장음표시 사용
11쪽
dein nos luculenter ostendimus, principium L l. s. generale eisedc omnem alienationem seu translationem inscio domino fieri, sub poena
prohibere et Et hactenus quidem diversa est ratio donationis & vendiationis , quod quo ad hanc dominus praeroga tivam pro quovis alio extraneo emtore habeat, & intra bimestre tempus quasi iure protomi seos uti possit ; licet non etiam quoad illam, quo tamen calu aeque & nihilominus domino denuntiatio fieri debet, ut stiat ipse quis di qualis novus Emphyleuta futurus sit. Atquin jam hic dissentientes regerunt, hoc domino satis adhue tempestivὰ etiam post donationem innotescere. eo i pso dum novum Emphyleutam donatarium in possessione mi inducit, atque ut ipsum in possessionem praedii Emphytrui ei inducat
ideo dominus rogandus est, adeoque ejus consensus, nimii iam ad indi. climem iuptis ionem, non autem ad ipsam faciendam donationem, necessarius erit: Donesi clo. Verum hoc ita concesta ferme videri posset quasi controversia haec Dae magis in verbis quam in rebusconsistat, quare di cemus Emphyleutam donare volentem debere statim ab initio suo domino indicare quod donare θ: cui donare velit, tum ut honot hie illi iti signum superioritatis exhibeatur, tum ut fraudibus &. collusionibus Emphyleutarum quorundam, qui revera vendituri, dicis gratia sejus.luum donasse dicent, melius obviam eatur, tum etiam ne domino invito persona quaedam ingrata aut foriἰ minus accepta postea Obtrudatur,. quam si ob causas dominus in vestire recusaret,uerificaretur illud : Turpius eiicitur quam non admittitur hostes: Praestat itaque abinitio, se donare velle, dom i no de nunciare, ut ille dona ..tionem confirmet,ejusq; voluntateEmphyleuta novus postea investiatur. Quod attinet d I. D. C. de prad. decur. & I t. C. defund patrim. Od S. 3. I.de locat. bene ad istos textus pro nobis respondet Sichard. in LC. deIe bt mi o. quod autem in L L7t. 6.su. de Ieg. i. dicitur simpliciter, legatum Emphyleuseos firmum esse, id interpretationem ae temperamentum ex L L 3. C. de Iemphyt. hoc recipit, fidam inm consenserit: :DOMil. d. lo. & posset tamen hoc casu morientibus major licentia permissa videri, eQ.tit. Lia Leg. f. Caniti. tosi Coeterv ad dissentientis Go edd. . Lis. n. . argumentum, ut quicquid olim in fundo vectigali iuris obtinuerit, id quoque hodie infundo Emphyleutico observetur: Sed olim, donationem vectigalium non desiderasse con Iensum domini Ergo &α
12쪽
Periculi. quaest. Acad. II. η IT
respondendum erit, salsam esse illam propositionem,lic enim novae Zenonis & Justin. Leges nihil novi disposuissent. V. I. I. l. locat. d l. . C. devmphyt. Et cerid ex ha propositione etiam hoc concludi pollet: Sed nec olim venditionem vectigalium desiderasse consensum domini. Per
L. DL ast ager Pectg. V. Denest. dc.I . pr. ct ex partesur. Fabr. 64. error.pra mar I. circa in. Ergo nee eundem hodiEdesiderare venditionem Emphyleuseos. Uerum hae e conclusio est absurda&.corura expressam, LLI
II eam phte ut a posse inscio Domino Embyleusin citra.
ε Stendimus in quast. acad. preced. principium LI. C.de lamp0t. generala esse,& quamcu nque alienationem inscio domino fieri probi- here , quoniam domini intersit maxime, non quemvis habere novum Emphyleutam, quod alii possint esse in fundo Emphyleutico colendo magis industri l. culturaeve peritiores, alij in ea non e solvendo promptio res quidam etiam magis accepti & coeteris gratiores au. I. i. de solui. θIiberat. ideoque aequius melius nos dicere dominiton sensum quoad ipsum alienationis actum statim ab initio. non vero solum postea tem po inductionis in possessionem, esse necessarium: Hlne jam videri posset ad rubricam propositam negative respondendum esse ; Enimvero cum in LL. 3.prin. generaliter prohibeatur Emphyleuta inscio domino jus suum alienare : Jam vero non tantum alienare intelligatur is, qui dominium dat, sed etiam qui dat rem hypothecae vel pignori. f. in. C. de reb alien neu alim. ex qua Dd. hanc propositionem firmiter nectunt: qui non potest lienare illa nec pignori dare potest: Et ergo consequenter, neque Emphyleutam Domino inscio praedium Em phy t. oppignorare posse. Verum hoccetamen non attento . fere omnium haec opinio est, Emphyleutam citra domini consensum id posse. teste Moster. 3sme'. s. n I. cur. f. EN t q. l8. d recte, quod si enim pignus in bonis debitoris permanere in dubium non venit, uti dicitur in I. 9. C. de pignor.- indubitanter quoque concludendum ab omnibus hocerat, nimirum Emphyleutam ita
oppignorare posse,& quidni posset , cum hoc modo nihil iuri domini
detrahat, nec eii atquam conditionem inscrat, i. M. epimor. etenim po-
13쪽
suo casu, debitorem postea solvere, pignusque luere non pol et ii quide n ne creditor fundum Emphyt cuticum distracturus, perinde ac si ipse et Emphyleuta venderet, hoc domino prius de nunciare debet, ut vel ipse fundum emat, vel alteri vendere permittat , atq; ita nihil quicquam
fiet contradi. 3. C. de Iempbrt. die vitabuntur simul incommoda. quorum in princ. huius quali acad. meminimus. Non ficile tamen improbabimus
si utentiam eorum, de qua testatur Iason. ind. l. y rectius & hic facturum Emphyleutam, si de hoc prius d c nunci et domino, se oppignorare rilla, nismirum ut ipse Dominus potius rem accipiat pignori, si certam & neces.sariam pecuniae summain Emphyleutae mutuo dare velit,atq; hoc faciet Emphyleuta vel maxime tum, si fortet plerem Emphvicuticariani fit majorem aliquam quantitatem pignorare vellet aura CI.insin pr. ibi Gore r. dele a. ut tamen haud existimemus Emphyleutam denunciatione hanc negligentem,jure suo id ed privari debere, siquidem ipsum ita contrad i. peccare negamus: Neque enim quicquam obstat quod in princistylis'. diximus in ea generalitrer prohiberi Emphyleutam ius suum alie- Lare , cum haec prohibitio de rara alienatisne intelligenda sit, perquam .lus ipsum aut alia res alienata verὰ transferatur: quod in casu pignora
xionis non transferri manifesti luris est, cum pignus in bonis Emphyleuitae remaneat. d. l. 9. V. Geil. 2. D. 2s. n. 6. quomodo etiam Dustia ex d l. .
collecta propolitio suit allegata, quod ea procedat in dispositione favorabili, V. G. testamentorum d I n. non etiam poenali. caducitatem de pri vationem inducente. Negu rant ρ. r. emb. s. n.73. Hisce ita praemissis, in. fertur nece statio, Dominum ex causa factae oppignorationisad privati- Mnem agere haud posse, unde diveista reudi & Emphyleuseos elucescit. videatur c. i. 2. F. s s. ibi: ut nulli seceat Fcudum totum rιlpartem aliqvim rendere. Pelpignorare, ut quocunq. m. st alit risine permissione domini: Et licet alia; a Feudo ad Empbyleusin bonum & frequentissimum ducatur
.argumentum. Everbard. in top. in loc a Dud, ad Fmphyt. attamen nunquam
licet a juribus Felidalibus argumentari ad correctionem Jutis commua aris arg c. t. r. F. l. Frιrbήrd ivd tr.in toc ab Lmpb. ad Dud.n. 8 99. Caeterum quid si res Emphy leutic ria in eam quantitatem oppignorata suetit, ut . ejus impolierum luendae vix aliqua sipes esse possat,adeoq; cum creditor pignus pene in proprium patrimonium redigere, suumq; esse arbitratia ossit. Iio i .in n.prin. e tu 3. quomodo non hoc casu oppignoratiomemsubsequetur ipsaalienatior alienationis autem poena est ipsa Irivac
14쪽
tio. sved l. 3. Verum quamvis cessante debitore intuenda repignorata subsequatur quidem distractio, eum ea tamen juxta praescriptam serm in creditore fieri debeat, adhuc nulla interetur iniqua conditio domino; quam formam igitur si nec creditor obser vaverit, inscioq; domino rem distraxerit, ita demum privationis poenae locus erit: Unde nec regula haec quod quando unum prohibetur, censeatur prohiberin-mne id, per quod pervenitur ad illud : ob stabit, quamvis enim per pignorationem deveniatur tandem ad alienationem . eo iplo tamen do. mino, sicuti ostendimus,nihil praejudicatur, neque enim Emphyleusis pliciter est res quaedam alienari prohibita. licet nonnulli Emphyteu- sin ad hanc classem rerum alienari prohibitarum, male reserant, ad qui, tamen Fredum pertinet d. o. r. F. 3 sed alienari potess, sub conditione requirendi prius consensus domini, qui si intra certum tempus, puta duos menses, senon de elaret,eo viriti timo alienatio fieri potest: d. I. 3. . Et alias procedit tantum dicta regula per interpretationem extensi vam,ci itaque non habebit locum in dispositionibus poenalib. stricteq; intelligendis. Negurant. d. l. Quare quamdiu debitor Emphyleuta pota pignoris obligationem in solutione Canonis non cessaverit,absq; metu caducitatis pignus consistet d. l. l .vi pignorib.
An dominus recipiendo canonem praeteriti temporis, citra
expresem protestationem siver fure expellandi 2 praejudicasse intelgigatur
λ Emini non ita pridem in facti contingentia de hae quaestione
criter dispu tatum fuisse, est enim quaestio gravis, dissicilis & controversia, nec ab aliquo interprete Mare ex plicata, teste Fastin. I. contrον. M. quae mihi tum placebat sententia,ea nondum displicet. Constat a tem Emphyleutam non solventem pensionem seu Canonem ad toater Zin fel per triennium,cadere iure suo ILC.deIempi t. ideoque ipsum a Domino post hane moram triennii, ea nonem ab Emphyre ut a de prae terito hoc tempore offerente, nihilominus citra tamen pratastiaionem ac cipiat , an ita remisisse caduci atem intelligetur, neq; ideo postmodum possit. si maxime vellet, Emphyleutam hune expelleret Sane hic dubitas
15쪽
urtselibid. etiam totius triennii canone prius oblato di accepto Em phy-eteutam adhuc expelli poss quin imo, etiam Emphyleuta prius ex pui sua nihilominus Canonem praeteriti temporis ab eo peti posse. atqi illi negant, Dominum recipi rudo canonem videri suo juri expellendi renunciasse tametsi non telis ficatus suerit, nihilominus salvum sibi jus cadueitatis esse debere : Hanc sententiam tribus potivi. argumentis pro ipsis confit m ibimus. r. De JCivili, elapsi retennii moram non potest per oblationem & Golutionem postmodum a se faetam Emphyleuta purga
ete, secundum veriorem sententiam de qua Onan 7aomm. II. no. Ritur
partat Fevdib. 2.c.yq 49 Tremita ib. a uit. Libit sachον. Fachis. d. lib l. c. 98. & ergo oblata & a domino accepta Canonis in praeteritum debiti solutio iurio pellendi non poterit obstare aut praeiudicare: ratio consesso jyssi quidem expellendi, Domino competit ob moram & culpam, in camnone pertriennium non praetando,commissam,quae mora cum per le-ram Canonis praestationem non purgetur, utique ea praestatio ius illud non adimet. Quare licet Dominus solutionem sine protestatione ac ceperit, aequὸ tamen ob moram de culpam Emphyleutam eij cere pote- .rit: Quoniam a. ubi quaeres ex diversis causis di quidem conjunctim debentur, ibi utrumque potest accipi: sic locator etsi debitam pensi onem a conductore acceperit,finita locatione, rem suam tamen repetere
potest: vi/ notissimi iuris est a sed Cimon de ipsa res Em phy te utica ex
causis debentur diversis: ille pro annuo usu rei, harx ex Iure Domi vj, pr ut enim locatio non mutat proprietatem, L 39. s. locat. ita nec Emphyinteusis l. l. inf. C. de Iempb i. cum igitur pensio non pra letur pro re, sed pro usu rei,& eo quidem Praernito, non Futuro, si quidem non initio sed
in fine anni solvendus est Canon. V.Iasan .in d. l. i. . de Iemphyt.cot IO.Persuri 2 conclusio) plane absurdum erit dicere dominum, pensionem prae teriti temporis jam debitam accipiendo , videri rei ipsi in futurum renun- classe, pro qua omnino nihil accepit: sic namq; Ac ablurdo foret dicendum . loeatorem debitam pensionem diolono accipiendo rei vindicatione videri renunciare et Quod igitur dominus respectu temporis prate siti accepit, eo ipso suo jure sibi in Futurum competenti nihil praejuqdicare potuit et Sed pensionem pro usu rei Praeterito accepit e Ergo eo
apso suo juri vindicandi aut expellendi nihil praejudicavit ; QuoaIus Domino ob cessationem de culposiam moram primum elapso tr -
16쪽
eniuo competere coepit. l. Facit maxime N. Do. c. g. aut fur qu res G.
deSS. Ecesesquae manifesto probant, utrum; permitti Domino. N Emisphyleutam , ob cessationem triennii expellere, & pensiones non Iolutas ab eo petere: Et licet d. N. ct auth. loquantiar de Emphyleus Ecclesiastica. nul la tame est ratio differentiae,cut non idem in Civili debeat recipi. cum haec ab illa solo tempore scilicet quoad I Civile distetat, ut in Ecclesiasti ea ob moram biennii, in civili, triennii, Emphyleusis cormnittatur, d. N. Oaath. Et sane de ICirilitam nec in Ecclesiastica, quam Civili Emphy. teusi, haec mora seu cessatio satisfactione quantum vis celeri postmodum purgati potest, Cevan. die. Giphan. ad La.C.ia Iemphyt. Et ergo quoad u- tramq; Emphyleusin hoc casu idem jus erit, ac utrumque domino vide bitur permissirin t Iure quidem Canοηιο Emphyleutae iacilis eeleri satisfactione moram purgare licet c n. de locato Tachm d. c. . unde videri 'posset hoe admisso simul dispositioni in d. N. O auth. sed tamen solum quoad Ecclesia Emphyleusin tacite quasi derogatum esse, non etiam Em Phyleusin pri ati,de qua hic quaerimus. Quare cum in Ovili Em phyleuit oblatione quantumvis celeri non evitetur poena, nec purgetur mora. Consequitur Iure Civili Caesares domino,hoc nostro in casu, utrumque ad
hue permissum esse. . Verum, licet haec ita non improbabiliter disputentur, attamen dura haec sententia nobis videtur, quam δpprobare adhue religio est: Certe duri ssimum est affirmare , posse dominum, postquam fundo eje incerit Emphyleutam , simul etiam canoneio, Propter quem non soluistum i plum eiecit, extorquere, nos id nuspiam proditum existimamus Hoc quidem dissentientes putant probari per d. N. I ao. cap. 8. 9 d. aut Marua res. qui textus sunt urtii argumenti loco citati) sed falluntur: Itaque a d. N. Io. cap. 8. ex quo d. asu h. delumpta est, respondendum erit,
abi loqui Iustin. de Emphyleuta Ecilem a quo non bend infertur ad Emphyleutam priuati: quoniam domus venerabiles speciali favore dignae iunt, Sprivilegiatae magis, arg. t. t. C. de S S. Miles N. ιθ Mis I. Et plane specialem rationem habet quod in d. cap 8. dicitur: nimirum etsi praelatus seu oeconomus Ecclesiae ab Emphyleuta, quiper biennium in
solvendo canone cessaverat, postmodum canonem teceperit, nihilomunus tamen data est licentia venerabili domui seu ipsi Ecclesiae eundem Emphyti adhuc expellere ε, quoniam jus quaesitum ex caducitate, Praeae datur oeconomusve in praejudicium ipsius Ecclesiae remittere non po-
17쪽
tuit: quod bene tamen ipse Dominus canonem acceptans in sui ipsius prae iudicium remittere potuit. Quomodo in simili dicerem, si non
ipse dominus, sed ejus procurator,canonem restantem absque procista tione reciperet, non tamen videri remissam caducitatis poenam, a g. I. 28. 6. a. ibi: donanes eum ivi non habere . depact Fachin.dc. 9. in n. Sin haec responsio non satisfacit, dicam, quoniam in d. c. 8. con tinctim de prO- miscue tam de locatione,cllaim Emputeus agitur, in eo praedicata : existere, efficere: propriis subjectis commode applicanda esse, ita ut quod de exactione dc eIeutione copulate dicitur, non ad utrumque, sed ad alterutrum,. puta locatiovem, referatur : quomodo in simili respondit Pachor ad Tr. dist. 2 i. rbio sit. D. Pol l. 9 dist. s. th. i. sit. C. Perspreterito. a. pol. 2. Quodi
attinet argumentum secundo loco adductum , responderi ad id potest in eo elIe fallaciam finis: quoniam principali pensionis solvendae finis
est, recognitio dominii, V.q st. aca praeced. s. Vatisc.de lamphyt Ti.n. Is., quod cum Emphyleuta pensionem non Livendo intervertere velle vi
deatur, id eb Domino suae rei vindicandi potestas est : Hinc disconvenit similitudo a locatione petita. etenim pensio locationis pro mercede est&datur pro usu rei fructibusque perceptis; quae ide5 proportionata fructibus praestari solet. Ad argumenturii primum supra propositum potest dici, antecedens illud ICirili verum esse, & inde bene inferri, ob cessationem & moram jut expellendi domino competere; quam ino ram etsi celeti oblatione Emphyleuta postea purgare canonem* offerendo ipsam poenam caducitatis effugere nequeat, si tamen Dominus oblatum accipiat neque ius expellendi prorutando sibi reservet, quaeritur an ita citra protestationem accepta solutione, jure expellendi uti possit pquod non videtur arg. d. ι 2. ibin volenti ei licere: item ibi: si dominus voluerit: C. de Iemphyt. cum enim dominus hoc jus suum remittere, & Emphyleuta osterens sperare possit dominum oblatum canonem smplicia ter accipientem jure suo non usurum, ideo dominus vel voluntatem suam verbis declarabit, jusque illud protestando reservabit, vel in dubio censebitur ipse facto, hoc est,ublatione accepta,ei tacite tenunciare,vos luisse,arg. l. . f I. quib. molpign. NIhV. Quare rectius cxistimarunt Iason. in d. L i. C. de IeMp t. clar. S. Emphyt. q ID. Fac bin. d. c. 9'. 2cbον. ad D. d. L. Sc ob cellationem triennii quidem dominum ad privationem agere posse, sed tamen si citra expressam protestationem Ob Ia tum postea canonem receperit, i plum remisisse caducitatem intelligi, he. e
18쪽
aE Urmarunt: pro quibus aliquot adseremus argumenta. i. Quem
dominus pro Emphyleuta videt ut rursus agnovisse, illum non potest sine nova justa causa postea ejicere: sed dominus oblatam pensionem recipiens, ut ipse te dominum profitetur, ita quoq; solventem pro Emphyleuta videtur agnoscere t Canon enim solvitur in recognitionem dominii, prout ergo cui Canonem solvimus, eum domin tunsandi reis cognoscimus, ita petiit et qui eundem a nobis accipit, nos Emphyleutas suos agnoscit: ex natura relativarum. Qui itaque canonem non solvit,
Emphyleutam se negare videtur, adeoq; jus dominii interve itere velle, unde jure suo privari potest: si nunc ab eodem canonem praeteriti tem poris absque protestatione recipiamus, ei poenam hanc remisisse recte intelligimur. a. Si dominus poenam, puta loo .aureorum, ab Emphyleuta, ni debito tempore Canonem pendat, stipulatus fuerit, & Eminphyleuta Canonem promi ta tempore non solvat, Dominus tamen non potest utrumque depanam hanc &simul Canonem petere,fecundum veriorem sententiam, quam quoque probant Treatl d. do. Hy. tb ait.F. ibia Uunn. Ergo neque etiam poterit dominus si per triennium Emphyleuta canonem sub paena caducitatis sol vere neglexerit utrumque, Scpaenam caducitatis exercere aicque Emphyleutam expellere quae letalis poena est & canonem simul exigere: UIoniam non apparet letalis,dccon penta poenae hac in re diversa aliqua ratio: Quare infertur firmiter: poena conventa de pensio simul exigi non potest: Tr d.Iit F. Ergd neque poena legalis exerceri & pensio simul accipi: sed dicunt dissentientes.
licet alterutrum, vel poena conventa vel ipse canon accipiendus sit, posse tamen alterutro horum accepto nihilominus Emphyt. expelli: R. kIunn. ad Tr. d. Io tr prout igitur accepta V. G. poena promisera. Emphyt. adhuc potest expelli, ita quoque hoc nostro calii accepta pensione. tamen Emphyti ejici posse r Uerum replicamus hoc ab ipsis male dici. quia sic duplex poena ab Emphyt. exigi posset, poena conventa di legalissimul; male; juxta Clar. d ,.q8.n 1 a. quin i md potius uti diximns argumentum nostrum hoc est: quia poena conpenta non potest simul cum pensione peti: Ergb neque etiam possit ligatis e prout igitur non potest
accepta pensione, poena etiam loo aureorum promissa peti, ita neq; accepta pensione, poena legis, nimirum caducitatis amplius exerceri: semper enim manet, pensionem non posse aut debere cum alia poena peti, si versaeaa Iegis, sit se conrtntionis sit: Quae Phine quoque confirmantur.
19쪽
quod regulariter resipia&poena simul peti non possint,pιr l. q. g. . A dou mali excepi. cum igitur privatio jutis & fundi Em phyleutica sit te is vera poena d. L t. C. de leviphyt . non poterit dominus simul& Emphy te utam expellere, & nihilominus Canonem exigere : quo faciunt q- . vel maxime l. lo. F. i. de publican. 2 vectio ubi alterutrum vel pessere con ductores, vel pensiones abiis exigere permittitur: & l. q. com ratis l. q. C. depact. int, emi. ubi dicitur venditorem, qui precium accepit, iuri vindicandae rei renunciasse videri;.Et ergd similit: r Dominus Ca-monem recipiendo jus vindicandi fundi remisisse intelligi poterit stique in eo vis argumentationis ex G. st desumptae posita est, ut proinde. impertinens sit ad eas ex Donet lo& Giphanio ab Eunnis d. lo. transscripta responsio. Concludimus igitur dominum,si es canone accepto a huc jure suo expellendi uti velit, de eo testificari & pto testari debcre, e rad ι . f. i. qui b. mod. pign. vel hyp. quod ipsum cum dissentientes ut G ph.ι n. d. lo. putent etiam tutius dominum facturum. eo i plo se opinioni ruat quadanaenus dissidere. satis declarant. Atq; haec nostrassententia det. 1 Cananico in dubium vocari nullo modo potest, quod eo iure E p by celeri satisfactione moram purg re permittaturis c . de locat. D
IPatauinvecta in praedium russicum, au es
Communissimὸ Interppi ad F. . I. tiast. sentiunt invecta & hiat in praedium urbanum tacito pignore obstringi; sed an o quatιn 'hac in re praedia rustica ab urbanis disserant, &olina de hodie controis et sum fuit: prorsiis tamen idem jus in praediis urbanis&rusticis hac imre obtinere debere, quis hactenus sentire volirerit, deprehendi nemi-nem, ut adeo falsus siri Hunn.a Trevit. volt.dist rub η. sententiam talem quorundam fuisse referens, quae & nulli unquam in mentem venisse, di manifesto saltissima dici potcst, per L .inqvib. caus pign vel hypoth. eorlure utimur, inquit IC. ut quae in praedia urbana indu Aa illata sunt, pirgnori esse credantur, ouasi id tacite coηrenerit, in rusticis praediis contra observatur. d. I. q. communissim E itaque Interpp: de hoc sentiunt, inter
illata inWectaque in haec praedia discrimen aliquod esse ; Communi si ma autem veterum Interpp. sententia haec est, quod solasilantia domini sum. iat, ut invecti & illata in praedium rusticum hypothecae obligen
20쪽
Nir, ita Ariel. Faber. Iason. GOme ait in d. S. 6. n. Br. Bl. Duc.Callaensa ktJ. in l. s. C. lasat. qu sequitur Tr d. Pol 2.disp. l. tb ψ.ut proinde iterumfal DNun, ad D. rol. .d p. s. q. to.' qui hanc communem Dd. opinionem esse air, quod specialis pactio de pignore requiratur u Nos existimam uxinter res illatas inductas ve ab inquilino in praedium urbanum di a colo no in rusticum hanc verissimam esse differentiam , quod isse ipso jure Perinductionem in aedes eonductas tacite hae vero non nisi percoventionem seu pactionem dep gnoi Unterpositam,& ita expressξ,locatoII sint obligatae: haec piae rorumq; Neotericorum sententia est, quam Bolidis rationibus evicit Ba. h. asTr.d.d p. . tb 4 νοι. d. quibu nunquam satisfaciet mmitti vel quisquis alius dissenties: N os unico, sed immoto ara minento,contenti elimus: Qua sententia omne discrimen inter locationem praedii urbani&rusticiti, itidea non est amplectenda, per. d. I. q. inquib. ca pig.Sed id facit Comm unis Dd. sententia, quam, uti diximus. Tr O Hun .sequuntur: Hoc autem ita ostendimus i Si ex lola scienti di domini in vecta in praedium rusticum pignoriobligarentur consequere tur οδ quoq; t.icite pignori obligari, contra d l. 4. ratio consequentiae: quoniam nudat scientia domini non potest inducere pignus expressum, D quidem in materia contractuum & obligettionum illud expressum dicimus,quod apertam convent onem partium adeoq; voluntatem duo. rum plurimum .habet L .deract. Et ipsi Dd. omnes frientur cientiam hane non esiicere,qiro minus hypotheca haec tacita sit & maneat: unde ipsi, etiam speciem hvpothecae tacitae ct quidem generalis constituunt in hisce inductis illatis verebus in praedia conducta, tam rustica quam urintiana, V. Neglicant de pignor.past.prim. t. mmbro. ο per totum. ct praespa n. 28. O rq 3. Aut itaque sola domi rustientia non sufficiet, aut sequetur
contra oppositionem JCti iis di. 4. invecta quoq; in praedium russicum I rinde haberi, atq; s tacit λιssent obligata, de consequenter it&nullum cin parte discrimen esse: Quae in predia urbana inducuntur, pignori esse creduntur quas id tacitd inter partes convenerit inquit IC. indes. q. similiter jam idem dicendum i qua in ru'ca in vehuntur, pignori esse creduntur, quasi id quoq; tacit conus nerit, sed hoc est centra d. L . Eteonim licet insuper domini nuda scientia accedere debeat, attamen non, nisi tacitum pignus constituetur atq; talepermanebit.& sic adhuc sequotur necessario , inuem inpradium rusticum pignori esse quoi tacite id is: ycaerit,adeoq; oppositio di differentia a JCto in d. I. q. tradita, e ver-