장음표시 사용
11쪽
Reliquae vero Patavinae peregrinae saltem, sormae hae sunt ap. Livium:
Aspreta, plur. quae inveniuntur IX. 24. et 35. XXXV. 28. XXXVI. 15.,
sunt saxis asperara a sive confragosa XXVIII., 2 init. CR interpretes et Rhenanus ad Liv. XXVII. 49. 8. apud Drahen boreh. Adhortator, , , derΕrmanterer , II. 58. 7. si adhortator operis adesset et saepius, veluti XXXII. 25. med. quo loco ron ovius , ad hos orator scripsit, quod ra-henborch. probavit quidem, verum non reeepit. Casse , vergeblieli pro in eassum IV. 26. 10. casse ne tempus tereretur CL Fabri ad h. l. Clipeum genere neutro iv. I. 43. . itemque Virgil Aen. IX. 709. dixit. Sed Asinius urbanus, ut testatur Charisius, , ,elipeum masculino genere posuit. AEL Drahenboreh. ad Liv. l. l. Consulariter IV. 10. 9. vitaque omnis consulariter acta CLMeissen bor ad h. l. Desuetudo I. 19. 2.,,mitigandunt serocem populum armorum desuetudine ratus ICtis postea recepta est Discrepatio X. 18. ,quum ea ipsa inter consules . R. discrepatio uerit significat , discrepantiam voluntatis quae legitur ap. Ciceron. Top. 25. extr. Ηοsti eum pro ,terra hostili , , Feindefland , invenitur p. Liv. l. 31. A, Romano etiam in hostico morandi causa erat. IlI. 34. et 38 init. Adstipulatur Livio Plinius Panegyr. c. 29. ubi , ex hostico raptae messes sunt Legiuncula XXXV. 49. 10. ,videretis vix duarum male plenarum legiuncularum instar in castris regis Pro peregrinabundo XXVIII. 18. , , non peregrinabundum claninm lancem Romanum in Africam trajecisse sese , Cicero peregrinans ' dicit Adjectiva autem in ,,undus
exeuntia frequentissima sunt ap. Liv. interdum adeo cum accusativo uncta,
de quibus vide eammaticam Zumpti a. 248. et reigneri Progr. p. m. Rebellium se Eriegserneueriing Lll. 21. qui deditis bellum intulisset et paeatos ad rebellium incitasset ' pro rebellione est , quae legitur p. Liv. VIII., 4. Reprehensa recit. 10. 3. singulos reprehensans Crebrior
autem apud Liv. usus est Verborum frequentativorum, quae dicuntur, quibus,qnae exprimitur actio, et iteretur et augeatur CL EreiZner. Frogr. l. p. 13. De servitudine, quae semel ap. Liv. aegitur XXIV. 22. 2. , quum solemnis forma servitus A sit, grammatici certant sulcitur tamen a Festo CL Fabria l. l. Variatio pro ,varietate 3 invenitur XXIV. 9. 3. , eosdem con-Sules ceterae centuriae sine variatione ulla dixerunt, .
Festino ad novas formas duplicatas quas a atavinis, ui graecae
linguae cultoribus, sedulo cultas esse eum conjectura, tum usu docemur. liv. 1 st
12쪽
XXVII. 11. 5. Cf. de Patav. Partie. I. p. 7. Rusmodi formae sunt di
intersari interpellare L .,interloqui ' Liv. III. 47. 4. VII. 36. med. XXXII. 34. init seorsum eum dicere, violenter Phaeneas intersatus non in verbis rem verti ait , quo sensu etiam exstat p. Virgil. Aen. I. 385. et Plin. Epist. I. 33. s. Drahenboreh. ad Liv. III. 47. 4. Praefloratus, raς vox, quae legitur p. Liv. XXXVII. 58. gloriamque ejus victoriae
praefloratam ad Thermopylas esse , apposito synonymo ab eodem Plinio e plicatur Panegyr. c. 58. ,summumque illud purpurae decus non nisi praeeerptum praefloratumque transmittere praefloratus igitur praecerpto sive praerepto
respondet. Tum circu marare arando circuire umpssiagen M, qua sententia Liv. II. 10. , agri, quantum uno die circumaravit, datum M eadem etiam Plinius major . H. XVIII., 3 init secl. 3. , quantum quis uno die plurimum circumaravisset' usurpavit. Cum quo cognatione eonjunctum est Livianum ob arare Mumpsugen ' XXIII. 19. 14. et quum hostes obarassent, quidquid herbidi terreni was vo grunerarde extra murum erat. Jam reliqua apud solum Livium inventa verba hae sunt: migrare I. 34. 7. sublatis itaque rebus amigrant Romam , cui simile est , avolare ρ: in optimis codicibus repertum non admodum Drahenborchio placet, quod Veteribus in usu non fuerit Behherus autem, naschigius et eissenbor non improbant. Ab equita re XXIV. 31. 10. , ut praetores inter tumultum pavidi abequitaverint Syracusas , legitur in optimis odio. Gronovius tamen et Drahenborchius , adequitaverint minus apte scripserunt. Cf. Fabri l. Carni sicare XXIV. 15. , carnificari jacentes ' est in modum carnificis interficere, quod opponitur h. l. iis, qui celeriter hic illic, si qua datur occasio, vulnera aut mortem inserunt. s. Fabrium ad h. l. , Animalia in animaliaque codices conflanter affirmant XXI. 32. eaque Fabrius reposuit defenditque in edit sua libri XXI. XXII. contra Vallae ,inanima et Gro novi et Drahen-borehii , in animataque L Inter cursus , das Da E ischeniausen ll. 29. 4. , , consulum intercursu rixa sedata est A et saepius. s. eissenbor ad h. l.
Inter turbati , , die Ver irrung' XXlll. 8. 7. , patre animi quoque ejus haud mirabilem interturbationem causante L Inm a vigabidis Tiberis V. 13. init nobis in memoriam redueit innabilem undam Ovidii, Metamorph. I. 16. Jurejurare XLI. 15. 11. praetores ambo in eadem verba jurejurarunt legit Drahenboreh. Crevierius tamen dubitavit, num hoc verbum ex hoc uno loco deformati miserum in modum libri in linguam latinam
13쪽
admittendum esset. ,Per horrida situ stagna obvia lini XXll. 16. 4., semigravis reperitur XXV. 24. 2. ant sopiti vino erant, aut semigraves potabant f denique semigermanus XXI. 38. 8. utique obsaepta gentibus semigermanis suissent Sed de insolentia verborum satis multa diximus, ad construction is insolentiam transgrediamur. De qua quum consentiant viri docti, qui sive
in libris grammaticis rationem Livianam adseripserunt, sive in editionibus eam respexerunt, sive separatim eam perseeuti sunt satis habeo apponere 1 reigneri,
V. CL, judicium, qui introgrammate saepius laudato sic scribit p. 16. ,,luomni orationis structura, sive ratione, qua variae ejus partes inter se conveniunt, alterumque ab altero verbum mutatur, aliorum auctoritati Livius haud Obdoxius, viam sibi propriam ingreditur L quod judicium tamen nimis late patere arbitror recte quidem eo significari Ciceronis et Livii in stilo discrepantiam ma am, coercendum tamen sic esse, ut Cornelius Nepos Virgilius, Plinii, quod miro modo interdum cum Livio consentiant, de eo excipiendi esse videantur De quorum consensu in certis quibusdam verbis nunc dicetur. Mira est consensi Livii et Nepotis in non dubito. Cujus constans et perpetua constructi haec est, ut apud Nepotem infinitivum tum quoque sibi adsciscat, num significet ,ich Weille nichi at Cicero, quando id, quod dixi, significat, conjunctione quin cum conjunctivo utitur, reservato infinitivo ad alterum ejus significatum ,ic trage hein Bedenhen. Lambinus hanc rem primum Observavit observatamque in praelatione epotis pronunciavit Semel tantum Cicero, quantum scio, in Epist. ad Allic. VII. 1.,, Pompejus, inquit, non dubitat vere enim judicat ea, quae de republica sentiat, mihi valde probari , infinitivo usus est ex confusione notionum propter,dudicat quod proximum est. Noster autem Livius saepe cum Nepote sic insolenter loquebatur XXII. 55. 2. , neque enim dubitabant, deletis exercitibus, hostem ad oppugnandam Romam, quod unum opus belli restaret, venturum XXXVIII. 6. extr. haud dubium erat, expugnari opera potuisse ρ:XXVIII. 24. extr. XXXVI. 41. init. Invit enim Livio, credo, accidit, ut interdnm urbanitatis oblitus, patrium morem sequeretur. CL Drahenborch.
et Fabrin ad Liv. XXII. 55. 2. morat Turseli. d. Schwarig. p. 909. Sequitur infinitivus generis passivi ad coepi adjunctus, qui vulgo ad
coeptus est adjungitur, cujus Livius Nepos, linius Ν Η. XVI, 44., M.
rara exempla praebent. Nepos Epamin. 0. , postquam, ait, apud Cadmeam
14쪽
cui Lacedaemoniis pugnavi coepti edit. Acheri , cujus loco Breinius V.Cl. injuria coeptum est olloeavit. Livius vero IL, I scripsit: si plebs agilari coepisset tribuniciis protollis . pro quo Drahenboreh. eoepta esset excudendum curavit. Idem iterum si delevi hoc insolens vestigium XXV L, 46. , et porta intus forisque pariter refringi coepit. Cl. Foreellini Lexie.
Consentit Livius cum Nepote in praepositione eum, quam inverso o dine et a Cicerone in Oratore suo 45, 154. improbato, uterque ante quibus, cui vulgo affigitur, ponere solet. Cum quibus igitur apud Liv. legitur L, 45. 2. cum quibus hospitia junxerant IV. 24, 2. ,cum quibus spem integram communicati non sino'. XXlll. 7. 2. Vt L, 4. 5. VIII., 2. 13. XLII. 1. 2. XLV. 39. 16. Etiam XXXVIII., 9. 2. multi codices cum
quibus M praebent. Apud Cornelium Nep. hic ordo vulgaris est, ut videre licet Milt. I. Meum quibus armis erat dimicandum ad quem locum rem ius plura exempla adjunxit. Porro p. iv. XXI. 33. in assuetis juxta invia ac devia qu cum consentit Virgil. Aen. l. 832. ne tanta animis adsuescite bella με, , ad ρ praepositi oppressa esse videtur, quae invenitur a p. Caesar. B. G. L, 28. , sed adsuescere ad homines possunL Cl. Fabrius ad Liv. l. l. Plinium vero pist. IV. 13. Livio assentiri in formula sub Ouditione VI. 40. 8. et sub conditionibus his V X XL 12. 4. pro qua sit apud Ciceronem , ,ea conditione , Erebsius Anti barb. d. III., p. 741. in v. sub auctor est. Unicus locus, qui in Ciueronis peribus repugnavit, pro
Areli. 10. e codieibus nuper emendatus St. Postremo mira omnium Gallorum consensio est in constructione adverbii
propius cum dativo, eo magis mira, quod Livius cognatis vocibus , propior' i I. 4l. 11. , , prope L, 42. 10. et proai me XXul. 15. 1. jungat casum quartum, coli. Drahen rub ad IL, 41. 11. XLIV. 9. 5. XXII., 40. XXIV. 48. Num tamen ita semper accusativo uti voluerit, et omnia ubique ad ano sormulam exigenda sint, ni erit dubitari posse, contendit idem Drahevborchius ad XLV. 40 4. Certe nonnullos exstare locos, quibus dativus obtineat XLIV. 40. 4. Assumen erat haud magnum propius
hostium castris. XXII. 40. 5. ,propius Hannibalii , in aliquot eodd. Sio
etiam Nepos Hannib. 8. propius iberi quam hermopylis insolenter loquitur. Cf. Bremius ad Nep. ann. l. l. aum Plin. N. H. XXVII, 9. post init.
15쪽
seel. 1. Ru propius mari fuerit M scribit. Denique Virgilius monet Aen. Vill. - propiusque periclo It timor, et major Martis apparet imago. Cieeroriem, qui propius ab ortu Tusc. Disp. I. 12. 26 et ,propius a terris' de N. D. I. 3l. 87. scripsit, alibi aliter seripsisse nusquam invenio.
Haec pauca, ne longi simus, exempla congruentiae, quam inter eos viros, in quibiis recte Gallia ranspadana gloriatur, reperiri contendo, hoc loco sulficiant. Quae si minoris momenti fortasse videantur esse, quam revera Sunt, permRgno numerus eorum exemplorum caussa est, in quibus ab iis dissentire videtur Patavinus. Periodorum vel tortuosum ambitum saepe etiam impe sectumi, vel juncturae quaesitam negligentiam, similiter cadentia verba bis,ler, quater in brevi enuntiati te repetita, exprobrat Walchius mendati.
Livian. p. 3. et Grysar paucis exemplis illustra l. l. p. XL. Sed haec parva
sunt in tanto enim tamque amplo opere Annalium imperfecta remansisse nonnulla nemo magnoper mirabitur Majus et ad hanc quaestionem convenientius
id est, quod nominat Handius, urseli. Vol. I. p. 93. insolenti praepositionum
et peculiari usu Livium excellere. Quem locum quum reignerus in ro- grammate suo fere intactum reliquerit, paucis eum persequar. Non raro autem doctissimi editores nimia cura, ut qua trutina alios, eadem unicum Livium examinarent, propriam ejus indolem in his minutissimis
partientis neglexeriint. Exemplo est locus ille in Epit. I. pontem sublicium in Tiberim fecit et Ι. 33. ,sed etiam ob commoditatem itineris ponιe sublicio lam primum in Tiberim facto. veteres libri constanter hin Tiberim exhibent et ed. Alschelahi l. l. Attamen Drahenborchius, Vir magnus, ,in Tiberi seripsit, quod epos Milt 3. pontem secit in Istro flumine M, et Caesar B. G. I. 13. pontem in Arare aciendum curat scripsissent. Sed
quorsum haec Ut liberam potestatem Livii in praepositionibus esse demonstrem, non quo vituperem Drahenborchium, cujus studium, ingenium, industriam etiam atque etiam admiror, admirabor. Hoc autem eum Drahen-borchio assevero, solum Livium scripsisse XXVII. 11. 8. ex auctoritate patrem latum in plebem est plebesque seivit reliquos vero et Livium ipsum alibi ll. 2. 11. l. 4. 6. dixisse ferre ad plebem, ad consules M, s. Drahenb. ad 1. l. itemque more suo dixisse XXVl. 5. 3. ,conciliatam satis
apud regem gratiam με et XXXlli. 46. 7. qnantam eo laeto ad plebem inierat gratiam ρ, quum recepta formula sit ab aliquo inire gratiam ρ, stellaei
16쪽
jemandem belleb maclien' coli. Erebsio Antibar, in v. gratia, p. 376. d. Ill. rporro XXXVlli., 28.,6. ,,metus ad omnes Valuit, ne deditiqnem recusareno sed Cieeronem proci Manil. 16. sepotestis igitur jam eonstituere, hane auci ritatem, quantum apud illos reges, quantum apud exteras nationes valituram esse existimetis- tum XXXVlu. 21. 7. , in quod genus pugnae minime apti sunt IX. s. 11. seviris in arma natis et saepe alibi, ut monet ad
h. l. Drahenborch. pro aptum, natum esse ad rem sive pro rei aptum,
natum esse nam Dativus et Livio et Ciceroni communis est, Liv ll. 23., exit.) deinde Il. 13. 6. 49. 7. XXlV. 47. 1 l. ad propinquos, adparentes, ad Romanos restituere , pro propinquis etc. restituere, et XXVII.,1b init. XXVlli. 22. b. se dedere ad aliquem M pro se . alleui, coli. Haudii urseli. Vol. l. p. 84. tum XXlli. 25. 3. XXl. 41. 3. XXlv. m. post in is ad minores calamitates . , ad famam hujus hostis , a d nuntium M ,,aut das Ungluch, das Geruchi, die Boise has hin pro auditis calamitatibus, audita fama, audito nuntio, qua de consuetudine a Ciceronis libris aliena vide orat Turseli. d. Handi Vol. l. p. 101. et Fabrium ad Liv. XXI. 4L 3. et XXlli. 25. 3. postremo ad cetera, ad Omnia ,κ dem sebeidem alien XXX. 1. 4. bello quoque bonus habitus ad cetera, quibus nemo instructior habebatur , XXXV. 32. 4. ad omnia, tantum advehi auri , coli. Handii urseli. Vol. I. p. 96. Praeterea his formulis solus usus est Livius X. 25. 12. in utrumque auctores sunt risuraeides sindrue ahrsm anne da , Liandii uraeli.
X. 46. 7. in primum agmen infestis hastis provolant es. Handii Τ urseli. Vol lil. p. 333. XLlli. 12. 2. is in incertum eventum decerni Maus Unge isse , cf. an dii urs. Ol. ill p. 334. V. 34. 8. se in navibus profecti pro navibus , cs Draherib ad h. I. XXVlli. 2. 2. ,ibi in cava valle atque ob id pro ideo occulta onsidere militem jubet quod recentioris aevi scriptores imitati sunt, ut te staturiandii urseli. Vol. IV. p. 361. X. 39. 8. jam per omnia pro in omnibus , omnino ad dimicandum satis paratus , s. an dii urs Vol lV. p. 447. Ex his vero elucet, a Livio haec insolita non inventa esse ludibundo, sed serio posteris commendari tanquam hereditate tradita a patria. Quemadmodum igitur in Germania in seriori alius praepositionum usus, alius in
17쪽
superiori est, si antiquitus regio Patavina praecipue in his particulis a certa voe nomana abhorreisse verisimile est. Supersunt lamen alia xempla rara, in quitas Livilis, ut variaret orationem, variasse praepositiones dictu est a Drahenborchio, velut quum seriberet II. 46. 3. pugna jam in manus, jam ad gladios, ubi Mars ex atrocissimus, venerat L sive quum scriberet XLlV. f., b. horum inductio in parte simulacrum decurrentis exercitus erat, ex porta elegantioris Aercitii, quam militaris artis Drahenboreh. ad h. l. Relicta struetur postremo de declinatione Liviana dicendum est, erius insolentia in seelendis et nominibus et verbis cernitur. Livii autem c mites interdum etiam in hac re sunt rursus Nepos Virgilius, Catullus Attigithano rem idem Ereignerus V. Cl. l. l. p. 10 et 13. 14. go vero, ut in tota
hac quaestione, si etiam nunc in recensendis nominum formis a Cicerone pr
sielsear, qui genitivos plurales secundae declinationis nostrae in , in Oratore suo . 44 et 46. aurium judicio superbo modo probari, modo improbari professus est. Nepos praebet Agesil. IV. l. ephorum, Livius XXXIX. 7. eis tophorum contractum nam contractas has formas diserte appellat Cicerol. I. g. i55. Noster Livius Celtiberum XXX. 8. e Celtiberorum XXX. 7.
effert. De ducentum et octingentum XXX. 21. de tetrachmum
Atti eum XXXVII. 46. de talentum XXXVI l. 4b., utpote de neutris, de lem, XXL, 4. d. v m XXIV. 19. Di b c rum XXII. 22. item de s a bim mLiv. l. 43. Nepot. Allic. 12. 4. eonsentit Cicero . . sed de socium XXI. l . et modium XXVI. 47. lacet et nummorum XXXIX. 7. plane
improbat Cicero, cuius locum nummum oblinuerit, nec in hoc consuetudo varia sit. Grat. o. 46. Atr. . Accusativos tertiae destinationis nostrae navim et partim coli. Dra-
vhorch. ad Liv. XXVI. 46. 8. hic non commemoro, quod Cicero iisdem utitur de Invent. II. 34. pro l. Manil. 7. 18. neque ablativos imbri XXI., 54. 56 praeter imbre XXI. 58. et igni I. 41. et saepissime alibi nomino, nam Cicero eosdem praebet, imbri Verr. IV. 40. et igni ' orat. II. 45. extr. Sed Livius ura procedens eodem exemplo sibi format classi XXIII.,
41., 8.. alii lasse cum Catullo Epithal Pelei et Thetid. v. 212. et 53. et amni XXI. 5. 16. et sorti IV. 37. 6. XXVIII. 45. II. cum Virgilio
Georg. IV. 165. , quibus ad portas cecidit elinodia sorti ε. s. Drahenborch. ad Liv. l. l. Huc pertinet etiam Karthagini XXX. 9. 2. XXVIII. 26. l. e saepius, sextus casus, formatus ut La e e fa e m o ii ap, Nepol Praes. Φ. 4.2
18쪽
Vetus ablativus a rei ni ad Ne p. l. dicitur. Ab altera parte invenitu ab Karthagine l. l. ab Tarracone XXVL, 4l init. de eujus signifieatione
Variat etiam usus in adjectivis ab urbium nomiitibus ductis, in quilius Cieero onstanter Iliteram, veluti ex Arpinati uso. U. 26. Livius praeter hane frequentiorem formam etiam Mitteram exhibet, veluti in Capenate agro V. 12. 5. CL Dralcen horeh. ad Liv. VIII. 12. 3. Jam de ablativo singulari participiorum praesentis temporis praecepit Benticus ad orat mar. I. 25. 17. claros scriptores, qui aruieilia Augusti florerent, uno casum in e non in i direxisse. Apud Livium utroque modo eonsentientibus codicibns formatur et , anno sequenti et insequenti VI., 2 l. 1. , , dis erepanti editione M IV. 23 init., et dis Derenteque et . dicente M l. 14. 13. Cf. Draheriboreh. ad Liv. VI. 14. 13. et Zumptii
In re omnes autem omias maxini eminei civitatium, quam in plerisque locis optimos codices semper praebere asseverat Drahen borchin ad Liv. XIll. 20. 11. , quum tum clausula earum vocum sit, quae in nominativo pluralis a Aytona sint, et tu quarto casu exierint olim in is, ut , ,eivitatis apud ep. Conon V. 2. Eam Quinetilianus imitatus est multis oeis apud Ciceronem non exstat. Apud Livium autem eodem modo terminantur haec substantiva apium, aetatium, hospitium, principium, simultatium,elientium, supplicium, de quibus vide Drahen borch. ad Liv. IV: 33. 4. Est etiam dativus quartae declinationis nostrae in Psormatus, quo non utitur Cicero, Livius et Virgilius utuntur. Plancus quidem ap. Cic. ad Famil. X. 24. ,subito impetu al impetui resistere M scribit. At revera exstat p. Virgil Aen. IV. 158. ,namque aliae victu invigilant et XII. 5ll. Dcurruque abscisa duorum suspendit ea pita M. Quo loeo constructio Virgilii etiam similis est Livianae . 26. suspendere aliquem arbori . Nam Cicero dicit ,in oleastro suspendere aliquem UVerr.lIl. 23. Dativi antem ejusmodi ap. Liv. sunt XXIV. 19. 6. inceptu, V., 2. 10. usu menstruo superes-- , Vll. 2. 7. Fescennino versu similem IX. 5. 6. exere ita inermi M, XX I. 2. 11. , delectu datis ram M. CR Drahenboreh. ad Liri XXIV., 19. 6. et EretEnen. l. l. p. 10. His adjungo genitivum pluralem hujus declinationis V. 26. 5. , mille
fere passum pro passuum quam contractionem probare videtur oss.
19쪽
Granimi. IV. o. 18. Drahenbore hius edidit passuum K Sed Virgilius Aen. V . 653. sequae gratia curriuii Armorumque sint vivis in extremo hexametro scripsit per erasin ne non Gellius N. A. I. 16. Lucilium lacii diei n-tem ,, nune mille passum qui tomi atque duobus . Luellius auteni propter stili negligentiam vituperatur ab Horatio urbano Sat. I. 14. 11. - ,quum
fluere lutulentus erat quod tollere velles. 'Antiquitus casus tertius quintae declinationis nostrae non modo in EI, sed etiam in E terminabatur, cujus declinationis exempla sunt IV. 17. 5.,,propius est fide et . 13. b. pernicie p. Dra taborch. l. l.
Dubitanter his sormis adiicio eas, quas ad sumam quartae declinatio iris, quum plerumque secundae sint, expressit Liyius senatus consultus, erius hi easus inveniuntur in quibusdam codd. nominativus IV. 55. 5. senatus consulius flat , genitiv. VI l. 40. 7. , nullius senatus consultus auctor elabiat V. 13. b. ex senatus consuli u I. l. domu pro , domo ' plebi scitu XXV. 7. responsu inceptu, mandatu affert Drahen b. ad Liv. V. 13. 5. Ad formam secundae, quae plerumque quartae sunt, hae voces reperiuntur profecto, mereato, deleoto, Senato, tribunato, apparato, an fractos pro , anfractus eonvento, adito, coli. Drahen b. ad Liv. I. , 5. 7. Aliquam insolentiam in verborum declinatione deprehendimus. Non loquor de antiqualis vocabulis, quorum rarissimus tum demum usus est, quum vetustissimae legum, precum votorumque formulae proseruntur, cujusmodi
duellum, perduellis, dolarassi ν, defexit, cooptas sint, nissunt, quae Drahen borchius ad Liv. XXXVI. ,2. 2 collegit, et dedier 1. 32., 7. siris ibid. saxo L, 35. 9., si saxitis XXIII. 11., 2. is etiam Cicero praecipue in libris suis de Legibus usus est. Horis momenti in hac dis-eeptatione contractae sormae perlaetorum aliorumque temporum, quae inde ducuntur, esse videntur: si quidem Virgilius Aen. l. 249. compostus pro compositus, Catullus LXXVlL 3. subrepsti pro subrepisti et Virgil Aen V. 786. adeo traxe pro traxisse extulit durioribus verbis. Eandem notam cogimn apponere ad Livianum decresse XXX. 40. 10. et decresset II. 27. 8. Illa enim hujus verbi ontracti Livio solemnis est, ut animadvertit Draheliborellius ad Liv. Il.-27. 8. Ne respuit idem noritis, co
20쪽
transisse, em stis, admo se obtris fiet communisse, ut testatur
Drahenhorehius ad Liv. m. 1Κ, 10. Si Livius eoatraelionema verborum latinam graeea similem introduxit, cujus haee lex est, ut ejeela V literaa in a, et in , ii in i te in i, o in o malescant. I. EreiEner. l. t. p. l3.
Cicero, etsi nonnullos sie loqui ,nosse M .dudicasse M vetare, ,novisse 'iubere et dudieavisse scripsit, tamen in hoo genere et plenum verbum recte diei, et imminutum usitate contendit in Oratore 7. 157. Ne vero reprehenderint, inquit Cicero I. ., seripsere alii rem 'G etsi , ,scripserunt esse verius sentio. Illam igitur tertiam personam persecti raro Cicero, Livius tam frequenter usurpavit, ut vulgaris apud eum forma esse
De redupli ea la sorma cucurri, quae remanserit nonnunquam apud Livium in praeteritis Ompositis, ut in pro eu eurrissent XXV. I l. 3. , decucurrerat L 12. 8. exen currissent Il. 17. 2. exposuit Drahen-bore hius ad Liv. l. 12. 8. Eodem modo Cornet Nepos Thrasyb. l. 3. praebet ,praecucurrerunt L Nanc us pro , nactus plus quam semel sic esta p. Liv. XXV. 30. quam formam improbat Servius ad Virgil Aen. l. 480., es. Drahenhorchium ad Liv. l. l. conseruisset pro eonsevisset X., M., 5. , quam arborem conseruisset M ab optimis codicibus et editoribus defenditur. Cff. Drahenhorch. ad h. l. et EretEner. l. l. p. 14. quarta verbi deelinatione Livius ad tertiam transit in voce oreretur pro oriretur XXIlI. 16. 7. , priusquam motus intus oreretur quam in optimis codicibus repertam, tamen non in textum recepit Drahenborchius h. l.
Aliqua etiam auctoritate digna est vox poterentur Florentini cod. VII. 9., 7. , quum vi potitur p. Virgil Aen. III. 56. et poteretur apud Catullum inveniantur, et Drahen borch. ad h. l. A secunda verbi deelinatione transit ad quartam in excibat pro exciebat XXXII. I 3. b. homines sedibus
Denique genera verbi confunduntur p. Livium. Si insolenter activum pro medio legitur considerunt pro confisi sunt LlV. 13. 7. agroseonfiderunt se tueri posse ' es. Drahenhoreh. ad h. l. adsenti erant XLI.
24. 19. , qui iteris regis adsentierant trahenborebius e bona eodi eum fideseripsit, nam vestigia hujus activi vel ap. Cieeronem de osse. I. 16. 18. et ad Fam. I. l. 3. olim exstabant, eis orellius ad . l. Cie et quinetil. Instit. IX. 3. 7. Tum mediae formae sunt pro passivis, imprimis in participiis e