장음표시 사용
11쪽
aut eas commentariis, licet fontes non adierint, illustrarunt, scire expedit. Enarrentur strictim chartarum argumenta; indicentur sigilla , monogrammata et alia , si qua occurrant, singularia. Diplomaticam ipsam ad artis regulas perpolituri initium ab eorum. qui rempublicam moderantur, literis capiant. Regna singula lingularem postulabunt operam. VIlI. Dip-atica Imperatorum et Regum Germaniae a nobis, annueniste Deo, explanabitur; si qui in laboris, cuius materiam usque ad Maximiliani Ilmp. aetatem collegi, societatem uenire haud grauentur: iis consilia mea qualiacunque et supellectilem meam offero lubentissime. Veliora si quis me edocuerit, ea numquam non
Imperatricum augustarum diplomatica, nostris curis elaborata, nouis subinde augeri poterit accestionibus. VIII l. Diphmmica Regum Romanorum studium nostrum pariter ac X. Diplomatica Vicariorum imperii R. German. solicitat, atque extremam manum exspectat.
XI. Diplomatica Pontificum Romanorum subsidiis abundat iuste digerendis et critice expendendis; testor bullarium magnum Romanum. Auctores perindustrii noui operis diplomatici Gallici hoe pensium expedire student. XlI. Diplomatica archiepiscoporum , episcoporum, albatum etc. in M, BILLONlI commentariis leui brachio tractatur. Tam locuples
hic locus, ut multorum otio sussciat. XIII. Diplomatica ducum, principum, comitum, civitatium etc. prorsus fere inculta iacet, quamquam ex ea fructus mimios repetere pos
XIIlI. Systema rei diplomaticae uniuersae uix ante concinnari poterit, quam libri isti diplomatici, quos desideramus, elaborati fuerint. Ε systemate sine multo negotio manabunt XV. Nementa rei diplomaticae. Iam exstant huiusmodi libelli Tagogici, sed ad imperatorum diplomaticam potissimum spectant. XVI. Critica chartarum priuatarum iam ad perducta uidetur. si largam commentariorum de fide instrumentorum segetem intueamur. Multas sane obseruationes frugiferas, e legibus praesertim, isti depromunt; sed de uetustarum tabularum fide rite si tuendi regulas non edunt idoneas, quippe quae sine historiarum
12쪽
et antiquiitatum notitia, antiquorum Iegum doctorum libellis mi- nus familiari, formari nequeunt. Paucis, quis nesciat Τ totam rem diplomaticam cogitatione complecti contingit; proinde partem aliquam digne pertractasse poeniteat neminem. Quum externus cnartarum habitus cum codicum ueterum omamentis quodammodo consentiat: rei librariae antiquitates arti nostrae foecundam luocm adspergunt, quamquam decora quaedam diplomatum propria inueniuntur.
XVII. Palaeographia diphmotica a MABILLONIO diligenter peruestigata fuit; multo maiorem operam eidem impendunt auctores Gallici noui operis diplomatici. Notarum Tirorus enodandarum artem perspicue docent WALTHERUS et CARPENTIER, aliosque chartophylaces exemplo suo monent, ut senescentibus litoris succurrant. Dum uetera scribendi genera reuoluo, non possum. quod haud aegre feres, LECTOR OPTIME hunc locum relinquere, priusquam antiquitatis honori symbolum quoddam conse- Crauerim. Gens nimirum SCHEURLORUM de Defersdorf, et auita nobilitate et insignibus in res Noricas meritis clarissima, asseruat fragmentum literatum in charta Aegyptiaca aut certe corticea exaratarum . quod Illustris et generosiissimus Dom. CHRISTOPH. THEOPHILUS SCHEURL de Defersdorst , inclutae
reipublicae Norimbergensis senator optimarum artium cultoribus perquam uenerabilis, generisque sui splendoris amplificator max, mus, usibus meis, qua est benignitate, grata memoria semper praedicanda, concessit. Iam SCHNARZIUS quondam noster. cuius gloria numquam intermorietur, hanc chartam uiderat ' eamque in diis de ornamentis codicum ueterum β. Vi I non Aegyptiacam, sed corticeam existimauerat, te:timonio nixus PANClRODLI in thesauro uariar. lection. L l c. 28, qui haec commemorat: Longobardi tenues tilias e tabula abrasas, glutineque compactas, pro charta babuerunt, quarum paginae quaedam uetoissimae eorum characteribus scriptae apud me exstant. Eiusdem generis chartam intellexisse uidetur ANGELUS ROCCHA in biblioth. Vatican. - P. 379, itemque O LAUS WORMIUS in Museo suo seu historia
rerum rariorum. Aliam a charta Aegastiaca, inquit Normius. verae papyri jeciem ex arundine, ut putatur, confectam, Lugduno Patauorum ad me transmist shus, Wilbelmus Morm. Folit lingum
13쪽
es pollicerseptem, Iasum quatuor, coore non plane candido, sed adfi
uum inclinante , crassi culum et nescio quo glutine obductum; ubi enim charta complicatur , rimulas contrahit huiustulas. Quae apprimo in monimentum nostrum peruetustum conuenire putat SCHWAR-ZIUS, cui eo libentius assentior, quod et scriptura natales Langobardicos prodit. Ita uero uir omniet antiquitatis peritissimus, chartam doscribit: M hoc magnae uetustatis fragmentum pagina quaedam septem fere digitos siue duodecimas partes pedis adhue Ata;
paιιIlulum ultra pedem Norimbergensem longa , ceterum ex omni parte manca ς contextus uerborum docet, tabulae nihil fero. quod ad Iongitudinem attinet, deesse ) cui per modiis Merarum, uti hodie uocantur , patentium ex una tantum facie eodiciali latine inscripti fuerunt . in quibus centum se os pauperibus et in laminas clege luminaria) α- elisarum legatos esse legimus, cuius scripturae ueteris Bah - Gothicarante misse et plures annos usitatae, residuos characteres alio tempore exhibituri sumuso Haec ipsa charta ha secus ac mormana est crassiauscula, colore fere suo et obsolescente, et nescio quo glutine obducta, ex temporis iniuris hinc sede iam laesa et disrumpi ae in pelliculas solui eos pia, ita, ut facili opera is stamen suum et subtemen, ex quibus cmpsta es h. e. in duas potissimum partes, alteram aduersam literis Ag tam, alteram auersa in literis uacuam, dissolui posse uideaturo sorum
uero corticum fibras, ope glutinosae cuiusdam materiae compostas, non
tantum quasi Angulas contemplari licet; Aed ubi etiam ex uetustate iam disseisitur charta in ea sisserficie, quae scripturam refert, striae saeatque fibrae dissoluuntur secundum altitudinem ; in obtera uero supermcie, quae vacua es literis , fibrae secundum longitudinem dissoluuntur. Ex bis, opinor, quomodocumque istelligi potes , quaenam fuerit chari
corticea, cuiusmodi chartae reliquos , quamuis identidem striptores ρομdam tommemorent, haud tamen adhuc deprehendi, qui eius chartae conditionem satis luculenter describerent; saepius vero obseruo, qui corticeam chartam cum Aegotiaca confundant. Iam VLPIANUS in l. set. de Legat. III chariam corticem innuisse uidetur. Librorum appellatione, ait, continentur omnia uolamina, sue in charta, siue in
membrana sint, siue in quavis alia materia; sed et si inphibra aut inrisio ut nonnulli conficiunt aut in quo alio corio: idem erit dicendum. Quodsi in codicibus sint membraneis ueI chartaceis ue1
etiam eboreis uel alterius ruateriae uel in ceratis codicillis, an d beantur, Dissiligod by Coost
14쪽
heantur, uideamus ete. Testamenta etiam in taburis, chartis, membranis et in alia materia scribi potuiIse,.discimus ex g. ia I. de indstament. . Ubi tabularum lignearum mentio fit, non chartae comticeae , sed tabulae ligneae ceratae intelligendae sunt. cons. SAD MAS. de subscribendis et signandis testamentis. Scriptura proxime ad similitudinem literarum accedit, quas in MABILLON. commentata de re diplom. tab. I, 3, tab. LVlli et in supplem. p. 73 sq. deprehendimus. Tab. I chartam in papyroscriptam atque titulum C. Iul. Caesaris testamenti mentientem refert. Inscriptio uiris sagacissimis aliquamdiu imposuit, sed tandem in BILLON. animaduertit, fragmentum istud excerptum fuisse ex charta plenariae securitatis, quam BRIISONIUS ex corticeo bibliothecae regiae archetypo primus uulgauit et post eum GΛ-BRlEL NAVDARUS. Data est imperante Domino Iustiniano P. P. Aug. anno XXXVIII Rauennae P. C. Basilii anno XXIlI ILIul. indict. XII h. e. anno Christi DLXIV. Interpretationem eius attulit MABILLON. in supplem. p. 9r. Additur aliud specimen, quod LAMBECIUS in tom. VIII Caesar. biblioth. exhibuit, hae
adiecta annotatione: Inter insignes nonnullos atque raros coicta remmocriptos, quos anno MDCLXVin iam memoratae technothetae a cis ira lanae armario duodecimo praeter spem reperi, et psea Oeniponte in Augusissimam Absitithecam Caesaream Vindobonensem transtuli; praecipuum fere locum obtinet Holumen aliquod peruetustum
oblongum ex cortice arboris, continens scripturam quandam antiquam, et eam quidem latin n , sita adeo obsturam, intricatam, et lectu dire lem, ut ipse hactenus nec ueram lactionem , nec uerum sensum, ratiocinam
do seu potius diuinando, a equi potuerim. Hi igitur etiam quilibet alii in eadem scriptura legenda et interpretanda perspicaciam et dexterita. tem suam possint experiri, exbibeo hic totum illud uolumen,summa, quam tum Aeripotuit, diligentia et fidelitate depictum, ac ueri incisum : ut etiam adiungo specimina duorum priuilegiorum, quae a Dagoberra L. et Carolo M. Francorum Regibus, anno taurist DCXXXIII et DCCLXXIX. imperiali monsterio S. Maximini iuxta muros Areu reries concessa fuerunt, et eodem fere genere scribendi exarata sunt. Desiumpsi autem ea ex R. P. Danielis Papebrochii S. I. doctissima dissertatione de diplomatibus antiquis discernendis etc. MABILLONIVS haec plenius illustrat.
15쪽
is Hoc specimen , inquit c. L p. 46o, habet langitudinis seu latruis tudinis sere duos pedes , altitudinis unum , quae proinde Cae-- sarei uoluminis mensura est. Materia ex cortice arboris, teste lis Lambecio, nempe ex papyro ut puto) Aegyptiaca, quae corti- lis cis est species. Cum autem istius uoluminis scripturam post Chri-- stum natum saetanta else constet; hinc etiam argumentum desi is mitur ad usum corticis ab eo tempore demonstrandum, quod in
is capite M libri primi ostendimus. Ad haee mutila est in exordio lis et in fine Caesarei uoluminis scriptura, cuius etiam nonnulli apiis ces cancellaristae oculos ac diligentiam fugerunt, adeo ut nobis is magnopere insudandum fuerit, quo scripturae sensum quibus- lsi dam in locis assequeremur ete. Quaerat aliquis, quo scripturae lis genere haec charta scripta sit Τ Εt id quidem haud proeliue estis definire. Existimem tamen posse appellari Italo-gothicam ue-- terem usualem seu forensem, qualis ante Langobardorum in Ita- lis liam aduentum usitata fuisse uidetur, saltem Rauennae, ubi Ἀ- archi degebant. Hactenus de hacce charta uenerandae antrquiisse talis, quae insignem uenditionis formulam continet. Eam Ra- lis uennensem libuit appellare a loco, ubi scripta est, nistrum an- l,, no DIV. quo uix ullum antiquius autographum inuenire hacte- lis nus licuit. Eodem cui dixi) scripturae genere, eodemque aeuo l' se exaratum est testamentum, quod sub Iulii Caesaris nomine ex- lis pressum eX Petro Hamone accepimus, et in tabula I exprimr c lis rauimus. Nec ullum erat indicium, quod nos ab hac persua- i risione reuocaret, immo uero omnia ad id nobis persuadendumis concurrebant z cum non solum Hamonis testimonium, qui illud
se Iulii Caesaris osse dicebat; sed etiam titulus, eodem scripturae is genere in auersia chartae Aegyptiacae parte doscriptus, idem se confirmaret. Sed ecce mihi Britanii formulas identidem re-- uoluenti occurrit in libro VI charta plenariae securitatis, in qua se totidem uerba lego , quae in illo Hamonis specimine ex Iulii si Caesaris cuti ipse opinatus est) testamento referebantur. It se que non dubitaui, quin uere fragmentum esset ipsius chartae , specimen illud Hamonis: quandoquidem in Bibliotheca regia
is asseruatum erat istius chartae archetypum corticeum, ex quota P Aonius eam exscripsiti Sed tandem repertum est ibidem
16쪽
- Hud Arctetvum, quod integrum, et quidem in aes incisum.
is in supplemento retulimus. - Illo itaque saeculo usitatum erat apud Rauennates hoc script ri rae gems, ut patet tum ex Lambeciano instrumento, tum ex se charta plenariae securitatis : quod utrumque Rauennae conseia se ctum est, et in cortice scriptum. Unde per id tempus corticisis seu chartae Aegyptiacae usum uiguisse certum est, atque scri is pluram forensem non uncialibus aut maiusculis constitisse litte se ris, ut scripti eo dices eius temporis constare solent; sed cursuo is charactere, qui a nostro Merouingico non multum recedit. ,, Exempla quaedam huiusmodi scripturae exhibet etiam Io. ANDRO ASTEZATUS in praefat. ad Euangelistae Manelmi commentario sum de obsidione Briaiae p. 44 et 46- Tabulae autem istae datast censentur a. 7 2. Quum itaque charta nostra scripturam stato-GOthicam aut Langobardicam referat; eam quoque tabulis istis, quas MABILLO NIUS recensuit, uetustate parem esse existimamus. Argumento eius perspecto, certiora fortasse patebunt. Tentabimus igitur lia teras interpretari: Item praecipio ut in insola uense dentur per ia--
luminaria per omnes Dei sanctas ecclesias uel qui ad ipsam dio cesin pertinent solidi centum et ad pauperes omnes inpd pra dicta in insola solidi centum smiliter uolo ut dentur in e ella qui sunt super ciuitatem Salonitanam tam in Iuminaria sanctarum ecclesiarum quam ad pauperes id est asinio: Τilup bielio. geniter. una cum aliis: palea: seu clara: solidi centum ruuero excepto quod in anteriore mea deliberaui uoluntate clam)ad libertos meos quam ad alios uel quod in praesentes codicellos meos pro remedio animae meae etiam in luminaria uel ad pau-
17쪽
peres dandum deliberaui et quanti remanserint in auro solidi
uolo ut omnes pro redemptione captiuorum. Extra omnem dubitationem positum est, chartam nostram frag- naentum esse codicillorum, cuius auctor Obscurus, nec locum,
quo conditi fuerint, indicare licet. Ad priorem uoluntatem sue testamentum reseruntur hi codicilli; quamobrem ex iuris Romani principiis ius testamenti sequebantur l. 8 h. 4. l. I , 16, 18 ff. de iuri codicili. Primum, quod tabulae pronuntiant, legatum pium ad insulam quamdam spectat, cuius nominis literae primariae languescunt. Centum solidi impendantur luminaribus ecclesiarum, quorum curam sibi ualde commendatam habebat religiosa liberalitas. Si rem altius repetere liberet, ignem iam antiquissimis temporibus ad diuinum cultum adhibitum fuisse monstrari posset. Ignis etiam inter praecipua maiestatis insignia reserebatur. vid. ESCHEN
BACH. dist. de igne augustis praelato. quid Τ quod ad idolola.
triam igne Franci abusi sunt; quapropter carcius M. in Capitulari Aquisgran. a. 73' c. 63 de arboribus uel petris uel fontibus, ubi at qui sulti luminaria MI alias obseruationes faciunt, omnino mandat, ut Uie pessinius usis et Deo execrabilis, ubicunqua inuenitur, tollatur et defruatur. In antelucanis coetibus ueterum Christianorum luminarium , quae hodie in ecclesiis inueniuntur, origo quaerenda. B. HIERONYMVS eorum usum aduersus Vigilantium ita defendit: Nam et absque mart=rum reliquiis, inquit, totas orientis ecclesias, quando legendum est euangeli- , accenduntur luminaria, iam sis rut Iante, non utique ad fugandas tenebras. sed adsignum laetitiae demonstrandum; unde et virgines illae euangelicae semper habem accensas lampades suas etc. Luminaria deinde in rebus sacris iure quodam firmo requirebantur, ita, ut et Carolus M. in Legibus Langobardorum in BAL UZ. t. I Capit. p. 3 a. 8o I c. 43. sanciret: Irit uos episcopi, qui in omnibus nonas et decimas accipitis, in uestra prouidentia sit, quatenus ecclesiae uel capellae, quae in uestra parochia sunt emendentur et laminaria eis praebeatis , ut in eis presbyteri uiuere possint. De conservandis luminaribus cautum Cap. VI, 4 a. 8I', item Capit. a. 8a 3 c. s: Ne uero ecclesiae illis commitissae in resauratione aut in luminaribus iuxta possibilitatem rerum ob illis negligantur, uestra n
dilominus inuigilare debet solertia. Et stat alios probabetis, ne de mansis ad
18쪽
lla ad ecclisiae Disinaria datis aliquid accipiant , sic et uos et uestri an .hidiaconi se eisdem num is nisi accipiendo aliis exemplum praebeatis , sd potius ad id, ad quod data sunt seruire concedan ur, ut totum scis
dimis es, in restauratione ecclesiarum et Iuminaribus Mesra auctorita te et studio cedere possin Testor etiam magnam praeceptorum,prae sertiin regiorum, copiam, quibus iura quaedam fisci ad luminaria concinnanda conceduntur. Pauperibus eiusdem insulae codicilli nostri relinquunt centum solidos , aliudque largitatis documenatum addunt, quod ad ciuitatem, ni fallor, SaIOnitanam pertinet. Salonarum urbs perantiqua Dalmatiae iam in commentar. C. IUL. CAESARIS de belIo ciuili L. III memoraturo Salonae namque, Caesari deditae, a M. Oetauio obsidione premebantur; sed ei ues Romani, qui Salonas incolebanu , in proSima Octauit castra irruperunt, eumque cum suis in naues confugere coegerunto Salonas
etiam Diocletianus Imp. tamquam in patriam Ram se recepit pomquam se imperio abdicauerato Salonis deinde sedes episcopi conia stituebaturo Vberiorem urbis Salonitanae notitiam suppeditat LUCIUS in libri de regno Dalmatiae et Croati cui accessit THO-MΛΕ archidia . Spalat. historia Salonitanorum pontificum alvo Spalatensi Si in urbe Salonitana error nulIus, insula, cuius initio mentio facta, uicina fuisse uidetur; plares autem in istis partibus reperiuntur insulae, quarum nonnullae habent episcopos; sorsitan Aruensem insulam charta nostra admittit. Sed quid uerba ista in C. .ella, qui sunt super ciuisorem etc. significent, ex alitis audire quam definire malo. Occurrit quidem , etiamsi non sueris Oedi
pus, capella, nec spernendae essent capellae , nisi uestigia uocis ob Plescentis in exitu minus obscure reserrent cella aut tella. Nomo
nescit, cellas seca dici secreto et solitaria, quae ast homi in separota conuictu sunt ad contemplandum et Deo uacandum specialiter deputata. Ita Bonifae. VIII c. 3 de uerbo signin Monachi diuisis in collis
habitabant, earumque magna reperiebatur multitudo; fortasse igi tur reliquae huius uocabuli literae cellarum numerum indicant. Ca
rassum siue catellum ex capitale formatum obseruat du FRESNE, usumque inualuisse , ut hacce appellatione bona omnia mobilia . cuiuscumque generis sint, intelligantur, quamquam pro pecude praecipue usurpetur. Si catella hic admitti possent, fundus quasi monstrari uideretur, unde legatum Bluatur. Videant alii, an cate Dissiligod by Cooste
19쪽
Ium chartis Ι .angobardicis haud minus notum sit, quam Anglicis Casella, si hariolari licet, et in urbem et in hoc scribendi genus
magis conueniunt. Vocabula alia casticella, casella, Acella nec charta, nec scriptura ferre uidetur. Ceterum in hoc quoque legato testator luminaribus prouidet et pauperibus. Pauperum nomina ut obscura, ita dubito , an omnia bene fuerim interpretatus. Literae enim-et v, item r et f aegre inter se discernuntur. Monaci a in- lterdum pauperes dicuntur Christi; in medio relinquam , an charta monachos innuat. Formulat pro remedio an utire nihil Dequentius in tabulis uetustis. Qui animae saluti omni, quo docet, studio consulunt, documenta etiam maximae contentionis suae edent; quo lPertinet exhortatio Seruatoris nostri et diui Apostoli. DANlΕLIS :uatis admonitio c. IV u. 24 a multis peruerse explicatur; certe no- ibismet ipsi imponimus, si beatorum sortem nobis tamquam me cedem l ita loquuntur tabulae) pro operibus nostris imperseetis audeamus uindicare. MURATOR. in antiquit. Ital. t. Up.7 Iade redemtio- ne peccatorum, unde olim locis Deo dicatis multa oblata fuere et de indulgentiarum origine erudite disserit. Redemtioues et remedia peccatorum laeculo Chr. V iam commemorare SALUIANUM l. I aduere auaritiam obseruat. Phrasis pro remedium animiae meae occurrit etiam in papyro Ravennate a Cl. U. SCIPIO- :NE MAFFEo p. i 43 diplomat. edita, quam uir doctissimus ad j
tempora praecedentia annum Chr CCCCLXXVI reseri. Adde diploma Dagoberti I, Francorum regis in MABILLON. t. I annal. Benedict. et MARCUI FI formular. l. II forna. 4. At enimuero, ex sententia MVRATORII, sormula pro remedio animae, familiaris quidem et se coepit post saeculum Christi. septimum: dubium uero est, an antea adhibita suerit in donationibus piis. AT nebras autem hinc depellere posset altera philyra Rauennas, ex i,, Archiuo Bononiensi, depromta et a MARILLONIO in supple- ,, ment. ad libr. de diplomatica producta, inter quam et a MAP-- FEo editam multum similitudinis intercedit et in qua pariter
,, formulam habemus pro ablutionem et rem dium animae meae. ' Veis se rum et illius aetas ignota est subtractis nempe notis Chronologi-
,, cis; nisi quod substribit A sasius V. H. id est uir Honorabilis
se Licabin. qui si sorte Scauinus fuit, uti uidetur ueri simile, satis is proderet, chariam spectare ad saeculum nonum. ,, Deinde offert Dissiligod by Coos'
20쪽
offert MURATORIUS eo dices duos poenitentiales, e quibus modos redimendi peccata discimus. Frequentillimus modus ehemo ν-nae nomine significabatur atque ita definiebatur : Si quis forte non potuerit ieiunare et habuerit facultates inde dare ad redimendum se poterit. Si diues fuerit, pro uno anno det solidos XXVI; si uera pauper fuerit, det solidos III. Neminem uero conturbet, quia iussimus dare XXosolidos, aut minus . quia facilius es diuiti dare XX Isti
dos, quam pauperi dare stolidos III. isten ut namque unusquisque cui dare debeat sine pro redemtione coptiuorum me super sancto altari sitis pauperibus. Quae cuncta ad chartam nostram explicandam apprime faciunt. Solidorum non tantum in legibus Romanis, sed et antiquis Germanicis mentio fit, prout iam ostendit du FRESNE tu gloss. v. solidus. Hic aureos solidos deprehendimus , quales et aliae chartae Langobardicae habent. vid. MURATOR. c. l. t. II P. ς quamquam nec argentei solidi ignorantur. In libello demensuris antiqui scriptoris an onymi apud GOESIUM inter scriptores de re agraria legitur : duodecim unciae libram , viginti solidos continentem, efficiunt, siaueteres selidum, sitii nunc aureus dicitur, nuncupabant. Quae de pretio solidorum scire expediat, MURATOR. c. l. p. 773 luculenter exposuit: IACOBVS GOTHOFREDUS, uir inter eruditos Legum interpretes celeberrimus, illustraturus legem unicam Tit. 24 de oblat. uotorum, Lib. 7 Cod. Theodos ad argumentum hoc plura congerit, quae describere superuacaneum puto. Illud solum meminisse iuuat, sub Constantino Magno si mdes Gotho redo) octoginta quatuor Solidos, siue Aureos, constituisse Libram auri; et Solidos septem Unciam auri: quae tamen sententia a GRONOUlo improbata fuit. Quod certum est, Valentinianus senior septuaginta duobus Solidis constare Libram umluit, non Aureorum pondere imminuto, sed eorum tantum n mero imminuto in libram , ac proinde extrinseca eorum aestimatione aucta. Quot autem denarii aerei olim Solidum aureum constituerent. CASSIODOlUUS nos docet Lib. prina. Epist. Io scribens: Sex Millia denariorum solidum esse uoluerunt: quod et ex Codice Theodosiano confirmari potest. Memorantur etiam apud ueteres Siliquae, earumque mentio Occurrit in Lege as 3 Rotharis inter Langobardicas, ubi iam adnotaui ex Gregorio Magno, S lidum aureum constare apud Romanos ex uiginti quatuor Siliquis.