Historia Monasterii S. Augustini Cantuariensis

301쪽

S. AUGUSTINI CANTUARIENSIS.

proprios legatorios affuit. Αfluerunt et fratres et consacerdoteu nostri, Putta episcopus Castelli Cantu riorum, quod dicitur MVec ter,' Leutherius episcopus Occidentalium Saxonum, Wynfridus episcopus prin

vinciae Merciorum. Cumque in unum conVenient

juxta ordinem suum quique r edimemus: Rogo in- quam, dilectissimi fratrea, propter timorem et umorem Redemptoris nostri, ut in communi omneΗ pro nostra fide tractemus ; ut quaeque decreta ac definita' sunt a sanctis ac probabilibus patribus, incorrupte ab omnibus nobis serventur Haec eι alia quamplum,' quae ad caritatem pertinebant unitatemque ecclesiae

conservandam, prosecutus Sum. Cumque eXψ sem

praelocutionem, interrogari unumquemque eorum per ordinem, si consentirent, ea quae n patri A canonice sunt antiquiti decreta, custodire. Ad quod omnes M. 36 b. consacerdotes noatri respondentes dixerunt: optime omnibus placet, quaeque definierunt sanctorum ca- non patrum, Ma quoque omnes alacri animo li- bentissime servare Quibus statim protuli eundem librum canonum, et ex eodem libro decem capitula quae per loca notaVernm, quin minime nobis nec - saria sciebam, illis coram ostendi, et ut haec diligentius ab omnibus susciperentur rogari. Primum capitulum.-Ut sanctum diem Paschae in commune omnea servem , Dominica post quartam decimam lunam primi mensis.' Secundum capitulum.-Ut nullus episcoporum pa- rochiam alterius invadat, sed contentus sit gube natione creditae sibi plebis Τertium capitulum. - Ut quaeque monasterin Deo consecrata sunt, nulli episcoporum liceat ea inquie- fare in aliquo,' nec quicquam de eorum rebus Vi

lenter abstrahere.

y Hrofescoestir MB. mensis primi M.' di ita ΜS. ' in aliquo inquietare M.

302쪽

ΗIATORIA MONARTERII Quartum. Ut ipsi monachi non migrent de loco ad locum. lioc est, de mon terio ad monanterium, nisi per dimissionem proprii abbatis; sed in ea lM maneant obedientia, quam tempore suae conVernionis promi serunt Quintum. Ut nullus clericorum relinquens Pr prium episcopum, Pamim quolibet discurent, neque alicubi veniens absque commendatitiis litteris sui prii Aulis suscipiatur. Quod si semel susceptus ii luerit invitat redire, et Husceptor et is qui S celin tus est excommunicationi subjacebiti Sextum. Ut epi Acopi atque clerici peregrini con- lenti sint hospitalitatiis munere oblato ; nulliquo eorum licent ullum Officium nacerdotale absque Pe missu episcopi in cujuη pMOchin se cognoscitur,

Septimum.-Ut bila in anno synodus congregetur ; sed quia diversae causae impediunt, placuit omnibus in communo, ut Kalendis Aug tis in loco qui ap-

lvillatur Clofeshooh, Eumel in anno congregemur. Octavum capitulum. -Ut nullus episcoporum Se praeseraι alteri per umbitionem ; sed Omnen agnon ni tempus et ordinem consecrationia' suae. Nonum capitulum. - In commune tractatum t, ut plures episcopi, crescente numero fidelium, nug rentur; sed de hac re nil Premens siluimus.

Decimum capitulum.-Ρro conjugiis. Ut nulli lictat nisi legitimum habere connubium. NulluA incestum faciat; nullus conjugem propriam, nisi ut sanctum Evangelium docet, fornicationis in a. relin- quati Quod si quisquam propriam expulerit con- jugem, legitimo sibi matrimonio conjunctam, ni Christianuη esse recte voluerit, nulli alteri copule-

303쪽

tur; sed ita permaneat, aut propriae reconcilietur conjugi 0 His itaque capitulis in commune tractatis ac de- finitis in ut nullum deinceps ab aliquo nostrum oriatur contentionis scandalum, aut alia pro aliis divulga- rentur, placuit ut quaeque definita' sunt unusquis-

que nostrum manus propriae subscriptione confirmaret.

Quam sententiam definitionis' nostrae Titillo' notario scribendam dictavi. Actum in mense et Indictione supraAcriptis.β Quisquis igitur contra hanc senten-

tiam, juxta decreta canonum, nostra etiam conse ione V ne subscriptione manus nOStrae confirmatam, quoque

modo Venire eamque infringere tentaVerit, noverit se ab omni ossicio sacerdotali et noatra societate sepa- ratum. Divina nos gratia in unitate sanctae suae ecclesiae viventea custodiat incolumes. Facta est autem haec synodus anno ab Incarnatione 'Domini sexcentesimo septuagesimo tertio, quo anno reXCantuariorum Ecgbertua mense Julio obierat, succedente in regnum fratre suo Lothario,' quod ipse annos undecim et menses septem tenuit.

53. Bysi autem episcopus Orientalium Anglorum, qui Bisitishopin praefata synodo fuisse perhibetur, ipse erat inmemor Aho. Bonifacii, pro quo a Theodoro episcopus fuerat ordinatus. Quo adhuc superstite, sed gravissima infirmitato administrando episcopatu prohibito, duo sunt pro T o bi- illo. Earei' et BadWynus, electi eι consecristi epilaevi; ,heisiod in et ab illo tempore duo semper episcopi rexerunt pr his Pi qe, vinciam illam usque ad tempus Egberti regis W t-

Saxonum ; quorum imus apud Donvicti, iater apud , Dun sol. 37. Umham sedebat. Qualiter autem duo episcopatus iterum in unum apud sedem Elmhamensem reducti fuerant, et

304쪽

RISTORIA MONASTERII

qualiter de Elmliam ad Thelsordiam, de meis dia in Nor icum fuit translatus, sub Titulo quarto hujus libri,

rubrica conversione regis Orientalium Anglorum, praemisi.

De providentici Adriani Abbatis ea9α Monasterium suum et de impetratione eonfirmotionis libraetutum et privilegiorum ci Sede Apostolica per Adeo tutum

et Agathonem. 54. Beatissimus itaque Adrianus ab A. plum salutem animarum quam res imi itorias praeserendo, gregi Albi commisso viriliter intendebat. Animadvertens enim mirificus contemplator illud consilium. quod dedit Jetro Moysi, Exodi scap.J xviii. : Esto,' inquit, tu populo tuo in his, quae ad Deum pertinent, mediisqμ inter Deum et gregem sibi commissum,' aliquando Deo pro subditis, aliquando subditis pro Deo fiducialiter mediabat. Nec parvipendem quod in figura damnationis negligentium praelatorum Salvator noater et Logiser Cliniatus Jesus oves et bovea et cathedras Vendentium columbaa evertit, et omnes foras ejecit, illa tringenera hominum, quae per lata tria intellexerat, viis ne modis omnibus assequi resutavit. 55. Oves etenim vendere cum hypocritis noluit, qui cum sint lupis crudeliores, ovinam tamen innocentiam et simplicitatem callide simulant et Minnianti De quibus

Matthaei scap. J viu: ' Attendite a salsis prophetis, qui

veniunt ad vos in vestimentis ovium, intrinRecus nu- tem sunt lupi rapaces. ' Boves enim cum Mocularis pompae potentibus Vendere renuit, qui Pretio inundialium voluptatum cornua trucibuis Vendere iningunt;

cum per potentinna et sortitudinem tenq,oralem abbati et alim ecclesiasticas dignitates nilquirunt. Quorum

305쪽

cornua co finget in judicio Dominus, qui sic protulit

per Ρsalmistam: Omnia,'' inquit, cornua pecca-

dictis Simoniacis Vendere noluit, qui eum sint in tem β'y'' pore gratiae seipsos ad gratiam male habent. Eam enim emunt et Vendunt, quod maximum in tempore gratiae est peccatum. Unde sicut sub lege naturae peccatum Sin ofconure naturam Marissimum fuerat et gravissime pu-'' 'RΥ niebatur, ut patet Genes. fcap J rix, ita sub lege gratiae quae modo est, peccatum Simoniae, quod est contra ν fiam, gravissimum est peccatum ; de quo Damasus papa in libro de Synodis V ita scribit: Omnia. 'inquit, ' alia crimina comparatione Simoniacae haereala' quasi pro nihilo reputantur; ' et propter hoc y Vissime punietur, quia ' judicium durissimum his, qui praesunt, fiet.' Sapient. fcap.J Vi q56. Horum enim judicium praefiguratum fuit Num. Torah, cap J xvi. in ultione Chore, Datan, et Miron. Ρer Cliore enim, qui calvus V vel μ glacies V interpretatur, hyp critae designantur, qui cum interius sint decalvati omnibus gratiis atque donis, et per ambitionis ob tin tionem nequiter congelati, Virtutes exterius simulant, ut obtineant apicem praelatiae. Per Abiron, qui ' Pater Abiram, iniquus V interpretatur, nobiles, qui per parenteis pintentiam ac saecularis potestatis tyrannidem ecclesi ficas occupant dignitates notantur. Per Datan, qui per intem Dathan. pretationem μ donum suffciens ' dicitur, Simoniaci intelliguntur, qui susscientia donorum precis ac pretii

Dequenter culmen adipiscuntur honorum. 57. Haec enim almaeuus Adrianus, mimus a Viro RPO- Adrian in- stolico Vitaliano in cooperatorem Theodori, devitabat, perpendens prout acceperat in mandatis, ne forsan quic- umnquam contrarium fidei, more Graecorum, Theodorus, qui Thmd' Graecus fuerat natione, in ecclesiam induceret An-

306쪽

HISTORIA MONASTERII rimit glicanam. Erat enim tunc temporis, teste Beda,' magna inrita fine cum praelatis ac doctoribus Deo servire, non Raeculo, - ό.i q'' cor si non Ventri ; quapropter religionis hκbitus in unu-H- magnR fuit Veneratione, ita ut clericus vel monach si libenter susciperetur, et ab illis itinerantibus benedicιio a populis posceretur. Nec eiΗ alia adeundi vicos causa fuit quam praedicandi, baptigandi. ac curandi gra- BL 37 ditia: nec possessionea ad construenda monasteria nisin potestatibus et magnatibus oblataa quaai coacti a ci-Pere Voluerunt Papia pri- 58. Adrianus igitur vineam Dominicam cupiens a Sti Anglisa regibus antea hic Plantatam rigare, Acienq a superni Ata P Vident iis incrementum donandum eidem. Ad Mi . liberinins et PriVil in P Sentin mon terii post mortem Vitaliani papae per Adeodatum studuiι litteris apostolicis renOVare. Quorum tenor est iste : - Adeo tua episcopus, semu8 serrorum Dei, Adriuno abbati monasterii sancti Petri EVANGEMCIA atque apostolicis sanctionibus luce ει-

rius edocemur, nec servorum sollertiam in administr tiono talentorum, nec Dominiciae vineae operariori Pon- dere diei et aeμtu affect , a remuneratione boni operin eme fraudat . Scriptum namque est : Voca,' ait,

operarios et redde illis mercedem suam ;' et, Dignu' est operarius proprio laboris commodo perpotiri Quapropter oportet etiam nos, licet immeritos, ΡωtOm- leni tamen curam administrantes eis qui ad lucranitari Deo animas sollerter invigilant, providentiam aliquam

307쪽

ad temporalem eorum sustentationem utcunque Per- agere, ne eorum sagacitas erga lucrandarum animarum

quaestum nec sitate, scilicet temporali, praepedita, ad opus implendum segnis emciatur. Quam ob causam' annuentes tuae petitioni, quemadmodum nos fusa prece ' poposcit, a praesenti concedimus tibi Adriano, utpote abbati ab apostolica sede ordinato atque dea-μ tinato, lina cum tua propria congregatione, quae nunc' vel futura est, monasterium videlicet sancti Ρetri con- stitutum extra civitatem cognomento D OVemo, cum omnibus redditibus ad eum pertinentibus, vel quicquid' ei jure verbi competere ridetur. Et si qua exinde ab aliquo injuste ablata sunt, restitui absque recrastin tione censemus; quatenus dum nihil feorumJ quae ad sustentationem corpoream sunt profiitura, defuerint, licenter ad lucrandas, ut dictum est, Deo animaa pervi-' gil possit esse sollicitudo. Cujus ad cumulum firmitatis praevidimus praefatum monasterium apostolicis puer gativis nunc et in perpetuum praemunire, insolentia que tam sacerdotum quam laicorum pariter ab eo inhi- bere; praecipientes ex auctoritate videlicet apostolicae aedis, cui superna largiente gratia praeesse dignoscimur, omnes omnino tam ecclesiae praesules, quamque S - limium saecularium dignitates, vel inserioris ordinis administrationem gerentes, sese M a praefati monasterii inquietudinibus atque gravaminibus Suspendere, nec' per quamlibet occasionem tibi tuaeque congregationi in eo degenti, Vel qui pro tempore suo' Au emerit in loco, quoquo modo dispendia Vel inquietudinum in lestiis irrogare. Sed et hoc nihilominus sancientes,' ut post tuum obitum futurus abbas, non alius, Vel aliunde ad eorum regimen animarum, nisi quem ipsa sibi prorsus Deo servientium congregatio de proprio videlicet monasterio communi amensu regulariter prim

308쪽

HISTORIA MONASTERII

elagerint, a rogetur. Si quia interea, quod non om- dimus, temerario ausu contra Moc aanctae et apostolicae aedis decreta contraire tentaverit, et ea, quae a nobis' pie indulta sunt, privilegia convellere praesumpserit, ' noverit se, si praesul vel minister est, ex auctoritMe videlicet beati Petri apostolorum principia, cui Din minus Jesus Christus, Deus noster, ligandi solvendique in coelo et in terra potestatem concessit, proprio esse privatum ossicio. Si de saecularibus tactaque fuerit, ' a participatione corporis et sanguinis Domini nostri Jesu Christi cognoscat se esse segregistum, quoumue' videlicet quod temere perpetravit, humiliια corrigat et de excessu poenitudinem ger Dec. 23, Data x. Kalend. Januar. , imperantibus dominis piis- y simis Augustis. Constantino majore ImPerist e, R O xxii , post consulatum ejus anno ri ; sed et Heraesto' atque Tiberio novis Augustis,in ejus fratribu8, anno' xviii , Indictione xv.V'

Agatho, no placed

man See.

59. Mortuo Adeodato papa, qui sedit annis quatuor, BL M. mensibus duobus, diebus quinque, Huccessit Donus' Papa, qui sedit anno uno, menΗibus quinque, diebus decem ;cui succemit Agatho patia, a quo etiam adquisivit privilegiorum confirmationem Adrianus abbaη, ut nulli,

Ρetri ac Pauli, quod ab AEthelberto primo Christiano ' rege Anglorum fundatum, juxta Dorouerntiae metr

309쪽

politanam civitatem est situm, ejusque congregationi, ' pacis prosperitatem in perpetuum. Quoniam Semper sunt concedenda quae rationabilibus desideriis con- gruunt, oportet ut nostrum studium pii petitoris de- votioni in praestandis privilegiis minime denegetur

' Igitur postulariis a nobis, quatenus V trum mon Aterium supra nominatum privilegio apostolico deco-μ retur, ut sub jurisdictione sanctae nostrae, cui Deo auctore deservimus, eccleAiae constitutum, nulliuου

alterius ecclesiae ditioni in posterum submittatur. Pro qua re piis desideriis saventes, Heu et praede morum nostrorum beatae memoriae pontificum privilegia con- firmantes, apostolica auctoritate id quod exposcitur effectui mancipamus hoc modo : Omnem cujuslibet ecclesiae sacerdotem in praefato mo Aferio ditionem quamlibet aut auctoritatem, praeter sedem apostolicam, habere prohibemus. Et cum abbatem loci illius obiisse' contigerit, nullus monAchis eisdem praeseretur, nisi quem aibi ex seipsis regulariter praeelegerint patrem; ει nisi ab abbato monasterii quisquam fuerit invitatus, ' ne mimarum solemnia ibi praesumat agere, sub anathe- matis interpositione, nobis placuit Aintuere. Interdi- cimus etiam omnibuκ omnino eccleiam praesulibus Vel quacumque dignitate seu regnii praeditis potestate, ne vel ipsi haec nostin infringere decreta audeant, nec aliis contraire volentibus consentiant. Si quis haec despexerit a Deo omnipotente anathema sit.

Data Idus Maii, imperantibus dominis piissimis

Augustis, Constantino majore imperatore, inno XXV., post consulatum ix. ; sed et Heraclio atque Tiberio novis Augustis, Hun fratribus, anno xxi., Indictions WV it Here viso a correction has been i eould not possiNy be 5 in this: themade by mme later hand, but incon - , intervia, as attested by the ostersistently mith the previous change i dates, Ming only three years belueen in the dato of Λdeodatus' Epistle the imuing of the tuo papia instru above, p. 246. n. 2) ; sor is the true menta in quoslion. indietion vere I 5 in that ease, it

310쪽

HISTORIA MONASTERII

De Donoetisne Resia Loiaarit. 60. Rex itaque Lotharius, filius Ercomberti regis, frater berti, cui in regno successit, piissimi Adriani abbatis

constantia erga sibi commissum monasterium delectatus, ad cultum Dominicae sive evangelicae Vin P Rugmen tandum, cum cor illo' ac consensu venerabilis archiepiscopi Theodori, terram trium aratrorum in marisco, qui appellatur Sin erech, juxta Forduuycum, cum omnibuSpertinentibus, ad eandem donavit, atque carta regis confirmavit. Cujus tenor eat icle:

Curtu ej dem Regia Lotharii de Manerio de

Stodemearach. IN nomine Domini Dei et Salvatoris Jesu Viriatil Ego Miliarius rex Cantuariorum, anno regni nostri primo, Indictione tertia, sub die Kalendarum Aprilis cum consilio in venerabilis archiepiscopi Theodori atque enm primorum meorum, terram trium Mntrorum in marisco, qui appellatur Si merach, juxta Ford uuieum, cum pratiA, campis, silvis, sontanis, paludibus, fluminibus et omnibus ad eandem pertinentibus rebus, in ipsa quantitate Aicut antiquit praede Mores mei regeκ praedicta libere tenuerunt. abbnti et monasterio beati Petri, Ap tolorum principis, quod Nilum mi juxta civitatem Dorouemis in suburbio, in Mempiterno midenda concedimus et confirmamus ; ita ut nec D bis nec aliquibuκ Auccomorum noΗtrorum, regum SiVe ' principum, aut etiam e lesiasticarum dignitatum m- dibus, nefario temeritatis ausu Aliquando infringere ' vel diminuere Miquid de donatione nostra liceat; sed pro remedio animae men , et absolutione P catorum meorum, ita ut priodixi, famulis Dei aliaque aliqua laesione omnia pri icta in re vum ηtabilia Permaneant. Quinquin autem luere lum, Au PMorumque meorum