장음표시 사용
11쪽
lana theologiae eoni xit Homeri et Hesiodi Nam Lennepius in utriusque poetae comparatione nequaquam omnia aut animadvertit aut persequutum eat; qui autem olim eynii monitu mythologiam secundum auctore aetatesque deseribere conatus est, artinus Hermannua, quam imperiis rem gesserit nemo ignorat. Nuperrime Burcthardus libram tironibus fortasso non inutilem aeripuit de mythologia Homeri et Hesiodi aedria neque ab errorihus uatis sibi cavit, et Meuratiorem omparationem et diacrepantiae expositionem praetermisit, ut libri sui onsilio alienam. Nobis autem, quum olligere et in uno conspeetu proponere statuerimus, quae maximo qualis haee diserepantia sit docere posK. videantur, non illud nune agendum erit, ut quidquid do divinis portionis sabulisque ab
altero memoratum, ab altero Praetermissum ea peraequamur, qua in re saepenumero eaSum domi
natum eas nemo negabit; sed illa tantum nobis respicienda erunt, quae diversa ab utroque ration. memorantur, ut appareat diverga de rebus iisdem opinione utriusque suisse. Ceterum Hesiodum
quum dicimus, unam theogoniam, nequis praeterea quidquani oriim carminum quae idem uetori tribuuntur, intelligi volumus, non quo theogoniam vere ab HeMiodo ompositam esse CredamuS, Sed
ne praeter necessitatem veteri traditioni obloquamur, et quoniam ex mythologico genere nihil omeri aetati propius habemus Homori autem nomine Iliadem tantum et Odysseam igniscamus, quae duo carmina, licet nequaquam unius auctoria aut temporis, sed ex complurium Poetarum carminibus conflata esse eenseamus, in universum tamen aequabilem quandam rationem mythologicam ostendunt quamquam latendum At non ubivis hanc plano ibi constare, e fluctuare nonnunquam inter varia de rebus iisdem opiniones. Reeontiorem autem theogoniam Iliade et Odyssea essequum nemo dubitet, nequaquam tamen propterea etiam sabulas, qua illa proprias habet, et genus illud theologiae, quo ab Homero theogonia diserepat, Momerica aetate recentiva esse dicemum Nam quae apud Homeriam sere tota oblitterata est significatio deorum allegorica licebit enim'revitatis ausa hoc nomine uti, quamvis perversa nonnullorum interpretatiori diffamato, haec dubitari non potest, quin primitiva, non quidem in omnibus, sed in permultis tamen tabulis fuerit, eiusque apud Hesiodum multo plura quain apud Homerum vestigia servata sunt. Tamen ipsum Enu Poeseos theogonicum euius hoc unum exemplum superest, heroicis arminibus, qualia Homeri sunt rem tius videri debet. Esse enim et providere atque intervenire rebus humanis redebantur dii haud dubie multo ante, quam de ortu eorum atque cognationibus quaereretur: quumque oePtum esset quaeri, genus tamen omnium quasi in stemmate describi et quibus quisque gradibiis a communi rerum origine deseenderet, quosve parentes cognatos, liberos haberet, exponi non ante potuit, quam, qua varie lim de ingulis, alia alibi, cantabantur, diuturno poetarum studio per Graeciam divulgata et ad communem notitiam perlata essent, quo laeto Oxtiterunt, qui mitiplicem huiusmodi tabularum varietatem et diser pantiam componere, quoad possent, et unum quasi systema deorum describere conarentur mutua studii, cuius Truetum antiquita unum atque alterum praeter hane
Hesiodi theogoniam vidit, etiam in Homericia carminibus indicia quaedam et vestigia, si minu Per secti, at certe inchoati, deprehenduntur, non multa quidem illa, e quae ston dant tamen theogoniam Homericam admodum ab Hesiodea diversam suisKe Moeragitur nunc demonstrare aggrediar.
12쪽
Ae primum quidem de rerum omnium origine eo inter se discrepant, quod quum Homeriis oceanum esAe dicat, σπερ γένεσις πάντεσσι τέτυκται , Hesiodus ontra primum hao a sui edoeet quod quidem ne de aqua, cum veteribus quibusdam , neque vero de patio vacuo et Inani, qu madmodum et veteribus nonnullis et recentioribus pleriaque visum est', ne do prima quadam materia interpretandum arbitror, corporea quidem illa, sed tenui et penetrabili ad aeria aut nebulae instar, quum praesertini de aere illud nomen etiam a posterioribus poetis nonnunquam usurpatum sit , ProPterea scilieet quod ne undique Patet et penetrabilia est, et capere omnia posse videtur. Etiam Phoeniciae eosniogoniae interpres, quem Eufiebius auctorem equitur PrRPP. u. I, 10, aerem illum aliginosum, ἐρα to odi καὶ πνευματώδη, undo rerum initia orta essent, ζαος
interpretatus est θολερὸν καὶ ἐρεβῶδες itemque Orphicorum ii, qui imst Moνον s. tempus infini
tum remna principia posuerunt aethera et chaos, hoe chaos non spatium inane omnique materia vacuum, sed nebulam quandam Caliginosam, σκοτοεσσαν μίχλην, esse voluerunt, aetheri lucido et
M t. XIV 246. ad quem lorum ne lol. Ven hane referunt Porpii vel annotationem με a δάτων εαυξήσεις παρχουσιν Πως 'Πσιυδο παντων πρωτον ουντος γεγενησθαι et Moς, ορι ρος φησιν Ωκεανον ἔλειον ουν τε καστος μἐν ειρηκεν la βουλε , Oμιηρ φιλοσοφώτερον. o ἀρ δωρ πάν- si ζω γκαὶ προέχει των τεσσαρων στοιχείων, Ἀγλα- add. ach. D. h. e. πάντα Oν, ωθεν καὶ Πίνδαρος αρωτον υ φησιν. - In eodem Illudia libro . M Oceanua γεων γένεσις dicitur, quod rectius γενέτορα, cum Vete rihua, interpretabimur, quam cum ossio, ached. 'rit. II, p. 359. 361, nihil aliud nisi nato ad Oceani ripam dena igniscari redem a Nam n Oceano, ut omnia rerum natura, ita etiam dii orti sunt. - Plutarchus, de fac in orbe lun. c. 25 auperiori voravi 246, Ωκεανου, σπερ γένεσις πάντεσσι τέτυκται, ulterit m nubiunctum a Cratete memorat, ἀνδρασιν ηδε θεοις, πολλην ὁ ἐπὶ γαῖαν Τησιν, ab ipso haud dubie Cratete procvuum , quem frenderet illud πάντεσσι te nude positum. Posteriua hemistichium Hernilia tum VI p. 578 mire interpreta trir. γένεσιν ad 7 σι tamqtiam obiectum suppleri, et adiectivum πλείσνην cui hoc uppletuentis, non cum γαιαν conatrui tu hena. Iium Cratea 7ησι Proin transitivo aut renexivo posuit, de quis verbi usu Cons. Lubeck ad . i. . MO, P. IS9, ed. 2.3 vid. Plutarch. qu. Et ign. comp. c. I tom S, P. 422 Tauchn. Cornut. d. n. d. c. II, p. 85 a. Ioann.
Diue Alleg. ea. p. 45 Gaias. Sehol ad Theog. v. li et M. Schol. Apoll. h. I, 98 Achill Tat. Iaug. in Arat. C. B. 4 Ariato t. de Xenoph. en Gorg. p. 76 Bevh. Itys auge. IV, 1. Sext. inpie hypot Pyrrh. III, 6. Adv. hya II, I, 19. Pliat de Is et Osir. e. 57. Fmposiae V, 5, Q. 2. Lennep. ad theog. P. 179. Her- mann de myth. r. unt. Opusce. II, 172. - Lobeckium aliter iudicare ex iis apparet, quae Θ hao Hesiodi xl. p. I dixit. 5 Eurip. e. p. 23 23 Wagn. Ariatoph. Avv. v. 192. Simm in Anthol. Pal. xv, 24 I. Ibye. r. I, p. 202 Schneid. Bacch l. p. schol ad es. h. v. 17. - Ceterum etiam Chalcidius, aeeuli p. C. quarti criptor, uiua conversionem et enarrationem Timaei Platonici habetnua ah . . Fabricio editam ad alcem vol. 2 perum S. Hippolyti, amburg III 8, quum theogoniae versus I 16. III in hune
modum Eonvertit: Prima hae eat caligo dehine post terra creata est, Spirantum aede fritilaaima corpore stat . ,
ostendit ibi chao non putium inane visum esse. ae tenebricosnm quiddam nebulae inliter id enim caligo ignificat.
13쪽
puro oppositam'. Neque inter philosophos desueriant, quibus prima materia aut aer aut imi quiddam aeri suisa viderotur, cui proin hoc ipsum aeris nomen indiderunt, ut Maximenes et Diogenes Apolloniates', quum contra tales, ad Homeri exemplum, rerum principium aquam fuisse
statueret, quam sententiam etiam Orphico quosdam amplexos esse accepimus Sed Oceano Homerus othyn copulavit Il. XIV, 202, d qua ambigitur a viri doctiASimis, terramus significo an ad aquae naturam et ipAa pertineat, ut vis huius mascula et ud procreandas res efficax Oceano,
seminea et ad pariendum nutriendumque apta Tethyi attributa sit. Alteram sententiam veteribus
Homeri interpretibus placuisse docet schol ad II. l. l. Tηθυν δὲ τὴν re φησὶν, οιονεὶ τιθηνην
τινα ουσαν καὶ τροφον πάντων ' contra fluida et aqv a naturae Tethyn Plato accenset, quum
in Cratylo p. 402 B., ubi Homeri sententiam concordare autumat eum Heraclitea de omnium rorum taxu, tum in heaetet p. 152 . ubi eandem poetae sententiam adscribit. χμηρος ειπών ' Ωκε - νόν τε θεων γένεσιν καὶ μητερα ηθυν, πάντα εἰρηκεν ἔκγονα ροῆς τε καὶ κινήσεως Neque aliter Tethyn interpretati sunt ii, quorum auctoritatem sequutus Cicero in imas Platonico a ne eonverso, cap. II, Salae iam dixit, quod nomen, etiamsi quis graeco minus convenir non immerito dixerit, hoc tamen certe demonstrat, non Tellurem ei ethyn visam esse, Sed aquosam naturam. Denique etiam Aristoteles, elaphys I, 3 huius interpretationis testis est. Commemorata enim Thaletis sententia de aqua, rerum omnium initio, haec addit: εἰσί δέ τινες, 3 καὶ τους παλαιους καὶ πολυ πρὸ τῆς νυν γενέσεως καὶ πρωτους θεολογησαντες υτως ιονται περὶ τῆς φυσεως - - βεῖν. Ωκεανον τε γαρ καὶ Τηθυν ἐποίησαν τῆς γενέσεως πατέρας. Nam si ethyn ellurem interpretati essent, non unum, sed duo Principia haberent inter e diversa, quod quantopere discordet eum Thaletis sententia nemo non intelligit. Iam si quaeris, utra interpretatio verior videatur, non
6 CL Ioec apud obea Aglaoph. p. 73. 4. - ne pertinet etiam versus a Laetantio institi div. I, G. si citatua, qui haneter περιμηκεω ηἐρος ἰων dicit. empe hanes ex ovo prodiit, in cuius figuram chaos, aethere agitatum coaluerat Loti P. I aqq. f. t lem Rom. recogn. X, p. 4 M. Col. r Sapi ontiore inter gentiles initio rerum chaos fuisse die unt. Id per longum tem pua externa parte condenaana tandem ibi fecisse fine eertumque findu m, ut queo vi immania acceptae ro m a m. Deinde au illius eata vivum aliquod ea ae generatum, quod eat fracta forma masculino- feminea in nee prodierit nomen ei ea ae stanes a plendore. Ceterum apparet, non minore iure hanetem etiam aetheria filium diei potuisse, quemadmodum in alio eiusdem carminia loco factum videtur, ap. Proclum ad lat. Tim. II, p. 32 B: παρ 'Oρφεῖ - Φλάνης περι αλλέ os ἰθέρος υιδ ονουάζεται. eque tamen e Pterea etiam apud Lactantium αιθέρος reseribendum erediderim, quod obeckiua p. 48 tacite feeiti Nam tuentur ἐρος et ipsius Lactantii verba, quum Itanetem ex aere immenso natum eas dicit.
et odicum, quod aetam, omnium ConSensua.
et Vid. Ioeos amittero et rellero citatos in istor philoa Graeco QRom. p. 2-II. M obeck. glaoph. p. 48 - 487 Add austin. mar cohori. c. 2, p. 5. I Ott. 9 Cf. Joann. Diac. p. 458. Eudoe. Viol. p. 39. Schol ad Aeach. Prom. 37. ad Sept. e. Theh. 28s. Diversa Comuli aut Platonicorum recentiorum interpretationes commemorare nolo. id Cornut. E. R. Proci ad lat. Tim. p. 292 3. 4.
14쪽
dubito equidem hane amplecti, quae et auctorea habet vetustiore ae loeupletiorea's', et aua sponte probabilior est. Sic enim non duo erunt principia disparia, sed una tantum natura aquosa, quae quod in a ipsa et generandi et pariendi nutriendique vim habet, Poene in duas personas, aramae seminam, dispescitur. Significarunt igitur veterea huius cosmogoniae auetorea hac unius elementi in duos sexu divialon nihil aliud, quam quod Oateriore quidam poetae et Philosophi, quum summum deum creatoremque rerum αρσεν θηλυν et μητροπατορα dixerunt, ut Damasciua ait, de prinei p., apud Ols Anoed. om. III, p. 254 ἀρσενοθηλυν πεστήσαντο προς ἔνδειξιν τῆς παντων γεννητικῆς - σίας, quemadmodum etiam Synesius, christianam doctrinam thnieorum philosophematia mirabiliter temperare solitus, Deum invocat: Moo h συ δ' ἐσσὶ μωήτηρ,
plano ut Orphicus poeta de Iove dicit p. 457 Herni. v. II: Ζευς αρσην γένετο, Ζευς ἄμβροτος ἐπλετ νυμφη. et p. 454 v. 5: ἄφθιτε μητροπάτωρ - θυμω πάντα δμειται '. Apud Hesiodum autem, qui primum Chaos, postea Terram extitisse dicit, non liquot utrumno hae ex illo orta ait, an aliunde, et, si ex Chao id quod sane voluisse latius cosmogoniae inventorea videntur λ', quae causa ex Chao Terram prodiro secerit. Quamquam dubitari vix potost. quin illi Chaos suum primigenium non iners atque immotum, sed insita sua vi et natura agitatum
et quasi animatum cogitaverint, Sicut etiam in Phoenicum cosmogonia chao fuisse dicitur ανὶρ πνευμουτωδης ' atque sic e Chao Primum terram, . . solidiorem materiam, desedisse, moxquo Io Etiam apud reeentiore plerosque Tethyn de aqua aecipi notum est fallitur autem Setineidem ad
Orph. Arg. v. 33τ, Archiam. Ciceronia aequalem primum huiua Interpretationi tentem eane relena. I f. Loheeh. Aglaoph. p. 456 not. e. - Μητροπατορα uernnt, qui patrem matris h. e. creatorem materiae interpretarentur moahem ad Cud ortholom. II, p. 96s , perperam haud dubie, quamvis in vulgae aerinone Ocnbulum illud matria patrem igniseet. Sed philoaophi matripatrem dixerunt eum, qui mater imul et Pater esset, femineam eum maaeula natura coniunctam habena Creatum adeo materiam e veteribus nemo latuisse Videtur, ne Plato quidem, en hane aententiam Sta thaumiua vindieare conatu eat, proli ad Pl. Timae. p. 44. Cons. Juatin mari. ohori. e. 2 p. 6 Oti et Psanner the l. gent s. 57. ill Ita statuit etiam anilius Astron. II, 12. He aio dua memorat divo a divumque parent ea, et Chao is nixum terra a.
De ipso hao, unde extiterit, nota est Epicuri pueri quaestio, ap. Sexti Emp. adv. Math. x is, ad quam nihil a grammatico magistro reapona tulit. Nobis, si quia in illo γένετο ap. Hesiodum haereat. reapondebit Eustathiua ad Il. II p. 245, 22, ιγεταε γαρ παρ τῶν παλαμὼν ἔτι οἰ μνες et εμι νε
15쪽
vim illam motricem et agitatricem plures deinceps res quum ex terra tum ex chao, quod dimissa ex sese terra nequaquam tamen superesse desiit η, quaa elicuisse hanc enim vim esse apparet, qua Amoria nomine significatur ' Verumtamen latendum est, ab Hesiodo ipso hae non ita exponi, sed coniectura, quamvis probabili adeoque necessaria, a nobis quasi subaudienda esse. Homeri autem eosmogonia, quum masculam et semineam humidi principii naturam Oceano et Tethyosignificaret, vim, quae hos ad generandum incitaret, ab ipsis diversam non videtur induxisse. Nimirum proprium hoe et insitum est duobus sexibus, ut sua sponte EeSe miSceant et ad generandum properent, quamobrem non opus sui duabus Oceani et Tethyos personis etiam tertiam Amoris adiungi, cuius numen Homerus ne in aliis quidem sabulis, otiam quum res id vel maxime serro aut
poStularet, usquam commemorat, ut deum Amorem plano non novisse Videatur. Ceterum Hesiodus quoque, OSteaquam morem in rerum principiis posuit, nullas tamen in generationibus subsequentibus partes eius commemorat, omninoque ne nominat quidem nisi v NI, ubi Veneri hune comitem una cum Himero adiungit, τῆ δ' Eρος ωμαρτησε καὶ ηιερος σπετο καλος. Neque mirum est, Veneris hunc sectatorem nonnullis plane diversum et iuniorem visum esse istoeosmogenico cui quidem quae v. 20 tributa legimus epitheta,
ο καλλιστος ἐν ἀθανατοισι θεοῖσι, λυσιμελης πάντων τε θεῶν πάντων τ' ἀνθρωπων,
aion iniuria Ne aereo puero quam illi omnium taeorum votustissimo convenientiora 'enseri 'latebimur. Sed huiusmodi offensiones in hac theogonia omplures sunt, non tamen, ut equidem arbitror ab interpolatoribus invectae sed ipsi arminis compositioni ongenitae. Chaos porro robum si Noctem Nox ex rebo Aethera Diemque peperisse dic tur, neque dubium est, qui Erebus tenebras significe loea insera perpetuo obsidentes, Nox autem his, quae lumis vicibus terram o curant, ex quibus quoniam oriri lux videbatur, item Noctis filiam
14 Prodeunt ex chao post terram etiam rebus et nox de nitina mox dicetur, et manet illud infra terram etiam post itanea a Iove de ictoa, h. v. 14. Sic alii quoque poetae non raro chao in locis subterranei memorant, vid. caner ad Claudian. p. 72 et Herculem, posteaquam peragrato orbe terrarum ad ultimam occidentia oram pervenerit, χιάος ibi iret cpo invenias narrarunt. Schol. Pindol. III, 79. - Sed difficile dictu est, quid statuendum ait de th. v. 7 , κα- α δ σε μιον κάτεχε χαος, fulminibu aettieet in titanomaehi a Iove iaculatia. Nam Goeitlingit interpretationem ennepius Herito previt, ipse loca subterranea signifieari tatuena, ii penetra erit ulminum ardor neque id improbabile est. Sed fieri potest, ut nihil nisi aer significetur, quem nonnunquam illo nomine cui-
15 Praeter loco a Mutaenio, de em theog. Mes. p. 401, et a Lennepio P. 185 citato cons. useb. r.eu. I, I p. 37 IIeiniel, et Cud orth. yat int. P. II sq. 16 Vid. Oann. Diac. p. 456.17 Velut a Gruppio, in libro de theogoniae genuina forma restituenda, P. IV.
16쪽
diei eonsentaneum fuit ' eique fratrem addi Aethera, h. e. sublime illud eandena, ut Ennio ae n. Erebo eadem ration oppositum, qua dies nocti opponitur. Nam sicut illius perpetuis tenebria Ohacurari, quae infra terram essent, ita sublimia mundi sempiterna Aetheria laritato illustrari credo-hantur, quum Nox et Die terrae tantummodo et proximis supra eam partibua tenebras lucemquo dispenaarent origo autem horum omnium euris Chao Potius quan Terra repetatur, ratio mani-seata est. Nam quum nihil in iis ait solidioris ac terrenae materiae, naturam habere videbantur non Prorsus quidem incorpoream, quod genua fugiebat priscorum hominum notionem et intelligentiam, sed tamen tenuissimam ac subtilissimam, quia etiam chao illud aerium, dimisa praesertim
ex sese terra esse videbatur. - Terra autem Sola de Suo corpore Coelum procreat, tanquam
lamicem ipsi ad instar tecti impositum, moin tes quae in altum assurgentes, Pontiquo a maris profunda mox autem Coelo copulata primum filios sex totidemque filias communi Titanum nomino dictos, in quibus sunt Oceanus eiusque uxor Tethys, deinde tres filios, qui Cycloepe dicuntur, Argen Steropen et Bronten, postremo totidem Centimanos, Cottum, Briareum, Gyen:
de quibus omnibus nihil attinet nunc aecuratius disserere, quum praesertim iam alio loco dixerimus, quomodo hanc partem theogoniae interprotandam censeremua . Considerabimus igitur Homerum, qui, quum nonnullorum quidem ex his, quo modo memoravimus, Et pa mentionem faciat, longe tamen diversam ab Hesiodo rationem suam esse ostendit Primum enim erebum, diem aethera nunquam ut animantos vique genitrice praeditos inducit, ae sunt haec rorum tacitummodo vocabula unam Noctem deam agnoscit ), natu maximam patque Iovi ceterisque diis venerabilem liberon tamen eius nullos memorat. Deinde Ponti nomin non aliquam divinam personam, Red mare tantummodo designat. De Coelo ambigitur, sueri ne in Homeri theogonia personae infita habitum, an nihil nisi superiorem mundi partem ignificaverit, quumque Oυρανίωνες forma patronymica, et dit Olympii aliquoties', et semel, ut videtur, etiam Titanea in Tartarum detrus appellentur, malu runt tamen plerique illud nomen ad habitationem potius coelestem quam ad genua a Coelo ductum referre. Itaquo ita Il. V 898, ubi Iupiter iratus Martem his oebis inerepat: εἰ δι τε ἐξ αλλου γε θεων μευ ὁ αῖδηλος, και κεν δη πάλαι ησθα ἐνέρτερος Ουραν-νων. veteres interpretes, quamvis itane agnoscerent, tamen Oυρανίψας hos non ut silio Urani, quem
Stanteius ad priorem versum adnotavit
17쪽
admodum ab Hesiodo indueunt tr. sed propterea dici voluerimi, quod olim in eoolo habitaverint δ): quod quum parum redibile videretur, dudum in Tartarum deiecti cognomentum tamen ab antiqua habitation tam firmiter haesisse, ut quasi proprii nominis loco esset, extiterunt nuper ', qui Titane hoe loco significari infitiarentur esse enim coelestes deos intelligendos, Iovemquo nita aliud dicere, nisi dignum Martem esse qui de oel pelleretur. Quippe aiunt, infra Titanes arane potuit quidem detrudi, quandoquidem hi ipsi omnium infimi sunt, utpote in Tartaro inelusi, quo nihil est inserius. Atqui, si quis contra argutari velit, quidni in v to Tartari ambitu aliquid otiam insta Titanes loci eogitari possit aut si nullus ait eiusmodi locus, quidni Iovem iratum hyperboliee
loqui dicamus Multo orte convenientius hoc videri debet, quam ista interpretatio, quae, etiamsi verbis haud repugnet, tamen aliquanto leniorem poenam ab irato denuntiari facit, quam qua illi loco ae persona conveniat. Sed ipsa illa loquendi figura, inferiorem ea se coelestibus, pro eo quod dicendum orat, deturbari do coelo, mihi quidem parum probabilis egse, omnisque ista interpretatio haud facile cuiquam in mentem ventura visae videtur, nisi cui perguasum esset, eani personam liberosque ex Urano genitos non debere apud Homerum agnoscL Atqui haec ipsa persuasio unde tandem ducta est Nempe hinc, quod eo, quem supra memoravimus, ioco I XIV, 202, deorum genitor Oceanus, non ranus dicitur, deinde, quod nuSquam υρανίδα , qua nominis forma alibi, velut in theog. 486 502, Urani suboles designatur, dii aut Titanos ab Homero dieti sunt. Sed hoe quidem mihi levissimum Videtur, neque consilio poetae sed easu imputandum illud alterum autem ita demum aliquid ponderis haberet, Si non Possent, qui ultimum generia auctorem
Oceanum habent, iidem nihilo minus tamen etiam ab Urano, tanquam Patre aut FO aut proavo, genua ducere. Quodsi quis rem ipsam Spectare velit, Perquam sane probabile est, quemadmodum posteriores quidam physici ex aqua reliquorum elementorum, terrae, aeris, ignis, aetheris originem
repetierunt, ita iam Homericae theogoniae conditores Oceano et Tethyi ellurem et Coelum libem Ita eho . . παλ- αν φ σών. η - ποτ οὐρε ίων δε-νων πor νω τερ . Alii οὐραν ναε interpretabantur τους ἐπ τὴν ἔρανον ori τεταγμενους, ut ex Apollonii lex Hom. Et H Fetito a. v. eognovimua. mi igitur personam saltem Urani agnoverunt. 24 Ea in hi etiam aegelabaetitua, vir doctissimua, Theol. Hom. p. 73, qui Goetilingium hi tua aententiae auctorem laudat, uiua diaaertationem ephemeridibua, quae ab Heranete nomen habent vol. IX, p. 25 Inaertam legi qitidem olim, ae nune inspicere non possum. Quae autem Regelahachina ex ea retulit, omnia commemoravi. - Nonnihil divero est Olcher aententia, Geogr. Hom. p. 19. Mytho Iap. p. 324, eui ligachiva ae assentiri prostetur ad Od. IX, IS. Ia eniin, evnti iudieivm aequi tua , ad Apollod ha. . , υρα υνα IL V, 9 neque coeleste neqtie itane eas atatvit, sed Cyclopea et Centimanos quo nihil perveratu excogitati potuit. Num otueri sane Cyelopea non in Tartarai de ieeto fulsae manifestum est et si maxiise de eaἔodeia Potiua cogitandum eas con- Eedamua, hos itidem ut Contimano a patre quidem Urano in terrae viseeribus abaeonditos, ae a Iove soluto et in lucem redueto esse egimua. - Ceterum agnoscit tamen ista interpretatio Patron3mi eam in οὐρανιιώνων vocabulo ignificationem nam οὐρανίωνες Cyelopea et Centimani non aliam ob eausam diei potuerunt, nisi quo Coelo procreati agent.
18쪽
ros dedisse n. tque Tellurem quidem pro divina persona etiam ab Homero habitam esse omnes,
quod aetam, consentiunt ' eiusdem B Coelo opinionia, si non argumentum plano certum, at indicium tamen haud temere spernendum illud esse arbitror, quod iurari aliquotio per Coelum V non minus quam per Tellurem, per Solem, per Fluvios videmus, de quorum numinibus dubitari non potest. Hanc ob causam ego ranum deorum Homericorum numero non excludendum Sse eenseo, liberosque eius, itidem ut apud Hesiodum Titanes, uxorem autem Tellurem, posteros denique deos omnes, qui υρανίωνες vocantur, habitos esse Statuo.
Nomina Titanum nulla Homerus indicat praeter cronum et Iapetum. Il. VIII, 479 ':
quamquam plures his duobus suisse satis diserte testatur Il. XIV, 274:
μαρτυροι tuae o ἔνερθε θεοὶ Κρον--μφὶς ἐοντες. et ib. v. 278 9.
Oceanum autem et Tethyn, qui apud Hesiodum a Coolo procreati ideoque in Titanum numero sunt, in Homeri theogonia horum progenitore suisse ex iis, quae supra diximus, intelligitur De Rhea,
25 A nonnullis Urano patrem emonem datum esse discimus ex Aleman. D. M p. 248 deleet. Se ineide.., Antimach. e. 42 p. 39 Dubn. Simmia in Anth. Pal. XV, 24. EetE Homerie. v. 277. Heaych. a. v. 'Aκμονίδης, tym M. p. 49 5o, uatath ad Il. XVIII, 476 p. 154, 25 Aemonem antem eundem eum Oeean age tym M. P. 11. V 48 et Euatathiii p. IM, o docent, ciliee propter vim ei na inde Eallam , quemad inodum etiam fluvii taeαματοι dicunt te. Convenit igitur illis hactenua altem eum ea ratione, quam ego Homero tribuo diaeropa autem, ito Acmon ipsi matrem Tellurem datam esse Alemania versu docet, quam equidem in Homeri theogonia si iam potiua Oceani litisse coniicio. Uxorem emoni non aliam quam matrem, . . Tellurem suillae crediderim , quemadmodum etiam apud Hesiodum eadem et mater Coeli et uxor est. - Αb alii Acmonia nomen ipsi Coelo indituri esse Eu- alathiua p. Iis 5 ait, απυ της - οὐρανοῖ ακαμα roti φυσεως aut aetheri, quem Coelo patrem dederunt, tym I. l. V. 1, an denique Saturno, Des eb. a. v. AMIειν, ab iis, opinor, ni hunc temporis deum ellae latuerunt. - Ceterum quoniam Acmonia mentionem Dei, vellem litus meminissent, qui planetae nuper invento nomen Ithologicum quaesiverunt. Nam quum in ceteri, planetarum nominibiis hie ordo aer attia ait ut initium seret a dii iuniori tina, Iovia liberia, ereurio, Venere, Mario, allade, o autem aequerentur Iovis orores eata, Iuno, Ceres, tune ipse Iupiter, post eius pater Saturaua, postremo uua ranna quod ptiua ui ultimo nuper invento imponi nomen potuit, quam elua, qui Urani pater, Saturni avus, Iovi proavo erat Neptuni certe nomen, in quod consensisas nostrate astrologi dicuntur, minus uptum eat.
βουλυπινος τοι γεννητοι θεοις πατέρας συστῆσαι, εισηγαγε τοιουτους αντος Προητορας, λοιον τε κρειον et μερίονά Ιαπετόν τε quorum Oatremum certe eximere debebant, non minus quam Cronum.
Ego quid de hae parte theogoniae intuendum cenaeam, exposui in Di . de Titan Hea. ubi ci. Impr. p. 25 q.
19쪽
Croni uxore, II. XIV, 203. XV, 187, nihil ne negari neque assimari potest. D reIiquis, quoa Hesiodus memorat, Coeo, Crio Hyperione, unus Hyperion, itemque do Eororibus eorum. Phoebe, Thia, Mnemosyne, Themide, una Themis ab Homero nominatur. Sed Hyperionem huic non diveraum a Solo esse constat, cuius apud Hesiodum pater est ' Themis et in Olympo deos ad concilium Iovis iussu convocat, Ii XX, 4, et hominum in terris concionibus praeest, Od. II 68. Quod quum Titanes a Iove in Tartaro inclusi sint, Il. XIV, 279 et 203, XV, 225, neutrum in his quidem Iovis adversariis numerari posse apparet , omninoque a Titanibus accensiti sint,
Fratres itanum apud Hesiodum Cyclopes sunt, Βροντης, τεροπης, Ἀργης, Tonitrus, Fulgetrus, Coruscus, quorum naturam quum ipsa nomina satis declarant, tum poeta v. 14 demonstrat, fulmina ab iis Iovi fabricata esso dicens. Sed his admodum dissimiles Homerus Cyclopes inducit δ), Polyphemum, optuno si Thoosa, Phorci filia, natum, aliosque huius vicinos in occidentali quadam terra, mortales immanes atque agrestes' iurisque ac legum expertes et nulla inter se Oei state coniunctos, nihilque cum Hesiodeis illi praeter nomen commune habentes, duetum illud ab ocul a rotundis, quo utrique in fronte gerunt singulares. Nam quod Κlausenius' momericos Cyclopes ex illis alteris quasi difficios a poetis et deformatos esse vult, vix quisquam sibi persuaderi patietur, et si cui credibile sit, stirpem tamen Cyclopum estodeorum ab unius certe Polyphemi nam de ceteris Homerus tacet, - plane diversam esse videmus. inde autem
29 Od. XII, 176, quo uno loco Sol non μερω, sed 'Tπεριονίδης dicitur, uti constat ah interpolator. esse. - Lunam, quae pudieaiodum 1 3perionis filia Solia soror est, ab omero nusqliam in diis
numerari iam dudum alii obaervarunt.
30 Etiam apud Hesiodum, quamvia Titanum nomen omnibus in univeranm filii Urani datum ait, tamen neque Oceanum, neque Tetlayn, neque Rheam, Themidem, nemosynen in iis, quo Iupiter in Rr tarum deiecerit, Ogitari posse apparet et plures utique, quam illos duodeeim Urani liberoa, in Titanuru uniero b eo hal, ito esse, ex titanomachiae descriptione manifestum t. id quae hac de odieta sunt in Disa de Titan. II . p. 29 sqq.
at Od. I, II. IX, 10 sqq. M Immortale fuisse lanaenius Die Abenteue dea Odysaeus, p. 7. statuit propterea, quod PolyPh.
mua crudeliasimam oculi ess sionem viva pertulerit: nam rationem nenio praeferet satis diserto ipsorum Cyelopum testimonio, quum quaerunt ex Polyphemo Od. IX, 406 1 μή τις sisti τι που εἰ εδυλ- η βί5φι. Neque vero mirabimur mortalem, duobus parentibus immortalibua. Nam huiua gene eis exempla in fabuli complura unt, velut Medusa, Phorci et Cetua sit , quam quidem mortRlem eas eo magis mirerio, quod duae orore germanae, Stheno et arvale, immortale anni. Etiam
illo fulminum fabricatorea Cyelopea posterioribus poetia non immortales fuisse notnm eat idque etiam theogoniam testari Crate voluit inserto versu, qui nune legitur in Goetilingit editione o δ' et θανά- των θνητοὶ τράφεν αὐδῆεντες, de quo es. Harhachesset p. 27 et nos in Dium antiqv. 1845. Suppl. 2no 2 p. 162. 33 L. I. p. 2 aqq. Vossiua autem, ined erit. II p. 382, Hesiodi 'elopea ex Arimaspia fabulosi origi nem habuis e auspicatur.
20쪽
orta sit has de Polyphemo itimque vieinia tabula, et eur coelites hi pariter atque illi Hesiode habiti sint, quaerere hoe loco nihil attinet. Alii Titanum fratres apud Hesiodum Centimani sunt, Κόττος, ρμιρεως s. 'πρμιρεως, μης,
Viria tua, Ferius, Membro, quorum vis partim ad turbine procellasque maritimas, quibus flu-etua vehementes excitantur, Partim ad terrae motus pertinere videtur δ' Horum omerus, Il. I, 396 sqq. unum Briareum nominat, quem Aegaeonem ab hominibus, altero nomino a diis appellari dieit eumque suppetias olim, a Thetide accitum, Iovi contra Iunoaem, Neptunum et Minervam tulisse, patreque Suo longo sortiorem esse memorat quis autem ait eius pater, indicare supersediti Veteres interpretes Neptunum aiunt δ' quem ab alii quoque poetis patrem Aegaeotii datum esse ridomus δ' ab aliis autem Pontum, senε non diverso' Et sane de Neptuno etiam apud Homerum eogitandum esse, non de Coelo, quod Propter Hesiodum nonnulli luerunt M , ipso verborum eontextu persuadet. Nam quum Omparetur . 404 Briareus eam patre, eonsentaneum est hane comparationem ad superiorem ad VerSariorum commemorationem reserendam esse, in quibus, qui pater Briarei esse possit, unus Neptunus S m. Quod si ita est, etiam in hac parte discordare Homeri theogoniam cum euiodea videmus.
Narrat porro Hesiodus de Cyclopibus et Centimanis a patre Coero in Terrae visceribus statim postquam nati erant absconditis, de Terrae dolore et ira, eoncitatisque ab ea Titanibus ad
patrem castrandum, quarum omnium rerum apud Homeriam nulla mentio acta est. Nam Venus,
quam Hesiodus ex Coeli genitalibus in mare delapsis ortam esse prodit, apud Homerum Iovis filia
etiam Neptunum nonnunquam aut σιγέα aut ιγαίωνα cognominari notum eat.
36, selut a Nonno, XXXI, 2M et, quem hoe non ipsum excogita e aedis antiquioribu Recepi e nemo faelis dubitabit. 7 Eumel. p. achol Apol Rhod. I, II 65. Matrent Aegaeoni αλασσαν ab Ione datam esse idem cho- Iiaatea memorat. Cf. et Eudae. Viol. p. 29 et 1. 38 Fuit in hi etiam olfius. id lectu eius in Iliadem ab aterio editas, I p. 45. - o tua, ehed. erit. I p. 98, probabiliva credit, Pontu in Aegaeon etiam ah IIomero patrem datum age. as Sensit ho achol. . ad Il. I, 404 οὐκ ora Mis ιν ιτανων ω Αἰγευς aer. θαἰών , u intios δαί-
μυν. υτως γὰρ καὶ ἡ σύγκρισις λαμβανομοὶ προς - Ποσειδωνα λιγγον ἐχεε. Nempe liane dicit συγκρισιν, quae eat in verbia D γαρ αυτε βίη o πατρος μείνων. Zenodo te huiua loci lectio γνῶ αι ea sila πολυφέρτατος εν παντων οἰ ναίονό π Ἀρταρον γε εντα ita enim emend. cum H Steph. Barnea et Heynio , eue elatarcho eteriaque criticia displicuerit apertur eat. Nam neque incluaum in Tartaro Briareum eas quiaquam prodidit, sed custodum eum fratrihua Tartari portia appoaitum Hesiodus ae-xat, tutionemque horum custodia in extra Tartarum vias omnia narrationi tenor docet es diaa. Oair de extremae mutidi Partium deacr. II ea. p. 8. I, neque inellisum facile Thetia aegire potuisse videtur.
Denique etiam αἶra particula quid ibi velit in ista leetiouo, non potest intelligi potest autem, at