장음표시 사용
41쪽
bet I cum Constitutionibus comparatos, nec non Copticae apud V anslebium, oc Arabicae, quae in Bodlejam exstat, Didascaliae tit 'H7sqq. los inter se comparat, Athainsium vero ut antea fraudataeEcclesiae Ethiotucae, reseelorum in hac Epito me Ethiopicae Constitutionibus, quae ad palatum ipsius haud erant, multis reum agit, quem &postea ubi Pieudo Dionyii Areopagitae, reetius ex iplius 3 sqq. mente Didymi Alexandrini, testimonia commemorat, ab hoc sub Hierothei nomine de divinis nominibus C. I indigitari statuit. Praetereo Basilium Epiphanium inter prεmarios quippe lene di xeram primum eorum, qui has Constitutiones allegarunt, Litur- Iacobo, Marco, Petro, Basilio, Chrysostomo ad Icriptas in quarum exacta cum Liturgiis primaevis in διαταγαις consonantia dc luculentis, ubi discrepant, interpolationis signis multum momenti collocat Autor vi alios recentiores, quibus accedunt Concilia generalia VI, Π, IlX, Photius, nonnulli inino in gentium Dii
Cap. V de eo dispicit, quom o moderna Constitutionum exemplaria sint emendandavi ab interpolationibus repurganda. Inter eis solis orthodoxis ae pnecipue ab Ecclesia Romana, ut vult,
in eri huic insertas refert lare se de Paschate Lib. v Qi Q ejusdem Iabes C si constitutionem de risto γε γλία, Λιφοι-
νειοι 'ira sesta seculi Iu in Oriente urin Occidente aetatem non excedere docet, mox Lib. VI C. et locum, ubi fides describitur, εις
dextri cy ω uατα, ibidem Ejusdem Libri C. I nomina Apostolorum plane spuria pronunciat, magno zelo verba: ου κτιθεντα de Filio Lib. VI C. dicta rejicit Do xologiarum mutationem Lib. IIX multum exaggerat, ut alia minoris momenti cum Cap. 6, quod breviter ex antecedentibias poris mala didascalica practica, ac historica deducit, praetereamus. Festinamus enim ad IV operis Voluismen, quo continetur An Accouvit ViberalibS. c. i. e. Vot osis Fidei priorem duorumseculorum de ra. Trinitate , cs Incarnatione
42쪽
bro pares Genius, quandoquirim III Articulos, quos ie operi fundanienti loco substravit Autor, integros inQ. id. n et M. Majopag, i 'o exhibuimus,ad F Dia in hunc renuiter actionisin unco inde φαdam decerperrimes meriteum istos articulos non verbis tantum Scripturaeo P trum muniat Autor, sed saepissime obseratationibus singularibus omentesii illustret Ita p. locum Rom. IX, contra constantem inde loli,ut ipse fatetur, expositionem Filio abjudicat, pariterque al- aerumi Rh. V, χο pag. 2 dc occasione verboruis frenaeiLib. V C. pag. an Min phrastos originem, qua tres Periona unum De p. r. n. um appellamus, inquirens, eam non nisi postremis Athanasii diei bus invaluisse, nec alios fere nisi Valentinianos, qui in Eclogis
Theodoti pag. 666 τον εν ταυτοτησι λογον Θεον ἐναδιατατον,
ἀμερις ον α Θεον confessi fuerint, ac Pseudo Tris egistum in verbis a Suida servatis huic phrasi praetulisse judicat. Ἀd Articu τ' dum III monet singularemo extraordinariam Filii a Patre derivationem ad minimum ipsi hoc notare, quod αριε Πτευτα calatre productus fuerit, de aliis notionibus parum curioso. Circa VIArticulum creatum Filium esse dictum contendit ab Herma scri-
ptore Θεοπνεύς , cujus verba simit ita legit: ictum mimm S um, qui creatus est omnium primus, in C pore in .habitare Deuscosi caeti, in electoscilice corpore, pin ivi a batur . Ibidem de Melitonis operum omissione , imo tituli in L Eusebioservati, πήκτἰ- ς υνγει - κιῶ orthodoxa falsa - tione acerbe cotulueritur; denique invectam postlustini Martyris 3 7-i p.
aetatem metaphysicam, quam vocat, Filii in patre existentis, ani quam generaretur, inmitatem,quam unicea Concilio Nicaeno,do aeter generatione ne quidem cogitante , assertam fuisse docet, 'athenagorae Theophilo, Tatiano, Irenaeo, Tertulliano memora- am in Ecclesiae doctrinam nunquam ante Seculum IVreceptam,sed philosophicae meditationis instar habitana prolixe persequitur. Citea VII Artieulum euriosas de creatione exibilo cogitationes V vi in philosophia satis probabiles e Theologia, in qua seculis prioribus auditae non fuerint, nunc quoque exulare mavult. ἈdIXar KLao
Mulum descesobriu ς τεξομοεισο disputat, eam, veluti alias a fidei
43쪽
Mei salute ruptioires inam potissumvr Ecclesiae sed eis.
adlumvelatii gnani Anti- Christi matrem omnes seret retia eos antiquiores ad Athanasium usque consi ille Tabula chronologica ostendit. Ad Lemma articulo XIV praemissum de tribus hominis partibus probandum periissu lamentatur Melitonis liarem brum περὶ ψυχῆς - σωματο- γυ- νοος, mox tamen e Iustini,Tatiani Sc Irenaei verbis edo his, quodvi a nobisin Suppl. T.V Sect.vpag. 2O8 adversus V. Cl. observatum est, πνευμ α ab iis non nisi reo genitis, irregenitis veto non nisi duas partes, νυ ν η κρωσωμα, tri bul,qui tamen perfecti sint homines, inde concludit,ubi a Patribus τε Οὐ 2Θρωπ Christus vocetur, nihil aliud eo notari, quam assumpsisse eum tale σωμα, talem ιυχὴ , qualem a natura omnes homines habeant, quod si concedatura Uiro docto, quomodorationalis animae vices λλογλ in Christo obiisse dici possit, non videmus, cum irregenitos peream ipsam νι χην, quam ipsis Virlyti Cl. concediῆ, rationales fuisse haud dubium sit. Certe insignis est ejusdem Viri docti παρερμιη α, ad Articulum o circa Irenaei verba Lib. V Cap. pag.39 ma --Misitis almationis nostram Ad et ea quaesuit a Deo inspiratis vitae uinta armati, ani moes, irini, is Aimal rationarile ostreat, si in Meve A mPistri re rinis Dei ad intus antiqua substantia plasmauomsAdae, viventem ex perfectum fecit mem, o memperfectum Patrem. Etenim per viventem ae Uinmn hominem hic Chrisst planissime notari vult Autor, quem verbum Patris&spiritus Deiperfectum hominem b. e. rationalem constituerit , cum nihil posuet esse manifestius, quam per hominem hic totum G oh αε-mιm indigitari, quod partim Filius assumta carne humana partim Spiritus S in carne nostra habitans perfectum ac vita spirituali vi- shq vens effecerit. Mirifice tamen doctrinam hinc suam de λιγωanimae rationalis in Christo vices obeunte commendat ac pingit Vir Cl. & quomodo ea in Ecclesia oblivione sepulta Drit,
non sine acerbitate enarrat. Articulo XVI cum asseruisset, Chrisstum se undum divinam suam naturam pro nobis passum esse muLtum gloriatur,orthodoxam sententiam quam no8 tuemur,nihil ali-3o sit . ud est e, nisi meram Cerinthi haeret in quem Irenaeus Lib. I Cap. s
44쪽
ι assibilemperseverasse, existentemspiritualem, nodo coorbsu divinam, loco Iesbhianianam naturani ponas. At statim mirent mistet ubi quidem Irenaei verta Lallu ac rueo, 3 E sebiiDemonstri Esau. L. N Qi3 p. .uo orthodoxae sententiae omnino simila eludit, quod quidem in Irenaeo pessimo successu
tentavit. Quis enim Viro do to Autor fuerit ut verba: ησυ χα--erteret Verbo MMIESCENTE, eum tentaretur, cruci figere tu et moreretur, nos non capimus, nisi υπομεως δουλε α, cui vox qui cossi non congruebat, acquiescendi tutior videbatur. Inter testimonia articulo XIX de Spiritu S. subjecta habes magno cum ambitu laudata dura Recognitionum Clementis verba L. IIIC ap. 12i, ubi de Spiritu S ait: Factus es enimper factum, eaque occa
sione acerbam digressionem facit Autor, ut e Soromeni H. E. L.
VI C. 22 probet 6ομοερσιον Spiritus S simplici Romani Epist pi Epistolae unice deberi, probroso ad reliquas aetates Antichristi invalescentis exemplo. Ad XXarticulum ollandit Autor, ne thenagoram quidem, vel Irenaeum, vel Cypriapum, quos sublimmissime inter veteres de Spiritu S. locutos esse constet, cum ejus
rei esset occasio, ausos fuissediserte Deum appellare illum, quod
nemoanteBasilium M. invocare vero illam, inre Pseudomion' sum Areopagitam nemo ausus fuerit Magno vero imprimismis circa articulum i vexatissima verba i Iob. V, tanquam evi'
dentissimam&perniciosissimam, quae in ine Christiano cognita sit, renitionem repudiat, Dialogum quoque , bl atri, dictum,
inter opera Luciani confidenter secivo Vaut iv exeunti adjudiscat, siquis eum antiquiorem habuerit, eum sibi in stylo priorum
seculorum penitus hospitem videri pronuncians. Ἀrticulo vero It loca Act V, 4 dcci Cor. II, io, ii orthodoxae de Spiritu S. tenti; eripere studiose conatur. Appendicem adjunxit V. v primo xologias antiquissimas cum observationibus advese modernas Doxologias, deinde Symbola antiquissima collegit, non omissio quidem, sed non paucis tamen argumentis κιβδηλοτη τρο sollicitato Gregorii Thaumaturgi Symbolo, quod Gregorius Nyllenus tanquam coelo delatum laudavit. Totum Volumeno uelitur Libro secundo Esdrae apocrypho, quem cum juxta vul-
45쪽
garem editionem, tum juxta inium Arabisum in Bod a G
vatum, xa Viro Cl. Simone Ochleri Lingine Arabicie apud Casetabrigienses professbre Latine versum, in quo Caput', I, ore XVI editionis Latinae desiderantur, Anglico idiomate exhibet. Quintum denique volumen accessit, cujus potissimam partem Libri 11 Recognitionum Clementis Anglice versi occupant. Nam
eos quoque Libros communi eruditorum judicio hucusque pro' spuriis &ab impostore κακοπλοι 1 consarcinatis damnatos non Clementi quidem, sed non nemini exauditoribus Clementis acceptum referri se non infimae autoritatis in Ecclesia censeri jubet, quod ut Autor judicium ferret , nonnihil contulisse videtur prolixa', quae Libro III a Rulfino quidem et omissi, sed ab alia tamen manu translata, de Trinitate Disputatio, in qua Spirii tuis S. facitιsperfactum dicitur,in complura vel Ebioni. ticae, vel Arianae vel Eunomianae doctrinae non obscura vestigia apparent. Ceterum, ut autoritatem libro huic vindicaret V Cl. Dissertatione miminari laborat, in qua ante omnia Russim autori, tas comparet, diserte hunc libriim Clementi Apostolico tribue iis, & non nisi de corruptelis haereticorum quas nullas tan en vir doctus agnoscit conquerentis Tum in genere asseritur, contenta libri plane conspirare cum ea inire, quam illis tribuit v. Cl. nec quicquam in eis esse, quod minorem justin Martyre aetatem loquatur,4 παρομ umequidem chronologica, quae in eoapparent, talia esse, ut Clementi vel alter Apostolorum socio tribui vix possint, at in auditorem Clementis aliquem cadere haud dissiculinter queant. Itaque Libros hos ad minimum parte priori Seculi II scriptos esse contendit excitationibus antiquorum, inter quos Bardesenem Syrum primum collocat, quem, quae habet in fragmento notissimo apud Eusebium Praepar. Evang. L. VI C. Io cum L. IX Recogn. lyprorsus consonantia, ex illis petiisse coara rabium colitendit, Irenati deinde duo loca L. II C. 48 p. I76 ex L. X Recogn. . t p. 8 in imprimis L. V C. 36 p. 46 ex L. VI Re- cog n. 7& manifestissime, ut vult, petita , miri iace urget, ut Origenem, Epiphanium, Hieronymum, Sc Syn Opse S. Scripturae inter opera Athanasii praetereamus, in qua quidem inter dubios s. Scripturae Libros hoc opus referri meruit. Scriptum vero fuisse hoc Disilire by 'gle
46쪽
lineo is exulusis , nati ain parabolica ratione, eodem fere
modo, quo Liber Iob conscriptus est, eo fine, ut doctrinae Evangelieaephilosopli casapientia adspersae in usum Graecorum dc Romanorum sisterentur, nec a Clemente ipso, sed ab ignoto quodam Clementis auditore, quae ex ejus ore acceperat, ita picti atque ili strata sub Clementis nomine publicante, denique eodem fere mystico ac obscuro modo, quo Constitutiones Apostolorum olim citatas fuisse credit, hos quoque libros allegari solitos fuisse, ex Bar- definiso Irenaei, quas putat citationibus, Eusebii vero & Eunomii, qui planissime pleraque φιλοσοφουριενα sua ex hoc opere desumpserit, silentio tantum non certissime confici posse arbitratur. Unde
deeem Libroruin analysi de brevi conspectu sigillatim tradito, concludit, non polle sibi hoc opus nisi publicum & authenticum, dc magno Ecclesiae Christi usui existens videri, quod, si non . iplum uno vel alio sensu Sacris Libris N T. accenseri debeat, certesron mogradu a vere Sacris N T. Libris distare credendum sit. Circa
textum ipsum nihil monendum est, nisi quod Lib. IlI a Cap. II XII nonnisi Lati exhibeantur, quippe vitio Latini Interpretis ita obscura, ut vix bene mi ferri potuerint, idemque V Cl. circa ux Cap. XHNXXXV statuerit, ne vulgi aures obscoenitatum Eunucarum aperta commemoratione ossentaret. Duae huic lumini accedunt Appendices, prior Observatisnes ad SamuelisCω si Dinm in Susiura es is Trivitate. a nobis in Actu, M Iunii A. Vi p. sqq. exhibitam, continet, quem librum, cum de cetero sine sententiae mirifice patrocinari magnumque splendorem
addere gaudeat, in nonnullis tamen nimiam ἀνθρασης σκειαν spirare, latitudinem sensus in recipiendis vulgatis Deum colendi
formulis non tolerandam introducere, aeternitatem Christi non denter quidem asserere, attamen paucis Irenaei,Patris,ut vult V h stonus, in ratiocinando partim felicis, imo in non paucis a sanadcapostolica traditione abeuntis, testimoniis probabilem reddere eo nari, imprimis reclamante conscientia reationis vocem, de Filio ab omnibus fere antiquis a Salomone inde iplaque Scriptura Col. I, Is Hebr. III, 2, Apoe. III, usurpatam, repudiare, alia talia in hominum gratiam cum divinae veritatis praejudicio admittere conquentur. Altera an dico Historia continuatur corum, quae in
47쪽
eontroversalute vela synodo, vel ab aliis acta fuerunt, viter tamen inhil erevit, quam ut Libellos compluribus adversus se editos vel recenseat vel perstringat. Duo nos hic commentorabiamus. Alterum, quod V CL p. 37 profiteatur, ab amico nomismine in Historia Concilii Nicaeni interpolationem maxime gravom fuisse detectam , vocis scilicet, κτιτο, in anathematibus istius Concilii insertae, quam omnia fere Concilia aliique Seculi IV de
Scriptores omittant, idque a se peculiari lcheda sub titulo Athanasius comuicted offorgery,l1. e. Athanasius de imposura omViritus, latius fui Ise demonstratum, quae tamen ad nos non pervenit. Ait rum monemus, Autorem, postquam bis frui ra ab Episcopo Cice strienti ad mi ilionem ad Eucharistiae communionem flagitavit, jam fere scillionem de integro minari, eoque fine in iculos com munionispro Christi.anas Eccl si vel congregationibus compotui Dia, quos hic p-39 integros exhibet Primarii inter eos hi ferosunt, ut recipiantur in his Melasiis sacri V. N. T. Libri eum Mia Christod Apostolis deris iis, quotquot earum genuinae arparuerint, ut Liturgiae Constitutionibus Apostolicis seri inas. verborenus extracta inirpetur, ut, quibus vere scrupulus circa PMobaptismum, nec non Diei Dominicae celebrationem haereat, iis permittatur, liberos adultos adBaptismum adducere, sabba inum pariter cumine Dominico celebrare, ut omnes haeretis vel
humanis dictitis adhaerentes excludantur, ut non aliud nomen distinctivum Sectae, nisi Christianεrum admittatur, ut hebdomatim congregatio membrorum Disciplinae Ecclesiasticae ergo habeatur, statui publico cum pioico, tum ecclesiastico nihil derogetur, ne- me ulla persecutione quisquam a veritate defendenda deterreatur. Cui instituto ut porrosem iret, peculiari scheda Propositi nes de erigendis Societatibus ad promovendum primaevii Christianismum unice spectantibus publicavit, haud dubius, ut fere conjicere licet, desectatoribus colligendis.
48쪽
Ienae, apud Io Felicem Bie tum, II3, . Plag. 8 SAera aggreditur celeberrimus suaque in Arte experientissimus Autor, principioque sapientiam inert in Principe, & numos, in
quibus iistantino sapientia modotii genere, modo cum addito Dedi Principis provident ii Mosio fiat attributa, in medium proferti Neminem sapientem agnoscit, nisi pium, sensus san praegnante, quandoquidem alibi nee sipientiam in genere apiritualium e gnitionem rationi tribuit. 'Adis που διεφλασήνους τὸ νεια s. Hippocrate προ-που ciem cadaver sim, qua aegroti ne familiaribus quidem ulterius innotescerent: allegante, exponit rinalis imaginis divinaeratio in inmitiali, emast.&propria Trinitati sanctitate collocatur, ita tamen, ut etiam ἐπίγνωσις τgΘεου ad imaginem referatur,domemorata Sanctitas essemtialis per expressam adessentialem illam postea explicetur Ra v. tioni adeo denegatur in sacris arbitrium, ut diserte doceatur,tra gratiam nec in γνα σει illam valere quippiam, donaque minis strantia directorio divini Spiritus submittantur. Itudium pietatis a &devitatio vitiorum mediis alicubi ad fidem ejusque augmen M. tum suggerentibus accensentur, Fidei vero analogiam rationem capere nudam, rectissime negatur. simulacra Trinitatis petu M.tur postea ex natura, dumoquens, sermodi halitus, tria licet, in uno tamen concurrerent baiiciente Corporaliter simul im pertiri animae pabulum in s. Coe di e veteri Adamo consurgere novum, ut pertincturam philosophicam fieret exmetallo aurum, postea docetur. Locus Matth. VI, 3 nesciat sinistratua, Quod foe dextra, non tam de occultatione , ostent, ionis fissa, redde eo
exponitur, quod dextraordinarie demus, sinistra siniamus, haec- 'eadeo illam retinere non debeat, tantoque, quanto sinistra deo tra, nobilius sit dare, quam accipere rusus rationis in conjecta dis sacrisqvibusdam iisque Apocalypticis numeris perinde ostenditur, periodusqueTurcarum ab anno 3o8 usque ad 7oo definitur, 33.
Apoc. IX, Is latere, creditur. Peccatore in Spiritum S. non consequi veniam, exinde docetur, qtiod mentem assumserint diaboli spe omnis veniae exclusi. Iubjective primum, dum in sum-
49쪽
usum in sacris habere ratio perhibetur, norequeMedicorrum . ritur, posse aliquid rationem in sontibus, quorum dicereturps mus: τῶνδει χοῦς ἐνεοντ- , essentialiter inhaerentium , secundus - ἐπουσιωδων, essentialiter consequentium, tertius causini quartus: Ἀνοι-- G.
ALOYSII LUIS IN UTINENSIS DE COIm
pescendis animi albe Iibus tractatus. Argentorat pensis Io Rei .Duulec ri 7Ib8.
LAELII PEREGRINI DE NOSCENDIS ET
emendandis animi affectionibus liberAngularis. AEGO VIQ. PLACCII reos dii suceincta historia. Lipsi sumpti Io. Frid. Gedit schii&Filii, vi , 8.
Hag. II. TRes heicuna eademque opera exhibemus libellos morales, sua laude jam conspicuos , in usum orbis literarii denuo recusos. Prior parentem agnostat sum Drasinum, Medicum Venetum, sed patri Utinensem, qui gemina ratione animi affectus compescere docet, primum quidem per philosophiae moralis regulas&medicamina,tum per ipsam medendi artem Major tamen traetatus hujus in tres libros divisi, pars generaliora continet nisi quod in irae, furoris, tristitiae, metus, melancholide, invidiae, quoad causa effemis ciemedia sua tum moralia tum medica , delineatione, perinde juxta ac in adjecta diaetae servandae descriptione ad paullo specialiora autor descendat. Interim ad hoc institutum compulsum se meminit Gisinus in dedicatione editionis primae hujus tractatus, qui Venetiis A. M XI primum prodiit, domox quoque Basiliae A. MDLM typis exscriptus fuit, ex eo, quod nulla retro aetas magis Medicorum opera indiguisse sibi viuiniisset, quam illasia, quaac animi assectibus indomitis omnes obtemperarent, de nonnisi corpori incrassando indulgerent, velut nulla animae rati natis vis homini esset indita. Factum inde esse, dist Gisinus, ut propter immodicam desidiam, dulia, ebrittat' venerem, non ει- tum
50쪽
iunipodagruamite unire u sid&-lieres, propter errorum magni uestieni nita morborum genua. o ves ambis M. derent interficiantque Min nidior, sed muliopejor est nostraemiis secieshominivitque utriusque sexus in eadem conditio. In-
- operae pretium fore non diffsus est Dulsiecherus, bibliopola Argentoratensis, si trairitum illum Misim brevem quidem, sed ad
compescendos animi affeetus valde comparatum e tenebris denuo protraheret, iisque, qui rectius sapere volunt, legendum daret. Alter liber, quem heic exhibemus, parentem habet Lalium Peregrinum, Philosophum4 Oratorem Romanum,in Iano Nicio Erythraeo in Pinacothee ex eo admodum laudatum, quod& orator disertus essetae eloquens, Dipse perpetuo honestae ac laudabilis vitae tenore usque ad enectutem vixerit. Prodiit ejusdem liber denoscendiso emendandis animi affectionibus, quantum eTeatalogo bibliothecae Barberinae conjicere licet, primum Romae, A.
MDX Π, isque postea ut is, A. MDCIII, argentorati, A. VI cactu, eum libris lataeorum Abraham culteti est remsis. Absolvitur autem ille duabus partibus, quarum pri naturam M olim assae num animi in genere excutit posterior auteminosede amore, de desiderio, de gaudio fidelemtione de odio&malevolentia, de aversatione seu fuga mali, de tristitia di dolore,
demisericordia sive miseratione, de invidia, deverecundia seu pu--e,de indignatione, de aemulatione, de spe, confidentia &de-Dratiotae, de timore, audacia dc ira, horumque affectuum tum
natura, tum causis, tum effectibus, tum remediis traictat ornavit praeterea praesentem libri hujus Laeliani editionem Praefatione non incompta Vir Cel Christianus Gotthe Sch.arietius, Ptolitar Al-torfinus, ubi de λογομαχια virorum eruditorum in doctrina affectuum disserit,&duo cumpriniisin eadem se concoquere non posse significat. Et unum quidem est, quod Cartesiani sedem affectuum iii intellectu collocent,qua in re vero Ruardus Andala haut ita pridem magistro suo secessisset. Alterum vero est, quod celeberrimus Buddaeus aemulationem in pravorum affectiuum numerum referat,
quam sententiam nuper etiam laudatus schmarumspecilliari disesertatione excussit. Demum apparet heic quoque uitHιοι aetus Flami, x commentario jusdem demoraliseientia aliis