quam nota quaedam Codicis. Coistiniani antiquissimi memorat, relinquitur, illud cum ipsa B, bliotheca periisse, eum urbs a Persis sub Cosroe capta fuit, aut non
dispostea, cum in Arabum potestatem delapsa est. Haec Pringomenasequuntur adirae ad veteres scripturae 77.
interpretationes pertinentia, primum Origem ipsius ex Codicea uisiviso descriptum, alterum ejusdem ex Cod. vatici n. 7s sistituto πιτομ' - κιγεν-Grit. ιαλμῖς, tertium ejus no d. Remi.ud, ibi de veteribus Hebraeorum charactesibus agitur, quos alios abs emis, suae scilicet aetatis , fuisse Mimat. rturaestasti ami deIM Intern ex icodd. Η Hinc Varis. docriptumo epitomen comprehendens eorum, qua seem in libro inponderibus& mensuris in dissiti singula illa cum versione L
timeantibentur ordino commemorato usque ad p. 9I. Calam denique elaudunt veterum scriptorum Graec & Latin de Interpresse bus illis testimonia sequuntur deinde ipsa Hexaptorum fragmena quod ad Tomina,qui praeter Pentateuchum, librum Jesuae, I
dicum, Ruth; quatuor Ruum librosin Paraliponisnon duos.
19쪽
Iobi item dc psalmodiim complectitur ac praeterea in Appendice exhibet Radirentavi notas ex Codice Coi Stiniano antiquissimo in libros Pentateuchi, Iosuae, Iudicum dc Ruth collectas, quippe cujus copia postlimimo ipsi facta est, primo ceteroquin loco ob vetust
tem&marginalium notarum praest intiam collocandi. Ipsius itaque operi: haec forma est, ut caput I Geneseos totum speciminis causa per lex columnas Origenianas dispositum, primo IIebraicum contextum Hebraicis, deinde eundem Graecis literis, hinc Aquilae, postea Symmachi, porro τί, o ac denique Theodotionis versionem exhibeat, versionerat. stingulorum sub textu collocata. Eodem
modo Cl. Fabricius idem caput repraesentavit in Biblioth Graecae lib. III p. 3 6. In sequentibus capitibus ea solum loca a Nomo cum versione Latina e regione possit afferuntur, quorum inter pretatio vel secundum Aquilam vel secundum alios reperta fuit, ita ut lectiones illae cum Hebr. LXX Interpri Vulgata compar 'Moculis osserantur. Ubi vero plures interpretes eodem modo verteriin versio semes tantum memoratur nominibus singulorum
per primam literam expressis Hebraici textus versio Latina petita est ex Interpretatione santis Pagnini vel Ariae Montani, nisi ubi utraq; nimis est barbara Asteriscoso obeliscos appositiNoster, ubi in bins notatos deprehendit, in ceteris non item singulis capitibus notae sibjectae sint, ubi primo monetur, unde lictiones
veterum Interpri sint desumtae, ii qua ad asseremdam veram lectionem sippetant, afferuntur. Adjiciuntur quoque loca selecti m Patrum,ea inprimis, quae tanquam fragmenta operum deperdistorum ex Catenis MM. tantum excerpi potuerunt. Ex Drusianis notis, quae interdum Mum mi ολεμ sunt, utiliores sitis interspersit Editor Inter fragmenta, quae commemoravimus, non contemnendum illud Diodori est, quod ad Genes c. I. p. 4 ex Cod. Reg. 823 affertur intro dati prima illa Mosis verba Philosophis Barbaris, qui ipsius aetate coelum terram omnium rerum causam statuerint, oppossit elia statuit. Ita p. 2 locum Origenis bene longum eundemque in editum de arcae forma asteri: p. 3o
diversoruni loca,quae Abrahamum ' χ i. e. τερατηιυ transatorem,
dictum tradunt, ex MSS. Catenis producit. Hujusmodi plura re-c scriporesant, si inuituti nostri ratio PMςretur. Hoc itaque monuisse Disilire by Go dile
20쪽
minutilesiisseeeri ossi ii ou esitanis saepius loca riuinit, si
ritumserri v. c. p. ad Gen. N I, a Mide inventis c ferino in musa luculenti hujus ' eris praeterlibros Biblicosore, ros,eadem ratione per fragmenta Herasorimi notasque illustratos continet notas aliquot posteriores ad Tomum II pertinentes pag. Do seq. mas sequitur p. zy seq.disquisitio de eo, quomodo veteres Interpr. Hebraice legerint, quae praemittitur Lexicis duobus, Morin priusHebraicum vocesHebraicas exhibet eum interpret tionibus veterum,quae in Fragmentis Hexaptorem occurrunt, additis simul illis, quas Lexicographi recentiores illis vocibus tribu
erunt. Posterius Graecum verba praecipua repraesentat, quibus Aquila, Symmachus, Theodotio aliique in editt. suis usi sunt. Add ita vero illis sunt verba Hebraica,quae iis respondent. Utrum que Lexicon optimo dc utilissimo consilio concinnatum es , cum hoe modo intelligatur, quas veteres illi significationes, quamquo diversas eidem voci Hebr. subiecerint, ne de aliis commodis dicamus His igitur Lexicis ea,quam diximus,disquisitio praemittitur, propterea quod vel Hieronymi testimonio constat, magnum inter cessisse inter veteres dorecentiores in lectione discrimen, id quod
tum de literis tum de vocalibus ordine probat Noster. Ita doN monet, Eusebium legisse αW, Cod. Iec in , Alphabetum MurbacenseMEPH Hieronymum vero Quaestionibus in Genesin observare, literam illam saepe per e sepius vero per alio. Ali 'qualido etiam per o lecta deprehenditur, ut 3IQ. , , πο LXX αιτ sica Euseb &MWIec K exprimunt, ab interpretium etiam adspiratur semper. Quoda vocales, magna inter
veteres lat. 3 Masorethas legendi varietas deprehenditur, ut ubi silva, hi e legant,& vicissim. Sieci Reg. XVII, tibia retha --b Aquila ερουβὰ legit I vicissim Malach. Ihu a rethae le- Mariit Cassoth, Graeciant ino 99. In affixo, veteres Interpretes non ea sed ac legisse,patet ex Ps l. XLIV,8,ubi Graeci habent ἐλώκpro &c Scheis ab initio Graeci saepe non legerunt, frequenter plo Scheva initiali eam vocalem adhibent, quae insequenti syllaba habetur, ut Gen .XIV, pro Rephaim legunt αφαήμ; Le