장음표시 사용
121쪽
eo se); omnesque monemus in Domino consanguineos, familiares , aut ejus heredes, qui uuPer defunctus est, ut Ecclesiae Presbyteros H statim inducarit, si commode Possint; curentque , ut quinusque ille domi jacuerit, sine intermissione orent Super eum a l.
a. Sub noctona hora su neris propinquante, quotquot invitati sunt, ad Ecclesiam Parochialem se conserant omnes, nisi Metropolitanae nostrae Capitulum intui veniat, cujus est eo casu et quam in Ecclesiam conveniendum a proprio etiam Paroelio, et qua Procedendum sit via constituere. 3. Deinde vero, quum parata sunt omnia; domum defuncti
adeant ex ordine una cum Par lio, cujus et necessarium esse Conissensum edicimus c , antequam esseratur cadaver, et ad quem d claramus omnimode pertinere Consucia laeragere Christianae lileiatis ossicia, iter fiatuere studendo maxime brevitati, et ceteros associantes ad Ecclesiam subsequi sepulturae; ad cujus fores jurisdictionem omnem amittat b), ejusque deponat insignia. 4. Inter eundum defuncti Parochus, nisi sit Metropoli ianao nostrae Cura ius, loco cedat cuicumque Parocho sepulturae; studeatque, ut ante primam noetis horam, quantum sieri potest, sinis huic sacrae pompae imimatur. 5. Stolas delatio solis Parochis, vel eorum gerentibus vicem communi quidem jure permissa est, legitimis privilegiis semper exceptis; caque carentes, jus Praecedentiae ς , quae ad eos, delata stola, liertinuisset, amittant. Crucem erigi it Parochus sepulturae h); et si quis ea selluliendus Sit in Ecclesia , quae nequeat ci u-
ni. De ordine proeedendi et e. cap. 5 S a. in Additionibus. I ) Sacr. Cone. Congr. apud Ursayam
h) Statuta Clei i Romani. De Ordine
122쪽
cein erigere, Parochus , intra cuius limites coustituta est sepultura , crucem attollat sa). 6. Postquam cadaver illatum est in Ecclesiam, serotrum in medio deimsitum ita statuatur Jθ, ut si defunctus extiterit Laicus pedes ejus sint versus altare majus, Si vero fuerit Sacerdos, versus altare majus sit ejus caPut. Maximeque notandum est, haudquaquam decere pauciores in altari, quam circa cadaver cercos ardere; seletrumque , nisi magni nominis in eo jaceat persona, non debere ultra circumstantium capita extolli. 7. Juvat etiam hic admouere Missam de Requiem recitari, aut cani non posse, quamvis praesente cadavere, in triduo majoris hebdomadae , in Naiivitate Dominica, primo die Paschae, Pentecostes, et in sesto Patroni, seu Titularis Ecclesiae, ubi cadaver expo
situm est c); et ulterius ubi patet publicae adorationi Venerabile
8. Quoties alibi, quam in propria Parochia defunctus est tu
mutandus, soniper est Persolvenda ejus Parocho, quacumque rinmota exceptione, Canouica portio-; quarta scilicet, seu alia pinguior pars juxta conventiones, atque consuetudines in hac etiam Civitate vigentes, omnium intorticiorum et candelarum, quae tam lier viam, cluam in Ecclesia aCcenduntur, tam circa cadaver, quam etiam in altaribus , non solum vespere, sed etiam mane, ad no
mana Constitutionis se) modernae Benedicti XIII. Quidquid reli-
ipuim est ad Ecclesiam pertincat tumulantem ).9. Iu eo tamen eventu, in quo tumulans Ecclesia nequeat Crucem attollere , atque ideo cum sua Cruce interfuerit Rector Ecclesiae Parochialis, intra cujus limites Ecclesia sita est sepulturae ; ita reliqua portio lancratis instituatur inter utramque, ut quarta prius detracta, quam ad defuncti Parochum certum est pertiuere, quictimque ille sit, quidquid superest ex intorticiis et cereisi in Per Viam, quam in Ecclesia , tam vespere, quam mane in su-
α Saer. Bit. Congr. apud Barb. in Defmerus et apud Pictren, in consti Pont.
123쪽
nere accensis, totum id ae tua lance inter Ecclesiam tumulantem, et Parochiam , intra cujus limites ea tumulans Ecclesia posita eSt, dividatur; nisi aliud peculiare pactum legitimum intercesserit. io. Non aliter observandum esse decernimus, in iis omnibus dispertiendis emolumontis ab eo quovis motis provenientibus, qui vel in Ecclesia Moniatilina, vel in alio quolibet oratorio sibi scitulcrum elegerit. Libi ex Praedecessorum nostrorum Constitui ionibus γ), quibus inhaerendum csse censuimus, sunereas obire functi nes ad Parochum illum, in cujus territorio constitutum est Monasterium vel oratorium, i rivative quoad omnes alios spectabit b . II. Ceterum, quum in iis laneribus, quae per viam soleinniter producuntur, non omnia in hac Dioecesi devolvantur ad Ecclesiam lanalia, qui hus associatum est cadaver, sed medietas eorum dumtaxat, et duo Praeterea, quae Cruci deservierunt cum quibuscumque cereis tempore absolutionis Ecclesiasticae ad quodlibet altare, et circa seretrum etiam ardentibus; ea de re declaramus atque praecipimus Parochis M'pulturae, atque omnibus tumulantis Ecclesiae Rectoribus, ut quacumque tergiversatione seclusa, reliquam medietatem lanalium per viam accensorum, duobus tantum detractis, d lancti domum remittendam, alicui ex heredum commissione Consignent. I 2. Heredes autem, nisi curaverint ut Exequiarum temtac re, saltem ad aram maximam, et ad cadaver colluceant saces tu num
ro competenti; novorint praeter duo lanalia cruci destinata, quatuor etiam ex eis, quae ad hereditatem pertinuissent, adhibenda esse in Exequiis, inter utrumque Parochum post peractum hoc christianae pietatis officium, servata debita proportione, de qua superius, dividenda. 33. Et quoniam compertum est morem inolevisse, ut in eorum laneribus, qui quum viverent, adscripti erant in aliquo Collegio aut Academia, plerique fideles ex eorum consortio accensis lanalibus cadaver associent majori cum pompa; ne piae huic consuetudini ullatenus derogetur, et ne sensim inseratur praejudicium Ecclesiae;
a synod. ann. 37io. hoe tit. , αα. novissime tamens XI. in Edict. sub die
M Saer. Bit. Congr. 29. Nov. 163a. 26. Ianuar. arao in Bullar. coni. pari. a. apud Barbos. in colleci. verb. metum et
124쪽
statuinius et mandamus, ut Si clui deserunt saces in liujusmodi a me talionibus, si ut in habitu laicali, nullo lue sulterinduti Sacco pomni tunitae, lautummodo teneantur ea de re Parochum, cujus interest, praemouere, nullo pie liaclo saces ab eis delatae putentur sub po iione Canonica comprehensae. Si vero sint in habitu a Clericis, aut a Constaternitatibus in sacris stinctionibus adhibito, iaces, quas deserent, Parocho sive Parochis, prout de jure, acquirantur. 4. Commendamus interim, atque in vinculis caritatis maxime obstrictos habemus cos Parochos, qui Pro ejus qualitate personae, quae in paupertate decessit, nonnullas s.ces ad certum numerum praefixas, ut augeatur funebris apparatus, ultro permittunt, nihil
I5. Non solum autem canonica portio ad normam Bullae Benedictitiae jam expressa debetur Parocho, sed etiam ejus duplum distributionis γ), quae tribuitur ceteris quibuscumque lanus publice associantibus. Si vero vices alteri Paroelius commiserit suas, tunc unam tantum distributionem Sacerdos, qui gerit vices, acquirat si, eam scilicet Paroelio debitam, si i er se intersit, non autem eam insuper, quam ceteri oblinent Sacerdotes aut Caliellant.16. Sed nisi Parochus sive per se, sive per alium associaverit suum Parochiauum usque ad fores tumulantis Ecclesiae quod audivimus in privatis interdum associationibus evenire heredes ab onere liberamus sta vendi quidquid emolumenti constitutum est pro associatione hujusmodi Q, sive id in communi massa com-t,rehensum sit, sive distinctum ab ea, tres scilicet cerae libras, aut aequivalens; in suo semper robore permanente quidquid huc usque legitime consuevit Ecclesiae cuique solvi Eleemosynae nomine. i . Rurali Parocho pro rusticis iis humandis hominibus, quibus
nec hona Sunt Propria, nec accepta in Eml hyleusim magno cum commodo, quibuSve multum lucri, aut ex mcreatura, aut alia quavis Ex arte non obvenit, quemadmodum alias constitutum est d), elemmosyna detur juliorum decem; et si infra duodennium sint ii,
125쪽
qui humandi sunt, trium dumtaxat juliorum. Sed Parochus t ncatur, et in hujus aetatis pueris esserendis duas circa crucem candelas accendere, unciarum saltem duarum; in celeris vero, liraeter candelas duas cruci adhaerentes, quatuor ad aram maximam, et quatuor
ad cadaver disponere tiropriis semper expensis. Nulli tamen Perlianc Constitutioncm volumus esse prohibitum eo, quo maluerit, maiori apI,aratu sibi lanus instruere. I 8. Quemadmodum, ut par erat, jurium Parochialium indemnitati consuluimus, semperque paratam fore jam nunc promittimus opem nostram γ) quotiescumque constiterit incongruam extitisse funebrem pompam, babita personarum ratione, ut compellamus si heredos ad ea reddenda Parocho debita emolumenta, qui-hua fraudatum esse contigerit : ita statuimus, enixeque jubemus, ut siquis decesserit egenus et pauper, propriis Semper expenSis Parochus praestet quidquid opus fuerit ad eum christiano rnore sepeliendum, posthabita omni spe lucri. Atque ila duo saltem lumina in ejus cadavere deserendo circa crucem adhibeat; quod etiam in pueris et insantibus quibuscumque ad Ecclesiam declucendis servandum est inviolabiliter. Si quis supremum hoc pietatis ossicium negligere, vel ad minimum differre turpis lucri gratia non erubue
rit Q pro modo culpae Puniatur.
I9. Contra vero Par hos praesertim rurales monitos volumus
Deo gratum fore, Nobisque jucundissimum, si, Tobiam aemulantes virum misericordiae in sacris literis se satis clarum, tum
Verbo, tum etiam exemplo, populos identidem excitent sibi subiectos , ut in pauperum hujuscemodi cadaveribus sepeliendis se se misericordes exhibeant, os fietantque, ut vel aliquot huic operi tam pio destinentur alterne, vel alia opportuna ratione hoC christianae charitis ossicium alacriter peragati P. cio. Quotiescumque quis in aliqua decedat Parochia, cuius minime sit parochianus essectus, Rector ejus Parochiae, intra cujus limites is mortuus est, ejus extrahendum esse cadaver Pra
126쪽
moneatur, et nillil ultra; sed Jura Par litalia ei Parocho reserventur illaesa, in cuius territorio fixam liubet habitationem quisquis alibi mortuus est. Si vero longinquitas, aut incommoditas locorum lini edi inerato sint a , quominus extrahatur cadaver, et alio transferatur; in ca laarochia, in qua quis decessit regulariter selieliatur; de prolirii tamen Parochi Permissione, quantum fierii olest, cui debet etiam quarta seneralis omnino persolvi.α i. Nil juris habeat Parochus Urbis ad ca Commoda, quacciana lite sint, nanciseenda, quae ex stinere proveniunt illius iters nae, clitae quum rure, in quo Suam habet Parochiam, sese ad Urbem contulisset, in ea brevi Post tempore occubuit; sed omnia ea rurali Parocho tradeuda esse statuimus, dummodo erecta Cruce ad Urbem adveniat cadaver elaturus, Si Velit et commode Pusit. Contra vero si ne tueat, aut nolit omnino Civitatem intrare ruralis Parochus, saltem ad portam usque procedat, ibique cadaver, quod Parochusi ivbanus cum Propria Cruce eo usque comitabitur, expectet excilitatque. Interim duo intorticia Cruci assignata extinguantur in portae limine, Iliae Parocho Statim urbano tradi praecipimus. 22. Non aliter observetur, si quispiam in Urbe degens, in se- initerum ruralis Ecclesiae inferri se mandet ad normam inseriust raescribendam; eo tantum discrimine superaddito, quod in funerelaer Urbem ducendo, licet electae sepulturae Parochus ad esserendum cadaver accesserit, Parochus defuncti debet nihilominus interesse; et ubi ventum erit ad portam, ei danda est canonica portio.
Idemque prorsus jus esto, quum quis ruri degens, ibique decedens,
servata debita forma in Urbem transserendum sit.
23. Ubicumque licitum est eligere sepulturam b . Si quis ea
non electa o vivis excedat; siquidem aut familiare habeat sepulcrum, aut proprium ejus Communitatis, in qua vivens adscriptus erat, Apostolico privilegio munitum, in eo tumuletur; sin minus, in proliria semper Parochia. Advenas autem et I eregrinos, quamquam ii communi Iure selieliendi usso videantur in Cathedrali c , in ea tamen Ecclesia si , in cujus contigerit eos occubuisse Paro
127쪽
chia, volumus terrae mandari; nullatenus recedentes a consuetudine
adhuc servata in hac Dioecesi. α4. Universi Religiosi ac seculares Clerici, cui lasciumque status vel conditionis existant, meminerint in virtute sauciae obediuntiae, ac sub interminatione maledictionis aeternae sibi districtissime vetitum esse a sacris Canonibus a), ne aliquos ad vovendum, jurandum, vel fide interposita, seu alias Promittendum inducant, ut apud corum Ecclesias sepulturam eligaui, vel jam electam ulterius non immutent. Si secus secerint praeter alias poenas insticias b , excommunicationem incurrere eo ipso se sciant c . 25. Nemo pro terra, tu qua sepulcrum est effodiendum, aut pro sepulturae jure concedendo Vel usu, quidquam praesumat exigere d); in Ecclesia vero si quis nova sepulcra condi permiserit, Nobis inconsultis, aureorum duorum Poenam e Solvat. 26. Duo saltem testes H, quibus exinde neque Privata, neque communis aliqua proveniat utilitas, tu Curia nostra juridice examinandi, sepulturae probent electionem legitimam; quoties de ea neque per Testamentum, neque aliter Satis constet. 27. Consuetudo corpora defunctorum non humandi, nisi tmest horas viginti quatuor ab eorum decessu inviolabiliter Observetur; interea liceat nulli quocumque praetextu iis dissecandis manum admovere, nisi facultate a Nobis obtenta; quam nemini concedemus, nisi saltem ab obitu horarum duodecim v intercesserit spatium. 28. Neque sane unumquemque indiscriminatim fas est ad Ecclesiasticam recipere sepulturam; sacris est enim Canonibus h)institutum, ut quibus non Communicamus vivis, non communicemus defunctis; et Ecclesiasticae in transgressores sancitae sunt i lmenae. Si quem itaque mori contingat nominatim excommunicatum, vel publicum Clerici percussorem, manifestum Praeterea Usu -
α) Cone. Gen. Later. 4. decreti 56. Cap. I. De svult. in s. η cit. cap. I. e) Clem. uIt. S. Sane. De Poenis. α) can. Questa est et seq. 13. quaest. e. Cep. Abolendae. De sepult. H Citata Statuta Cleri Romani. De jure eligetidi s Pult. eap. 3. S. 3. f Cone. Narbon. aun. 16 9. De s
o cone. Prov. Med. 5. sub D. Car Io Quae pertinent ad fun. S. Dclatum.
γι) Cau. i. as. quaest. a. cap. Sa cris. De septili. 0 Cit. cap. Sacris, et in Cleui. I. de Sepult..
128쪽
raritim se , aliosque notorie viventes perdite ac sagitiose Jo; nisi saltem dum agerent tu extremis H, per Presbyterum juxta sorma in Ecclesiae fuerint absoluti, emeterium, et alia eis Ecclesiae sit fragia deneganda sunt. In rebus autem dubiis Nos consuli volumus. 29. At pie, ut in Ecclesiis nihil indecens relinquatur, suprema Romani Pontificis sanxit auctoritas bi), ut capsae omnes et deIκ sita, seu alia cadaverum conditoria Super terram existentia omnino amoveantur, et defunctorum corpora in tumbis profundis collocentur infra terram. 3o. Si quis igitur Apostolicae Constitutioni, et Praedecessorum nostrorum ea de re pluries editis nondum paruerit jussionibus se , intra duos menses pareat omnino. Si quae Vero sunt ex aere vel hapide movumenta, quae Potius splendorem Ecclesiae conserant et ornamentum, exemptis ab eis, Si quae sunt, ossibus et cineribus, I ermanere non prohibemus. Prolae altare, ubi Corpus et Sanguis Domitii conficitur, nemo sepeliatur Imo, si quae sunt ibidem effossa sepulcra penitus obstruantur u ; cetera vero duplici contegantur operculia.
DE PRAECEDENTIIS.osteaquam do Praecedentiis in Ecclesiastica IIierarchia, quae, ut memorat Tridentinum μι , est Castrorum acies ordinata, nonnulla speciatim attigimus; ad firmandam in genere laraecedendi rati nem sollicitudinem Nostram convertimus. I. Statuimus itaque, ut in propria Ecclesia Parochus quilibet in sacris quibuscumque lanctionibus peragendis praelationis honore decoretur; et si quando is Ecclesiastica munia aequeat quacumque
a) cap. De vor. cap. Quam qim n. EM. in b. h) Caii. Placuit. 23. quaest, s. e) Cap. sinat. De s Pult. M Pius V. Const. Cum primum edi .anii. i566. D ut in Ecclesiis. H Synod. Prov. Flarent. ann. I 573. Rubr. 48. cap. I. per totum. L can. Praeeipimus, vers. Itura. 13.
129쪽
de caussa, aut nolit obire, praerogativa primum proprio Pluhmio tribuatur, deinde gradatim transeat ad Priorem, qui praeest Ecclesiae, titulo Prioratus ante ceteras insignitae; ac denique post Priores Curati succedant, inter quos illum praeponi volumus, qui reliquos in possessione Iaraevertit. α. Si vero aliquibus in locis, aut ex privilegio, aut ex legitima consuetudine in praemissis omnibus aliter servaretur, illud nullat
nus abrogandum esse Censemus. Declaramus ulterius, quod sub nomine Plebant, Prioris, Curatique, ii quoque comprehenduntur, quos amovi biles dicimus μ), quique Ecclesiarum auuexarum, Principalis
3. Capellanos ac ceteros Sacerdotes omnes, qui Plebanorum, aliorumque Rectorum Personam ac vicem gerunt post ceteros omnes Rectores, qui per se intersunt, reponimus f; et solum inter se ipsos habito ad eum, quem repraesentant, resta tu, Praecedendi jus
damus. Quod si ea peragenda sit iunctio, in qua Capellani 0 et Sacerdotes ii stola sint induendi, Principalis sui constituimus I
eum illos decere. 4. Quum vero dispositus hactenus Ecclesiasticarum personarum ordo, et praeeminentia in vario indumentorum genero, Ornatuque distincto in sacris lanctionibus adhibendo soleat, resulgere, uerno Clericorum audeat congruentem sibi vestiendi rationem sulaei gredi, atque ita Ecclesiasticam confundere Hierarchiam. 5. Nulla enim alia de caussa et Capitularibus omnibus propria quaedam habitus forma, et Protonotariis Rochetus et Mantelletia Romano Pontifice concessa est; quoes tamen Protonotarios, ceterosque habitu peculiari insignitos vestium suarum amplitudinem dimittere expediens esse Censemus, quoties diversam a dignitate sua PerSonam gerentes, ejus ratione et intuitu in publicum prodire debent. Praeter hos vero, et si qui sunt alii Aliostolico privilegio mi niti, nullus in Dioecesi nostra Rochetum adhibeat, licet consuet dine sese tueri contendat.
70 Statuta cleri Romani edita jussu
clementis XI. De o,sic. Camer. cap. I. S. 8. H Saer. Rit. Conge. t 3. Augusti I7o . apud Monaeell. in Formiit. Irg. Practi pari. 4 in supplem. ad 3. Tom. num. I .
130쪽
G. Plebanos de more superpelliceo addere volumus almuttiun vulgo Baloto coloris violacei; et contraiacientes in duos aureos damnandos sancimus. Priores et Curati almulium deserant nigrum; illi quidem fimbria purpurea circumtextum; ii vero ejusdem aealmulium coloris. . Ceteri Clerici, quibus Peculiaris habitus non est assignatus, clericali pileolo, et superpelliceo in sacris obeundis ossiciis scuit,erutantur; nec unquam hujusmodi veste consi=icui in publicum prideant, et circumvagentur, nisi sorte sacri muneris opportunitas id fieri 1,ostulaverit. Si qui vero in aliquo ex iis delinquant, aureis
8. Ceterum licet ad hoc disIicia sationis divinae provisio, gradus in Ecclesia diversos, et ordinus constituerit esse distinctos; ut dum reverentiam minores potioribus exhiberent, et potiores minoribus dilectionem imi euderent, vera concordia fieret, et ex diversitate contextio, et recte officiorum gereretur administratio singulorum; oramus nihilominus et obsecramus dilectissimum Clerum, ut nullas, spectante praesertim populo, aestu ambitionis abreptus de primo recubitu et de praecedentiae juribus excitet controversias; sed pacis omnes servandae studio, et aedificandae plebis amore in censi major interdum, si ita opus fuerit, servire minori non renuat, et si quid inter eos totis animi viribus placeat aemulari, aemulentur Charismata meliora.
Latis iis primum, quas ad Clcrum nostrum quocumque mindo Spectare Visae sunt, constitutionibus, ad ea, quae Regularibus Sacrorum Canonum auctoritate a Nobis sunt praecipienda, vel inculcanda descendimuS. I. Religionis alicujus regulam solemniter professurus δ), si bo-υ nis Suis opportune voluerit renunciare, facultatem obtineat a NO-