Historia Monasterii S. Augustini Cantuariensis

321쪽

tissimus Britonum, propter maritiam principum et rapinam, propter iniquitatem et injustitiam judicum, propter desidiam praedicationis episcoporum, et propter luxuriam populi et alios malos mores. Intelligant igitur Britones, suis propriis ex scripturis et Voluntate Divina, se jus ad regnum Angliae non habere, quou quo Divina eis dispositio id conserre dignetur. Centum namque quinquaginta annis in inquiet dine si subjectione manebit ' tempore enim quo G mundus dedit Anglicis partem insulae quae Meoia annotatur, sugatis Caretico et Britonibus in Walliam, usque ad terminum hic a Deo Britonibus positum, post transitum hujus Caduuallae, anni circiter centum quinquaginta in Chronicis computantur; in quibus manserunt in insula Anglici, aut inquietati a Britonibus aut eisdem subjecti. Trecentis vero insidebit Ab isto enim termino regni Britonum usque ad conquestum uti regis Daciae, anni cccxxviii. per Chronicas numerantur; in quibus Anglici in sede regali sedebant. Primo plures in sula

provinciis reges simul, monarchae Vero postea SucceMiVΘ.

Regulis enim inter se contendentibus, K NSaxones praevalentes suos terminoa dilatabant. Inter quos Eg-bertus vel Egbrithus, qui in pluribus Chronicis dicitur Ethelbrithus, Britones expulit, omnes subjiciens Anglicos

super quos ipse Solus coronam portarit.

Ista inserere de prophetia Merlini pro parte Caduuallacii dignum duxi, cujus prophetiae tenorem in locis

sibi debitis continuare intendo, ac ejusdem expositionem, prout ει pluribus accepi, et per Veras historias tam Britonum quam Anglorum per ordinem reperi, adjungere textui non omittam.

322쪽

ΗIATORIA MONARTERII

Da eonvenientia diversarum Chromicarum cum salfrido Monemutenae de eodem induet adla si induuati m. Geomyos 72. Galfridus itaque Monemutensis, qui de Britannico .--π semone historim Britonum transtulit in Latinum, lib.

iin other iv. cap. xxxiii., ita scribit: Mater,' inquit, Csiduual-' ladri soror Pendae fuerat patre tantum, matre Vero diversa ex nobili genere Gemissorum edita fulti Haec ille. Hic non patrem, Aed tantum modo matrem Historia Britannica memorat, ex parte matris genitam de nobili genere OeMaeorum. Et hoc apte convenit Willelmo Malmesberie i, lib. i. de Gestis Regum. cap. xxiii. ;- ubi dicit Ceduuassam Ceaulini regis Gewi- Seorum, i. e. WωNSRXOnum, pronepotem ex fratre Cuda. Sed quod de generatione Caduuallae, nec Beda de Gestis V noo Willelmus Halmeaberiensis, nec Henricus Huntendunensis, nec alii quamplures chrontentores sol. 4 . mentionem successioniis sive generationis ex parte patris faciunt, non est mirum cum idem Galfridus praetactus in fino libri iv. Historiae Britonum,' aliis chronicatoribus imponit silentium, tam de praecedentibus regibus Britonum ante Caduualladrum, quam de Ruccedentibus per hunc modum: Reges,' inquit, eorum qui ab illo tempore in Gualliis successere, Caria o ncarbanensi, contemporaneo meo, in materia scri- bendi permitto; regea vero Saxonum Willelmo Mal- me eriensi et Henrico Huntendunensi relinquo. Quos de regibus Britonum tacere jubeo, cum non habeant librum illum Britannici sermonis, quem Wal- ferus Oxenesordensis archidiaconus de Britannia sidvexit; quem de historia eorum veraciter editum, in Latinum sermonem transferre curavi.' Haec ibi.

323쪽

73. Unde genealogiam patris Caduuialadri reseri idem Pod reo o Galfridus Caduuialonem patrem ejusdem regi Armori. Cin GV canorum, i.e., MinoriA Britanniae, Salomoni, ad quem propter auxilium fugerat, intulisse: μ Idem,' inquit, nobis atavus fuit, unde securius tuum auxilium' postulo. Malgo, inquit, ille rex summus Britanniae' quartus ab Arthuro duos filios genuit, quorum unus Itono, alter Eunian Vocabatur. Eunianus genuit Belim, Beli Jagonem, Jago Caduanum patrem meum. no vero qui post obitum fratris a Saxonibus suit expulsus hanc provinciam adivit, deditque filiam suam Hoelo duci filio magni Hoeli, qui Minum diversa' regna subjugaverat. Ex illa natus mi manus, ex ' Alano Hoeluq pater tuus, qui dum vixit toti Galliae non minimum inserebat timorem.'' Ista patent libro iv., cap. xxviii , Historiae Britonum. Ex quibus videtur Caduualladrus, ex parte patris, ex Britonibus;

ex parte Vero matris, partim a WesNSaxonibus ac partim a Merciis sum Sime.

De Aor Alio induuialoe et Ini nepote suo, qui per

lxta. annos θcisi ima inquietatione Uecerunt, sed non profuit; et quod αb idio tempore non dicebantur Briton , sed mille e8. 74. Filius enim Caduuialiari, nomine Ιvor, et nepos Expeditione ju8dem nomine Yni, navea quas poterant collegerunt, '' et associatis sibi populis in insulam Britannim applicuerunt atque sexaginta novem annis gentem Anglorum saevissima inquietatione affecerunt, sed non multum profuit. Supradicin namque mortalitas et fames et consuetum discidium coegerat in tantum superbum p pulum degenerare, quod hostes longius arcere nequibant. Barbarie etiam praeValente, jam non Vocabantur Britones sed Wallenses, illud vocabulum a Guallone duce

a lib. xii. e. 6.

324쪽

HIATORIA MOX TERII Origin os eorum, Vel a Galoea regina, vel etiam a barbarie ' attrahentes. At Saxones Avientius agebant, pacem et concordiam inter se habentes, agros colentes, civitates et

oppida reaedificantes; sicque abjecto Britonum dominio, Eninis toti jam Megrisei impermerant. Loegris enim primit Anglia dicebatur, a Locrino filio Bruti primogenito sic

Vocata, quae est illa pars insulae citra Humbrum. Degener 75. Degenerati itaque a Britannica nobilitato Guagesin. ' lenses, nunquam postea monarchiam insuliae adepti sunt Ιηta enim per ordinem recitat Galfridus pristactus, in lib. iv. Britannicae Historiae. ' cap. xxxv.' 'De rege Merciorum AEthelredo, qui post interfectionem Edrio. Regis Cantiam dem/tavit, civitatemque

Rouc trire communi clade conoumpδit Bisbop 76. Anno Dominicae Incarnationis DCLXXXVII., eum μv- ω .Eιhelaedus rex Merciorum, de quo supra mentionem .s.. . - Rei, adducto maligno eXercitu, Cantiam devastaret, οι ecclesiaS ac monaSteria sine rest ectu pietatis' foedaret; civitatem Rosensem,' in qua tunc aedit episcopu8 nomine Putta, qui eo tempore absens fuerat, crudeli clade consumpsit.' Quod ille ubi comperit, ecclesiam scilicet sol ει b Auam ablaties rebus omnibus depopulatam, divertit ad Sexuulsum, Merciorum antiΗtitem, et accepta ab eo An Sione ecclesim cujusdam et Molli non grandis.

ibidem in paco vitam finivit. Hum Boda V De Gestis '

325쪽

S. AUGUSTINI CANTUARI SIS.

lito archiepiscopo. thronum Cantuariensem conscendit u Ab eodem Justo Romanus Rosensi sedi episcopus '' ordinatur secundus, qui ecclesiasticae legationis causa ad Honorium papam directus, marinorum fluctuum rabie suffocatus animam amisit. Tertius fuit Hulinus, qui post annos, ex quo ad Eboracum ordinatus est, decem novem, menses duos, dies viginti unum. in

eadem est ecclesia tumulatus. Causa Vero quare i

serioris loci curam post archiepiscopatum Eboracensem accepit, eridenter praemittitur, prope finem quinti Tituli hujus libri, ac sub Titulo sexto, rubrica de' occisione Regis osWaldi, V ejusdem obitus. V ac pallii dimissio V declaratur. Quartus suis Ythamar ab archiepiscopo Honorio consecratus, qui in eadem fuit ecclesia tumulatus. Hic enim Anglicus fuerat natione, sed tamen persee- suit sanctitatis quantum ad ritum, Romanaeque elegantiae quantum ad scientiam; primus omnium in Angli persona episcopalem honorem

sicut Fritonas; qui et Deusdedit Nicituri, archiepiscopalem excellentiam praetulit. Idem utique Ythamar eundem Fritonam, qui Deusdedit dicitur, apud Cantuariam, auctoritate apostolica sibi in hac parte commissa, in archiepiscopum ordinavit; prout in fine Tituli sexti praemittitur. Quare autem Fritonas post ordinationem Deusdedit nuncupatur, Titulo septimo subrubrica de obitu ejusdem V notatur. Nam quia pulso Paulino ab Eboraco nullus diu successit, ideo id egit episcopus Rosensis quod Eboracensi competens fuerat dignitati. Defuncto Ythamar, quintus successit Dami-- , a Deusdedit archiepiscopo constitutus. Sextus successit praetactus Putta, qui patienti animo complexus

aerumnam, nil omnino de restaurando episcopatu suo agens, contentus ecclesia a Sexuulso' episcopo Μorci rum sibi collata, cantuum ecclesiacticorum publicam scholam quocumque ire rogabatur, humiliter exercebat. Pro illo autem sanctius Theodorus Cuicoliniuit ' in Rosen-

bis pa

326쪽

HISTORIA MONASTERII

the mona

sem episcopum consecravit, sed et illo post non multum temporiis prae inopia rerum ab episcopatu per Eutelaedum regem Μerciorum praetactum destructo decedente, Gebmundum Theodorus pro eo substituit antistitem. 78. In quibusdam Vero chronicia praefacta Canthe devmtatio per regem AEthelredum ante mortem regis Edrici, tempore regis Lotharii, anno videlicet Dominiem Incarnationis DCLXXVII. annotatur; sed tamen ista Bedae computatio magis cartarum ac munimentorum

regalium hujus monasterii competit veritati. De dici Rege qui post indui ilum, sive induit illud-rum succe it, cui Cantuariare propter incendium Mulonis, fratris Caduuialoe, triginta millia

manet αδ auri dedeτunt. 79. Mortuo autem Caduuialiam, anno Dominicae Incarnationis, ut praemittitur, DCLXXXIX., succensit et Y-, nepos suus, Chine ali filii Cetrici, ex Datro thbaldo, pronepos. Hic enim in Cantuariina pro incendio Mulonis avunculi sui inlaemuerat ira magna. Provincialea vero Cantuaritae paulisper resistere Rusi, mox omnibus attentatis et viribus in mum effusis, cum nihil in pectore Ynae, quod ignaviae conducere reperiment, dispendiorum auorum intuitu, auso ne regimdedere potestati cogitabant. Tentabant tamen regium prius animum muneribus mitigare ; mercati sunt pacem triginta millibus auri mancis,' ut sic pretio mollitus bellum solveret, metallo proscriptus ' receptui caneret. Qua ille pecunia recepta dirae deditionis gratiam sec rat, in regnum proprium mox 'Vere . 80. Quanti enim Anglicanae ecclesiae extitit ipse cultor, Praecipue attestatur monasterium illud nostris diebus i ignissimum Glastoniae, quod istis temporibus a

327쪽

S. AUGUSTINI CANTUARI SIS.

Sattianae satellitibus lamentabiliter est cribratum, dum gmno, ut sertur, puro ejecto, palea damnabili sollicitudine, cum granis putridis sub flagello cassandis, inhorreum eligitur, a colono ibidem servanda. Hoc enim by the -- Venerabile monaclerium, consilio sancti Aldelmi, W NIiue Saxonum episcopi, in quodam palustri recessu construxit, ut eo tenacius supernae contemplationi monachi tenderent, quo castigatius temporalia possiderent. Huic sententiae testes induco Willelmum Malmesberiensem, lib. primo, de Gestis Regum ' cap. xxiv.,y et alios quum- plures qui fundationes monaateriorum ecclesiae Anglicanae declarant. Privilegium Vero, quod pro libertate monasteriorum Suorum a papa Sergio impetravit, libenti animo

confirmaVit.

81. Monachi tamen Glaatonienses aliam praetendunt Nory offundationem a rege Arvirago, filio Κymbellini, regis Britonum, in cujus tempore Christus Jesus de Maria virgine natus Tuit. Ac etiam postea ab Minuro regeidem monasterium asserunt pluribus p Aessionibus affuisse dotatum. Hujus ego sundationis primariae, cum aequenti dotatione, certitudinem explanandam illis relinquo, qui in Britannia ante regia Lucii tempora monasteria aliqua in Chronicis poterunt reperire fundata. Dotatio tamen ab Arthuro, qui diu P ι Lucium Suo' Orning o cemerat, tanto sacilius est tenenda, quanto notius I ζΛ ejusdem sepultura, anno Domini MCCLXXVIII., Pertombbyregem Eduuardum primum post conquestum, qui tum- M d Ι-bam aperiri secit in eodem monasterio, est inVenta. Nec tamen ex hoc aequitur ibidem, tempore regis inuri vel antea, monachorum monasterium extitiSM. 82. Quantos autem auctoritatis suis Aldelm , cujus Aeeount otadmonitione Vna illud monaoterium constrinerret, re helm. fert Beda, de Gestis,' lib. V. cap. XVili., qui, conto

hoc quod dicit Willelmus Μalmesberiensis, de Gestis

328쪽

Bisho Daniel

Saxona.

W NSaxonum, Aldelmum primum sedisse, quem tamen loco ordinis nominat, asserit Heddi ejusdem sedis episcopo successisse, Heddique defuncto, teste Beda, in eodem capitulo p incti libri, episcopatus provinciso illius in duas partes divisus est, una data fuit Danieli, qui etiam tempore Bedae fuerat, alteraque Aldelmo, cui annis quatuor strenui ime praefuit, ambo in rebus ecclesiasticis et in scientia scripturarum sussicienter instructi. Denique Aldelmus, cum adhuc emet pr ister, abbas monasterii quod Μaildeis urbem V nuncupant, scripsit, jubente synodo suae gentis, librum egregium

adversus errorem Britonum, quod vel pascha non suo tempore celebrant, Vel Rlia perplura ecclesiasticae ca

litati et paci contraria gerunt. ' Scripsit et do Virgi

nitato librum eximium, quem in exemplum Sedulii, geminato opere, et Versibus hexametris et proin composuit. Scripsit et alia nonnulla, utpote vir undecumque doctimimus. 83. Quo defuncto, pontificatum pro eo Auscepit Forch rus,' Vir in scripturiη sanctis optime eruditus. Ministrantibus igitur episcopatum W NSaxonum Daniele et Forchero, Hintutum est μynodnli decreto, ut provincia Australium Saxonum, quae eatenus ad civitatis Wentanae, cui tunc Daniel priDerat, parochiam pertinebat, et ipsin sedem episcopalem ac episcopum proprium obtin rei ; consecratusque mi eis primuA antisten Miberct .'

qui erat abbra monaesterii linatio memoritu Uilfridi episcopi, de quo aliqua pi misi in Titulo septimo, subrubrica μ de Episcopiη Eboracensibuμ. Quo defuncto, Eolla succe it ; ipsoque defuncto, episcollatu' cemavit Et Doin, quod in divisione W NSaxonici episcopatus

329쪽

hoc observatum scit, ut qui Wyntoniae sederet, hω Changes inberet duos pagos Hamionensem et Suthreiensem. Alter qui Schisburnae sederet, haberet Wiltonensem, Dorsetensem, Berruchensem, Sumeraetensem, Domninniensem, Comubiensem. Schireburna est Vicesim nec habitantium Dequentia, nec positionis grutin Sumis. sol. 42 h. Qualiter autem idem spiscopatus posteriori tempore Per Septem annoΗ ceminit post mortem Ethelmordi, circa annum Domini DCCCCVIII., et, cogente Formoso papa, Plegemundus archiepiscopus Cantuariensis et rex Eduuardus filius .Elfredi de duobus W NSaxonum episcopis quinque episcopos statuerunt ; et qualiter in Wiliensi pago proprius Rctua est episcopus, in Ram-e8beria sedem tenens ; qualiterque tempore Willelmi regis Angliae Conqueatoris, quando ex canonum decreto edictum fuit, ut sed ea episcoporum a villas ad urbes migrarent, translata fuit Aedes de Scirebuma in urbem Salesberiam, Willelmo Malmesberiensi, qui de omnibus istis, in libro seciindo, de Gestis Ρontificum, Acribere luculenter notatur, lectorem remitto. De sancto Vero Birino, primo W NSRXODum praedicatore, qui sedem apud Dorcoestriam habuit, et do Haedda vel Haeddi, qui epilacopium transtulit, plane praemisi in Τitulo sexto sub rubrica de Conversione Occiden- talium Saxonum. 84. Quod autem asserunt aliqui praetactum Aldel- in M

mum regis rasa ex fratre Kentemo nepotem fuisse, eonnoxion

magis videtur blandiri opinioni volaticos quam At bilitati historicae convenire. PraeSertim eum nuSqum sataly. pronunciant Chronicae Gam Datrem aliquem habuisse, praeter Migildum, qui paucis annis ante ipsum decessit. Non enim eget Aldelmus ut sua parentela mendaciis ameratur. Habuit enim sororea rex Yua, Cuthburgam ses true Videlicet et Quenburgam. Habuit et uxorem nomino i βψR Ethelburgam, ex cujus suggestione post triumphales bellorum victori , post multarum Virtutum gradus, Mummum culmen persectioniου meditatus, Romam adiit. Ibiquene pompam suae conve iovis tenderit, crinem a me, Disj1jgsd by OO le

330쪽

HISTORIA MONASTERII

deposuit; et, ut solius Dei oculis pinceret, amictu Plebeio tectus clam co enuit cum uxore. Ita mutua caritate connexi temporibus aula viam univernae carnis in- gremi sunt, non sine magnis miraculis, quibus Divina dignatio felicium conjugum meritis est resPonde . Cima y vero pater fuit regia YIue, qui antea mo Storium Abendoniense, circa annum Domini DCLXVI., landavit. De eo quod reae iate Una 8ueo sit Ceaduuinutie; resi eat-Maonum, Mu Non ciuiu uadro, resi Britonum, sicut in pluribua Cha Oniciου annotatur. 85. Rex linquo Yna quem praemisi, secundum sere Omnen chronicator , P t CendWialam sumemisse, nino dubio post Caduualliarum, non super Britones, sed super W t-Sinones regimen fenuit. Quamvis enim regnum Anglorum notatur in chronicia post mortem Caduualladri regis Britonum incepisse, et hoc propter Divinam revelationem, qua vox de coelo sertur intonuime, Deum nolle Britones in insula Suhius remanere; non tamen adhuc Saxones plenum super Britones dominium habuerunt, sed, ut Prius in Huin P Vinclin, Per cxxxi annos. qui fluxerunt inter mortem Caduuialiari et conquestum Egbrithi, qui Britones totaliter expulit, regnaverunti 86. Et nota quod Beda, lib. iii. V de Geatis, V cap. i., memorat Caduuallam, regem Britonum, qui occidit inricum regem Deirorum et Eanfredum regem Berniciorum, interemptum fuisse a nancto inuualdo cum immen is illis copiis, quibus nihil resistere IimmeJ jaci bat ; ut praemittitur Titulo sexto rubrica, de Petronio

abbate V Hoc enim actum suit circa annum Domini DCXL., eX quo omnino nequitur, quod Vel est dare duos sui e regea Britonum ejusdem nominis Caduuallas, vel