Quaestionis de Patavinitate Liviana partic. III [microform]

21쪽

laeti, avarum longum recensum egerunt et Zum pl. r. 3 632. et EretEner. I l. p., 4. Rarissimae autem sunt contemplatus XXX. 36. med. ,aeontemplato situ Carthaginis pro qua ronovius o aeontemplando. situ invenit Behherus recepit, et transgressus X. 27. ivit. ,transgresso Apennino x et Baschio adn. ad h. I. Postremo medium genus pro activo esta p. Livium IV. 24. 2. , cum quibus pena integram communicati non sint pro , communicaverint L ad quem locum Gronovius: Utrum hae loquutio, inquit, Livianis temporibus, vel facilitati potius conveniat, judietum singulorum esto CL Drahenboreh. ad l . . Superata tandem hac etiam declinatione simul finem totius quaestionis de Patavinitate assecutus sum: . eam enim insolentiorem usiam, quam qui banis auribus placeret, et graecorum et latinorum verborum, cum singulorum, tum conjunctorum, continere contendi. Hae sunt ista δια peregrina et externa, quae doctos viros in Livio toties reprehendisse diximus Cicero autem, qui , beati ludi neni- et , beatitatem - ,omnino duras M appellavit de Nat Deor. I. 34. M. quid ille, si haec verba audivisset Liviana, dicturus suisset Itaque Asinii Pollionis ratio constat, qui in Tito Livio quandam Patavinitatem inesse putavit. Qui uelitian.

Insiit L, 5. VIII. l. Nec mira ista res est. lenim multo arctius illo vetere, quo Livius suit, tempore, quam nostro reeenti, loquendi modus cum vita, moribus et ingenio patris, patriae, popularium cohaesisse videtur. Quum enim cultura linguae nondum communis esSel, nec constans quaedam loquendi norma, libris disseminata typisque expressa, quae nunc regnat, etiam tunc regnaret rquaevis regio, quaevis urbs, quivis homo, si quando loqueretur, ingenio suo in

loquendo indulgebat.

Hi ne idiotismi apud veteres naturales sunt, quia omnium sunt, atque hi idiotismi plerique provincialismi sunt, quod qui scribit certum quendam usum in seribendo sequatur necesse est, si scribere vult, quae ab aliis intelligantur. Quod quum in omnes valeat oujuscunque provineia soriptores, valeat etiam in eos homines oportet, qui angulum Transpadanum, ab Urbe remotum, ine luerunt, quos in loquendo mirum quantum inter se consentire, dissentire a Ci- cerone probavimus. X quibus Livius, a Graecis in cogitando et dicendo prosectus, utpote Patavinus et Partio. l. p. 7. , maxime excelluit vocibus et formis, quae Romae non audirentur. Si copiosior Cicerone ipso exstitit, ejusdemque arbitrium de orator lil. 12. 44. plane evertit, quo quae Romae

22쪽

observata, ea ubivis observanda essent. Tantum vero abest, ut propter haec verba peregrina Liviui ut verbosum et negligethlem censemus eum Imperatore CaIignia coli. Sueton. Calig. 34. 3, ut laudibus eum ornemus propterea quod ubertate sua penuriae et duritiae sermonis romani opitulatus siti eaesertim quum ejus oratio ad rationem et linguae leges directa et suopte iugenio pra stanti temperata sit.