장음표시 사용
151쪽
ri 6 GYMNAs II ΤICINENs Issumat. Si quis vero hujus nostrae a iustoritatis edictum violare praesumpserit, mille libras auri se composituriun cognoverit, dimidium Camerae nostrae, & dimidium Communi ipsius Civitatis Papia . Huius rei testes sunt, Gulielmus Ravennas Archiepiscopus, Millo Mediolanen. Archiepiscopus, Bonifacius Novariensis Episcopus , Albertus Vercellensis Episcopus, Theodoricus Comes de Hostat,
Tranched. Comes de Cravina, Ubertus Co. mes de Blandrato , Robertus de Turno, Bur- cardus de Gerolte Secco , blenricus de Calendino Marescalcus, Henricus de Lutre Pincerna , & alii quam plures . Vt autem hoc verius credatur, & ab omnibus inviolabiliter conservetur, praesentem inde paginam scribi,& nostrae Majestatis sigillo injunximus praemuniri . Signum D. Henrici Sexti Rom. Imperat ris Invictiss. Aeta sunt haec, ab Incarnatione Domini M.C. LXXXXI. Ind. X. Regnante D. Henr. Rom. Imper. gloriosiss. Anno Regni ejus vigesimotertio , Imperii vero primo. Dat. Mediolani 7. mensis Decembris. Hinc apparet, nullam Urbem suisse magis benemeritam de Friderico . Quod etiam testatur illud celebre privilegium datum huic
152쪽
HisTORIA' tr Civitati, ut Langobardi solam Papiensem in netam signatam Imperatoria nota admitterent, teste Platina in Vita Lucii Papae circa finem , &cujusmodi haec fuerit, ostendit mihi vir satis eruditus in hoc nummo argenteo. Cui nummo, alii duo accedunt Henrici, pariter argentei.
153쪽
ii 8 GYMNAs II Tic Iu ENs Is Hunc erga Papienses amorem Friderici , aegratum animum fatentur quoque privilegia confirmia Comitibus de Laumelio , Montiscalis , & de Gambarana, quibus etiam datum privilegium serendi ensem coram Imperatore, quando erit in Lombardia, ut constat ex diplomate ejusdem Fiderici I. datum Papiae apud S. Salvatorem anno MCLXIV. quod una cum aliis Friderici II. Κaroli IV. & Maximiliani mihi.communicavit amplissimus Senainr , & Comes D. Hieroumus Gambarana Patriae, literarum, & bonarum artium cultor, & Patronus eximius. Quinimmo sola Papia digna habita suit, quae hunc triumphantem reciperet Imperatorem , quod post Cre-inam subactam evenisse, scribit Sigonitis anno
MCLX. & anno MCLXII. post Mediolani
eversionem. Fastum hujus Caesarei triumphi describit Gunt herus lib. 3. Ligurini, cujus earna ina omnino sunt reserenda. Inde profecturum Ticιni ut a juventus Ad Isa victorem iuvertere moenia Regem Flagitat, ιnsigne1 antiquo more triomphos Exhibitura Dura: non es in finibus, inquit , II aba tanto locus aptior alios honori, diuemve tuo cupias magis illustrare triumpbo ,
154쪽
Extitis, o uullo defeeit tempore sedes. Adde quod ista tua gemit bella Papia . Hostilem nostrisque malis inhiare paratam Η. libas, , favis adstricto faedere iunctam .
Mid referemus ad hac vertis funditus Urbem, Non sumus ingrati . liceat modo solvere Pares, Ietressuque sui Regis gaudere Papiam. Paret i ct exhibitum non aspernatus honorem Maenia victor adit: non est iracyabile fenso . Eloquiove meo, qua gaudia , quantas ad Vνbem Occursus populi, qua scilicet ordine cieras Vestibas ornasi nitidis, pretiosa fere tes Signa crucis, textus , sacros , ιhuris , vaporem Prodierint, ut purpureo velamine passan Belligeros instratus equos fulgentia latὸ Signa ferens' phaleratus eques fremebuda lupatis Ora terat, rogatque leves subsistere cursus: Vtque nurus , matresque simul, mitesn puellaCandida Sidonio velata corpora textu
Gestantes nitido baceata monilia collo, Falvaque gemmatis incincta tempora Uclis Urbis uινumque latus densa flatione tenentes, Vocibas acriament fausis,dominumque salutent. Ut domus aulais latὸ pandentibus omnis, Et picturatis constrata platea tapetis, Rebus odor feris , pιngui thure vaporet ἔUt tuba terr bili θινamine, tibia leni,
155쪽
rao G Y MN As II ΤICI N EN s I sCornua ventoso strepitu cava umpana rauco , Seu hra percvis dulci mrdulamine nervis Murmure mirantes placido demulceat aures r Vt pueri , populusique minor , venientibus ultro Exuvias substernat equis , paeanaque latum Ioque triumphe eanat: hae omnia pluraque nobisSι modo suppeterent vires, memoranda fuerunt Deficit ingenium: non hae fiducia menti, Ut penitus meminisse velim rerumque nitorem Vocesqui: vix hae stimulatus Apolline toto, Vel Maro, vel magnus verbIs aquaret Homerus. uid volui demens tantarum pondere rerum resti tentare sono , tenuique Camana pMateria fuccumbit opus, m hi paupere vena Verba sunt: magnum res exigit ista poetam. ComiIer exceptum Sancti Michaelis ad aedem , diua veterum fulgent antiqua palatia Regum,
Producunt, nitιdamque caput gemmante corona
cingitur, or se piro decoratur dextera scro. Hunc triduo Regi populas devotus honorem Exhibuit largo cumulans fova gaudia sumptu .
156쪽
Petri Danielis metit error notatur s XILO XIII. faculo viros erudiarissimos ruisse in Italia, demonstrῶ
ΡRivilegiis relatae Authenticae Habita
literarum cultores invitantibus, ita
in Italia postea floruerunt publicae scientiarum Academiae , ut Alexander Nechamus in lib. 1. de Naturis Rerum scripserit, Parisiensem Academiam Philosophia,& Sacra Scriptura Italicis, Jurisprudentia autem Italicas Parisiensi praecellere: quod in MS. servato in Bibliotheca Magdalenensi apud Oxoniairi se legisse testatur Brianus Tuvinus, quem sequitur Bulaeus Historiae Universitatis Paris.
rom. I. pag. I Io. Quae porro Italiae fama ita increbuit illo aevo apud exteros, ut omnes ad eam aecederent. Qtiod ut impedirent aliqui, contra jurisprudentiam instirgebant, &ejus usum in Clericis tanquam periculi plenum improbabant, ut apparet ex Petro Ble- sensi epist. 26. qui etiam epist. I o. ad Petrum Dia-
157쪽
322 GYMNAs II TICINE N s Is Diaconum scribit eum ad Theologiae studium impellendo , ad quod excolendum satis esse Academiam Parisiensem frequentare , nee esse seeesse , prout ad juri prudentia sudium, trans alpes ire , aut Oceanom transmea.
re. Et sanE sere desertae videbantur aliae scientiae: qua de re queritur Martinus Clericus apud Giraldum Cambrensem scribens, leges Imperiales reliquas scientias omnes suffocacse. Quod eo processit, ut ipsimet Monachi relictis claustris Legistartim Scholas frequentarent: Quod ne in posterum facerent, vetuit Alexander III. in Turonensi Concilio anno MCLXIII. hoc edicto et Statuimus , ut nulli omnino pos votum Religionis, ops factam in aliquo loco religios pr/fessionem ad Phiscam ,
legesve mundanas legendas permittantur exιre.
Hinc nescio, quomodo potuerit Petrus Daniel Hiietius in libro gallico de Origine Fabularum Amatoriarum vulgo RomanZi asserere, circa seculum XIII. scientiarum prorsus ignaram fuiste Italiam 3 etsi aliquod literarum specimen in ea vigebat , e Parisiensi Academia fuisse delatum. Nam perperam MFluetius tantae ignorantiae insimulavit Italiam : quum certum sit, XII. & XIII. saeculo floruisse in Italia publicas Academias , ut
158쪽
significavimus cap. stiperiori, rectὸque obse
vavit contra Hiietitim eruditus Joannes M
rius de Crescim benis Arcadiae custos in Commentariis de Italica Poesi lib. I. cap. o. quiabus publicis, & unise alibus Scholis existe tibiis , non fuit necesse Parisios proficisci . Qtun immo ut amicissimi Viri scriptis aliquid, addam, mihi non videtur praetereundum, quod
anno Christi MCIC. floruit in Langobardia Papias ille vir graecE, atque latin8 eruditissi-
'mus, teste Francisco Sansevino in Chronicis ejusdem anni: qui Papias vocabiliarium latinum primus condidit, ut legitur apud Georgium Matteum Konigium in Bibliotheca V teri, & Nova pag. 6o6. Hoc aevo insignis erat scientiarum cultu Monachorum Cisterciensium ordo a D. Bernardo institutus, ad quos, ut tradit Neibridius a Mundet ei in in officina Antiquitar. Monastic. epist. 8a. pag. 38 I. lis terae, quae diu inter Benedeclinos viguerant,
visae sunt confugisse, septingentis enim Episcopis, & Abbatibus illii strem hunc ordinem fuisse anno MCLXII. testatur Sigonius dera Regno Italiae lib. 13. sub anno MCLXI. circa finem XII. saeculi floruit pariter Guarinus de S. Victore, de quo epitaphium resert laudatus Bulaeus pag. 7 2.
159쪽
ra GYMNAs II TICINE NI Is Guariaus Abbas Romani Lucifer Orbis Siderea fulget vivas in Urbe lapis . Fuerimi etiam illo tempore clari Gii illelmus
Papiensis , cujus elogium scripsit Saresberiensis epist. 1 33. ad Joannem Pictaviensem: Joannes Bossianus Cremonensis in Gymnasio Bononiens Bulgari auditor , quem insignem Juris, Dialecticae, & Philosophiae peritia, cae. teri ite artibus eruditissimum vocat Panci ro-lus de Claris Legum Interpret. lib. 2. cap. 2 3.& Sinibaldus de Flisco Genuensis postea Innocentius IV. Pontifex, qui Bononiae sedulam adeo operam positit in studio Juris Cano. nici, ut pater, & splendor Canon istarum di.
ceretur teste Bulaeo in Catalogo Uiror. Illii. str. tom. 3. Historiae Universit. Paris. Nec om- inittendus est Petrus Lombardus,de quo idem Bulaeus tom. 2. pag. 766. ita scribit. PetrusLombardus tanta fama ,'existimationis magister, natione Isuber Matria Novarienses, ex Academia Bononiensi ad Parisiensem se transalit. Immo sub initium saeculi XIII. tam pauci Viri docti vigebant in Parisiensi Acadamia, ut Parisiis publice diceretur, nullos esse Viros literatos ex ea Urbe oriundos. Quare AEgidius Parisiensis artium magister operae pretium duxit Apologiam pro Parisiensibit s
160쪽
Ηrs TORIA: Iassibus magistris edere, quam inscripsit Caro . linum opus in quinque libros digestum, quorum quinto sexdecim enumerat Viros literatos Academiae Parisiensis alumnos, Se inter alia ad Ludovicii in Aug. filium, cui librum inscribit, haec canit.
Franeorum laudes, or Gallιea gessa canentem Egidiana novos pro te prorumpit in ausus, Primitiasque sui mittit tibi Musa laboris: Seuecura minus eum dira infamia nostros Iamdudum laceret cives, orisque maligni Audeat immeritos communi incessere probro, Mod nullos habeat Vrbs Parisiana scientes . Cum tamen excoctam multo sudore Tibouldum
Artibus ediderit oe. Haec ineunte XIII. saeculo scripsit AEgidius, quo tempore in plurimis Italiae Urbibus, tamenixe scientiis dabatur opera, ut Bononiensis Academia opportunum duxerit juvenes , ne ad alias Scholas proficiscerentur, novis amplissimis privilegiis allicere, quae extant apud Sigonium in Historia Bononiensi lib. IV. sub anno i 2 os . Qinim tamen Ecclesiasticis ordinibus dicati ita legibus studerent, ut prorsus studium Theologiae videretur esse deser-ttim , Honorius III. metu excommunicationis