Quaestionis de Patavinitate Liviana partic. III [microform]

1쪽

CICAE PRESERVATION GRANT PROOECT

Humanitiss

3쪽

Patavinitate Liviana partic III

4쪽

vori

5쪽

g, Gata

ta e

s . v

9쪽

Iuitium denuo scribendi, ut quaestionem meam bis interruptam tandem absolvam, capio a Georg. Ludov. alchio et Carolo Reifigio, magistris meis pie colendis Ille enim, ac Facciolatum secutus, in Emendationibus Livianis, Berotini 18 15. editis p. 4. ,Neque reperias, inquit Scriptorem, in ii tot e vetustate adsumpta, vel ex imitatione Graecorum nove et cum periculo dicta insolens tui et peregrinum sonent et hic eo libro, qui Vo lesunge liber lateinisohe prach issens chas inscribitur, edito a riderieo IIaasio, V. D. Lipsiae 1839 p. 49 sic docet: Livius hat War Beredigam- hei undiene i Vortrage eine Gedanhen allein a die Bearbei tun derSprache selbstaetrin, o gilt dariiber da Urthei de Asinius Pollio, elcher

solbs et Ende de Republik, et Zeiten des Augustus lebie das namlicli imLivius die atavinita heresche, de Provingialismus de Gallia Cisalpina.

Cum iis facit C. . Grysar, V. ., qui partes selectas librorum Livianorum edidit Vindobonae 1854. praelatione voluminis prioris p. XXXVII. - XL. Pataviniitate tacta liberiorique dicendi ratione historieorum, Livio haud pauca, quae ad Graecorum consuetudinem dicendi revocanda sint, attribuit. Ex quibus, quae suppleant exempla a me Partic. L proposita, nomino haec Graecorum enim sunt particulae substantivis ita appositae, ut vim adjectivorum accipiant, veluti apud Livium l. 21. ,et adhortatio invicem totam pervasit aciem coli. Partio. I. p. 10. , circa omnia grae-oum est ap. Liv. VIII , 39. bellum bellare hoc pro ,bellum gerere M , sive ,bellum pugnare p. orat. d. III. 19. 4. graecus est usus genitivi ap. Liv. V. 11. trepidi rerum suarum, pro de rebus suis , et

XXXVI. 31., quem eodem modo usurpavit Virgilius en XII. 588. apes

10쪽

trepidae rerum , et Silius Livii imitator XII. 13. , trepidus salutis et graecus est accusativus p. iv. VIII., 35. , an Aius ieem suam , quoeum eonseras sollicitum omnia ' Partic. I. p. 13. et Zumpi Gr. q. 453. graecae sunt particulae p. iv. XXXVI. b. et alibi, cum eo ut ea lege G, ,ααα o δε ' de qua diximus artic. II. p. 8. et , quam pro , ἡ κατα, ap. Liv. XXI. 29. et alibi , , proelium atrocius, quam pro numero pugnantium editur quam etiam Daniel. Vechnerus Hellenolex. p. 169 170. Livio vindicavit graeca est haec attractio p. Livium I. 29. , raptim, quibus quisque poterat, elatis Praeterea Grysar, vir doctus in primis, tu verborum latinorum delectu prisca et abolita, minus usitata, recens esset adscribit Livio l. l. p. XXXVII.

Quae nos, in simili re occupatos, re voeant ad nova vocabula, quibus urbani non utebantur, Livius utebatur. Quorum natura ea St, quae sive novam terminrationem, sive novam compositionem ostendat.

Fluctuatio terminationum eum in omnes Gallieos viros, tum in Livium maxime convenire videtur. Catillii enim carmen est ad Manlium scriptum LXVIII., in quo v. 18. , amaritiem sibi format ab , , amaro Ciceroniano de Finib. II. 12.), cujus loco apud Vitruvium est , amaritas II. 9.), et apud Plinium , amaritudo N. H. XXI. 21. prope n. seel. 92 . Cicero ipse fluctuat inter plebes et plebs, itemque Livius, sed si sequimur alatinos codices, plebes apud Livium praeserenda est. Cf. Drahen boreh. ad Liv. l. 20. 6. Deinde promiscue modo aedes, modo aedis, quemadmodum caedes et caedis, clades et cladis, sedes et sedi apud Liv. legimus. Cf. Drahen borch. ad Liv I . 25. 3. Formae autem in ,,is Xeuntes, quam quani antiquiore sunt, tan en neque apud Ciceronem, neque in aliorum libris inveniuntur. Plautus tantummodo , aedis L Asin. I. 3. 67. d. Gronov. usurpat In agro Patavino igitur a rusticis, qui tenaciores antiqui talis, recentium incuriosi sunt, retentae esse videntur. Qua re p. iv. nonnulla verba non unam tantum clausulam eamque insolitam et duram, sed duplicem

et triplicem prae se ferunt. s. Sohoemann ad Cic. de N. D. I. 34 95. H-pliei enim modo effertur satietas, sic ut dictum est XXVII. 49. . tum satias XXV. 23. post saties XXX. 3. Tertia sorma, Ciceroni incognita peregrina, quae apud Plinium N. H. et apud Silium, Livii imitatorem, invenitur, injuria a Drahen borchio hoc loco rejecta est. s. Drahen borch. ad